Να Τρέχετε τον Αγώνα με Υπομονή

«Ας τρέχουμε με υπομονή τον αγώνα που έχει τεθεί μπροστά μας».​—ΕΒΡ. 12:1.

1, 2. Με τι παρομοίασε ο απόστολος Παύλος το Χριστιανικό τρόπο ζωής;

ΚΑΘΕ χρόνο, διεξάγονται σε πολλά μέρη μαραθώνιοι. Οι δρομείς που ασχολούνται με τον πρωταθλητισμό συμμετέχουν στον αγώνα έχοντας έναν και μόνο σκοπό​—τη νίκη. Οι περισσότεροι από τους υπόλοιπους δρομείς στοχεύουν κάπως χαμηλότερα. Αυτοί θα νιώθουν περήφανοι απλώς και μόνο αν τερματίσουν.

² Στην Αγία Γραφή, ο Χριστιανικός τρόπος ζωής παρομοιάζεται με αγώνα δρόμου. Ο απόστολος Παύλος χρησιμοποίησε αυτόν τον παραλληλισμό στην πρώτη του επιστολή προς τους συγχριστιανούς του που ζούσαν στην αρχαία Κόρινθο. Έγραψε: «Δεν γνωρίζετε ότι οι δρομείς σε έναν αγώνα τρέχουν όλοι, αλλά μόνο ένας λαβαίνει το βραβείο; Να τρέχετε με τέτοιον τρόπο ώστε να το κερδίσετε».​—1 Κορ. 9:24.

3. Τι εννοούσε ο Παύλος όταν είπε ότι μόνο ένας δρομέας βγαίνει νικητής;

³ Μήπως ο Παύλος εννοούσε ότι μόνο ένας από εκείνους τους Χριστιανούς θα κέρδιζε το βραβείο της ζωής ενώ όλοι οι άλλοι θα έτρεχαν μάταια; Ασφαλώς όχι! Οι δρομείς που συμμετείχαν στους αγώνες γυμνάζονταν και κατέβαλλαν σθεναρές προσπάθειες με στόχο να βγουν νικητές. Ο Παύλος ήθελε να καταβάλλουν και οι συγχριστιανοί του παρόμοιες προσπάθειες καθώς επιδίωκαν την αιώνια ζωή. Ενεργώντας έτσι, μπορούσαν να ελπίζουν ότι θα κέρδιζαν το βραβείο της ζωής. Ναι, στο Χριστιανικό αγώνα, κερδίζουν αυτό το βραβείο όλοι όσοι τερματίζουν.

4. Τι χρειάζεται να εξετάσουμε σχετικά με τον αγώνα που έχει τεθεί μπροστά μας;

⁴ Αυτά τα λόγια είναι ενθαρρυντικά, αλλά και αφυπνιστικά, για όλους όσους συμμετέχουν στον αγώνα για ζωή σήμερα. Γιατί; Επειδή το βραβείο​—είτε ζωή στον ουρανό είτε ζωή στην παραδεισιακή γη—​είναι απαράμιλλης αξίας. Βέβαια, ο αγώνας είναι μακρύς και επίπονος, με πολλά εμπόδια, περισπασμούς και κινδύνους. (Ματθ. 7:13, 14) Δυστυχώς, μερικοί έχουν επιβραδύνει, έχουν παραιτηθεί ή έχουν πέσει καθ’ οδόν. Ποιες παγίδες και ποιοι κίνδυνοι παραμονεύουν στον αγώνα για ζωή; Πώς μπορείτε να τα αποφύγετε όλα αυτά; Τι μπορείτε να κάνετε για να τερματίσετε και έτσι να βγείτε νικητές σε αυτόν τον αγώνα;

Η Υπομονή Είναι Απαραίτητη για τη Νίκη

5. Όπως φαίνεται στο εδάφιο Εβραίους 12:1, τι ανέφερε ο Παύλος για κάποιον αγώνα;

⁵ Ο Παύλος, στην επιστολή του προς τους Εβραίους Χριστιανούς της Ιερουσαλήμ και της Ιουδαίας, αναφέρθηκε ξανά σε διάφορα χαρακτηριστικά των αθλητικών αγώνων. (Διαβάστε Εβραίους 12:1) Επισήμανε, όχι μόνο το λόγο για τον οποίο πρέπει να συμμετέχει κανείς στον αγώνα, αλλά και τι πρέπει να κάνει για να νικήσει. Προτού όμως αναλύσουμε τη θεόπνευστη συμβουλή του Παύλου προς τους Εβραίους Χριστιανούς για να δούμε ποια μαθήματα μπορούμε να αντλήσουμε, ας εξετάσουμε τι τον υποκίνησε να γράψει αυτή την επιστολή και τι προσπαθούσε να παροτρύνει τους αναγνώστες του να κάνουν.

6. Ποια πίεση δέχονταν οι Χριστιανοί από τους θρησκευτικούς ηγέτες;

⁶ Οι Χριστιανοί του πρώτου αιώνα, ιδίως εκείνοι που ζούσαν στην Ιερουσαλήμ και στην Ιουδαία, αντιμετώπιζαν πολλές δοκιμασίες και αντιξοότητες. Δέχονταν μεγάλη πίεση από τους Ιουδαίους θρησκευτικούς ηγέτες, οι οποίοι εξακολουθούσαν να ασκούν ισχυρή επιρροή στο λαό. Παλαιότερα, αυτοί οι ηγέτες είχαν πετύχει την καταδίκη του Ιησού Χριστού ως στασιαστή και την εκτέλεσή του ως εγκληματία. Και δεν σκόπευαν να σταματήσουν την εναντίωσή τους. Στο βιβλίο των Πράξεων, διαβάζουμε για τις αλλεπάλληλες απειλές και επιθέσεις τους εναντίον των Χριστιανών, τις οποίες άρχισαν να εξαπολύουν σχεδόν αμέσως μετά τα θαυματουργικά γεγονότα της Πεντηκοστής του 33 Κ.Χ. Αυτό ασφαλώς έκανε δύσκολη τη ζωή των πιστών.​—Πράξ. 4:1-3· 5:17, 18· 6:8-12· 7:59· 8:1, 3.

7. Σε ποιους κρίσιμους καιρούς ζούσαν οι Χριστιανοί στους οποίους έγραψε ο Παύλος;

⁷ Επίσης, η περίοδος στην οποία ζούσαν εκείνοι οι Χριστιανοί ήταν λίγο πριν από το τέλος του Ιουδαϊκού συστήματος πραγμάτων. Ο Ιησούς τούς είχε μιλήσει για την καταστροφή που θα ερχόταν στο άπιστο Ιουδαϊκό έθνος. Είχε μιλήσει επίσης στους ακολούθους του για διάφορα γεγονότα που θα λάβαιναν χώρα ακριβώς πριν από το τέλος και τους είχε δώσει συγκεκριμένες οδηγίες για το τι έπρεπε να κάνουν ώστε να επιζήσουν. (Διαβάστε Λουκάς 21:20-22) Πώς έπρεπε, λοιπόν, να ενεργήσουν; Ο Ιησούς προειδοποίησε: «Να προσέχετε τον εαυτό σας ώστε να μην καταβαρυνθούν ποτέ οι καρδιές σας από υπερβολικό φαγητό και υπερβολικό ποτό και ανησυχίες της ζωής, και η ημέρα εκείνη έρθει ξαφνικά πάνω σας».​—Λουκ. 21:34.

8. Τι μπορεί να είχε κάνει κάποιους Χριστιανούς να επιβραδύνουν ή να παραιτηθούν;

⁸ Όταν έγραψε ο Παύλος την επιστολή του προς τους Εβραίους, είχαν περάσει σχεδόν 30 χρόνια από τότε που ο Ιησούς έδωσε αυτή την προειδοποίηση. Πώς είχε επηρεάσει εκείνους τους Χριστιανούς η πάροδος του χρόνου; Μερικοί ενέδωσαν στις πιέσεις και στους περισπασμούς της καθημερινής ζωής και δεν σημείωσαν την πνευματική πρόοδο που θα τους είχε δώσει την απαραίτητη ενίσχυση. (Εβρ. 5:11-14) Άλλοι προφανώς πίστευαν ότι η ζωή θα ήταν πολύ πιο εύκολη αν απλώς ακολουθούσαν την πλειονότητα των Ιουδαίων που τους περιέβαλλαν. Εξάλλου, εκείνοι οι Ιουδαίοι δεν είχαν εγκαταλείψει τελείως τον Θεό και εξακολουθούσαν να τηρούν σε κάποιον βαθμό το Νόμο. Άλλοι Χριστιανοί είχαν πειστεί ή είχαν πτοηθεί από κάποιους μέσα στην εκκλησία οι οποίοι απαιτούσαν την προσκόλληση στο Μωσαϊκό Νόμο και στην παράδοση. Τι θα μπορούσε να πει ο Παύλος για να βοηθήσει τους Χριστιανούς αδελφούς του να παραμείνουν πνευματικά άγρυπνοι και να υπομείνουν στον αγώνα;

9, 10. (α) Ποια παρότρυνση του Παύλου διαβάζουμε προς το τέλος του 10ου κεφαλαίου της Επιστολής Προς τους Εβραίους; (β) Γιατί έγραψε ο Παύλος για τις πιστές πράξεις των αρχαίων μαρτύρων;

⁹ Είναι ενδιαφέρον να παρατηρήσουμε τον τρόπο με τον οποίο προσπάθησε ο Παύλος, υπό θεϊκή έμπνευση, να ενδυναμώσει τους Εβραίους Χριστιανούς. Στο 10ο κεφάλαιο της επιστολής του, επισήμανε ότι ο Νόμος δεν ήταν παρά «σκιά των καλών μελλοντικών πραγμάτων» και κατέδειξε την αξία της λυτρωτικής θυσίας του Χριστού. Προς το τέλος αυτού του κεφαλαίου, ο Παύλος έδωσε στους αναγνώστες του την εξής νουθεσία: «Έχετε ανάγκη από υπομονή, ώστε, αφού κάνετε το θέλημα του Θεού, να λάβετε την εκπλήρωση της υπόσχεσης. Διότι ακόμη “πολύ λίγο”, και “αυτός που έρχεται θα φτάσει και δεν θα καθυστερήσει”».​—Εβρ. 10:1, 36, 37.

¹⁰ Στο 11ο κεφάλαιο της Επιστολής Προς τους Εβραίους, ο Παύλος εξηγεί με αριστοτεχνικό τρόπο τι σημαίνει αληθινή πίστη στον Θεό. Το καταδεικνύει δε αυτό παραθέτοντας παραδείγματα αντρών και γυναικών πίστης παλαιότερων εποχών. Μήπως επρόκειτο για άσκοπη παρέκκλιση από το θέμα; Κάθε άλλο. Ο απόστολος ήξερε ότι οι συλλάτρεις του έπρεπε να συνειδητοποιήσουν πως η πίστη προϋπέθετε θαρραλέα δράση και υπομονή. Το εξαίρετο παράδειγμα εκείνων των αρχαίων πιστών υπηρετών του Ιεχωβά θα ενδυνάμωνε τους Εβραίους ώστε να αντεπεξέλθουν στις δοκιμασίες και στις αντιξοότητες που αντιμετώπιζαν. Έτσι λοιπόν, αφού απαρίθμησε τις πράξεις πίστης εκείνων των όσιων υπηρετών του παρελθόντος, ο Παύλος μπορούσε να πει: «Επειδή έχουμε ένα τόσο μεγάλο σύννεφο μαρτύρων που μας περιβάλλει, ας αποβάλουμε και εμείς κάθε βάρος και την αμαρτία που μας μπλέκει εύκολα και ας τρέχουμε με υπομονή τον αγώνα που έχει τεθεί μπροστά μας».​—Εβρ. 12:1.

«Σύννεφο Μαρτύρων»

11. Ποια επίδραση μπορεί να έχει πάνω μας ο στοχασμός γύρω από το «μεγάλο σύννεφο μαρτύρων»;

¹¹ Το «μεγάλο σύννεφο μαρτύρων» δεν ήταν απλοί θεατές ή παρατηρητές, σαν να λέγαμε, οι οποίοι βρίσκονταν εκεί απλώς και μόνο για να παρακολουθήσουν τον αγώνα ή να δουν τον αγαπημένο τους αθλητή ή ομάδα να κερδίζει τη νίκη. Αντιθέτως, είχαν συμμετάσχει και αυτοί σαν δρομείς στον αγώνα. Μάλιστα, είχαν τρέξει με επιτυχία και είχαν τερματίσει. Αν και δεν ήταν πλέον ζωντανοί, μπορούσαν να θεωρηθούν έμπειροι δρομείς οι οποίοι ήταν σε θέση να ενθαρρύνουν τους μεταγενέστερους δρομείς στον αγώνα. Φανταστείτε πώς θα ένιωθε ένας αθλητής αν ήξερε ότι κάποιοι από τους πλέον διακεκριμένους δρομείς ήταν κοντά του και τον παρατηρούσαν. Δεν θα υποκινούνταν να κάνει το καλύτερο που μπορεί ή ακόμη και να ξεπεράσει τον εαυτό του; Εκείνοι οι μάρτυρες της αρχαιότητας ήταν σε θέση να πιστοποιήσουν ότι, όσο εξαντλητικός και αν ήταν ένας τέτοιος συμβολικός αγώνας, μπορούσε να είναι νικηφόρος. Ως εκ τούτου, αν οι Εβραίοι Χριστιανοί του πρώτου αιώνα είχαν διαρκώς στο νου τους το παράδειγμα εκείνου του “σύννεφου μαρτύρων”, θα μπορούσαν να αντλούν θάρρος και να “τρέχουν τον αγώνα με υπομονή”​—όπως άλλωστε μπορούμε και εμείς σήμερα.

12. Γιατί μας ενδιαφέρουν τα παραδείγματα που ανέφερε ο Παύλος;

¹² Πολλά από τα πιστά άτομα στα οποία αναφέρθηκε ο Παύλος είχαν περιστάσεις παρόμοιες με τις δικές μας. Ο Νώε, λόγου χάρη, ζούσε όταν ο προκατακλυσμιαίος κόσμος πλησίαζε στο τέλος του. Εμείς ζούμε κοντά στο τέλος του παρόντος συστήματος πραγμάτων. Ο Αβραάμ και η Σάρρα κλήθηκαν να αφήσουν τον τόπο τους για χάρη της αληθινής λατρείας και να περιμένουν την εκπλήρωση της υπόσχεσης του Ιεχωβά. Εμείς προτρεπόμαστε να απαρνηθούμε τον εαυτό μας και να κερδίσουμε την επιδοκιμασία του Ιεχωβά καθώς και τις ευλογίες που μας επιφυλάσσει. Ο Μωυσής πέρασε μέσα από μια φοβερή έρημο καθώς κατευθυνόταν προς την Υποσχεμένη Γη. Εμείς πορευόμαστε μέσα σε αυτό το ετοιμοθάνατο σύστημα πραγμάτων καθώς κατευθυνόμαστε προς τον υποσχεμένο νέο κόσμο. Τα όσα βίωσαν αυτοί οι άνθρωποι, οι επιτυχίες και οι αποτυχίες τους, καθώς και τα δυνατά και τα αδύνατα σημεία τους, αξίζουν όντως την προσοχή μας.​—Ρωμ. 15:4· 1 Κορ. 10:11.

Πώς τα Κατάφεραν;

13. Ποιες δυσκολίες αντιμετώπισε ο Νώε, και τι τον βοήθησε να τις υπερνικήσει;

¹³ Τι βοήθησε αυτούς τους υπηρέτες του Ιεχωβά να υπομείνουν και να ολοκληρώσουν με επιτυχία τον αγώνα; Προσέξτε τι έγραψε ο Παύλος για τον Νώε. (Διαβάστε Εβραίους 11:7) “Ο κατακλυσμός των νερών πάνω στη γη ο οποίος θα κατέστρεφε κάθε σάρκα” ήταν κάτι που ο Νώε “δεν είχε δει ακόμη”. (Γέν. 6:17) Ήταν κάτι που δεν είχε ξανασυμβεί, κάτι εντελώς πρωτόγνωρο. Ωστόσο, ο Νώε δεν το θεώρησε αδύνατο ή έστω απίθανο. Γιατί; Επειδή πίστευε πως οτιδήποτε έλεγε ο Ιεχωβά επρόκειτο και να το εκπληρώσει. Ο Νώε δεν είχε την άποψη πως αυτό που του ζητήθηκε ήταν υπερβολικά δύσκολο. Αντιθέτως, «ενήργησε έτσι ακριβώς». (Γέν. 6:22) Αν σκεφτούμε όλα όσα είχε να κάνει​—να φτιάξει την κιβωτό, να συγκεντρώσει τα ζώα, να αποθηκεύσει τροφή στην κιβωτό για τους ανθρώπους και τα ζώα, να κηρύξει ένα προειδοποιητικό άγγελμα και να διατηρήσει την οικογένειά του πνευματικά ισχυρή—​το ότι «ενήργησε έτσι ακριβώς» δεν ήταν μικρό πράγμα. Εντούτοις, η πίστη και η υπομονή του Νώε οδήγησαν σε ζωή και ευλογίες τόσο τον ίδιο όσο και την οικογένειά του.

14. Ποιες δοκιμασίες υπέμειναν ο Αβραάμ και η Σάρρα, και ποιο μάθημα διδασκόμαστε εμείς;

¹⁴ Ο Αβραάμ και η Σάρρα είναι οι επόμενοι από αυτούς που συμπεριλαμβάνει ο Παύλος στο «σύννεφο μαρτύρων που μας περιβάλλει». Αυτοί εγκατέλειψαν τη φυσιολογική ζωή που είχαν στην Ουρ, και το μέλλον τους φαινόταν αβέβαιο. Αποδείχτηκαν παραδείγματα ακλόνητης πίστης και υπακοής σε δύσκολους καιρούς. Δεδομένων όλων των θυσιών που ήταν διατεθειμένος να κάνει ο Αβραάμ χάριν της αληθινής λατρείας, αποκλήθηκε κατάλληλα «ο πατέρας όλων εκείνων που έχουν πίστη». (Ρωμ. 4:11) Ο Παύλος αναφέρθηκε στις κυριότερες μόνο από τις πράξεις πίστης του Αβραάμ, εφόσον οι αναγνώστες του γνώριζαν καλά τις λεπτομέρειες της ζωής του. Εντούτοις, το μάθημα που τόνισε είναι ισχυρό: «Έχοντας πίστη πέθαναν όλοι αυτοί [περιλαμβανομένου του Αβραάμ και της οικογένειάς του], αν και δεν έλαβαν την εκπλήρωση των υποσχέσεων, αλλά τις είδαν από μακριά και τις καλοδέχτηκαν και διακήρυξαν δημόσια ότι ήταν ξένοι και προσωρινοί κάτοικοι στη χώρα». (Εβρ. 11:13) Είναι ολοφάνερο ότι η πίστη τους στον Θεό και η προσωπική τους σχέση μαζί του τους βοήθησαν να τρέξουν με υπομονή τον αγώνα.

15. Τι υποκίνησε τον Μωυσή να ζήσει με τον τρόπο που έζησε;

¹⁵ Ο Μωυσής είναι άλλος ένας υποδειγματικός υπηρέτης του Ιεχωβά που συγκαταλέγεται στο «σύννεφο μαρτύρων». Αυτός άφησε πίσω του μια πλούσια, προνομιούχα ζωή, «επιλέγοντας να υφίσταται κακομεταχείριση με το λαό του Θεού». Τι τον υποκίνησε να το κάνει αυτό; Ο Παύλος έδωσε την απάντηση: «Είχε το βλέμμα του προσηλωμένο στην απόδοση της ανταμοιβής. . . . Παρέμεινε σταθερός σαν να έβλεπε τον Αόρατο». (Διαβάστε Εβραίους 11:24-27) Ο Μωυσής δεν παρασύρθηκε από «την προσωρινή απόλαυση της αμαρτίας». Επειδή θεωρούσε τόσο πραγματικό τον Θεό και τις υποσχέσεις του, εκδήλωσε ασυνήθιστο θάρρος και υπομονή. Κατέβαλλε ακούραστες προσπάθειες καθώς ηγούνταν των Ισραηλιτών κατά την έξοδό τους από την Αίγυπτο και στην πορεία τους προς την Υποσχεμένη Γη.

16. Γιατί δεν αποκαρδιώθηκε ο Μωυσής όταν δεν του επιτράπηκε να μπει στην Υποσχεμένη Γη;

¹⁶ Όπως ο Αβραάμ, έτσι και ο Μωυσής δεν είδε την εκπλήρωση της υπόσχεσης του Θεού στη διάρκεια της ζωής του. Όταν οι Ισραηλίτες ήταν έτοιμοι να μπουν στην Υποσχεμένη Γη, του ειπώθηκαν τα εξής: «Από απόσταση θα δεις τη γη, αλλά δεν θα μπεις εκεί, στη γη που δίνω στους γιους του Ισραήλ». Αυτό συνέβη επειδή πρωτύτερα ο ίδιος και ο Ααρών, αγανακτισμένοι από το στασιαστικό πνεύμα του λαού, “απείθησαν [προς τον Θεό] στο μέσο των γιων του Ισραήλ, στα νερά της Μεριβά”. (Δευτ. 32:51, 52) Μήπως ο Μωυσής αποκαρδιώθηκε ή κυριεύτηκε από πικρία; Όχι. Ευλόγησε το λαό και ολοκλήρωσε με τα ακόλουθα λόγια: «Ευτυχισμένος είσαι, Ισραήλ! Ποιος είναι σαν εσένα, λαός που απολαμβάνει σωτηρία από τον Ιεχωβά, την ασπίδα της βοήθειάς σου και Εκείνον που είναι για εσένα σπαθί γεμάτο εξοχότητα;»​—Δευτ. 33:29.

Μαθήματα για Εμάς

17, 18. (α) Τι μπορούμε να μάθουμε από το «σύννεφο μαρτύρων» όσον αφορά τον αγώνα για ζωή; (β) Τι θα εξεταστεί στο επόμενο άρθρο;

¹⁷ Η εξέταση της ζωής μερικών από αυτούς οι οποίοι συμπεριλαμβάνονται στο «σύννεφο μαρτύρων που μας περιβάλλει» δείχνει καθαρά ότι, για να τρέξουμε τον αγώνα μέχρι το τέρμα, χρειάζεται να έχουμε ανεπιφύλακτη πίστη στον Θεό και στις υποσχέσεις του. (Εβρ. 11:6) Η πίστη δεν πρέπει να βρίσκεται στο περιθώριο της ζωής μας​—πρέπει να είναι στο επίκεντρο. Σε αντίθεση με όσους στερούνται πίστης, οι υπηρέτες του Ιεχωβά μπορούν να βλέπουν πέρα από το σήμερα. Μπορούμε να βλέπουμε «τον Αόρατο» και, ως αποτέλεσμα, να τρέχουμε τον αγώνα με υπομονή.​—2 Κορ. 5:7.

¹⁸ Ο Χριστιανικός αγώνας δεν είναι εύκολος. Εντούτοις, μπορούμε να τερματίσουμε τον αγώνα με επιτυχία. Στο επόμενο άρθρο, θα εξετάσουμε ποια περαιτέρω βοήθεια έχουμε στη διάθεσή μας.

«Να Τρέχετε . . . Ώστε να το Κερδίσετε»

«Να τρέχετε με τέτοιον τρόπο ώστε να το κερδίσετε».​—1 ΚΟΡ. 9:24.

1, 2. (α) Τι χρησιμοποίησε ο Παύλος για να ενθαρρύνει τους Εβραίους Χριστιανούς; (β) Ποια νουθεσία λαβαίνουν οι υπηρέτες του Θεού;

ΣΤΗΝ επιστολή του προς τους Εβραίους, ο απόστολος Παύλος χρησιμοποίησε μια δυνατή λεκτική εικόνα για να ενθαρρύνει τους συγχριστιανούς του. Τους υπενθύμισε ότι δεν ήταν μόνοι τους καθώς έτρεχαν στον αγώνα για ζωή. Τους περιέβαλλε ένα «μεγάλο σύννεφο μαρτύρων», οι οποίοι είχαν ολοκληρώσει με επιτυχία τον αγώνα. Διατηρώντας ξεκάθαρα στο νου τους τις πιστές πράξεις και τις σθεναρές προσπάθειες εκείνων των δρομέων του παρελθόντος, οι Εβραίοι Χριστιανοί θα ένιωθαν την ώθηση να προχωρούν ακάθεκτοι στον αγώνα τους και να μην παραιτηθούν.

² Στο προηγούμενο άρθρο, εξετάσαμε την πορεία ζωής αρκετών από αυτούς που συμπεριλαμβάνονται στο «σύννεφο μαρτύρων». Όπως είδαμε, η ακλόνητη πίστη τούς βοήθησε να παραμείνουν όσιοι στον Θεό, σαν να προχωρούσαν ακάθεκτοι σε έναν αγώνα μέχρι το τέρμα. Μπορούμε να αντλήσουμε ένα μάθημα από την επιτυχία τους. Όπως αναφέρθηκε σε εκείνο το άρθρο, ο Παύλος έδωσε στους συνυπηρέτες του, μεταξύ αυτών και σε εμάς, την εξής νουθεσία: «Ας αποβάλουμε και εμείς κάθε βάρος και την αμαρτία που μας μπλέκει εύκολα και ας τρέχουμε με υπομονή τον αγώνα που έχει τεθεί μπροστά μας».​—Εβρ. 12:1.

3. Ποιο σημείο ήθελε να τονίσει ο Παύλος με τη συμβουλή του αναφορικά με τους δρομείς των ελληνικών αγώνων;

³ Αναφορικά με τους αγώνες δρόμου, ένα από τα δημοφιλή αγωνίσματα εκείνης της εποχής, το βιβλίο Το Υπόβαθρο της Πρώτης Χριστιανοσύνης (Backgrounds of Early Christianity) αναφέρει ότι «οι Έλληνες γυμνάζονταν και αγωνίζονταν γυμνοί».a Σε αυτούς τους αγώνες, οι δρομείς αφαιρούσαν από πάνω τους κάθε περιττό βάρος ή φορτίο που θα μπορούσε να τους επιβραδύνει. Μολονότι δεν θα συμφωνούσαμε με αυτή την έλλειψη σεμνότητας και ευπρέπειας, εκείνοι έτρεχαν κατ’ αυτόν τον τρόπο με μοναδικό σκοπό να κερδίσουν το βραβείο. Το σημείο που ήθελε να τονίσει ο Παύλος ήταν ότι, για να λάβουν οι δρομείς το βραβείο στον αγώνα για ζωή, είναι ουσιώδες να απαλλαχτούν από κάθε είδους εμπόδια. Αυτή η συμβουλή ήταν ωφέλιμη για τους Χριστιανούς εκείνης της εποχής, και το ίδιο ισχύει για εμάς σήμερα. Ποια βάρη ή φορτία θα μπορούσαν να μας εμποδίσουν να κερδίσουμε το βραβείο στον αγώνα για ζωή;

«Ας Αποβάλουμε . . . Κάθε Βάρος»

4. Σε τι ήταν απορροφημένοι οι άνθρωποι των ημερών του Νώε;

⁴ Ο Παύλος έδωσε τη συμβουλή να “αποβάλουμε κάθε βάρος”. Αυτό περιλαμβάνει οτιδήποτε θα μπορούσε να μας εμποδίσει να διοχετεύσουμε όλη μας την προσοχή και τις δυνάμεις στον αγώνα στον οποίο τρέχουμε. Τι είδους βάρη μπορεί να είναι αυτά; Ανατρέχοντας στο παράδειγμα του Νώε​—ένα από αυτά που μνημόνευσε ο Παύλος—​μας έρχονται στο νου τα λόγια του Ιησού: «Όπως συνέβη στις ημέρες του Νώε, έτσι θα είναι και στις ημέρες του Γιου του ανθρώπου». (Λουκ. 17:26) Ο Ιησούς δεν αναφερόταν κυρίως στην πρωτοφανή καταστροφή που επίκειται, αλλά στον τρόπο ζωής των ανθρώπων. (Διαβάστε Ματθαίος 24:37-39) Η πλειονότητα των ανθρώπων στις ημέρες του Νώε δεν ενδιαφέρονταν για τον Θεό, και ως εκ τούτου δεν επιδίωκαν να τον ευαρεστήσουν. Τι είχε αποσπάσει την προσοχή τους; Τίποτα το ασυνήθιστο. Έτρωγαν, έπιναν και παντρεύονταν​—πράγματα που αποτελούν φυσιολογικό μέρος της ζωής. Το πραγματικό πρόβλημα, όπως είπε ο Ιησούς, ήταν ότι «δεν έδωσαν προσοχή».

5. Τι μπορεί να μας βοηθήσει να ολοκληρώσουμε τον αγώνα με επιτυχία;

⁵ Όπως ο Νώε και η οικογένειά του, έτσι και εμείς έχουμε πολλά να κάνουμε κάθε μέρα. Χρειάζεται να εξασφαλίζουμε τα προς το ζην και να φροντίζουμε για τον εαυτό μας και την οικογένειά μας. Αυτό μπορεί να απορροφά μεγάλο μέρος του χρόνου, των δυνάμεων και των πόρων μας. Ιδιαίτερα σε οικονομικά δύσκολους καιρούς, είναι εύκολο να κυριευτούμε από ανησυχία για τις ανάγκες της ζωής. Ως αφιερωμένοι Χριστιανοί, έχουμε επίσης σημαντικές θεοκρατικές ευθύνες. Συμμετέχουμε στη διακονία, προετοιμαζόμαστε για τις Χριστιανικές συναθροίσεις και παρευρισκόμαστε σε αυτές, καθώς επίσης διατηρούμαστε πνευματικά ισχυροί μέσω της προσωπικής μελέτης και της οικογενειακής λατρείας. Παρ’ όλα όσα είχε να κάνει ο Νώε στην υπηρεσία του Θεού, «ενήργησε έτσι ακριβώς». (Γέν. 6:22) Ασφαλώς, αν θέλουμε να τρέξουμε στο Χριστιανικό αγώνα μέχρι το τέρμα, είναι ζωτικό να περιορίζουμε στο ελάχιστο το βάρος που έχουμε να σηκώσουμε, καθώς και να μην αναλαμβάνουμε περιττά φορτία.

6, 7. Ποια συμβουλή του Ιησού πρέπει να θυμόμαστε;

⁶ Τι εννοούσε ο Παύλος όταν είπε ότι πρέπει να αποβάλουμε «κάθε βάρος»; Φυσικά, δεν μπορούμε να απαλλαχτούμε εντελώς από κάθε ευθύνη που έχουμε. Σε σχέση με αυτό, όμως, θυμηθείτε τα λόγια του Ιησού: «Ποτέ μην ανησυχήσετε και πείτε: “Τι θα φάμε;” ή “Τι θα πιούμε;” ή “Τι θα φορέσουμε;” Διότι όλα αυτά είναι τα πράγματα που επιδιώκουν με λαχτάρα τα έθνη. Διότι ο ουράνιος Πατέρας σας ξέρει ότι τα έχετε ανάγκη όλα αυτά». (Ματθ. 6:31, 32) Τα λόγια του Ιησού υποδηλώνουν ότι ακόμη και τα λεγόμενα φυσιολογικά πράγματα, όπως η τροφή και η ενδυμασία, μπορούν να γίνουν βάρος ή πρόσκομμα αν δεν τα κρατάμε στη σωστή θέση.

⁷ Προσέξτε τα λόγια του Ιησού: «Ο ουράνιος Πατέρας σας ξέρει ότι τα έχετε ανάγκη όλα αυτά». Αυτό υποδηλώνει ότι ο ουράνιος Πατέρας μας, ο Ιεχωβά, θα κάνει το μέρος του για να φροντίσει τις ανάγκες μας. Βέβαια, η φράση «όλα αυτά» μπορεί να εννοεί κάτι διαφορετικό από εκείνα που θέλουμε ή προτιμούμε εμείς. Εντούτοις, ο Ιησούς μάς λέει να μην ανησυχούμε για «τα πράγματα που επιδιώκουν με λαχτάρα τα έθνη». Γιατί; Ο ίδιος συμβούλεψε αργότερα τους ακροατές του: «Να προσέχετε τον εαυτό σας ώστε να μην καταβαρυνθούν ποτέ οι καρδιές σας από υπερβολικό φαγητό και υπερβολικό ποτό και ανησυχίες της ζωής, και η ημέρα εκείνη έρθει ξαφνικά πάνω σας σαν παγίδα».​—Λουκ. 21:34, 35.

8. Γιατί ιδιαίτερα τώρα είναι καιρός να “αποβάλουμε κάθε βάρος”;

⁸ Η γραμμή του τερματισμού είναι ακριβώς μπροστά μας. Πόσο δυσάρεστο θα ήταν αν αφήναμε τον εαυτό μας να καταβαρυνθεί από περιττά βάρη που μπορεί να αποτελέσουν για εμάς τροχοπέδη τώρα που είμαστε τόσο κοντά στο τέλος! Επομένως, η συμβουλή του αποστόλου Παύλου είναι πολύ σοφή: «Είναι μέσο για την απόκτηση μεγάλου κέρδους αυτή η θεοσεβής αφοσίωση μαζί με αυτάρκεια». (1 Τιμ. 6:6) Αν παίρνουμε στα σοβαρά αυτά τα λόγια του Παύλου, οι πιθανότητές μας να κερδίσουμε το βραβείο θα είναι πολύ μεγαλύτερες.

Η «Αμαρτία που μας Μπλέκει Εύκολα»

9, 10. (α) Σε τι αναφέρεται η φράση η «αμαρτία που μας μπλέκει εύκολα»; (β) Πώς θα μπορούσαμε να “μπλεχτούμε” εμείς;

⁹ Ο Παύλος είπε ότι πρέπει να αποβάλουμε, όχι μόνο «κάθε βάρος», αλλά «και την αμαρτία που μας μπλέκει εύκολα». Ποια μπορεί να είναι αυτή; Η λέξη του πρωτότυπου ελληνικού κειμένου που αποδίδεται «μας μπλέκει εύκολα» εμφανίζεται μόνο μία φορά στη Γραφή, στο συγκεκριμένο εδάφιο. Ο λόγιος Άλμπερτ Μπαρνς επισήμανε: «Όπως ένας δρομέας θα πρόσεχε να μη δημιουργήσει πρόβλημα στον εαυτό του φορώντας κάποιο ένδυμα που θα μπορούσε να τυλιχτεί στα πόδια του καθώς έτρεχε και να του γίνει εμπόδιο, έτσι και ο Χριστιανός οφείλει να προσέχει ιδιαίτερα ώστε να παραμερίζει οποιοδήποτε παρόμοιο εμπόδιο». Πώς μπορεί ένας Χριστιανός να “μπλεχτεί”, με αποτέλεσμα να εξασθενήσει η πίστη του;

¹⁰ Ένας Χριστιανός δεν χάνει την πίστη του μέσα σε μια μέρα. Αυτό μπορεί να συμβεί σταδιακά, ακόμη και ανεπαίσθητα. Νωρίτερα στην επιστολή του, ο Παύλος προειδοποίησε για τον κίνδυνο που υπήρχε να “ξεμακρύνει” κάποιος ή να αναπτυχθεί μέσα του «πονηρή καρδιά απιστίας». (Εβρ. 2:1· 3:12) Αν τα πόδια του δρομέα μπλεχτούν με το ένδυμά του, είναι σχεδόν αναπόφευκτο ότι θα πέσει. Η πιθανότητα να συμβεί αυτό είναι ιδιαίτερα μεγάλη αν ο δρομέας αγνοήσει τον κίνδυνο και φορέσει κάποιο ακατάλληλο ρούχο. Τι μπορεί να τον κάνει να αγνοήσει τον κίνδυνο; Ίσως η επιπολαιότητα, η υπερβολική αυτοπεποίθηση ή κάποιος περισπασμός. Ποιο μάθημα μπορούμε να αντλήσουμε από τη συμβουλή του Παύλου;

11. Τι μπορεί να μας κάνει να χάσουμε την πίστη μας;

¹¹ Πρέπει να θυμόμαστε ότι η απώλεια της πίστης είναι η κατάληξη μιας πορείας που μπορεί να ακολουθούμε επί κάποιο χρονικό διάστημα. Σχετικά με «την αμαρτία που μας μπλέκει εύκολα», κάποιος άλλος λόγιος παρατηρεί ότι πρόκειται για «την αμαρτία που ασκεί την ισχυρότερη επίδραση πάνω μας, μέσω των περιστάσεών μας, της ιδιοσυγκρασίας μας, των συναναστροφών μας». Με άλλα λόγια, το περιβάλλον μας, οι προσωπικές μας αδυναμίες και οι παρέες μας μπορούν να ασκήσουν ισχυρή επίδραση πάνω μας. Μπορούν να κάνουν την πίστη μας να εξασθενήσει ή ακόμη και να χαθεί.​—Ματθ. 13:3-9.

12. Ποιες υπενθυμίσεις πρέπει να παίρνουμε στα σοβαρά για να μη χάσουμε την πίστη μας;

¹² Στο διάβα των ετών, η τάξη του πιστού και φρόνιμου δούλου μάς παρέχει υπενθυμίσεις ώστε να είμαστε προσεκτικοί με αυτά που βλέπουμε και ακούμε, δηλαδή με αυτά στα οποία προσηλώνουμε την καρδιά μας και το νου μας. Έχουμε προειδοποιηθεί για τον κίνδυνο να εμπλακούμε στην επιδίωξη χρημάτων και αποκτημάτων. Μπορεί να παρασυρθούμε από τη λάμψη και τη γοητεία του κόσμου της διασκέδασης ή από την πληθώρα συσκευών νέου τύπου που μας κατακλύζουν. Θα ήταν σοβαρό λάθος να νομίζουμε ότι αυτές οι συμβουλές είναι υπερβολικά περιοριστικές ή ότι ισχύουν μόνο για τους άλλους και ότι εμείς προσωπικά είμαστε κατά κάποιον τρόπο άτρωτοι στους κινδύνους. Τα προσκόμματα που βάζει ο κόσμος του Σατανά στο δρόμο μας για να μας μπλέξει είναι ύπουλα και απατηλά. Η επιπολαιότητα, η υπερβολική αυτοπεποίθηση και οι περισπασμοί έχουν αποδειχτεί ολέθρια για μερικούς, μπορούν δε να επηρεάσουν και τη δική μας ελπίδα να κερδίσουμε το βραβείο της ζωής.​—1 Ιωάν. 2:15-17.

13. Πώς μπορούμε να προστατευτούμε από βλαβερές επιρροές;

¹³ Τη μια μέρα μετά την άλλη, ερχόμαστε σε επαφή με ανθρώπους που προωθούν τους στόχους, τις αξίες και τον τρόπο σκέψης του κόσμου που μας περιβάλλει. (Διαβάστε Εφεσίους 2:1, 2) Ωστόσο, το κατά πόσον θα επηρεαστούμε εξαρτάται κυρίως από εμάς, από το πώς αντιδρούμε σε αυτές τις επιρροές. “Ο αέρας” για τον οποίο έκανε λόγο ο Παύλος είναι θανατηφόρος. Πρέπει να είμαστε διαρκώς σε επιφυλακή ώστε να μην πνιγούμε, ή να μην πάθουμε ασφυξία, με αποτέλεσμα να μην καταφέρουμε να τερματίσουμε τον αγώνα. Ποια βοήθεια έχουμε στη διάθεσή μας για να συνεχίσουμε να τρέχουμε; Ο Ιησούς είναι ο τέλειος δρομέας που προπορεύεται, σαν να λέγαμε. (Εβρ. 12:2) Επίσης, έχουμε το παράδειγμα του Παύλου, εφόσον ο ίδιος συμπεριέλαβε τον εαυτό του στους δρομείς του Χριστιανικού αγώνα και παρότρυνε τους ομοπίστους του να τον μιμούνται.​—1 Κορ. 11:1· Φιλιπ. 3:14.

«Να το Κερδίσετε»​—Πώς;

14. Πώς έβλεπε ο Παύλος την προσωπική του συμμετοχή στον αγώνα;

¹⁴ Πώς έβλεπε ο Παύλος την προσωπική του συμμετοχή στον αγώνα; Στην τελευταία του ομιλία προς τους πρεσβυτέρους της Εφέσου, είπε: «Δεν θεωρώ καθόλου την ψυχή μου πολύτιμη για εμένα, αρκεί να τελειώσω την πορεία μου και τη διακονία που έλαβα από τον Κύριο Ιησού». (Πράξ. 20:24) Ήταν διατεθειμένος να θυσιάσει τα πάντα, ακόμη και τη ζωή του, προκειμένου να τερματίσει τον αγώνα. Για τον Παύλο, οι προσπάθειες και ο κόπος που κατέβαλλε σε σχέση με τα καλά νέα δεν θα είχαν καμιά αξία αν για κάποιον λόγο δεν κατάφερνε να τελειώσει την πορεία του. Ωστόσο, δεν ένιωθε υπερβολική σιγουριά για τον εαυτό του, θεωρώντας δεδομένη τη νίκη στον αγώνα. (Διαβάστε Φιλιππησίους 3:12, 13) Μόνο προς το τέλος της ζωής του είπε με κάποια βεβαιότητα: «Έχω αγωνιστεί τον καλό αγώνα, έχω τρέξει τη διαδρομή μέχρι το τέρμα, έχω τηρήσει την πίστη».​—2 Τιμ. 4:7.

15. Ποια ενθάρρυνση έδωσε ο Παύλος στους συναγωνιστές του;

¹⁵ Επιπλέον, ο Παύλος είχε την έντονη επιθυμία να δει και τους συγχριστιανούς του να τερματίζουν τον αγώνα και να μην εγκαταλείψουν καθ’ οδόν. Λόγου χάρη, παρότρυνε τους Χριστιανούς στους Φιλίππους να εργάζονται σκληρά για τη σωτηρία τους. Έπρεπε να κρατούν «σφιχτά το λόγο της ζωής». Και συνέχισε: «Για να έχω αιτία για αγαλλίαση στην ημέρα του Χριστού, ότι μάταια δεν έτρεξα ούτε μάταια εργάστηκα σκληρά». (Φιλιπ. 2:16) Παρόμοια, παρότρυνε και τους Χριστιανούς στην Κόρινθο: «Να τρέχετε με τέτοιον τρόπο ώστε να το κερδίσετε [το βραβείο]».​—1 Κορ. 9:24.

16. Γιατί πρέπει να έχουμε ξεκάθαρο μπροστά μας το στόχο, ή αλλιώς το βραβείο;

¹⁶ Σε έναν αγώνα μεγάλης απόστασης, όπως είναι ο μαραθώνιος, η γραμμή του τερματισμού δεν είναι ορατή στην αρχή. Ωστόσο, σε όλη τη διαδρομή, ο δρομέας παραμένει προσηλωμένος στον τερματισμό. Αυτή η προσήλωση γίνεται πιο έντονη όταν αντιλαμβάνεται ότι πλησιάζει στο στόχο του. Κάτι παρόμοιο πρέπει να ισχύει και για το δικό μας αγώνα. Ο στόχος, ή αλλιώς το βραβείο, πρέπει να είναι πραγματικός για εμάς. Αυτό θα μας βοηθήσει να το κερδίσουμε.

17. Τι ρόλο παίζει η πίστη για να παραμένουμε προσηλωμένοι στο βραβείο;

¹⁷ «Πίστη είναι η βεβαιωμένη προσδοκία πραγμάτων για τα οποία ελπίζει κανείς, η φανερή απόδειξη πραγματικοτήτων, τις οποίες όμως δεν βλέπουμε», έγραψε ο Παύλος. (Εβρ. 11:1) Ο Αβραάμ και η Σάρρα ήταν διατεθειμένοι να αφήσουν έναν άνετο τρόπο ζωής και να ζουν σαν «ξένοι και προσωρινοί κάτοικοι στη χώρα». Τι τους βοήθησε; «Είδαν [την εκπλήρωση των υποσχέσεων του Θεού] από μακριά». Ο Μωυσής απέρριψε «την προσωρινή απόλαυση της αμαρτίας» και «τους θησαυρούς της Αιγύπτου». Πού βρήκε την πίστη και τη δύναμη για να το κάνει αυτό; «Είχε το βλέμμα του προσηλωμένο στην απόδοση της ανταμοιβής». (Εβρ. 11:8-13, 24-26) Καταλαβαίνουμε, λοιπόν, γιατί ο Παύλος προλόγισε την περιγραφή του καθενός από αυτά τα άτομα με τη φράση «μέσω πίστης». Η πίστη τούς βοήθησε να βλέπουν πέρα από τις δοκιμασίες και τις αντιξοότητες που αντιμετώπιζαν και να διακρίνουν όσα έκανε και όσα επρόκειτο ακόμη να κάνει ο Θεός για χάρη τους.

18. Ποια θετικά βήματα μπορούμε να κάνουμε για να αποβάλουμε «την αμαρτία που μας μπλέκει εύκολα»;

¹⁸ Αν στοχαζόμαστε το παράδειγμα των αντρών και των γυναικών πίστης που αναφέρονται στο 11ο κεφάλαιο της Επιστολής Προς τους Εβραίους και τους μιμούμαστε, μπορούμε να καλλιεργήσουμε πίστη και να αποβάλουμε «την αμαρτία που μας μπλέκει εύκολα». (Εβρ. 12:1) Επίσης, μπορούμε να «σκεφτόμαστε ο ένας τον άλλον ώστε να παρακινούμε σε αγάπη και καλά έργα», καθώς συναθροιζόμαστε με εκείνους που καλλιεργούν παρόμοια πίστη.​—Εβρ. 10:24.

19. Γιατί είναι σημαντικό να παραμένουμε προσηλωμένοι στο βραβείο;

¹⁹ Πλησιάζουμε στο τέλος του αγώνα μας. Σχεδόν βλέπουμε τη γραμμή του τερματισμού. Μέσω πίστης και με τη βοήθεια του Ιεχωβά, μπορούμε να «αποβάλουμε και εμείς κάθε βάρος και την αμαρτία που μας μπλέκει εύκολα». Ναι, μπορούμε να τρέχουμε με τέτοιον τρόπο ώστε να κερδίσουμε το βραβείο​—τις ευλογίες που έχει υποσχεθεί ο Θεός και Πατέρας μας, ο Ιεχωβά.

[Υποσημείωση]