Αφού εξέφραζε εκτίμηση για την αλήθεια που είχε βρει, ο Λούντμποργκ κατέληγε: «Αν το επιθυμείτε, θα χαρώ πολύ να αναλάβω το έργο βιβλιοπώλη εδώ στη Σουηδία». Χωρίς δισταγμό, ο αδελφός Ρώσσελ ταχυδρόμησε στον Λούντμποργκ 55 σειρές με τους τρεις πρώτους τόμους της Χαραυγής της Χιλιετηρίδος, παρακινώντας τον να στείλει αντίτυπα στους πρώην συντρόφους του στο «Στρατό».

Πόσο απογοητεύτηκε ο Λούντμποργκ όταν έφτασε η αποστολή! Τα βιβλία δεν ήταν αρκετά! Μέσα σε σύντομο διάστημα τα είχε δώσει όλα σε συνεργάτες του και σε άλλους. Γρήγορα έγραψε στον Ρώσσελ για περισσότερα. Η αναμονή ήταν ατέλειωτη. Φάνηκε ότι δεν θα έρχονταν ποτέ. Απτόητος από την έλλειψη εντύπων, ξεκίνησε στη Στοκχόλμη το έργο του βιβλιοπώλη το Μάιο του 1899, κηρύττοντας ολοχρόνια από σπίτι σε σπίτι. Γεμάτος ζήλο έπαιρνε παραγγελίες βιβλίων που θα παρέδιδε αργότερα. Έτσι η σπορά του σπόρου της Βασιλείας συνεχίστηκε.

Σχηματίζεται η Πρώτη Εκκλησία

Ο αδελφός Ρώσσελ έστειλε επίσης στον Λούντμποργκ τη διεύθυνση κάποιου Σ. Βίντερ στη Δανία, ο οποίος είχε αρχίσει να διαδίδει τους σπόρους της αλήθειας εκεί, καθώς επίσης και στα νοτιότερα τμήματα της Σουηδίας. Αμέσως ο Λούντμποργκ τον προσκάλεσε στη Στοκχόλμη και έκανε διευθετήσεις για μια Γραφική συνάθροιση—την πρώτη που έγινε στη Σουηδία. Τα λίγα ενδιαφερόμενα άτομα στριμώχτηκαν ασφυκτικά στην κουζίνα μιας οικογένειας που είχε πάρει αρκετά έντυπα από τον Λούντμποργκ. Στο δωμάτιο ήταν διάχυτος ο ενθουσιασμός καθώς αυτοί οι πνευματικά πεινασμένοι άνθρωποι καταβρόχθιζαν τα λόγια της αλήθειας.

Στα τέλη του 1899, αυτός ο δραστήριος μικρός όμιλος άρχισε να συναθροίζεται τακτικά τις Κυριακές. Νοίκιαζαν ένα μικρό ξυλουργικό εργαστήριο στο Απελμπεργκσγκάταν πληρώνοντας δυο κορόνες (περ. 50 δρχ.) τη βραδιά. Την Πέμπτη 12 Απριλίου 1900, οχτώ άτομα συγκεντρώθηκαν σ’ ένα νοικιασμένο δωμάτιο στο Γκρεβ Μαγκνιγκάταν για να γιορτάσουν την πρώτη Ανάμνηση στη Σουηδία. Στην προσευχή τους ζήτησαν να επιταχύνει το πνεύμα του Θεού την αύξηση.

Μερικούς μήνες αργότερα, νοίκιασαν ένα μεγαλύτερο χώρο, ένα διαμέρισμα στην οδό Τράνγκσουντ 8. Εκεί έγινε η πρώτη τους «οικιακή» συνέλευση από τις 20 ως τις 27 Ιουνίου 1901. Την παρακολούθησαν και μερικοί Σπουδαστές της Γραφής από τη Δανία. Επειδή ήθελαν να διαπιστώσουν αν υπήρχε ενδιαφέρον έξω από τη Στοκχόλμη, οι Σουηδοί διευθέτησαν να γίνει μια συνάθροιση στην πανεπιστημιούπολη της Ουψάλα, βόρεια της Στοκχόλμης. Εξεπλάγησαν όταν 150 ενδιαφερόμενα άτομα ήρθαν να την παρακολουθήσουν.

Τώρα η αλήθεια άρχισε να επεκτείνεται περισσότερο. Ένα μικρό νοικιασμένο δωμάτιο στην οδό Κανγκσγκάταν 20, στη Στοκχόλμη, άρχισε να χρησιμοποιείται για γραφείο και αποθήκη εντύπων. Ο Λούντμποργκ συνέχισε να ‘σπέρνει’ δραστήρια προς όλες τις κατευθύνσεις, πηγαίνοντας με τα πόδια, με άμαξες, με τρένα και με πλοία. (Ματθ. 13:3-23) Το 1902 ανέφερε πως είχε καλύψει σχεδόν όλες τις πόλεις και τις κωμοπόλεις στην κεντρική και στη νότια Σουηδία.

Βλαστάνουν κι Άλλοι Σπόροι

Καθώς περισσότεροι σπόροι της αλήθειας έφταναν και σε άλλα μέρη της Σουηδίας, αυτοί άρχισαν να φυτρώνουν στις καρδιές πολλών δραστήριων ανθρώπων που γρήγορα ξεκίνησαν κι αυτοί το έργο. Κάποια μέρα του 1902, ένας νεαρός άντρας στην πόλη Μάλμε, ονόματι Π. Γ. Γιόχανσον, καθώς περπατούσε μέσα σ’ ένα πάρκο, σταμάτησε μπροστά σε κάποιο παγκάκι. Παρατήρησε κάποιο φυλλάδιο που βρισκόταν εκεί και το οποίο είχε τον τίτλο Γνωρίζετε; Το διάβασε, συνειδητοποίησε ότι αυτή είναι η αλήθεια και, χωρίς να χάσει καιρό, άρχισε σύντομα να υπηρετεί ως βιβλιοπώλης.

Στο Σέγκμον, στη δυτική πλευρά της κεντρικής Σουηδίας, ζούσε κάποιος σιδηρουργός, ο Άξελ Γκουστάβ Ραντ. Επί 35 χρόνια αυτός ήταν μέλος της Ελεύθερης Εκκλησίας, καθώς και δημοφιλής κήρυκας. Από κάποιους συγγενείς του στη Νότια Αμερική, έλαβε ταχυδρομικά ένα αντίτυπο της Χαραυγής της Χιλιετηρίδος. Εκείνοι ήθελαν απλώς να μάθουν τη γνώμη του σχετικά μ’ αυτό. Ο Ραντ πείστηκε τόσο πολύ ότι αυτή είναι η αλήθεια, ώστε δήλωσε στην εκκλησία του: «Μέχρι τώρα έλεγα ψέματα. Τώρα θα λέω την αλήθεια».

Όταν αυτός και περίπου 30 άλλα μέλη εγκατέλειψαν την εκκλησία του, μια τοπική ημερήσια εφημερίδα εξέφρασε θλίψη για την απώλεια ενός «τέτοιου ασυναγώνιστου κήρυκα». Ένας από τους πρώην ομοπίστους του θρήνησε: «Σε τι μπορούμε να πιστεύουμε τώρα που ο Ραντ μάς στέρησε την κόλαση;» Σύντομα σχηματίστηκε μια εκκλησία Σπουδαστών της Γραφής στην Γκρουμς, μια κοντινή πόλη.

Η «Σκοπιά» από Νωρίς στη Σουηδική

Καθώς συνέχιζε να προωθεί το έργο στη διάρκεια του 1902, ο αδελφός Λούντμποργκ παρακάλεσε τον αδελφό Ρώσσελ να αρχίσει να τυπώνεται κάποιο περιοδικό στη σουηδική. Ο αδελφός Ρώσσελ απάντησε: «Ακόμη διακρατώ την πεποίθηση ότι το έργο βιβλιοπώλη, μαζί με τη διάδοση των φυλλαδίων, είναι πολύ πιο σπουδαίο από την έκδοση οποιουδήποτε περιοδικού σε οποιαδήποτε γλώσσα, και σου συνιστώ να διαθέσεις το χρόνο σου με ανάλογο τρόπο».

Παρ’ όλα αυτά, ο Λούντμποργκ, με την ισχυρή θέληση που τον χαρακτήριζε, προχώρησε στην πραγματοποίηση των σχεδίων του. Μέχρι το τέλος εκείνης της χρονιάς είχε τυπώσει και διαθέσει το πρώτο τεύχος ενός μηνιαίου περιοδικού, που ονομαζόταν Στην Πρωινή Σκοπιά (Άι Μοργκονβάκτεν). Αυτό περιείχε αποσπάσματα από τη Σκοπιά της Σιών, ομιλίες του Πάστορα Ρώσσελ, ποίηση και γράμματα από αναγνώστες. Όταν ο αδελφός Ρώσσελ επισκέφτηκε τη Στοκχόλμη κατά τη διάρκεια της περιοδείας του στην Ευρώπη, το Μάιο του 1903, αποφάσισε ότι το περιοδικό θα έπρεπε να ονομαστεί Η Σκοπιά της Σιών, με εκδότη τον Κ. Τ. Ρώσσελ. Αυτό έγινε τον Ιανουάριο του 1904.

Γεμάτη χαρά, η Ματίλντα Λίντρος, η πρώτη γυναίκα βιβλιοπώλης στη Σουηδία, έγραψε στο τμήμα: «Εκείνες οι μέρες τώρα πια μου φαίνονται σαν ένα υπέροχο όνειρο· είθε ο Θεός να με βοηθήσει, όχι μόνο να τις θυμάμαι, αλλά επίσης να θέτω με προθυμία σε εφαρμογή τα πράγματα που έμαθα, . . . και είθε ο Κύριος να βοηθάει τους πρόθυμους και υπάκουους δούλους του να παραμένουν σ’ αυτή την κατάσταση μέχρι το τέλος!» Αυτή παρέμεινε πιστή, υπηρετώντας τον Ιεχωβά μέχρι το θάνατό της το 1945, σε ηλικία 91 ετών.

Συνοψίζοντας την ικανοποίησή του από την περιοδεία, ο αδελφός Ρώσσελ έγραψε αργότερα: «Ποτέ δεν θα ξεχάσω την επίσκεψη στη Σκανδιναβία και πάντοτε θα προσεύχομαι και θα ζητώ την ευλογία του Κυρίου για το έργο του εκεί».

Ολοχρόνια Υπηρεσία—Η Ραχοκοκαλιά του Έργου

Η πίστη του αδελφού Ρώσσελ και το προοδευτικό πνεύμα του υποκίνησαν μερικούς από τους πρώτους που έμαθαν την αλήθεια να αναλάβουν με ενθουσιασμό το ολοχρόνιο έργο κηρύγματος. Από τότε, η ολοχρόνια διακονία έχει αποτελέσει τη ραχοκοκαλιά του έργου της Βασιλείας στη Σουηδία.

Αυτοί οι πρώτοι βιβλιοπώλες ξεκίνησαν το έργο τους χωρίς δισταγμούς, χωρίς καμιά ειδική εκπαίδευση, συχνά χωρίς μόνιμη κατοικία, μόνο με εργασία μειωμένου ωραρίου για τη συντήρησή τους και έχοντας ως μοναδικό μέσο μετακίνησης τα ίδια τους τα πόδια. Συνειδητοποίησαν την έκταση και το επείγον του έργου τους, και έδιναν την εντύπωση ότι, αντί να βαδίζουν, έτρεχαν από σπίτι σε σπίτι, καλύπτοντας έτσι γρήγορα μεγάλες περιοχές. Ο Λούντμποργκ ανέφερε στον αδελφό Ρώσσελ:

«Πάντα προσπαθώ να είμαι όσο το δυνατόν πιο πρακτικός, ακολουθώντας την ίδια μέθοδο που βλέπω από την επιστολή σου ότι εφαρμόζετε στην Αμερική, δηλαδή να επισκέπτεστε όλα τα σπίτια σε κάθε μέρος. Πηγαίνω από πόρτα σε πόρτα, σε κάθε τετράγωνο στη σειρά (από νωρίς το πρωί μέχρι αργά το βράδυ), μέχρι να είμαι έτοιμος για την επόμενη πόλη. Όμως αν κάποιο μέρος δεν είναι μεγαλύτερο απ’ αυτό που επισκέπτομαι τώρα (το Μαρίεφρεντ, που έχει περίπου 1.100 κατοίκους), δεν απαιτούνται και πολλές ώρες».

Όταν ο τομέας ήταν πολύ μακριά και δεν μπορούσαν να πάνε με τα πόδια, οι βιβλιοπώλες χρησιμοποιούσαν άλλους τρόπους μεταφοράς, συνήθως φτηνούς και αργούς. Αλλά δαπανούσαν σοφά το χρόνο τους. Η ίδια έκθεση λέει επίσης: «Ταξιδεύω οικονομικά. Έχω γερό σώμα που μπορεί να υπομένει λίγες κακουχίες κάπου-κάπου. Όπου είναι δυνατόν, ταξιδεύω με πλεούμενα, μερικές φορές πάνω σε φορτηγά πλοία. Μερικές φορές αγοράζω το φτηνότερο κατάλυμα σε κάποιο επιβατηγό ατμόπλοιο (όπου η μόνη κουκέτα—νύχτα και μέρα—είναι το ανοιχτό κατάστρωμα). Το χρόνο που δαπανώ πάνω στο πλοίο τον αφιερώνω επίσης προσεκτικά, με το να συνομιλώ με ανθρώπους και να μελετώ τη Γραφή».