«Θέλεις Αγαπά τον Πλησίον Σου»—Ποιος Είναι ο Πιο Πρακτικός Τρόπος;

ΟΤΑΝ βλέπετε συνανθρώπους σας να βρίσκονται σε πολύ μεγάλη ανάγκη, πώς αισθάνεστε; Για παράδειγμα, τι σας υποκινεί η εικόνα μικρών παιδιών που λιμοκτονούν να κάνετε; ‘Λυπάμαι’, θα πείτε, ‘και θέλω να βοηθήσω’. Πολλοί άνθρωποι προφανώς αισθάνονται το ίδιο, και αυτό φαίνεται από τα τεράστια ποσά που συνεισφέρονται κάθε χρόνο σε φιλανθρωπικές οργανώσεις και σε οργανισμούς που παρέχουν βοήθεια.

Είναι αξιέπαινο να γίνονται τέτοια καλά έργα προς όφελος των ανθρώπων που έχουν ανάγκη, ιδιαίτερα λόγω του ότι ο Ιησούς δίδαξε να αγαπάμε τον πλησίον μας σαν τον εαυτό μας. (Ματθαίος 19:19) Πολλά ειλικρινή άτομα πιστεύουν ότι ο πιο πρακτικός τρόπος για να δείξουν αγάπη για τον πλησίον τους είναι με το να χτίζουν και να ενισχύουν οικονομικά νοσοκομεία και σχολεία, με το να συνεισφέρουν σε ευγενείς σκοπούς, και με το να συμμετέχουν σε διάφορες μορφές κοινωνικής υπηρεσίας. ‘Αυτή είναι η έννοια της Χριστιανοσύνης’, μπορεί να πουν και ίσως προσθέσουν, αν μιλούν σε Μάρτυρες του Ιεχωβά, ότι ‘είναι σίγουρα πολύ πιο πρακτικός αυτός ο τρόπος από το να δαπανάς το χρόνο σου και την ενεργητικότητά σου κηρύττοντας από σπίτι σε σπίτι για τη θρησκεία, όπως κάνετε εσείς’.

Αλλά είναι πράγματι έτσι; Πώς μπορούμε να αγαπάμε τον πλησίον μας με τον πιο πρακτικό τρόπο και για το μεγαλύτερο μακροπρόθεσμο όφελός του;

Τι Πετυχαίνουν τα Χρήματά Σας;

Τα άτομα που σκέφτονται να συνεισφέρουν σε αξιόλογους σκοπούς έχουν λόγους να αναρωτηθούν: ‘Πόσα ακριβώς από τα χρήματα που θα συνεισφέρω πρόκειται να ωφελήσουν άμεσα τα άτομα για τα οποία προορίζονται;’ Για παράδειγμα, μια έρευνα που έγινε το 1978 σε 15 από τις μεγαλύτερες φιλανθρωπικές οργανώσεις της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας, αποκάλυψε ότι εκείνο τον καιρό τα έξοδα διαχείρισης καθώς και τα έξοδα διανομής απορροφούσαν περίπου 42 τοις εκατό του συνολικού τους εισοδήματος.

Όταν οι υπεύθυνοι της τηλεόρασης έλεγξαν τους τραπεζικούς λογαριασμούς έξι «υιοθετημένων παιδιών» στη Βολιβία, ανακάλυψαν ότι είχαν πιστωθεί οι λογαριασμοί μόνο με 6 ως 15 τοις εκατό του συνόλου των συνεισφορών που έγιναν από τους «θετούς γονείς» τους στην Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας. Η εκπρόσωπος του οργανισμού αρνήθηκε τις κατηγορίες για απάτη, λέγοντας, ωστόσο, ότι εξηγούν κάθε φορά στα άτομα που θέλουν να συνεισφέρουν πως τα παιδιά θα λάβουν περίπου το ένα μόνο τρίτο των συνεισφορών που προέρχονται από τους «γονείς» τους. Αφού πληρωθούν τα έξοδα διαχείρισης, τα υπόλοιπα χρήματα αναφέρεται ότι χρησιμοποιούνται για εκπαιδευτικούς και ιατρικούς σκοπούς.

Φυσικά, υπάρχουν παραδείγματα κατάχρησης χρημάτων που είχαν δοθεί για φιλανθρωπικούς σκοπούς. Αυτό συνέβη με τα διάφορα βοηθήματα που στάλθηκαν λόγω της πρόσφατης πείνας στην Αφρική. Στην Αιθιοπία, οι πολιτικές ταραχές εμπόδισαν τα τρόφιμα να φτάσουν σ’ αυτούς που τα είχαν πραγματικά ανάγκη, και σε μερικές περιπτώσεις αναφέρθηκε ότι τρόφιμα πουλήθηκαν—σε υπερβολικές τιμές—αντί να μοιραστούν δωρεάν.

Η έκδοση του Καρλ Μπακάλ, με τίτλο Charity U.S.A. (Η Φιλανθρωπία στις Η.Π.Α.) προειδοποιεί: «Όταν είναι ευγενής ο σκοπός, ποτέ δεν ρωτούν πώς ξοδεύονται τα χρήματα. Δεν θέλω να σταματήσουν οι άνθρωποι να δίνουν. Απλώς, πιστεύω ότι πρέπει να απαντηθούν μερικά ερωτήματα επειδή οι άνθρωποι δίνουν με κλειστά τα μάτια». Προφανώς, το να δίνει κάποιος με κλειστά τα μάτια είναι άσοφο, και καθόλου πρακτικό.

Ακολουθώντας το Παράδειγμα που Έθεσε ο Ιησούς

Φυσικά, αυτά τα γεγονότα είναι θλιβερά, αλλά μήπως αποτελούν αιτία ώστε τόσο αξιόλογοι σκοποί να μην υποστηρίζονται; Στο κάτω-κάτω, δεν θεράπευσε τους ασθενείς ο Ιησούς και δεν προμήθευσε τροφή θαυματουργικά για τους πεινασμένους, θέτοντας έτσι ένα παράδειγμα για τους Χριστιανούς σήμερα;

Είναι αλήθεια ότι ο Ιησούς λυπόταν τους ανθρώπους που βρίσκονταν σε ανάγκη. Το αναφέρουν αυτό οχτώ Γραφικά εδάφια. Τα δυο αναφέρονται στην ανάγκη των ανθρώπων για τροφή (Ματθαίος 15:32· Μάρκος 8:2), τα τρία αναφέρονται στην ανάγκη τους για ιατρική θεραπεία (Ματθαίος 14:14· 20:34· Μάρκος 1:41), και ένα αναφέρεται στην ανάγκη τους για παρηγοριά στην περίπτωση θανάτου προσφιλών ατόμων. (Λουκάς 7:13) Όμως, τα άλλα δυο εδάφια αναφέρονται σε μια μεγαλύτερη ανάγκη. Στο Ματθαίος 9:36 διαβάζουμε: «Ιδών δε τους όχλους, εσπλαγχνίσθη [λυπήθηκε (ΜΝΚ )] δι’ αυτούς, διότι ήσαν εκλελυμένοι και εσκορπισμένοι ως πρόβατα μη έχοντα ποιμένα». Και ο Μάρκος αναφέρει στο 6:34: «Είδε πολύν όχλον και εσπλαγχνίσθη δι’ αυτούς, επειδή ήσαν ως πρόβατα μη έχοντα ποιμένα, και ήρχισε να διδάσκη αυτούς πολλά».

Στην πραγματικότητα, ενώ η λύπη που αισθανόταν ο Ιησούς για τους ανθρώπους τον υποκινούσε να τους φροντίζει μ’ έναν υλικό τρόπο, το πρώτιστο ενδιαφέρον του ήταν να τους προσφέρει την πνευματική βοήθεια που οι θρησκευτικοί τους ηγέτες είχαν αποτύχει να προμηθεύσουν. (Δείτε Ματθαίος, κεφάλαιο 23.) Ο Ιησούς ήταν «ο ποιμήν ο καλός», και ήταν πρόθυμος να βάζει ‘την ψυχήν αυτού υπέρ των προβάτων’. (Ιωάννης 10:11) Επειδή έβαζε σαν πρώτο πράγμα στη ζωή του το έργο κηρύγματος—όχι τη συμμετοχή σε κοινωνική υπηρεσία, την ανέγερση νοσοκομείων, και τη λειτουργία οργανισμών που παρέχουν βοήθεια—γι’ αυτό μπόρεσε αργότερα να πει στον Πιλάτο: «Εγώ δια τούτο εγεννήθην και δια τούτο ήλθον εις τον κόσμον, δια να μαρτυρήσω εις την αλήθειαν».—Ιωάννης 18:37.

Μολονότι ο Ιησούς έδωσε στους αποστόλους του την ικανότητα να θεραπεύουν θαυματουργικά, δεν αναφέρθηκε σ’ αυτή την ικανότητα όταν τους έδινε τις τελευταίες του οδηγίες πριν αναληφθεί στους ουρανούς. Αντίθετα, τους παράγγειλε: «Πορευθέντες λοιπόν μαθητεύσατε πάντα τα έθνη, βαπτίζοντες αυτούς εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, διδάσκοντες αυτούς να φυλάττωσι πάντα όσα παρήγγειλα εις εσάς». Προφανώς, λοιπόν, το πιο σπουδαίο έργο ήταν να ‘μαθητεύσουν . . . βαπτίζοντες αυτούς . . . διδάσκοντες αυτούς’.—Ματθαίος 28:19, 20.

Γιατί το Κήρυγμα Είναι Τόσο Πρακτικό

Το κήρυγμα είναι πρακτικό επειδή βοηθάει τους ανθρώπους να εφαρμόσουν τις Γραφικές αρχές. Με αυτόν τον τρόπο λαβαίνουν, στη συνέχεια, βοήθεια για να αποφεύγουν προβλήματα που ίσως τους οδηγούσαν σε δυσχέρειες. Για παράδειγμα, η εφαρμογή Γραφικών αρχών σχετικά με την εργασία και η άποψή μας για τα υλικά πράγματα, μπορούν να εμποδίσουν τη φτώχεια. (Παροιμίαι 10:4· Εφεσίους 4:28· 1 Τιμόθεον 6:6-8) Ή, όταν ακολουθούμε τη συμβουλή της Αγίας Γραφής για τη χρήση ναρκωτικών και τηρούμε τις ηθικές αρχές που περιέχει, αυτό μπορεί να βελτιώσει την υγεία μας και να μας εξασφαλίσει μια πιο ευτυχισμένη οικογενειακή ζωή.

Πάρτε για παράδειγμα έναν 35χρονο Γιουγκοσλάβο, που ζει στην Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας, ο οποίος ομολογεί: «Στην ηλικία των 18 ή 19 ετών, κόντευα να γίνω αλκοολικός. Στα 20 μου χρόνια έπινα ένα λίτρο κονιάκ και τουλάχιστο μια κασόνα μπύρες [20 μπουκάλια] την ημέρα. Πήγα στο νοσοκομείο τρεις φορές και έγιναν προσπάθειες να με αποτοξινώσουν αλλά οι γιατροί δεν μπόρεσαν να με βοηθήσουν. Μολονότι κέρδιζα 1.300 μάρκα το μήνα, δεν έφερνα σχεδόν καθόλου χρήματα στο σπίτι για την οικογένειά μου». Αυτά που του είπαν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά στη διάρκεια του έργου τους κηρύγματος τον βοήθησαν να αναπτύξει την επιθυμία για μια καλύτερη σχέση με τον Δημιουργό του. «Μέσω προσευχής», συνέχισε, «μπόρεσα να πετύχω αυτό που δεν μπόρεσαν να κάνουν οι γιατροί». Μπορούμε, βέβαια, να φανταστούμε πόσο θετική επίδραση είχε αυτό στην οικογενειακή του ζωή.

Είναι σίγουρο, ότι το έργο κηρύγματος δεν θα λύσει κάθε πρόβλημα. Αλλά, είναι πρακτικό γιατί προσφέρει ελπίδα. Στη Βασιλεία του Θεού, κάθε πρόβλημα πρόκειται να λυθεί. Τότε, ο Ιησούς θα κάνει θαύματα υλικού χαρακτήρα για τον κάθε άνθρωπο που θα ζει, όχι μόνο για μερικούς. Αντί να προσφέρουν αυτά τα θαύματα προσωρινή ανακούφιση, τα οφέλη τους θα διαρκέσουν, και μάλιστα, αιώνια. (Δείτε Ιωάννης 17:3.) Έτσι, λοιπόν, το να διδάσκονται οι άνθρωποι να ασκούν πίστη στη λυτρωτική θυσία του Ιησού και στις προμήθειες που κάνει αυτή, θα είναι τελικά για το μεγαλύτερο καλό τους.

Πολλές θρησκευτικές οργανώσεις του Χριστιανικού κόσμου δείχνουν με υπερηφάνεια τα «καλά έργα» που κάνουν, δηλαδή, το ότι φροντίζουν για τους ασθενείς, αυτούς που έχουν ανάγκες, και τους δυστυχισμένους. Αλλά θα έκαναν καλύτερα αν έδιναν περισσότερη έμφαση στην προσφορά πνευματικής βοήθειας, όπως έκανε και ο Ιησούς. Σαν τους θρησκευτικούς ηγέτες του πρώτου αιώνα έχουν αποτύχει να εκπληρώσουν την πιο σημαντική εντολή. Ίσως να έχουν γεμίσει τα στομάχια μερικών φτωχών ανθρώπων με κατά γράμμα τροφή, αλλά έχουν αφήσει το νου τους και την καρδιά τους να πεινούν για λόγια αλήθειας. (Δείτε Αμώς 8:11.) Ίσως να έχουν κάνει δωρεές για να βοηθήσουν τους φτωχούς του κόσμου, αλλά δεν έχουν διακηρύξει «μεταξύ των εθνών τον ανεξιχνίαστον πλούτον του Χριστού», ούτε έχουν διακηρύξει την κυβέρνηση της Βασιλείας του Θεού. (Εφεσίους 3:8) Οι ιεραπόστολοί τους ίσως να έχουν βοηθήσει τα υπανάπτυκτα έθνη να βελτιωθούν στη χρήση του άροτρου, αλλά δεν τους έχουν υποκινήσει να ‘σφυρηλατήσουν τας μαχαίρας αυτών δια υνία και τας λόγχας αυτών δια δρέπανα’.—Ησαΐας 2:4.

Ισορροπημένοι στην Αγάπη Σας για τον Πλησίον

Το ότι δίνουμε την έμφαση κυρίως στην πνευματική βοήθεια, δεν είναι φυσικά δικαιολογία για να μην προσφέρουμε υλική βοήθεια—είτε σε άτομα είτε σε ομάδες ατόμων—όταν είναι ανάγκη και όταν είμαστε σε θέση να το κάνουμε αυτό. Πρέπει να ακολουθούμε το παράδειγμα που έθεσαν οι πρώτοι Χριστιανοί. (Δείτε Πράξεις 11:27-30.) Σε καιρούς πραγματικής ανάγκης ή καταστροφής, πρέπει να είμαστε πρόθυμοι να ακολουθήσουμε τη συμβουλή του Παύλου να «εργαζώμεθα το καλόν προς πάντας, μάλιστα δε προς τους οικείους της πίστεως». (Γαλάτας 6:10) Για να βεβαιωθούν ότι επιτελείται το μεγαλύτερο δυνατό καλό, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά γενικά προσφέρουν οι ίδιοι την προσωπική τους εργασία. Και επειδή οι Μάρτυρες που συμμετέχουν σε τέτοια παροχή βοήθειας υπηρετούν δίχως μισθό, δεν υπάρχουν έξοδα διαχείρισης.

Όμως, ενώ βοηθούν τους άλλους μ’ έναν υλικό τρόπο, οι Χριστιανοί δεν θέλουν ποτέ να παραβλέψουν την πρώτιστη υποχρέωσή τους, το κήρυγμα των καλών νέων της εγκαθιδρυμένης Βασιλείας του Θεού. Αυτή η Βασιλεία πρόκειται σύντομα να απαλλάξει τον κόσμο απ’ όλες τις ασθένειες, τη φτώχεια, και τις ελλείψεις. Πόσο ικανοποιητικό είναι να μπορούμε να βοηθούμε τους ανθρώπους να κερδίσουν ζωή σ’ ένα κόσμο όπου η λέξη «λύπη» δεν θα χρησιμοποιείται πια. Θα μπορούσατε να αγαπάτε τον πλησίον σας μ’ έναν πιο πρακτικό τρόπο απ’ αυτόν;