Ένα Χρέος που Οφείλουμε Στους Άλλους
1 Ο απόστολος Παύλος ένιωθε ότι είχε υποχρέωση να κηρύττει στους ανθρώπους. Γνώριζε ότι ο Ιεχωβά είχε καταστήσει δυνατόν να σωθούν κάθε είδους άνθρωποι μέσω του πολύτιμου αίματος του Γιου Του. (1 Τιμ. 2:3-6) Γι’ αυτό, ο Παύλος δήλωσε: «Σε Έλληνες και σε Βάρβαρους, και σε σοφούς και σε ασύνετους είμαι χρεώστης». Εργάστηκε πρόθυμα και ακούραστα για να ξεπληρώσει το χρέος του προς τους συνανθρώπους του, μεταδίδοντάς τους τα καλά νέα.—Ρωμ. 1:14, 15.
2 Όπως ο Παύλος, έτσι και οι Χριστιανοί σήμερα επιδιώκουν να μεταδίδουν τα καλά νέα στους συνανθρώπους τους σε κάθε ευκαιρία. Καθώς πλησιάζει γοργά η «μεγάλη θλίψη», είναι επείγον να ψάξουμε για άτομα που έχουν ειλικρινή καρδιά. Είθε η γνήσια αγάπη μας για τους ανθρώπους να μας υποκινεί να είμαστε επιμελείς σε αυτό το ζωοσωτήριο έργο.—Ματθ. 24:21· Ιεζ. 33:8.
3 Ξεπληρώνουμε το Χρέος Μας: Ο βασικός τρόπος με τον οποίο πλησιάζουμε ανθρώπους είναι το κήρυγμα από πόρτα σε πόρτα. Σε τομείς όπου υπάρχουν πολλοί απόντες, το να κρατάμε ακριβείς σημειώσεις και να ξαναπηγαίνουμε σε διαφορετικές ώρες θα μας δώσει τη δυνατότητα να έρθουμε σε επαφή με περισσότερους ανθρώπους. (1 Κορ. 10:33) Μπορούμε επίσης να πλησιάζουμε άτομα δίνοντας μαρτυρία σε εμπορικό τομέα, στο δρόμο, στα πάρκα, σε χώρους στάθμευσης, καθώς και μέσω τηλεφώνου. Θα μπορούσαμε να ρωτήσουμε τον εαυτό μας: “Κάνω εγώ το καλύτερο που μπορώ για να αξιοποιώ κάθε μορφή κηρύγματος ώστε να μεταδίδω το άγγελμα της ζωής;”—Ματθ. 10:11.
4 Μια σκαπάνισσα ένιωθε έντονα την ευθύνη να πλησιάζει όλα τα άτομα του τομέα της. Σε κάποιο σπίτι, τα παντζούρια ήταν μονίμως κλειστά και κανείς δεν βρισκόταν ποτέ εκεί. Ωστόσο, μια μέρα, όταν η σκαπάνισσα δεν ήταν στην υπηρεσία, είδε ένα αυτοκίνητο μπροστά στην πόρτα αυτών των μονίμως απόντων. Μη θέλοντας να αφήσει ανεκμετάλλευτη την ευκαιρία, χτύπησε το κουδούνι. Κάποιος κύριος απάντησε, και η αρχική συνομιλία οδήγησε σε αρκετές επανεπισκέψεις από την αδελφή και το σύζυγό της. Τελικά, ο κύριος δέχτηκε Γραφική μελέτη και τώρα είναι βαφτισμένος αδελφός. Είναι ευγνώμων που αυτή η αδελφή ένιωθε ότι είχε χρέος και ευθύνη να κηρύττει σε άλλους.
5 Δεδομένου ότι ο χρόνος που υπολείπεται τελειώνει γοργά, τώρα είναι ο καιρός να ξεπληρώσουμε το χρέος που έχουμε απέναντι στους συνανθρώπους μας αγωνιζόμενοι σθεναρά στο έργο κηρύγματος.—2 Κορ. 6:1, 2.