Ο «Τελευταίος Εχθρός» θα Ηττηθεί!

ΟΤΑΝ ήσασταν παιδί, μπορεί να φοβόσασταν το σκοτάδι. Ιστορίες τρόμου, ακόμη και μερικά παραμύθια, μπορεί να σας γέμιζαν με ανησυχία. Πόσο ησυχάζατε όταν η μητέρα σας ή ο πατέρας σας άφηναν μια λάμπα αναμμένη ενώ εσείς προσπαθούσατε να αποκοιμηθείτε!

Ο θάνατος, παρόμοια, τρομάζει πολλούς. Ωστόσο, δεν θα έπρεπε κατ’ ανάγκην να γίνεται αυτό. Γιατί; Λόγω αυτού που είναι στην πραγματικότητα ο θάνατος.

Γνωρίστε τον Εχθρό Σας

Ο σοφός Βασιλιάς Σολομών του αρχαίου Ισραήλ δήλωσε: «Οι ζώντες γνωρίζουσιν ότι θέλουσιν αποθάνει· αλλ’ οι νεκροί δεν γνωρίζουσιν ουδέν». (Εκκλησιαστής 9:5) Σύμφωνα με αυτή τη θεόπνευστη σκέψη που βρίσκεται στη δική σας Αγία Γραφή, ο θάνατος είναι απλώς το αντίθετο της ζωής. Οι νεκροί δεν έχουν συνειδητή ύπαρξη.

Αναφερόμενος στο θάνατο μεταφορικά, ο Χριστιανός απόστολος Παύλος γράφει: «Θάνατε, πού είναι η νίκη σου; Θάνατε, πού είναι το κεντρί σου;» Ποιο είναι το κεντρί που προκαλεί θάνατο; Ο Παύλος λέει: «Το κεντρί που προκαλεί θάνατο είναι η αμαρτία». (1 Κορινθίους 15:55, 56· Ωσηέ 13:14, ΜΝΚ) Ποια είναι λοιπόν η προέλευση αυτού του θανατηφόρου κεντριού; Κάπου αλλού στις Γραφές, ο Παύλος δηλώνει: «Μέσω ενός ανθρώπου μπήκε η αμαρτία στον κόσμο και μέσω της αμαρτίας ο θάνατος, και έτσι ο θάνατος απλώθηκε σε όλους τους ανθρώπους, επειδή όλοι είχαν αμαρτήσει». (Ρωμαίους 5:12) Ο απόστολος δεν αφήνει καμιά αμφιβολία ως προς την ταυτότητα εκείνου του «ενός ανθρώπου» όταν λέει: «Σε σχέση με τον Αδάμ όλοι πεθαίνουν». (1 Κορινθίους 15:22) Ναι, μέσω της ανυπακοής του πρώτου προπάτορά μας, του Αδάμ, όλοι εμείς υποκείμεθα στο κεντρί του θανάτου.—Γένεσις 3:1-19.

Αν έχουμε καλή υγεία και μια στοργική οικογένεια μέσα σε ευχάριστο περιβάλλον, κανείς μας δεν πρόκειται να επιλέξει να πεθάνει. Ωστόσο, όπως δείχνει η Αγία Γραφή, ‘καιρός και απρόβλεπτη περίσταση’ μπορούν να μας στερήσουν τη ζωή. (Εκκλησιαστής 9:11, ΜΝΚ) Στην πραγματικότητα, δεν γνωρίζουμε τι θα συμβεί στη ζωή μας αύριο. (Ιακώβου 4:14) Ένα πράγμα είναι βέβαιο—όλοι μας έχουμε κληρονομήσει την αμαρτία και το θάνατο. Γι’ αυτό, ο θάνατος μας πλησιάζει ύπουλα και μας χτυπάει σαν εχθρός.

Πώς να Αντιμετωπίσουμε το Θάνατο Ενός Αγαπημένου Προσώπου

Ο θάνατος γίνεται ιδιαίτερα εχθρός μας όταν πλήττει κάποιο αγαπημένο μας πρόσωπο. «Θα είναι χειρότερα για εσένα», είπε στο σύζυγό της κάποια γυναίκα που βρισκόταν στο τελικό στάδιο μιας θανατηφόρας ασθένειας καθώς αναλογιζόταν το θάνατο. Γιατί μπορούσε να το πει αυτό; Επειδή η Αγία Γραφή λέει: «Πάντα όσα εύρη η χειρ σου να κάμη, κάμε κατά την δύναμίν σου· διότι δεν είναι πράξις ούτε λογισμός ούτε γνώσις ούτε σοφία εν τω άδη [τον κοινό τάφο του ανθρωπίνου γένους] όπου υπάγεις». (Εκκλησιαστής 9:10) Οι νεκροί δεν υποφέρουν άλλο. Όμως, το φορτίο της θλίψης πέφτει στους ζωντανούς συγγενείς και φίλους. Μπορεί να γίνει κάτι για την οδύνη που δοκιμάζουν;

Οι σελίδες του Λόγου του Θεού, της Αγίας Γραφής, περιέχουν πολλά λόγια παρηγοριάς. Για παράδειγμα, το να διαβάζει κανείς και να στοχάζεται τους ψαλμούς σίγουρα είναι μια πηγή παρηγοριάς. Παρηγορητικά είναι πράγματι μερικά λόγια όπως αυτά: ‘Ευλογημένος να είναι ο Ιεχωβά, που βαστάζει καθημερινά το φορτίο για εμάς, ο αληθινός Θεός της σωτηρίας μας’.—Ψαλμός 68:19, ΜΝΚ.

Μια άλλη πηγή παρηγοριάς είναι η Χριστιανική εκκλησία. Τον πρώτο αιώνα Κ.Χ., ο απόστολος Παύλος έγραψε: «Τίμα τις χήρες που είναι πραγματικά χήρες. Αλλά αν κάποια χήρα έχει παιδιά ή εγγόνια [που μπορούν να φροντίσουν για αυτήν από υλική άποψη], ας μαθαίνουν αυτά πρώτα να ασκούν θεοσεβή αφοσίωση μέσα στο ίδιο τους το σπιτικό και να εξακολουθούν να αποδίδουν την οφειλόμενη ανταμοιβή στους γονείς τους και στους παππούδες τους, γιατί αυτό είναι ευπρόσδεκτο ενώπιον του Θεού. Ας καταγράφεται στον κατάλογο μια χήρα που δεν είναι κάτω από εξήντα χρονών, σύζυγος ενός άντρα, για την οποία δίνεται μαρτυρία σχετικά με καλά έργα, αν ανέθρεψε παιδιά, αν φιλοξένησε ξένους, αν έπλυνε τα πόδια αγίων, αν πρόσφερε βοήθεια σε εκείνους που βρίσκονταν σε θλίψη, αν ακολούθησε επιμελώς κάθε καλό έργο». (1 Τιμόθεο 5:3, 4, 9, 10) Παρόμοια, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά σήμερα βοηθούν και παρηγορούν ομοπίστους τους που βρίσκονται σε τέτοια κατάσταση.

Συχνά, η μεγαλύτερη προσαρμογή που πρέπει να κάνει ένα άτομο που πενθεί είναι συναισθηματική. «Αγαπούσα βαθιά τη σύζυγό μου», έγραψε ένας άντρας του οποίου η σύντροφος πέθανε πριν από δυο χρόνια. «Αυτό είναι το θλιβερότερο γεγονός της ζωής μου, και δυσκολεύομαι να το αντέξω». Το άτομο που είναι παντρεμένο για κάποιο διάστημα μοιράζεται τη ζωή του ή τη ζωή της στα πλαίσια της στενότερης ανθρώπινης σχέσης. Όταν ένας γαμήλιος σύντροφος πεθαίνει, ο σύντροφος που μένει ζωντανός είναι φυσικό να νιώθει μεγάλη απώλεια. Σε ποιον μπορεί να στραφεί για βοήθεια;

Σε τέτοιες περιστάσεις, οι καλοί Χριστιανοί σύντροφοι μπορούν να είναι εποικοδομητικοί. ‘Ο αληθινός σύντροφος είναι στοργικός πάντοτε, και είναι αδελφός που γεννιέται για καιρό θλίψης’, λέει μια σοφή παροιμία. (Παροιμίαι 17:17, ΜΝΚ) Μια χήρα ή ένας χήρος χρειάζεται βοήθεια—συντρόφους που δίνουν πραγματική υποστήριξη. Οι σοφοί φίλοι ενθαρρύνουν το θλιμμένο άτομο να μιλάει, ακόμη και αν αυτό φέρνει δάκρυα. Ίσως ένας Χριστιανός που έχει ήδη γευτεί την οδύνη και τον ψυχικό πόνο που συνοδεύουν την απώλεια ενός συντρόφου να μπορεί να προσφέρει καλοσυνάτη βοήθεια. ‘Να μιλάτε παρηγορητικά στους καταθλιμμένους’, συμβουλεύει η Αγία Γραφή. (1 Θεσσαλονικείς 5:14) Αλλά να θυμάστε ότι από τις χήρες και τους χήρους λείπει πολύ ο γαμήλιος σύντροφός τους. Γι’ αυτό, το άτομο που πενθεί θα πρέπει να ανοίγει την καρδιά του σε άλλους μόνο όταν οι συνθήκες το καθιστούν δυνατόν για όλους να διακρατήσουν αγνή διαγωγή.—1 Πέτρου 2:12.

Το καλύτερο αντίδοτο για την οδύνη που επιφέρει ο θάνατος είναι το να παραμένετε απασχολημένοι βοηθώντας άλλους—αυτό αποτελεί πολύ μεγάλη πρόκληση για εκείνους που πιστεύουν ότι αυτοί είναι που χρειάζονται βοήθεια! Εδώ είναι που υπεισέρχεται η ανιδιοτέλεια. Το να κάνετε ανιδιοτελώς πράγματα για τους άλλους συμβάλλει στο να αποβάλετε τη δυστυχία και τη θλίψη, γιατί ο Ιησούς είπε: «Υπάρχει περισσότερη ευτυχία στο να δίνει κανείς παρά στο να λαβαίνει».—Πράξεις 20:35.

Νίκη Κατά του Θανάτου

Το τσίμπημα της μέλισσας μπορεί να είναι πολύ οδυνηρό, ακόμη και μοιραίο. Συνήθως, όμως, η αφαίρεση του κεντριού του εντόμου που έχει μπει στο δέρμα σας θα βοηθήσει στο να βρείτε ανακούφιση. Αλλά τι προοπτικές υπάρχουν για ανακούφιση από το κεντρί που προκαλεί θάνατο;

Αφού εξηγεί ότι η αμαρτία είναι το κεντρί που προκαλεί θάνατο, ο Παύλος αναφωνεί: «Ας δοθούν ευχαριστίες στον Θεό, διότι μας δίνει τη νίκη μέσω του Κυρίου μας Ιησού Χριστού!» (1 Κορινθίους 15:57) Πώς συνδέεται η νίκη κατά του θανάτου με τον Χριστό; Ο Ιησούς έδειξε ότι ισχύει αυτό λέγοντας σχετικά με τον εαυτό του: «Ο Γιος του ανθρώπου ήρθε, όχι για να τον διακονήσουν, αλλά για να διακονήσει και να δώσει την ψυχή του λύτρο σε αντάλλαγμα για πολλούς». (Ματθαίος 20:28) Ναι, για εκείνους που ασκούν πίστη στον Γιο του Θεού, τον Ιησού Χριστό, και στη λυτρωτική θυσία που έχει προμηθεύσει ο Ιεχωβά μέσω εκείνου, ο θάνατος που κληροδότησε ο Αδάμ δεν θα καταλήξει σε μόνιμη ανυπαρξία.—Ιωάννης 3:16.

Εμψυχωτικά, πράγματι, είναι τα ακόλουθα λόγια του Ιησού: «Έρχεται η ώρα κατά την οποία όλοι όσοι είναι στα μνημεία θα ακούσουν τη φωνή του και θα βγουν, όσοι έκαναν καλά πράγματα σε ανάσταση ζωής, όσοι έπραξαν απαίσια πράγματα σε ανάσταση κρίσης».—Ιωάννης 5:28, 29.

Αιώνες νωρίτερα, ο προφήτης του Θεού Ησαΐας είχε προείπει: ‘[Ο Ιεχωβά Θεός] θέλει καταπίει τον θάνατον εν νίκη [για πάντα, ΜΝΚ]· και Ιεχωβά ο Θεός θέλει σπογγίσει τα δάκρυα από πάντων των προσώπων’. (Ησαΐας 25:8) Ξανά, στο εδάφιο Αποκάλυψη 21:4, η Αγία Γραφή παρουσιάζει αυτή τη θαυμάσια προοπτική: «[Ο Θεός] θα εξαλείψει κάθε δάκρυ από τα μάτια τους, και ο θάνατος δεν θα υπάρχει πια, ούτε πένθος ούτε κραυγή ούτε πόνος δεν θα υπάρχουν πια. Τα παλιά έχουν παρέλθει». Ενδυναμωμένοι από αυτή τη Γραφική ελπίδα που υπάρχει για όσους κοιμούνται τον ύπνο του θανάτου, εκείνοι που πενθούν δεν χρειάζεται να ‘λυπούνται όπως ακριβώς και οι υπόλοιποι οι οποίοι δεν έχουν ελπίδα’.—1 Θεσσαλονικείς 4:13.

Προσπαθήστε να οραματιστείτε τι επιφυλάσσει ο Θεός για το ανθρώπινο γένος, όπως αποκαλύπτεται στην Αγία Γραφή. Η επικείμενη «μεγάλη θλίψη» σημαίνει καταστροφή για το παρόν πονηρό σύστημα πραγμάτων. (Αποκάλυψη 7:14) Εκείνοι που ασκούν την ψεύτικη θρησκεία φτάνουν στο τέλος τους. Χάνονται τα άπληστα πολιτικά και εμπορικά στοιχεία που συμβάλλουν στην πείνα και στον πόλεμο. Ο Ιησούς Χριστός στη συνέχεια ρίχνει στην άβυσσο τον Σατανά τον Διάβολο, ο οποίος έχει προκαλέσει τόσο πολλούς θανάτους ανθρώπων. Κατόπιν, ο Χριστός αρχίζει τη Χιλιετή Διακυβέρνησή του, στη διάρκεια της οποίας κάνει χρήση της αξίας της λυτρωτικής θυσίας του για το ανθρώπινο γένος. Οι νεκροί επιστρέφουν μέσω της προσδοκούμενης ανάστασης, και το φως του Λόγου του Θεού ακτινοβολεί τόσο λαμπρά ώστε οι δεισιδαιμονικές απόψεις γύρω από το θάνατο, τον εχθρό του ανθρωπίνου γένους, δεν υπάρχουν πια. Όλοι όσοι είναι τότε ζωντανοί έχουν την ευκαιρία να μάθουν τις οδούς του Θεού και να συμμορφωθούν με τους δίκαιους κανόνες του.—Παροιμίαι 4:18· Πράξεις 24:15· Εβραίους 2:14, 15· Αποκάλυψη 18:4-8· 19:19-21· 20:1-3.

«Κατόπιν το τέλος», λέει ο Παύλος, ‘όταν ο Χριστός Ιησούς παραδώσει τη βασιλεία στον Θεό και Πατέρα του. Διότι βασιλεύει ώσπου να βάλει ο Θεός όλους τους εχθρούς κάτω από τα πόδια του. Ως τελευταίος εχθρός, εκμηδενίζεται ο θάνατος’. (1 Κορινθίους 15:24-26) Κάθε αναπηρία που είναι αποτέλεσμα της αμαρτίας του Αδάμ εξαφανίζεται. Μια τελική δοκιμή λαβαίνει χώρα, και εκείνοι που αγαπούν τον Θεό την περνούν με πιστότητα. (Αποκάλυψη 20:4-10) Αποκαταστημένοι σε τελειότητα, εκείνοι οι υπάκουοι άνθρωποι ζουν, όχι μόνο εβδομήντα ή ακόμη και εκατόν δέκα χρόνια, αλλά παντοτινά. Τι δώρο από τον Θεό μέσω του αγαπητού του Γιου!—Ρωμαίους 6:23.

Πόσο μπορείτε να ζήσετε λοιπόν; Η ζωή σας μπορεί να επιμηκυνθεί ώστε να διαρκέσει όλη την αιωνιότητα. Εφόσον ζείτε στον ‘καιρό του τέλους’ αυτού του κόσμου μπορεί να μην πεθάνετε καθόλου. (Δανιήλ 12:4, ΜΝΚ· Ιωάννης 11:25, 26· 17:3) Αν κάνετε το θείο θέλημα, μπορεί να περάσετε ζωντανοί στον υποσχεμένο νέο κόσμο του Θεού.—2 Πέτρου 3:13.

Ωστόσο, αν είστε προχωρημένης ηλικίας, χρειάζεται να λαβαίνετε υπόψη με ρεαλισμό το ενδεχόμενο του θανάτου. Σίγουρα, η ελπίδα της ανάστασης φέρνει χαρά. Αλλά μπορεί να αναρωτιέστε πώς θα διευθετήσει ο Ιεχωβά την οικογενειακή ζωή σε εκείνο το νέο σύστημα πραγμάτων. Μην επιτρέπετε σε αυτά τα ζητήματα να σας απασχολούν, γιατί ο Ιεχωβά θα φροντίσει για τη διαρκή ευτυχία εκείνων που μένουν πάντοτε πιστοί σε αυτόν.

Καθώς αυτές οι κρίσιμες «τελευταίες μέρες» του πονηρού συστήματος του Σατανά βαίνουν προς το τέλος τους, μην αφήσετε το φόβο του θανάτου να σας στερήσει το προνόμιο του να υπηρετείτε τον Ιεχωβά τώρα. (2 Τιμόθεο 3:1) Αν χάσετε ένα αγαπημένο σας πρόσωπο, παρηγορηθείτε με την προσωρινή φύση του θανάτου. (Αποκάλυψη 20:13, 14) Θέστε την εμπιστοσύνη σας στην ελπίδα της ανάστασης. Τότε, είτε καταφέρετε να μπείτε στο νέο κόσμο μέσω επιβίωσης από τη μεγάλη θλίψη είτε μέσω ανάστασης, να είστε βέβαιοι για τη θεόπνευστη εγγύηση ότι ο θάνατος, ο τελευταίος εχθρός, θα εκμηδενιστεί πράγματι.—Αποκάλυψη 7:9, 14.

[Εικόνα στη σελίδα 5]

Οι καλοί Χριστιανοί σύντροφοι μπορούν να εποικοδομήσουν πνευματικά όσους πενθούν

[Εικόνα στη σελίδα 7]

Το να παραμένετε απασχολημένοι βοηθώντας άλλους λιγοστεύει τη θλίψη που προκάλεσε ο θάνατος ενός αγαπημένου προσώπου