Ζητήματα που σας Ενοχλούν—Τι Πρέπει να Κάμετε;

ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ εκτιμούν το γεγονός ότι ο Ιεχωβά Θεός και ο Ιησούς Χριστός είναι οι διδάσκαλοί των. Γνωρίζουν ότι, όπως ακριβώς έκαμε στον αρχαίο Ισραήλ, ο Θεός οδηγεί προοδευτικά τον λαό του, σύμφωνα με την αρχή που αναγράφεται στο εδάφιο Παροιμίαι 4:18: «Η οδός όμως των δικαίων είναι ως το λαμπρόν φως το φέγγον επί μάλλον, και μάλλον, εωσού γείνη τελεία ημέρα.»

Στην πορεία της διασχίσεως αυτής της οδού, το θεμέλιο είναι οι βασικές αλήθειες και ανάμεσα σ’ αυτές τις αλήθειες είναι η κυριαρχία του Ιεχωβά, η Μεσσιανική βασιλεία του, η απολυτρωτική θυσία του Ιησού Χριστού, η γη που θα γίνη ένας παράδεισος, και αιώνια ζωή για όλους τους πιστούς και ευπειθείς ανθρώπους. Ένα αυξανόμενο φως κατανοήσεως λάμπει συνεχώς επάνω σ’ αυτές τις μεγάλες αλήθειες, διευκρινίζοντας διάφορες σχετικές πλευρές. Αυτό περιλαμβάνει μεγαλύτερο φως στην κατανόησι και εφαρμογή ωρισμένων Γραφικών εδαφίων καθώς και προσαρμογές στην ενέργεια και οργανωτική διάρθρωσι της Χριστιανικής εκκλησίας. Όλ’ αυτά πρσθέτουν χαρά στο λαό του Θεού και τους βοηθούν να διάγουν τη ζωή τους και να διεξάγουν το έργο του κηρύγματος και της διδασκαλίας των αγαθών νέων με μεγαλυτέρα ελευθερία κινήσεως και αυξανόμενη πνευματικότητα.

Μερικές φορές, εγείρονται στις διάνοιες μερικών αμφιβολίες για κάτι που έχει λεχθή. Κάποια δήλωσις στις εκδόσεις της Σκοπιάς πιθανόν να μη έχη σαφώς κατανοηθή ή πλήρως συλληφθή το νόημα. Σε μερικούς μπορεί να φαίνεται ότι αντιλέγει μ’ εκείνα που είχαν λεχθή προηγουμένως.

Όταν εγείρωνται τέτοιες αμφιβολίες στη διάνοιά σας, τι μπορείτε να κάμετε; Βεβαιωθήτε πρώτα ότι δεν έχετε παρανοήσει εκείνο που έχει λεχθή, ή ότι διαβάσατε σ’ αυτό κάτι που δεν υπήρχε εκεί. Κατόπιν, κάμετε μερικούς στοχασμούς επάνω στο ζήτημα.

ΕΦΑΡΜΟΓΗ ‘ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΑ ΣΥΜΦΡΑΖΟΜΕΝΑ’ ΚΑΙ ‘ΚΑΤ’ ΕΠΕΚΤΑΣΙΝ’

Ένα Γραφικό εδάφιο μπορεί να παρατίθεται ή ν’ αναφέρεται και να εφαρμόζεται μ’ ένα τρόπο που να φαίνεται ότι αντιλέγει στην εφαρμογή που είχε γίνει σε κάποια προηγούμενη περίπτωσι. Σε μερικές περιπτώσεις αυτό πιθανόν να οφείλεται σε μεγαλύτερο φως κατανοήσεως, που να διορθώνη μια προηγουμένη άποψι. Σε άλλες περιπτώσεις μπορεί να βοηθηθήτε εξετάζοντας αν η εφαρμογή είναι σύμφωνα με τα συμφραζόμενα,’ δηλαδή αν το εδάφιο συζητήται υπό το φως των συμφραζομένων και της όλης τοποθετήσεως. Ή πιθανόν να πρόκειται για μια ‘κατ’ επέκτασιν’ εφαρμογή, δηλαδή η αρχή του εδαφίου πιθανόν να εφαρμόζεται σε κάποια άλλη περίπτωσι.

Ένα παράδειγμα εδαφίου που η αρχή του συχνά χρησιμοποιείται δυναμικά είναι το Εβραίους 12:9, το οποίο λέγει: «Τους μεν κατά σάρκα πατέρας ημών είχομεν παιδευτάς, και εσεβόμεθα αυτούς· δεν θέλομεν υποταχθή πολλώ μάλλον εις τον Πατέρα των πνευμάτων, και ζήσει;»

Ο συγγραφεύς ομιλεί εδώ για την πνευματική ζωή των αποκυημένων από το πνεύμα αδελφών του Ιησού Χριστού, οι οποίοι έχουν ουράνια ελπίδα. (Εβρ. 12:22-24, 28) Αλλά η αρχή που εκτίθεται σ’ αυτό το εδάφιο μπορεί επίσης να έχη εφαρμογή στα «άλλα πρόβατα,» τα οποία είναι μελλοντικά τέκνα του Θεού, με ελπίδα αιωνίου ζωής στη γη. (Ιωάν. 10:16· Ρωμ. 8:21) Και αυτά, επίσης, έχουν μια «πνευματική ζωή,» εφόσον ζουν σύμφωνα με την κατεύθυνσι του Λόγου και του πνεύματος του Θεού μαζί με τους αποκυημένους από το πνεύμα. Δεν ζουν ζωή ‘κατά σάρκα,»’ ζωή αφωσιωμένη στην επιδίωξι’ των έργων της σαρκός.’—Ρωμ. 7:5· 8:5-8· Γαλ. 5:19-21· παράβαλε 1 Κορινθίους 2:14.

Για περαιτέρω περιγραφή αυτής της αρχής, εξετάστε το εδάφιο 2 Τιμόθεον 4:2: «Κήρυξον τον λόγον, επίμενε εγκαίρως ακαίρως.» Η Σκοπιά τής 15 Φεβρουαρίου 1972, σελίδες 124-126, εξηγούσε ότι ο Παύλος έδιδε εδώ οδηγίες στον Τιμόθεο, ως ένα επίσκοπο στην εκκλησία, σχετικά με τη διδασκαλία του στην εκκλησία της Εφέσου η οποία αντιμετώπιζε ταραχώδη περίοδο, διότι μερικοί προσπαθούσαν να κλονίσουν την πίστι των άλλων διδάσκοντας ψευδείς διδασκαλίες, και ενασχολούμενοι σε μωρές συζητήσεις, και άλλα. Ο Τιμόθεος έπρεπε να παραμείνη προσκολλημένος στο Λόγο του Θεού, όχι σε κάποιες φιλοσοφικές ιδέες δικές του.—2 Τιμ. 2:14-26· 3:1-17· 4:1-5.

Εν τούτοις, στη Σκοπιά τής 1ης Ιουνίου 1972, σελίς 328, το εδάφιο 2 Τιμόθεον 4:2 αναφέρεται για να υποστηρίξη το κήρυγμα του ευαγγελίου σε άτομα του κόσμου παρά τον διωγμό. Γιατί αυτή η διαφορά;

Η πρώτη εφαρμογή γίνεται μαζί με τα συμφραζόμενα, και εκφράζει την δύναμι τών όσων έλεγε στην πραγματικότητα ο Παύλος στον Τιμόθεο. Η τελευταία εφαρμογή γίνεται με την αρχή του ότι το κήρυγμα που κάνομε μέσα στην εκκλησία το επεκτείνομε επίσης και έξω. Αν παραμένωμε προσκολλημένοι στον Λόγο του Θεού μέσα στην εκκλησία, και το κάνομε αυτό ακόμη και όταν παρουσιάζωνται δυσμενείς συνθήκες, θα παραμένωμε προσκολλημένοι στον Λόγο του Θεού και όταν κηρύττωμε στους έξω, και θα φροντίζωμε ώστε οι άνθρωποι έξω να έχουν την ευκαιρία ν’ ακούσουν, είτε συναντούμε δυσκολίες είτε όχι.—1 Θεσσ. 1:6.

Εν τούτοις, δεν πρέπει να εφαρμόζωμε τα Γραφικά εδάφια χωρίς διάκρισι και προσοχή, αλλά να ενθυμούμεθα, μάλλον, ότι η εφαρμογή σύμφωνα με τα συμφραζόμενα είναι η πρώτιστη και η βασική. Αν είναι δυνατόν να χρησιμοποιήσουμε το εδάφιο με μια δευτερεύουσα και ευρύτερη εφαρμογή ως αρχή, μπορεί αυτά να προσθέση δύναμι στην παρουσίασί μας για να τονίσωμε στους ακροατάς την βασική σημασία του συσχετισμού με τα συμφραζόμενα και να καταστήσωμε σαφές ότι χρησιμοποιούμε το εδάφιο σε μια δευτερεύουσα εφαρμογή του, εφαρμόζοντάς το μόνο στο σημείο της αρχής του.

ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ ΜΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΑΠΟ ΜΙΑ ΕΦΑΡΜΟΓΗ

Η προφητεία επίσης μπορεί να έχη περισσότερες από μια εκπλήρωσι. Σε όλες τις περιπτώσεις, μια προφητεία που έχει λεχθή στους αρχαίους χρόνους είχε σημασία για τους ανθρώπους που την άκουσαν χρησίμευσε για την καθοδήγησί τους καθώς και τη δική μας. Πολύ συχνά είχε κάποια εκπλήρωσι την εποχή εκείνη και σε πολλές περιπτώσεις η εκπλήρωσις γινόταν στη διάρκεια της ζωής εκείνης της γενεάς. Συχνά υπήρχε μια δευτέρα εκπλήρωσις στη διάρκεια της εποχής που ήταν ο Χριστός στη γη ή στη διάρκεια της ιστορίας της πρώτης Χριστιανικής εκκλησίας. Κατόπιν, σε πολλές περιπτώσεις, υπάρχει μια μεγαλύτερη εκπλήρωσις, κατά πνεύμα ή κατά γράμμα, στην εποχή μας ή στο μέλλον.

Επομένως, εφαρμόζοντας ένα εδάφιο που έχει προφητική σημασία, είναι καλό να έχωμε υπ’ όψιν μας αυτά τα γεγονότα. Παραδείγματος χάριν, στον Ψαλμό 37:10, ο Δαβίδ λέγει: «Έτι μικρόν και ο ασεβής δεν θέλει υπάρχει· και θέλεις ζητήσει τον τόπον αυτού και δεν θέλει ευρεθή». Για ποιους είχε γραφή αυτό; Μήπως εφαρμόζεται μόνον σ’ αυτόν τον ‘καιρό του τέλους,’ όταν η πονηρία θα έχη καταστραφή για πάντα; Αυτό θα εσήμαινε περίπου τρεις χιλιάδες χρόνια ύστερ’ από τον καιρό που εγράφη ο ψαλμός και διαβαζόταν από τον λαό Ισραήλ. Μήπως αυτά τα λόγια δεν εσήμαιναν τίποτα για κείνους που τα διάβαζαν τότε εκτός από μια υπόσχεσι για το μακρυνό μέλλον;

Όχι. Αυτά τα λόγια σχετικά με τους πονηρούς είχαν κάποια σημασία και ένα άγγελμα για τον λαό τότε. Πράγματι είδαν μια εκπλήρωσι την εποχή του Δαβίδ. Ο Δαβίδ είχε παρατηρήσει και αποκτήσει πείρα του γεγονότος ότι οι πονηροί, μολονότι φαίνονταν ν’ ανθίζουν για λίγο, ωστόσο δεν διαρκούσαν πολύ. (Εδάφια 35, 36) Γι’ αυτό το λόγο συνεβούλευσε, στα εδάφια ένα και δύο, να μη αγανακτή κανείς για τους πονηρευομένους. Έτσι έθετε μια αρχή για τη ζωή. Στην εποχή του Δαβίδ η «γη,» δηλαδή, το τμήμα της γης που είχε χορηγηθή από τον Θεό στον Ισραήλ, είχε φθάσει σε ειρηνική κυριαρχία υπό τον Δαβίδ, και στη διάρκεια της διακυβερνήσεως του γυιου του Σολομώντος ο λαός είχε ειρήνη από πονηρούς εχθρούς.—Ψαλμ. 37:11· 1 Βασ. 4:20, 25.

Η προφητική αλήθεια ή αρχή βρίσκει επίσης μεγαλύτερα εκπλήρωσι σ’ αυτές τις ‘έσχατες ημέρες’ αυτού του πονηρού συστήματος πραγμάτων, μ’ ένα πολύ πιο εκτεταμένο καθαρισμό της γης στο μέλλον, διότι ο Θεός έχει εκφράσει τον σκοπόν του να καθαρίση κάθε πονηρία από ολόκληρη τη γη για πάντα μέσω της ασκήσεως της βασιλικής διακυβερνήσεως του Χριστού.—Αποκάλ. 11:18· 19:19-21.

Μια άλλη προφητεία, του Ησαΐα 65:17, σχετικά με τη δημιουργία από τον Θεό «νέων ουρανών και νέας γης» δεν είχε κηρυχθή από τον Ησαΐα για ν’ ακούσουν απλώς οι Ιουδαίοι κάτι που επρόκειτο να εκπληρωθή στο μέλλον ύστερ’ από 2.700 περίπου χρόνια. Αντιθέτως, είχε μια πρώτη εκπλήρωσι 200 περίπου χρόνια από τον καιρό που κατεγράφη, όταν οι εξόριστοι Ισραηλίται είχαν αποκατασταθή στην Ιερουσαλήμ. Ένα νέο κυβερνών σώμα από τον Ιεχωβά με τον Ζοροβάβελ ως κυβερνήτη και τον Ιησού ως αρχιερέα αποτελούσαν τους «νέους ουρανούς» και η γη του Ιούδα είχε κατοικηθή ξανά από ένα ωργανωμένο λαό, που αποτελούσε μια «νέα γη.» Σ’ αυτή την αποκατάστασι, δεν επετέθη πια ένας εχθρός όπως ο Ναβουχοδονόσορ, για να θανατώση βρέφη και μικρά παιδιά, και οι άνθρωποι ζούσαν το κανονικό μήκος ζωής των. Οικοδομούσαν οικίες και φύτευαν αμπέλια με ασφάλεια, χωρίς το φόβο ότι ο εχθρός θα ερχόταν πάλι για να ερημώση τη γη τους όπως οι Βαβυλώνιοι είχαν κάμει το 607 π.Χ. (Ησ. 65:20-22) Αυτή ήταν μια εκπλήρωσις γεμάτη σημασία για τους Ισραηλίτας της εποχής εκείνης. Μπορούσαν να ενεργήσουν με εμπιστοσύνη στην προφητεία του Ησαΐα για το καλό τους.

Ο Θεός αγαπούσε το λαό του την εποχή εκείνη και τους θυμήθηκε όταν ήσαν αιχμάλωτοι στη Βαβυλώνα. Ενήργησε για να τους αποκαταστήση από την αιχμαλωσία και για να τους ευλογήση στη γη τους. Αυτό που συνέβη σ’ εκείνους ο απόστολος Παύλος λέγει ότι εξεικόνιζε μεγαλύτερα πράγματα. (1 Κορ. 10:11) Συνεπώς γνωρίζομε ότι ο Θεός με την μεγάλη αγάπη του για τη Χριστιανική εκκλησία, τον ‘πνευματικό Ισραήλ,’ θα τους απελευθέρωνε από τους εχθρούς των. Τον πρώτο αιώνα απελευθέρωσε ένα υπόλοιπο πιστών Ιουδαίων, φέρνοντάς τους μέσα στη Χριστιανική εκκλησία η οποία είχε ιδρυθή την Πεντηκοστή. (Ιωάν. 8:31-36· Πράξ. 2:41, 47) Ομοίως, σ’ αυτές τις ‘έσχατες ημέρες’ ο Θεός εξεδήλωσε την ίδια αγάπη αποκαθιστώντας τον πνευματικό Ισραήλ από την αιχμαλωσία στη Βαβυλώνα την Μεγάλη, την παγκόσμια αυτοκρατορία της ψευδούς θρησκείας. Προοδευτικά αποκατέστησε ανάμεσά τους τις αλήθειες και τις ενέργειες της πρώτης Χριστιανικής εκκλησίας και τους εχάρισε ευημερία ελευθερώνοντας και άλλους από τη θρησκευτική δουλεία. Έτσι υπήρξε μια τριπλή εκπλήρωσις της Βιβλικής προφητείας σχετικά με την απελευθέρωσι του λαού του Ιεχωβά από τη Βαβυλώνα.

Ο απόστολος Πέτρος υποστηρίζει αυτή την κατανόησι ότι υπάρχουν περισσότερες από μια εκπλήρωσι όταν κάνη μελλοντική εφαρμογή της προφητείας του Ησαΐα 65:17, σχετικά με τη διακυβέρνησι του Χριστού. Γράφοντας στον πνευματικό Ισραήλ της εποχής του, ο Πέτρος λέγει: «Κατά δε την υπόσχεσιν αυτού νέους ουρανούς και νέαν γην προσμένομεν, εν οις δικαιοσύνη κατοικεί.» (2 Πέτρ. 3:13) Επίσης το βιβλίο της Αποκαλύψεως, που έχει γραφή για τον πνευματικό Ισραήλ το 96 μ.Χ., οραματίζεται «ουρανόν νέον και γην νέαν» προς όφελος του ανθρωπίνου γένους, ασφάλεια και ευλογία στη νέα τάξι του Θεού κάτω από τη διακυβέρνησι της Βασιλείας του Χριστού.—Αποκάλ. 21:1-4.

Συνεπώς, όταν συναντούμε δυσκολία στην κατανόησι μιας εξηγήσεως προφητείας όπως εκτίθεται στις εκδόσεις της Σκοπιάς, εκείνο που έχομε να κάνωμε είναι να σκεφθούμε βαθύτερα. Εξετάστε την πιθανότητα περισσοτέρων από μιας εκπληρώσεως. Συχνά ενισχύει πολύ την πίστη μας όταν διαβάζωμε την εκπλήρωσι μιας προφητείας του Θεού επάνω στο λαό του την εποχή εκείνη. Έχομε μια ακόμη πιο ισχυρή διαβεβαίωσι ότι μπορεί και θα πραγματοποιήση τη μεγαλυτέρα εκπλήρωσι επάνω στο λαό του σήμερα.

Και όταν έχωμε απορίες για την εφαρμογή ενός Γραφικού εδαφίου, ας εξετάσωμε τα συμφραζόμενα αυτού του εδαφίου, και επίσης ας διερωτηθούμε, ‘Μήπως η χρήσις εδώ είναι απλώς εφαρμογή της αρχής που επεκτείνεται πέρα από τα άμεσα συμφραζόμενα αυτού του εδαφίου;’

Αλλά τι μπορεί να λεχθή για τις αλλαγές στην άποψι που μπορεί να παρουσιασθούν κατά καιρούς; Αυτό είναι ένα σημείο που θα συζητηθή στο επόμενο άρθρο.