Εκθέσεις από Διαγγελείς της Βασιλείας

Η Βιβλική Αλήθεια Ελευθερώνει Μοναχή από τη Βολιβία

ΠΟΛΛΑ άτομα με ειλικρινή καρδιά φεύγουν από την ψεύτικη θρησκεία όταν μαθαίνουν τη Βιβλική αλήθεια και έρχονται να λατρέψουν τον Ιεχωβά, τον αληθινό Θεό. Πάνω από 7.600 άτομα το έχουν κάνει αυτό στη Βολιβία, περιλαμβανομένης και μιας μοναχής.

Όταν ήταν μόλις εννιά χρονών, η Μ—— ήρθε για πρώτη φορά σε επαφή με κάποιο Μάρτυρα του Ιεχωβά. Άνοιξε αυτή την πόρτα όταν ο Μάρτυρας επισκέφτηκε το σπίτι της και για πρώτη φορά άκουσε να προφέρουν το όνομα του Θεού, Ιεχωβά. Αυτό παρέμεινε στο μυαλό της επί χρόνια.

Επειδή ήταν το μοναδικό κορίτσι στην οικογένεια, αποφάσισαν να γίνει μοναχή. «Πόσο χαρούμενη αισθανόμουν που θα ήμουν στην υπηρεσία του Θεού—τουλάχιστον έτσι νόμιζα», λέει η Μ——. Αλλά η χαρά της μετατράπηκε σε απογοήτευση όταν είδε τις αδικίες που διέπρατταν εκεί στο μοναστήρι και τη μεροληπτική στάση την οποία κρατούσαν. Η ίδια λέει: «Ίσως να μην ξεχάσω ποτέ αυτές τις περιόδους κατάθλιψης και αυτούς τους φυσικούς και πνευματικούς δαρμούς, που ήταν τόσο αγωνιώδεις ώστε με έκαναν να θεωρώ τον Θεό, όχι Θεό αγάπης, αλλά Θεό που τιμωρεί χωρίς συμπόνια».

Η ίδια συνεχίζει: «Μέχρι τότε που έγινα μοναχή, δεν είχα καταφέρει να βρω το όνομα Ιεχωβά στην Αγία Γραφή. Βρήκα μόνο το ‘Γιαχβέ’ και αυτό με μπέρδεψε. Μια μέρα μάλιστα βγήκα έξω να ψάξω γι’ αυτούς τους ανθρώπους που μιλάνε για τον Ιεχωβά, αλλά δεν τους βρήκα.

»Πέρασε καιρός, και μια μέρα καθώς προχωρούσα στο δρόμο πηγαίνοντας στο πατρικό μου σπίτι είδα μια επιγραφή που έγραφε ‘Αίθουσα Βασιλείας των Μαρτύρων του Ιεχωβά’. Ήθελα να τους πω ότι ήταν ψευδοπροφήτες, αλλά δεν ήταν κανένας στην αίθουσα. Επέστρεψα την Κυριακή. Διεξαγόταν μια συνάθροιση, και αρκετοί φάνηκαν να εκπλήσσονται όταν είδαν κάποια με την περιβολή της μοναχής να βρίσκεται στο ακροατήριο. Μετά τη συνάθροιση, προσπάθησα να φύγω γρήγορα. Αλλά, μια Μάρτυρας με χαιρέτησε κι έτσι τη ρώτησα: ‘Γιατί βλασφημείτε τον Άγιο φέροντας αυτό το όνομα;’ Η ερώτησή μου οδήγησε σε Γραφική συζήτηση, και εγώ έκανα διευθετήσεις να με επισκεφτεί εκείνη στο πατρικό μου σπίτι. Οι γονείς μου την πέταξαν έξω. Ωστόσο, έπειτα από δυο μήνες συναντηθήκαμε πάλι και με προσκάλεσε στο σπίτι της για Γραφική μελέτη. Εντυπωσιάστηκα πολύ από τις πληροφορίες που μου έδειξε και οι οποίες αποδείκνυαν ότι οι Χριστιανοί πρέπει να χρησιμοποιούν το όνομα του Θεού. Αυτή η απόδειξη μου έδωσε την απαιτούμενη δύναμη για να αποκηρύξω όλα τα ευτελή πράγματα που είχα διδαχτεί ως μοναχή.

»Θυμάμαι πολλά πράγματα από τη ζωή μου στο μοναστήρι. Για παράδειγμα, κάποια φορά είχα την ανάγκη να φάω περισσότερο φαγητό. Έτσι, έγραψα στους γονείς μου και ζήτησα να μου στείλουν λίγο φαγητό, χωρίς να ξέρω ότι τα γράμματα λογοκρίνονταν στο μοναστήρι. Στο επόμενο γεύμα έβαλαν μπροστά μου μια μεγάλη ποσότητα ψωμιού και πηχτής και με ανάγκασαν να τα φάω όλα. Τώρα το φαγητό παραήταν πολύ. Το είπα αυτό στις φίλες μου, και μια πρότεινε να θρυμματίσω το ψωμί που δεν μπορούσα να φάω και να το ρίξω στο πάτωμα. Όταν το έκανα αυτό, μια μοναχή με άρπαξε αμέσως και με έριξε στο πάτωμα με την αυστηρή διαταγή να καθαρίσω όλο το πάτωμα με τη γλώσσα μου. Το δωμάτιο ήταν μεγάλο. Ενόσω εκτελούσα τη διαταγή, άκουγα πολλούς καγχασμούς και γέλια—ούτε ίχνος συμπόνιας.

»Τώρα μπορώ να δω πόσο θαυμάσιο είναι να είμαι απελευθερωμένη απ’ όλα αυτά. Όπως θα περίμενε κανείς, η απελευθέρωση περιέλαβε θυσίες. Πρώτα-πρώτα, ο πατέρας μου με πέταξε έξω από το σπίτι. Παρ’ όλα αυτά, πριν φύγω από το μοναστήρι είχα το προνόμιο να βοηθήσω άλλες νεαρές μοναχές να γνωρίσουν την αλήθεια. Χαίρομαι που μπορώ να πω ότι μερικές από εμάς έχουμε αφιερώσει τη ζωή μας στον Ιεχωβά Θεό!

»Αφότου έφυγα από το μοναστήρι, ο πατέρας μου δυσκολευόταν να καταλάβει γιατί απέρριπτα καλοαμειβόμενες αλλά χρονοβόρες εργασίες. Εγώ, όμως, ήθελα περισσότερο χρόνο για την υπηρεσία του Θεού. Τώρα υπηρετώ ως τακτική σκαπάνισσα, ζώντας μια απλή αλλά πολύ ανταμειφτική ζωή. Και προς μεγάλη μου χαρά, η μητέρα μου και οι αδελφοί μου έχουν ενωθεί μαζί μου στην υπηρεσία του Ιεχωβά».

Πράγματι, η Βιβλική αλήθεια ελευθερώνει από το ψεύτικο θρησκευτικό σύστημα αυτού του κόσμου και φέρνει διαρκή χαρά και ευτυχία.—Ιωάννης 8:32.