Στο Βάθος των Ειδήσεων
Η Σιωπηρή Εκκλησία της Αργεντινής
«Αίμα μολύνει την εκκλησία της Αργεντινής», έλεγε ο κεντρικός τίτλος της εφημερίδας National Catholic Reporter, στις 12 Απριλίου 1985. Είναι πρωτάκουστο το γεγονός ότι στη διάρκεια της προηγούμενης στρατιωτικής κυβέρνησης στην Αργεντινή υπολογίζεται ότι απήγαγαν και θανάτωσαν χωρίς δίκη 10.000 με 30.000 πολίτες. Ωστόσο, παρατηρητές λένε ότι χιλιάδες αθώες ζωές θα μπορούσαν να σωθούν αν είχε διαμαρτυρηθεί η Καθολική Εκκλησία. Αντίθετα, αναφέρει η είδηση, «η εκκλησία της Αργεντινής—με ελάχιστες ηρωικές εξαιρέσεις—έμεινε αξιοσημείωτα σιωπηρή στη διάρκεια της εφτάχρονης τρομοκρατίας», η οποία τερματίστηκε όταν ανήλθε στην εξουσία το 1983 μια μη στρατιωτική κυβέρνηση. Το χειρότερο είναι ότι μερικά μέλη της ιεραρχίας συνεργάστηκαν με το στρατιωτικό καθεστώς.
Γιατί έμεινε σιωπηρή η εκκλησία; Εν μέρει, επειδή φοβόταν τα αντίποινα. Αλλά η εφημερίδα παραθέτει και μια άλλη αιτία: «Η επισκοπή επίσης αγκάλιασε τους στρατιωτικούς σαν πηγή δύναμης». Της παραχωρήθηκαν πολλά προνόμια. Και η είδηση καταλήγει: «Η πείρα των Αργεντινών μοιάζει πάρα πολύ με τον τρόπο ενέργειας της Καθολικής εκκλησίας στη Ναζιστική Γερμανία, και αυτό πάλι εγείρει το ερώτημα για το αν η εξουσία είναι πιο σπουδαία για την εκκλησία παρά η Ευαγγελική προσταγή να μαρτυρούν την αλήθεια».
Αυτό δείχνει την απερισκεψία της θρησκείας να επιδιώκει την εύνοια των πολιτικών εξουσιών με κολακείες. Μπορεί να οδηγήσει σε συμβιβασμό αρχών. Αξίζει να σημειωθεί ότι το βιβλίο της Αποκάλυψης καταδικάζει το δεσμό της Εκκλησίας με την Πολιτεία όταν περιγράφει την παγκόσμια αυτοκρατορία της ψεύτικης θρησκείας σαν μια πόρνη ‘με την οποία οι βασιλιάδες της γης διέπραξαν πορνεία’. (Αποκάλυψις 17:2) Δεν εκπλήσσει που ο Ιησούς είπε στους ακολούθους του ότι ‘δεν θα ήταν μέρος του κόσμου’.—Ιωάννης 15:19.
«Ανικανότητα στο να Θρέψει τον Εαυτό της»
«Είναι αδύνατο να ταξιδέψεις στην Αφρική σήμερα χωρίς να σε συνταράξουν οι στρατιωτικές εικόνες», λέει το Bulletin of the Atomic Scientists. Αλλά η συνεχής διάθεση χρημάτων και ανθρώπινης δύναμης για να συντηρηθούν αυτά τα στρατεύματα συμβάλλει στην πείνα, ιδιαίτερα όταν ξεσπάει πόλεμος. Το Bulletin δίνει μερικά παραδείγματα: «Στην Αιθιοπία, στο Τσαδ, στη Μοζαμβίκη, στην Αγκόλα, στο Σουδάν και στην Ουγκάντα σοβαρές και συχνά παρατεταμένες εξεγέρσεις, πόλεμοι ή εχθροπραξίες στα σύνορά τους έχουν καταστρέψει την υποδομή, τις σοδιές, και έχουν βαθύνει τα ανθρώπινα παθήματα». Αναφέρει την είδηση: «Σε μια ήπειρο με τέτοια σοβαρά προβλήματα, περιλαμβανομένης και της βασικής ανικανότητας να θρέψει τον εαυτό της, είναι τραγικό να διατίθενται τεράστια χρηματικά ποσά και σημαντική ανθρώπινη δύναμη για στρατιωτικούς σκοπούς».
Πραγματικά αυτό είναι τραγικό! Κατάλληλα, το βιβλίο της Αποκάλυψης παριστάνει αυτές τις συνθήκες συμβολικά. Περιγράφει έναν ιππέα που κρατάει μια μάχαιρα και βρίσκεται πάνω σε ένα πυρό άλογο, και στον οποίο ‘δόθηκε να αφαιρέσει την ειρήνη από τη γη’ με πόλεμο. Έπειτα, αμέσως μετά, έρχεται ένα μαύρο άλογο και ο καβαλάρης του αναγγέλει την πείνα. (Αποκάλυψις 6:3-6) Ο συνδυασμός πολέμου και πείνας στην Αφρική είναι ένα παράδειγμα της εκπλήρωσης αυτής της προφητείας στην εποχή μας.—Βλέπε επίσης Ματθαίος 24:6-8.
«Μια Ζωή Σκλαβιάς»
«Η παραδοσιακή εικόνα των εκατομμυριούχων, να φλυαρούν στις ακτές του Σαιν Τροπέζ, να λιάζονται στις πλαγιές των Άσπεν, να οδηγούν τις Κάντιλακ ή Ρολς-Ρόις τους σε αγώνες ταχύτητας ή απλώς να μασούν ένα καλό πούρο, απέχει πολύ από την πραγματικότητα». Αυτά λέει το περιοδικό The Guardian Weekly σε μια έκθεση από μια πρόσφατη μελέτη του Δρ Τόμας Στάνλεϋ του Πολιτειακού Πανεπιστημίου της Γεωργίας. «Ο μέσος εκατομμυριούχος της Αμερικής είναι πολύ πιθανόν να ζει μια ζωή σκλαβιάς». Γιατί; Επειδή εργάζεται περισσότερες ώρες από τους άλλους ανθρώπους—χαρακτηριστικά 75 ώρες την εβδομάδα. «Οι περισσότεροι από τους πλούσιους της χώρας είναι απλώς συνηθισμένοι μικροί επιχειρηματίες που ζουν μονότονη και σκληρή ζωή». Αποταμιεύουν χρήματα για τον καιρό που θα πάρουν σύνταξη. Αλλά λόγω των εξαντλητικών προγραμμάτων εργασίας τους, πολλοί πεθαίνουν προτού πάρουν σύνταξη. Οι άνθρωποι αυτοί έχουν λίγο χρόνο για τις απολαύσεις της ζωής.
Σε αντίθεση, ο σοφός άντρας των αρχαίων χρόνων σύστησε: «Το να τρώγη πας άνθρωπος και να πίνη και να απολαμβάνη καλόν εκ παντός του μόχθου αυτού, είναι χάρισμα Θεού». (Εκκλησιαστής 3:12, 13) Αντί να είναι αγγαρία το έργο ενός ανθρώπου πρέπει να είναι ικανοποιητικό, να του δίνει τη δυνατότητα να απολαμβάνει τα υγιή, απλά πράγματα που παρέχει ο Θεός. Συνετά, λοιπόν, οι αληθινοί Χριστιανοί αποφεύγουν τη χωρίς περιεχόμενο αναζήτηση πλούτου. Γνωρίζουν ότι η πραγματική ικανοποίηση έρχεται από τη ‘συσσώρευση θησαυρών στον ουρανό, όχι πάνω στη γη’.—Ματθαίος 6:19, 20.