Πρόοδος του Κηρύγματος της Βασιλείας από Μικρές Αρχές στην Ιαπωνία
(Από το Βιβλίον του Έτους 1973—συνέχεια)
ΜΙΑ μέρα δυό διδάσκαλοι ήλθαν στο τμήμα και παρεκάλεσαν τον Αδ. Χάσλετ να διδάξη τη Γραφή στα παιδιά του σχολείου. Έτσι κάθε Σάββατο πρωί το ζεύγος Χάσλετ επήγαιναν με αυτοκίνητο στο σχολείο Τόριντ. Εκεί ο αδελφός εδίδασκε τους μεγάλους σπουδαστάς και η αδελφή τους νεωτέρους. Ως σχολικό βιβλίο είχαν την Ιαπωνική Κιθάρα του Θεού, μαζί με το Αγγλικό αντίτυπο. Τα μαθήματα αργότερα διεκόπησαν, αλλ’ ύστερ’ από 20 έτη, η αδελφή Χάσλετ είχε μια ευχάριστη εκπληξι. Μια μητέρα μ’ ένα παιδί την επλησίασε στην Αίθουσα Βασιλείας του Τόκυο. Είχε μια φωτογραφία, και η Μέημπλ έχει την ίδια φωτογραφία στο λεύκωμά της, των παιδιών εκείνων του σχολείου Τόριντ. Η μητέρα αυτή ήταν ένα από αυτά, και τώρα, ύστερ’ από πολλά έτη, αυτή είναι μια διαγγελεύς της Βασιλείας. Ο σπόρος που σπάρθηκε τότε έφερε καρπόν!
Στο τέλος του υπηρεσιακού έτους 1949, 7 ιεραπόστολοι και 8 επιτόπιοι διαγγελείς ανέφεραν υπηρεσία στο Τόκυο. Αλλ’ αυτό ήταν μόνο η αρχή. Σήμερα, στο μέρος εκείνο του Τόκυο που πρώτα εργαζόταν από το Ιαπωνικό τμήμα υπάρχουν 12 εκκλησίες, και τον Ιούλιο του 1972 οι εκκλησίες αυτές ανέφεραν ένα ολικό 613 διακόνων της Βασιλείας, από τους οποίους 123 ήσαν στην υπηρεσία του σκαπανέως.
ΤΟ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΕΡΓΟ ΕΠΕΚΤΕΙΝΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΚΟΜΠΗ
Πέντε από τους αφιχθέντας τον Οκτώβριο διωρίσθηκαν να ανοίξουν ένα ιεραποστολικό οίκο στην Κόμπη, κάπου 250 μίλια νοτιοδυτικώς του Τόκυο. Ενοικιάσθη ένα ευρύχωρο σπίτι ενός πρώην Γερμανού Ναζί, και η Εταιρία αργότερα αγόρασε την ωραία αυτή ιδιοκτησία. Εν τούτοις, επί αρκετές εβδομάδες υπήρχαν μόνο τα ξύλινα δάπεδα για ύπνο. Το πρόβλημα αυτό υπερνικήθηκε μερικώς με το να κόψουν οι ιεραπόστολοι την υψηλή χλόη του κήπου και να κοιμούνται επάνω σ’ αυτήν με τα ρούχα τους. Υπήρχε ένα τζάκι στην αίθουσα του φαγητού, αλλ’ ο καπνός πήγαινε παντού εξαιρέσει της καπνοδόχης. Επί τίνα καιρό, το μαγείρευμα και η θέρμανσις γινόταν με Ιαπωνικό μαγκάλι, αλλ’ αυτό αποδείχθηκε επικίνδυνο, γιατί μερικοί ιεραπόστολοι κατεβλήθησαν από τις αναθυμιάσεις του μονοξειδίου του άνθρακος. Ευτυχώς επέζησαν απ’ αυτά και άλλα προβλήματα.
Τις ημέρες εκείνες υπήρχαν λίγα μόνο βιβλία για συμμελέτη και για τη χρήσι στην υπηρεσία του αγρού. Έτσι δάνειζαν πολυγραφημένα αντίτυπα κεφαλαίων του «Έστω ο Θεός Αληθής» στην Ιαπωνική. Υπήρχαν διαθέσιμα μερικά προπολεμικά βιβλία επί τίνα καιρόν, περιλαμβανομένου του Φως Βιβλίον Β’, αλλ’ ήταν πρόβλημα να πεισθή ο λαός ότι δεν ήταν ανάγκη πρώτα να διαβάσουν το Βιβλίον Φως Α’. Η μαρτυρία από θύρα σε θύρα ήταν δύσκολη για τους ιεραποστόλους και για τους οικοδεσπότας.
Εν τέλει μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο οι άνθρωποι άρχισαν να ενδιαφέρωνται και μερικοί ιεραπόστολοι διηύθυναν ως 30 συμμελέτες την εβδομάδα. Μερικές από τις πρώτες εκείνες συμμελέτες έφεραν καλόν καρπόν. Η Μέλμπα Μπάρρυ αφηγείται ότι την πρώτη μέρα που άρχισε να δίνη μαρτυρία η κυρία, η Μίγιο Τακάγκι, την δέχθηκε φιλόφρονα. Εντυπωσιάσθηκε γιατί οι ιεραπόστολοι εβάδισαν μέσα από ένα λασπωμένο αγρό για να φθάσουν στο σπίτι της. Όταν την επισκέφθηκαν πάλι αγωνίζονταν με τη βοήθεια λεξικών για να καταλάβουν ο ένας τον άλλον, μέχρις ότου αναπτύχθηκε μια καλή συμμελέτη. Σήμερα η Μίγιο Τακάγκι και η γειτόνισσά της που ενώθηκε στη συμμελέτη υπηρετούν ως διάκονοι της Βασιλείας, και μία απ’ αυτές εδαπάνησε πάνω από δέκα έτη ως τακτική σκαπανεύς.
Η μαρτυρία στην Ιαπωνία έχει τα ασυνήθη προβλήματά της. Ο ιεραπόστολος πρέπει να συνηθίση—αν είναι δυνατόν—να καθίζη σταυροπόδαρα πάνω στο δάπεδο μπροστά σ’ ένα χαμηλό τραπέζι στις Βιβλικές συμμελέτες. Επειδή πρέπει να βγάζη τα παπούτσια και να τ’ αφίνη στο προαύλιο όταν μπαίνη στο σπίτι, πρέπει να προσεχή οι κάλτσες του να είναι σε καλή κατάστασι, χωρίς τρύπες. Και ένας ιεραπόστολος, ο Λ. Μπέρρυ, όταν ήλθε η ώρα να φύγη, βρήκε ότι ένας κλέφτης είχε κλέψει τα παπούτσια του.
Ευθύς ως οι ιεραπόστολοι έφθασαν στην Κόμπη έγινε διευθέτησις για την πρώτη συνέλευσι στην Ιαπωνία. Τρεις νέοι διαγγελείς βαπτίσθηκαν και ο Χάσλετ τους εβάπτισε μέσα σε μια μπανιέρα. Στη δημοσία διάλεξι που έλαβε χώρα την 1 Ιανουαρίου 1950, παρευρέθησαν 101 άτομα. Μερικοί που παρηκολούθησαν την πρώτη αυτή συνέλευσι συνεχίζουν να προχωρούν. Σ’ αυτούς περιλαμβάνεται και η νεαρή μαθήτρια από το Τόκυο, που τώρα υπηρετεί στο τμήμα του Τόκυο ως Κα Υασούκο Μιούρα, σύζυγος του Τσουτόμου Μιούρα, που ανεφέραμε στο προηγούμενο τεύχος. Η Λωίς Ντάερ, από την Δυτική Αυστραλία όταν άρχισε να δίνη μαρτυρία ενόμιζε ότι έλεγε στους ανθρώπους, «κηρύττω από οικία σε οικία.» Αλλά η ελαττωματική της προφορά έλεγε, «βήχω από οικία σε οικία.» Ήταν κρυωμένη τον καιρό εκείνο. Ο Αδ. Π. Ίσλωμπ που έδωσε ένα κήρυγμα επί του Ιωάννης 21:15-17, όταν έφθασε στο ισχυρό συμπέρασμα του αντί να είπη στους ακροατάς του ότι ο Ιησούς είπε στον Πέτρο τρεις φορές «Ποίμενε τα πρόβατά μου» είπε «Τρώγε τα πρόβατά του.» Οι ακροαταί κατάλαβαν. Στους τομείς που εδίδετο μαρτυρία από τους ιεραποστολικούς οίκους της Κόμπης υπάρχουν τώρα ένδεκα εκκλησίες, και τον Ιούλιο του 1972 αυτοί ανέφεραν 730 διαγγελείς, από τους οποίους οι 76 ήσαν ολοχρόνιοι σκαπανείς.
ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΟΙ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΣΤΗ ΝΑΓΚΟΓΙΑ
Από τον Οκτώβριο του 1950, οι οκτώ ιεραπόστολοι που είχαν έλθει από την Κορέα, διορίσθηκαν σ’ ένα νεωστί αγορασθέντα οίκον στη Ναγκόγια, περί τα εκατό μίλια μακρυά από την Κορέα. Οι ιεραπόστολοι βρήκαν το φεουδαρχικό οικογενειακό σύστημα ακόμη πολύ ισχυρό. Ένας άνδρας (ή γυναίκα) πάνω από πενήντα ετών ηλικίας θα έλεγε ότι η μητέρα ή ο πατέρας δεν του επέτρεπαν να μελετήση τη Γραφή. Το ηλικιωμένο άτομο μπορούσε να ήταν ογδόντα ή ενενήντα ετών και τελείως αβοήθητο, αλλ’ ακόμη κυβερνούσε την οικογένεια. Μια νεανίδα που παντρευόταν ήταν πραγματικά η σκλάβα της πεθεράς της. Μια ηλικιωμένη αδελφή έκαμε πρακτική αλλά φιλάγαθη χρήσι του εθίμου αυτού με το να έχη τη νύμφη της να κάνη τις δουλειές του σπιτιού ενώ αυτή ασχολούνταν στην σκαπανική υπηρεσία, και αυτό σ’ ένα διάστημα δεκαπέντε ετών. Με τον καιρό ο σύζυγός της, ο γυιος και η νύμφη όλοι εδέχθησαν την αλήθεια, η οποία πράγματι ένωσε την οικογένεια.
Η Γκλάδυς Γκρέγκορυ λέγει για τη μελέτη της με μια οικογένεια που ζούσε πολύ κοντά στον ιεραποστολικό οίκο. Κατά την διάρκεια του πολέμου, ο σύζυγος ήταν στον στρατό και η μητέρα καλλιεργούσε λαχανικά σ’ ένα μικρό κήπο κοντά στο σπίτι της. Επίσης, με το μωρό της δεμένο στη ράχη της και κρατώντας δυο άλλα παιδιά από το χέρι, εβάδιζε επί μίλια στα αγροτικά μέρη για να προμηθευθή ρύζι. Όταν την επισκέφθησαν οι ιεραπόστολοι βρήκαν ολόκληρη την οικογένεια να περιμένη και αμέσως άρχισαν μια συμμελέτη. Ήσαν οι πρώτοι διαγγελείς στη Ναγκόγια, και η Αδ. Γκρέγκορυ και η μητέρα έγιναν αχώριστες. Αυτή μάθαινε την αλήθεια από την Αδ. Γκρέγκορυ, και η Αδ. Γκρέγκορυ μάθαινε την Ιαπωνική απ’ αυτήν. Η οικογένεια αυτή ήσαν Βουδδισταί, αλλ’ όταν ο πλησίον των ναός κατεστράφηκε από τις βόμβες και οι εικόνες δεν βοήθησαν καθόλου, είχαν αρχίσει να κυττάζουν για την αλήθεια άλλου. Όταν ήλθαν οι ιεραπόστολοι, την βρήκαν.
Ένας νεαρός ήλθε σε μια δημοσία συνάθροισι ακριβώς όταν ετελείωνε, αλλ’ ένας ιεραπόστολος διευθέτησε να μελετήση μαζί του. Σήμερα ο Ε. Ουσάμι είναι επίσκοπος στη Ναγκόγια και τυπώνει μεγάλες ποσότητες φυλλαδίων για την Εταιρία. Ένας άλλος ιεραπόστολος άρχισε μια συμμελέτη με ένα νέον, τον Ισαμού Σουγκιούρα, που είχε μάθει την Αγγλική με μαθήματα από το ραδιόφωνο. Αυτός ήταν ένας από τους πρώτους διαγγελείς στη Ναγκόγια. Έκτοτε, εξεπαιδεύθη στη Σχολή Γαλαάδ, υπηρέτησε ως επίσκοπος περιοχής και περιφερείας και εκπαιδευτής στη Σχολή για τη Διακονία της Βασιλείας, και τώρα είναι μέλος της οικογενείας Μπέθελ στο Τόκυο.