ΤΑΡΤΑΚ

(Ταρτάκ).

Θεότητα των Αβιτών, τους οποίους εγκατέστησε ο βασιλιάς της Ασσυρίας στην περιοχή της Σαμάρειας αφού πρώτα οδήγησε στην εξορία τους Ισραηλίτες του δεκάφυλου βασιλείου. (2Βα 17:31) Σύμφωνα με το Βαβυλωνιακό Ταλμούδ, ο Ταρτάκ είχε τη μορφή γαϊδουριού. (Σάνχεδριν 63β) Με βάση το συμπέρασμα ότι το όνομα Ταρτάκ ίσως αντιστοιχεί στη λέξη ταρ-θαχ (βαθύ σκοτάδι, ήρωας του σκότους) της παχλαβικής (περσικής) γλώσσας, έχει διατυπωθεί η άποψη ότι το όνομα Ταρτάκ ίσως εννοούσε κάποιον δαίμονα του κάτω κόσμου. Ωστόσο, πέρα από τη σύντομη μνεία του Ταρτάκ στις Γραφές, τίποτα δεν μπορεί να λεχθεί με βεβαιότητα για τη φύση αυτής της θεότητας.