Χριστούγεννα—Μήπως Κοστίζουν Περισσότερο από όσο Νομίζετε;

«ΜΑΜΑ, μπαμπά—υπάρχει πραγματικά Αϊ-Βασίλης;» Είναι η στιγμή της αλήθειας που φοβούνται πολλοί γονείς. Με ανάμεικτη απογοήτευση και πόνο στα μάτια του, ο εφτάχρονος Τζίμι παρακαλά να τον διαβεβαιώσουν ότι το φανταστικό πρόσωπο που έφερε όλα αυτά τα θαυμάσια δώρα υπάρχει πραγματικά—και ότι οι γονείς του δεν του έχουν πει ψέματα.

Όπως αποδείχτηκε, το μικρό αγόρι που μένει δίπλα ήταν ο ένοχος που αποκάλυψε την τρομερή αλήθεια και έφερε τους γονείς σε αυτή τη δύσκολη θέση. Ίσως οι αναμνήσεις από την παιδική σας ηλικία να περιλαμβάνουν ένα παρόμοιο περιστατικό.

Η σημερινή τήρηση των γιορτών σημαίνει πολύ περισσότερα από απλούς θρησκευτικούς τύπους. Τα Χριστούγεννα, όπως φαίνεται, έχουν γίνει αποδεκτά σε μερικά απίθανα μέρη. Ιάπωνες Βουδιστές, Αφρικανοί ανιμιστές, Αμερικανοί Εβραίοι και Μουσουλμάνοι της Σιγκαπούρης έχουν όλοι τους ανοίξει την πόρτα στο στρουμπουλό, ντυμένο στα κόκκινα άντρα που φέρνει δώρα. Κάποιος θρησκευτικός ηγέτης ρώτησε: «Δεν έχουν γίνει τα Χριστούγεννα παγκόσμια γιορτή η οποία τηρείται από όλους;»

Στα μάτια πολλών, τα Χριστούγεννα έχουν αποβάλει τη Δυτική «Χριστιανική» αμφίεσή τους και έχουν γίνει μαγευτικός καιρός γιορταστικής διασκέδασης για όλους. Τα παιδιά βρίσκονται στο κέντρο της γιορτής. Μερικοί άνθρωποι θα τολμούσαν να πουν ότι κανενός παιδιού η ζωή δεν είναι πλήρης χωρίς τη μαγική διασκέδαση αυτής της γιορτής. Από ό,τι φαίνεται, τα Χριστούγεννα έχουν επιβληθεί. Το σχολικό πρόγραμμα περιστρέφεται γύρω από αυτά. Η τηλεόραση τα εξυμνεί. Τα εμπορικά κέντρα και τα πολυκαταστήματα τα διαλαλούν. Οι γονείς δαπανούν πολύ χρόνο και χρήμα για τα Χριστούγεννα. Αλλά, εκτός από το συνηθισμένο επακόλουθο που είναι τα βαριά χρέη, μήπως υπάρχει κάποιο βαρύτερο τίμημα που είναι πιθανό να πληρώσει η οικογένειά σας;

Ο Μύθος του Αϊ-Βασίλη—Απώλεια της Εμπιστοσύνης;

«Δεν πιστεύω ότι υπάρχει Θεός», είπε ο εφτάχρονος Τζον στη μητέρα του. Ένα άρθρο της εφημερίδας Γουόρλντ Χέραλντ (World Herald) εξηγεί το γιατί: «Ο Τζον, όπως φαίνεται, είχε μάθει νωρίτερα εκείνη τη μέρα ότι ο Αϊ-Βασίλης δεν ήταν πραγματικός. Ίσως ούτε ο Θεός να μην είναι πραγματικός, είπε στη μητέρα του». Καθώς θυμόταν την αρχική του εκείνη απογοήτευση, ο 25χρονος Τζον είπε: «Όταν οι γονείς λένε στα παιδιά ότι ο Αϊ-Βασίλης είναι πραγματικός, πιστεύω ότι αυτό πιθανότατα αποτελεί απώλεια της εμπιστοσύνης».

Τι πρέπει να γίνει σχετικά με αυτή τη λεπτή κατάσταση; Οι ειδικοί σε θέματα που αφορούν τα παιδιά διαφωνούν. Κάποιος ενθάρρυνε τους γονείς να πουν στα παιδιά τους την αλήθεια από την ηλικία των έξι ή εφτά χρόνων, προειδοποιώντας ότι «στην πραγματικότητα μπορεί να είναι βλαβερό για τη διάνοιά τους αν οι γονείς επιμένουν να διαιωνίζουν το μύθο».

Στο βιβλίο Γιατί Λένε Ψέματα τα Παιδιά—Πώς Μπορούν οι Γονείς να Ενθαρρύνουν τη Φιλαλήθεια (Why Kids Lie—How Parents Can Encourage Truthfulness), ο Δρ Πολ Έκμαν δηλώνει: «Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία πως εσείς ως γονείς ασκείτε τεράστια επιρροή στα παιδιά σας όσον αφορά τη νοοτροπία, τις πεποιθήσεις και τις κοινωνικές ενέργειες όπως το ψέμα ή την απάτη». Ο Έκμαν συνεχίζει: «Οι σχέσεις μπορεί να μην είναι πια οι ίδιες από τη στιγμή που ένα ψέμα έχει φέρει ρήξη στην εμπιστοσύνη. Η απώλεια της εμπιστοσύνης είναι δύσκολο να αποκατασταθεί· μερικές φορές δεν αποκαθίσταται ποτέ». Γιατί λοιπόν να συνεχίζετε την απάτη σε ό,τι αφορά τα δώρα που δίνονται στις γιορτές;

Μια ερευνήτρια σε θέματα που αφορούν τα παιδιά συμπέρανε: «Πιστεύω ότι τα παιδιά πληγώνονται περισσότερο όταν οι γονείς τους λένε ψέματα και τα εξαπατούν παρά όταν διαπιστώνουν ότι ο Αϊ-Βασίλης δεν είναι πραγματικός». Η Δρ Τζούντιθ Α. Μπος, καθηγήτρια φιλοσοφίας, δηλώνει: «Η πρόθεση των ενηλίκων . . . είναι να παροδηγήσουν εσκεμμένα τα παιδιά σχετικά με τη φύση του Αϊ-Βασίλη. . . . Λέγοντας στα παιδιά ότι ο Αϊ-Βασίλης είναι πραγματικός άνθρωπος, δεν ενθαρρύνουμε τη φαντασία των παιδιών. Απλώς τους λέμε ψέματα».

Αν είστε γονέας, αντιμετωπίζετε μια γιγάντια πρόκληση—να αναθρέψετε στοργικά, ευτυχισμένα παιδιά σε έναν κόσμο στον οποίο μαθαίνουν από μικρή ηλικία ότι δεν μπορείς να εμπιστεύεσαι τους ανθρώπους. «Μη μιλάς σε αγνώστους». «Δεν μπορείς να πιστεύεις όλα όσα λένε οι διαφημίσεις στην τηλεόραση». «Πες τους ότι η μαμά δεν είναι στο σπίτι». Πώς μαθαίνει το παιδί ποιον να εμπιστεύεται; Το βιβλίο Πώς να Βοηθήσετε το Παιδί σας να Μεγαλώσει (How to Help Your Child Grow Up) λέει: «Τα μικρά παιδιά πρέπει να μάθουν από νωρίς την ανάγκη και την ομορφιά της εντιμότητας, του θάρρους, των έντιμων σχέσεων με τους άλλους· και το σπίτι είναι το μέρος από το οποίο ξεκινούν όλα αυτά».

Φυσικά, δεν υπάρχει τέλεια οικογένεια. Ωστόσο, η συγγραφέας Ντολόρες Κάραν ανέλαβε να σκιαγραφήσει το χαρακτήρα της ισχυρής οικογένειας. Ζήτησε από 551 ειδικούς σε διάφορους τομείς που αφορούν την οικογένεια να διαλέξουν τους πιο σημαντικούς παράγοντες. Οι διαπιστώσεις της, στο βιβλίο Χαρακτηριστικά μιας Υγιούς Οικογένειας (Traits of a Healthy Family), παρουσιάζουν τις 15 πρώτες ιδιότητες τις οποίες διάλεξαν οι ειδικοί. Στην τέταρτη θέση βρισκόταν η «αίσθηση εμπιστοσύνης». «Στην υγιή οικογένεια», αναφέρει η ίδια, «η εμπιστοσύνη θεωρείται πολύτιμο απόκτημα, αναπτύσσεται και μεγαλώνει προσεκτικά καθώς τόσο οι γονείς όσο και τα παιδιά περνούν μαζί τα διάφορα στάδια της οικογενειακής ζωής».

Οι γονείς θα κάνουν καλά να αναρωτηθούν: ‘Αξίζει η διαιώνιση του μύθου του Αϊ-Βασίλη το τίμημα της σιγουριάς και της εμπιστοσύνης του παιδιού μου προς εμένα;’ Μπορεί να μην υπάρχει τρόπος να τις αποκτήσετε ξανά. Μήπως τα Χριστούγεννα κοστίζουν και με άλλους τρόπους που δεν είναι φανεροί;

Υπερβολικά Δώρα;

«Αρχίστε από τη βρεφική ηλικία να δίνετε στο παιδί ό,τι θέλει. Με αυτόν τον τρόπο θα μεγαλώσει πιστεύοντας ότι ο κόσμος έχει υποχρέωση να το συντηρεί», αναφέρει το φυλλάδιο 12 Κανόνες για να Αναθρέψετε Παιδιά Εγκληματίες (12 Rules for Raising Delinquent Children). Η υπερβολική έμφαση στα υλικά πράγματα μπορεί πράγματι να είναι βλαβερή.

Η συγγραφέας και μητέρα Μορίν Ορθ ρωτάει: «Πώς τους ενσταλάζουμε αξίες και χαρακτήρα σε έναν υλιστικό κόσμο σαν το δικό μας, στον οποίο η κατανάλωση και η απληστία εξυμνούνται τόσο πολύ, συνήθως ασυναίσθητα;» Στο άρθρο «Το Δώρο τού να Μη Δίνεις Δώρα», η ίδια λέει με θλίψη: «Ο μικρός μας τύραννος πιστεύει ότι τα δώρα είναι καθημερινό φαινόμενο—όπως το να λαβαίνεις γράμματα». Είναι αυτό το πραγματικό μήνυμα των Χριστουγέννων;

Τι θα πούμε για τις οικογένειες που απλώς δεν μπορούν να πληρώσουν τα άφθονα δώρα που διαφημίζονται ως απαραίτητα για τα Χριστούγεννα; Πώς αισθάνονται αυτοί οι νεαροί όταν ακούν ότι ο Αϊ-Βασίλης φέρνει δώρα μόνο στα καλά παιδιά; Και τι θα πούμε για τα παιδιά που ζουν σε διαλυμένες οικογένειες και συνειδητοποιούν με οδυνηρό τρόπο το κενό που υπάρχει στην οικογένειά τους την περίοδο των γιορτών;

«Πολύ συχνά το κύριο σημείο της εορταστικής συγκέντρωσης είναι το άνοιγμα των δώρων», αναφέρει η εφημερίδα Δε Νιου Γιορκ Τάιμς (The New York Times). «Αυτή η έμφαση δίνει στα παιδιά το μήνυμα ότι τα δώρα είναι ο μόνος λόγος για τον οποίο συγκεντρώνεται η οικογένεια και τους ανοίγει το δρόμο για την απογοήτευση».

Η αγάπη είναι ένα ακόμη πιο ικανοποιητικό κίνητρο για να κάνει κανείς το καλό. Ο Γκλεν Όστιν, συγγραφέας του βιβλίου Αγάπη και Δύναμη: Γονέας και Παιδί (Love and Power: Parent and Child), δηλώνει τα εξής: «Σε μια αρμονική οικογένεια όπου το παιδί αγαπάει και ταυτόχρονα σέβεται το γονέα, το παιδί μπορεί να συμπεριφέρεται με έναν αποδεκτό τρόπο για να ευχαριστήσει το γονέα». Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά εργάζονται σκληρά για να δημιουργήσουν έναν τέτοιο θερμό κύκλο αγάπης στα σπίτια τους. Επιπλέον, τα παιδιά των Μαρτύρων του Ιεχωβά ανατρέφονται για να γνωρίζουν και να αγαπούν τον Θεό που υπηρετούν, τον Ιεχωβά. Τι ισχυρή δύναμη είναι αυτή στη ζωή τους για να κάνουν το καλό! Δεν χρειάζονται κάποια μυθική φιγούρα που να τα αναγκάζει να κάνουν καλά έργα.

Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά θεωρούν τα παιδιά τους πολύτιμα ως δώρα από τον Θεό. (Ψαλμός 127:3) Συνεπώς, αντί να περιμένουν το ημερολόγιο να τους πει πότε να δώσουν δώρα, αυτοί οι γονείς μπορούν να δίνουν δώρα ολόκληρο το χρόνο. Τέτοιες στιγμές είναι δύσκολο να πει κανείς ποιος χαίρεται περισσότερο—το έκπληκτο παιδί ή ο ευχαριστημένος γονέας του. Το παιδί ξέρει από ποιον προήλθε το δώρο. Επιπλέον, οι γονείς Μάρτυρες ενθαρρύνονται να δίνουν συχνά ως δώρο το χρόνο τους. Επειδή, όταν ένα κοριτσάκι αισθάνεται λυπημένο ή μόνο, τι αξία έχει ένα δωμάτιο γεμάτο κούκλες αν συγκριθεί με λίγες στιγμές που θα περάσει χωμένο στην αγκαλιά της μητέρας του ακούγοντας τη μαμά να λέει ιστορίες για τον καιρό που εκείνη ήταν μικρή; Θα διδαχτεί ένα αγοράκι πώς να γίνει άντρας από μια ντουλάπα γεμάτη με εξοπλισμό του μπέιζμπολ ή με εκτενείς, ευχάριστες συνομιλίες με τον πατέρα του καθώς κάνουν βόλτες μαζί;

Αυτή η καλλιεργούμενη στενή σχέση μπορεί να αποβεί ζωοσωτήρια. Ερευνητές σε θέματα που αφορούν τα παιδιά έχουν διαπιστώσει ότι κάποιος νέος επηρεάζεται ακόμη περισσότερο από τους συνομηλίκους του καθώς το παροιμιώδες χάσμα των γενεών ανοίγει για αυτόν. Η κακή νεανική συμπεριφορά και η επιδείνωση στη στάση προς τους ενηλίκους πάνε χέρι-χέρι. «Αλλά εκείνοι που διατήρησαν ευνοϊκή άποψη για τον πατέρα τους και γενικά για τους ενηλίκους δεν συμμετείχαν σε κακή συμπεριφορά με άλλους συνομηλίκους».

Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά κατά καιρούς έχουν κατακριθεί επειδή δεν συμμετέχουν στην εορταστική διασκέδαση με την οικογένειά τους. Μπορεί να φαίνεται ότι τα παιδιά των Μαρτύρων του Ιεχωβά στερούνται αυτή την ιδιαίτερη διασκέδαση. Αλλά αυτοί οι ειλικρινείς γονείς και τα παιδιά έχουν βάσιμους Γραφικούς λόγους που απέχουν από αυτήν. (Παρακαλούμε δείτε τις σελίδες 11-14). Επίσης αυτά τα παιδιά αναπτύσσουν ισχυρή ηθική υπόσταση η οποία θα αντέξει το βάρος της πίεσης των συνομηλίκων που συντρίβει τη θέληση άλλων νέων. Η ηθική διαβρώνεται από το αυξανόμενο κύμα της ανομίας. Το ανήθικο σεξ, τα ναρκωτικά, η βία, το αλκοόλ, οι αιρέσεις, εκείνοι που κακοποιούν παιδιά—πάρα πολλοί κίνδυνοι απειλούν τους ευάλωτους νέους.

Πώς μπορεί να προστατέψει ένας γονέας κάποιο παιδί από αυτούς τους συνεχείς κινδύνους; Από τη βρεφική ηλικία, τα παιδιά των Μαρτύρων με συνέπεια εκπαιδεύονται να στηρίζονται στους ισχυρούς ηθικούς νόμους της Αγίας Γραφής. Οι στοργικοί γονείς τα βοηθούν να καταλάβουν την άποψη του Θεού όχι μόνο για τις γιορτές αλλά και για όλες τις πλευρές της ζωής. Η υπακοή στον Θεό τους πηγάζει από αγάπη και σεβασμό για αυτόν, ακόμη και αν αυτό σημαίνει ότι θα διαφέρουν. Φανταστείτε πώς πρέπει να τους προετοιμάζει αυτό για μια επιτυχημένη ενηλικίωση! Αν ένα νεαρό παιδί μπορεί να κάθεται σε μια τάξη γεμάτη συνομηλίκους οι οποίοι κάνουν κάτι που φαίνεται διασκεδαστικό και να λαβαίνει τη στάση του υπέρ όσων πιστεύει ότι είναι ορθά, πόσο περισσότερο ικανό θα είναι να αντισταθεί στον κατοπινό πειρασμό άλλων φαινομενικά διασκεδαστικών πραγμάτων—των ναρκωτικών, του προγαμιαίου σεξ και άλλων βλαβερών θέλγητρων! Τα παιδιά των Μαρτύρων του Ιεχωβά μπορεί να αναπτύξουν ηθική υπόσταση την οποία πολλά άλλα παιδιά μπορεί να στερούνται.

«Πολλά από τα παιδιά που έχω εξετάσει δεν έχουν πίστη», παρατηρεί ο Δρ Ρόμπερτ Κόουλς, ερευνητής του Χάρβαρντ. «Έχουν χάσει τα πάντα εκτός από τη συνεχή φροντίδα του εαυτού τους, και αυτό εντείνεται κάθε μέρα μέσω του τρόπου με τον οποίο ανατρέφονται».

Ένας παιδίατρος περιγράφει μια άλλη οικογένεια: «Αυτοί θέλουν παιδιά που ενδιαφέρονται για τους άλλους και που δίνουν κάτι από τον εαυτό τους. . . . Ζουν πιο απλή ζωή . . . , αλλά έχουν κάτι άλλο. Επειδή δεν βρίσκω καταλληλότερη λέξη, θα το έλεγα ικανοποίηση».

Η Ντολόρες Κάραν παραθέτει το να θεωρεί κάποιος πολύτιμη την υπηρεσία προς τους άλλους ως βασικό παράγοντα για την ευτυχία. «Για μερικές οικογένειες στη χώρα μας [στις Ηνωμένες Πολιτείες]—μάλιστα, θα έλεγα για τις περισσότερες—η επιτυχία και η επιδίωξη της καλής ζωής είναι ο πρωταρχικός σκοπός». Αλλά «οι οικογένειες που θεωρούν δεδομένο ότι τα μέλη τους μπορούν να δείχνουν και θα δείχνουν ενδιαφέρον για τους άλλους γίνονται αυτές οι υγιείς οικογένειες που θεωρούν πολύτιμη την υπηρεσία προς τους άλλους. . . . Καθώς μεγαλώνουν τα παιδιά αυτών των οικογενειών, τείνουν να δείχνουν αρκετό ενδιαφέρον και να είναι υπεύθυνα άτομα ως αποτέλεσμα των οικογενειακών τους εμπειριών». Η Κάραν παρατηρεί μεταξύ των επιτυχημένων γονέων «μια επιστροφή στην αξία της αναζήτησης χαράς στους ανθρώπους και στο να δίνει κανείς μάλλον παρά στο να αγοράζει, να παίρνει και να καταναλώνει».

Κάποιος εξέχων ειδικός στο να δίνει το έθεσε με διαφορετικό τρόπο λέγοντας, «υπάρχει περισσότερη ευτυχία στο να δίνει κανείς παρά στο να λαβαίνει». (Πράξεις 20:35) Οι οικογένειες των Μαρτύρων αποτελούν ζωντανή απόδειξη αυτής της δήλωσης του Χριστού Ιησού. Σαν και αυτόν, η ζωή τους επικεντρώνεται στη Χριστιανική διακονία. Μερικοί μπορεί να νομίζουν ότι στους νεαρούς Μάρτυρες ασκείται εκμετάλλευση και πίεση για να συνοδεύουν τους γονείς τους από πόρτα σε πόρτα. Απεναντίας, όμως, αυτοί διδάσκονται από το παράδειγμα των γονέων πώς να δείχνουν αγάπη προς το συνάνθρωπό τους με το να δίνουν δωρεάν στους γείτονές τους τα καλά νέα για τη Βασιλεία του Θεού.—Ματθαίος 24:14.

‘Δεν Καταπιέζει τα Παιδιά;’

Αλλά δεν είναι η αυστηρή θρησκευτική ανατροφή καταπιεστική για ένα μικρό παιδί; Δεν είναι καλύτερα να αφήνουμε τον καθένα να παίρνει θρησκευτικές αποφάσεις όταν ενηλικιώνεται; Αυτός είναι ίσως ο κανόνας υπ’ αριθμόν 3 από τους 12 Κανόνες για να Αναθρέψετε Παιδιά Εγκληματίες: «Ποτέ μην του δώσετε κάποια πνευματική εκπαίδευση. Περιμένετε να φτάσει στα 21 και κατόπιν αφήστε το ‘να αποφασίσει μόνο του’».

Ωστόσο, η βασική αίσθηση ηθικής κάποιου παιδιού, σύμφωνα με τον Δρ Κόουλς, αρχίζει να αναπτύσσεται από την ηλικία των τριών ετών. «Μέσα στο παιδί υπάρχει μια αναπτυσσόμενη αίσθηση ηθικής. Πιστεύω ότι αυτή είναι θεόδοτη, ότι υπάρχει ένας πόθος για ηθική τάξη». Αυτός είναι ο κρίσιμος καιρός για να ενσταλαχτούν οι αληθινές ηθικές αξίες. Παραδείγματος χάρη, είναι ο καιρός να διδάξετε με το παράδειγμά σας την αξία της φιλαλήθειας σε αντίθεση με το ψέμα. Η Αγία Γραφή τονίζει τη σπουδαιότητα της εκπαίδευσης στη διάρκεια των χρόνων της νεότητας: ‘Εκπαίδευε το αγόρι σύμφωνα με τον τρόπο που είναι κατάλληλος για αυτό· ακόμη και όταν γεράσει, δεν θα απομακρυνθεί από αυτόν’.—Παροιμίαι 22:6, ΜΝΚ.

Η Κάραν παρατηρεί: «Δεν μπορεί να αναμένεται από τα παιδιά σήμερα να είναι ηθικά χωρίς βοήθεια. . . . Αυτοί που απάντησαν στην έρευνά μου υποδηλώνουν ότι όσο πιο υγιής είναι η οικογένεια τόσο πιο αναπτυγμένη είναι η αίσθηση του σωστού και του εσφαλμένου που έχουν».

Ένας κοινωνικός λειτουργός απαντώντας στην έρευνα της Κάραν παρατήρησε τα εξής: «Υπάρχει ένας αναπόφευκτος πυρήνας δύναμης που δίνει η θρησκευτική πίστη στις οικογένειες». Για την οικογένεια που έχει κοινό θρησκευτικό πυρήνα, η Κάραν λέει ότι «η πίστη στον Θεό παίζει θεμελιώδη ρόλο στην καθημερινή οικογενειακή ζωή. Ο θρησκευτικός πυρήνας ενισχύει το σύστημα υποστήριξης της οικογένειας. Οι γονείς νιώθουν μια ισχυρή ευθύνη να μεταδώσουν την πίστη, αλλά το κάνουν αυτό με θετικούς και γεμάτους νόημα τρόπους».

Βοηθήστε τα Παιδιά σας να Νιώσουν Αγάπη για τον Θεό

Δείξτε στα παιδιά τα δώρα του Θεού που τους φέρνουν τόση χαρά. Ξαπλώστε στο χορτάρι και εξετάστε μαζί τους το μικροσκοπικό λουλούδι με το τόσο περίπλοκο σχέδιο. Παρακολουθήστε τη λαμπρίτσα που βγαίνει από αυτή τη χορταρένια ζούγκλα και σκαρφαλώνει στην κορυφή ενός μυτερού χορταριού, σηκώνει τα φωτεινά κόκκινα καλύμματα των φτερών της που έχουν μαύρες κουκκίδες και πετάει μακριά. Αφήστε τα να νιώσουν το συναρπαστικό θαύμα καθώς μια πεταλούδα ξαφνικά προσγειώνεται σε ένα χέρι, σηκώνει και χαμηλώνει τα λαμπερά κίτρινα φτερά της για να ξεκουραστεί λίγο και να λιαστεί. Γυρίστε ανάσκελα για να δείτε τα παχιά άσπρα σύννεφα που αρμενίζουν εκεί ψηλά, και παρακολουθήστε τα να μετατρέπονται από πλοία σε άλογα και σε παλάτια στον ουρανό. Ταυτόχρονα να εξηγείτε στα παιδιά σας ότι ο Δημιουργός μας, ο Θεός, είναι αυτός που μας φέρνει τέτοια δώρα που μας χαροποιούν.

Επίσης, πολλά άλλα δώρα, όπως το γατάκι που παίζει τόσο αστεία με ένα φύλλο ώστε μας κάνει να ξεκαρδιζόμαστε στα γέλια ή το χνουδωτό κουταβάκι που μας «επιτίθεται», κουνώντας το κεφάλι του δεξιά-αριστερά, γρυλίζοντας άγρια καθώς τραβάει το μανίκι μας, χωρίς όμως ταυτόχρονα να πάψει να κουνάει φιλικά την ουρά του. Ή τα παιχνίδια εκεί που σκάνε τα κύματα του ωκεανού, μια ανάβαση στα βουνά ή μια νύχτα κοιτώντας με δέος τον έναστρο ουρανό που λαμπυρίζει και φωτίζει ψηλά πάνω από το κεφάλι μας. Το ότι γνωρίζουμε πως αυτά τα δώρα και αμέτρητα άλλα προέρχονται από Εκείνον που μας έδωσε τη ζωή μας, το ότι μπορούμε να τον ευχαριστούμε για αυτά τα δώρα, το ότι αισθανόμαστε ευγνωμοσύνη που τον γνωρίζουμε—όλα αυτά φέρνουν χαρά σε εμάς και αντανακλούν μια βαθιά και γεμάτη εκτίμηση αγάπη για εκείνον.

Τελικά, στο οικογενειακό περιβάλλον, άφθονες αγκαλιές και φιλιά από τον μπαμπά και από τη μαμά, πράγματα που βοηθούν τα παιδιά να αισθάνονται τη ζεστασιά της ασφάλειας και της ευγνωμοσύνης κάθε μέρα. Βοηθήστε τα να διατηρούν την πίστη τους στον Ιεχωβά, απορρίπτοντας ένα ακόμη μεγαλύτερο ψέμα από εκείνο σχετικά με τον ντυμένο στα κόκκινα Αϊ-Βασίλη, δηλαδή το ότι όλα αυτά τα θαυμάσια δώρα που προέρχονται από τον Θεό απλώς έγιναν τυχαία, απλώς εξελίχτηκαν—ένα ψέμα που διδάσκεται χωρίς επιστημονικές αποδείξεις, δεν υποστηρίζεται από την επιστημονική μέθοδο και διατηρείται μόνο χάρη σε ένα διαρκώς επαναλαμβανόμενο δογματισμό που κατακλύζει τις διάνοιες των νέων.a

Να προσεύχεστε συχνά μαζί με τα παιδιά σας στον μεγαλύτερο Δότη—στα γεύματα, όταν διαβάζετε το Λόγο του, στο τέλος της μέρας. Αναθρέψτε ένα παιδί γεμάτο ευγνωμοσύνη, και αυτή η αίσθηση της εκτίμησης θα γλυκαίνει κάθε εμπειρία στη ζωή του. Θα μεγαλώσει και θα γίνει το ίδιο ευτυχισμένος δότης καθώς μιμείται τον αληθινό Θεό και τους γονείς που αγαπάει. Τότε η ευτυχία θα έρχεται, όχι με τις προκαθορισμένες μέρες του ημερολογίου, αλλά με τις αυθόρμητες στιγμές της απόλυτης χαράς που προκύπτει από τη ζωή. ‘Ευτυχισμένος είναι ο λαός του οποίου Θεός είναι ο Ιεχωβά!’—Ψαλμός 144:15, ΜΝΚ.

[Υποσημειώσεις]

[Εικόνα στη σελίδα 7]

Ένα από τα καλύτερα δώρα που μπορείτε να δώσετε στο παιδί σας είναι ο χρόνος σας