Η Χριστιανοσύνη σε Δράση—Μέσα στην Αναταραχή

ΟΛΑ άρχισαν ξαφνικά μια ημέρα του Απριλίου το 1994. Οι πρόεδροι του Μπουρούντι και της Ρουάντα σκοτώθηκαν όταν συνετρίβη το αεροπλάνο που τους μετέφερε. Μέσα σε μερικές ώρες, η Ρουάντα τυλίχτηκε στη βία, η οποία πήρε τρομακτικές διαστάσεις. Σε διάστημα λίγο μεγαλύτερο από τρεις μήνες, θανατώθηκαν 500.000 και πλέον άνθρωποι από τη Ρουάντα—άντρες, γυναίκες και παιδιά. Μερικοί αναφέρονται σε εκείνη την περίοδο ως «η γενοκτονία».

Οι μισοί από τους 7,5 εκατομμύρια κατοίκους της Ρουάντα αναγκάστηκαν να φύγουν. Από αυτούς, 2,4 εκατομμύρια άτομα κατέφυγαν σε γειτονικές χώρες. Αυτή ήταν η μεγαλύτερη και ταχύτερη ομαδική έξοδος προσφύγων στη σύγχρονη ιστορία. Αμέσως δημιουργήθηκαν στρατόπεδα προσφύγων στο Ζαΐρ (τώρα Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό), στην Τανζανία και στο Μπουρούντι. Μερικά από αυτά τα στρατόπεδα—τα μεγαλύτερα στον κόσμο—στέγασαν 200.000 ανθρώπους.

Ανάμεσα στους πρόσφυγες υπήρχαν και πολλοί Μάρτυρες του Ιεχωβά, ένας φιλήσυχος λαός τα μέλη του οποίου εφαρμόζουν στη ζωή τους τις αρχές της Αγίας Γραφής. Σε οποιαδήποτε χώρα και αν ζουν, διακρατούν αυστηρή ουδετερότητα και εφαρμόζουν την αρχή που περιέχεται στα εξής λόγια του εδαφίου Ησαΐας 2:4: «Θα σφυρηλατήσουν τα σπαθιά τους σε υνιά και τα δόρατά τους σε δρεπάνια. Δεν θα σηκώσει σπαθί έθνος εναντίον έθνους ούτε θα μάθουν πια τον πόλεμο». Είναι ευρέως γνωστό ότι οι Μάρτυρες του Ιεχωβά είναι μια θρησκευτική ομάδα η οποία δεν έλαβε μέρος στη γενοκτονία στη Ρουάντα.

Ο Ιησούς Χριστός είπε ότι οι ακόλουθοί του «δεν είναι μέρος του κόσμου». Εφόσον, όμως, βρίσκονται «στον κόσμο», δεν είναι πάντα σε θέση να αποφύγουν την αναταραχή των εθνών. (Ιωάννης 17:11, 14) Στη διάρκεια της γενοκτονίας στη Ρουάντα, περίπου 400 Μάρτυρες έχασαν τη ζωή τους. Γύρω στους 2.000 Μάρτυρες καθώς και άτομα που έδειχναν ενδιαφέρον για το άγγελμα της Βασιλείας έγιναν πρόσφυγες.

Μήπως το γεγονός ότι οι Μάρτυρες του Ιεχωβά δεν είναι μέρος του κόσμου σημαίνει ότι δεν κάνουν τίποτα όταν πλήττει η συμφορά; Όχι. Ο Λόγος του Θεού λέει: «Αν ένας αδελφός ή μια αδελφή βρίσκονται σε κατάσταση γυμνότητας και τους λείπει η τροφή που αρκεί για την ημέρα, κάποιος όμως από εσάς τους πει: “Πηγαίνετε με ειρήνη, να ζεσταίνεστε και να χορταίνετε”, αλλά δεν τους δώσετε τα αναγκαία για το σώμα τους, ποιο το όφελος; Έτσι και η πίστη, αν δεν έχει έργα, είναι από μόνη της νεκρή». (Ιακώβου 2:15-17) Η αγάπη για τον πλησίον υποκινεί επίσης τους Μάρτυρες να βοηθούν εκείνους που δεν έχουν τις ίδιες θρησκευτικές απόψεις με αυτούς.—Ματθαίος 22:37-40.

Αν και οι Μάρτυρες του Ιεχωβά σε όλο τον κόσμο λαχταρούσαν να βοηθήσουν τους ομοπίστους τους που αντιμετώπιζαν αυτή τη συμφορά στη Ρουάντα, ο συντονισμός της προσπάθειας για παροχή βοήθειας ανατέθηκε στη Δυτική Ευρώπη. Το καλοκαίρι του 1994, μια ομάδα εθελοντών Μαρτύρων από την Ευρώπη έσπευσαν να βοηθήσουν τους Χριστιανούς αδελφούς και αδελφές τους στην Αφρική. Δημιουργήθηκαν καλά οργανωμένα στρατόπεδα και υπαίθρια νοσοκομεία για τους πρόσφυγες της Ρουάντα. Τεράστιες ποσότητες από ρουχισμό, κουβέρτες, τρόφιμα και Γραφικά έντυπα στάλθηκαν σε αυτούς αεροπορικώς ή με άλλους τρόπους. Πάνω από 7.000 θύματα της συμφοράς—σχεδόν τριπλάσια από τον αριθμό των Μαρτύρων του Ιεχωβά που υπήρχαν τότε στη Ρουάντα—ωφελήθηκαν από την προσπάθεια για παροχή βοήθειας. Το Δεκέμβριο εκείνου του έτους, χιλιάδες πρόσφυγες, περιλαμβανομένων και των περισσοτέρων από τους Μάρτυρες του Ιεχωβά, επέστρεψαν στη Ρουάντα για να ξαναφτιάξουν τη ζωή τους.

Πόλεμος στο Κονγκό

Το 1996, ξέσπασε πόλεμος στο ανατολικό τμήμα της Λαϊκής Δημοκρατίας του Κονγκό. Αυτή η περιοχή συνορεύει με τη Ρουάντα και το Μπουρούντι. Οι βιασμοί και οι σκοτωμοί άρχισαν ξανά. Μέσα από σφαίρες που έσκιζαν τον αέρα και μέσα από χωριά που καίγονταν, οι άνθρωποι έφευγαν για να σώσουν τη ζωή τους. Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά παγιδεύτηκαν στην αναταραχή, και περίπου 50 πέθαναν. Μερικοί σκοτώθηκαν από αδέσποτες σφαίρες. Άλλοι σφαγιάστηκαν επειδή ανήκαν σε μια συγκεκριμένη εθνική ομάδα ή επειδή λανθασμένα θεωρήθηκαν εχθροί. Ένα χωριό στο οποίο ζούσαν 150 Μάρτυρες καταστράφηκε από φωτιά. Σε άλλα χωριά, κάηκαν ολοσχερώς δεκάδες σπίτια και μερικές Αίθουσες Βασιλείας. Χωρίς σπίτι και υπάρχοντα, οι Μάρτυρες κατέφυγαν σε άλλες περιοχές όπου δέχτηκαν βοήθεια από τους εκεί ομοπίστους τους.

Ο πόλεμος φέρνει πείνα, εφόσον οι σοδειές καταστρέφονται, τα αποθέματα τροφίμων λεηλατούνται και οι γραμμές ανεφοδιασμού κόβονται. Τα διαθέσιμα τρόφιμα είναι ακριβά. Στο Κισανγκάνι, στις αρχές Μαΐου του 1997, ένα κιλό πατάτες κόστιζε γύρω στα τρία δολάρια (περ. 800 δρχ.), ποσό που ξεπερνούσε κατά πολύ τις οικονομικές δυνατότητες των περισσοτέρων. Η πλειονότητα των ανθρώπων μπορούσαν να τρώνε μόνο ένα γεύμα την ημέρα. Ασφαλώς, οι ελλείψεις τροφίμων φέρνουν αρρώστιες. Ο υποσιτισμός εξασθενίζει την ικανότητα που έχει το σώμα να καταπολεμήσει την ελονοσία, τις διαρροϊκές ασθένειες και τα γαστρικά προβλήματα. Ιδιαίτερα τα παιδιά είναι εκείνα που υποφέρουν και πεθαίνουν.

Αξιολόγηση της Ανάγκης

Και πάλι, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά στην Ευρώπη ανταποκρίθηκαν γρήγορα στην ανάγκη. Τον Απρίλιο του 1997, μια ομάδα παροχής βοήθειας που αποτελούνταν από Μάρτυρες, περιλαμβανομένων και δύο γιατρών, έφτασε εκεί αεροπορικώς φέρνοντας μαζί τους φάρμακα και χρήματα. Στην Γκόμα, οι ντόπιοι Μάρτυρες είχαν ήδη οργανώσει επιτροπές παροχής βοήθειας για να αξιολογήσουν την κατάσταση ώστε να δοθεί άμεση βοήθεια. Η ομάδα διερεύνησε την πόλη και τις γύρω περιοχές. Στάλθηκαν άτομα για να λάβουν εκθέσεις από πιο μακρινά μέρη. Συγκέντρωσαν επίσης πληροφορίες από το Κισανγκάνι, το οποίο βρίσκεται 1.000 και πλέον χιλιόμετρα δυτικά της Γκόμα. Οι ντόπιοι αδελφοί βοήθησαν στο συντονισμό των προσπαθειών για παροχή βοήθειας στην Γκόμα, όπου ζουν περίπου 700 Μάρτυρες.

Ένας από τους Χριστιανούς πρεσβυτέρους στην Γκόμα είπε: «Συγκινηθήκαμε βαθιά βλέποντας τους αδελφούς μας που είχαν έρθει από τόσο μακριά για να μας βοηθήσουν. Προτού έρθουν, βοηθούσαμε εμείς ο ένας τον άλλον. Υπήρχαν αδελφοί που αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την ύπαιθρο και να έρθουν στην Γκόμα. Μερικοί είχαν χάσει τα σπίτια τους και άφησαν τα χωράφια τους. Τους πήραμε στα δικά μας σπίτια και μοιραζόμασταν τα ρούχα μας και τα λιγοστά τρόφιμα που είχαμε. Εμείς εδώ δεν μπορούσαμε να κάνουμε πολλά πράγματα. Μερικοί από εμάς υποφέραμε από υποσιτισμό.

»Οι αδελφοί από την Ευρώπη, όμως, έφεραν χρήματα και έτσι μπορέσαμε να αγοράσουμε τρόφιμα, τα οποία ήταν δυσεύρετα και πανάκριβα. Τα τρόφιμα ήρθαν σε κρίσιμη στιγμή, εφόσον πολλοί δεν είχαν τίποτα να φάνε στα σπίτια τους. Μοιράσαμε τα τρόφιμα τόσο σε Μάρτυρες όσο και σε ανθρώπους που δεν ήταν Μάρτυρες. Αν η βοήθεια δεν είχε φτάσει τότε που έφτασε, θα είχαν πεθάνει πολύ περισσότεροι, κυρίως παιδιά. Ο Ιεχωβά έσωσε το λαό του. Άτομα που δεν ήταν Μάρτυρες εντυπωσιάστηκαν βαθιά. Πολλοί σχολίασαν την ενότητα και την αγάπη μας. Μερικοί παραδέχτηκαν ότι η δική μας θρησκεία είναι η αληθινή».

Μολονότι οι αδελφοί αγόρασαν τρόφιμα εκεί και μοίρασαν φάρμακα, απαιτούνταν περισσότερα. Υπήρχε ανάγκη για ρουχισμό και κουβέρτες, καθώς και για μεγαλύτερες ποσότητες τροφίμων και φαρμάκων. Χρειαζόταν επίσης βοήθεια για την ανοικοδόμηση των κατεστραμμένων σπιτιών.

Δίνουν με Γενναιοδωρία

Οι αδελφοί στην Ευρώπη ήταν και πάλι πρόθυμοι να βοηθήσουν. Το γραφείο των Μαρτύρων του Ιεχωβά στη Λουβιέ της Γαλλίας ζήτησε τη συμμετοχή των εκκλησιών από την κοιλάδα του Ροδανού, τη Νορμανδία και από ένα τμήμα του Παρισιού. Σε αυτή την περίπτωση εφαρμοζόταν μια άλλη Γραφική αρχή: «Εκείνος που σπέρνει με τσιγκουνιά θα θερίσει και με τσιγκουνιά· και εκείνος που σπέρνει με αφθονία θα θερίσει και με αφθονία. Ο καθένας ας ενεργήσει ακριβώς όπως έχει αποφασίσει στην καρδιά του, όχι απρόθυμα ή αναγκαστικά, γιατί ο Θεός αγαπάει το χαρωπό δότη».—2 Κορινθίους 9:6, 7.

Χιλιάδες άτομα άρπαξαν με χαρά την ευκαιρία να δώσουν. Κούτες και τσάντες με ρούχα, παπούτσια και άλλα είδη συσσωρεύονταν στις Αίθουσες Βασιλείας και κατόπιν μεταφέρονταν στο γραφείο τμήματος των Μαρτύρων του Ιεχωβά στη Γαλλία. Εκεί, 400 εθελοντές ήταν έτοιμοι να συμμετάσχουν στο επόμενο βήμα της επιχείρησης «Βοήθεια στο Ζαΐρ». Καθώς συσσωρεύονταν τα διάφορα αγαθά που είχαν δωρηθεί, αυτοί οι εθελοντές ταξινομούσαν, δίπλωναν και συσκεύαζαν τα ρούχα σε κούτες, οι οποίες στοιβάζονταν ανά 30 πάνω σε μια παλέτα. Τα παιδιά είχαν σκεφτεί τους μικρούς αδελφούς και αδελφές τους στην Αφρική και είχαν στείλει παιχνίδια—γυαλιστερά αυτοκινητάκια, σβούρες, κούκλες και αρκουδάκια. Αυτά τα συσκεύασαν μαζί με διάφορα άλλα είδη που ήταν αναγκαία. Συνολικά, γέμισαν εννιά εμπορευματοκιβώτια των 12 μέτρων και τα έστειλαν στο Κονγκό.

Πόση βοήθεια έχει σταλεί στην Κεντρική Αφρική με την υποστήριξη χιλιάδων Μαρτύρων από το Βέλγιο, τη Γαλλία και την Ελβετία; Μέχρι τον Ιούνιο του 1997, η συνολική ποσότητα ήταν 500 κιλά φάρμακα, 10 τόνοι παξιμάδια υψηλής περιεκτικότητας σε πρωτεΐνες, 20 τόνοι άλλα τρόφιμα, 90 τόνοι ρουχισμός, 18.500 ζευγάρια παπούτσια και 1.000 κουβέρτες. Στάλθηκαν επίσης αεροπορικώς Γραφικά έντυπα. Όλα αυτά έγιναν δεκτά με μεγάλη εκτίμηση, καθώς παρηγόρησαν τους πρόσφυγες και τους βοήθησαν να υπομείνουν τις δοκιμασίες τους. Το κόστος αυτών των προμηθειών ανήλθε σε σχεδόν 1.000.000 δολάρια (περ. 270 εκατ. δρχ.). Αυτές οι συνεισφορές ήταν απόδειξη της αδελφικής σχέσης και της αγάπης που υπάρχει ανάμεσα σε εκείνους οι οποίοι υπηρετούν τον Ιεχωβά.

Διανομή στο Κονγκό

Καθώς άρχισαν να φτάνουν τα αγαθά στο Κονγκό, τρεις αδελφοί, δυο άντρες και μια γυναίκα, ήρθαν από τη Γαλλία για να συνεργαστούν με τις τοπικές επιτροπές παροχής βοήθειας. Σχετικά με την ευγνωμοσύνη που έδειξαν οι Μάρτυρες από το Κονγκό, η Τζόσλιν είπε: «Λάβαμε πολλές επιστολές εκτίμησης. Μια φτωχή αδελφή μού χάρισε ένα κόσμημα από μαλαχίτη. Άλλοι μας έδωσαν φωτογραφίες τους. Όταν φεύγαμε, οι αδελφές με φιλούσαν, με αγκάλιαζαν και έκλαιγαν. Έκλαιγα και εγώ. Πολλοί έκαναν σχόλια όπως: “Ο Ιεχωβά είναι αγαθός. Ο Ιεχωβά μάς σκέφτεται”. Έτσι, αναγνώριζαν ότι η τιμή για αυτή την προσφορά ανήκε στον Θεό. Όταν διανέμαμε τα τρόφιμα, οι αδελφοί και οι αδελφές αινούσαν τον Ιεχωβά με ύμνους της Βασιλείας. Ήταν πολύ συγκινητικό».

Ένα από τα μέλη της ομάδας ήταν κάποιος γιατρός ονόματι Λοΐκ. Πολλοί συνωστίζονταν στην Αίθουσα Βασιλείας και περίμεναν υπομονετικά τη σειρά τους για να ζητήσουν τη βοήθειά του. Μια Κονγκολέζα αδελφή, θέλοντας να κάνει και αυτή κάτι, έφτιαξε περίπου 40 λουκουμάδες και τους πρόσφερε σε εκείνους που περίμεναν να δουν το γιατρό. Εφόσον περίμεναν γύρω στα 80 άτομα, ο καθένας πήρε από μισό λουκουμά.

Βοήθεια σε Άτομα που Δεν Ήταν Μάρτυρες

Αυτή η ανθρωπιστική βοήθεια δεν δόθηκε αποκλειστικά και μόνο σε Μάρτυρες του Ιεχωβά. Ωφελήθηκαν και άλλοι, όπως ακριβώς έγινε και το 1994. Αυτό βρίσκεται σε αρμονία με το εδάφιο Γαλάτες 6:10, το οποίο δηλώνει: «Άρα λοιπόν, ενόσω έχουμε καιρό ευνοϊκό για αυτό, ας εργαζόμαστε το καλό προς όλους αλλά κυρίως προς εκείνους με τους οποίους είμαστε συγγενείς στην πίστη».

Οι Μάρτυρες μοίρασαν φάρμακα και ρουχισμό σε αρκετά σχολεία και σε ένα ορφανοτροφείο κοντά στην Γκόμα. Το ορφανοτροφείο φιλοξενεί 85 παιδιά. Σε ένα προηγούμενο ταξίδι που είχε γίνει για την αξιολόγηση της κατάστασης, η ομάδα παροχής βοήθειας επισκέφτηκε το ορφανοτροφείο και υποσχέθηκε να τους δώσει 50 κούτες παξιμάδια υψηλής περιεκτικότητας σε πρωτεΐνες, κούτες με ρουχισμό, 100 κουβέρτες, φάρμακα και παιχνίδια. Τα παιδιά παρατάχθηκαν στην αυλή και τραγουδούσαν για τους επισκέπτες. Κατόπιν, ζήτησαν μια χάρη—θα μπορούσαν να έχουν μια μπάλα για να παίζουν ποδόσφαιρο;

Έπειτα από μερικές εβδομάδες, η ομάδα παροχής βοήθειας εκπλήρωσε την υπόσχεση που είχε δώσει να φέρει προμήθειες. Εντυπωσιασμένος από τη γενναιοδωρία και από όσα είχε διαβάσει στα Γραφικά έντυπα που του είχαν δώσει, ο διευθυντής του ορφανοτροφείου είπε ότι σκεφτόταν να γίνει Μάρτυρας του Ιεχωβά. Και, τελικά, έδωσαν στα παιδιά μια μπάλα; «Όχι», απάντησε ο Κλοντ, ο συντονιστής της ομάδας παροχής βοήθειας από τη Γαλλία. «Τους δώσαμε δύο μπάλες».

Στρατόπεδα Προσφύγων

Η παροχή βοήθειας δεν περιορίστηκε μόνο στο Κονγκό. Χιλιάδες πρόσφυγες είχαν φύγει από τη ζώνη του πολέμου και είχαν πάει σε κάποια γειτονική χώρα όπου εσπευσμένα είχαν δημιουργηθεί τρία στρατόπεδα προσφύγων. Οι Μάρτυρες ταξίδεψαν και εκεί για να δουν τι μπορούσε να γίνει. Όταν ετοιμαζόταν αυτή η έκθεση, τα στρατόπεδα στέγαζαν 211.000 πρόσφυγες, κυρίως από το Κονγκό. Περίπου 800 ήταν Μάρτυρες με τα παιδιά τους καθώς και άτομα που ενδιαφέρονταν για τα καλά νέα της Βασιλείας. Ένα άμεσο πρόβλημα στα στρατόπεδα ήταν η έλλειψη τροφίμων. Σε κάποιο στρατόπεδο, τα τρόφιμα επαρκούσαν μόνο για τρεις ημέρες, και σε αυτά περιλαμβάνονταν φασόλια τριών χρόνων.

Εντούτοις, το ηθικό των Μαρτύρων ήταν υψηλό. Αν και δεν είχαν πολλά Γραφικά έντυπα, διεξήγαν τακτικά υπαίθριες συναθροίσεις για να εποικοδομούνται πνευματικά. Ήταν επίσης πολυάσχολοι στο κήρυγμα των καλών νέων της Βασιλείας του Θεού σε άλλους στα στρατόπεδα.—Ματθαίος 24:14· Εβραίους 10:24, 25.

Η ομάδα διερεύνησης που είχε συσταθεί από τους Μάρτυρες περιλάμβανε και ένα γιατρό. Μολονότι οι αρχές τούς επέτρεψαν να μείνουν λίγες ημέρες μόνο σε κάθε στρατόπεδο, εξέτασαν πολλούς ασθενείς. Άφηναν φάρμακα και χρήματα στους Χριστιανούς πρεσβυτέρους. Έτσι, οι αδελφοί μπόρεσαν να επιβιώσουν. Έλπιζαν επίσης ότι οι Μάρτυρες στα στρατόπεδα θα ήταν σύντομα σε θέση να επιστρέψουν στη χώρα τους.

Τι θα λεχθεί για το μέλλον; Ο Ιησούς Χριστός προείπε ότι η εποχή μας θα ήταν εποχή μεγάλων αναταραχών, μια περίοδος που θα χαρακτηριζόταν από πολέμους και πείνες. (Ματθαίος 24:7) Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά γνωρίζουν ότι μόνο η Βασιλεία του Θεού θα τερματίσει τα παθήματα που υπάρχουν τώρα στη γη. Κάτω από τη διακυβέρνησή της, το επίγειο σπίτι μας θα γίνει ένας παράδεισος ειρήνης, αφθονίας και αιώνιας ευτυχίας για τους υπάκουους ανθρώπους. (Ψαλμός 72:1, 3, 16) Μέχρι τότε, οι Μάρτυρες θα αναγγέλλουν τα καλά νέα εκείνης της ουράνιας Βασιλείας και θα συνεχίσουν επίσης να βοηθούν τόσο τους ομοπίστους τους όσο και άλλους σε καιρούς ανάγκης.

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 4]

Από το 1994 και έπειτα, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά στην Ευρώπη και μόνο έχουν στείλει πάνω από 190 τόνους τρόφιμα, ρουχισμό, φάρμακα και άλλες προμήθειες για παροχή βοήθειας στην περιοχή των Μεγάλων Λιμνών στην Αφρική

[Πλαίσιο στη σελίδα 6]

Χριστιανική Αγάπη Στην Πράξη

Στη Γαλλία, μεταξύ αυτών που υποστήριξαν με ζήλο το πρόγραμμα «Βοήθεια στο Ζαΐρ» ήταν η Ρουθ Ντανέρ. Όταν ήταν παιδί, βρισκόταν φυλακισμένη σε ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης λόγω της Χριστιανικής πίστης της. Η ίδια σχολίασε τα εξής: «Ήμασταν πολύ χαρούμενοι που κάναμε κάτι για τους αδελφούς και τις αδελφές μας στην Αφρική! Αλλά υπήρχε κάτι που με έκανε διπλά χαρούμενη. Το 1945, όταν επιστρέψαμε από τη Γερμανία, δεν είχαμε τίποτα απολύτως. Ακόμα και τα ρούχα που φορούσαμε ήταν δανεικά. Σύντομα, όμως, λάβαμε υλική βοήθεια από τους πνευματικούς αδελφούς μας στην Αμερική. Έτσι, αυτή η προσπάθεια για παροχή βοήθειας μου έδωσε την ευκαιρία να ανταποδώσω την καλοσύνη που μας δείχτηκε πριν από τόσο καιρό. Τι προνόμιο είναι να αποτελώ μέρος μιας τόσο μεγάλης οικογένειας αδελφών οι οποίοι δείχνουν Χριστιανική αγάπη στην πράξη!»—Ιωάννης 13:34, 35.

[Εικόνα στη σελίδα 7]

Σύντομα—ένας επίγειος παράδεισος με αφθονία για όλους