Ματιές στον Κόσμο

ΑΠΕΙΛΗ ΜΑΖΙΚΗΣ ΠΕΙΝΑΣ

«Στην Αιθιοπία πάνω από 4,5 εκατομμύρια άτομα, δηλαδή τετραπλάσιοι από όσους πέθαναν εξαιτίας της μεγάλης πείνας των ετών 1984 και 1985, είναι πιθανόν να πεθάνουν από την πείνα φέτος αν δεν παρασχεθούν προμήθειες τροφίμων, και μάλιστα γρήγορα», δηλώνει το περιοδικό Τάιμ (Time). «Στο Σουδάν, όπου πέθαναν διακόσιες πενήντα χιλιάδες άτομα από πείνα στη διάρκεια του 1987 και του 1988, οι πιο απαισιόδοξες στατιστικές λένε ότι 3 εκατομμύρια άτομα θα έχουν την ίδια μοίρα μέχρι τα μέσα αυτής της δεκαετίας». Αυτή τη φορά η απειλή μαζικής πείνας δεν μπορεί να αποδοθεί κατά κύριο λόγο στην ξηρασία, στις αποτυχίες των καλλιεργιών ή σε άλλα «φυσικά συμβάντα». Τα πιο πλούσια κράτη έχουν υποσχεθεί να στείλουν προμήθειες τροφίμων και τα δίκτυα διανομής περιμένουν να τις μεταφέρουν. Αλλά οι πολιτικές μεθοδεύσεις και οι πόλεμοι που διεξάγονται σ’ αυτά τα έθνη αποτελούν εμπόδιο, αφού οι ηγέτες «ενδιαφέρονται περισσότερο να κερδίσουν τους πολέμους τους, παρά να θρέψουν τους ανθρώπους για τους οποίους υποτίθεται ότι πολεμούν», αναφέρει το Τάιμ. Η λιμοκτονία και η αρρώστια μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως όπλα για την κατάπνιξη επαναστάσεων.

‘ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΤΟΥΣ ΣΥΝΑΓΩΝΙΣΤΕΙΣ’

«Οι Νότιοι Βαπτιστές πάστορες παντού στις [Ηνωμένες Πολιτείες] απολύονται από τις ενορίες τους με ρυθμό τον οποίο πολλοί θεωρούν ανησυχητικό», παρατηρεί η εφημερίδα Δε Νιου Γιορκ Τάιμς (The New York Times). Σε μια πρόσφατη 18μηνη περίοδο, απολύθηκαν περισσότεροι από 2.100 Νότιοι Βαπτιστές διάκονοι. Γιατί υπήρξε 31 τοις εκατό αύξηση σε σχέση με οποιαδήποτε αντίστοιχη περίοδο του 1985; «Οι ευαγγελιστές της τηλεόρασης έχουν γίνει τώρα οι ιδεώδεις κληρικοί», λέει ο ιερωμένος Μπρους Κραμπς, ο οποίος εκπαιδεύει Νότιους Βαπτιστές διακόνους. «Γίνεται σύγκριση ανάμεσα στον τοπικό κληρικό και στον κήρυκα της τηλεόρασης, και τότε είναι φυσικό να μη δείχνει και τόσο εντυπωσιακός ο πρώτος· το ίδιο συμβαίνει και με τα κτίρια και τις χορωδίες. Δεν μπορείς να συναγωνιστείς το Χόλιγουντ». Οι Νότιοι Βαπτιστές αποτελούν το μεγαλύτερο Προτεσταντικό δόγμα στις Ηνωμένες Πολιτείες, αφού έχουν 14,8 εκατομμύρια μέλη και 37.800 εκκλησίες.

ΝΕΕΣ ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΕΙΣ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗ ΣΩΜΑΤΙΚΗ ΑΣΚΗΣΗ

Μια καινούρια οχτάχρονη έρευνα έδειξε ότι ακόμη και η μέτρια, τακτική άσκηση μπορεί να μειώσει ουσιαστικά την πιθανότητα να πεθάνει κάποιος από καρδιοπάθεια, καρκίνο και άλλες αιτίες. Εξετάστηκαν πάνω από 13.000 άντρες και γυναίκες, στην πιο εμπεριστατωμένη έρευνα που έχει γίνει μέχρι τώρα για τη μέτρηση της φυσικής κατάστασης των ατόμων με σκοπό να καθοριστεί πόσο σχετίζεται η φυσική κατάσταση με τα ποσοστά θανάτου. Και αντί να δέχονται τα όσα έλεγαν τα εξεταζόμενα άτομα σχετικά με τη φυσική τους κατάσταση, οι ερευνητές μετρούσαν συνεχώς τη φυσική κατάσταση των ατόμων αυτών. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι το μεγαλύτερο όφελος προκύπτει όταν απλώς αφήνει κάποιος την καθιστική ζωή, κι όχι όταν επιδίδεται σε κοπιαστική άσκηση. «Δεν χρειάζεται να γίνετε μαραθωνοδρόμοι», δηλώνει ο Δρ Καρλ Κάσπερσεν, που εργάζεται για τα αμερικανικά Κέντρα Ελέγχου των Ασθενειών, στην Ατλάντα της Τζόρτζια. «Στην πραγματικότητα, αποκομίζετε πολύ περισσότερα οφέλη αν απλώς αυξήσετε λίγο τη δραστηριότητά σας. Παραδείγματος χάρη, αν αφήσετε την καθιστική ζωή και αρχίσετε να κάνετε έντονο περπάτημα για μισή ώρα αρκετές μέρες την εβδομάδα, μπορείτε να μειώσετε πάρα πολύ τον κίνδυνο».

ΜΕΓΑΛΟΥΠΟΛΕΙΣ

«Σ’ όλο τον κόσμο, κάθε χρόνο, αρκετά εκατομμύρια άτομα μετακομίζουν σε αστικά κέντρα της Νότιας Αμερικής, της Αφρικής και της Ασίας», δηλώνει το γερμανικό ειδησεογραφικό περιοδικό Ντερ Σπίγκελ (Der Spiegel). «Οι άνθρωποι του Τρίτου Κόσμου μεταναστεύουν νομίζοντας ότι θα βρουν τη γη της επαγγελίας». Όμως, λίγοι είναι εκείνοι που τη βρίσκουν. Εξαιτίας της ανεργίας πολλοί αναγκάζονται να ζουν σε φτωχογειτονιές και υποχρεώνονται να ζητιανεύουν και να κάνουν τον πλανόδιο πωλητή για να ζήσουν. Λέγεται ότι οι μισοί από τους κατοίκους του Ναϊρόμπι και της Μανίλας ζουν σε φτωχογειτονιές. Στην Καλκούτα το ποσοστό είναι 70 τοις εκατό. Συχνά, ακόμη κι αυτοί που εργάζονται δεν μπορούν να εξοικονομήσουν αρκετά για να βρουν σπίτι, εξαιτίας του πολύ μεγάλου πληθωρισμού. Για παράδειγμα, στην Τζακάρτα της Ινδονησίας, πολλοί γραφειοκράτες και στρατιωτικοί μένουν σε παράγκες. Υπολογίζεται ότι το έτος 2000 οι 17 από τις 20 μεγαλύτερες πόλεις του κόσμου θα βρίσκονται στις αναπτυσσόμενες περιοχές της υδρογείου—το Σάο Πάολο και η Πόλη του Μεξικού θα είναι πρώτες στον κατάλογο, με πληθυσμό περίπου 25 εκατομμύρια η καθεμιά. Και όταν υπάρχουν μεγάλες πόλεις, υπάρχουν και μεγάλα προβλήματα, όπως το έγκλημα, η διαφθορά, η μόλυνση του νερού και της ατμόσφαιρας, καθώς και η έλλειψη εγκαταστάσεων υγιεινής.

ΑΝΤΙΦΑΣΗ

«Πριν από τρία χρόνια, όταν ο Πάπας Ιωάννης Παύλος Β΄ επισκέφθηκε την Κολομβία, συγκινήθηκε από τη θέρμη και το θρησκευτικό ζήλο με τον οποίο τον υποδέχτηκαν στη Μεντελίν, και ορκίστηκε ότι αν θα χρειαζόταν ποτέ να μεταφέρει το Βατικανό θα το μετέφερε σ’ εκείνη την πόλη», αναφέρει η εφημερίδα Τάιμς (Times) του Λονδίνου. Αλλά η Μεντελίν είναι επίσης η έδρα ενός δικτύου διακίνησης ναρκωτικών, που λέγεται ότι ελέγχει το 80 τοις εκατό του παγκόσμιου εμπορίου κοκαΐνης. Και σ’ αυτή την πόλη πολλοί Καθολικοί νεαροί, που είναι τακτικοί στην παρακολούθηση της Θείας Λειτουργίας και στη λατρεία, βγάζουν το ψωμί τους εργαζόμενοι ως επαγγελματίες δολοφόνοι· γι’ αυτό, η Μεντελίν έχει το υψηλότερο ποσοστό δολοφονιών στον κόσμο: πάνω από 4.000 δολοφονίες το χρόνο, σε πληθυσμό 2,5 εκατομμυρίων ατόμων. «Αφού εκτελέσουν ένα επικερδές συμβόλαιο, οι δολοφόνοι συχνά πληρώνουν για μια ειδική Λειτουργία προκειμένου να εκφράσουν τις ευχαριστίες τους, ενώ ταυτόχρονα γίνεται κάπου αλλού η επιμνημόσυνη δέηση για το θύμα». Δεν διακρίνουν καμιά αντίφαση μεταξύ του πιστεύω τους και των πράξεών τους, αναφέρει η ίδια εφημερίδα.

ΠΑΓΩΜΕΝΗ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ

«Τώρα βρίσκεται σε εξέλιξη ένα πρόγραμμα, σύμφωνα με το οποίο θα αποθηκευτούν στο μόνιμα παγωμένο έδαφος του Αρκτικού Κύκλου οι σπόροι των πιο σημαντικών για τη διατροφή φυτών, προκειμένου να διαφυλαχτούν για τις επόμενες γενιές», παρατηρεί το περιοδικό Νέος Επιστήμονας (New Scientist). Αυτό το σχέδιο προβλέπει να αποθηκευτούν «σπόροι από τις βασικές τροφές και από τα φυτά που έχουν μεγάλη οικονομική σημασία» για κάθε χώρα, βαθιά μέσα σε μια μη χρησιμοποιούμενη στοά ορυχείου στο νησί Σπιτσβέργη της Νορβηγίας, με σκοπό να εξασφαλιστεί η διαφύλαξή τους από φυσικές καταστροφές. Το μόνιμα παγωμένο έδαφος σ’ αυτό το μέρος έχει θερμοκρασία μικρότερη από -3,5⁰ C. Σύμφωνα με το σχέδιο αυτό, θα υπάρχει μια διεθνής συνθήκη που θα εξασφαλίζει σε κάθε έθνος το δικαίωμα να έχει πρόσβαση στο νησί, αλλά μόνο στη δική του μονάδα αποθήκευσης. Η χαμηλή θερμοκρασία θα πρέπει να επιτρέπει να διατηρούνται ζωντανοί οι σπόροι των μήλων 100 χρόνια, το κριθάρι 300 χρόνια και τα λουβιά 800 περίπου χρόνια.

ΑΝΤΑΓΩΝΙΖΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΕΝΑΕΡΙΟ ΧΩΡΟ

«Οι περιπτώσεις σύγκρουσης αεριωθούμενων αεροπλάνων της πολιτικής αεροπορίας με πουλιά αυξάνουν διαρκώς, και τα στελέχη των αεροπορικών εταιριών λένε ότι οι συνεπαγόμενες μηχανικές βλάβες συντελούν στο αυξανόμενο πρόβλημα της καθυστέρησης των πτήσεων», δηλώνει η εφημερίδα Δε Γουόλ Στριτ Τζούρναλ (The Wall Street Journal). «Περίπου το 6% των συγκρούσεων με πουλιά που συμβαίνουν παγκοσμίως προκαλούν έκτακτες καταστάσεις, όπως είναι η ματαίωση απογειώσεων και η μειωμένη ορατότητα». Σε μια περίπτωση, μια χήνα έπεσε πάνω στο τζάμι του θαλάμου διακυβέρνησης ενός αεροπλάνου και τύφλωσε τον κυβερνήτη στο ένα μάτι. Οι ειδικοί πιστεύουν ότι οι συγκρούσεις με πουλιά είναι ένα από «τα πιο υποτιμημένα και τα λιγότερο γνωστά προβλήματα ασφάλειας που αντιμετωπίζουν οι αεροπορικές εταιρίες». Για να ξεπεράσουν αυτό το πρόβλημα, τα αεροδρόμια συχνά ρίχνουν αβλαβή εκρηκτικά κοντά στους διαδρόμους προσγείωσης-απογείωσης ή αναπαράγουν μαγνητοφωνημένους ήχους πουλιών που προειδοποιούν για κίνδυνο. Αλλά το Διεθνές Αεροδρόμιο Λέστερ Μπ. Πίρσον του Τορόντο έχει προχωρήσει ακόμη πιο πέρα, αναφέρει το περιοδικό Νάσιοναλ Τζεογκράφικ (National Geographic)—χρησιμοποιεί γεράκια για να φοβίζουν και να διώχνουν τα πουλιά. Τα γεράκια «σπάνια σκοτώνουν, αλλά προκαλούν αρκετό τρόμο στα άλλα πουλιά, κι έτσι τα διώχνουν επί ώρες», λέει το περιοδικό.

ΧΑΡΤΗΣ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ

Σύμφωνα με τη Σάρα Λο, που έγραψε ένα άρθρο στο περιοδικό Νέος Επιστήμονας (New Scientist), οι επιστήμονες του Επιστημονικού Ινστιτούτου Διαστημικής Τηλεσκόπησης, στη Βαλτιμόρη του Μέριλαντ στις Η.Π.Α., έχουν φτιάξει ένα χάρτη του ουρανού στον οποίο βρίσκονται ταξινομημένα, ανάλογα με τη θέση τους και το μέγεθός τους, 18.819.291 φωτεινά σημεία. Απ’ αυτά τα σημεία, «περίπου τα 15 εκατομμύρια είναι άστρα και τα περισσότερα από τα υπόλοιπα είναι γαλαξίες». Αυτός ο κατάλογος είναι περίπου 60 φορές μεγαλύτερος από οποιονδήποτε προηγούμενο. Εκφράζεται η ελπίδα ότι ένας τέτοιος ακριβής χάρτης θα συντελέσει στη μείωση του χρόνου παρατήρησης με τα τηλεσκόπια, επειδή θα διευκολύνει τους επιστήμονες στην παρατήρηση αμυδρών αντικειμένων, όπως οι καφέ νάνοι. Μέχρι τώρα, έχουν εντοπιστεί αντικείμενα τα οποία είναι μέχρι και 15ου μεγέθους (δηλαδή, 4.000 φορές πιο αμυδρά από αυτά που μπορούμε να δούμε με γυμνό μάτι), και έχουν αποθηκευτεί σε οπτικό δίσκο αντικείμενα που είναι 250 φορές ακόμη πιο αμυδρά (21ου μεγέθους). Τώρα καταβάλλονται προσπάθειες προκειμένου να μπορέσουν αργότερα να περιληφθούν στον κατάλογο και οι κινήσεις των αστέρων.

ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΤΑ ΜΑΤΙΑ

«[Η πολιτεία] Μπιχάρ [της Ινδίας] είναι ένα νεκροταφείο από ογκόλιθους χωρίς αξία», δηλώνει το περιοδικό Η Ινδία Σήμερα (India Today). «Το τοπίο της Μπιχάρ είναι γεμάτο απ’ αυτούς τους ‘αναμνηστικούς’ ογκόλιθους, που βρίσκονται κρυμμένοι μέσα στα σκουπίδια και στα αγριόχορτα, και που γύρω τους βόσκουν βόδια και γουρούνια». Περί τίνος πρόκειται; Πρόκειται για θεμέλιους λίθους οικοδομικών έργων που ποτέ δεν πραγματοποιήθηκαν. Ένας τέτοιος θεμέλιος λίθος τοποθετήθηκε από την Κα Ίντιρα Γκάντι, για τη θεμελίωση μιας γέφυρας στο Τσιτούνι. Αυτό το έργο δεν έχει αρχίσει ακόμη και έτσι οι ταξιδιώτες αναγκάζονται να κάνουν παράκαμψη 100 χιλιομέτρων, διαμέσου του Νεπάλ. Ένας άλλος επρόκειτο να αποτελέσει το θεμέλιο ενός συγκροτήματος κατοικιών στο Πάτνα για τους εργάτες του τοπικού δήμου. Σήμερα, ύστερα από 11 χρόνια, οι νοικοκυρές τον χρησιμοποιούν για να στεγνώνουν τα ρούχα τους. Μερικές φορές, υπάρχουν αρκετοί τέτοιοι λίθοι στη σειρά, επειδή το έργο είχε ανατεθεί σε διάφορους οργανισμούς, αλλά «χωρίς την επιχορήγηση ή την έγκριση κεφαλαίων». Σε άλλες περιπτώσεις, οι θεμέλιοι λίθοι τοποθετήθηκαν ξανά και ξανά από διαδοχικούς υπουργούς. «Η δίψα που έχουν οι πολιτικοί για να χαράζουν τα ονόματά τους σε λίθους είναι ακόρεστη», αναφέρει το περιοδικό Η Ινδία Σήμερα.