Μια Γερόντισσα Γεμάτη Ευγνωμοσύνη

Μια 79χρονη γερόντισσα από την Ιαπωνία, αφού διάβασε το τεύχος της Σκοπιάς 1 Ιουνίου 1987, που είχε θέμα «Ποιος Θα Φροντίσει τους Ηλικιωμένους;» υποκινήθηκε να γράψει το ακόλουθο γράμμα:

Στους Αδελφούς Μεθ’ Υπολήψεως,

Μελέτησα το τεύχος της 1ης Ιουνίου 1987, που αφορούσε τους ηλικιωμένους και διαπίστωσα ότι η ύλη ήταν γεμάτη κατανόηση και στοργή. Όταν έφτασα στην παράγραφο 11, αναγκάστηκα να πάρω το μαντήλι μου, γιατί έκλαιγα συνέχεια και δεν μπορούσα να σταματήσω. Ήταν δάκρυα βαθιάς ευγνωμοσύνης. Τι αγάπη και τι στοργικότητα! Το μόνο που μπορούσα να κάνω ήταν αυτό που λέει ο Ψαλμός 150—να αινέσω τον Γιαχ! Αδελφοί, ταπεινά θέλω να σας εκφράσω πόσο βαθιά σας είμαι ευγνώμων επειδή δημοσιεύετε αυτά τα άρθρα, άρθρα που λαβαίνουν υπόψη τους τα συναισθήματα των ηλικιωμένων και εξηγούν πώς να τους δείχνεται στοργή, μέχρι και στις μικρολεπτομέρειες. Φυσικά, είμαι ευγνώμων για τα υπέροχα άρθρα που δημοσιεύετε κάθε μήνα, και δεν βρίσκω λόγια για να σας περιγράψω κατάλληλα πόσο τα εκτιμώ. Και πάλι, σας ευχαριστώ.

Το ευχάριστο είναι ότι όλοι στην εκκλησία μας είναι πολύ καλοσυνάτοι και στοργικοί. Με πηγαίνουν και με φέρνουν από τον τομέα κηρύγματος με τα αυτοκίνητά τους, και χάρη στο ότι έχουν την καλοσύνη να με εξυπηρετούν, είμαι βοηθητική σκαπάνισσα. Είμαι βαθιά ευγνώμων για την κάθε μέρα που μπορώ και ζω σ’ αυτήν τη θαυμάσια και προστατευτική οργάνωση.

Στον κόσμο σήμερα, όπου οι γέροι γίνονται όλο και περισσότεροι, αλλά όλο και λιγότερο ευπρόσδεκτοι, δεν υπάρχει τίποτα πιο πολύτιμο από τις ευλογίες που λαβαίνουμε από έναν τέτοιο στοργικό Θεό. Προσεύχομαι να μπορέσω να βοηθήσω όσο περισσότερους ανθρώπους μπορώ, να μάθουν την αλήθεια, για να ευφραίνονται και αυτοί μαζί με μας.

Δίνω τον αίνο μου στον Ιεχωβά και τις ευχαριστίες μου σε σας, αγαπητοί μου αδελφοί. Συγνώμη που τα γράμματά μου είναι απαίσια—με κάνουν και ντρέπομαι. Είθε ο Ιεχωβά να σας ευλογεί και να σας χαρίζει υγεία.

Μια ανάξια γριούλα,

[υπογραφή] Νογκαμί

Λέξεις και συναισθήματα σαν κι αυτά επιβεβαιώνουν το γεγονός ότι η αληθινή Χριστιανική αγάπη δεν έχει σύνορα ούτε και περιορίζεται σε κάποιες ηλικίες. Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά, μικροί και μεγάλοι, δείχνουν ότι είναι μαθητές του Ιησού με το να ζουν σε αρμονία με τη δήλωσή του: «Εκ τούτου θέλουσι γνωρίσει πάντες ότι είσθε μαθηταί μου, εάν έχητε αγάπην προς αλλήλους».—Ιωάννης 13:35.