Πώς να Κρατάμε το Μάτι μας «Απλό» στο Έργο της Βασιλείας

Η ΛΑΟΚΡΑΤΙΚΗ Δημοκρατία της Γερμανίας (Λ.Δ.Γ.), ή αλλιώς η Ανατολική Γερμανία, όπως ήταν γνωστή, μόλις και μετά βίας έφτασε τη μέση ηλικία. Σαράντα ένα χρόνια ύπαρξης τέλειωσαν στις 3 Οκτωβρίου 1990, όταν η επικράτειά της, ίση περίπου σε μέγεθος με τη Λιβερία ή την πολιτεία του Τενεσί στις Ηνωμένες Πολιτείες, ενσωματώθηκε στην Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας, η οποία ονομαζόταν Δυτική Γερμανία.

Η επανένωση των δύο Γερμανιών είχε ως συνέπεια ένα τεράστιο πακέτο μεταρρυθμίσεων. Αυτό που είχε χωρίσει τις δυο χώρες δεν ήταν απλώς ένα φυσικό σύνορο, αλλά ένας φραγμός ιδεολογιών. Τι σήμαναν όλα αυτά για τους ανθρώπους εκεί, και πώς έχει αλλάξει η ζωή για τους Μάρτυρες του Ιεχωβά;

Η Βέντε (Wende), η εξέγερση που ξέσπασε το Νοέμβριο του 1989 και η οποία κατέστησε δυνατή την επανένωση, ήταν το άμεσο επακόλουθο τεσσάρων δεκαετιών άκαμπτου σοσιαλισμού. Στη διάρκεια αυτής της περιόδου, οι δραστηριότητες των Μαρτύρων του Ιεχωβά ήταν απαγορευμένες, και ο διωγμός που υφίσταντο ήταν κατά καιρούς έντονος.a Όταν ήρθε η ελευθερία στη Λ.Δ.Γ., ευφορία συνεπήρε τον πληθυσμό. Αλλά καθώς ο ενθουσιασμός κόπαζε, πολλοί σάστισαν, απογοητεύτηκαν, μάλιστα ένιωσαν να συντρίβονται οι ψευδαισθήσεις τους. Το έργο της ενσωμάτωσης των δύο Γερμανιών σε μια κοινωνική, πολιτική και οικονομική οντότητα αποδεικνύεται φοβερά δύσκολο.

Σύμφωνα με τη σειρά «162 Ημέρες Γερμανικής Ιστορίας» που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Ντερ Σπίγκελ (Der Spiegel), μετά την επανένωση υπήρχε διάχυτος ο φόβος της ανεργίας, του πληθωρισμού και της αύξησης των ενοικίων. «Θα έχω αρκετή σύνταξη;» ρωτούσαν πολλοί που ζούσαν στην πρώην Λ.Δ.Γ. Τι θα γινόταν με τη στέγαση; «Από τη μια ως την άλλη άκρη της Λ.Δ.Γ., παλιά κτίρια ερειπώνονται, ολόκληροι δρόμοι γίνονται ακατάλληλοι για κατοίκηση». Η μόλυνση έφτασε σε τρομακτικά επίπεδα.

Καθώς βρίσκονται αντιμέτωποι με μια τέτοια κοινωνική και οικονομική αναταραχή, πώς τα πάνε οι Μάρτυρες του Ιεχωβά που ζουν στην πρώην Λ.Δ.Γ.;

Κρατάνε το Μάτι Κατάλληλα Εστιασμένο

Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά δεν έχουν ιδεολογικούς φραγμούς. Η βασισμένη στην Αγία Γραφή πίστη τους είναι ίδια σε Ανατολή και Δύση. Καθώς το κοινωνικό τους περιβάλλον βρίσκεται σε μεταβατικό στάδιο, οι περισσότεροι Μάρτυρες διατηρούν πνευματική ισορροπία κρατώντας τα μάτια τους προσηλωμένα στον πρώτιστο στόχο τού να υπηρετούν τον Ιεχωβά. Γιατί είναι αυτό επιτακτικό;

Επειδή «το σκηνικό αυτού του κόσμου αλλάζει». (1 Κορινθίους 7:31) Κάποιος Χριστιανός πρεσβύτερος παρατηρεί ότι το κήρυγμα υπό την απαγόρευση που υπήρχε πριν από τη Βέντε απαιτούσε θάρρος· αυτό δίδαξε τους Μάρτυρες να στηρίζονται στον Ιεχωβά και τους εκπαίδευσε στο χειρισμό της Αγίας Γραφής. Τώρα, όμως, «πρέπει να είμαστε πιο προσεκτικοί ώστε να μην παροδηγηθούμε από τον υλισμό και τις ανησυχίες της ζωής».

Η ελευθερία και η πρόοδος συχνά μετριούνται με βάση τα υλικά αποκτήματα. Πολλοί άνθρωποι σε αυτή την περιοχή νιώθουν την ανάγκη να αναπληρώσουν το χαμένο χρόνο ή ίσως τις χαμένες απολαύσεις. Αυτό φαίνεται καθαρά όταν κάποιος οδηγεί μέσα από τους λιθόστρωτους δρόμους που διασχίζουν τις πόλεις και τα χωριά της Θουριγγίας και της Σαξονίας στα νότια. Οι δρόμοι μπορεί να χρειάζονται επισκευή, οι κατοικίες μπορεί να είναι φτωχικές, αλλά τι πληθώρα υπάρχει από δορυφορικές κεραίες τηλεόρασης! Είναι εύκολο να εξαπατηθεί ένα άτομο ώστε να πιστεύει ότι η ασφάλεια και η ευτυχία προέρχονται από το να έχει κανείς οτιδήποτε βλέπει το μάτι. Πόσο επικίνδυνη παγίδα είναι αυτή!

Στην Επί του Όρους Ομιλία, ο Ιησούς μίλησε σχετικά με τους κινδύνους που εγκυμονεί το να δίνει κανείς υπερβολική προσοχή στα υλικά πράγματα και στις ανησυχίες της ζωής. «Σταματήστε να συσσωρεύετε για τον εαυτό σας θησαυρούς πάνω στη γη», προειδοποίησε. Πρόσθεσε: «Το λυχνάρι του σώματος είναι το μάτι. Αν, λοιπόν, το μάτι σου είναι απλό, όλο το σώμα σου θα είναι φωτεινό». (Ματθαίος 6:19, 22) Τι εννοούσε; Απλό είναι ένα μάτι το οποίο είναι εστιασμένο και μεταδίδει καθαρές εικόνες στο νου. Ένα πνευματικό μάτι που είναι απλό κρατάει την εικόνα της Βασιλείας του Θεού καθαρή. Επομένως, η απόφαση ενός Χριστιανού να κρατάει το μάτι του απλό, εντελώς εστιασμένο στη Βασιλεία του Θεού, και να εκτοπίζει τις ανησυχίες στο περιθώριο βοηθάει στο να διατηρείται αυτός πνευματικά ισορροπημένος.

Αυτό μπορεί να δειχτεί παραστατικά από την εμπειρία ενός ζευγαριού από το Τσβίκαου της Σαξονίας, το οποίο έδειξε ενδιαφέρον για την Αγία Γραφή τον καιρό της Βέντε. Η επιχείρησή τους ήταν πολύ χρονοβόρα, ωστόσο εκείνοι έβαλαν τα πνευματικά συμφέροντα στην πρώτη θέση, παρακολουθώντας όλες τις Χριστιανικές συναθροίσεις. «Από την άποψη της επιχείρησής μας, δεν μπορούμε να διαθέσουμε το χρόνο», παραδέχτηκαν, «αλλά από πνευματική άποψη, το έχουμε ανάγκη». Πόσο σοφή απόφαση!

Αναλογιστείτε, επίσης, μια οικογένεια στο Πλάουεν, το οποίο επίσης βρίσκεται στη Σαξονία. Ο σύζυγος ήταν ωρολογοποιός με δική του επιχείρηση. Μετά τη Βέντε, το ενοίκιο για τις εγκαταστάσεις του αυξήθηκε κατακόρυφα. Τι θα έκανε εκείνος; «Το χρηματικό κόστος θα ήταν πάρα πολύ μεγάλο, και εγώ έμαθα στ’ αλήθεια τι σημαίνει να ζεις για την αλήθεια». Έτσι, μετακόμισε σε εγκαταστάσεις οι οποίες βρίσκονταν σε λιγότερο καλή τοποθεσία αλλά είχαν χαμηλότερο ενοίκιο. Ναι, ο ωρολογοποιός έμαθε πολύ γρήγορα το πώς να κρατάει το μάτι του απλό.

Ωστόσο, μερικά άτομα το έμαθαν αυτό πολύ αργά. Κάποιος Χριστιανός πρεσβύτερος, με τη σκέψη ότι η οικονομία της αγοράς, που μόλις είχε καθιερωθεί, ήταν γεμάτη υποσχέσεις, άνοιξε μια επιχείρηση. Ένας περιοδεύων επίσκοπος τον παρότρυνε με καλοσύνη να μην αφήσει τις επιχειρηματικές υποχρεώσεις να παραγκωνίσουν την πνευματικότητα. Εντούτοις, δυστυχώς, αυτό ακριβώς συνέβη. Μερικούς μήνες αργότερα, ο αδελφός παραιτήθηκε από πρεσβύτερος. Αργότερα έγραψε: «Με βάση τη δική μου εμπειρία, θα συμβούλευα κάθε αδελφό που επιδιώκει προνόμια υπηρεσίας να μην ανοίξει δική του επιχείρηση». Αυτό δεν σημαίνει ότι το να έχει ένας Χριστιανός δική του δουλειά είναι κάτι το εσφαλμένο. Αλλά είτε έχουμε δική μας επιχείρηση είτε όχι, αν δίνουμε υπερβολική προσοχή στις οικονομικές ανησυχίες μπορεί να γίνουμε ακούσιοι δούλοι του πλούτου. Ο Ιησούς έδειξε το αποτέλεσμα: «Κανείς δεν μπορεί να υπηρετεί ως δούλος δύο κυρίους· διότι ή θα μισήσει τον έναν και θα αγαπήσει τον άλλον ή θα προσκολληθεί στον έναν και θα καταφρονήσει τον άλλον». (Ματθαίος 6:24) Ο Γερμανός ποιητής Γκέτε δήλωσε: «Κανένας δεν είναι πιο απελπιστικά υποδουλωμένος από εκείνον που εσφαλμένα πιστεύει ότι είναι ελεύθερος».

Αν πέσουμε σε μια κατά γράμμα θύελλα μπορεί να χρειάζεται να μισοκλείσουμε τα μάτια μας ή να τα καλύψουμε με τις παλάμες μας προκειμένου να κρατήσουμε την οπτική επαφή με το στόχο μας. Όταν μας περιτριγυρίζει πολιτική, οικονομική ή κοινωνική αναταραχή, η εστίαση είναι αναγκαία προκειμένου να μη χάσουμε από τα μάτια μας τον πνευματικό μας στόχο. Τι κάνουν μερικοί Χριστιανοί για να κρατάνε το μάτι τους απλό στο έργο της Βασιλείας;

Αυξημένη Δραστηριότητα της Βασιλείας

Σε ολόκληρη την πρώην Λ.Δ.Γ., οι Μάρτυρες αφιερώνουν στο κήρυγμα περισσότερο χρόνο από οποτεδήποτε άλλοτε. Τα τελευταία δυο χρόνια, ο μέσος όρος του χρόνου που δαπανήθηκε στην υπηρεσία αγρού αυξήθηκε κατά 21 τοις εκατό. Το αποτέλεσμα είναι μια συγκλονιστική αύξηση 34 τοις εκατό στις οικιακές Γραφικές μελέτες. Επιπλέον, ο αριθμός των τακτικών σκαπανέων είναι τώρα τετραπλάσιος από ό,τι ήταν μόλις πριν από δυο χρόνια! Ενώ άλλοι ανησυχούν και παραπονιούνται, 23.000 και πλέον Χριστιανοί στη μέχρι πρόσφατα Λ.Δ.Γ. αντιμετωπίζουν την κατάσταση κρατώντας το μάτι τους απλό. Αυτό έχει συμβάλει στην εκπληκτική αύξηση της δραστηριότητας της Βασιλείας.—Παράβαλε Ιησούς του Ναυή 6:15.

Η εκτεταμένη δραστηριότητα έχει ως αποτέλεσμα να είναι επιμελημένη η φροντίδα του τομέα στα νότια, όπου ζει η πλειονότητα των Μαρτύρων. Πολλά τοπωνύμια είναι γνωστά από την ιστορία. Αν σας αρέσουν τα πορσελάνινα είδη, θα αναγνωρίσετε την πόλη Μάισεν, κοντά στη Δρέσδη, ως την πηγή μερικών από τις πιο λεπτοδουλεμένες πορσελάνες στον κόσμο. Στο Μάισεν βρίσκονται τώρα 130 ευαγγελιζόμενοι της Βασιλείας. Ή σκεφτείτε τη Βαϊμάρη, «την κλασική πρωτεύουσα της Γερμανίας». Το Μνημείο των Γκέτε-Σίλερ που βρίσκεται στο κέντρο της πόλης μαρτυρεί τις τιμητικές διασυνδέσεις που είχε η Βαϊμάρη με εκείνους τους δυο συγγραφείς, και αποτελεί πηγή υπερηφάνειας για πολλούς που ζουν εκεί. Σήμερα, η Βαϊμάρη μπορεί να υπερηφανεύεται για τους 150 και πλέον ευαγγελιζομένους των καλών νέων τους οποίους διαθέτει.

Στα βόρεια, ωστόσο, τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά, καθώς οι ευαγγελιζόμενοι είναι λιγότεροι και οι αποστάσεις μεταξύ των εκκλησιών μεγαλύτερες. Οι εργασίες είναι ιδιαίτερα λιγοστές. Πολλοί που έχουν εργασία πιέζονται να κάνουν υπερωρίες ώστε να κρατήσουν τη δουλειά τους. Κάποιος αδελφός ο οποίος υπηρετεί ως ολοχρόνιος κήρυκας στα βόρεια εξηγεί: «Υπό την απαγόρευση, κάθε αδελφός χρειαζόταν την προστασία του Ιεχωβά στην υπηρεσία αγρού, αλλά η ανεύρεση εργασίας δεν ήταν κάτι δύσκολο. Τώρα, οι όροι έχουν αντιστραφεί. Έχουμε ελευθερία να κηρύττουμε, αλλά χρειαζόμαστε την κατεύθυνσή του όσον αφορά την απασχόληση. Μια τέτοια αλλαγή χρειάζεται αρκετή προσαρμογή».

Χαίρονται οι ευαγγελιζόμενοι που μπορούν και κηρύττουν πιο συχνά; Η άποψη του Βόλφγκανγκ είναι η εξής: «Είναι πολύ καλύτερο να εργάζεται ο ίδιος ευαγγελιζόμενος στον ίδιο τομέα ξανά και ξανά. Οι άνθρωποι αναπτύσσουν εμπιστοσύνη σε αυτόν και είναι πιο ανοιχτοί σε συζητήσεις». Εκτός από αυτό, οι οικοδεσπότες «δεν δυσκολεύονται πια να μιλήσουν στην πόρτα τους σχετικά με τη θρησκεία, ακόμη και όταν οι περαστικοί μπορούν να τους ακούσουν. Η θρησκεία δεν αποτελεί πλέον ταμπού». Ο Ραλφ και η Μαρτίνα συμφωνούν. «Απολαμβάνουμε το να εργαζόμαστε στον τομέα μας πιο συχνά. Καταφέρνουμε να γνωρίζουμε τους ανθρώπους προσωπικά και, επίσης, μας συναρπάζει η ευρεία ποικιλία των εντύπων που είναι διαθέσιμα».

Εκτίμηση για τα Έντυπά Μας

Ο Ραλφ και η Μαρτίνα εκτιμούν ιδιαίτερα το βιβλίο Ζωή—Πώς Βρέθηκε Εδώ; Από Εξέλιξη ή από Δημιουργία; Για τα πολλά άτομα που ασπάζονταν τον αθεϊσμό στην πρώην Λ.Δ.Γ., αυτό το βιβλίο αποδεικνύεται ένα θαυμάσιο βοήθημα Γραφικής μελέτης. Εύχονταν επίσης να υπάρξει ένα μικρότερο έντυπο που να περιέχει παρόμοια ύλη. «Πόσο συγκινημένοι ήμασταν όταν παρουσιάστηκε το ειδικό βιβλιάριο Ενδιαφέρεται Πραγματικά ο Θεός για Εμάς; στη Συνέλευση Περιφερείας του 1992 ‘Φορείς Φωτός’ που διεξάχτηκε στη Δρέσδη. Αυτό ήταν απάντηση στις προσευχές μας».

Πολλοί που δεν είναι Μάρτυρες έφτασαν στο σημείο να δείξουν θαυμασμό για τα έντυπα της Σκοπιάς. Τον Ιούλιο του 1992, κάποια λέκτωρ στον τομέα της κοινωνικής εκπαίδευσης εξέφρασε με μια επιστολή της «το βαθύτατο σεβασμό και τις θερμότερες ευχαριστίες» της για τα έντυπα, τα οποία χρησιμοποιεί για να προετοιμάζει διαλέξεις. Τον Ιανουάριο του 1992, μια κυρία από το Ροστόκ δέχτηκε ένα αντίτυπο του βιβλίου Μπορείτε να Ζείτε για Πάντα στον Παράδεισο στη Γη από δυο Μάρτυρες που ήρθαν στην πόρτα της. Αυτή έγραψε τα εξής στο γραφείο τμήματος της Γερμανίας: «Ανήκω στη Λουθηρανική Εκκλησία. Τρέφω πολύ μεγάλη εκτίμηση για τις δραστηριότητες της οργάνωσης των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Αυτοί δηλώνουν αποφασιστικά ότι ο άνθρωπος δεν μπορεί να συνεχίσει να υπάρχει χωρίς την καθοδήγηση του Θεού».

Πόση πνευματική καθοδήγηση έχουν δώσει οι εκκλησίες του Χριστιανικού κόσμου στα μέλη τους; Η έγκυρη εφημερίδα Ντι Τσάιτ (Die Zeit) σχολίασε το Δεκέμβριο του 1991 ότι, ενώ η Λουθηρανική Εκκλησία είχε «για λίγο δρέψει δάφνες ως η μητέρα της ειρηνικής εξέγερσης, η δημοτικότητά της φαίνεται να βυθίζεται κατακόρυφα». Πράγματι, ένας εκπρόσωπος της Λουθηρανικής Εκκλησίας είπε με θλίψη: «Οι άνθρωποι συγχέουν τη ζωή στο σύστημα της οικονομίας της αγοράς με τον παράδεισο». Κάποιος από το Μαγδεμβούργο ο οποίος είναι μέλος αυτής της εκκλησίας έγραψε ζητώντας πληροφορίες. Γιατί; «Ύστερα από χρόνια κατά τα οποία χαμογελούσα με δυσπιστία», έγραψε ο κύριος αυτός, «είμαι τώρα σταθερά πεπεισμένος ότι αυτός ο κόσμος βρίσκεται σχεδόν στο τέλος του και ότι θα αντιμετωπίσουμε μεγάλα προβλήματα στο εγγύς μέλλον».—2 Τιμόθεο 3:1-5.

Οικοδόμηση για Επέκταση

Πριν από τη Βέντε, οι Αίθουσες Βασιλείας δεν επιτρέπονταν στη Λ.Δ.Γ. Τώρα χρειάζονται επειγόντως· έχει δοθεί προτεραιότητα στην οικοδόμησή τους. Αυτό αποτελεί άλλη μια πλευρά της αληθινής λατρείας, πλευρά η οποία έχει υποστεί αξιοσημείωτη μεταβολή. Η εμπειρία που είχε κάποιος αδελφός δείχνει παραστατικά πόσο αστραπιαία ήταν αυτή η αλλαγή.

Το Μάρτιο του 1990, μόλις μερικές ώρες αφότου οι Μάρτυρες του Ιεχωβά έλαβαν νομική αναγνώριση στη Λ.Δ.Γ., κάποιος αδελφός κλήθηκε να μιλήσει σε έναν όμιλο Μαρτύρων χρησιμοποιώντας μικρόφωνο πρώτη φορά στη ζωή του. Δυόμισι χρόνια αργότερα, η εκκλησία με την οποία είναι συνταυτισμένος έκανε την αφιέρωση μιας ολοκαίνουριας Αίθουσας Βασιλείας. Μέχρι το τέλος του 1992, εφτά Αίθουσες Βασιλείας είχαν οικοδομηθεί για 16 εκκλησίες. Περισσότερες από 30 Αίθουσες ακόμη, καθώς και μια ελκυστική Αίθουσα Συνελεύσεων, βρίσκονται στο στάδιο του σχεδιασμού.

Μάτι Προσηλωμένο στη Βασιλεία του Θεού

«Λίγο μετά τη Βέντε», παρατηρεί ένας Χριστιανός πρεσβύτερος, «πολλοί άνθρωποι απέρριπταν την Αγία Γραφή. Αυτοί έθεταν την ελπίδα τους στην καινούρια κυβέρνηση, η οποία έδινε την υπόσχεση ότι θα έρχονταν επιτέλους καλύτερες συνθήκες». Εκπληρώθηκε η ελπίδα τους; «Μέσα σε δυο χρόνια αυτοί άλλαξαν άποψη. Οι άνθρωποι συμφωνούν τώρα μαζί μας ότι οι ανθρώπινες κυβερνήσεις ποτέ δεν μπορούν να φέρουν ειρήνη και δικαιοσύνη».

Πλήθη χάρηκαν για την πτώση του άκαμπτου σοσιαλισμού στη Λ.Δ.Γ., πράγμα που ανάγγελλε αυτό που εκείνοι θεωρούσαν ως το χρυσό αιώνα της Δυτικής ιδεολογίας. Αλλά απογοητεύτηκαν. Ανεξάρτητα από το ποια κυβέρνηση βρίσκεται στην εξουσία, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά κρατάνε το μάτι τους απλό και σταθερά προσηλωμένο στη Βασιλεία του Θεού, η οποία λάμπει σαν αστέρι στους ουρανούς. Αυτή η ελπίδα ποτέ δεν θα οδηγήσει σε απογοήτευση.—Ρωμαίους 5:5.

[Υποσημειώσεις]

[Εικόνες στη σελίδα 26]

Οι Μάρτυρες στη Γερμανία χρησιμοποιούν την ελευθερία τους για να συμμετέχουν ολοένα και περισσότερο στη δραστηριότητα της Βασιλείας