Η Άποψις της Βίβλου
Πώς οι Δοκιμασίες της Πίστεώς μας Είναι Ωφέλιμες;
ΟΙ ΔΟΥΛΟΙ του Θεού δεν μπορούν ν’ αποφύγουν τις δοκιμασίες. Ο απόστολος Παύλος έγραψε: «Πάντες δε οι θέλοντες να ζώσιν ευσεβώς εν Χριστώ Ιησού θέλουσι διωχθή.» (2 Τιμ. 3:12) Αυτός ο διωγμός είναι πιθανόν να έλθη από φίλους, συγγενείς, γείτονες, ή από τις κοινοτικές ή κυβερνητικές εξουσίες. Μπορεί να περιλαμβάνη προφορικές ύβρεις και σωματική κακομεταχείρισι καθώς και παρεμπόδισι της αποκτήσεως των αναγκαίων προς το ζην. Επί πλέον, οι αληθινοί Χριστιανοί αντιμετωπίζουν προβλήματα που είναι κοινά στο ανθρώπινο γένος—ασθένεια, απογοητεύσεις, αδικίες και ατυχήματα. Όλα αυτά δοκιμάζουν την πίστι ενός ατόμου.
Εν τούτοις, υπάρχουν θετικές πλευρές στη δοκιμασία της πίστεως ενός ατόμου από δυσκολίες. Ο απόστολος Πέτρος εφιστά την προσοχή σ’ αυτό, λέγοντας: «Λυπηθήτε εν διαφόροις πειρασμοίς, ίνα η δοκιμή της πίστεώς σας, πολύ τιμιωτέρα ούσα παρά το χρυσίον το φθειρόμενον δια πυρός δε δοκιμαζόμενον, ευρεθή εις έπαινον και τιμήν και δόξαν όταν φανερωθή ο Ιησούς Χριστός.» (1 Πέτρ. 1:6, 7) Έτσι, τα αποτελέσματα που επέρχονται μέσω δοκιμασιών της πίστεως παραλληλίζονται με τον καθαρισμό του χρυσού από τη φωτιά. Η μέθοδος του καθαρισμού αποκαλύπτει ποιο είναι το καθαρό χρυσάφι και απομακρύνει το ακάθαρτο. Κάτι παρόμοιο συμβαίνει με την πίστι μας, όταν αντιμετωπίζωμε δοκιμασίες. Πώς συμβαίνει αυτό;
Οι δοκιμασίες αποκαλύπτουν αν η πίστις μας είναι γνήσια και έχη τη δύναμι να μας στηρίξη και να μας παρηγορήση σε καιρό δυσκολιών. Παραδείγματος χάριν, ένα ατύχημα ή μια φυσική καταστροφή όπως μια πλημμύρα, ένας σεισμός ή μια καταιγίδα, είναι πιθανόν να προκαλέσουν ταλαιπωρίες. Τα άτομα που έχουν λίγη πίστι ίσως αρχίσουν να λυπούνται υπερβολικά, παραμελώντας τα πνευματικά πράγματα. Είναι πιθανόν να λέγουν ανυπόμονα, όπως εκείνοι που δεν είχαν πίστι: «Τι να φάγωμεν ή τι να πίωμεν ή τι να ενδυθώμεν;» (Ματθ. 6:31) Από την άλλη πλευρά, τα άτομα με γνήσια πίστι δεν ανησυχούν υπερβολικά. Εξακολουθούν να είναι πλήρως απορροφημένοι με τα πνευματικά πράγματα, πιστεύοντας ότι ο Ιεχωβά Θεός θα ευλογήση τις προσπάθειές τους με το να τους προμηθεύση ό,τι πραγματικά χρειάζονται. (Ματθ. 6:32, 33) Η πίστις των τους ενδυναμώνει όταν διέρχωνται δύσκολες περιόδους και τους εμποδίζει να χειροτερεύσουν τη θέσι τους ανησυχώντας χωρίς λόγο.
Το γεγονός ότι οι δοκιμασίες μπορούν να φέρουν στην επιφάνεια τις αδυναμίες της πίστεώς μας είναι πολύ επωφελές, διότι έτσι βοηθούμεθα ν’ αντιληφθούμε την ανάγκη να κάνωμε διορθώσεις. Κάποιος μπορεί ορθά να ρωτήση τον εαυτό του: ‘Γιατί είναι η πίστις μου ασθενής; Μήπως έχω παραλείψει να εξετάζω με προσευχή τον Λόγο του Θεού και να κάνω στοχασμούς βάσει αυτού; Επωφελούμαι πλήρως από τις διευθετήσεις που υπάρχουν να συναθροίζωμαι με τους ομοπίστους μου; Μήπως εμπιστεύομαι περισσότερο στον εαυτό μου απ’ όσο πρέπει αντί να θέτω με προσευχή όλα τα προβλήματά μου στον Ιεχωβά Θεό. Είναι οι ειλικρινείς προσευχές καθημερινό μέρος της ζωής μου;’ Μια τέτοια αυτοεξέτασις, όμως, είναι μόνο η αρχή. Πρέπει να καταβληθή μεγαλύτερη προσπάθεια για να ισχυροποιηθή η πίστις του ατόμου.
Ίσως χρειασθή να βελτιώση το άτομο την πνευματική του όρεξι. Ίσως τον καιρό που έγινε μαθητής του Ιησού Χριστού, δεν είχε ακόμη διαμορφώσει επιθυμία για το λογικόν άδολον γάλα. (1 Πέτρ. 2:2) Έτσι, αν και είναι πιθανόν να έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε, ίσως να μην έχη αναπτυχθή σε πνευματική ωριμότητα και να χρειάζεται ακόμη το γάλα, το οποίο ποτέ δεν είχε επιποθήσει πραγματικά. (Εβρ. 5:12-14) Το γεγονός ότι μια συγκεκριμένη δοκιμασία απεκάλυψε καθαρά μια αδυναμία στην πίστι του, πρέπει ασφαλώς να τον υποκινήση να γίνη περισσότερο επιμελής στην εξέτασι της Γραφής, καλλιεργώντας μια πραγματική γεύσι για πνευματική τροφή. Πρέπει ν’ αγωνισθή να γίνη σαν τον δίκαιο άνθρωπο που περιγράφει ο ψαλμωδός: «Εν τω νόμω του Κυρίου είναι το θέλημα αυτού, και εν τω νόμω αυτού μελετά ημέραν και νύκτα.»—Ψαλμ. 1:2.
Αυτό απαιτεί περισσότερα από απλή ανάγνωσι της Γραφής. Είναι ιδιαίτερα σπουδαίο να διαθέτωμε χρόνο για να σκεπτώμεθα τι μας λέγει ο Λόγος του Θεού και να βρίσκωμε πραγματική ευχαρίστησι στα πνευματικά πράγματα. Ο μαθητής Ιάκωβος έγραψε: «Γίνεσθε δε εκτελεσταί του λόγου και μη μόνον ακροαταί, απατώντες εαυτούς . . . Όστις όμως εγκύψη εις τον τέλειον νόμον της ελευθερίας και επιμείνη εις αυτόν, ούτος γενόμενος ουχί ακροατής επιλήσμων, αλλ’ εκτελεστής έργου, ούτος θέλει είσθαι μακάριος εις την εκτέλεσιν αυτού.» (Ιακ. 1:22-25) Έτσι, χρειάζεται να εξετάσουμε τι αποκαλύπτουν οι Γραφές για τον Ιεχωβά Θεό και το θέλημά του και κατόπιν να σκεπτώμεθα με εκτίμησι τον στοργικό ουράνιο Πατέρα μας. Ως αποτέλεσμα, η αγάπη μας γι’ αυτόν θ’ αυξηθή, οι προσευχές μας θα είναι πιο συγκεκριμένες και προσωπικές και η πίστις μας σ’ αυτόν θα γίνη πιο ισχυρή.
Πράγματι, κάθε δοκιμασία που μπορεί ν’ αντιμετωπίσωμε θάπρεπε να μας υπενθυμίζη πόσο σπουδαίο είναι να ισχυροποιούμε την πίστι μας. Θάπρεπε να προσπαθούμε ν’ απομακρύνωμε από τη ζωή μας κάθε ευτελές πράγμα που θα μπορούσε να την εξασθενήση. Ίσως χρειασθή να καταπολεμήσωμε την υπερηφάνεια, την ισχυρογνωμοσύνη, την ανυπομονησία, την ιδιοτέλεια, την αγάπη για ανέσεις και ευχαριστήσεις, την κοσμικότητα ή το πάθος—πράγματα που θα μπορούσαν να μας κάνουν να προσκόψωμε κάτω από πίεσι.
Η κατανόησις ότι η πίστις είναι απολύτως σπουδαία για την απόκτησι της επιδοκιμασίας του Θεού πρέπει ν’ αποτελή κινητήριο δύναμι για να την κάνωμε ισχυρή. Η Γραφή μάς υπενθυμίζει: «Χωρίς δε πίστεως αδύνατον είναι να ευαρεστήση τις εις αυτόν· διότι ο προσερχόμενος εις τον Θεόν πρέπει να πιστεύση ότι είναι και γίνεται μισθαποδότης εις τους εκζητούντας αυτόν.» (Εβρ. 11:6) Έτσι, καλά θα κάνωμε να περιλάβουμε την αλήθεια της ακολούθου παρακλήσεως στις προσευχές μας; «Βοήθει εις την απιστίαν μου!»—Μάρκ. 9:24.
Οι δοκιμασίες της πίστεώς μας, εκτός του ότι μας βοηθούν να κάνωμε διορθώσεις μπορούν να βοηθήσουν άλλους. Παραδείγματος χάριν, όταν ένας Χριστιανός χάση ένα προσφιλές του πρόσωπο στον θάνατο, η βαθειά πίστις του στην υπόσχεσι του Θεού για ανάστασι τον στηρίζει. Δεν ενδίδει σε υπερβολικές εκφράσεις λύπης που είναι κοινές στους ανθρώπους που δεν έχουν ελπίδα. Μολονότι πενθεί, η στάσις του και οι πράξεις του δείχνουν ότι ενεργεί σε αρμονία με τη θεόπνευστη συμβουλή: «Δεν θέλω δε να αγνοήτε, αδελφοί, περί των κεκοιμημένων, δια να μη λυπήσθε καθώς και οι λοιποί οι μη έχοντες ελπίδα. Διότι εάν πιστεύωμεν ότι ο Ιησούς απέθανε και ανέστη, ούτω και ο Θεός τους κοιμηθέντας δια του Ιησού θέλει φέρει μετ’ αυτού.» (1 Θεσσ. 4:13, 14) Όταν οι άλλοι παρατηρούν τη μεγάλη δύναμι πίστεως του Χριστιανού, είναι πιθανόν να εκτιμήσουν το γεγονός ότι το άτομο αυτό κατέχει κάτι πραγματικά πολύτιμο. Αυτό μπορεί να διεγείρη μέσα στις καρδιές τους επιθυμία ν’ αποκτήσουν μια τέτοια πίστι και ίσως υποκινηθούν να μάθουν περισσότερα για τον Λόγο του Θεού και, τελικά, να γίνουν μαθηταί του Ιησού Χριστού.
Ασφαλώς απορρέουν οφέλη από τις δοκιμασίες της πίστεώς μας. Τέτοιες δοκιμασίες μας καθιστούν ικανούς να δούμε αν η πίστις μας έχη πραγματικά μια ζωοποιούσα δύναμι. Βοηθούμεθα να διακρίνουμε τις αδυναμίες της πίστεώς μας, και αυτό μας θέτει σε καλύτερη θέσι να διορθώσωμε τα ζητήματα. Τελικά, η αντιμετώπισις των δοκιμασιών με επιτυχία ίσως βοηθήση τους άλλους, επίσης, να γίνουν μαθητές του Ιησού Χριστού. Έτσι, είθε να καταβάλωμε τις καλύτερες προσπάθειές μας να διατηρούμε ισχυρή πίστι, πίστι που, αφού υποστή τη μια δοκιμασία μετά την άλλη, «ευρεθή εις έπαινον και τιμήν και δόξαν όταν φανερωθή ο Ιησούς Χριστός.»—1 Πέτρ. 1:7.