Κάποιο δειλινό, αφού η Ρεβέκκα είχε γεμίσει τη στάμνα της, έτρεξε να τη συναντήσει ένας ηλικιωμένος άντρας ο οποίος της είπε: «Δώσε μου, σε παρακαλώ, μια μικρή γουλιά νερό από τη στάμνα σου». Τι ταπεινή και ευγενική παράκληση! Η Ρεβέκκα μπορούσε να δει ότι ο άνθρωπος είχε κάνει μεγάλο ταξίδι. Έτσι λοιπόν, έγειρε αμέσως τη στάμνα από τον ώμο της και του έδωσε να πιει, όχι μόνο μια γουλιά, αλλά αρκετό φρέσκο, δροσερό νερό. Πρέπει να πρόσεξε ότι ο άντρας είχε μαζί του ένα καραβάνι από δέκα καμήλες που είχαν γονατίσει εκεί κοντά και ότι η ποτίστρα δεν είχε νερό για να πιουν. Η Ρεβέκκα διέκρινε ότι την παρατηρούσε προσεκτικά με τα καλοσυνάτα μάτια του, και ήθελε να είναι όσο πιο γενναιόδωρη μπορούσε, γι’ αυτό είπε: «Και για τις καμήλες σου θα βγάλω νερό μέχρι να σταματήσουν να πίνουν».​—Γένεση 24:17-19.

Προσέξτε ότι η Ρεβέκκα δεν προθυμοποιήθηκε να δώσει απλώς λίγο νερό στις δέκα καμήλες, αλλά να τις ποτίσει ώσπου να ξεδιψάσουν. Μια πολύ διψασμένη καμήλα μπορεί να πιει περίπου 100 λίτρα νερό! Αν διψούσαν και οι δέκα καμήλες τόσο πολύ, τότε η Ρεβέκκα θα έπρεπε να κοπιάσει επί ώρες. Όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα, οι καμήλες πιθανότατα δεν διψούσαν υπερβολικά.a Το ήξερε άραγε αυτό η Ρεβέκκα όταν προσφέρθηκε να δώσει νερό; Όχι. Ήταν διατεθειμένη, και μάλιστα πρόθυμη, να εργαστεί όσο σκληρά χρειαζόταν για να εκδηλώσει φιλοξενία σε αυτόν τον ηλικιωμένο άγνωστο. Εκείνος δέχτηκε την προσφορά της. Κατόπιν, την παρατηρούσε προσεκτικά καθώς εκείνη πηγαινοερχόταν, γεμίζοντας τη στάμνα της και αδειάζοντάς την στην ποτίστρα ξανά και ξανά.​—Γένεση 24:20, 21.

Το παράδειγμα της Ρεβέκκας μάς διδάσκει πολλά σήμερα. Ζούμε σε μια εποχή στην οποία κυριαρχεί η ιδιοτέλεια. Όπως έχει προειπωθεί, οι άνθρωποι έχουν γίνει «φίλαυτοι», δεν είναι διατεθειμένοι να κάνουν την παραμικρή παραχώρηση για τους άλλους. (2 Τιμόθεο 3:1-5) Οι Χριστιανοί που δεν θέλουν να επηρεαστούν από την εν λόγω τάση είναι καλό να στοχάζονται την εικόνα με την οποία η Γραφή παρουσιάζει αυτή την κοπέλα της αρχαιότητας να τρέχει πέρα δώθε στο πηγάδι.

Είναι σίγουρο πως η Ρεβέκκα πρόσεξε ότι ο ηλικιωμένος άντρας την παρατηρούσε. Δεν υπήρχε τίποτα το ακατάλληλο στο βλέμμα του, παρά μόνο κατάπληξη, θαυμασμός και χαρά. Όταν τελικά η Ρεβέκκα ολοκλήρωσε τη δουλειά της, της πρόσφερε δώρα​—πολύτιμα κοσμήματα! Ύστερα ρώτησε: «Τίνος κόρη είσαι; Πες μου, σε παρακαλώ. Υπάρχει χώρος στο σπίτι του πατέρα σου για να διανυκτερεύσουμε;» Μόλις του είπε ποια ήταν η οικογένειά της, αυτός χάρηκε ακόμα περισσότερο. Και εκείνη πρόσθεσε, προφανώς με ενθουσιασμό: «Υπάρχει και άχυρο και πολλή ζωοτροφή σε εμάς, καθώς και τόπος για να διανυκτερεύσετε»​—μια σημαντική προσφορά, εφόσον ο άνθρωπος είχε και συνταξιδιώτες. Κατόπιν, έτρεξε μπροστά από αυτόν για να πει στη μητέρα της τα καθέκαστα.​—Γένεση 24:22-28, 32.

Σαφώς, η Ρεβέκκα είχε διδαχτεί από μικρή να είναι φιλόξενη. Αυτό αποτελεί μια επιπλέον αξία που φαίνεται ότι χάνεται στις μέρες μας​—και έναν επιπλέον λόγο για να μιμούμαστε την πίστη αυτής της καλόκαρδης κοπέλας. Η πίστη στον Θεό θα πρέπει να μας υποκινεί να είμαστε φιλόξενοι. Ο Ιεχωβά είναι φιλόξενος εφόσον φέρεται γενναιόδωρα σε όλους και επιθυμεί να κάνουν το ίδιο και οι λάτρεις του. Εκδηλώνοντας φιλοξενία ακόμα και σε εκείνους που ίσως δεν θα μας το ανταποδώσουν ποτέ, ευαρεστούμε τον ουράνιο Πατέρα μας.​—Ματθαίος 5:44-46· 1 Πέτρου 4:9.

«ΘΑ ΠΑΡΕΙΣ ΣΥΖΥΓΟ ΓΙΑ ΤΟ ΓΙΟ ΜΟΥ»

Ποιος ήταν εκείνος ο ηλικιωμένος στο πηγάδι; Ήταν υπηρέτης του Αβραάμ, αδελφού του παππού της Ρεβέκκας. Έτσι λοιπόν, τον καλοδέχτηκαν στο σπίτι του πατέρα της, του Βαθουήλ. Το όνομα του υπηρέτη ήταν πιθανότατα Ελιέζερ.b Οι οικοδεσπότες τού πρόσφεραν φαγητό, αλλά εκείνος αρνήθηκε να φάει προτού αποκαλύψει τον σκοπό της επίσκεψής του. (Γένεση 24:31-33) Φανταζόμαστε τον ενθουσιασμό του καθώς μιλούσε, επειδή μόλις είχε δει μια ισχυρή απόδειξη ότι ο Θεός του, ο Ιεχωβά, τον ευλογούσε σε αυτή τη σημαντική αποστολή. Με ποιον τρόπο;

Φανταστείτε τον Ελιέζερ να εξιστορεί τα γεγονότα καθώς ο Βαθουήλ, ο πατέρας της Ρεβέκκας, και ο Λάβαν, ο αδελφός της, άκουγαν με μεγάλη προσοχή. Τους είπε ότι ο Ιεχωβά είχε ευλογήσει πλούσια τον Αβραάμ στη Χαναάν και ότι ο Αβραάμ και η Σάρρα είχαν έναν γιο, τον Ισαάκ, ο οποίος θα κληρονομούσε τα πάντα. Ο Αβραάμ είχε αναθέσει στον υπηρέτη του έναν πολύ σημαντικό διορισμό: Έπρεπε να βρει σύζυγο για τον Ισαάκ ανάμεσα από τους συγγενείς του Αβραάμ στη Χαρράν.​—Γένεση 24:34-38.

Ο Αβραάμ όρκισε τον Ελιέζερ να μην επιλέξει σύζυγο για τον Ισαάκ ανάμεσα από τις Χαναναίες. Γιατί; Επειδή οι Χαναναίοι ούτε σέβονταν ούτε λάτρευαν τον Ιεχωβά Θεό. Ο Αβραάμ γνώριζε ότι ο Ιεχωβά σκόπευε να τιμωρήσει στον κατάλληλο καιρό εκείνον τον λαό για τις κακές του πράξεις. Ο Αβραάμ δεν ήθελε να έχει ο αγαπημένος του γιος, ο Ισαάκ, καμιά σχέση με αυτούς και τον ανήθικο τρόπο ζωής τους. Επίσης ήξερε ότι ο γιος του θα έπαιζε ζωτικό ρόλο στην εκπλήρωση των υποσχέσεων του Θεού.​—Γένεση 15:16· 17:19· 24:2-4.

Ο Ελιέζερ συνέχισε λέγοντας στους οικοδεσπότες του πως όταν έφτασε στο πηγάδι κοντά στη Χαρράν προσευχήθηκε στον Ιεχωβά Θεό. Ουσιαστικά, ζήτησε από τον Ιεχωβά να επιλέξει Εκείνος την κοπέλα που θα παντρευόταν ο Ισαάκ. Με ποιον τρόπο; Ο Ελιέζερ ζήτησε από τον Θεό να φροντίσει ώστε να έρθει στο πηγάδι η κοπέλα την οποία Εκείνος ήθελε για τον Ισαάκ. Όταν θα της ζητούσε νερό, αυτή θα έπρεπε να είναι πρόθυμη να δώσει στον ίδιο να πιει αλλά να ποτίσει επίσης και τις καμήλες του. (Γένεση 24:12-14) Και ποια ήρθε και έκανε ακριβώς αυτό; Η Ρεβέκκα! Φανταστείτε πώς μπορεί να ένιωθε η Ρεβέκκα αν άκουγε όσα διηγούνταν ο Ελιέζερ στους συγγενείς της!

Ο Βαθουήλ και ο Λάβαν συγκινήθηκαν από την αφήγηση του Ελιέζερ, και είπαν: «Από τον Ιεχωβά προήλθε αυτό». Σύμφωνα με το έθιμο, σύναψαν γαμήλια διαθήκη, αρραβωνιάζοντας τη Ρεβέκκα με τον Ισαάκ. (Γένεση 24:50-54) Μήπως όμως σημαίνει αυτό ότι η Ρεβέκκα δεν είχε λόγο στο ζήτημα;

Εβδομάδες νωρίτερα, ο Ελιέζερ είχε αναφέρει αυτόν ακριβώς τον προβληματισμό στον Αβραάμ, ρωτώντας: «Τι θα γίνει αν η γυναίκα αρνηθεί να έρθει μαζί μου;» Ο Αβραάμ είχε απαντήσει: «Τότε θα ελευθερωθείς από την υποχρέωση που έχεις σε εμένα μέσω όρκου». (Γένεση 24:39, 41) Και στο σπιτικό του Βαθουήλ επίσης έδωσαν σημασία στις προτιμήσεις της κοπέλας. Ο Ελιέζερ είχε ενθουσιαστεί τόσο πολύ με την επιτυχία της αποστολής του ώστε το επόμενο πρωί ρώτησε αν θα μπορούσε να επιστρέψει αμέσως στη Χαναάν με τη Ρεβέκκα. Ωστόσο, η οικογένεια ήθελε να μείνει η κοπέλα μαζί τους για τουλάχιστον δέκα μέρες ακόμα. Τελικά, έλυσαν το ζήτημα ως εξής: «Ας φωνάξουμε την κοπέλα και ας ρωτήσουμε να μάθουμε από το στόμα της».​—Γένεση 24:57.

Η Ρεβέκκα λοιπόν είχε μπροστά της ένα μεγάλο δίλημμα. Τι θα έλεγε; Θα εκμεταλλευόταν άραγε την αδυναμία που της είχε ο πατέρας της και ο αδελφός της, ικετεύοντάς τους να την απαλλάξουν από αυτό το ταξίδι προς το άγνωστο; Ή θα το θεωρούσε προνόμιό της να παίξει κάποιον ρόλο σε γεγονότα που ήταν ξεκάθαρο ότι κατευθύνονταν από τον Ιεχωβά; Με την απάντησή της, η Ρεβέκκα αποκάλυψε το πώς ένιωθε για αυτή την ξαφνική αλλαγή στη ζωή της, που ενδεχομένως να την τρόμαζε. Είπε απλά: «Είμαι πρόθυμη να πάω».​—Γένεση 24:58.