Αύξησις της Χαράς σας στην Υπηρεσία του Θεού
1 Η χαρά είναι ένας καρπός του αγίου πνεύματος του Θεού—επομένως, είναι κάτι που πρέπει να το έχωμε. Ο Ιησούς, που ήταν πλήρης από το πνεύμα του Θεού, ήταν ένας άνθρωπος χαρούμενος, αν και ήταν «άνθρωπος θλίψεων και δόκιμος ασθενείας». (Ησ. 53:3) Εν τούτοις, «υπέρ της χαράς της προκειμένης εις αυτόν υπέφερε σταυρόν καταφρονήσας την αισχύνην, και εκάθησεν εν δεξιά του θρόνου του Θεού».—Εβρ. 12:2.
2 Ο Ιησούς απέβλεπε στην υπηρεσία που είχε προορίσει ο Θεός γι’ αυτόν ως Βασιλέα και Αρχιερέα. Εδοκίμαζε μεγάλη χαρά διδάσκοντας και εκπαιδεύοντας άλλους οι οποίοι θα εγίνοντο μέτοχοι μαζί του σ’ εκείνη τη βασιλεία. Επίσης, εύρισκε υπέρτατη χαρά υψώνοντας το όνομα του Πατρός του και ενισχύοντας τους μαθητάς του να μετέχουν σ’ αυτή τη χαρά. Αυτές οι χαρές έκαναν όλες τις εναντιώσεις και τις ύβρεις να ωχριούν και να φαίνωνται ασήμαντες. Μιμούμενοι τον Ιησού, θα μπορέσωμε ν’ αντιμετωπίσωμε δύσκολες καταστάσεις και ν’ απολαμβάνωμε επίσης εκείνες που είναι ευνοϊκές, κηρύττοντας τα αγαθά νέα.
ΧΑΡΕΣ ΠΟΥ ΜΠΟΡΟΥΜΕ Ν’ ΑΠΟΛΑΜΒΑΝΩΜΕ
3 Μια από τις εξέχουσες χαρές που μπορούμε ν’ απολαμβάνωμε τώρα είναι να βοηθούμε τους αδελφούς μας, σε καιρούς ασθενείας, ανάγκης, στενοχωρίας, πένθους ή μοναξιάς. (Γαλ. 6:10· Ιακ. 1:27) Και τι μπορεί ν’ αντικαταστήση τη χαρά που έχομε καθώς μεταδίδομε τα αγαθά νέα στους άλλους, ιδιαίτερα όταν μπορούμε να μελετήσωμε την Αγία Γραφή μαζί τους; Τίποτε άλλο δεν μας ενθαρρύνει περισσότερο από το να τους βλέπωμε να ασπάζωνται την αλήθεια και ν’ αρχίζουν ν’ αλλάζουν τη ζωή τους σε αρμονία με τις απαιτήσεις της αληθινής λατρείας.
4 Όταν δίνωμε μαρτυρία, γνωρίζομε ότι μεταδίδομε τα πιο καλά αγαθά νέα. Γιατί, λοιπόν, μερικές φορές χάνομε τη χαρά μας; Διότι τείνομε να λησμονήσωμε το γιατί κηρύττομε τα αγαθά νέα. Όταν συναντούμε δυσάρεστα βλέμματα ή απάθεια, πρέπει να ενθυμούμεθα ότι κανένα μέρος του έργου μας δεν είναι μάταιο εν σχέσει με τον Κύριο ότι ο Ιεχωβά θα το κάνη ν’ απεργασθή τη διεκδίκησι και τη δόξα του. (1 Κορ. 15:58)
5 Μπορούμε να έχωμε μεγάλη χαρά αν πράττωμε εκείνο που έθεσε ο Θεός ενώπιόν μας να κάνωμε. Θα είμεθα ευτυχείς αν κάνωμε ό,τι μπορούμε ανάλογα με τις ικανότητές μας. Μολονότι μπορούμε να εργαζώμεθα για να βελτιώσωμε τις θεόδοτες ικανότητες και ευκαιρίες μας, καταστρέφομε τη χαρά μας αν ανησυχούμε για τις αδυναμίες μας και τις ατέλειές μας. Είναι ανάγκη να έχωμε συνεχώς υπ’ όψι ότι δεν οφείλεται σε ικανότητα και σε δύναμι, ούτε στη σοφία του ανθρώπου, το ότι ο Θεός κάνει να γίνεται το έργο του, αλλ’ αυτό γίνεται δια του πνεύματός του. Μπορούμε να λάβωμε αυτό το πνεύμα, μαζί με την απαιτούμενη σοφία για ν’ αντιμετωπίσωμε τα προβλήματά μας, αν το ζητούμε με πίστι.—Λουκ. 11:13· Ιακ. 1:5.