Ενεργώντας Σύμφωνα με τα Καλύτερα Συμφέροντα του Παιδιού Σας

ΑΣΧΕΤΑ με την έκβαση μιας διαμάχης για την επιμέλεια, τα παιδιά δεν παύουν να έχουν ανάγκη για αγάπη και καθοδήγηση και από τους δυο γονείς. Ύστερα από την απόφαση που βγάζει ο δικαστής, οι γονείς εξακολουθούν να έχουν το καθήκον να βοηθήσουν τα παιδιά τους να αντιμετωπίσουν τις συνέπειες. Αν και η διαδικασία της δίκης είναι δύσκολη για τους γονείς, αποτελεί ακόμα μεγαλύτερη ψυχική ένταση για τα παιδιά.

Για παράδειγμα, όταν η Μαίρη Αν ήταν έξι χρονών, το δικαστήριο έδωσε την επιμέλειά της στον πατέρα της. Ωστόσο στα επόμενα δέκα χρόνια, η μητέρα της έδινε επίμονες μάχες για να πάρει πίσω την κόρη της. Η Μαίρη Αν, εξαντλημένη ψυχικά έπειτα από 40 και πλέον φορές που είχε παρουσιαστεί στο δικαστήριο, έδωσε μια δική της λύση. «Γιατί δεν με κόβουν στα δυο», πρότεινε. «Ας πάρει η μητέρα μου το μπροστινό μέρος και ο πατέρας μου το πίσω».

Προφανώς, ο παρατεταμένος δικαστικός αγώνας δεν εξυπηρετεί πάντα τα καλύτερα συμφέροντα του παιδιού. Ο διευθυντής της κλινικής που βοήθησε τη Μαίρη Αν εξήγησε: «Οι χρόνιοι δικαστικοί αγώνες κοστίζουν πολύ, τόσο από οικονομικής όσο και από ανθρώπινης πλευράς».

Τα Παιδιά Εξακολουθούν να Έχουν Δεσμούς και με τους Δυο Γονείς

Διαζευγμένα ζευγάρια υπάρχουν, διαζευγμένα παιδιά όμως δεν υπάρχουν. Οι δεσμοί αίματος των παιδιών δεν μπορούν ποτέ να λυθούν από κάποιο δικαστή. Για να καταλάβετε το δίλημμα στο οποίο βρίσκεται ένα παιδί, φανταστείτε πώς θα νιώθατε εσείς ως γονέας, αν σας ζητούσαν να διαλέξετε μεταξύ των παιδιών σας. Ποιο παιδί θα παίρνατε; Ποιο θα αφήνατε; Ούτε οι γονείς πρέπει να έρχονται αντιμέτωποι με τη λήψη μιας τέτοιας απόφασης ούτε τα παιδιά. Συνήθως τα παιδιά αγαπούν και τους δυο γονείς, και η πίεση που τους γίνεται να διαλέξουν κάνει την αφοσίωση που νιώθουν για τον ένα να έρχεται σε οδυνηρή σύγκρουση με την αφοσίωση που νιώθουν για τον άλλο.

Σ’ ένα εγχειρίδιο, ειδικό σ’ αυτό το θέμα, με τίτλο Beyond the Best Interests of the Child (Πέρα από τα Καλύτερα Συμφέροντα του Παιδιού), οι συγγραφείς έδειχναν ότι τέτοιες συγκρούσεις αφοσίωσης «μπορεί να έχουν ολέθριες επιπτώσεις, καταστρέφοντας τις καλές σχέσεις του παιδιού με τους δύο γονείς». Για παράδειγμα η Τζούλι, παιδί από διαλυμένο σπίτι, εξήγησε: «Έχεις στο σπίτι τον ένα γονέα που τον αγαπάς πραγματικά, και αγαπάς και τον άλλο. Ήταν τόσο σκληρό, όταν ερχόταν ο μπαμπάς να μας πάρει για το σαββατοκύριακο. Τον κοίταζα και μετά κοίταζα και τη μαμά, και ήξερα ότι εκείνος τη μισούσε. Φοβόμουν να εκφράσω τα συναισθήματά μου σε κάποιον από τους δυο».

Αναγνωρίστε τους συναισθηματικούς δεσμούς που έχει το παιδί σας και με τους δυο γονείς. Χάρη της υγιούς ανάπτυξης της προσωπικότητας του παιδιού, ο ένας γονέας θα πρέπει να σέβεται και να τιμά τη θέση που κατέχει ο άλλος γονέας στη ζωή του παιδιού. Προσπαθήστε να διακρίνετε σε ποιους συγκεκριμένους τομείς, μπορείτε να συμβάλετε και οι δυο σας στην ευημερία του παιδιού. Μη βγάζετε το συμπέρασμα πως οτιδήποτε κάνει ο πρώην σύντροφος είναι αυτόματα λάθος. Είναι «καθήκον του καθενός να εξυψώνει την εικόνα του άλλου γονέα στα μάτια και στο μυαλό του παιδιού ή τουλάχιστο να αποφεύγει την επίκριση που θα μπορούσε να καταστρέψει αυτή την εικόνα», εξήγησε ένα δικαστήριο στο Τέξας. Αυτό απαιτεί να μετριάσουν οι γονείς την προσωπική τους σύγκρουση, για να ασχοληθούν με τις ανάγκες του παιδιού.

Προσπαθήστε να Συμβιβαστείτε

Πριν φτάσετε στα δικαστήρια, εξετάστε όλους τους δρόμους που υπάρχουν για διαπραγμάτευση και για πιθανό συμβιβασμό. Οι δίκες είναι σαν τον πόλεμο· αφήνουν βαθιές πληγές και ψυχικά τραύματα που ίσως να μην επουλωθούν ποτέ. Στο δικαστήριο θα πρέπει να καταφεύγει κανείς, όταν έχει δοκιμάσει όλους τους δρόμους για κάποια λογική διαπραγμάτευση και διευθέτηση, χωρίς επιτυχία. Ο Ιησούς Χριστός, στην επί του Όρους Ομιλία του, έδωσε μια βασική νομική αρχή, η οποία έχει πρακτική αξία: «Ειρήνευσον με τον αντίδικόν σου ταχέως».—Ματθαίος 5:25.

Ποτέ δεν είναι σίγουρη η έκβαση μιας δίκης. Οι δικαστές έχουν διαπιστώσει ότι στο 80 με 90 τοις εκατό των υποθέσεων επιμέλειας που έχουν, περιλαμβάνονται δυο στοργικοί γονείς και κανείς από τους δυο τους δεν είναι ακατάλληλος. Εξαιτίας αυτού του γεγονότος είναι συχνά αδύνατο να βρεθεί ικανοποιητική λύση. «Δεν είναι λοιπόν να απορεί κανείς που κατά καιρούς οι δικαστές σηκώνουν τα χέρια ψηλά με φρίκη», εξηγεί το The Custody Handbook (Εγχειρίδιο περί Επιμέλειας) της Πέρζια Γούλεϊ, «και ρωτούν τους γονείς γιατί . . . δεν κανονίζουν το ζήτημα μεταξύ τους».

Πολλά δικαστήρια που εκδικάζουν υποθέσεις διαζυγίου έχουν λάβει πρόνοια για να μπορεί το ζευγάρι να βρίσκει μόνο του τη λύση για τη φροντίδα των παιδιών. Οι γονείς σίγουρα ξέρουν καλύτερα τις ανάγκες και τις περιστάσεις των παιδιών και μπορούν να αποφασίσουν ως προς το ποιες είναι οι διευθετήσεις που θα επιτρέψουν στον καθένα τους να εξακολουθήσει να έχει λογική επιρροή στη ζωή των παιδιών. Με κάποια νομική βοήθεια, πολλοί γονείς έχουν καταλήξει μαζί σε κάποια αποδεκτή διευθέτηση σχετικά με την επιμέλεια, περιλαμβανομένης και της επιμέλειας από κοινού, σε περιπτώσεις που μπορεί να μοιραστεί η επιμέλεια. Μάλιστα, το 90 τοις εκατό των υποθέσεων επιμέλειας τακτοποιούνται, πριν ακόμα φτάσουν οι γονείς στο δικαστήριο.

Ένας εκπαιδευμένος μεσολαβητής μπορεί να βοηθήσει στο να βρεθεί λύση ακόμα και στην πιο δύσκολη περίπτωση. Για παράδειγμα, ένα ζευγάρι, στο οποίο ο ένας έτρεφε εξαιρετικά μεγάλη αντιπάθεια για τον άλλον, σχεδίαζε αφού θα έβγαινε το διαζύγιο, να ζήσει 5.000 χιλιόμετρα μακριά ο ένας από τον άλλον. Ωστόσο, ο καθένας τους ήθελε την επιμέλεια των δυο παιδιών τους. Ο μεσολαβητής τούς είπε: «Εδώ θα πρέπει να υπάρξει κάποιος στοιχειώδης συμβιβασμός. Κάποτε αγαπούσατε πραγματικά ο ένας τον άλλον· για να δούμε λοιπόν τι λύση μπορούμε να βρούμε, έτσι ώστε τα παιδιά σας να μη χάσουν εντελώς τον έναν από εσάς». Βρέθηκε μια διευθέτηση, σύμφωνα με την οποία και οι δυο γονείς ήταν σε θέση να εξακολουθήσουν να παίζουν ουσιώδη ρόλο στη ζωή των παιδιών τους.

Βέβαια η μεσολάβηση κάποιου ειδικού δεν είναι παρά ένας από τους πολλούς τρόπους, με τους οποίους μπορούν να τακτοποιηθούν οι διαμάχες για την επιμέλεια και να μη φτάσουν στο δικαστικό αγώνα. Το ενδιαφέρον θα πρέπει να συγκεντρώνεται στο να βρεθεί λύση για το παρόν, αντί να σκαλίζουν το παρελθόν. Ο κυριότερος στόχος της μεσολάβησης είναι να βοηθήσει το ζευγάρι να καταλήξει σε μια δίκαιη συμφωνία και για τα δύο μέρη (χωρίς κάποιος από τους δυο να έχει το αίσθημα του νικητή ή του χαμένου), η οποία θα είναι προς όφελος του παιδιού. Αν και αυτό δεν είναι πανάκεια για όλες τις υποθέσεις, είναι μια διαδικασία που μπορεί να περισώσει το τεράστιο κόστος—οικονομικό και συναισθηματικό—μιας μάχης στο δικαστήριο. Με τις ειλικρινείς προσπάθειες να τακτοποιηθεί το ζήτημα μπορεί να αποφευχθούν οι πικρές διαμάχες και να επιτραπεί στα παιδιά να εξακολουθήσουν να δείχνουν αφοσίωση και στους δυο γονείς.

Πώς να Φτάσετε σε Συμφωνία

Όπως είναι φανερό, όταν μια οικογένεια διαλύεται και οι γαμήλιοι σύντροφοι χωρίζουν, κανείς τους δεν μπορεί να έχει τον αποκλειστικό έλεγχο του παιδιού. Και οι δυο γονείς πρέπει να είναι λογικοί και πρόθυμοι να κάνουν κάποιες παραχωρήσεις. Η μεσολάβηση απαιτεί διαπραγμάτευση. Διαπραγμάτευση σημαίνει ότι κανένας από τους δυο γονείς δεν θα μπορεί να τα έχει όλα έτσι όπως τα θέλει.

Μην ξεχνάτε ποτέ ότι το παιδί έχει δικαίωμα να γαλουχείται και από τους δυο γονείς. Άρα θα ήταν μυωπικό για ένα γονέα να απαιτεί να απαγορευτεί η από μέρους του παιδιού παρακολούθηση ή συμμετοχή στις θρησκευτικές, πολιτιστικές ή κοινωνικές δραστηριότητες του άλλου γονέα, όταν το παιδί είναι μαζί μ’ εκείνον. Με παρόμοιο τρόπο, θα ήταν ανάρμοστο για ένα γονέα να παίρνει απόλυτη θέση στις σχολικές και εξωσχολικές δραστηριότητες του παιδιού, στις παρέες, στην αναψυχή ή στο μέλλον του παιδιού μετά το τέλος των ετών μέσης εκπαίδευσης, χωρίς να λάβει υπόψη του τη γαλούχηση του παιδιού από τον άλλο γονέα και τις προσωπικές προτιμήσεις του ίδιου του παιδιού.

Για παράδειγμα, σε αρκετές περιπτώσεις διαμάχης για την επιμέλεια, στις οποίες ο ένας γονέας είναι Μάρτυρας του Ιεχωβά και ο άλλος δεν είναι, το ζευγάρι έχει καταλήξει σε φιλικό συμβιβασμό, συμφωνώντας να έχει τα παιδιά ο γονέας που δεν είναι Μάρτυρας πολλές φορές το χρόνο, περιλαμβανομένων και των γιορτών καθώς και άλλων περιόδων που είναι ιδιαίτερης σημασίας για εκείνον που δεν είναι Μάρτυρας. Οι γονείς έχουν συμφωνήσει να επιτρέπουν ο ένας στον άλλο να γαλουχεί με ενεργό τρόπο το παιδί σε εκπαιδευτικά, κοινωνικά και ιατρικά θέματα που το αφορούν. Άλλωστε και οι δυο γονείς έφεραν το παιδί στον κόσμο κι όπως είναι φυσικό, δικαιούνται να έχουν λόγο στην ανατροφή του.

Ο γονέας που είναι Μάρτυρας πρέπει να ενθαρρύνει το παιδί να σέβεται το γεγονός ότι ο γονέας που δεν είναι Μάρτυρας δικαιούται να έχει τις δικές του θρησκευτικές απόψεις, κι ακόμα να το ενθαρρύνει να εκφράζει την εκτίμησή του για τις ευγενικές χειρονομίες αυτού του γονέα και τα δώρα του. Αν εξετάζουν και οι δυο γονείς τι είναι το καλύτερο για τα παιδιά, η αυτοσυγκράτηση και η λογικότητα θα υπερισχύουν των συναισθημάτων και της πληγωμένης υπερηφάνειας.

Στις περισσότερες περιπτώσεις, οι διαπραγματεύσεις αυτές εξαντλούν κάποιον ψυχικά. Γι’ αυτό ίσως θα ήταν καλό να έχετε νομικούς ή άλλους εκπροσώπους για να κατευθύνουν τις συζητήσεις για το συμβιβασμό. Η βοήθεια αυτή μπορεί συχνά να εξαλείψει τις περισσότερες παρεξηγήσεις αναφορικά με τα σημεία που έχουν καθοριστεί στο συμβιβασμό.

Το Κέντρο Μεσολάβησης σε Θέματα Διαζυγίου στη Σαρλότ της Νότιας Καρολίνας, έκανε μια σύγκριση μεταξύ των ζευγαριών που προτίμησαν να μεσολαβήσει κάποιος στην υπόθεσή τους κι εκείνων που έφτασαν στα δικαστήρια ως αντίδικοι. Ικανοποίηση για τα αποτελέσματα εξέφρασαν το 93 τοις εκατό του συνόλου των ζευγαριών που ακολούθησαν τη λύση της μεσολάβησης, σε σύγκριση με το 56 μόνο τοις εκατό εκείνων που έδωσαν μάχη στο δικαστήριο!

Αλλά τι μπορεί να γίνει αν ο πρώην σύντροφός σας αρνείται να διαπραγματευτεί με καλή πίστη ή απαιτεί θρησκευτικούς περιορισμούς που δεν είναι διαπραγματεύσιμοι; Τότε μπορεί να είναι αναγκαίο να ετοιμαστείτε να πάτε στο δικαστήριο.

Όταν Πρέπει να Πάτε στο Δικαστήριο

Στις περισσότερες περιπτώσεις, για να πετύχει κανείς αίσιο αποτέλεσμα είναι βασικό να έχει έναν ικανό δικηγόρο, με πείρα στις υποθέσεις επιμέλειας.a Αν έχουμε ειδικευμένη νομική συμβουλή από την αρχή, μπορούμε συχνά να αποφύγουμε λάθη που κοστίζουν. Επιπλέον, ένας ικανός δικηγόρος μπορεί ακόμα και να επηρεάσει τα πράγματα έτσι ώστε να επιτευχθεί συμβιβασμός πριν από τη δίκη. Ακόμα και στη διάρκεια της δίκης, μπορεί ο σύντροφος να υποκινηθεί να διαπραγματευτεί κάποιο συμβιβασμό. Είναι προτιμότερη μια δίκαιη συμφωνία σε οποιοδήποτε στάδιο της διαδικασίας, παρά μια δίκη που διαιωνίζεται.

Είναι υποβοηθητικό να ξέρει κανείς τι είδους σημεία ψάχνουν να βρουν οι περισσότεροι δικαστές για να πάρουν την απόφασή τους. Μια έρευνα που έγινε το 1982 σε 80 δικαστές αποκάλυψε ότι πρώτα στον κατάλογο ήταν (1) η διανοητική σταθερότητα του κάθε γονέα και (2) το αίσθημα της ευθύνης που είχε ο κάθε γονέας για το παιδί. Για να βοηθηθεί το δικαστήριο να κρίνει τα γεγονότα, μπορεί κάποιος ειδικός στη διανοητική υγεία να συζητήσει διάφορα πράγματα με τους γονείς και τα παιδιά. Η αξιολόγηση που κάνει ως ψυχολόγος διαμορφώνει συχνά την απόφαση του δικαστηρίου.

Δεν πρέπει κανείς να φοβάται τις εκτιμήσεις αυτού του είδους. Ακόμα κι αν γίνεται εξονυχιστική εξέταση των πιστεύω ενός Χριστιανού, δεν υπάρχει λόγος ο Χριστιανός να κρατάει αμυντική στάση ή να μην είναι συνεργατικός. ‘Αφήστε τη λογικότητά σας να γίνει φανερή σε όλους τους ανθρώπους’, συνιστά η Αγία Γραφή.—Φιλιππησίους 4:5, ΜΝΚ.

Να θυμάστε ότι η ώρα που γίνονται αυτές οι εκτιμήσεις δεν είναι κατάλληλη για να κάνετε κήρυγμα μέσα από την Αγία Γραφή. Είναι η ώρα για να περιγράψετε όλο το φάσμα των δραστηριοτήτων σας με το παιδί σας, περιλαμβανομένης και της αναψυχής, της κοσμικής εκπαίδευσης, της περιόδου των διακοπών, των διευθετήσεων για επαφές με τον άλλο γονέα και των κοινωνικών δραστηριοτήτων με φίλους και συγγενείς. Να απαντάτε στις ερωτήσεις έντιμα και καθαρά. Σκεφτείτε το θέμα με προσοχή, έτσι ώστε να μπορέσετε να εξηγήσετε με θετικότητα και με απλό τρόπο πώς φροντίζετε για τη συναισθηματική και τη φυσική ευημερία του παιδιού σας.

Οι ίδιες αρχές εφαρμόζονται και όταν σας υποβάλλουν ερωτήσεις στο δικαστήριο. Αν έχετε προετοιμαστεί πλήρως, θα κατορθώσετε να περιγράψετε, χωρίς να προσπαθήσετε να δώσετε μαρτυρία ή να κάνετε κήρυγμα, τους πολλούς τρόπους με τους οποίους ‘η υγιαίνουσα διδασκαλία’ του Λόγου του Θεού σάς δίνει τη δυνατότητα να είστε υπεύθυνος γονέας.—2 Τιμόθεον 4:3.

Επωφεληθείτε από την Κατάσταση Όσο το Δυνατό Περισσότερο

Μερικές φορές, παρ’ όλο που κάνετε το καλύτερο που μπορείτε, ο δικαστής μπορεί να βγάλει απόφαση σε βάρος σας. Οι Χριστιανοί παροτρύνονται να ‘υπακούν στις κυβερνήσεις και στις αρχές ως κυβερνήτες’ και ‘να μην είναι εριστικοί, [αλλά] να είναι λογικοί’. (Τίτον 3:1, 2, ΜΝΚ) Άρα, ο Χριστιανός δεν περιφρονεί τις αποφάσεις του δικαστηρίου.

Αν είστε δυσαρεστημένοι με την απόφαση ενός δικαστηρίου, μπορείτε να επανεξετάσετε τις δυνατότητες που υπάρχουν, με νομική συμβουλή. Ίσως θέλετε να εφεσιβάλετε την απόφαση σ’ ένα ανώτερο δικαστήριο. Σε μερικές περιπτώσεις, μπορείτε να ζητήσετε τροποποίηση της απόφασης από το δικαστήριο ύστερα από κάποια περίοδο χρόνου, αν αλλάξουν οι περιστάσεις. Όμως για όσο καιρό ισχύει η απόφαση, πρέπει να ζείτε σύμφωνα μ’ αυτή.

Ακόμα και μια δυσμενής απόφαση δεν σημαίνει ότι έχουν χαθεί όλα. Η ζωή τόσο των γονέων όσο και των παιδιών αλλάζει. Μπορεί να υπάρξουν εξελίξεις που, αν και απροσδόκητες, θα είναι ευνοϊκές. Η υπομονή σας μπορεί να ανταμειφτεί πλούσια.

Αν και είναι περιορισμένος ο χρόνος που περνάτε με το παιδί σας, όταν σας έχει δοθεί το νομικό δικαίωμα να το επισκέφτεστε, μπορείτε να εξακολουθήσετε να επηρεάζετε τη ζωή του με πολύτιμο τρόπο. Τα παιδιά που συνεχίζουν να έχουν στενές και τακτικές επαφές και με τους δυο γονείς, όχι μόνο υποφέρουν λιγότερο από το διαζύγιο, αλλά και είναι πιο πιθανό ότι μεγαλώνοντας θα γίνουν ώριμοι και ισορροπημένοι ενήλικοι. Γι’ αυτό λοιπόν, κάντε προσπάθειες να αναπτύσσετε τη σχέση σας με το παιδί σας.

Μπορείτε να επηρεάσετε τις θρησκευτικές και ηθικές αξίες του παιδιού σας με το καλό σας παράδειγμα. «Ο δίκαιος περιπατεί εν τη ακεραιότητι αυτού· και τα τέκνα αυτού είναι μακάρια μετ’ αυτόν». (Παροιμίαι 20:7) Ακόμα και χωρίς λόγια μπορείτε να κάνετε πολλά για να διαπλάσετε την καρδιά και το νου του παιδιού σας. Αυτό θα παρατηρεί τον τρόπο με τον οποίο φέρεστε στους άλλους, τους κυριότερους στόχους στη ζωή σας και τα αισθήματά σας για τον Θεό.

Πράγματι, για να ενεργείτε σύμφωνα με τα καλύτερα συμφέροντα του παιδιού σας απαιτείται να τρέφετε γνήσια αγάπη γι’ αυτό. Η αγάπη ‘δεν ζητάει τα δικά της συμφέροντα’, λέει η Αγία Γραφή. ‘Δεν κρατάει λογαριασμό για τη βλάβη . . . [αλλά] ελπίζει τα πάντα, υπομένει τα πάντα. Η αγάπη ποτέ δεν αποτυχαίνει’. (1 Κορινθίους 13:4-8, ΜΝΚ) Τέτοια ανιδιοτελής αγάπη μπορεί να φέρει πλούσιες ανταμοιβές. Μια 11χρονη, της οποίας οι διαζευγμένοι γονείς είχαν μάθει να βάζουν τα δικά της συμφέροντα πάνω από τις δικές τους διαφωνίες, είπε: «Ευτυχώς που οι γονείς μου με αγαπούν τόσο ώστε να με αφήνουν να τους αγαπώ και τους δυο!»

[Υποσημειώσεις]

[Πλαίσιο στη σελίδα 13]

Πλεονεκτήματα που Υπάρχουν Όταν Πετυχαίνουν το Συμβιβασμό οι Γονείς και Όχι τα Δικαστήρια

◼ Κανείς δεν ξέρει τις ανάγκες των παιδιών καλύτερα από τους γονείς· έτσι λοιπόν αυτοί βρίσκονται στην καλύτερη θέση να αποφασίσουν τι είναι σύμφωνο με τα καλύτερα συμφέροντα των παιδιών.

◼ Τα παιδιά έχουν λιγότερο την τάση να νιώθουν ότι θα πρέπει να ‘πάρουν το μέρος’ του ενός ή του άλλου, κι ότι θα πρέπει να διαλέξουν μεταξύ των δυο γονέων.

◼ Η μεσολάβηση κάποιου ειδικού παρέχει συνήθως καλύτερες ευκαιρίες για επικοινωνία, καθιστώντας έτσι δυνατό να εκφραστούν πληρέστερα τα ενδιαφέροντα και οι ανάγκες τόσο των παιδιών όσο και των γονέων.

◼ Καταλήγοντας σε μια συμφωνία από κοινού, γλιτώνουν τη μνησικακία που μπορεί να προκύψει, όταν το δικαστήριο επιβάλει μια απόφαση ανάλογα με τη γνώμη που θα έχει σχηματίσει και σύμφωνα με την οποία θα πρέπει να ζήσουν και οι δυο γονείς.

◼ Προκύπτουν πολύ λιγότερα δικαστικά έξοδα.

[Πλαίσιο στη σελίδα 14]

Τα Παιδιά Πράγματι Ωφελούνται!

Όπως δείχνουν οι δυο εμπειρίες που ακολουθούν, τα παιδιά πραγματικά ωφελούνται όταν οι διαζευγμένοι γονείς παρά τις προσωπικές τους διαφορές σκέφτονται τα καλύτερα συμφέροντα των παιδιών τους.

«Πάντα περνούσα ωραία όταν βλεπόμουν με τον μπαμπά μου», είπε μια νεαρή, λίγο πάνω απ’ τα 20. «Σημασία δεν είχε τόσο το τι κάναμε, όσο απλώς το ότι πήγαινα να τον δω. . . . Περίμενα με λαχτάρα τα σαββατοκύριακα που ερχόταν εκείνος, επειδή ήξερα πως θα μπορούσαμε να συζητήσουμε για ό,τι κι αν πήγαινε στραβά στο σχολείο και πως εκείνος θα με βοηθούσε. Σε κάτι τέτοια ένιωθα πιο άνετα μ’ εκείνον απ’ ό,τι με τη μαμά, παρ’ όλο που φυσικά αγαπάω τη μαμά μου πάρα πολύ. Μερικά πράγματα μου ήταν πιο εύκολο να τα συζητάω με τη μαμά—υποθέτω ότι φαντάζεστε ποια—αλλά υπήρχαν άλλα πράγματα για τα οποία ήθελα να μιλήσω σ’ εκείνον. Όπως για παράδειγμα, για το δεύτερο άντρα της μαμάς. Απλούστατα, δεν τα πάμε καλά οι δυο μας. Ο μπαμπάς μού έχει δώσει μερικές ωραίες συμβουλές σχετικά με το πώς να έχω καλούς τρόπους, κάτι που πραγματικά μου χρειαζόταν . . . . Του χρωστάω πολλά, γιατί χάρη σ’ αυτόν είχα πάντα και τους δυο μου γονείς, ακόμα κι αν είχαν πάρει διαζύγιο».

Ένας νεαρός ονόματι Ντόναλντ εξήγησε: «Νομίζω πως αυτό που μ’ έκανε να λαχταράω να βρίσκομαι μαζί με τον μπαμπά μου ήταν το γεγονός ότι μπορούσα να τον βλέπω μόνο μια φορά τη βδομάδα. Έτσι όποτε τον έβλεπα, φρόντιζα να δίνω προσοχή σε ό,τι έλεγε. Ανέκαθεν ήθελα να μιμούμαι τον πατέρα μου. Έβλεπα ότι αγαπούσε τον Ιεχωβά Θεό και ανέκαθεν ήθελα να κάνω κι εγώ ό,τι έκανε εκείνος. Ωστόσο, με ωφέλησαν οι καλές ιδιότητες της μαμάς μου. Είναι πάρα πολύ φιλική και κάνει ό,τι μπορεί για να είναι κοινωνική και να πιάνει κουβέντα με τους ανθρώπους. Είναι τύπος εκδηλωτικός και ανοιχτός. Αυτό με βοήθησε να ξεπεράσω την ντροπαλότητά μου».

[Εικόνα στη σελίδα 10]

Κάποιο παιδί είπε: «Έχεις στο σπίτι τον ένα γονέα που τον αγαπάς πραγματικά, και αγαπάς και τον άλλο»