Το Θεϊκό Όνομα Προφέρεται στο Ισραήλ

ΕΠΙ αιώνες ολόκληρους, ο παραδοσιακός Ιουδαϊσμός απαγορεύει αυστηρά στους οπαδούς του να προφέρουν το θεϊκό όνομα Ιεχωβά. Σύμφωνα με το Μισνά, όποιος προφέρει το όνομα του Θεού δεν θα «έχει μέρος στο μελλοντικό κόσμο».—Σάνχεδριν 10:1.a

Στις 30 Ιανουαρίου 1995, ο πρώην Σεφαρδικός αρχιραβίνος του Ισραήλ πρόφερε εκούσια το θεϊκό όνομα. Το έκανε αυτό ενώ απάγγελλε ένα τικούν, μια καββαλιστική προσευχή διόρθωσης. Αυτή η προσευχή λέγεται ώστε να αποκαταστήσει ο Θεός ένα βαθμό αρμονίας στο σύμπαν, το οποίο, σύμφωνα με τους λάτρεις, έχει διαταραχτεί από τις δυνάμεις του κακού. Η εφημερίδα Γεντιότ Αχάρονοτ (Yedioth Aharonoth), με ημερομηνία 6 Φεβρουαρίου 1995, ανέφερε: «Αυτή είναι μια λειτουργία με τόσο απίστευτη δύναμη ώστε το λεξιλόγιό της εμφανίζεται μόνο σε ένα ειδικό βιβλιάριο το οποίο δεν διατίθεται στο κοινό». Η επίκληση του ονόματος του Θεού μέσα σε αυτό το πλαίσιο πιστεύεται ότι προσδίδει ιδιαίτερη ισχύ στο αίτημα.

Είναι αξιοσημείωτο ότι η Αγία Γραφή προστάζει τους υπηρέτες του Θεού να χρησιμοποιούν το θεϊκό όνομα Ιεχωβά. (Έξοδος 3:15· Παροιμίες 18:10· Ησαΐας 12:4· Σοφονίας 3:9) Στο πρωτότυπο εβραϊκό κείμενο της Αγίας Γραφής, αυτό το όνομα εμφανίζεται σχεδόν 7.000 φορές. Εντούτοις, η Αγία Γραφή προειδοποιεί να μη γίνεται κακή χρήση του ονόματος του Θεού. Η τρίτη από τις Δέκα Εντολές δηλώνει: «Δεν πρέπει να χρησιμοποιήσεις το όνομα του Ιεχωβά του Θεού σου με μάταιο τρόπο, γιατί ο Ιεχωβά δεν θα αφήσει ατιμώρητο εκείνον που χρησιμοποιεί το όνομά του με μάταιο τρόπο». (Έξοδος 20:7) Πώς θα μπορούσε να χρησιμοποιείται το όνομα του Θεού με μάταιο τρόπο; Ένα σχολιολόγιο της Ιουδαϊκής Εκδοτικής Εταιρίας παρατηρεί ότι ο εβραϊκός όρος που μεταφράζεται «με μάταιο τρόπο» μπορεί να περιλαμβάνει, όχι μόνο την «επιπόλαιη χρήση» του θεϊκού ονόματος, αλλά και «την απαγγελία μιας άσκοπης ευλογίας».

Πώς θα πρέπει, λοιπόν, να βλέπουμε το καββαλιστικό τικούν, δηλαδή την προσευχή διόρθωσης; Ποια είναι η προέλευσή του; Το 12ο και το 13ο αιώνα Κ.Χ., μια μυστικιστική μορφή Ιουδαϊσμού, η λεγόμενη Καββάλα, άρχισε να κερδίζει έδαφος. Το 16ο αιώνα, ένας ραβίνος, ο Ισαάκ Λούρια, εισήγαγε τα «τικουνίμ» στην καββαλιστική λειτουργία. Το όνομα του Θεού χρησιμοποιούνταν ως μια μυστικιστική μαγική έκφραση με ειδικές δυνάμεις και έγινε μέρος του καββαλιστικού τελετουργικού. Πιστεύετε ότι αυτή είναι μια κατάλληλη χρήση του ονόματος του Θεού;—Δευτερονόμιο 18:10-12.

Οποιαδήποτε και αν είναι η απάντησή σας σε αυτό το ερώτημα, θα συμφωνήσετε ότι το να προφερθεί δημόσια το όνομα του Θεού στο σύγχρονο Ισραήλ ήταν ένα πολύ ασυνήθιστο γεγονός. Ωστόσο, ο ίδιος ο Θεός προείπε: «Εκείνη την ημέρα θα πείτε: “Αποδώστε ευχαριστίες στον Ιεχωβά! Επικαλεστείτε το όνομά του. Κάντε γνωστή ανάμεσα στους λαούς την πολιτεία του. Μνημονεύστε το ότι το όνομά του είναι εξυψωμένο. Αναπέμψτε μελωδία στον Ιεχωβά, γιατί έχει ενεργήσει ανυπέρβλητα. Αυτό έγινε γνωστό σε όλη τη γη”».—Ησαΐας 12:4, 5.

Το ευχάριστο είναι ότι στο Ισραήλ, όπως συμβαίνει σε 230 και πλέον χώρες παγκόσμια, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά καταβάλλουν κάθε προσπάθεια ώστε να βοηθήσουν τους συνανθρώπους τους να αποκτήσουν ακριβή γνώση για τον Ιεχωβά. Ελπίζουν ότι πολύ περισσότεροι ακόμη θα κατανοήσουν τη σημασία τέτοιων εδαφίων όπως το Ψαλμός 91:14: «Επειδή σε εμένα [τον Ιεχωβά] έθεσε τη στοργή του, γι’ αυτό θα του προμηθεύσω διαφυγή. Θα τον προστατέψω επειδή γνώρισε το όνομά μου».

[Υποσημείωση]

[Εικόνα στη σελίδα 28]

Εδώ στη Νεγκέμπ, το όνομα του Ιεχωβά και ο Λόγος του γνωστοποιούνται από το λαό Του

[Εικόνα στη σελίδα 29]

Αφίσα που δείχνει το θεϊκό όνομα