Χριστιανική Ουδετερότητα σ’ έναν Αιματοβαμμένο Κόσμο — ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ της Σκοπιάς

Χριστιανική Ουδετερότητα σ’ έναν Αιματοβαμμένο Κόσμο

«Όστις χύση αίμα ανθρώπου, υπό ανθρώπου θέλει χυθή το αίμα αυτού· διότι κατ’ εικόνα Θεού εποίησεν ο Θεός τον άνθρωπον».—ΓΕΝΕΣΙΣ 9:6.

1. Ποιες παγκόσμιες εξελίξεις από το 1914 παρέχουν αιτία για ανησυχία;

ΩΚΕΑΝΟΙ από το αίμα περισσοτέρων από 100 εκατομμύρια ανθρώπων, έχουν χυθεί σε πολέμους από το 1914 και μετά. Και ποια είναι η προοπτική για το μέλλον; Η καταστροφή δυο Ιαπωνικών πόλεων το 1945 αφαίρεσε κάπου 200.000 ζωές και οδήγησε τελικά σε μια καινούργια θεωρία, που προσδιορίστηκε από τις υπερδυνάμεις και χαρακτηρίστηκε κατάλληλα ως «MAD» [Mutually Assured Destruction (αμοιβαία διαβεβαίωση καταστροφής)]. Αυτό έγινε η βάση για μια ισορροπία τρόμου, που στηρίζεται στη συσσώρευση πυρηνικών όπλων που θα μπορούσαν να ισοπεδώσουν τη γη μας πολλές φορές. Υποβρύχια έχουν μεταφέρει αυτά τα καταχθόνια όπλα στους ωκεανούς, και πρόσφατα η απειλή διαστημικού πολέμου έχει αυξήσει τον κίνδυνο. Ακόμη και η ισορροπία του τρόμου κλονίζεται τώρα από τα θεμέλιά της. Υπάρχει κανένας τρόπος διαφυγής απ’ αυτή την παραφροσύνη;

2. Τι προφήτευσε ο Ιησούς γι’ αυτούς τους καιρούς, αλλά με ποια διαβεβαίωση για τους Χριστιανούς;

² Μάλιστα, υπάρχει. Αλλά αυτός δεν θα αποτελεί εκλογή των εθνών. Ο Ιησούς προφήτευσε για το τωρινό τους δίλημμα: «Και θέλουσιν είσθαι σημεία εν τω ηλίω και τη σελήνη και τοις άστροις, και επί της γης στενοχωρία εθνών εν απορία, και θέλει ηχεί η θάλασσα και τα κύματα, οι άνθρωποι θέλουσιν αποψυχεί εκ του φόβου και προσδοκίας των επερχομένων δεινών εις την οικουμένην· διότι αι δυνάμεις των ουρανών θέλουσι σαλευθή». Ο Ιησούς τελείωσε αυτή την προφητεία με τη διαβεβαίωση ότι οι Χριστιανοί που ‘αγρυπνούν . . . θα καταξιωθούν να εκφύγουν πάντα ταύτα τα μέλλοντα να γίνωσι’.—Λουκάς 21:25, 26, 36.

Επιδιώκοντας Ειρήνη με τον Θεό

3. (α) Πώς τα έθνη εξυπηρετούν τα συμφέροντα του ‘θεού του κόσμου τούτου’; (β) Πώς θα διευθετήσει ο Ιεχωβά το ζήτημα;

³ Τα έθνη, ειδικά εκείνα που είναι εξοπλισμένα με πυρηνικά όπλα, είναι μπλεγμένα σ’ ένα συναγωνισμό για παγκόσμια κυριαρχία, ο οποίος, είναι κατανοητό ότι θα μπορούσε να τελειώσει με παγκόσμιο αφανισμό. Αυτό εξυπηρετεί τα συμφέροντα του ‘θεού του κόσμου τούτου’. Τα έθνη «συνήχθησαν ομού, κατά του Κυρίου [Ιεχωβά (ΜΝΚ)], και κατά του χριστού αυτού», που είναι τώρα ενθρονισμένος στους ουρανούς. Όταν ο Ιεχωβά δώσει την εντολή, ο Χριστός θα συντρίψει αυτά τα έθνη σαν να χρησιμοποιούσε σιδερένια ράβδο. Τότε θα εκπληρωθεί η υπόσχεση: «Ο δε Θεός της ειρήνης ταχέως θέλει συντρίψει τον Σατανάν υπό τους πόδας σας».—2 Κορινθίους 4:4· Ψαλμός 2:2, 6-9· Ρωμαίους 16:20.

4. Πώς μπορούμε να επιδιώκουμε ειρήνη με τον Θεό; (1 Πέτρου 3:11)

⁴ Εμείς, από μέρους μας, θα πρέπει να θέλουμε να επιδιώκουμε ειρήνη μ’ αυτόν τον Θεό. Πώς μπορούμε να το κάνουμε αυτό; Πρώτα-πρώτα, θα πρέπει να επιθυμούμε να έχουμε την άποψη του Θεού σχετικά με την ιερότητα της ανθρώπινης ζωής και το πολύτιμο ζωοπάροχο αίμα που ρέει στις αρτηρίες και στις φλέβες μας.

5. Ποια παραδείγματα δείχνουν ότι ο Ιεχωβά εκδικείται τη χωρίς λόγο έκχυση αίματος;

⁵ Ο Ιεχωβά είναι ο Δημιουργός του ανθρώπου και του θαυμαστού κυκλοφοριακού συστήματος που μεταφέρει διατροφή στο ανθρώπινο σώμα, διατηρώντας μας έτσι στη ζωή. Δεν ήταν ποτέ σκοπός του Θεού να χύνεται ανθρώπινο αίμα χωρίς λόγο. Αφού ο Κάιν διέπραξε τον πρώτο φόνο, ο Ιεχωβά δήλωσε ότι το αίμα του Άβελ κραύγαζε ζητώντας εκδίκηση. Αργότερα, ένας από τους απογόνους του Κάιν, ο Λάμεχ, έγινε φονιάς και δήλωσε με ποιητικό τρόπο ότι αν ο ίδιος φονευόταν, θα έπρεπε να παρθεί εκδίκηση γι’ αυτή την ενοχή αίματος. Με το πέρασμα του χρόνου, ο διεφθαρμένος κόσμος γέμισε από βία. Ο Ιεχωβά έστειλε τον κατακλυσμό για να καταστρέψει αυτή την πρώτη ανθρώπινη κοινωνία. Μόνο η οικογένεια του ειρηνικού Νώε, του οποίου το όνομα σημαίνει «Ανάπαυση», διασώθηκε.—Γένεσις 4:8-12, 23, 24· 6:13· 7:1.

6. Ποιος είναι ο νόμος του Θεού σχετικά με το αίμα, και για ποιους είναι δεσμευτικός αυτός ο νόμος;

⁶ Μετά, ο Ιεχωβά πληροφόρησε τον Νώε για το συγκεκριμένο θέλημά Του σχετικά με το αίμα. Έφτασε σ’ ένα αποκορύφωμα λέγοντας: «Όστις χύση αίμα ανθρώπου, υπό ανθρώπου θέλει χυθή το αίμα αυτού· διότι κατ’ εικόνα Θεού εποίησεν ο Θεός τον άνθρωπον». (Γένεσις 9:3-6) Ολόκληρο το ανθρώπινο γένος σήμερα είναι απόγονοι του Νώε, και επομένως, αυτός ο θείος νόμος που τονίζει το σεβασμό για τη ζωή είναι δεσμευτικός για όλους τους ανθρώπους που επιθυμούν την επιδοκιμασία του Θεού. Η έκτη από τις Δέκα Εντολές δήλωνε επίσης: «Μη φονεύσης [Μη δολοφονήσεις (ΜΝΚ)]». Η ενοχή αίματος απαιτεί ανάλογη δράση και ανταπόδοση.—Έξοδος 20:13· 21:12· Δευτερονόμιον 21:1-9· Εβραίους 10:30.

7. (α) Γιατί ήταν σωστό να προστάξει ο Ιεχωβά τον Ισραήλ να κάνει πόλεμο; (β) Τι είδους πόλεμο κάνουν οι Χριστιανοί σήμερα;

⁷ Αφού η απαγόρευση για την έκχυση αίματος ήταν τόσο σαφής, για ποιο λόγο ο Ιεχωβά επέτρεψε, μάλιστα πρόσταξε, το έθνος Ισραήλ να λάβουν μέρος σε πολέμους; Χρειάζεται να θυμούμαστε ότι αυτοί ήταν καθηγιασμένοι πόλεμοι, μέσω των οποίων ο Ιεχωβά, ο Κριτής όλης της γης, εξόντωσε τα έθνη που λάτρευαν τους δαίμονες. Οι Χαναναίοι, για παράδειγμα, είχαν εγκατασταθεί παράνομα στη Γη της Επαγγελίας και ακολουθούσαν έναν δαιμονικό, ανήθικο τρόπο ζωής που θα έθετε σε κίνδυνο τον άγιο λαό του Θεού. Ο Ιεχωβά χρησιμοποίησε θεοκρατικό πόλεμο για να κάνει τη γη να ‘εξεμέσει’ εκείνους τους διεφθαρμένους ανθρώπους από τον τόπο τους. (Λευιτικόν 18:1-30· Δευτερονόμιον 7:1-6, 24) Αυτό δικαιολογεί τον πνευματικό πόλεμο που κάνει ο Χριστιανός σήμερα.—2 Κορινθίους 10:3-5· Εφεσίους 6:11-18.

8. Τι δείχνει ότι ο Θεός αποδοκιμάζει την έκχυση αθώου αίματος;

⁸ Ωστόσο, ο Ιεχωβά δεν επιδοκίμαζε την έκχυση αίματος που γινόταν χωρίς διάκριση. Γι’ αυτό, είναι γραμμένο σχετικά μ’ ένα βασιλιά του Ιούδα: «Και αίμα έτι αθώον έχυσεν ο Μανασσής πολύ σφόδρα, εωσού ενέπλησε την Ιερουσαλήμ απ’ άκρου έως άκρου». Αν και ο Μανασσής μετανόησε αργότερα και ταπεινώθηκε μπροστά στον Ιεχωβά, αυτή η ενοχή αίματος παρέμεινε σ’ αυτόν και στη δυναστεία του. Ο θεοφοβούμενος εγγονός του Μανασσή, ο Βασιλιάς Ιωσίας, ανέλαβε σταθερή δράση για να καθαρίσει τη γη και να αποκαταστήσει την αληθινή λατρεία. Αλλά δεν μπορούσε να απομακρύνει αυτή την ενοχή αίματος. Στη διάρκεια της βασιλείας του γιου του Ιωσία, του Ιωακείμ, ο Ιεχωβά ενήργησε να φέρει τον Ναβουχοδονόσορ εναντίον του Ιούδα για να εκτελέσει κρίση εναντίον αυτού του έθνους. «Τω όντι κατά προσταγήν του Κυρίου έγινε τούτο εις τον Ιούδαν, δια να αποβάλη αυτόν από προσώπου αυτού, δια τας αμαρτίας του Μανασσή, κατά πάντα όσα έπραξε· και έτι δια το αθώον αίμα το οποίον έχυσε, διότι εγέμισε την Ιερουσαλήμ αίμα αθώον· και δεν ηθέλησεν ο Κύριος να συγχωρήση αυτόν».—2 Βασιλέων 21:16· 24:1-4· 2 Χρονικών 33:10-13.

Ο Κανόνας για τους Χριστιανούς

9. Ποιον κανόνα έθεσε ο Ιησούς για τους Χριστιανούς σχετικά με την έκχυση αίματος;

⁹ Θα αναμέναμε ότι ο Ιησούς, ο Θεμελιωτής της Χριστιανοσύνης, θα έθετε τον κανόνα για τους Χριστιανούς σχετικά με την έκχυση αίματος. Το έκανε αυτό; Λίγο αργότερα από τότε που καθιέρωσε την Ανάμνηση του θανάτου του, ο Ιησούς φρόντισε να πάρουν οι μαθητές του δυο μαχαίρια μαζί τους. Για ποιο σκοπό; Για να εδραιώσει μια ζωτική αρχή, μια αρχή που θα ήταν αναγκαίο να την τηρούν όλοι οι Χριστιανοί. Όταν η ομάδα των στρατιωτών ήρθε για να συλλάβει τον Ιησού στη Γεθσημανή, ο ασυγκράτητος Πέτρος χρησιμοποίησε ένα μαχαίρι και έκοψε το δεξί αυτί του Μάλχου, που ήταν δούλος του Ιουδαίου αρχιερέα. Δεν ήταν κάτι το αξιοθαύμαστο να πολεμήσει κάποιος μ’ αυτόν τον τρόπο για χάρη του Γιου του Θεού; Ο Ιησούς δεν είχε αυτή την άποψη. Θεράπευσε το αυτί του δούλου και υπενθύμισε στον Πέτρο ότι ο ουράνιος Πατέρας Του μπορούσε να στείλει 12 λεγεώνες αγγέλων για να βοηθήσουν τον Ιησού. Ο Ιησούς δήλωσε εκεί τη θεμελιώδη αρχή: «Διότι πάντες όσοι πιάσωσι μάχαιραν δια μαχαίρας θέλουσιν απολεσθή».—Ματθαίος 26:51-53· Λουκάς 22:36, 38, 49-51· Ιωάννης 18:10, 11.

10. (α) Ποια σπουδαία αρχή εδραιώνεται στα εδάφια Ιωάννης 17:14, 16 και 18:36; (β) Ποια πορεία είχε σαν αποτέλεσμα τη σωτηρία των Χριστιανών του πρώτου αιώνα;

¹⁰ Οι Χριστιανοί του πρώτου αιώνα θα θυμούνταν αργότερα την ένθερμη προσευχή που έκανε ο Ιησούς στον Ιεχωβά και στην οποία είχε πει για τους μαθητές του: «Εκ του κόσμου δεν είναι, καθώς εγώ δεν είμαι εκ του κόσμου». Θα θυμούνταν την επεξηγηματική απάντηση που έδωσε ο Ιησούς στον Πόντιο Πιλάτο: «Η βασιλεία η εμή δεν είναι εκ του κόσμου τούτου· εάν η βασιλεία η εμή ήτο εκ του κόσμου τούτου, οι υπηρέται μου ήθελον αγωνίζεσθαι, δια να μη παραδοθώ εις τους Ιουδαίους· τώρα δε η βασιλεία η εμή δεν είναι εντεύθεν». (Ιωάννης 17:14, 16· 18:36) Εκείνες τις μέρες, οι Ιουδαϊκές φατρίες πολεμούσαν μεταξύ τους, και με τα λόγια και χύνοντας αίμα. Αλλά οι μαθητές του Ιησού δεν αναμείχθηκαν σ’ εκείνα τα επαναστατικά κινήματα. Περίπου 30 χρόνια περίμεναν στην Ιερουσαλήμ. Ύστερα υπάκουσαν στο προφητικό σημείο του Ιησού ‘φεύγοντας στα όρη’. Η ουδέτερη στάση τους και η φυγή τους είχαν σαν αποτέλεσμα τη σωτηρία τους.—Ματθαίος 24:15, 16.

11, 12. (α) Ποια απόφαση έπρεπε να λάβουν ο Κορνήλιος και ο Σέργιος Παύλος όταν δέχτηκαν τη νέα πίστη; (β) Πού θα έβρισκαν βοήθεια για να μπορέσουν να λάβουν την ορθή απόφαση; (γ) Τι δείχνει αυτό σ’ εμάς σήμερα;

¹¹ Μερικοί μπορεί να ρωτήσουν, ‘Τι θα πούμε για τον Κορνήλιο, τον εκατόνταρχο, και τον Σέργιο Παύλο, τον ανθύπατο της Κύπρου που είχε την υποστήριξη στρατού; Δεν συνδέονταν αυτά τα άτομα με τον στρατό;’ Ναι, τον καιρό που δέχτηκαν το Χριστιανικό άγγελμα. Οι Γραφές όμως δεν μας λένε τι έκανε ο Κορνήλιος και οι άλλοι μετά τη μεταστροφή τους. Χωρίς αμφιβολία ο Σέργιος Παύλος, που ήταν συνετός άντρας και «εκπληττόμενος εις την διδαχήν του Κυρίου [Ιεχωβά (ΜΝΚ)]», σύντομα θα εξέταζε με προσοχή την κοσμική του θέση έχοντας υπόψη τη νέα του πίστη και θα λάβαινε μια κατάλληλη απόφαση. Ο Κορνήλιος θα είχε κάνει το ίδιο. (Πράξεις 10:1, 2, 44-48· 13:7, 12) Δεν υπάρχει υπόμνημα που να λέει ότι οι μαθητές τούς είπαν πώς να ενεργήσουν. Μπορούσαν να το κατανοήσουν αυτό από την προσωπική τους μελέτη του Λόγου του Θεού.—Ησαΐας 2:2-4· Μιχαίας 4:3.

¹² Παρόμοια, οι Χριστιανοί σήμερα δεν πρέπει να δίνουν οδηγίες στους άλλους προσωπικά σχετικά με τη στάση που εκείνοι πρέπει να λάβουν σε ζητήματα που σχετίζονται με τη Χριστιανική ουδετερότητα. Ο καθένας θα πρέπει να λάβει τις δικές του αποφάσεις σε αρμονία με τη συνείδησή του και με την κατανόηση που έχει για τις αρχές της Αγίας Γραφής.—Γαλάτας 6:4, 5.

Στους Σύγχρονους Καιρούς

13. Ποιες εμπειρίες είχαν οι Σπουδαστές των Γραφών όταν προσπάθησαν να αποφύγουν την ενοχή αίματος στη διάρκεια του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου;

¹³ Ήταν το 1914 που ξέσπασε για πρώτη φορά ολοκληρωτικός πόλεμος στην παγκόσμια σκηνή. Όλοι οι πόροι των εθνών που περιελάμβαναν και το έμψυχο υλικό τους, αφιερώθηκαν στον πόλεμο. Πολλοί από τους Σπουδαστές των Γραφών, όπως ονομάζονταν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά εκείνο τον καιρό, έκαναν αξιέπαινες προσπάθειες να αποφύγουν την ενοχή αίματος. Δοκίμασαν σκληρό διωγμό, ακριβώς όπως ο Ιησούς είπε ότι θα συνέβαινε σ’ αυτούς.—Ιωάννης 15:17-20.

14, 15. (α) Πώς προμήθευσε ο Ιεχωβά καθοδήγηση στη διάρκεια του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου; (β) Ποια ξεκάθαρη στάση έλαβαν τότε οι Μάρτυρες του Ιεχωβά; (γ) Πώς ερχόταν αυτό σε αντίθεση με όσα έκαναν οι κοσμικοί θρησκευόμενοι;

¹⁴ Όταν το 1939 ξέσπασε ξανά παγκόσμια σύγκρουση, ο Ιεχωβά προμήθευσε ολοκάθαρη καθοδήγηση για τους δούλους του. Δυο μήνες μετά την κήρυξη του πολέμου, αυτή η καθοδήγηση ήρθε με τη μορφή ύλης για Γραφική μελέτη που είχε τον τίτλο «Ουδετερότητα» στο τεύχος του περιοδικού Η Σκοπιά της 1ης Δεκεμβρίου 1939. Τελείωνε με την πρόταση: «Όλοι οι οποίοι είναι με το μέρος του Κυρίου θα διαμείνουν ουδέτεροι εν σχέσει με τα εμπόλεμα έθνη, και θα σταθούν ολοκλήρως και τελείως υπέρ του μεγάλου ΘΕΟΚΡΑΤΟΥ και του Βασιλέως του».

¹⁵ Ποιο ήταν το αποτέλεσμα; Σαν μια παγκόσμια αδελφότητα, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά τήρησαν με συνέπεια αποχή από την έκχυση αίματος αθώων ανθρώπων, περιλαμβανομένων και των αδελφών τους σε άλλες χώρες. Ενώ οι Καθολικοί, οι Προτεστάντες, οι Βουδιστές και άλλοι, σκότωναν ο ένας τον άλλον, οι αληθινοί μαθητές του Ιησού υπάκουαν στη νέα του εντολή: «Καθώς εγώ σας ηγάπησα και σεις να αγαπάτε αλλήλους».—Ιωάννης 13:34.

16. (α) Πώς απέδειξαν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά ότι ήταν έντιμοι πολίτες; (β) Πώς επέμεναν οι Μάρτυρες να αποδίδουν στον Θεό εκείνα που του ανήκαν, και με ποιο αποτέλεσμα μερικές φορές;

¹⁶ Αυτοί οι Χριστιανοί συνέχισαν να αποδίνουν στον Καίσαρα εκείνα που του ανήκαν. Υπάκουαν στους νόμους της χώρας ως έντιμοι πολίτες. (Ματθαίος 22:17-21· Ρωμαίους 13:1-7) Αλλά, και το πιο σπουδαίο, απέδιναν στον Θεό εκείνα που του ανήκαν, που περιελάμβαναν την αφιερωμένη τους ζωή και τη Χριστιανική λατρεία. Έτσι, όταν ο Καίσαρας απαιτούσε να λάβει εκείνα που ανήκαν στον Θεό, ενεργούσαν σε αρμονία με τις αρχές που αναφέρονται στις Πράξεις 4:19 και 5:29. Είτε το ζήτημα είχε σχέση με την έκχυση αίματος, τη μη μάχιμη στρατιωτική εργασία, την εναλλακτική υπηρεσία, ή το χαιρετισμό ενός ομοιώματος όπως είναι η σημαία ενός έθνους, οι πιστοί Χριστιανοί υιοθέτησαν τη στάση ότι δεν υπήρχε περιθώριο συμβιβασμού. Σε μερικές περιπτώσεις εκτελέστηκαν εξαιτίας αυτής της στάσης.—Ματθαίος 24:9· Αποκάλυψις 2:10.

Δεν Συμβιβάστηκαν

17. (α) Σύμφωνα με ένα βιβλίο, πώς μεταχειρίστηκαν οι Ναζί τους Μάρτυρες του Ιεχωβά; (β) Αντιμετωπίζοντας την πρόκληση, πώς έδειξαν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά ότι ήταν αντίθετοι από άλλους;

¹⁷ Ένα πρόσφατο βιβλίο με τίτλο Of Gods and Men, στην Αγγλική (Για Θεούς και Ανθρώπους), δήλωνε ότι στη διάρκεια του Τρίτου Ράιχ του Χίτλερ, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά ήταν ο θρησκευτικός όμιλος που υπέφερε «την πιο σκληρή εναντίωση». Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά δεν συμβιβάστηκαν. Στη Γερμανία εκείνοι που ανήκαν σε άλλες θρησκείες ακολούθησαν τους στρατιωτικούς τους ιερείς, προσφέροντας έτσι θρησκευτική υπηρεσία στο Γερμανικό κράτος και λαβαίνοντας το «χάραγμα» του πολιτικού θηρίου «επί της χειρός αυτών της δεξιάς ή επί των μετώπων αυτών». (Αποκάλυψις 13:16) Αυτοί έδωσαν το ενεργό δεξί χέρι της υποστήριξης στη Γερμανική πολιτική μηχανή και με τις ζητωκραυγές για τον Χίτλερ και τους χαιρετισμούς τους προς τη σημαία του αγκυλωτού σταυρού έδειξαν ολοφάνερα ποια ήταν η στάση τους.

18. (α) Ποιο υπόμνημα δείχνει αν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά ήταν «πολιτικά ‘ουδέτεροι’»; (β) Πώς θα πρέπει να μας επηρεάσει ατομικά αυτή η ιστορική αφήγηση σήμερα;

¹⁸ Ποια στάση πήραν εκεί οι αληθινοί Χριστιανοί; Η έρευνα που αναφέρεται παραπάνω δηλώνει: «Μόνο οι Μάρτυρες του Ιεχωβά αντιστάθηκαν στο καθεστώς. Αγωνίστηκαν με όλες τους τις δυνάμεις, και σαν αποτέλεσμα, οι μισοί φυλακίστηκαν και το ένα τέταρτο απ’ αυτούς εκτελέστηκαν. . . . Αυτοί, σε αντίθεση [με τις άλλες θρησκείες], παραμένουν χωρισμένοι απ’ τον κόσμο με την έννοια ότι δεν ζητούν την επιδοκιμασία ή τις αμοιβές του υλιστικού κόσμου και δεν θεωρούν τους εαυτούς τους ως μέλη του. Είναι πολιτικά ‘ουδέτεροι’ επειδή ήδη ανήκουν σ’ έναν άλλο κόσμο—τον κόσμο του Θεού. . . . Δεν ζητούν ούτε προσφέρουν συμβιβασμούς. . . . Το να υπηρετήσουν στο στρατό, να ψηφίσουν, ή να αποδώσουν τον Χιτλερικό χαιρετισμό θα σήμαινε ότι αναγνωρίζουν πως οι απαιτήσεις αυτού του κόσμου είναι ανώτερες από τις απαιτήσεις του Θεού». Την επιδίωξη της ειρήνης και την έλλειψη βίας από μέρους των Μαρτύρων του Ιεχωβά την παραδέχτηκαν ακόμη και στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Πώς; Με το ότι «μόνο στους Μάρτυρες επιτρεπόταν να ξυρίζουν τους φρουρούς των Ες-Ες χρησιμοποιώντας κοφτερές λεπίδες, επειδή μόνο σ’ αυτούς μπορούσαν να έχουν εμπιστοσύνη ότι δεν θα σκότωναν».

19. Πώς έχουν ακολουθήσει οι Μάρτυρες του Ιεχωβά το θαρραλέο παράδειγμα του Ιησού, και με ποιο αποτέλεσμα;

¹⁹ Στη διάρκεια του δεύτερου παγκόσμιου πολέμου, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά έγιναν ένα αξιοσημείωτο παράδειγμα Χριστιανικής ουδετερότητας. Ακολούθησαν θαρραλέα, και με τον ίδιο τρόπο σε ολόκληρη τη γη, το παράδειγμα του Ιησού στο να μην «είναι εκ του κόσμου»· νίκησαν αυτόν τον ένοχο αίματος κόσμο ακριβώς όπως είχε κάνει και ο Χριστός.—Ιωάννης 17:16· 16:33· 1 Ιωάννου 5:4.

Βρίσκοντας Καταφύγιο από την Ενοχή Αίματος

20. (α) Γιατί είναι επείγουσα η φυγή από την ψεύτικη θρησκεία; (β) Πού μόνο, μπορεί να βρεθεί αληθινό καταφύγιο σήμερα;

²⁰ Οι θρησκευτικές οργανώσεις έχουν κοκκινίσει τις σελίδες της ιστορίας χύνοντας αθώο αίμα με τις σταυροφορίες, τους «άγιους» πολέμους, και τις ιερές εξετάσεις. Έχουν υπογράψει συμφωνητικά με αιμοχαρείς δικτάτορες. Έδωσαν τη συγκατάθεσή τους όταν αυτοί οι δικτάτορες έστειλαν τους Μάρτυρες του Ιεχωβά σε φυλακές και στρατόπεδα συγκέντρωσης, όπου πολλοί απ’ αυτούς πέθαναν. Έδωσαν την πρόθυμη υποστήριξή τους σε ηγέτες που εκτέλεσαν Μάρτυρες τουφεκίζοντάς τους ή αποκεφαλίζοντάς τους. Αυτά τα θρησκευτικά συστήματα δεν μπορούν να αποφύγουν τη δίκαιη κρίση του Ιεχωβά. Αυτή δεν θα καθυστερήσει. Ούτε και θα πρέπει να καθυστερήσει το κάθε άτομο που αγαπάει τη δικαιοσύνη να βγει από την ψεύτικη θρησκεία—την αιματοβαμμένη ‘Βαβυλώνα τη Μεγάλη’—και να ζητήσει καταφύγιο στην οργάνωση του Θεού.—Αποκάλυψις 18:2, 4, 21, 24.

21. Τι προσκιάζεται από τη διευθέτηση που είχε κάνει ο Θεός για τις πόλεις του καταφυγίου;

²¹ Πολλοί από μας, πριν μελετήσουμε το Λόγο του Θεού, μπορεί να είχαμε χύσει ανθρώπινο αίμα ή να ήμασταν μέλη θρησκευτικών ή πολιτικών οργανώσεων που έχουν ενοχή αίματος. Σ’ αυτό μπορούμε να συγκριθούμε με τον ακούσιο ανθρωποκτόνο στο Ισραήλ. Αυτός θα μπορούσε να τραπεί σε φυγή και να πάει σε μια από έξι ειδικά καθορισμένες πόλεις όπου θα μπορούσε να βρει καταφύγιο και τελικά, απελευθέρωση όταν θα πέθαινε ο αρχιερέας του Ισραήλ. Σήμερα, αυτό σημαίνει να παραδεχτούμε τα οφέλη της ενεργής υπηρεσίας του Αρχιερέα του, τού Ιησού Χριστού, και να παραμείνουμε κάτω από αυτά. Αν παραμείνουμε εκεί σε συναναστροφή με το χρισμένο λαό του Θεού, θα μπορέσουμε να επιζήσουμε όταν ο σύγχρονος «εκδικητής του αίματος», ο Ιησούς Χριστός, εκτελέσει την κρίση του Θεού πάνω στους ένοχους αίματος. Το ‘μεγάλο πλήθος’ που βρίσκει τώρα καταφύγιο στην οργάνωση του Θεού, θα πρέπει να παραμείνει σ’ αυτό το καταφύγιο μέχρις ότου ο Χριστός, με την ιδιότητά του ως Αρχιερέας, ‘πεθάνει’ σχετικά με την αποπεράτωση του έργου της εξαγοράς.—Αριθμοί 35:6-8, 15, 22-25· 1 Κορινθίους 15:22-26· Αποκάλυψις 7:9, 14.

22. Σχετικά με το Ησαΐας 2:4, πώς τα έθνη του Ο.Η.Ε. διαφέρουν από το άγιο έθνος του Θεού;

²² Στον τοίχο της πλατείας μπροστά από τον Ο.Η.Ε. στη Νέα Υόρκη των Η.Π.Α., μπορείτε να διαβάσετε τα ακόλουθα λόγια που βασίζονται στο εδάφιο Ησαΐας 2:4: «Θέλουσι σφυρηλατήσει τας μαχαίρας αυτών δια υνία και τας λόγχας αυτών δια δρέπανα· δεν θέλει σηκώσει μάχαιραν έθνος εναντίον έθνους, ουδέ θέλουσι μάθει πλέον τον πόλεμον». Αλλά ποιοι ενεργούν σε αρμονία με αυτά τα λόγια σήμερα; Κανένα από τα μέλη των λεγόμενων Ηνωμένων Εθνών. Είναι μόνο το παγγήινο «έθνος» που επιδιώκει ειρήνη και αποτελείται από τρία εκατομμύρια και πλέον Μάρτυρες του Ιεχωβά που έχει δείξει καθαρά πώς η Χριστιανική ουδετερότητα μπορεί να τηρηθεί μέσα σ’ έναν αιματοβαμμένο κόσμο.

Ερωτήσεις για Ανασκόπηση

◻ Πώς μπορούμε να επιδιώκουμε ειρήνη με τον Θεό;

◻ Πώς θεωρεί ο Ιεχωβά τη χωρίς λόγο έκχυση αίματος;

◻ Τι εννοούμε όταν μιλούμε για Χριστιανική ουδετερότητα;

◻ Ποια θαυμάσια παραδείγματα ακεραιότητας έχουμε;

◻ Πώς μπορούμε να βρούμε καταφύγιο για σωτηρία;

[Πλαίσιο στη σελίδα 11]

Ένα Υπόμνημα Πίστης, Θάρρους, και Ακεραιότητας

Το βιβλίο New Religious Movements: A Perspective for Understanding Society, στην Αγγλική (Νέα Θρησκευτικά Κινήματα: Προοπτική για Κατανόηση της Κοινωνίας), κάνει τα εξής περαιτέρω σχόλια σχετικά με την ακεραιότητα που κράτησαν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά όταν αντιμετώπισαν διωγμό από τους Ναζί:

«Αρνούμενοι να συμμορφωθούν, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά αποτέλεσαν μια πρόκληση για την απολυταρχική αντίληψη της νέας κοινωνίας, και αυτή η πρόκληση, καθώς και η επιμονή της για επιβίωση, ενόχλησε φανερά τους δημιουργούς της νέας τάξης. Όσο πιο πολύ διώκονταν οι Μάρτυρες, τόσο πιο πολύ παρουσίαζαν μια πραγματική ιδεολογική πρόκληση. Οι μέθοδοι διωγμού, βασανισμού, φυλάκισης και γελοιοποίησης τις οποίες ο χρόνος είχε αποδείξει επιτυχείς δεν κατέληγαν στο να καταφέρουν οποιονδήποτε από τους Μάρτυρες να γίνει σαν τους Ναζί, και στην πραγματικότητα απέβαιναν εις βάρος των υποκινητών τους. Οι Ναζί πανικοβάλλονταν μπροστά σ’ αυτήν την απρόβλεπτη αντίδραση».

«Η μάχη ήταν σκληρή μεταξύ των δυο αυτών αντιπάλων που απαιτούσαν αφοσίωση, και γινόταν ακόμα σκληρότερη, αφού οι σωματικά δυνατότεροι Ναζί ήταν από πολλές απόψεις λιγότερο βέβαιοι, λιγότερο εδραιωμένοι στη σταθερότητα των πεποιθήσεών τους, λιγότερο σίγουροι για το αν θα επιζούσε το 1.000ετές τους Ράιχ. Οι Μάρτυρες δεν είχαν αμφιβολία για το βάθος των πεποιθήσεών τους, επειδή η πίστη τους υπήρξε ολοφάνερη από τον καιρό του Άβελ. Ενώ οι Ναζί χρειάζονταν να καταπιέζουν την αντίσταση και να πείθουν τους υποστηρικτές τους, με το να δανείζονται συχνά γλώσσα και παραδείγματα από τις αιρέσεις της Χριστιανοσύνης, οι Μάρτυρες ήταν βέβαιοι για την απόλυτη, αλύγιστη οσιότητα των μελών τους, ακόμα και μέχρι το θάνατο».

Θα είναι πραγματικά μια ευτυχισμένη μέρα όταν αυτή η κατάκτηση που θα επιτύχει η Χριστιανική οσιότητα θα έχει περατωθεί. (Ρωμαίους 8:35-39) Τότε, κάτω από την κυβέρνηση της Βασιλείας του ‘Άρχοντα της Ειρήνης’, του ενδοξασμένου Ιησού Χριστού, «εις την αύξησιν της εξουσίας αυτού και της ειρήνης δεν θέλει είσθαι τέλος».—Ησαΐας 9:6, 7.

[Πλαίσιο στη σελίδα 12]

Νεαροί Τηρητές Ακεραιότητας

Τα ακόλουθα παραθέτονται από ένα ημερολόγιο που δημοσιεύτηκε πρόσφατα από έναν παρατηρητή σε μια χώρα της Ευρώπης. Δείχνει πώς νεαροί Μάρτυρες έχουν αντιμετωπίσει με θάρρος το ζήτημα τού να μην είναι «εκ του κόσμου».—Ιωάννης 17:14.

‘12 Μαρτίου 1945: Έγιναν οι διαδικασίες του στρατοδικείου. Οι κατηγορούμενοι είναι δυο νεαροί Ιεχωβίτες. Η κατηγορία: άρνηση στρατιωτικής υπηρεσίας (σύμφωνα με το πνεύμα της θρησκείας τους). Ο νεότερος, που δεν είναι ακόμη 20 ετών, καταδικάστηκε σε 15 χρόνια φυλάκιση σε αναμορφωτήριο. Ο μεγαλύτερος, ωστόσο, καταδικάστηκε σε θάνατο, και τον έφεραν αμέσως στην πόλη της καταγωγής του για να εκτελεστεί εκεί δημόσια για παραδειγματισμό. Είναι το 14ο θύμα εδώ. Ας αναπαυτεί σε ειρήνη. Αυτή η υπόθεση με έχει επηρεάσει βαθιά. Δεν μπορείς να συμπεριφέρεσαι με τέτοιο τρόπο εναντίον των Ιεχωβιτών. Δεν κατάφεραν να γίνει ο νεαρός προειδοποιητικό παράδειγμα αλλά αντίθετα να θεωρηθεί μαρτυρικό πρόσωπο. Ήταν ένας υγιής νεαρός. Λυπούμαι γι’ αυτόν.

‘Το απόγευμα, μάθαμε τις λεπτομέρειες της εκτέλεσης αυτού του νεαρού άντρα, που έγινε μπροστά σ’ έναν αριθμό αρκετών ανθρώπων στην αγορά. Ένας από τους στρατιώτες που στεκόταν στον κλοιό πυροβόλησε τον εαυτό του από ντροπή πριν την εκτέλεση. Αυτό έγινε επειδή ένας συνταγματάρχης του ανέθεσε να βοηθήσει τον δήμιο. Αλλά αυτός δεν ήταν πρόθυμος να το κάνει. Προτίμησε να θέσει τέρμα στη δική του ζωή. Ο νεαρός άντρας ο ίδιος πέθανε θαρραλέα. Δεν είπε λέξη’.

Στην ανάσταση, πόσο ευτυχισμένοι θα είναι τέτοιοι νεαροί που διάλεξαν να δοκιμάσουν τον πόνο του θανάτου μάλλον παρά την απώλεια μιας θέσης στο νέο σύστημα πραγμάτων του Ιεχωβά.—Παράβαλε με Ωσηέ 13:14.