Ερωτήσεις από Αναγνώστες

◻ Είναι ο Ιησούς Μεσίτης μόνο για τους Χριστιανούς που έχουν χριστεί με το πνεύμα ή για όλο το ανθρώπινο γένος, αφού τα εδάφια 1 Τιμόθεον 2:5, 6 μιλάνε γι’ αυτόν ως τον ‘μεσίτη’ που «έδωκεν εαυτόν αντίλυτρον υπέρ πάντων»;

Η Αγία Γραφή περιέχει και βασικές διδασκαλίες και βαθιές αλήθειες, που αποτελούν στερεή τροφή για μελέτη. Μια τέτοια μελέτη αφορά το ρόλο του Ιησού Χριστού ως Μεσίτη. Ο απόστολος Παύλος έγραψε: «Είναι εις Θεός, εις και μεσίτης Θεού και ανθρώπων, άνθρωπος Ιησούς Χριστός, όστις έδωκεν εαυτόν αντίλυτρον υπέρ πάντων, μαρτυρίαν γενομένην εν ωρισμένοις καιροίς».—1 Τιμόθεον 2:5, 6.

Για να συλλάβουμε αυτό που λέει ο Παύλος, πρέπει να κατανοήσουμε πρώτα ότι η Αγία Γραφή καθορίζει δύο προορισμούς για τους πιστούς ανθρώπους: (1) τέλεια ζωή σ’ έναν αποκαταστημένο επίγειο παράδεισο και (2) ζωή στον ουρανό για το ‘μικρό ποίμνιο’ του Χριστού, που αριθμεί 144.000. (Λουκάς 12:32· Αποκάλυψις 5:10· 14:1-3) Ο Χριστιανικός κόσμος διδάσκει ότι όλοι οι καλοί άνθρωποι πηγαίνουν στον ουρανό, κι αυτή η αντιγραφική θέση έχει επηρεάσει τη γενική άποψη, έτσι ώστε να θεωρείται ο Ιησούς μεσολαβητής για όλους αυτούς τους ανθρώπους. Αλλά τι καταδεικνύει η Αγία Γραφή;

Η λέξη μεσίτης, σημαίνει ‘κάποιος που βρίσκεται μεταξύ δύο ομάδων ή μερών’. Αυτός ήταν ένας ‘πολύπλευρος τεχνικός όρος της ελληνιστικής νομικής γλώσσας’. Ο καθηγητής Άλμπρεχτ Όπκε (Theological Dictionary of the New Testament [Θεολογικό Λεξικό της Καινής Διαθήκης]) λέει ότι η λέξη μεσίτης ήταν «ένας από τους πιο ποικίλους τεχνικούς όρους στο λεξιλόγιο του ελλην[ιστικού] νόμου».

Αλλά γιατί χρησιμοποιεί η Αγία Γραφή ένα νομικό όρο για το ρόλο του μεσίτη που παίζει ο Ιησούς; Για να πάρετε επεξηγηματικές πληροφορίες, εξετάστε τα όσα έγραψε ο Παύλος σχετικά με το Νόμο που έδωσε ο Θεός στον Ισραήλ, ο οποίος ήταν συγκεντρωμένος μπροστά στο Όρος Σινά: «Διαταχθείς δι’ αγγέλων δια χειρός μεσίτου». (Γαλάτας 3:19, 20) Αυτός ο μεσίτης ήταν ο Μωυσής. Ήταν ο μεσάζων μεταξύ του Ιεχωβά και του σαρκικού έθνους Ισραήλ. Μεσάζων για ποιο πράγμα; Για την εδραίωση μιας διαθήκης, ή ενός νομικού συμβολαίου, μεταξύ του Θεού και του έθνους.a

Μήπως αυτό σημαίνει ότι ο ρόλος του Ιησού ως Μεσίτη έχει κάποια συγκεκριμένη νομική έννοια; Ναι. Σημειώστε το σχόλιο που έκανε ο Παύλος στο εδάφιο Εβραίους 8:6, ΚΔΤΚ. Αφού μίλησε πρώτα για τη σκηνή του μαρτυρίου και για άλλες τυπικές απεικονίσεις που υπήρχαν στη διαθήκη του Νόμου, έγραψε: «Ο Ιησούς έλαβε υπηρεσίαν τόσον ανωτέραν από την δικήν τους όσον είναι καλυτέρα και η διαθήκη, της οποίας είναι μεσίτης, και η οποία έχει νομοθετηθή επί καλυτέρων υποσχέσεων». Η ‘καλύτερη διαθήκη’ ήταν η νέα διαθήκη, που αντικατέστησε τη διαθήκη στην οποία μεσίτευσε ο Μωυσής. (Εβραίους 8:7-13) Η νέα διαθήκη ‘νομοθετήθηκε’. Έθεσε τη βάση για να κερδίσουν μερικοί από τους ακολούθους του Χριστού, αρχίζοντας από τους αποστόλους, ‘είσοδο στα άγια’, στον ίδιο τον ουρανό.—Εβραίους 9:24· 10:16-19.

Υπάρχουν κι άλλες επίσης ενδείξεις σχετικά με τη νομική φύση που έχει ο ρόλος του Χριστού ως Μεσίτη της ‘νέας διαθήκης’. Σχολιάζοντας την υπόσχεση που είχε δώσει ο Θεός, στο εδάφιο Ψαλμός 110:4, ο Παύλος έγραψε: «Τοσούτον ανωτέρας διαθήκης εγγυητής [έγγυος, Κείμενο] έγεινεν ο Ιησούς». (Εβραίους 7:22) Αυτή είναι η μοναδική φορά που χρησιμοποιείται στην Αγία Γραφή η λέξη έγγυος. Το The New International Dictionary of New Testament Theology (Νέο Διεθνές Λεξικό της Θεολογίας της Καινής Διαθήκης) λέει: «Ο έγγυος παρείχε εγγύηση ότι μια νομική υποχρέωση θα εκπληρωνόταν». Έτσι, ο Ιησούς, ως Μεσίτης της νέας διαθήκης, υπηρετεί ως νομικός εγγυητής για την πραγματοποίηση μιας ‘καλύτερης ελπίδας’.—Εβραίους 7:19.

Σε άλλες περιπτώσεις, ο Παύλος χρησιμοποιεί μια άλλη λέξη η οποία έχει νομική έννοια, τη λέξη αρραβών, που μεταφράζεται ‘εγγύηση’. Το ίδιο λεξικό λέει: «Η ελληνική λέξη αρραβών . . . είναι μια νομική έννοια, από τη γλώσσα των επιχειρήσεων και του εμπορίου». Παρατηρήστε πώς χρησιμοποίησε ο Παύλος αυτόν το νομικό όρο: ‘Αυτός που μας έχει χρίσει είναι ο Θεός. Αυτός έχει βάλει επίσης τη σφραγίδα του πάνω μας και μας έχει δώσει την εγγύηση όσων πρόκειται να έρθουν, δηλαδή, το πνεύμα στην καρδιά μας’. (2 Κορινθίους 1:21, 22, ΜΝΚ) Και οι δυο άλλες περιπτώσεις στις οποίες εμφανίζεται η λέξη αρραβών έχουν να κάνουν με το γεγονός ότι ο Θεός χρίει Χριστιανούς με το πνεύμα, δίνοντάς τους μια ‘αιώνια αμοιβή ή κληρονομιά στον ουρανό’, ως πνευματικούς γιους του Θεού.—2 Κορινθίους 5:1, 5, ΜΝΚ· Εφεσίους 1:13, 14, ΜΝΚ· βλέπε Κείμενο.

Είναι λοιπόν σαφές ότι η νέα διαθήκη δεν είναι μια ανεξέλεγκτη διευθέτηση, ανοιχτή για όλο το ανθρώπινο γένος. Είναι μια προσεκτικά διευθετημένη νομική προμήθεια, που περιλαμβάνει τον Θεό και τους χρισμένους Χριστιανούς.

Αυτό θα πρέπει να μας βοηθήσει να κατανοήσουμε τα εδάφια 1 Τιμόθεον 2:5, 6. Εδώ, η αναφορά στο ‘μεσίτη’ έγινε αφού είχε εμφανιστεί αυτή η λέξη πέντε φορές σε επιστολές γραμμένες προηγουμένως. Άρα λοιπόν, ο Τιμόθεος θα κατανοούσε ότι η μεσιτεία του Ιησού ήταν ο νομικός ρόλος που θα έπαιζε Αυτός σε σχέση με τη νέα διαθήκη. Το έργο The Pastoral Epistles (Οι Ποιμαντικές Επιστολές), των Ντιμπέλιους και Κόντσελμαν, αναγνωρίζει ότι στο εδάφιο 1 Τιμόθεον 2:5, ‘ο όρος «μεσίτης» έχει νομική σημασία’, και «μολονότι αυτή η περικοπή—σε αντίθεση με το εδάφιο Εβρ. 8:6—δεν αναφέρει τη [διαθήκη], πρέπει ωστόσο να προϋποθέσουμε ότι σημαίνει ‘μεσίτης της διαθήκης’, όπως δείχνουν τα συμφραζόμενα». Ο καθηγητής Όπκε παρατηρεί ότι το εδάφιο 1 Τιμόθεον 2:5 παρουσιάζει τον Ιησού ως «τον πληρεξούσιο και διαπραγματευτή».

Ένα σύγχρονο παράδειγμα μπορεί να σας βοηθήσει να το κατανοήσετε ξεκάθαρα αυτό, ιδιαίτερα αν δεν είστε από τους Χριστιανούς που έχουν χριστεί με το πνεύμα. Σκεφτείτε μια νομική υπόθεση, στην οποία περιλαμβάνεται ένας πληρεξούσιος. Ο ρόλος του μπορεί να μοιάζει, όχι και τόσο με το ρόλο ενός δικηγόρου που επιχειρηματολογεί υπέρ της δικαιοσύνης, αλλά με το ρόλο κάποιου που μεσιτεύει ή επιτυγχάνει ένα νομικό συμβόλαιο αποδεκτό και ωφέλιμο για δυο συμβαλλόμενα μέρη. Φυσικά, εσείς δεν περιλαμβάνεστε σ’ αυτή τη νομική υπόθεση, κι έτσι, μ’ αυτή την έννοια, αυτό το άτομο δεν υπηρετεί ως πληρεξούσιός σας. Ωστόσο, μπορεί να είναι πολύ στενός φίλος σας, που σας προσφέρει πολύτιμη βοήθεια με άλλους τρόπους.

Μερικές φορές, το έργο ενός πληρεξούσιου φέρνει αποτελέσματα που ωφελούν πολλούς άλλους. Αυτό συμβαίνει με τα νομικά επιτεύγματα του Ιησού, ως του Μεσίτη της νέας διαθήκης. Αυτή η διαθήκη παράγει ό,τι δεν παρήγαγε η διαθήκη του Νόμου, ένα ουράνιο «βασίλειον ιεράτευμα». (Έξοδος 19:6· 1 Πέτρου 2:9) Στη συνέχεια, οι χρισμένοι Χριστιανοί που συμμετέχουν στη Βασιλεία, θα εργαστούν με τον Ιησού από τον ουρανό για να φέρουν ευλογία σε ‘όλα τα έθνη της γης’.—Γένεσις 22:18.

Οι άνθρωποι από όλα τα έθνη, που έχουν την ελπίδα αιώνιας ζωής στη γη, ωφελούνται ακόμη και τώρα από τις υπηρεσίες του Ιησού. Μολονότι δεν είναι ο νομικός Μεσίτης τους, γιατί αυτοί δεν περιλαμβάνονται στη νέα διαθήκη, αυτός είναι το μέσο με το οποίο πλησιάζουν τον Ιεχωβά. Ο Χριστός είπε: «Εγώ είμαι η οδός και η αλήθεια και η ζωή· ουδείς έρχεται προς τον Πατέρα, ειμή δι’ εμού». (Ιωάννης 14:6) Όλοι όσοι θα κερδίσουν ζωή στη γη πρέπει να απευθύνουν τις προσευχές τους στον Ιεχωβά μέσω του Ιησού. (Ιωάννης 14:13, 23, 24) Ο Ιησούς υπηρετεί επίσης ως συμπονετικός Αρχιερέας, που είναι σε θέση να χρησιμοποιεί προς όφελός τους τα οφέλη της θυσίας του, δίνοντάς τους τη δυνατότητα να κερδίσουν συγχώρηση και τελικά σωτηρία.—Πράξεις 4:12· Εβραίους 4:15.

Συνεπώς, τα εδάφια 1 Τιμόθεον 2:5, 6 δεν χρησιμοποιούν τη λέξη «μεσίτης» με την ευρεία έννοια, που είναι κοινή σε πολλές γλώσσες. Δεν λένε ότι ο Ιησούς είναι μεσίτης μεταξύ του Θεού και όλου του ανθρώπινου γένους. Μάλλον, αναφέρονται στον Χριστό ως το νομικό Μεσίτη (ή «πληρεξούσιο») της νέας διαθήκης—κι αυτό με τον περιορισμένο τρόπο με τον οποίο η Αγία Γραφή χρησιμοποιεί αυτόν τον όρο. Ο Ιησούς είναι επίσης αντίλυτρο για όλους σ’ αυτή τη διαθήκη, και για τους Ιουδαίους και για τους Εθνικούς, οι οποίοι λαβαίνουν αθάνατη ζωή στον ουρανό. Ο απόστολος Ιωάννης αναφέρθηκε σ’ αυτούς στο εδάφιο 1 Ιωάννου 2:2. Αλλά κατέδειξε ότι κι άλλοι επίσης θα ωφεληθούν από τη θυσία του Χριστού: «Αυτός είναι ιλασμός περί των αμαρτιών ημών, και ουχί μόνον περί των ημετέρων, αλλά και περί όλου του κόσμου».

Αυτοί που ανήκουν σε ‘όλο τον κόσμο’ είναι εκείνοι που θα κερδίσουν αιώνια ζωή σ’ έναν αποκαταστημένο επίγειο παράδεισο. Εκατομμύρια τέτοιοι επιδοκιμασμένοι δούλοι του Θεού έχουν τώρα αυτή την επίγεια ελπίδα. Θεωρούν τον Ιησού Αρχιερέα και Βασιλιά τους, μέσω του οποίου μπορούν να πλησιάζουν καθημερινά στον Ιεχωβά. Βασίζονται στο αντίλυτρο του Ιησού, που είναι διαθέσιμο γι’ αυτούς, ακριβώς όπως θα είναι διαθέσιμο και για ανθρώπους σαν τον Αβραάμ, τον Δαβίδ και τον Ιωάννη τον Βαφτιστή, όταν αυτοί θα αναστηθούν. (Ματθαίος 20:28) Έτσι, η θυσία του Χριστού θα οδηγήσει όλο το υπάκουο ανθρώπινο γένος σε αιώνια ζωή.

[Υποσημειώσεις]

[Εικόνα στη σελίδα 31]

Εδώ, στο Όρος Σινά, ο Μωυσής υπηρέτησε ως μεσίτης της διαθήκης του Νόμου

[Ευχαριστίες]

Pictorial Archive (Near Eastern History) Est.