ΑΠΟΓΑΛΑΚΤΙΣΜΟΣ

Η διακοπή της γαλουχίας, επομένως και η διαδικασία μέσω της οποίας ένα παιδί που θηλάζει εκπαιδεύεται να τρέφεται διαφορετικά. Στην αρχαιότητα, η μητέρα θήλαζε συνήθως το παιδί της για κάποιο διάστημα, εκτός αν, για παράδειγμα, δεν είχε αρκετό γάλα ή πέθαινε πρόωρα, οπότε ήταν απαραίτητο να βρεθεί γι’ αυτόν το σκοπό μια τροφός. (Εξ 2:5-10) Η διακοπή του θηλασμού ήταν σημαντική στιγμή στη ζωή του παιδιού. (Ησ 11:8· 28:9) Επρόκειτο για χαρμόσυνο γεγονός για το οποίο μπορεί να παρέθεταν συμπόσιο όπως αυτό που παρέθεσε ο Αβραάμ κατά τον απογαλακτισμό του Ισαάκ.—Γε 21:8.

Εκείνη την εποχή, οι γυναίκες θήλαζαν τα παιδιά τους για πολύ μεγαλύτερο διάστημα από ό,τι κάνουν τώρα στα περισσότερα μέρη της γης. Όταν ο Σαμουήλ απογαλακτίστηκε, ήταν αρκετά μεγάλος ώστε να τεθεί υπό τη φροντίδα του Αρχιερέα Ηλεί και να υπηρετεί στη σκηνή της μαρτυρίας. (1Σα 1:24-28) Πρέπει να ήταν τουλάχιστον τριών χρονών τότε, διότι η καταχώριση των αρρένων Λευιτών άρχιζε σε αυτή την ηλικία. (2Χρ 31:16) Στο βιβλίο του Οικογένεια, Αγάπη και η Αγία Γραφή ([Family, Love and the Bible] Λονδίνο, 1960, σ. 175), ο Ραφαέλ Πατάι λέει σχετικά με τα παιδιά των Αράβων: «Είναι γνωστές περιπτώσεις παιδιών που θήλαζαν μέχρι τα δέκα τους χρόνια». Τα στοιχεία υποδεικνύουν ότι ο Ισαάκ ήταν περίπου πέντε χρονών όταν απογαλακτίστηκε.—Βλέπε ΙΣΑΑΚ.

Ένα απογαλακτισμένο παιδί, μολονότι δεν λαχταράει πια να τραφεί από τη μητέρα του, εξακολουθεί να βρίσκει ασφάλεια και ικανοποίηση στην αγκαλιά της. Κατά ανάλογο τρόπο, ο Δαβίδ είχε ηρεμήσει και ησυχάσει την ψυχή του «σαν το απογαλακτισμένο παιδί πάνω στη μητέρα του», και η ψυχή του ήταν “σαν απογαλακτισμένο παιδί πάνω του”. Προφανώς η ψυχή του ήταν ήρεμη, ήσυχη και ικανοποιημένη επειδή εκείνος δεν επιθυμούσε εξοχότητα, είχε εκδηλώσει ταπεινοφροσύνη, απέφευγε την υπεροψία και δεν περπατούσε σε πράγματα πολύ μεγάλα για αυτόν. Ο ίδιος παρότρυνε τον Ισραήλ να ενεργεί παρόμοια, “προσμένοντας τον Ιεχωβά στον αιώνα” με ταπεινοφροσύνη.—Ψλ 131:1-3.