Οι Νεαροί Ρωτούν
Τι να Κάνω αν ο Γονέας μου Έχει Κάποια Ασθένεια;
Τα περισσότερα νεαρά άτομα δεν ανησυχούν για τη φροντίδα των γονέων τους. Στο κάτω κάτω, ίσως περάσουν χρόνια μέχρι να αποκτήσουν οι γονείς τους προβλήματα υγείας.
Αλλά τι θα κάνεις εσύ αν ο μπαμπάς σου ή η μαμά σου αρρωστήσει ενώ ακόμα μεγαλώνεις; Εξέτασε το παράδειγμα δυο νεαρών ατόμων που αντιμετώπισαν αυτή τη δύσκολη κατάσταση.
Η ιστορία της Έμαλαιν
Η μαμά μου έχει το σύνδρομο Ehlers-Danlos (EDS), μια χρόνια και επώδυνη κατάσταση που επηρεάζει τις αρθρώσεις, το δέρμα και τα αιμοφόρα αγγεία.
Δεν υπάρχει θεραπεία για την ασθένεια, και η κατάσταση της μαμάς μου έχει επιδεινωθεί τα τελευταία δέκα χρόνια. Μάλιστα, υπήρξαν φορές που ο αιματοκρίτης της ήταν τόσο χαμηλός ώστε κινδύνευε η ζωή της, ενώ άλλες φορές πονούσε τόσο πολύ ώστε δεν ήθελε να ζει άλλο.
Η οικογένειά μου και εγώ είμαστε Μάρτυρες του Ιεχωβά, και η εκκλησία μας δίνει σε όλους μας μεγάλη παρηγοριά! Για παράδειγμα, πρόσφατα κάποια κοπέλα περίπου στην ηλικία μου έστειλε στην οικογένειά μας μια κάρτα στην οποία έλεγε πόσο πολύ μας αγαπάει και μας διαβεβαίωνε ότι μπορούμε πάντα να υπολογίζουμε στη βοήθειά της. Είναι πολύ ωραίο να έχεις τέτοιους φίλους!
Η Αγία Γραφή υπήρξε τεράστια πηγή βοήθειας για μένα. Για παράδειγμα, ένα από τα αγαπημένα μου εδάφια είναι το Ψαλμός 34:18 που λέει: «Ο Ιεχωβά είναι κοντά σε εκείνους που έχουν συντετριμμένη καρδιά». Ένα άλλο είναι το εδάφιο Εβραίους 13:6. Εκεί λέει: «Ο Ιεχωβά είναι βοηθός μου· δεν θα φοβηθώ».
Το τελευταίο αυτό εδάφιο έχει ιδιαίτερη σημασία για μένα. Αυτό που φοβάμαι περισσότερο από όλα είναι ότι θα χάσω τη μαμά μου. Την αγαπάω πάρα πολύ, και είμαι ευγνώμων για την κάθε μέρα που περνάω μαζί της. Αυτό το Γραφικό εδάφιο με βοηθάει να συνειδητοποιώ ότι ανεξάρτητα από το τι θα συμβεί, μπορώ να αντιμετωπίζω το μέλλον με πεποίθηση.
Υπάρχει όμως και κάτι άλλο που φοβάμαι. Βλέπετε, το EDS είναι κληρονομικό. Η μαμά μου το απέκτησε από τη μαμά της, και εγώ από τη δική μου. Ακριβώς—έχω και εγώ EDS. Αλλά το εδάφιο Εβραίους 13:6 με διαβεβαιώνει ότι ο Ιεχωβά θα είναι και πάλι «βοηθός μου».
Στο μεταξύ, προσπαθώ να εκτιμώ αυτά που έχω τώρα και να μη μένω στο παρελθόν—ή να ανησυχώ για το μέλλον. Αν συγκρίνω όσα μπορεί να κάνει τώρα η μαμά μου με εκείνα που έκανε παλιότερα, θα με πιάσει κατάθλιψη. Η Γραφή λέει ότι οι δοκιμασίες που αντιμετωπίζουμε είναι “στιγμιαίες και ελαφριές” αν συγκριθούν με την ελπίδα της αιώνιας ζωής χωρίς αρρώστιες.—2 Κορινθίους 4:17· Αποκάλυψη 21:1-4.
Σκέψου: Τι βοηθάει την Έμαλαιν να διατηρεί θετική στάση; Πώς μπορείς εσύ να διατηρείς θετική στάση όταν αντιμετωπίζεις κάποια δύσκολη κατάσταση;
Η ιστορία της Έμιλι
Όταν ήμουν στο γυμνάσιο, ο μπαμπάς μου άρχισε να παλεύει με την κατάθλιψη. Ήταν λες και ο «παλιός» μου μπαμπάς εξαφανίστηκε και ένας «καινούριος» πήρε τη θέση του. Μέχρι και σήμερα, βασανίζεται από θλίψη, παράλογους φόβους και κρίσεις άγχους. Ζει έτσι εδώ και 15 χρόνια. Πόσο επώδυνο πρέπει να είναι για εκείνον το να κυριεύεται από θλίψη, αν και ξέρει ότι δεν υπάρχει κανένας απολύτως βάσιμος λόγος να νιώθει έτσι!
Είμαστε Μάρτυρες του Ιεχωβά, και η εκκλησία με την οποία είμαστε συνταυτισμένοι μας υποστηρίζει πολύ. Οι ομόπιστοί μας έχουν δείξει πολλή καλοσύνη και κατανόηση, και κανείς δεν έχει κάνει ποτέ τον μπαμπά μου να νιώσει ότι δεν είναι χρήσιμος στην εκκλησία. Το να βλέπω πώς υπομένει ο μπαμπάς μου αυτή τη δοκιμασία με κάνει να τον αγαπώ περισσότερο από ποτέ.
Μου λείπει ο «παλιός» μου μπαμπάς—εκείνος που δεν κυριευόταν από άγχος, που δεν υπέφερε, που ήταν χαρούμενος. Νιώθω απαίσια ξέροντας ότι πρέπει να παλεύει καθημερινά με έναν αόρατο εχθρό μέσα στο ίδιο του το μυαλό.
Παρ’ όλα αυτά, ο μπαμπάς μου αγωνίζεται να διατηρεί θετική στάση. Πρόσφατα, ενώ περνούσε μια πολύ δύσκολη φάση της κατάθλιψης, προσπάθησε να διαβάζει λίγο από τη Γραφή κάθε μέρα, έστω και αν ήταν λίγα εδάφια. Αυτό τον ενίσχυσε πολύ. Ακόμα και αυτή η φαινομενικά απλή συνήθεια είχε τεράστια σημασία. Εκείνη την περίοδο καμάρωνα τον μπαμπά μου περισσότερο από ποτέ.
Μου αρέσει πολύ το εδάφιο Νεεμίας 8:10, που λέει: «Η χαρά του Ιεχωβά είναι το οχυρό σας». Αυτό είναι μεγάλη αλήθεια. Όταν βρίσκομαι ανάμεσα στους αδελφούς μου στην εκκλησία, συμμετέχοντας πλήρως στις δραστηριότητές της, η χαρά που νιώθω με βοηθάει να γεμίζω το κενό που υπάρχει κάποιες φορές στην καρδιά μου. Μου δίνει ένα αίσθημα ζεστασιάς, το οποίο με συνοδεύει όλη τη μέρα. Το παράδειγμα του μπαμπά μου με έχει διδάξει πως όποια μάχη και αν δίνεις, ο Ιεχωβά θα είναι πάντα εκεί για να σε υποστηρίζει.
Σκέψου: Πώς έχει στηρίξει η Έμιλι τον μπαμπά της στην αρρώστια του; Πώς μπορείς εσύ να βοηθήσεις κάποιον που υποφέρει από κατάθλιψη;