Θα Καταστρέψει η Απληστία τις Ασφαλιστικές Επιχειρήσεις;

Θα Καταστρέψει η Απληστία τις Ασφαλιστικές Επιχειρήσεις;

ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΑΚΙ, που είναι μόλις δυο χρονών, υποφέρει από κρίσεις. Την πηγαίνουν επειγόντως στο νοσοκομείο, αλλά το νοσοκομείο δεν τη δέχεται. Το ίδιο συμβαίνει και με τα υπόλοιπα νοσοκομεία στα οποία την πηγαίνουν. Δεν υπάρχουν γιατροί στα τμήματα έκτακτων περιστατικών. Λένε ότι δεν είναι δυνατό να περιποιηθούν τους ασθενείς εκεί. Στην πραγματικότητα, είναι χιλιάδες εκείνοι που έχουν παρατήσει πρόσφατα το ιατρικό επάγγελμα. Επίσης, επιχειρήσεις κάθε είδους έχουν αναγκαστεί να κλείσουν. Δημοτικά συμβούλια έχουν παραιτηθεί. Πόλεις έχουν κλείσει τα πάρκα τους. Γιατί συμβαίνουν αυτά;

Η απάντηση είναι: ασφαλιστική κρίση. Οι Ηνωμένες Πολιτείες παραπαίουν ακόμη εξαιτίας της τρίχρονης κρίσης, που ήρθε ως αποτέλεσμα της υπερβολικής αύξησης των ασφάλιστρων. Μήπως επηρεαστήκατε κι εσείς; Αν μη τι άλλο, η κρίση αυτή σας έπληξε οικονομικά. Χωρίς αμφιβολία, πληρώσατε περισσότερα, για ιατρική περίθαλψη και για υπηρεσίες και προϊόντα κάθε είδους, ακόμη και για δημοτικούς φόρους.

Γιατί υπάρχει αυτή η κρίση; Πριν απαντήσουμε σ’ αυτό, ας δούμε σύντομα τι είναι ασφάλιση. Θεωρητικά, η ασφάλιση είναι ένας τρόπος προστασίας του ατόμου από μεγάλη οικονομική ζημιά, εφόσον κατανέμει τη ζημιά αυτή ομοιόμορφα στα πολλά άτομα που πληρώνουν ασφάλιστρα. Ένας τύπος ασφάλισης, που γίνεται ολοένα και πιο σημαντικός, ονομάζεται ασφάλιση ευθυνών και υποχρεώσεων. Αυτή σας προστατεύει, όταν ο νόμος σάς καταλογίζει ευθύνη για ζημιές σε ανθρώπους ή σε περιουσίες. Γιατροί, δικηγόροι, επιχειρήσεις κάθε είδους, ακόμη και δήμοι και μεγάλες πόλεις, διαπιστώνουν ότι τους είναι δύσκολο να εκπληρώσουν τις υποχρεώσεις τους χωρίς να κάνουν ασφάλιση ευθυνών και υποχρεώσεων.

Ωστόσο, όσο ζωτικής σημασίας κι αν είναι αυτού του είδους η ασφάλιση, εδώ και αρκετά χρόνια, άρχισε να χάνει έδαφος στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ξαφνικά, οι ασφαλιστικές εταιρίες αύξησαν υπερβολικά τα ασφάλιστρα για το συγκεκριμένο τύπο ασφάλισης· στις περισσότερες περιπτώσεις τα διπλασίασαν ή τα τετραπλασίασαν ή ακόμα και τα δεκαπλασίασαν! Συχνά, απλώς ακύρωναν τα συμβόλαια.

Μήπως το πρόβλημα περιορίζεται στις Ηνωμένες Πολιτείες; Όχι, γιατί όπως φαίνεται, οι ασφαλίσεις έχουν γίνει ένα διεθνές δίκτυο που χαρακτηρίζεται από εύθραυστη ισορροπία. Οι αμερικανικές ασφαλιστικές εταιρίες είναι οι ίδιες ασφαλισμένες σε εταιρίες αντασφάλισης, οι περισσότερες από τις οποίες έχουν την έδρα τους στην Ευρώπη. Πολλές απ’ αυτές έχουν καταρρεύσει ή έχουν αποσυρθεί εξαιτίας της κρίσης. Στην πραγματικότητα, λέγεται ότι πολλοί οικονομολόγοι ξένων χωρών παρομοιάζουν την επιρροή που ασκεί η οικονομία των Η.Π.Α. με το μπλέξιμο που θα έχει κάποιος αν ξεμείνει μέσα σε μια βάρκα μαζί μ’ έναν ελέφαντα. Μπορεί να μη βασίζεται στον ελέφαντα για να επιζήσει, σίγουρα όμως επηρεάζεται από κάθε του κίνηση! Έτσι, οπουδήποτε κι αν βρίσκεστε, η ασφαλιστική κρίση σάς επηρεάζει.

Τι Προκάλεσε την Κρίση;

Δεν είναι παράξενο το γεγονός ότι υπάρχει αρκετή διαφωνία σχετικά μ’ αυτό το ερώτημα. Κυρίως, υπάρχουν δύο στρατόπεδα που εκφράζουν διαφορετικές γνώμες. Από τη μια, υπάρχουν οι ασφαλιστικές εταιρίες και πολλοί από τους πελάτες τους κι από την άλλη, δικηγόροι, εργατικά συνδικάτα και σύλλογοι προστασίας καταναλωτών.

Οι ασφαλιστικές επιχειρήσεις λένε ότι έχουν γίνει θύματα της μανίας των Αμερικανών να καταφεύγουν στα δικαστήρια για αποζημιώσεις. Οι δικαστές και οι ένορκοι είναι περιβόητοι για την παροχή τεράστιων αποζημιώσεων στους μηνυτές. Η δυνατή μυρωδιά του χρήματος έχει προκαλέσει κατακλυσμό από μηνύσεις και αυτοί που την πληρώνουν στο τέλος είναι οι ασφαλιστικές εταιρίες. Στον πίνακα που βρίσκεται πάνω, υπάρχουν μερικές από τις δημοφιλείς ιστορίες που αναφέρουν οι ασφαλιστικές εταιρίες για να το υποστηρίξουν αυτό.

Οι επικριτές των δικαστηρίων πιστεύουν ότι αυτές οι περιπτώσεις φέρνουν στην επιφάνεια βασικά ελαττώματα του συστήματος. Για παράδειγμα, οι κατασκευαστές δεν καταλαβαίνουν γιατί θα πρέπει να θεωρούνται υπεύθυνοι για ατυχήματα που συμβαίνουν επειδή το προϊόν τους είχε φθαρεί ή δεν χρησιμοποιήθηκε σωστά. Ειδικά οι Ευρωπαίοι κατασκευαστές δεν βλέπουν με καλό μάτι τις μηνύσεις που τους κάνουν οι Αμερικανοί. Στην Ευρώπη, όταν ένας μηνυτής χάνει την υπόθεση, είναι υποχρεωμένος να πληρώσει τα δικά του δικαστικά έξοδα, καθώς και του αντιπάλου του. Έτσι οι Ευρωπαίοι διστάζουν να προσφύγουν στο δικαστήριο.

Οι ασφαλιστές θρηνούν κυρίως για τη θεωρία της «αλληλέγγυας και ατομικής ευθύνης», δηλαδή τη θεωρία με βάση την οποία πληρώνει αυτός που έχει τα πιο πολλά. Αν υπάρχουν πολλοί κατηγορούμενοι για την ίδια υπόθεση, το δικαστήριο μπορεί να αναγκάσει εκείνον που έχει τα πιο πολλά χρήματα να πληρώσει όλες τις ζημιές, έστω κι αν αυτός έχει τη μικρότερη ευθύνη. Και συνήθως αυτός που πληρώνει είναι η ασφαλιστική του εταιρία.

Σύμφωνα με την άποψη των ασφαλιστών, οι μόνοι που κερδίζουν πραγματικά απ’ αυτή τη μανία με τα δικαστήρια είναι οι δικηγόροι. Στις περιπτώσεις που η αμοιβή τους εξαρτιέται από το αποτέλεσμα της δίκης, φτάνουν να κερδίζουν ως και τη μισή από την αποζημίωση του πελάτη τους, κι αυτό τους υποκινεί να απαιτούν μεγάλες αποζημιώσεις. Οι ασφαλιστικές εταιρίες πιστεύουν επίσης ότι οι Αμερικανοί σήμερα δεν είναι ρεαλιστές· περιμένουν να ζουν σ’ ένα περιβάλλον απαλλαγμένο από κινδύνους, κι όταν αυτό αποδεικνύεται απραγματοποίητο απαιτούν γερή αποζημίωση.

Οι Δικηγόροι Διαφωνούν

Πολλοί δικηγόροι, δικηγορικοί σύλλογοι και πολλά εργατικά συνδικάτα διαφωνούν ριζικά μ’ αυτή την άποψη. Διατείνονται ότι δεν υπάρχει δικαστική μανία. Οι εξωφρενικές αποζημιώσεις, στις οποίες δίνεται πλατιά δημοσιότητα από τις ειδήσεις, συχνά περικόπτονται κατά πολύ από τα εφετεία. Επίσης, μερικοί παραπονιούνται ότι οι ασφαλιστικές εταιρίες βασίζονται πολύ σε μερικές άγνωστες περιπτώσεις, όπως αυτές της σελίδας 11, για να βρουν αποδείξεις ή ακόμη χειρότερα, δεν λένε τα γεγονότα ολοκληρωμένα.

Για παράδειγμα, ρίξτε μια ματιά στη δικαστική υπόθεση που αναφέρεται τελευταία στον πίνακα «Μηνύσεις Χωρίς Βάσιμο Λόγο;» Τα γεγονότα, όπως αναφέρονται, ανταποκρίνονται αρκετά στην πραγματικότητα· δεν μας λένε όμως ολόκληρη την ιστορία. Για παράδειγμα, συχνά δεν αναφέρεται ούτε ότι ο φωταγωγός ήταν βαμμένος και δεν διακρινόταν καλά από την οροφή τη νύχτα ούτε το γεγονός ότι πρόσφατα είχε πεθάνει κάποιος από παρόμοιο ατύχημα σ’ ένα γειτονικό σχολείο. Το σχολείο που κατηγορήθηκε ήξερε τον κίνδυνο και σχεδίαζε να αλλάξει το φωταγωγό. Και κάτι άλλο· ο διαρρήκτης, θα ήταν πιο σωστό να χαρακτηριστεί ως φαρσέρ· είχε αποφοιτήσει πρόσφατα απ’ αυτό το γυμνάσιο και προσπαθούσε να μετακινήσει τον προβολέα για να φωτίσει ένα γήπεδο μπάσκετ.

Οι επικριτές κατηγορούν τις ασφαλιστικές επιχειρήσεις ότι έφεραν την κρίση μόνες τους. Πώς; Στα τέλη της δεκαετίας του 1970, μείωσαν υπερβολικά τα ασφάλιστρα κι έφτασαν ακόμη και στο σημείο να διακινδυνεύσουν πολύ, προκειμένου να συγκεντρώσουν απ’ αυτά περισσότερα δολάρια και να τα επενδύσουν με τα υψηλά επιτόκια που προσφέρονταν τότε. Όταν όμως έπεσαν τα επιτόκια, οι ασφαλιστές βρέθηκαν εκτεθειμένοι. Αντέδρασαν λοιπόν με τεράστιες αυξήσεις στα ασφάλιστρα.

Οι δικηγόροι καταγγέλλουν ότι η διαφημιστική εκστρατεία των ασφαλιστών, που κόστισε 6,5 εκατομμύρια δολάρια (περ. 877 εκατ. δρχ.) και είχε σκοπό να καταγγείλει τη δικαστική μανία, δεν ήταν παρά ένα απλό τέχνασμα. Λένε πως αποσκοπούσε, πρώτον, στο να αποσύρει τη μομφή για τα υψηλά ασφάλιστρα από τους ασφαλιστές και, δεύτερον, να προωθήσει την κίνηση για μεταρρυθμίσεις σ’ ό,τι αφορά το χειρισμό των ζημιών, δηλαδή τις αλλαγές στα αστικά δικαστήρια. Οι επικριτές υποστηρίζουν ότι οι ασφαλιστικές επιχειρήσεις προωθούν τέτοιες μεταρρυθμίσεις, απλώς για να μην πληρώνουν τόσα πολλά χρήματα στους ανθρώπους που έχουν υποστεί τη βλάβη.

Με λίγα λόγια, οι δικηγόροι κατηγορούν τους ασφαλιστές για απληστία.

Ποιος Έχει Δίκιο;

Χωρίς αμφιβολία, υπάρχει κάποια δόση αλήθειας στις απόψεις και των δύο πλευρών. Οι ασφαλιστές παραδέχονται αμέσως ότι πραγματικά, οι επενδύσεις που έκαναν την περασμένη δεκαετία προκάλεσαν μέρος της παρούσας κρίσης. Ωστόσο, επιμένουν ότι οι τεράστιες αυξήσεις των ασφάλιστρων είναι το μόνο μέσο με το οποίο μπορούν να επιζήσουν, εφόσον τόσοι πολλοί άνθρωποι καταφεύγουν στα δικαστήρια για αποζημιώσεις.

Τι θα πούμε γι’ αυτή τη δικαστική μανία; Υπάρχει ή δεν υπάρχει; Καθώς και οι δυο πλευρές αντιμετωπίζουν η μια την άλλη, παρουσιάζοντας έντεχνα στατιστικές για να υποστηρίξουν τις θέσεις τους, η αλήθεια φαίνεται πως βρίσκεται κάπου ανάμεσα. Είναι αναμφισβήτητο ότι οι Αμερικανοί καταφεύγουν στα δικαστήρια, περισσότερο από κάθε άλλο λαό στον κόσμο. Το 1984, ένας στους 17 Αμερικανούς υπέβαλε κάποια μήνυση! Οι Αμερικανοί καταφεύγουν στα δικαστήρια περίπου 20 φορές περισσότερο απ’ όσο οι Ιάπωνες. Στην πραγματικότητα, ενώ στην Ιαπωνία αναλογεί ένας δικηγόρος στους 15.000 ανθρώπους, στις Ηνωμένες Πολιτείες η αναλογία είναι ένας στους 375. Παρ’ όλα αυτά, είναι αλήθεια ότι οι ασφαλιστικές εταιρίες μερικές φορές υπερβάλλουν. Για παράδειγμα, αναφέρουν ορισμένες αποζημιώσεις που χορηγήθηκαν από τους ενόρκους, χαρακτηρίζοντάς τες ως το μέσο όρο των αποζημιώσεων. Αλλά, μια μονάχα υπέρογκη αποζημίωση αρκεί να παραποιήσει αυτόν τον αριθμό.

Το μόνο σημείο στο οποίο φαίνεται ότι μπορούν να συμφωνήσουν και οι δυο πλευρές είναι το γεγονός ότι στη ρίζα του προβλήματος βρίσκεται η ανθρώπινη απληστία. Αλλά όπως ρωτάει το περιοδικό Time, «Ναι, αλλά ποιος είναι ο άπληστος;» Οι δικηγόροι καταγγέλλουν την απληστία των ασφαλιστικών επιχειρήσεων. Οι ασφαλιστές καταγγέλλουν την απληστία των δικηγόρων και την κοινωνία που χρησιμοποιεί το δικαστικό σύστημα σαν λοταρία. Σε κάποιο βαθμό, φαίνεται ότι και οι δύο τα λένε καλά. Αυτό δεν μας εκπλήσσει· στο κάτω-κάτω, η σύγχρονη κοινωνία είναι διαποτισμένη από απληστία. Έχει φτάσει στο σημείο να ταιριάζει απόλυτα με μια γνωστή περιγραφή που κάνει η Αγία Γραφή για τις μέρες μας.—2 Τιμόθεον 3:1-5.

Υπάρχει Λύση;

Όταν έρχεται στο προσκήνιο η ύφεση της κρίσης, η αντιλογία φτάνει στο κατακόρυφο. Οι ασφαλιστές, από την πλευρά τους, πιέζουν για μεταρρυθμίσεις στο νόμο των δικαστηρίων. Οι δικηγόροι, από τη δική τους πλευρά, απαιτούν από την κυβέρνηση να ασκεί περισσότερο έλεγχο στις ασφαλιστικές επιχειρήσεις. Και οι δυο πλευρές πιέζουν τις κυβερνήσεις των πολιτειών να προωθήσουν τις απόψεις τους.

Ως τώρα, πολλές πολιτείες έχουν προχωρήσει σε μεταρρυθμίσεις, περιορίζοντας τις αποζημιώσεις που χορηγούν οι ένορκοι, τις αμοιβές των δικηγόρων οι οποίες εξαρτιούνται από το αποτέλεσμα της δίκης καθώς και την εφαρμογή της θεωρίας της «αλληλέγγυας και ατομικής ευθύνης». Μερικές πολιτείες έχουν προσπαθήσει να ασκήσουν αυστηρότερο έλεγχο στα ασφάλιστρα, χωρίς όμως να έχουν μεγάλη επιτυχία. Οι δικηγόροι ισχυρίζονται ότι το μόνο που πετυχαίνουν οι μεταρρυθμίσεις είναι να αποκλείουν από τα δικαστήρια τους φτωχούς και εκείνους που έχουν υποστεί βλάβη, και να προστατεύουν τις ασφαλιστικές επιχειρήσεις.

Έχουν αποδειχτεί πρακτικά αυτά τα μέτρα; Στις 9 Φεβρουαρίου 1987, η The New York Times ανέφερε ότι η κρίση στις ασφαλίσεις ευθυνών και υποχρεώσεων είχε παρουσιάσει ύφεση τελικά. Ωστόσο, πολλοί ειδήμονες βλέπουν με δυσπιστία αυτή την «αποκατάσταση». «Ανοησίες!», είπε επικριτικά ένας ασφαλιστής των Λόιντ. Ένας Ελβετός αντασφαλιστής παρατήρησε: «Η κρίση στις ασφαλίσεις ευθυνών και υποχρεώσεων δεν έχει ξεπεραστεί ακόμη, επειδή οι Αμερικανοί προσπαθούν να το πετύχουν αυτό ασχολούμενοι μόνο με την οικονομική πλευρά του ζητήματος. Αλλά το πρόβλημα είναι βαθύτερο. Δεν είναι απλώς οικονομικό . . . , αλλά κοινωνικό».

Πόσο αληθινό είναι αυτό! Αλλά, πόσες κοινωνικές αλλαγές μπορούμε να αναμένουμε ότι θα έρθουν με ανθρώπινα μέσα; Ο ίδιος ο πρόεδρος των Λόιντς του Λονδίνου κατηγορεί τους ασφαλιστές ότι «παροδηγούν τους ανθρώπους, κάνοντάς τους να πιστεύουν ότι η ασφάλιση μπορεί να προσφέρει αυτά που στην πραγματικότητα δεν μπορεί, δηλαδή, τη λύση όλων των προβλημάτων της ανθρωπότητας». Είναι ολοφάνερο ότι η πραγματική λύση της ασφαλιστικής κρίσης έχει σχέση με μερικά από τα πιο δυσεπίλυτα προβλήματα της ανθρωπότητας—την εξάπλωση της ανθρώπινης απληστίας, τη μόνιμη απειλή από συμφορές και την ανάγκη για ένα αξιόπιστο σύστημα δικαιοσύνης, για να αναφέρουμε λίγα απ’ αυτά. Αυτό δεν είναι καθόλου εύκολο! Τα δικαστικά συστήματα, οι δικηγόροι και οι ασφαλίσεις είναι αναγκαία πράγματα στο σημερινό κόσμο, αλλά είναι σίγουρο πως δεν πρόκειται να δώσουν μια τέτοια λύση.

Τι θα πούμε όμως για τον Δημιουργό του ανθρώπινου γένους; Θα επιτρέπει επ’ άπειρο στην ανθρώπινη απληστία να ρυθμίζει τις παγκόσμιες υποθέσεις; Μήπως σκοπεύει να μας αφήσει να ζούμε για πάντα κάτω από την απειλή της συμφοράς; Η λογική μάς λέει ότι η απάντηση και στα δυο αυτά ερωτήματα πρέπει να είναι όχι. Και κάτι ακόμη πιο σπουδαίο είναι ότι η Αγία Γραφή, ένα βιβλίο με τέλειο υπόμνημα αξιοπιστίας, μας διαβεβαιώνει ότι ο Θεός θα εγκαθιδρύσει μια παγκόσμια κυβέρνηση που θα βασίζεται στη δικαιοσύνη. Θα τη χρησιμοποιήσει για να απαλλάξει τη γη τόσο από την απληστία όσο και από τη συμφορά, για πάντα!—Ησαΐας 32:1· Παροιμίαι 1:33, ΜΝΚ· 1 Κορινθίους 6:10.

[Πλαίσιο στη σελίδα 11]

Μηνύσεις Χωρίς Βάσιμο Λόγο;

◼ Τρεις ψαράδες αστακών στις Ηνωμένες Πολιτείες πέφτουν σε ισχυρή θύελλα και χάνονται στη θάλασσα. Οι οικογένειές τους κάνουν μήνυση στην Εθνική Μετεωρολογική Υπηρεσία, επειδή είχε κάνει λάθος πρόγνωση, και παίρνουν αποζημίωση 1,25 εκατομμύρια δολάρια (περ. 168 εκατ. δρχ.).

◼ Μια γυναίκα χτυπάει με το αυτοκίνητό της ένα άλογο που τρέχει και το ζώο πέφτει στην οροφή και τη σπάει σκοτώνοντας τη γυναίκα. Οι κληρονόμοι της κάνουν μήνυση στους κατασκευαστές του αυτοκινήτου. Εκείνοι διαμαρτύρονται, λέγοντας ότι κανένα αυτοκίνητο δεν θα άντεχε σε τέτοια σύγκρουση, αλλά δεν εισακούονται. Υποχρεούνται να πληρώσουν 1.500.000 δολάρια (περ. 202 εκατ. δρχ.).

◼ Ένας άντρας επιχειρεί να αυτοκτονήσει πηδώντας μπροστά σ’ ένα συρμό του μετρό. Το τρένο τον χτυπάει και τον τραυματίζει. Αυτός πηγαίνει την υπόθεση στο δικαστήριο και ισχυρίζεται ότι ο οδηγός θα έπρεπε να είχε σταματήσει νωρίτερα. Η υπόθεση κλείνει με αποζημίωση 650.000 δολαρίων (περ. 87 εκατ. δρχ.).

◼ Κάποιος ναυτικός χειρίζεται ένα βίντσι, που χρησιμοποιείται εδώ και 50 χρόνια, χωρίς τον προφυλαχτήρα του και τραυματίζεται. Πηγαίνει στο δικαστήριο τους κατασκευαστές, κερδίζει τη δίκη και κάνει την εταιρία να χρεωκοπήσει.

◼ Στην παραλία, ένας άντρας κάνει βουτιά στα κύματα, από την ακτή και τραυματίζεται σοβαρά. Κάνει μήνυση σ’ εκείνη την πόλη και κερδίζει 6.000.000 δολάρια (περ. 810 εκατ. δρχ.).

◼ Κάποιος δεν γίνεται δεκτός σε μια μοντέρνα ντίσκο της Νέας Υόρκης. Κάνει λοιπόν μήνυση για ψυχική οδύνη και παίρνει αποζημίωση 50.000 δολάρια (περ. 6,7 εκατ. δρχ.).

◼ Κάποιος Αμερικανός εργάτης σε κατασκευές χρησιμοποιεί ένα καρφωτικό πιστόλι· ένα καρφί χτυπάει πάνω στον τοίχο, τινάζεται και τον τραυματίζει. Κάνει μήνυση στους κατασκευαστές, μια δυτικογερμανική εταιρία, η οποία επιμένει ότι ο άντρας αυτός δεν χρησιμοποίησε σωστά το εργαλείο. Αυτός όμως κερδίζει τη δίκη και παίρνει αποζημίωση 1,7 εκατομμύρια δολάρια (περ. 229 εκατ. δρχ.).

◼ Ένας 19χρονος διαρρήκτης επιχειρεί να κλέψει έναν προβολέα από την οροφή ενός γυμνασίου, πέφτει από το φωταγωγό και τραυματίζεται σοβαρά. Πηγαίνει στο δικαστήριο και το σχολείο πληρώνει στο νεαρό 260.000 δολάρια (περ. 35 εκατ. δρχ.), συν 1.500 δολάρια (περ. 200.000 δρχ.) το μήνα.

[Πλαίσιο στη σελίδα 13]

Η Κρίση Επηρεάζει Ζωές

◼ Μια πολυδιαφημισμένη πορεία ειρήνης δεν πραγματοποιήθηκε τελικά· αυτό οφειλόταν κατά μέρος στο ότι δεν κατάφεραν να την ασφαλίσουν.

◼ Μια ανύπαντρη μητέρα, που αγωνίζεται να συντηρήσει τον εαυτό της και το γιο της δουλεύοντας καθαρίστρια, δεν μπορεί να αγοράσει όσα της χρειάζονται για τη δουλειά της. Γιατί; Τα ασφάλιστρα που πληρώνει έχουν αυξηθεί κατά 52 τοις εκατό τα τελευταία δύο χρόνια.

◼ Οι μαιευτήρες έχουν πληγεί ιδιαίτερα· από τη μια μεριά επειδή τους πηγαίνουν στο δικαστήριο κατηγορώντας τους ότι δεν κάνουν σωστά τη δουλειά τους κι από την άλλη επειδή τα ασφάλιστρα έχουν φτάσει στα ύψη. Έτσι, εγκαταλείπουν τη δουλειά τους ομαδικά. Για παράδειγμα, το 27 τοις εκατό των μαιευτήρων στην Καλιφόρνια δεν ξεγεννάνε πια μωρά.

◼ Στη Σουηδία, ένας προμηθευτής ρουλεμάν αναγκάστηκε να κλείσει την επιχείρησή του. Κάποιος ειδικός κατηγορεί γι’ αυτό την ασφαλιστική κρίση. Σκεφτείτε πόσοι άνθρωποι έχασαν τη δουλειά τους!

◼ Στη Γαλλία, οι κατασκευαστές κάποιας μάρκας συσκευών κουζίνας διαπίστωσαν ότι το ασφαλιστικό τους συμβόλαιο είχε ακυρωθεί. Το μόνο καινούριο συμβόλαιο που μπορούσαν να κάνουν κόστιζε 12 φορές παραπάνω!

◼ Μερικοί από τους γιατρούς, που έρχονται αντιμέτωποι με τα υψηλά ασφάλιστρα, μποϋκοτάρουν τα τμήματα έκτακτων περιστατικών σε ένδειξη διαμαρτυρίας, ενώ άλλοι απλώς παραιτούνται. Είναι σαν να «περιποιείσαι τον ασθενή μ’ ένα όπλο κολλημένο στο κεφάλι σου», είπε κάποιος απ’ αυτούς που παραιτήθηκαν.

[Εικόνα στη σελίδα 10]

Πώς βλέπουν οι οικονομολόγοι όλου του κόσμου την επιρροή της οικονομίας των Η.Π.Α.

«Σε παρακαλώ μην σηκώνεις κύματα!»

[Εικόνα στη σελίδα 12]

Οι δικηγόροι ισχυρίζονται ότι οι ασφαλιστές είναι άπληστοι

[Εικόνα στη σελίδα 13]

Οι ασφαλιστές ισχυρίζονται ότι οι δικηγόροι και οι πελάτες είναι άπληστοι