ΑΠΟΚΕΦΑΛΙΣΜΟΣ

Μορφή θανατικής ποινής την οποία δεν περιλάμβανε ο Μωσαϊκός Νόμος. Αυτός ο τρόπος εκτέλεσης υπήρχε στα περισσότερα έθνη. Στον Ισραήλ, όταν αποκεφάλιζαν κάποιον, αυτό συνήθως γινόταν μετά τη θανάτωσή του και γενικά αποσκοπούσε στη διαπόμπευση του νεκρού ή χρησίμευε ως δημόσια γνωστοποίηση καταδίκης ή προειδοποίησης.

Ο Φαραώ “ύψωσε το κεφάλι του αρχιαρτοποιού του αφαιρώντας το από πάνω του”, προφανώς αποκεφαλίζοντάς τον. (Γε 40:19) Ο Δαβίδ, αφού έριξε τον Γολιάθ κάτω με μια πέτρα από τη σφεντόνα του, πήρε το σπαθί του Γολιάθ και «τον θανάτωσε» αποκεφαλίζοντάς τον μπροστά στα στρατεύματα του Ισραήλ και των Φιλισταίων. Αυτό τρομοκράτησε το στρατό των Φιλισταίων με αποτέλεσμα να κατατροπωθεί. (1Σα 17:51, 52) Οι Φιλισταίοι έκοψαν το κεφάλι του Σαούλ από το σώμα του μετά το θάνατό του και έπειτα κρέμασαν το πτώμα του και τα πτώματα των γιων του στο τείχος της πόλης Βαιθ-σαν. (1Σα 31:9, 12) Ο Ρηχάβ και ο Βαανάχ, δύο πονηροί άνθρωποι, σκότωσαν το γιο του Σαούλ τον Ις-βοσθέ και τον αποκεφάλισαν με σκοπό να πάνε το κεφάλι του στον Δαβίδ, νομίζοντας ότι έτσι θα κέρδιζαν την εύνοιά του. Ο Δαβίδ διέταξε να τους θανατώσουν για αυτή τους την πράξη. (2Σα 4:5-12) Ο λαός της πόλης Αβέλ του Βαιθ-μααχά, για να σώσουν την πόλη τους, ενήργησαν σύμφωνα με τη συμβουλή μιας σοφής γυναίκας και έκοψαν το κεφάλι του Σεβά, γιου του Βιχρί, το οποίο στη συνέχεια έριξαν από το τείχος στον Ιωάβ. Δεν αναφέρεται αν ο Σεβά είχε θανατωθεί πριν από τον αποκεφαλισμό του. (2Σα 20:15, 21, 22) Οι πρεσβύτεροι και οι διακεκριμένοι άντρες της Σαμάρειας έσφαξαν τους 70 γιους του Αχαάβ και έστειλαν τα κεφάλια τους μέσα σε καλάθια στον Ιηού, ο οποίος βρισκόταν στην Ιεζραέλ. Αυτά εκτέθηκαν εκεί σε δύο σωρούς στην πύλη της πόλης ως απόδειξη της εκπλήρωσης της κρίσης που είχε εξαγγείλει ο Ιεχωβά μέσω του Ηλία.—2Βα 10:6-10· 1Βα 21:20-22.

Η Αγία Γραφή αναφέρει ότι ο Ηρώδης Αντίπας διέταξε τον αποκεφαλισμό του Ιωάννη του Βαφτιστή στη φυλακή ύστερα από σχετικό αίτημα της κόρης της Ηρωδιάδας. (Ματ 14:8-11· Μαρ 6:24-28· Λου 9:9) Ο Ιωάννης είδε σε όραμα «τις ψυχές εκείνων που εκτελέστηκαν με τον πέλεκυ λόγω της μαρτυρίας που έδιναν για τον Ιησού και επειδή μιλούσαν για τον Θεό».—Απ 20:4· βλέπε ΕΓΚΛΗΜΑ ΚΑΙ ΤΙΜΩΡΙΑ.