Ένας Σύγχρονος Πύργος της Βαβέλ;
Ο ΑΡΧΑΙΟΣ Πύργος της Βαβέλ έχει γίνει σύμβολο σύγχυσης και διαίρεσης. Εκεί, πριν από 4.000 χρόνια περίπου, ο Θεός σύγχυσε τη γλώσσα των ανθρώπων. Γιατί; Επειδή στασίασαν εναντίον του. Απόρριψαν την υπακοή στον Θεό και αντίθετα συγκέντρωσαν τη ζωή τους γύρω από τα προγράμματα ατελών ανθρώπων. Έτσι ο Θεός τους διασκόρπισε.—Γένεσις 11:1-9.
Ποια είναι η διαφορά με αυτό που συνέβη στην Ασίζη; Μήπως οι άνθρωποι εκεί κατάφεραν να ξαναενωθούν; Μπόρεσαν οι θρησκευτικοί ηγέτες των δυο δισεκατομμυρίων ανθρώπων και πάνω, να προωθήσουν πραγματικά την παγκόσμια ειρήνη;
Υπήρχε Ενότητα;
Ο πάπας, σε μια ομιλία που είχε δώσει λίγες μέρες πριν, τόνισε το εξής: «Αυτό που θα λάβει χώρα στην Ασίζη ασφαλώς δεν αποτελεί θρησκευτικό συγκρητισμό [ενοποίηση]». Πρόσθεσε: «Δεν μπορούμε να αναπέμψουμε μια ενωμένη προσευχή, δηλαδή, να συμμετάσχουμε σε μια κοινή προσευχή, αλλά μπορούμε να είμαστε παρόντες ενώ οι άλλοι θα προσεύχονται».
Έτσι ο πάπας έδειξε ότι ο κανόνας που θα τηρούνταν σ’ αυτή την προσευχή για ειρήνη θα ήταν να βρίσκονται μαζί καθώς θα προσεύχονταν και όχι να προσεύχονται ενωμένοι. Μερικοί παρατήρησαν ότι ο πάπας δεν ήθελε να πάρει μέρος σε μια κοινή προσευχή. Με αυτό τον τρόπο δεν θα μπορούσε να κατηγορηθεί από τους καθολικούς για ανάμειξη των διαφόρων θρησκευτικών πεποιθήσεων.
Αυτό συμπεραίνεται από την εναρκτήρια ομιλία που απεύθυνε ο πάπας προς τους θρησκευτικούς ηγέτες εκείνο το πρωινό. Τόνισε με έμφαση τα ακόλουθα: «Το γεγονός ότι ήρθαμε εδώ δεν υπονοεί οποιαδήποτε πρόθεση να επιδιώξουμε θρησκευτική συναίνεση ανάμεσά μας ή να διαπραγματευτούμε τις θρησκευτικές μας πεποιθήσεις. Ούτε σημαίνει ότι οι θρησκείες θα μπορούσαν να συμφιλιωθούν στο επίπεδο μιας κοινής επιδίωξης μέσω ενός επίγειου προγράμματος το οποίο θα τις παραμέριζε όλες».
Ασφαλώς, λοιπόν, δεν θα γινόταν καμιά προσπάθεια για να εξομαλυνθούν οι πολλές διαφορές που υπάρχουν ανάμεσα στις θρησκευτικές διδασκαλίες που αντιπροσωπεύονταν από τους συγκεντρωμένους στην Ασίζη. Επομένως, η θρησκευτική ενότητα θα ήταν αδύνατη. Η σύγχυση των ‘θρησκευτικών γλωσσών’ θα συνεχιζόταν. Έτσι, υπάρχει στ’ αλήθεια μια καταπληκτική ομοιότητα με τον αρχαίο Πύργο της Βαβέλ.
Αυτή η θρησκευτική διάσταση είναι ολοφάνερη αν εξετάσει κανείς αντιπροσωπευτικά τις διάφορες πεποιθήσεις. Για παράδειγμα, ο βουδισμός δεν δέχεται την ύπαρξη ενός προσωπικού Θεού και διδάσκει ότι ο τελικός στόχος του ανθρώπου είναι η Νιρβάνα, μια κατάσταση απόλυτης μακαριότητας που επιτυγχάνεται μέσω της εξαφάνισης του εγώ. Οι ινδουιστές πιστεύουν σε εκατομμύρια θεούς και σ’ ένα συνεχή κύκλο μετενσαρκώσεων ο οποίος μπορεί να οδηγήσει στη Νιρβάνα. Οι καθολικοί, οι ορθόδοξοι και οι προτεστάντες πιστεύουν σε μια Τριάδα. Αλλά οι μουσουλμάνοι πιστεύουν ότι υπάρχει μόνο ένας Θεός, ο Αλλάχ, και ότι ο Μωάμεθ είναι ο προφήτης του· ωστόσο, δεν πιστεύουν ότι ο Θεός έχει ένα Γιο. Οι Εβραίοι λατρεύουν έναν Θεό, αλλά δεν δέχονται τον Ιησού ως τον Μεσσία. Οι αφρικανικές θρησκείες πιστεύουν ότι τα φυτά, τα ζώα και τα άψυχα αντικείμενα έχουν ένα πνεύμα. Οι Ινδιάνοι της Αμερικής λατρεύουν τις δυνάμεις της φύσης.
Ωστόσο, η αληθινή ειρήνη υπονοεί τουλάχιστον την ύπαρξη μιας στοιχειώδους ομοφωνίας, ή ενότητας, ανάμεσα στους διάφορους ανθρώπους. Αλλά οι θρησκείες που συναντήθηκαν στην Ασίζη ήταν τόσο αξιολύπητα διαιρεμένες ώστε δεν μπόρεσαν να συμφωνήσουν ούτε πάνω σε μια κοινή προσευχή! Ασφαλώς, ο Θεός δεν μπορεί να επιδοκιμάσει όλες αυτές τις αντιμαχόμενες αντιλήψεις επειδή, σύμφωνα με αυτά που έγραψε ο απόστολος Παύλος, «Ο Θεός δεν είναι [Θεός] ακαταστασίας, αλλ’ ειρήνης».—1 Κορινθίους 14:33.
Εισακούονται από τον Θεό;
Πώς μπορεί ο μοναδικός αληθινός Θεός, ο Δημιουργός του ουρανού και της γης, να ακούει με εύνοια τις προσευχές θρησκευτικών ηγετών οι οποίοι δεν έχουν καμία πρόθεση να εργαστούν για αληθινή ενότητα; Ο ίδιος ο εμπνευσμένος Λόγος του Θεού δηλώνει ξεκάθαρα ότι αυτοί που αποδίδουν αληθινή λατρεία ‘θα πρέπει να είναι όλοι σύμφωνοι μεταξύ τους και να μην υπάρχουν ανάμεσά τους διαιρέσεις, αλλά να είναι ενωμένοι, με μια σκέψη και με ένα φρόνημα’.—1 Κορινθίους 1:10, Νεοελληνική Δημοτική Μετάφραση.
Αν ο Θεός έδινε προσοχή σ’ αυτές τις διαιρεμένες θρησκείες, τότε θα ερχόταν σε αντίφαση με τον εαυτό του. Θα επιδοκίμαζε κάτι που καταδικάζει—τις διαφωνίες. Αλλά ο Θεός της αλήθειας δεν μπορεί να κατηγορηθεί ότι εφαρμόζει άλλο κανόνα τη μια φορά και άλλο την άλλη. Δεν θα έρθει σε αντίφαση με τον ίδιο του το Λόγο, γιατί είναι «αψευδής Θεός». (Τίτον 1:2) Επομένως, δεν ακούει με εύνοια τις προσευχές αυτών των διαιρεμένων λάτρεων.
Η Αγία Γραφή δείχνει καθαρά ότι ο Θεός επιδοκιμάζει μόνο τη λατρεία που είναι σε αρμονία με το θέλημά του. Ο Ιησούς είπε: «Δεν θα μπη εις την βασιλείαν των ουρανών καθένας που μου λέγει, ‘Κύριε, Κύριε’, αλλ’ εκείνος που κάνει το θέλημα του Πατέρα μου του επουρανίου». Επίσης είπε ότι ο Θεός «θέλει», δηλαδή επιδοκιμάζει και εισακούει μόνο αυτούς που τον λατρεύουν «πνευματικά και αληθινά». Αυτό γίνεται με το να τηρούν το Λόγο του και να υπακούν στις εντολές του. Έτσι, ο Θεός αποδοκιμάζει τις θρησκείες που δεν κάνουν το θέλημά του, ακριβώς όπως αποδοκίμασε και τους οικοδόμους του Πύργου της Βαβέλ, οι οποίοι επίσης δεν έκαναν το θέλημά του. Απορρίπτει τέτοιου είδους άτομα. Όπως είπε ο Ιησούς σε αυτούς που έκαναν το δικό τους θέλημα αντί για το θέλημα του Θεού: «Φύγετε από εμέ σεις οι εργάται της ανομίας».—Ματθαίος 7:21-23, Καινή Διαθήκη, «των Τεσσάρων Καθηγητών»· Ιωάννης 4:23, 24.
Έτσι, η πνευματική κατάσταση των θρησκειών που συγκεντρώθηκαν στην Ασίζη είναι εντελώς αντίθετη από αυτό που απαιτεί ο Θεός από τους αληθινούς λάτρεις. Αντί να είναι ενωμένοι στην ίδια σκέψη και στο ίδιο φρόνημα, είναι κατακομματιασμένοι επειδή τους λείπει η ενότητα, όπως συνέβαινε και στον Πύργο της Βαβέλ.
Το γεγονός ότι ο Θεός δεν ακούει με εύνοια τις προσευχές αυτών των θρησκειών του κόσμου, που μοιάζουν με τη Βαβέλ, γίνεται περισσότερο φανερό αν εξετάσουμε τη μαρτυρία της ιστορίας. Και τι είδους εικόνα αποκαλύπτει αυτή η μαρτυρία;
[Εικόνα στη σελίδα 6]
Ένας βαβυλωνιακός ναός-πύργος