Η Ορθή Στάσις Είναι Προστασία

1. (α) Πότε έγραψε ο Πέτρος προτρέποντας τους Χριστιανούς να ‘έχουν πάντα στο νου τους την παρουσία της ημέρας του Ιεχωβά’; (β) Κατόπιν, πόσος καιρός θα περνούσε προτού έλθη η «ημέρα του Ιεχωβά»;

ΚΑΤΑ το έτος 64 μ.Χ. ο απόστολος Πέτρος έγραψε στη Χριστιανική εκκλησία που προέτρεπε όλους να ‘έχουν πάντα στο νου τους («σπεύδοντες» Κείμενον) την παρουσία της ημέρας του Ιεχωβά.’ Όταν οι Χριστιανοί πρώτη φορά ανέγνωσαν αυτά τα λόγια, ήταν περίπου έξη χρόνια πριν από την καταστροφή της Ιερουσαλήμ από τους Ρωμαίους, πριν από την «ημέρα» της κρίσεως του Θεού σ’ εκείνη την πόλι. (Πράξ. 2:14-21) Ήταν πάνω από 1.900 χρόνια πριν από την παρουσία της «ημέρας» της κρίσεως του Ιεχωβά στον Χριστιανικό κόσμο και στο παρόν σύστημα πραγμάτων. Ωστόσο τα λόγια του Πέτρου είχαν μια εφαρμογή στους Χριστιανούς που ζούσαν τότε.

2, 3. Γιατί ήταν ζωτικό για τους κεχρισμένους Χριστιανούς σε όλους τους περασμένους δεκαεννέα αιώνες να ‘έχουν πάντα στο νου τους την ημέρα του Ιεχωβά’;

² Γιατί οι Χριστιανοί που ζούσαν τόσο μακρυά από την «ημέρα» της τελικής κρίσεως του Θεού έπρεπε να σκέπτωνται έτσι; Διότι οποιαδήποτε άλλη στάσις θα τους ωδηγούσε στην παγίδα να εμπλακούν με τον κόσμο και να θέσουν την εμπιστοσύνη και την ελπίδα των σε κοσμικά πράγματα. Έπρεπε να έχουν στο νου τους ότι όλα όσα ήσαν γύρω τους επρόκειτο να καταστραφούν. Επίσης, αυτοί έπρεπε ν’ αποδείξουν την ακεραιότητά των στον Θεό ‘αγαπώντας όχι τον κόσμο και τα πράγματα του κόσμου’ επειδή αυτοί με τον καιρό θα πέθαιναν, και ποιο θα ήταν τότε το υπόμνημά των ως αναγεννημένων από το πνεύμα, κεχρισμένων Χριστιανών αδελφών του Ιησού Χριστού;—1 Ιωάν. 2:15.

³ Το ζήτημα που αντιμετώπιζαν οι κεχρισμένοι Χριστιανοί σε όλους τους περασμένους δεκαεννέα αιώνες ήταν, Ποιο είναι το υπόμνημά μου απέναντι του Ιεχωβά Θεού τώρα; Κάνω την κλήσι και την εκλογή μου βεβαία, για να είμαι κατάλληλος να γίνω ένας από το βασιλικό ιερατείο του, με ελπίδες να συμβασιλεύσω με τον Χριστό; (1 Πέτρ. 2:9· 2 Πέτρ. 1:10· Αποκάλ. 20:4, 6) Δεν έπρεπε κατ’ ανάγκην να ζουν στην ημέρα του Ιεχωβά για να κριθούν από τον Ιεχωβά ως άξιοι ή ανάξιοι της ουρανίας αυτής θέσεως στην οποία είχαν κληθή.—Εβρ. 3:1.

4. Γιατί εμείς σήμερα, και κάθε μέρα, πρέπει να προσέχωμε σοβαρά τι κάνομε με τη ζωή μας;

⁴ Τι γίνεται μ’ εμάς σήμερα; Μήπως διαφέρει επειδή είμεθα κοντά στο τέλος αυτού του συστήματος πραγμάτων; Όχι, δεν είναι ζήτημα αναμονής ως τη μεγάλη θλίψι που μας έρχεται. Διότι πώς γνωρίζομε ότι θα είμεθα ζωντανοί σ’ εκείνο τον καιρό; Στην επιστολή Ιακώβου 4:14, η Γραφή μάς υπενθυμίζει: «Δεν εξεύρετε το μέλλον της αύριον· διότι ποία είναι η ζωή σας; είναι τωόντι ατμός όστις φαίνεται προς ολίγον, και έπειτα αφανίζεται.» Αν παίρνωμε τα πράγματα ελαφρά, δεν γνωρίζομε πότε η απατηλή καρδιά μας θα μας παρασύρη. (Ιερεμ. 17:9) Εκτός αυτού, δεν γνωρίζομε πότε θα έλθουν συνθήκες που θα μπορούσαν να μας συλλάβουν απρόοπτα για καταστροφή μας, ακόμη και πριν έλθη η ‘μεγάλη θλίψις.’ Πώς θα μπορούσε να γίνη αυτό; Ας δούμε.

ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΝΑ ΥΠΟΜΕΙΝΩΜΕ ΩΣ ΤΟ ΤΕΛΟΣ

5. (α) Ποια είναι η έννοια της δηλώσεως του Ιησού «Ο υπομείνας έως τέλους ούτος θέλει σωθή»; (β) Για ποιο γεγονός σχετικό με το πιθανόν τέλος της παρούσης ζωής μας μάς υπενθυμίζει ο Σολομών;

⁵ Όταν ο Ιησούς μίλησε για τον καιρό στον οποίον ζούσαν οι απόστολοι και ο οποίος προεικόνιζε τον καιρό στον οποίον ζούμε, είπε: «Ο υπομείνας έως τέλους, ούτος θέλει σωθή.» (Ματθ. 24:13) Μιλούσε για την υπομονή σε διωγμούς, στην αυξανόμενη ανομία και στο μίσος του κόσμου. Είπε ότι μερικοί από τους μαθητάς του θα εθανατώνοντο στη διάρκεια αυτού του διωγμού. Αλλ’ αν ένας Χριστιανός τα υπέμενε όλ’ αυτά και μάλιστα ως τον θάνατο ή ως το τέλος αυτής της βιαίας εχθρότητος του κόσμου, θα εσώζετο λόγω της ακεραιότητός του. (Ματθ. 24:9-12) Μπορεί να μη ζούσε ως το τέλος του συστήματος πραγμάτων, αλλά θα εκρίνετο ως προς το αν ήταν μέρος αυτού του κόσμου ή όχι, αδιάφορο πότε θα ήταν το «τέλος» γι’ αυτόν. (1 Ιωάν. 2:15· Ιακ. 4:4) Οποιοσδήποτε από μας, είτε από τους αναγεννημένους με το πνεύμα, κεχρισμένους αδελφούς του Ιησού Χριστού, είτε από τα «άλλα πρόβατα» είναι, που διατηρούν επίγειες ελπίδες, είτε νέος είναι είτε ηλικιωμένος, μπορεί να πεθάνη πολύ γρήγορα, σήμερα ή αύριο, λόγω απροβλέπτων περιστάσεων, περιλαμβανομένου και του ξαφνικού ξεσπάσματος θρησκευτικού διωγμού. Ο σοφός Βασιλεύς Σολομών μίλησε για την κατάστασι που αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι γενικά όταν είπε: «Καιρός και περίστασις συναντά εις πάντας αυτούς. Διότι ουδέ ο άνθρωπος γνωρίζει τον καιρόν αυτού· καθώς οι ιχθύες οίτινες πιάνονται εν κακώ δικτύω, και καθώς τα πτηνά τα οποία πιάνονται εν παγίδι, ούτω παγιδεύονται οι υιοί των ανθρώπων εν καιρώ κακώ όταν εξαίφνης επέλθη επ’ αυτούς.»—Εκκλ. 9:11, 12.

6. Ποιο απρόβλεπτο συμβάν υπέστη έξαφνα ένας από τα μέλη του προσωπικού των κεντρικών γραφείων της Εταιρίας, και τι έκανε έως εκείνη την ώρα;

⁶ Έχομε παραδείγματα για το πόσο γρήγορα μπορεί να έλθη το τέλος μας ατομικά, πράγμα που τονίζει τη σπουδαιότητα του να είμεθα σε ορθή κατάστασι ενώπιον του Θεού και να έχωμε μια καλή θέσι στην εύνοιά του πάντοτε. Πριν από λίγον καιρό ένα από τα μέλη του προσωπικού των κεντρικών γραφείων της Εταιρίας Σκοπιά εργαζόταν σε μια Αίθουσα Βασιλείας στη Νέα Υόρκη μαζί με άλλον ένα αδελφό. Τον επλησίασε ένας νέος που μπήκε μέσα στην αίθουσα και ζήτησε πληροφορίες, τις οποίες ο Μάρτυς του έδωσε ευγενικά. Ξαφνικά, από θρησκευτικό πάθος, ο νέος έβγαλε ένα μαχαίρι και μαχαίρωσε τον Μάρτυρα θανάσιμα. Πόσο καλό ήταν ότι υπηρετούσε πιστά ως εκείνη την στιγμή!

7, 8. Τι πρέπει να μάθωμε από την πείρα των αδελφών μας της Μαλάουι;

⁷ Επίσης, έχομε την πείρα των μαρτύρων του Ιεχωβά στη Μαλάουι. Αυτή ήταν μια χώρα όπου οι άνθρωποι είχαν ανταποκριθή αξιοθαύμαστα στο άγγελμα της Βασιλείας. Στο 1972 υπήρχε μια αναλογία ενός μάρτυρος του Ιεχωβά σε κάθε 194 άτομα του πληθυσμού της Μαλάουι. Στη διάρκεια του έτους εκείνου βαπτίσθηκαν 1.617 νέα άτομα. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι υπήρχε πραγματική ευημερία στις 447 εκκλησίες των μαρτύρων του Ιεχωβά σ’ εκείνη τη χώρα, και στους 22.000 και πλέον Μάρτυρας που ήσαν ενεργώς συνταυτισμένοι με αυτές τις εκκλησίες. Είχε γίνει διωγμός στο έτος 1967, είναι αλήθεια. Αλλά θα μπορούσε κανείς να σκεφθή στο 1972, ‘Με τέτοια πνευματική ευημερία δεν πρόκειται ασφαλώς να έχωμε συμφορές.’ Εν τούτοις, τι έπαθαν οι Μάρτυρες στη Μαλάουι σχεδόν σε μια νύχτα; Λόγω της πιστής των ουδετερότητος στην πολιτική αυτού του κόσμου πυρπολήθηκαν τα σπίτια των, μερικές από τις γυναίκες των υπέστησαν βιασμό, κακοποιήθηκαν, μερικοί βασανίσθηκαν ή θανατώθηκαν, και πολλοί εκτοπίσθηκαν, με κίνδυνο της ζωής των, σε γειτονικές χώρες.

⁸ Τι μαθαίνομε απ’ αυτό; Ο Χριστιανός πρέπει να ζη κάθε μέρα σαν να ήταν το τέλος της παρούσης επιγείου ζωής του. Πρέπει να κάμη την αληθινή Χριστιανοσύνη τρόπον ζωής, με το να είναι συνδεδεμένος με τους αδελφούς του στις εκκλησίες, και να υπηρετή δραστήρια τον Ιεχωβά με όλη τη δύναμί του. Διότι πού θα ήσαν εκείνοι οι Μάρτυρες της Μαλάουι αν ήσαν απαθείς και αμελείς στην πνευματική τους κατάστασι; Μόνον οι πνευματικώς ισχυροί θα μπορούσαν να μείνουν σταθεροί όταν ήλθε η δοκιμασία, και προς έπαινον των Μαρτύρων της Μαλάουι, η μεγάλη πλειονότης έμειναν σταθεροί.

9. Τι είναι εκείνο που καθορίζει αν θα είμεθα ευάρεστοι στον Ιεχωβά στον καιρό που θα έλθη η ‘μεγάλη θλίψις’;

⁹ Ο Θεός μάς αποκαλύπτει τι είναι ανάγκη να γνωρίζωμε για να λάβωμε μια συνετή πορεία και να βοηθήσωμε τους άλλους αφυπνίζοντάς τους στον κίνδυνο και στην εγγύτητα της «ημέρας του Ιεχωβά.» Αλλ’ ο Θεός δεν μας είπε ακριβώς ποιο έτος ή ποια μέρα, ή και ποια ώρα θ’ αρχίση η ‘μεγάλη θλίψις’ σ’ αυτόν τον κόσμο. (Ματθ. 24:36) Δεν είναι η γνώσις του ακριβούς χρόνου που θ’ αρχίση η μεγάλη θλίψις εκείνη που καθορίζει το αν εμείς θα είμεθα δραστήριοι στην υπηρεσία του ή όχι, ή αν θα ζούμε με τρόπο που τον ευαρεστεί ή όχι. Για να ευαρεστήσωμε τον Θεό, πρέπει να τον υπηρετούμε πάντοτε, και το αληθινό κίνητρο είναι, όχι η εγγύτης του τέλους, αλλ’ η αγάπη γι’ αυτόν ως τον θαυμάσιο ουράνιο Πατέρα μας.

ΓΙΑΤΙ Η ΘΕΙΑ ΧΡΟΝΟΜΕΤΡΗΣΙΣ ΕΙΝΑΙ ΟΡΘΗ

10-12. (α) Με ποια έννοια έρχεται ως «παγίς» η «ημέρα του Ιεχωβά»; (β) Πώς, αυτοί που χάνουν την πίστι, επειδή τα πράγματα δεν συμβαίνουν όταν τα αναμένουν, δείχνουν ότι δεν εκτιμούν την ανωτερότητα της θέσεως του Ιεχωβά;

¹⁰ Είδαμε ότι η ‘μεγάλη θλίψις’ θα έλθη ξαφνικά. Ο Ιησούς είπε ότι θα έλθη ως «παγίς.» (Λουκ. 21:34-36) Ένα ζώο όταν πλησιάζη να συλληφθή σε παγίδα μπορεί να μη γνωρίζη ότι είναι κοντά σε κίνδυνο, οπότε ξαφνικά συλλαμβάνεται ανεπανόρθωτα. Η Αγία Γραφή δεν μας προειδοποιεί για μια απατηλή κατάστασι. Είναι πραγματικότης, και θα γίνη ακριβώς όταν και όπως πρέπει να γίνη. Ο Θεός έχει τον καιρό του που θα καταστρέψη αυτό το σύστημα πραγμάτων. Αλλά μερικοί ανυπομονούν και χάνουν την πίστι, επειδή τα πράγματα δεν συμβαίνουν όπως τα προέβλεπαν και η ενέργεια του Θεού φαίνεται να βραδύνη. Αυτό οφείλεται στη βραχύτητα της ανθρώπινης ζωής και στην ανυπομονησία του ανθρώπου να γίνουν τα πράγματα μέσα στο σύντομο χρόνο που αυτός έχει. Ως αποτέλεσμα τούτου, μπορεί να έχη διάθεσι να κρίνη τον Θεό με βάσι αυτήν την ανθρώπινη πείρα και με τους περιορισμούς της.—Αββακ. 2:3.

¹¹ Εξ άλλου, ο Ιεχωβά ζη για πάντα. Δεν έχει ανάγκη ν’ ανυπομονή. Μπορεί να εξετάση την κατάστασι και να δη ακριβώς πότε μέσα στο ρεύμα του χρόνου οι ενέργειές του θα πραγματοποιήσουν το μεγαλύτερο καλό για όλους εκείνους που ενδιαφέρονται και εκτελούν πλήρως τον σκοπό του επίσης.—Παροιμ. 15:3.

¹² Ο Πέτρος εκφράζει τη σκέψι με τον εξής τρόπο: «Εν δε τούτο ας μη σας λανθάνη, αγαπητοί, ότι παρά Ιεχωβά μία ημέρα είναι ως χίλια έτη, και χίλια έτη ως ημέρα μία. Δεν βραδύνει ο Ιεχωβά την υπόσχεσιν αυτού, ως τινές λογίζονται τούτο βραδύτητα· αλλά μακροθυμεί εις ημάς, μη θέλων να απολεσθώσι τινές, αλλά πάντες να έλθωσιν εις μετάνοιαν.»—2 Πέτρ. 3:8, 9, ΜΝΚ.

13. (α) Ποιος πραγματικά ωφελείται από το γεγονός ότι ο Ιεχωβά δεν εξετέλεσε ακόμη κρίσι εναντίον αυτού του συστήματος πραγμάτων; (β) Πώς αληθεύει ότι «παρά τω Ιεχωβά μια ημέρα είναι ως χίλια έτη, και χίλια έτη ως ημέρα μία»;

¹³ Ώστε κάθε φαινομενική βραδύτης από μέρους του Ιεχωβά δεν είναι για το προσωπικό του όφελος, ούτε λόγω κάποιας αργοπορίας στο να ενεργήση. Είναι προς όφελος ημών των ανθρώπων. Ο Ιεχωβά θα μπορούσε γρήγορα να καταστρέψη αυτόν τον κόσμο! Όπως τονίζει ο Πέτρος, ο Ιεχωβά μπορεί να κάμη περισσότερα σε μια μέρα απ’ όσα οι άνθρωποι θα μπορούσαν να κάνουν σε χίλια χρόνια. Λόγου χάριν, όταν ο Ιησούς ήταν στη γη, αποκατέστησε παράλυτα χέρια, τυφλά μάτια, ακόμη ανέστησε και άνθρωπο, του οποίου το σώμα είχε εν μέρει αποσυντεθή. Έκαμε αυτά τα θαύματα στιγμιαίως. Αλλά σκεφθήτε πόσος καιρός θα έπρεπε να περάση κάτω από συνήθεις περιστάσεις για ν’ αποκτήση ένας άνθρωπος το χέρι του ή ν’ αντικατασταθούν τα αποσαθρωμένα μέλη του σώματος ενός αναστημένου ανθρώπου με φυσιολογική ανάπτυξι. Κατόπιν, παρατηρώντας τα πράγματα με τον άλλον τρόπο, του Ιεχωβά, που ζη για πάντα και σχεδιάζει τα πράγματα πριν από αιώνες, το πέρασμα χιλίων ετών είναι «ως φυλακή νυκτός.» (Ψαλμ. 90:4) Ο Ιεχωβά δεν περιορίζεται από τον χρόνο, όπως εμείς. Αν λοιπόν ενεργή με τρόπο που μας φαίνεται βραδύς, πρέπει να έχωμε στο νου μας ότι αυτό γίνεται επειδή ενδιαφέρεται για μας, και είναι ο καλύτερος τρόπος για όλους μας.

14. Γιατί δεν είναι ανάγκη να γνωρίζωμε επακριβώς πότε θα έλθη η ημέρα του Ιεχωβά, αλλά τι πρέπει εμείς να κάνωμε;

¹⁴ Εκείνος που κατανοεί τη θέσι του ενώπιον του Θεού και έχει πίστι στον Θεό, δεν είναι ανάγκη ν’ ανησυχή. Ο απόστολος διαβεβαιώνει τους Χριστιανούς: «Ο κόπος σας δεν είναι μάταιος εν Κυρίω.» (1 Κορ. 15:58) Αν γνωρίζωμε τον σκοπό του, ποιο είναι το θέλημά του που πρέπει να κάμωμε τώρα, και ποια είναι η ελπίδα που έχομε εμπρός μας, δεν χρειάζεται να γνωρίζωμε τον ακριβή χρονολογικό πίνακα των γεγονότων. Οποτεδήποτε έλθη η «ημέρα του Ιεχωβά,» εμείς θα είμεθα ενασχολημένοι κάνοντας το θείο θέλημα. Είναι αυτό εκείνο που είσθε αποφασισμένοι να κάμετε;

ΕΧΕΤΕ ΤΟ «ΣΗΜΕΙΟΝ»;

15. (α) Ποιο είναι το «σημείον» που πρέπει να έχουν όλοι όσοι θα διασωθούν για να ζήσουν στη γη στη νέα τάξι του Θεού; (β) Ποια ερωτήματα σχετικά με την αντίδρασι ενός ατόμου στις κακές συνθήκες του κόσμου θα το βοηθήσουν ν’ αναλύση αν έχη πραγματικά την άποψι που απαιτείται από τον Θεό;

¹⁵ Λίγο πριν από την καταστροφή της αρχαίας Ιερουσαλήμ από τους Βαβυλωνίους, ο Ιεχωβά έδωσε στον Ιεζεκιήλ ένα όραμα στο οποίον ένας συμβολικός άνθρωπος περιήλθε την Ιερουσαλήμ, κάνοντας ένα σημείον στα μέτωπα όλων εκείνων που εστέναζαν και βοούσαν για βδελύγματα που εγίνοντο στην Ιερουσαλήμ. (Ιεζ. 9:4) Αυτό ήταν προφητικό ενός έργου που γίνεται σήμερα. Ο καθένας που ομολογεί ότι είναι από τα «άλλα πρόβατα,» με ελπίδα ζωής εδώ στη γη στη νέα τάξι του Θεού, πρέπει να ρωτήση τον εαυτό του: ‘Έχω εγώ πραγματικά το σημείο; Αποδεικνύει η ζωή μου, τόσο καθαρά όσο ένα σημάδι στο μέτωπό μου, ότι έχω μια αληθινά Χριστιανική προσωπικότητα; Μισώ πραγματικά τα κακά πράγματα που βλέπω να γίνωνται, ιδιαίτερα στον Χριστιανικό κόσμο; Μήπως τα θεωρώ κακά απλώς επειδή αυτά τα πράγματα είναι επικίνδυνα και δυσάρεστα σε μένα, ή λυπούμαι επειδή βλέπω το όνομα του Θεού να ονειδίζεται;’

16. (α) Μολονότι ένα άτομο μπορεί πάντοτε να υπήρξε ηθικώς αγνό, γιατί αυτό δεν σημαίνει ότι έχει το «σημείον»; (β) Ωστόσο γιατί είναι ζωτικό ν’ αποφεύγωμε τη σεξουαλική ανηθικότητα;

¹⁶ Εκείνοι που δείχνουν αληθινά το «σημείον» της Χριστιανικής προσωπικότητος προσέχουν πολύ μήπως η ημέρα του Ιεχωβά τους καταλάβη να κάνουν πράγματα που θα τους κατέτασσαν μεταξύ εκείνων που αγαπούν τον κόσμο. Συμβαίνει αυτό σ’ εσάς; Παραδείγματος χάριν, τι αισθάνεσθε πραγματικά για πράγματα όπως είναι η έκλυτη διαγωγή, η πορνεία και η μοιχεία; Όποιος κι αν ήταν ο περασμένος τρόπος της ζωής σας, είσθε τώρα σε πλήρη συμφωνία με την κρίσι του Ιεχωβά εναντίον εκείνων που τα κάνουν αυτά; (1 Κορ. 6:9-11· Εβρ. 13:4) Φυσικά, μερικοί άνθρωποι ποτέ δεν διέπραξαν ένα τέτοιο πράγμα. Αλλ’ αυτό δεν σημαίνει ότι είναι και ‘σημειωμένοι’ για επιβίωσι. Εκείνοι που έχουν το «σημείον» δεν είναι απλώς άτομα που αποφεύγουν τέτοια διαγωγή επειδή μπορεί να οδηγήση σε δυσάρεστες συνέπειες. Μισούν το κακό επειδή αποτελεί παράβασι των δικαίων οδών του Ιεχωβά. Κατανοούν, όπως και ο πιστός Ιωσήφ, ότι η πορνεία ή η μοιχεία όχι μόνον μολύνει, αλλά είναι πραγματικά ένα ‘μεγάλο κακό,’ και ‘αμαρτία εναντίον του Θεού.’ (Γέν. 39:9) Η άποψις του Ιεχωβά είναι εκείνο που κυρίως τους ενδιαφέρει. Γνωρίζοντας ότι η σεξουαλική ανηθικότης είναι μια από τις κυριώτερες παγίδες του Σατανά, είναι ζωτικό ν’ αποφεύγωμε καταστάσεις που μπορεί να θέσουν σε πειρασμό ένα άτομο να διαπράξη αυτό το αμάρτημα και ν’ απορριφθη ενώ είναι τόσο κοντά στα πρόθυρα της νέας τάξεως. Έχετε υπ’ όψιν το παράδειγμα του Ισραήλ στη γη Μωάβ στα πρόθυρα της γης της Επαγγελίας. Είκοσι τέσσερες χιλιάδες άτομα έχασαν τη ζωή τους εκεί στην παγίδα της σεξουαλικής ανηθικότητος.—Αριθμ. 25:1-9.

17. Αν έχωμε πραγματικά το «σημείον», ποια θα είναι η στάσις μας ως προς την ειλικρίνεια, και γιατί;

¹⁷ Τι θα λεχθή για την ειλικρίνεια; Σεβόμεθα πραγματικά την αλήθεια ή μήπως θέλομε να διαστρέφωμε την αλήθεια λιγάκι, για να βγούμε από μια στενόχωρη περίστασι, ή να λάβωμε κάτι που ζητούμε; Το ψεύδος αποτελεί μια κοινή συνήθεια στο εμπόριο σήμερα. Αλλ’ από πού επήγασε το ψεύδος; Ο Ιησούς είπε ότι ο Διάβολος «είναι ψεύστης και ο πατήρ αυτού του ψεύδους.» (Ιωάν. 8:44) Ένας ψεύστης, συνεπώς, στην πραγματικότητα υπηρετεί τον Διάβολο. Αλλά δίνομε απόδειξι ότι ενδυθήκαμε τη νέα προσωπικότητα, ότι έχομε αληθινά το «σημείον,» αν λέμε πάντοτε την αλήθεια. Ο Λόγος του Θεού λέγει: «Όθεν απορρίψαντες το ψεύδος, λαλείτε αλήθειαν έκαστος μετά του πλησίον αυτού.» (Εφεσ. 4:25) Σε μια δύσκολη στιγμή, μήπως αισθάνεσθε τον πειρασμό να ψευσθήτε για να βρήτε διέξοδο; Ή είσθε σαν τον συγγραφέα των Παροιμιών που είπε: «Ματαιότητα και λόγον ψευδή απομάκρυνε απ’ εμού»;—Παροιμ. 30:8.

18, 19. Γιατί απαιτείται περισσότερο από το να ερχώμεθα απλώς στις συναθροίσεις και να ταυτιζώμεθα με τους μάρτυρας του Ιεχωβά, αν θέλωμε να έχωμε αγαθή συνείδησι ενώπιον του Θεού;

¹⁸ Πολλοί άνθρωποι έρχονται προσφάτως στην οδόν της αληθείας αυτόν τον καιρό που πλησιάζει η «ημέρα του Ιεχωβά.» Προηγουμένως έκαναν πράξεις επιβλαβείς και στη διάνοια και στο σώμα των. Αλλά τώρα βαπτίζονται, και ζητούν από τον Θεό αγαθή συνείδησι. (1 Πέτρ. 3:21) Αν είσθε μεταξύ εκείνων που σκέπτονται να κάμουν το βήμα του βαπτίσματος, ή αν εκάματε αυτό το βήμα λίγον καιρό προηγουμένως, μπορείτε να έχετε ή ν’ αποκτήσετε μια αγαθή και καθαρή συνείδησι από τον Θεό αν εξακολουθήτε να ενασχολήσθε σε μια συνήθεια που είναι γνωστόν ότι έχει βλαβερά αποτελέσματα στη διάνοια και στο σώμα; Μπορείτε να έχετε καθαρή συνείδησι απλώς με το να ταυτισθήτε με τους μάρτυρας του Ιεχωβά, που προσπαθούν να ζουν σύμφωνα με τον υψηλό Γραφικό κανόνα της καθαρότητος, αν ταυτόχρονα κάνετε μια πράξι που αυτοί απορρίπτουν; Μπορείτε να πήτε ότι είσθε πραγματικά ένας απ’ αυτούς; Θέλετε να είσθε;

¹⁹ Μια καθαρή συνείδησις είναι ουσιώδης αν πρόκειται να έχετε την εύνοια του Θεού και ν’ αποκτήσετε ζωή. Επομένως, σε όλα όσα πράττομε η πρώτη μας σκέψις πρέπει να είναι: Πώς αυτά τα πράγματα αντανακλούν στο όνομα του Θεού; Και δεύτερον: Πώς αυτά τα πράγματα αντανακλούν στη Χριστιανική εκκλησία του που εκπροσωπεί το όνομά του και τη βασιλεία του; Αν το κάνωμε αυτό, θα βοηθηθούμε να διατηρήσωμε μια αγαθή συνείδησι στην πορεία που εκλέγομε. Είναι ανάγκη να λάβωμε υπ’ όψιν ότι ο Θεός έκαμε τη Χριστιανική εκκλησία ‘στύλον και εδραίωμα της αληθείας’ στη γη. (1 Τιμ. 3:15) Πρέπει να ζούμε σε αρμονία με ό,τι διδάσκει αυτή η εκκλησία. Αν έχωμε πάντοτε στο νου μας την παρουσία της ημέρας του Ιεχωβά αυτό θα μας προστατεύση από το να προσκολληθούμε σε κάτι που, εν συγκρίσει με τον ένδοξο θησαυρό της ευνοίας του Ιεχωβά, είναι ‘σκύβαλον.’ (Φιλιππ. 3:8) Αυτό θα κάμη έναν άνθρωπο να εργάζεται για να διατηρή αγαθή συνείδησι. Θα δαμάζη το σώμα του ώστε, ενώ κηρύττει στους άλλους, ο ίδιος να μη αποδοκιμασθή από τον Θεό.—1 Κορ. 9:27.

ΓΙΑ ΠΟΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΕ Ο ΙΗΣΟΥΣ ΤΟΥΣ ΜΑΘΗΤΑΣ ΤΟΥ;

20-23. (α) Για ποια πράγματα, που θα μπορούσαν να εξασθενίσουν την πίστι μας, προειδοποίησε ο Ιησούς, όπως τονίζεται στο Λουκά 21:34-36; (β) Εξηγήστε πώς αυτές οι καθημερινές φροντίδες της ζωής θα μπορούσαν να έχουν ένα τόσο καταστρεπτικό αποτέλεσμα στην πίστι. (γ) Αν θέλωμε πραγματικά να μας καθοδηγή το πνεύμα του Θεού, πού πρέπει να είμεθα;

²⁰ Εν τούτοις, δεν είναι κατ’ ανάγκην τα μεγάλα πράγματα εκείνα που μπορούν ν’ ανατρέψουν την πίστι ενός ατόμου. Ο Κύριος Ιησούς Χριστός, τονίζοντας το ζήτημα της καθημερινής ζωής με πίστι, προειδοποίησε: «Προσέχετε δε εις εαυτούς, μήποτε βαρυνθώσιν αι καρδίαι σας από κραιπάλης και μέθης και μεριμνών βιωτικών, και επέλθη αιφνίδιος εφ’ υμάς η ημέρα εκείνη· διότι ως παγίς θέλει επέλθει επί πάντας τους καθημένους επί πρόσωπον πάσης της γης, Αγρυπνείτε λοιπόν δεόμενοι εν παντί καιρώ, διά να καταξιωθήτε να εκφύγητε πάντα ταύτα τα μέλλοντα να γείνωσι, και να σταθήτε έμπροσθεν του Υιού του ανθρώπου.»—Λουκ. 21:34-36.

²¹ Για τι είδους πράγματα προειδοποίησε εδώ ο Ιησούς; Δεν μιλούσε για αμαρτήματα όπως είναι η πορνεία, η μοιχεία και η κλοπή. Τέτοια πράγματα, φυσικά, θα απέκλειαν ένα άτομο από τη βασιλεία του Θεού. Αλλ’ ο Ιησούς έδωσε προειδοποίησι για κοινά πράγματα τα οποία μπορούν εύκολα να επηρεάσουν οποιονδήποτε από μας, περιλαμβανομένων του φαγητού, του ποτού και των καθημερινών φροντίδων της ζωής. Αλλά σε όλ’ αυτά είναι πολύ εύκολο να επιδοθή κανείς υπερβολικά σε αξιοκατάκριτο βαθμό. Εκεί μέσα βρίσκεται η υπουλότης των και ο κίνδυνος. Ένα άτομο μπορεί εύκολα να απατηθή με τη σκέψι ότι ακολουθεί μια ασφαλή πορεία, και τότε να συλληφθή χωρίς να το καταλάβη. Ένα άτομο μπορεί ν’ αναμιχθή και να εμπλακή στις υποθέσεις αυτού του κόσμου και στις ανησυχίες που φέρνει αυτή η εμπλοκή, με σοβαρή ζημία της πνευματικότητός του. Μπορεί να ενδιαφερθή υπερβολικά για την απόκτησι πραγμάτων αυτής της ζωής που μπορεί να νομίζη ότι του είναι χρήσιμα. Μπορεί να φθάση στο να νομίζη ότι πρέπει να έχη τις καλύτερες από όλες τις ανέσεις και ευκολίες που έχει γενικά αυτός ο κόσμος. Μπορεί να νομίζη ότι δικαιολογείται να εργάζεται υπερωρίες σε μια κοσμική απασχόλησι για να τ’ αποκτήση αυτά.

²² Το αποτέλεσμα είναι να παραμελή την πνευματική του ζωή· δεν διαθέτει χρόνο για μελέτη· παραλείπει να δώση την απαιτούμενη βοήθεια στην οικογένειά του για να τηρήται πνευματικώς υγιής· χάνει τη συναναστροφή με τους Χριστιανούς αδελφούς του. Συνεπώς έχει λίγο ζήλο για την υπηρεσία του αγρού. Ακόμη και ό,τι κάνει συνήθως είναι μια απρόθυμη υπηρεσία, δεν προσφέρεται να βοηθήση τους άλλους να γίνουν μαθηταί. Στην πραγματικότητα δείχνει ότι δεν πιστεύει ότι ο Χριστός βασιλεύει και ότι η ημέρα του Ιεχωβά είναι πλησίον.

²³ Εξ άλλου, αν ένα άτομο κάνη αληθινά δέησι στον Θεό, θα ζητή να έχη το πνεύμα του Θεού για να τον καθοδηγή. Θα είναι ενεργό, θα συναναστρέφεται και θα είναι ένας πραγματικός σύντροφος και συνεργάτης μ’ εκείνους που έχουν το πνεύμα του Θεού.

ΚΑΤΑΛΛΗΛΗ ΥΠΟΚΙΝΗΣΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΚΗΡΥΓΜΑΤΟΣ

24. Τι υποκινούσε τον Ιησού στην κήρυξι των ‘αγαθών νέων;’

²⁴ Τι υποκινούσε τον Ιησού Χριστό, τον μεγαλύτερο Κήρυκα που ήταν ποτέ στη γη; Η αγάπη του για τον Ιεχωβά και για τα πρόβατα του Ιεχωβά. «Ιδών δε τους όχλους,» αναφέρει ο Ματθαίος στο κεφάλαιον 9, εδάφιον 36, «εσπλαγχνίσθη δι’ αυτούς, διότι ήσαν εκλελυμένοι και εσκορπισμένοι ως πρόβατα μη έχοντα ποιμένα.» Μήπως ο Ιησούς απλώς τους λυπήθηκε ή απλώς μίλησε στους μαθητάς του για την οικτρή τους κατάστασι; Όχι. Αγαπούσε τους ανθρώπους με την καρδιά του, και αυτό τον υποκινούσε να ενεργή εντατικά προς όφελός των. Τα αμέσως επόμενα λόγια της αφηγήσεως του Ματθαίου (εδάφια 37, 38) λέγουν: «Τότε λέγει προς τους μαθητάς αυτού, Ο μεν θερισμός πολύς, οι δε εργάται ολίγοι· παρακαλέσατε λοιπόν τον κύριον του θερισμού, διά να αποστείλη εργάτας εις τον θερισμόν αυτού.» Ο Ιησούς και οι μαθηταί του απεκόμισαν μια μεγάλη συγκομιδή. Στις Πράξεις 4:4 βρίσκομε ότι ο αριθμός εκείνων που επίστευσαν έως τότε ήταν περίπου πέντε χιλιάδες και αργότερα στις Πράξεις 6:7, διαβάζομε: «Και ο λόγος του Θεού ηύξανε, και επληθύνετο ο αριθμός των μαθητών εν Ιερουσαλήμ σφόδρα· και πολύ πλήθος των ιερέων υπήκουον εις την πίστιν.»

25, 26. (α) Ένεκα της ανάγκης των ανθρώπων να μάθουν την αλήθεια, ποια ερωτήματα αντιμετωπίζει ο καθένας μας; (β) Όπως δείχνει η πείρα ενός ανδρογύνου στην Ιρλανδία, τι θα μπορούσε να μας υποκινήση να συνεχίσωμε το κήρυγμα;

²⁵ Το ίδιο και σήμερα, η ανάγκη είναι πολύ μεγάλη. Ποτέ οι άνθρωποι όλου του κόσμου δεν είχαν τόσο μεγάλη ανάγκη της αληθείας. Ο καθένας μας λοιπόν αντιμετωπίζει τα ερωτήματα, Αγαπώ τα διασκορπισμένα «πρόβατα» του Ιεχωβά; Είμαι πρόθυμος όχι απλώς να κατακρίνω και να καταλαλήσω τις κακές συνθήκες, αλλά να κάμω κάτι, το μόνο πράγμα που θα βοηθούσε πραγματικά αυτούς τους ανθρώπους; Αγαπώ τον Ιεχωβά αρκετά για ν’ αποδείξω την αγάπη μου με αυτόν τον τρόπο;

²⁶ Ένας Χριστιανός ο οποίος με τη σύζυγό του είχε υπηρετήσει ως σκαπανεύς διάκονος των μαρτύρων του Ιεχωβά στην Ιρλανδία επί δεκατέσσερα χρόνια είπε: ‘Κάθε μέρα πηγαίναμε από σπίτι σε σπίτι όλη την ημέρα και δεν βρίσκαμε ανταπόκρισι. Το βράδυ όταν πήγαινα στο σπίτι συνεχώς ρωτούσα τον εαυτό μου, Γιατί το κάνω αυτό; Και η απάντησις πάντοτε ήταν, Επειδή αγαπώ τον Ιεχωβά.’

27. Αν αντιμετωπίζωμε αδιαφορία ή εναντίωσι στη διακονία μας, ποιες Γραφικές συμβουλές μπορούμε επωφελώς να θυμηθούμε;

²⁷ Τι θα λεχθή για σας; Αντιμετωπίζετε αδιαφορία ή εναντίωσι στον τομέα σας; Αν είναι έτσι, θυμηθήτε τα λόγια του αποστόλου Παύλου στους Εβραίους 10:36-39: «Διότι έχετε χρείαν υπομονής, διά να κάμητε το θέλημα του Θεού, και να λάβητε την επαγγελίαν. Διότι έτι ολίγον καιρόν, και θέλει ελθεί ο ερχόμενος και δεν θέλει βραδύνει· ο δε δίκαιος θέλει ζήσει εκ πίστεως· και εάν τις συρθή οπίσω, η ψυχή μου δεν ευαρεστείται εις αυτόν. Ημείς όμως δεν είμεθα εκ των συρομένων οπίσω προς απώλειαν, αλλ’ εκ των πιστευόντων προς σωτηρίαν της ψυχής.»

28. Πώς λοιπόν πρέπει να αισθανώμεθα για το προνόμιο ότι είμεθα μάρτυρες του Ιεχωβά;

²⁸ Έχοντας υπ’ όψιν όλα αυτά, λοιπόν, είναι καλό να εξετάζωμε όλοι τον εαυτό μας για να βεβαιωθούμε για το πνεύμα που έχομε. Αν έχωμε γίνει βαπτισμένοι μάρτυρες του Ιεχωβά, ασφαλώς δεν θέλομε ν’ αναπτύξωμε μια αρνητική στάσι απέναντι της λαμπράς θέσεως στην οποία στεκόμεθα. Αυτή η μεγαλειώδης εύνοια του Ιεχωβά πρέπει να μας υποκινή να έχωμε ένα φλογερό ενδιαφέρον για τους άλλους και μια επιθυμία να βοηθήσωμε τους άλλους. Πρέπει να μας ωθή να είμεθα με όλη μας την καρδιά στην υπηρεσία του Ιεχωβά. (Εκκλησ. 9:10) Έχοντας τον θησαυρό της αληθείας στην κατοχή μας, και ευνοημένοι με τη Χριστιανική διακονία, δεν μπορούμε τώρα ν’ αποφύγωμε την ευθύνη μας μ’ ένα απαθή τρόπο συλλογισμού ή με δικαιολογίες.

29. Τι θα μας κάμη ικανούς ν’ αποβλέπωμε στην «ημέρα του Ιεχωβά» με χαρωπή εμπιστοσύνη;

²⁹ Ο Ιεχωβά μάς ενθαρρύνει μέσω του προφήτη Ησαΐα, λέγοντας: «Ιδού θέτω εν τη Σιών θεμέλιον, λίθον, λίθον εκλεκτόν, έντιμον ακρογωνιαίον, θεμέλιον ασφαλές· ο πιστεύων επ’ αυτόν δεν θέλει καταισχυνθή.» (Ησ. 28:16) Τότε στις ημέρες του Ησαΐα οι άνθρωποι εμπιστεύονταν σε μια ψευδή ειρήνη και ασφάλεια. Αλλά σήμερα γνωρίζομε ότι ο Βασιλεύς Ιησούς Χριστός άρχει και ότι η λαμπρή νέα τάξις της πραγματικής ειρήνης και ασφαλείας είναι πλησίον. Αν πιστεύωμε, θα είμεθα σταθεροί, και δεν θα κλονιζώμεθα από αμφιβολίες. Δεν υπάρχει αμφιβολία για ό,τι απαιτείται από μας για να ζούμε σ’ εκείνη τη νέα τάξι. Η σταθερή πίστις μαζί με «πολίτευμα άγιον και ευσέβειαν» θα μας εξασφαλίσουν σωτηρία. Έτσι θα σταθούμε επιδοκιμασμένοι ενώπιον του Υιού του ανθρώπου όταν έλθη η πύρινη «ημέρα του Ιεχωβά.»