Πώς Γνωρίζομε ότι ο Θεός θα Επιφέρη Τέλος στην Πονηρία

Θ’ ΑΝΑΛΑΒΗ ποτέ ο Θεός αποφασιστική ενέργεια για να εξαφανίση την πονηρία από το σύμπαν για πάντα; Η επείγουσα ανάγκη για μια τελειωτική απάντησι τονίζεται από τις συνθήκες της εποχής μας που σταθερά χειροτερεύουν. Η περιφρόνησις της εξουσίας του νόμου είναι παντού καταφανής, στην ιδιωτική καθώς και στη δημοσία ζωή. Ένα μεγάλο κύμα προς τη βία και το διεστραμμένο έγκλημα φέρνει σε αμηχανία τους κοινωνιολόγους. Καθώς η τρέχουσα τάσις στην ανθρώπινη διαγωγή ρίχνει την ανησυχητική σκιά της στο μέλλον, ποια βάσις υπάρχει για να πιστεύωμε ότι ο Θεός θα επέμβη για να επιβάλη δικαιοσύνη και ειρήνη;

Η προσδοκία ότι ο Θεός θα ενεργήση για να θέση τέρμα σε όλη την πονηρία μπορεί να βασισθή επάνω στη γνώσι των ιδιοτήτων του Θεού. Αυτός είναι ο Θεός της αγάπης και της αληθείας. Ένας από τους ιδικούς του θεοπνεύστους δούλους γράφει γι’ αυτόν: «Τον αγαπώντα την αδικίαν μισεί η ψυχή αυτού.» (Ψαλμ. 11:5) Και σε άλλο μέρος μας πληροφορεί: «Εγώ είμαι ο Ιεχωβά, ο αγαπών δικαιοσύνην· ο μισών αρπαγήν και αδικίαν.» (Ησ. 61:8, ΜΝΚ) Θ’ ανέχεται για πάντα αυτός ο Θεός της δικαιοσύνης εκείνο που μισεί;

Για τη διεκδίκησι αυτού του ιδίου του ονόματός του είναι βέβαιο ότι ο δίκαιος Θεός, Ιεχωβά, θα ενεργήση στον ωρισμένο καιρό του εναντίον κάθε κακοποιού, και ο καιρός αυτός είναι πολύ πλησίον. Δεν θα επιτρέψη να επιτυγχάνουν οι πονηροί για πάντα δίνοντας την εντύπωσι ότι ο Θεός επιδοκιμάζει αυτό που κάνουν. Στους ανόμους, τους ανηθίκους ο Ιεχωβά δίνει αυτή την προειδοποιητική αγγελία: «Ταύτα έπραξας, και εσιώπησα· υπέλαβες ότι είμαι τω όντι όμοιός σου· θέλω σε ελέγξει, και θέλω παραστήσει πάντα έμπροσθεν των οφθαλμών σου.» (Ψαλμ. 50:21) Η μακροθυμία του Θεού, η οποία είχε σκοπό να δώση πλήρη ευκαιρία στους κακοποιούς να μετανοήσουν, παρερμηνεύθη από μερικούς οι οποίοι απεκοιμήθησαν σε μια επικίνδυνη μακαριότητα. Δεν είδαν ταχεία ανταπόδοσι για τα εγκλήματά των, έτσι φαντάζονται ότι δεν θα συμβή ποτέ τίποτε σ’ αυτούς.

Αλλά ο Θεός γνωρίζει τις βαθύτερες σκέψεις των. Γνωρίζει τι είναι εκείνο που τους κάνει να προχωρούν προς την κακή κατεύθυνσι, και εκθέτει τον εσφαλμένο τρόπο τους σκέψεως: «Επειδή η κατά του πονηρού έργου απόφασις δεν εκτελείται ταχέως, δια τούτο η καρδία των υιών των ανθρώπων είναι όλη έκδοτος εις το να πράττη το κακόν.» (Εκκλησ. 8:11) Με τη στάσι των, επίσης, προδίδουν την αποτυχία των να λάβουν υπ’ όψιν τις πολλές θετικές προειδοποιήσεις για τον σκοπό του Θεού να ενεργήση.

ΟΙ ΥΠΟΣΧΕΣΕΙΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΤΟΝΙΖΟΥΝ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΠΟΝΗΡΙΑΣ

Πραγματικά, ζούμε στην εποχή που η πονηρία υπεραυξάνει και οι κακοποιοί πολλαπλασιάζονται, αλλά οι υποσχέσεις του Ιεχωβά τονίζουν το πλήρες τέλος της πονηρίας. Στους πράους, παραδείγματος χάριν, δίνει αυτή την ισχυρή διαβεβαίωσι: «Μη αγανάκτει δια τους πονηρευομένους, μηδέ ζήλευε τους εργάτας της ανομίας. Διότι οι πονηρευόμενοι θέλουσιν εξολοθρευθή· οι δε προσμένοντες τον Ιεχωβά, ούτοι θέλουσι κληρονομήσει την γην. Διότι έτι μικρόν, και ο ασεβής δεν θέλει υπάρχει· και θέλεις ζητήσει τον τόπον αυτού, και δεν θέλει ευρεθή· οι πραείς όμως θέλουσι κληρονομήσει την γην και θέλουσι κατατρυφά εν πολλή ειρήνη.»​—Ψαλμ. 37:1, 9-11, ΜΝΚ.

Παρατηρήστε πόσο πλήρης είναι ο καθαρισμός που θα οδηγήση ο Ιεχωβά να γίνη σ’ αυτή τη γη. Μολονότι οι πραείς ερευνούν επιμελώς δεν θα μπορέσουν να βρουν ούτε ένα πονηρό άτομο που θα διαταράξη την ευτυχισμένη και γαλήνια σκηνή. Οι πονηροί θα έχουν παρέλθει, αλλά οι πραείς θα επιζήσουν.

Μια άλλη υπόσχεσις του Θεού που θ’ ανακουφίση τα δίκαια διατεθειμένα άτομα από το τρομερό φορτίο τού να ζουν αιωνίως μεταξύ των πονηρών διετυπώθη από τον πατριάρχη Ενώχ. Τόσο ρεαλιστική ήταν η όρασις που του παρεχώρησε ο Θεός, ώστε αισθάνθηκε την ώθησι ν’ αναφωνήση για τη μελλοντική της εκπλήρωσι: «Ιδού, ήλθεν ο Ιεχωβά με μυριάδας αγίων αυτού, δια να κάμη κρίσιν κατά πάντων, και να ελέγξη πάντας τους ασεβείς εξ αυτών, δια πάντα τα έργα της ασεβείας αυτών τα οποία έπραξαν, και δια πάντα τα σκληρά τα οποία ελάλησαν κατ’ αυτού αμαρτωλοί ασεβείς.» (Ιούδ. 14, 15, ΜΝΚ) Το μέγεθος αυτού του τελικού εκτελεστικού έργου αποδεικνύεται από το γεγονός ότι μυριάδες αγγέλων είναι αναμεμιγμένοι και από το γεγονός ότι ‘πάντες οι ασεβείς’ θα αισθανθούν επάνω τους την εκτέλεσι.

Ακόμη μια άλλη υπόσχεσις η οποία τονίζει με αλάνθαστο τρόπο το τέλος των πονηρών σε μια διεθνή κλίμακα, ανεγράφη από τον προφήτη του Θεού Σοφονία: «Προσμένετέ με, λέγει Ιεχωβά, μέχρι της ημέρας καθ’ ην εγείρομαι προς λεηλασίαν· διότι η απόφασίς μου είναι να συνάξω τα έθνη, να συναθροίσω τα βασίλεια, να εκχέω επ’ αυτά την αγανάκτησίν μου, όλην την έξαψιν της οργής μου· επειδή πάσα η γη θέλει καταναλωθή υπό του πυρός του ζήλου μου.» (Σοφον. 3:8, ΜΝΚ) Ταυτοχρόνως ο Θεός προσφέρει προστασία και επιβίωσι σ’ αυτούς τους πραείς όλων των εθνών οι οποίοι εκζητούν αυτόν και τις δίκαιες οδούς του.​—Σοφον. 2:1-3.

Το ότι ο Ιεχωβά και ο διωρισμένος Εκτελεστής του, Χριστός Ιησούς, θα κτυπήσουν επίσης κατ’ ευθείαν στη ρίζα όλης της πονηρίας καθίσταται βέβαιον από τους λόγους του Ιησού στην παραβολή του για τα συμβολικά πρόβατα και ερίφια: «Τότε θέλει ειπεί και προς τους εξ αριστερών, Υπάγετε απ’ εμού, οι κατηραμένοι, εις το πυρ το αιώνιον, το ητοιμασμένον δια τον διάβολον και τους αγγέλους αυτού.» (Ματθ. 25:41) Η εκμηδένισις, που αντιπροσωπεύεται από το «πυρ το αιώνιον,» είναι ο προορισμός του πρωτουργού και ηγέτου κάθε πονηρίας, διότι ο απόστολος Ιωάννης περιγράφει έτσι την ενέργεια στην προφητική όρασι που του εδόθη από τον Θεό: «Ο Διάβολος ο πλανών αυτούς [τους ανθρώπους] ερρίφθη εις την λίμνην του πυρός και του θείου.»​—Αποκάλ. 20:10.

Έτσι οι υποσχέσεις του Θεού προμηθεύουν άφθονη βάσι για να προσδοκούμε το τέλος κάθε πονηρίας, και την θέσι εκτός δράσεως αυτού του ιδίου του αρχηγού της πονηρίας.

ΤΟ ΠΡΟΤΥΠΟΝ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ ΠΟΥ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ Ο ΘΕΟΣ

Επιπροσθέτως σ’ αυτές και πολλές άλλες υποσχέσεις ν’ απαλλάξη το σύμπαν από τους πονηρούς, το πρότυπον ενεργείας που ακολούθησε ο Θεός σε προηγούμενες περιπτώσεις πολιτείας του με πονηρούς μας προσφέρει κάποιον οδηγό όσον αφορά τον τρόπο με τον οποίο θα φερθή σ’ αυτούς τώρα. Σκεφθήτε, παραδείγματος χάριν, τις συνθήκες που είχαν αναπτυχθή στις ημέρες του Νώε. Αγγελικοί υιοί του Θεού εγκατέλειψαν τις κατάλληλες θέσεις των στον ουρανό, υλοποιήθησαν ως άνθρωποι κι ενυμφεύθησαν τις ωραίες θυγατέρες των ανθρώπων για να παραγάγουν μια νοθογενή φυλή γιγάντων ή ανθρώπων βίας. Το αποτέλεσμα ήταν μια εποχή βίας και ανηθικότητος. Το ιερόν Υπόμνημα λέγει ότι «είδεν ο Ιεχωβά ότι επληθύνετο η κακία του ανθρώπου επί της γης, και πάντες οι σκοποί των διαλογισμών της καρδίας αυτού ήσαν μόνον κακία πάσας τας ημέρας.» Και ποια ήταν η απόφασις του Θεού; «Θέλω εξαλείψει τον άνθρωπον, τον οποίον εποίησα, από προσώπου της γης.»​—Γέν. 6:1-7, ΜΝΚ· 2 Πέτρ. 2:5.

Καθώς ο Νώε με αποφασιστικότητα κατεσκεύαζε την κιβωτό για την σωτηρία της οικογενείας του, μπορούμε να φαντασθούμε τις κραυγές εμπαιγμού και χλευασμού του πλήθους: ‘Δεν θα συμβή ποτέ στην εποχή μας, Νώε. Σπαταλάς τον χρόνο σου.’ Αλλά η κιβωτός ετελείωσε, το πολύτιμο φορτίο της εφορτώθη και η θύρα έκλεισε. Κατόπιν ήλθε η νεροποντή. Οι άνθρωποι ώρμησαν για καταφύγιο. Η στάθμη του νερού ανέβαινε σταθερά κάθε ώρα, κάθε ημέρα. Τα πλήθη κατέφευγαν έξαλλα, άτακτα, σε υψηλότερα εδάφη. Τα όρη μετετρέποντο σε νήσους καθώς τ’ ανυψούμενα νερά διεχώριζαν οικογένειες. Οι άνθρωποι που ευρίσκοντο στα πιο υψηλά βουνά μπορούσαν ν’ ακούουν τις φωνές και τις γεμάτες τρόμο κραυγές του παγιδευμένου πλήθους καθώς τα χαμηλότερα υψώματα κατεποντίζοντο στα περιδινούμενα ύδατα. Το μανιασμένο σκαρφάλωμα του πλήθους για να καταλάβη τις πιο υψηλές κορυφές είχε ως επακόλουθο μεγάλη απώλεια ζωής. Τελικά, καμμιά κορυφή δεν παρέμεινε και ο μόνος ήχος ήταν το κελάρισμα των υδάτων που συσσωρεύθηκαν επάνω από τα υψηλότερα όρη. Και οι τελευταίες μάταιες κραυγές για βοήθεια έπαυσαν.​—Γεν. 7:17-24.

Καθώς η κιβωτός εκλυδωνίζετο εδώ κι εκεί στην επιφάνεια των απεράντων υδάτων, οι επιβάται της, ο Νώε και η οικογένειά του, είχαν καιρό να σκεφθούν το γεγονός ότι οι σκοποί του Θεού που εξαγγέλλονται πάντοτε εκπληρώνονται. Μολονότι η πονηρία είχε απλωθή μακριά και είχε κατακτήσει τη γη, ο Υπέρτατος Άρχων εκαθάρισε την γη από τους πονηρούς ανθρώπους.

Ένα άλλο χτυπητό παράδειγμα του τρόπου με τον οποίον ενεργεί ο Θεός προς τους πονηρούς βρίσκεται στην αφήγησι της Γραφής για τα Σόδομα και Γόμορρα. Ο δίκαιος Λωτ κατοικούσε στα Σόδομα, και ‘κατεθλίβετο υπό της ασελγούς διαγωγής των ανόμων.’ Για να ικανοποιήσουν τα κτηνώδη πάθη των, οι άνδρες εκείνοι των Σοδόμων ήσαν πρόθυμοι να μεταχειρισθούν βία εναντίον των φαινομενικά ανυπεράσπιστων ξένων. Το συνταρακτικό βάθος της ακολασίας των έφθασε στα ώτα του Ιεχωβά ως μια δυνατή «κραυγή.» Οι άγγελοι οι οποίοι είχαν αποσταλή για να διασώσουν τον Λωτ και την οικογένειά του επέδωσαν το επείγον άγγελμα: «Σηκώθητε, εξέλθετε εκ του τόπου τούτου· διότι καταστρέφει ο Ιεχωβά την πόλιν.»​—2 Πέτρ. 2:7· Γέν. 18:20· 19:4-14, ΜΝΚ.

Την προειδοποίησι του Λωτ για την επικείμενη καταστροφή της πόλεως και των πέριξ οι μέλλοντες γαμβροί του την εξέλαβαν ως μεγάλο αστεϊσμό. Οι κάτοικοι, οι οποίοι είχαν πια συνηθίσει από πολύν καιρό με την αδικοπραγία, καθησύχαζαν με την ψευδαίσθησι της ασφαλείας από τιμωρία. Εν τούτοις, μόλις ο Λωτ και οι θυγατέρες του απεμακρύνθησαν από την καταδικασμένη περιοχή, «έβρεξεν ο Ιεχωβά . . . θείον και πυρ» σ’ όλη την περιοχή. Ακόμη και από σημαντική απόστασι ο Αβραάμ μπορούσε να ιδή ότι «ανέβαινε καπνός από της γης, ως καπνός καμίνου.»​—Γέν. 19:24-28, ΜΝΚ.

Όλοι οι κάτοικοι της περιφερείας, μαζί με τις πόλεις των, τις κατοικίες των, τους κήπους των και όλη την καλά υδρευμένη εύφορη χώρα, εξωλοθρεύθησαν στην πύρινη καταστροφή. Τρία άτομα, ο θεοφοβούμενος Λωτ και οι θυγατέρες του, έζησαν για ν’ αναφέρουν την τρομερή αυτή πείρα. Και πάλι ο Θεός είχε αναγγείλει τον σκοπό του να καταστρέψη τους πονηρούς, και επέδειξε και πάλι το πρότυπο της καταστροφής των πονηρών αλλά και της απελευθερώσεως των δικαίων.

ΠΡΟΦΗΤΙΚΑ ΠΡΟΤΥΠΑ ΓΙΑ ΣΗΜΕΡΑ

Αυτά τα παραδείγματα τρόπου ενεργείας του Θεού προς τους πονηρούς αποτελούν ασφαλώς μαθήματα που έπρεπε ν’ αναγινώσκωνται και να κατανοούνται από όλους όσους έζησαν από τότε. Ομιλούν για την απέχθεια που αισθάνεται ο Ιεχωβά για την πονηρία, και για τον ζήλο του για την εκρίζωσι της πονηρίας. Αλλά προχωρούν ακόμη περισσότερο. Έχουν πράγματι καταγραφή ως προφητικά πρότυπα πραγμάτων που επρόκειτο να λάβουν χώρα σε μια πάρα πολύ μεγαλυτέρα κλίμακα. Και δεν αφέθη σ’ εμάς τους ανθρώπους να κάνωμε εικασίες ότι εκείνα τα γεγονότα ήσαν αντιπροσωπευτικά ενός μεγαλυτέρου γεγονότος που θα συνέβαινε στο μέλλον.

Εκείνος ο πνιγμός μιας πονηρής γενεάς επέζησε στις παραδόσεις σχεδόν όλων των φυλών και εθνών μέχρι σήμερα. Αλλά πριν από χίλια εννεακόσια χρόνια απέκτησε νέα σπουδαιότητα ως ένα πρότυπο πραγμάτων που επρόκειτο να έλθουν όταν ο Ιησούς Χριστός διεκήρυξε: «Καθώς αι ημέραι του Νώε, ούτω θέλει είσθαι και η παρουσία του Υιού του ανθρώπου. Διότι καθώς εν ταις ημέραις ταις προ του κατακλυσμού ήσαν τρώγοντες και πίνοντες, νυμφευόμενοι και νυμφεύοντες, έως της ημέρας καθ’ ην ο Νώε εισήλθεν εις την κιβωτόν· και δεν ενόησαν, εωσού ήλθεν ο κατακλυσμός, και εσήκωσε πάντας· ούτω θέλει είσθαι και η παρουσία του Υιού του ανθρώπου.» (Ματθ. 24:37-39) Όπως ακριβώς ικανοποιούσαν τις ιδιοτελείς επιθυμίες της σαρκός και περιφρονούσαν την προειδοποίησι του Θεού την εποχή εκείνη, έτσι συμβαίνει και σήμερα.

Έτσι ο Ιησούς προειδοποίησε με εξουσία ότι το προφητικό πρότυπο είναι βέβαιο ότι θα οδηγηθή σ’ ένα καταστρεπτικό τέλος για τους πονηρούς. Και, αναφερόμενος σ’ αυτό το ίδιο προφητικό πρότυπο του Κατακλυσμού, ο απόστολος Πέτρος δίνει και άλλες λεπτομέρειες όσον αφορά το πώς θα επέλθη το τέλος της διεθνούς πονηρίας: «Δια των οποίων [του λόγου του Θεού ο οποίος κατηύθυνε την άνευ προηγουμένου νεροποντή] ο τότε κόσμος απωλέσθη κατακλυσθείς υπό του ύδατος· οι δε σημερινοί ουρανοί και η γη, δια του αυτού λόγου είναι αποτεταμιευμένοι, φυλαττόμενοι δια το πυρ εις την ημέραν της κρίσεως και της απωλείας των ασεβών ανθρώπων.» (2 Πέτρ. 3:6, 7) Και πάλιν ένας ολόκληρος κόσμος πονηρών πλασμάτων θα σαρωθή, αλλά οι δίκαιοι θα διαφυλαχθούν, όπως διεφυλάχθησαν ο Νώε και η οικογένειά του.

Ομοίως η πείρα που είχαν τα Σόδομα και οι αδελφές των πόλεις δεν είναι απλώς ένα ιστορικό επεισόδιο άσχετο με τους ανθρώπους που ζουν στη γη σήμερα. Με την κατεύθυνσι του αγίου πνεύματος του Θεού ο απόστολος Πέτρος ωδηγήθη να γράψη: «Κατέκρινεν [ο Θεός] εις καταστροφήν τας πόλεις των Σοδόμων και της Γομόρρας, και ετέφρωσε, καταστήσας παράδειγμα των μελλόντων να ασεβώσι.» (2 Πέτρ. 2:6) Έτσι είναι βέβαιο ότι ο Θεός θ’ ακολουθήση εκείνο το πρότυπο ενεργείας σχετικά με την πονηρή γενεά η οποία βαρύνει τη γη σήμερα.

Ένας άλλος Βιβλικός συγγραφεύς, ο Ιούδας, προσθέτει τη θεόπνευστη μαρτυρία του όσον αφορά τον πραγματικό σκοπό του υπομνήματος της καταστροφής των Σοδόμων και Γομόρρων: «Καθώς τα Σόδομα και τα Γόμορρα, και αι πέριξ αυτών πόλεις, εις την πορνείαν παραδοθείσαι κατά τον όμοιον με τούτους [τους υλοποιηθέντας αγγέλους] τρόπον, και ακολουθούσαι οπίσω άλλης σαρκός, πρόκεινται παράδειγμα τιμωρούμενοι με το αιώνιον πυρ.» (Ιούδ. 7) Ο Θεός δεν θα ανέχεται τους πονηρούς αιωνίως.

Υπάρχουν μήπως σήμερα εκείνοι οι οποίοι εμπαίζουν την ιδέα ότι ο Θεός θα επιφέρη ένα πλήρες τέλος στην πονηρία και θα ελευθερώση τους δικαίους, οι οποίοι παίρνουν κάθε σκέψι για μια επικείμενη, καταστρεπτική κρίσι ως ένα μεγάλο αστείο; Ο Θεός προεγνώριζε ότι θα υπήρχαν, και κατηύθυνε τον απόστολο Πέτρο να προφητεύη; «Θέλουσιν ελθεί εν ταις εσχάταις ημέραις εμπαίκται, περιπατούντες κατά τας ιδίας αυτών επιθυμίας· και λέγοντες, Πού είναι η υπόσχεσις της παρουσίας αυτού; διότι αφ’ ης ημέρας οι πατέρες εκοιμήθησαν, τα πάντα διαμένουσιν ούτως απ’ αρχής της κτίσεως.» (2 Πέτρ. 3:3, 4) Τα καταστρεπτικά γεγονότα των ημερών του Νώε και των ημερών του Λωτ δείχνουν το σφάλμα αυτών των εμπαικτών και το γεγονός ότι ο Ιεχωβά θα ελευθερώση τους δικαίους.​—2 Πέτρ. 2:9.

Οι ιδιότητες, οι οποίες εκδηλώνονται από τον δίκαιο και στοργικό Θεό, προσφέρουν μια ισχυρή εγγύησι ότι αυτός θα εγερθή και θα θέση τέρμα σε μια γενεά πονηρών οι οποίοι τον κακοπαριστούν σήμερα και καταστρέφουν το έργον των χειρών του εδώ στη γη. Οι υποσχέσεις του, επίσης, τονίζουν αυτή την αποφασιστική ενέργεια, και είναι αδύνατον να ψευσθή. (Εβρ. 6:18) Ο τρόπος με τον οποίον Αυτός εφέρθη στους πονηρούς ανθρώπους του παρελθόντος και η απελευθέρωσις που έκαμε των δικαίων δείχνουν το πρότυπο που θ’ ακολουθήση στην εποχή μας. Και ίσως πολύ πιο σαφές είναι το γεγονός ότι στον Λόγο του ο καταστρεπτικός Κατακλυσμός της εποχής του Νώε και η πύρινη καταστροφή των Σοδόμων και Γομόρρων αναφέρονται ρητώς ως σκιαί των «μελλόντων.» Δεν υπάρχει καμμιά αμφιβολία ότι ο Θεός θα θέση τέλος σε όλη την πονηρία.