Ως Δικηγόρος, Δοκίμασα τον Θεό

ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΜΟΥ έδιναν αξία στην εκπαίδευση. Έτσι, παρά την οικονομική επιβάρυνση, έστειλαν και τα οχτώ παιδιά της οικογένειας σε Καθολικά σχολεία.

Σ’ όλο το μήνα Μάιο όλη η οικογένεια απαγγέλλαμε το Ροζάριο κάθε βράδυ. Κάπου-κάπου στη διάρκεια αυτού του μήνα, που για τους Καθολικούς είναι μια ειδική περίοδος αφοσίωσης στη μητέρα του Χριστού, ο αδελφός μου και εγώ φτιάχναμε στο σπίτι μια μικρή Αγία Τράπεζα για λουλούδια και ένα άγαλμα της Μαρίας.

Στη διάρκεια της Σαρακοστής σηκωνόμασταν όλοι κάθε μέρα στις έξι π.μ. για να παρακολουθήσουμε τη λειτουργία. Ένα καλοκαίρι ενώ υπηρετούσα σαν παπαδάκι, βοηθούσα σε δυο και τρεις λειτουργίες τη μέρα. Έφτασα ακόμη να σκέφτομαι σοβαρά να γίνω παπάς.

Εγείρονται Αμφιβολίες

Εντούτοις τα πράγματα άλλαξαν. Στο γυμνάσιο ασχολήθηκα αρκετά με τον αθλητισμό, πράγμα που οδήγησε στο να πάρω υποτροφία η οποία με βοήθησε να πληρώσω τα έξοδά μου για να πάω στο πανεπιστήμιο. Ήταν στο γυμνάσιο επίσης που άρχισα να έχω αμφιβολίες για τη θρησκεία μου. Θυμάμαι κάποιο μάθημα που μας δίδασκε ένας παπάς. Αρχίσαμε με την προϋπόθεση ότι δεν υπάρχει Θεός, και ο στόχος ήταν να καταλήξουμε ότι υπάρχει οπωσδήποτε ένας παντοδύναμος Θεός. Το πρόβλημα ήταν ότι στα μέσα της συζήτησης, ο παπάς κατέληξε να μην μπορεί να απαντήσει στις ερωτήσεις μας σχετικά με την εξέλιξη. Επίσης ήταν ενοχλητικό να τον βλέπεις να νιώθει τρομερή αμηχανία όταν του κάναμε ερωτήσεις όπως: «Γιατί σε αποκαλούμε πατέρα αφού ο Ιησούς είπε ότι δεν πρέπει να αποκαλούμε κανέναν άνθρωπο πατέρα;»—Ματθαίος 23:9.

Προσπάθησα για την ώρα να ξεπεράσω τις αμφιβολίες μου και συνέχισα να προσεύχομαι και να παρακολουθώ τη λειτουργία. Αλλά όταν η υποτροφία που έλαβα με έφερε στο Πανεπιστήμιο της Ουάσινγκτον, τα πράγματα έγιναν χειρότερα. Όπως συμβαίνει με πολλούς αθλητές που είναι μαθητές, πολύ γρήγορα η λατρεία μου έγινε εντελώς ιδιοτελής. Πριν από κάθε παιχνίδι πήγαινα στη λειτουργία και προσευχόμουν να νικήσω. Μετά το παιχνίδι ξεχνούσα τον Θεό και διασκέδαζα με τους άλλους της ομάδας μου. Επίσης ο πόλεμος του Βιετνάμ μαινόταν, κι αυτό με έκανε να αναρωτιέμαι πώς είχαν γίνει έτσι τα πράγματα. Ώσπου να φτάσω στο τελευταίο έτος του κολεγίου, η μαριχουάνα είχε γίνει μέρος της καθημερινής μου ζωής.

Η Θέση μας δεν Ήταν Εδώ

Κατόπιν, το 1968, το Καθολικό Πανεπιστήμιο του Σαν Ντιέγκο απόκτησε νομικό τμήμα. Εδώ προσπάθησα να κάνω συμφωνία με όρους με τον Θεό. Πίστευα πως αν πήγαινα στη λειτουργία, σίγουρα εκείνος θα βοηθούσε να πάρω καλούς βαθμούς. Στην περίοδο του πρώτου εξαμήνου συνάντησα τη Μελίντα με την οποία παντρευτήκαμε το επόμενο καλοκαίρι. Την επομένη του γάμου μας, στολιστήκαμε για να παρακολουθήσουμε τη λειτουργία, αλλά φτάσαμε λίγο καθυστερημένα. Αφού μείναμε για λίγο όρθιοι στο πίσω μέρος της εκκλησίας, ρίξαμε μια ματιά γύρω και κατόπιν κοιτάξαμε ο ένας τον άλλον. Απλώς, η θέση μας δεν ήταν εδώ. Φύγαμε και δεν παρακολουθήσαμε λειτουργία ξανά.

Μερικά χρόνια αργότερα, τον καιρό που γεννήθηκε ο πρώτος μας γιος, ο Τζόσουα, εξασκούσα το δικηγορικό επάγγελμα με μια ομάδα δικηγόρων οι οποίοι υπερασπίζονταν φτωχούς ανθρώπους που κατηγορούνταν για παραβάσεις ομοσπονδιακών νόμων. Το θεωρούσα πολύ καλή εργασία, επειδή είχα γίνει και κάπως ριζοσπαστικός εξαιτίας της αναστάτωσης που υπήρχε με τον πόλεμο στο Βιετνάμ. Πίστευα πως θα απογοήτευα μια διεφθαρμένη κυβέρνηση με το να την πιέζω να πληρώνει χρήματα στα δικαστήρια. Παράλληλα μπορούσα να βοηθώ και ανθρώπους.

Τις Απαντήσεις τις Έχει μια Μπέιμπυ-σίτερ

Κάποτε είχα διοριστεί να αντιπροσωπεύσω έναν άντρα που του είχε υποβληθεί μήνυση επειδή αρνιόταν να πάει στο στρατό. Αποδείχθηκε ότι αυτός ήταν Μάρτυρας του Ιεχωβά και είχε αποφασίσει αντί να σκοτώνει τους άλλους να επιδιώκει το δρόμο της ειρήνης. (Ησαΐας 2:4) Οι εξηγήσεις του και τα έντυπα που μου έδωσε δεν με εντυπωσίασαν. Ωστόσο, το ζήτημα εγέρθηκε ξανά από μια διαφορετική πηγή. Η Μελίντα είχε μια μπέιμπυ-σίτερ η οποία ήταν Μάρτυρας. Αυτό ήρθε στην επιφάνεια όταν η Μελίντα στάθηκε αδύναμη να απαντήσει στις απλές ερωτήσεις του γιου μας Τζόσουα για τον Θεό.

Η Μελίντα μεγάλωσε ως Καθολική και πήγε σε Ιησουιτικό πανεπιστήμιο, όμως και αυτή είχε χάσει την πίστη της στον Θεό. Στην πραγματικότητα, στη διάρκεια κάποιων διακοπών της στη Ρώμη, προσευχήθηκε να δει τον πάπα, γιατί αυτό σίγουρα θα αποκαθιστούσε την πίστη της. Πράγματι τον είδε καθώς τον μετέφεραν στους ώμους τους άλλοι άντρες. Αλλά αντί να της οικοδομήσει την πίστη, αυτό την έπεισε ότι δεν ήταν αυτός ο απλός τρόπος ζωής του Ιησού.

Είναι λοιπόν εύκολο να καταλάβετε γιατί η Μελίντα στάθηκε αδύναμη να απαντήσει στις ερωτήσεις του Τζόσουα. Ωστόσο, χάρηκε που βρήκε ικανοποιητικές απαντήσεις στο βιβλίο Ακούοντας τον Μεγάλο Διδάσκαλο, που το είχε πάρει από την μπέιμπυ-σίτερ. Αργότερα, συνάντησε μια πρώην γνωστή της από το γυμνάσιο, που τώρα ήταν Μάρτυρας. Η Μελίντα τη ρώτησε: «Πώς μπόρεσες να γίνεις Μάρτυρας του Ιεχωβά, και πώς μπορείς να πιστεύεις την Αγία Γραφή; Είναι τόσο αντιφατική». Σοφά η Μάρτυρας ρώτησε τη Μελίντα αν είχε διαβάσει ποτέ ολόκληρη την Αγία Γραφή. Η Μελίντα απάντησε «Όχι», και αυτό άνοιξε το δρόμο για μια επίσκεψη και μια τακτική Γραφική μελέτη.

Ανακριτικές Ερωτήσεις για την Αγία Γραφή

Είπα στη Μελίντα ότι μπορούσε να συνεχίσει τη Γραφική της μελέτη εφόσον κανένας δεν ενοχλούσε εμένα. Αρκετούς μήνες αργότερα, συνάντησα το ζευγάρι που έκανε τη μελέτη, αλλά τους συμπεριφέρθηκα πολύ άσχημα. Όταν η Μελίντα με ρώτησε «Γιατί;», της είπα: «Αυτοί δεν ήταν άνθρωποι. Ήταν Μάρτυρες του Ιεχωβά!» Αυτό έφερε αρκετή φασαρία στην οικογένειά μας. Τελικά, πάνω στην απελπισία μου της είπα: «Κάλεσε τους Μάρτυρες ξανά. Θα τους φερθώ καλά, και θα σου δείξω πόσο ανόητη είσαι που μελετάς την Αγία Γραφή».

Το ζευγάρι των Μαρτύρων, ο Νταν και η Σάρον, ήρθαν, και χρησιμοποιώντας απλώς την Αγία Γραφή αντιμετώπισαν με επιτυχία τις έντονες ανακριτικές μου ερωτήσεις. Απογοητεύτηκα που ο Νταν φαινόταν να έχει απάντηση για το κάθε ερώτημα που έγειρα. Έγιναν τρεις τέτοιες συζητήσεις που θα νόμιζε κανείς ότι βρισκόμασταν σε αίθουσα δικαστηρίου. Τελικά, ο Νταν ακούμπησε πίσω στην καρέκλα του και είπε: «Ξέρεις κάτι, πραγματικά μου αρέσεις». Αυτό διέλυσε την εχθρότητα. Στην ήρεμη ατμόσφαιρα που επακολούθησε ο Νταν μου έδειξε τη θαυμάσια προφητεία για τον ερχομό του Μεσσία, που βρίσκεται στο ένατο κεφάλαιο του Δανιήλ. Εντυπωσιάστηκα τόσο πολύ που θύμωσα, όχι μ’ αυτόν, αλλά για την τόσο ρηχή θρησκευτική εκπαίδευση που είχα λάβει.

Η στάση μου για την Αγία Γραφή άλλαξε γρήγορα με τη μελέτη αυτής καθώς και άλλων προφητειών της Αγίας Γραφής. Άρχισα να σκέφτομαι πως η επαναστατική μου διάθεση για τις ανθρώπινες κυβερνήσεις και η χρήση ναρκωτικών, ίσως δεν αντανακλούσαν μια κακή καρδιά, αλλά ήταν μια αντίδραση σ’ ένα σύστημα που χρειαζόταν να αντικατασταθεί από την κυβέρνηση της Βασιλείας του Θεού.

Το Πρόβλημά μου με τα Ναρκωτικά

Απολάμβανα πάρα πολύ τη Γραφική μου μελέτη με τη βοήθεια του βιβλίου Η Αλήθεια που Οδηγεί στην Αιώνιο Ζωή. Όμως χρησιμοποιούσα ακόμη μαριχουάνα με το συλλογισμό ότι, ‘Αν κάτω από την επήρειά της μπόρεσα να βγάλω τη νομική σχολή, σίγουρα μπορώ να μάθω και τη Γραφή με τον ίδιο τρόπο’. Πήγα σε μερικές συναθροίσεις στην Αίθουσα Βασιλείας, αλλά δεν ήθελα να το συνεχίσω αυτό γιατί, μετά από 19 χρόνια που πήγαινα σχολείο, το είχα πια βαρεθεί.

Συμφώνησα να πηγαίνω σε μια μικρότερη και ανεπίσημη μεσοβδομαδιαία μελέτη με τη σύζυγό μου. Τις τρεις πρώτες εβδομάδες, κάθε φορά που ετοιμαζόμουν να φύγω από το γραφείο κάποιος πελάτης σταματούσε και μου προσέφερε κάμποση ισχυρή μαριχουάνα. Αφού την κάπνιζα, είναι βέβαιο ότι δεν ήμουν πια σε θέση να παρακολουθήσω Χριστιανική συνάθροιση. Έτσι, τηλεφωνούσα στη Μελίντα και της έλεγα να πάει χωρίς εμένα. Τελικά μου είπε: «Δεν ξέρεις ποιος είναι αυτός που σου το κάνει;» Αυτό με έφερε αντιμέτωπο με κάτι που δεν είχα σκεφθεί. Δεν μου άρεσε να είμαι υποχείριο, και ιδιαίτερα να είμαι υποχείριο του Διαβόλου. Την επόμενη εβδομάδα συνέβη το ίδιο είδος πειρασμού στο γραφείο, αλλά αρνήθηκα τη μαριχουάνα.

‘Θα μπορούσε το ότι καπνίζω μαριχουάνα να είναι μεγαλύτερο εμπόδιο από ό,τι αντιλαμβάνομαι;’ αναρωτήθηκα. Όταν η οικογένειά μας πήγε διακοπές για δέκα μέρες, αποφάσισα να δοκιμάσω τον Ιεχωβά, όπως και έγινε. Με τη βοήθειά του δεν χρησιμοποίησα μαριχουάνα σ’ όλη αυτή την περίοδο. Ήταν καταπληκτικό το πόσο καλά αισθανόμουν όταν γύρισα. Επίσης η καθημερινή μας μελέτη της Αγίας Γραφής στη διάρκεια του ταξιδιού με έπεισε όσο ποτέ άλλοτε ότι ο Λόγος του Θεού είναι η αλήθεια. Τι ευλογία έφερε αυτό το ταξίδι!

Θυμάμαι την πρώτη συνάθροιση μετά απ’ αυτό. Αντί να είμαι ο αμίλητος άνθρωπος που κάθεται σε μια γωνιά, ήμουν ένας ζηλωτής μέτοχος. Τι συγκινητικό ήταν για τη Μελίντα να δει τη διαφορά στην προσωπικότητά μου! Σύντομα οι παλιοί μας φίλοι και οι σύντροφοι που είχαμε εξαιτίας των ναρκωτικών αντικαταστάθηκαν με θερμές, καθαρές φιλίες με Μάρτυρες.

Η Καριέρα μου ως Δικηγόρος—Μια Δοκιμασία

Το 1975 η Μελίντα και εγώ συμβολίσαμε την αφιέρωσή μας στον Ιεχωβά Θεό με το βάφτισμα στο νερό. Αργότερα εκείνο το χρόνο γεννήθηκε ο δεύτερος γιος μας, ο Τζέσσε. Ήταν απολύτως φανερό ότι απολάμβανα την ευλογία του Ιεχωβά. Η άσκηση των νομικών μου καθηκόντων ωστόσο, απαιτούσε πολλά ταξίδια σε μακρινές πόλεις πράγμα που σήμαινε την απουσία μου από την οικογένειά μου και την εκκλησία. Καθώς η αγάπη μου για τη Χριστιανική διακονία αναπτυσσόταν, άρχισα να δυσανασχετώ με αυτό το πρόγραμμα.

Σε κάποιο ταξίδι, συνάντησα μερικούς Μάρτυρες που ήταν δικηγόροι και γιατροί. Δύο απ’ αυτούς με εντυπωσίασαν ιδιαίτερα, επειδή ήταν αφοσιωμένοι άντρες που, ενώ ήταν δικηγόροι, είχαν δαπανήσει χρόνια στην ολοχρόνια υπηρεσία υπηρετώντας τον Ιεχωβά Θεό. Αυτό άναψε μέσα μου μια επιθυμία να χρησιμοποιήσω τις ικανότητές μου ως δικηγόρου στο να υπερασπίζομαι το λαό του Θεού και να τον υπηρετώ με πιο εξέχοντα τρόπο. Ένα σημαντικό βήμα προς αυτήν την κατεύθυνση έγινε όταν άρχισα να αφιερώνω 60 ώρες κάθε μήνα στη Χριστιανική διακονία. Το έκανα αυτό για αρκετούς μήνες, εκτός από ένα μόνο, όταν γεννήθηκε ο τρίτος μας γιος ο Ράιαν.

Κάποια μέρα ένας πρεσβύτερος στην εκκλησία μας έφερε στη συζήτηση τη δυνατότητα που υπήρχε για να γίνω ένας ολοχρόνιος διάκονος. «Δεν υπάρχει τρόπος να κάνω περισσότερα από ό,τι κάνω τώρα», απάντησα, «εξαιτίας της δουλειάς μου και της φροντίδας για την οικογένειά μου». Αλλά για μερικές μέρες μετά, βασανιζόμουν με το ερώτημα, ‘Γιατί στ’ αλήθεια, δεν μπορώ να μπω στην ολοχρόνια υπηρεσία;’ Έφερα το ζήτημα στον Ιεχωβά με προσευχή, έχοντας υπόψη τα λόγια του στο Μαλαχίας 3:10, όπου καλεί τους ανθρώπους να τον δοκιμάσουν και να δουν αν δεν τους ευλογήσει.

Έπρεπε να Ξεπεράσω Τρία Εμπόδια

Αφού ανέλυσα την κατάστασή μου, φάνηκε ότι με εμπόδιζαν τρία πράγματα για να μπω στην ολοχρόνια υπηρεσία. Σίγουρα θα χρειαζόμουν οικονομική ασφάλεια για να καλύψω την απώλεια του εισοδήματος που θα είχα αν θα μείωνα την εργασία μου ως δικηγόρος. Έτσι το εμπόδιο υπ’ αριθμόν ένα ήταν ότι είχα ένα σπίτι το οποίο έπρεπε να πουλήσω. Συνδεδεμένο με αυτό ήταν το εμπόδιο υπ’ αριθμόν δύο. Στο σπίτι αυτό ζούσε ένας Μάρτυρας και δεν ήθελα να τον υποχρεώσω να μετακομίσει. Το τρίτο εμπόδιο ήταν ότι ήμουν συνέταιρος στο δικηγορικό γραφείο με άλλους.

Προσευχήθηκα στον Θεό: «Εάν θέλεις να μπω στην ολοχρόνια υπηρεσία, βοήθησέ με να πουλήσω αυτό το σπίτι χωρίς να προκαλέσω προβλήματα στον συγχριστιανό μου και βοήθησέ με να τερματίσω το συνεταιρισμό στην εργασία μου. Εάν αυτά τα τρία πράγματα μπορέσουν και γίνουν, θα μπω στις τάξεις των ολοχρονίων». Περίπου μια εβδομάδα αργότερα, αυτός ο Μάρτυρας ήρθε με μια καταπληκτική είδηση. Είπε ότι έλπιζε πως δεν θα στενοχωριόμουν, που χρειαζόταν να μετακομίσει γιατί έπιανε δουλειά σε μια άλλη πόλη!

Τη μέρα που μετακόμιζε πήγα να τον βοηθήσω να τελειώσει το πακετάρισμα. Στο δρόμο, σταμάτησα σε ένα χρωματοπωλείο και αγόρασα μια μικρή επιγραφή: «Πωλείται». Αφού φορτώσαμε το φορτηγό του, τοποθέτησα την επιγραφή στο μπροστινό παράθυρο και κλείδωσα την πόρτα. Όταν έφτασα στο σπίτι, η Μελίντα μού είπε ότι είχε τηλεφωνήσει μια γυναίκα και είχε αφήσει τον αριθμό του τηλεφώνου της. Της τηλεφώνησα και, έμεινα με ανοιχτό το στόμα όταν μου είπε ‘ότι έπρεπε να αγοράσει αυτό το σπίτι’. Για ποιο σπίτι μιλούσε; Είπε ότι πριν παντρευτεί, είχε πει στον μελλοντικό της σύζυγο ότι θα τον παντρευόταν μόνο αν της υποσχόταν πως αν ποτέ πουλιόταν το σπίτι των ονείρων της, θα της το αγόραζε. Εννοούσε το σπίτι που εγώ ήθελα τώρα να πουλήσω. Φυσικά, της είπα ότι μπορούσε να το αγοράσει!

Σύντομα μετά από αυτό, ένας από τους συνεταίρους μου μού είπε ότι είχε αποφασίσει να πάρει μια άλλη εργασία κι έτσι έπρεπε να τερματίσει τον συνεταιρισμό μας. Ανυπομονούσα πότε να πάω σπίτι να πω στη Μελίντα και στους γιους μου τι είχε κάνει ο Ιεχωβά. Όλοι συμφώνησαν ότι θα ήταν θαυμάσιο να αρχίσω την ολοχρόνια υπηρεσία, πράγμα που έκανα τον Ιούνιο του 1979.

Ευλόγησε την Οικογένειά Μας;

Τον Σεπτέμβριο του 1979, διορίστηκα ως επίσκοπος στην εκκλησία μας. Η Μελίντα συμμετείχε στην αυξημένη υπηρεσία για αρκετούς μήνες και τώρα είναι η σύντροφός μου στην ολοχρόνια διακονία. Επίσης, οι τρεις γιοι μας είναι δραστήριοι στο Χριστιανικό έργο κηρύγματος και αυτό μας φέρνει μεγάλη χαρά. Με τη βοήθεια του Λόγου του Θεού και της εκκλησίας, η Μελίντα και εγώ μάθαμε να είμαστε καλύτεροι γονείς, και αυτό έφερε ευλογία στα παιδιά.

Πριν από ένα χρόνο παρουσιάστηκε μια άλλη ευλογία όταν δέχτηκα να πάω στα κεντρικά γραφεία της Εταιρίας Σκοπιά στη Νέα Υόρκη και να εργαστώ προσωρινά στην ανοικοδόμηση που γινόταν εκεί. Οι πρώτες λίγες μέρες της χειρωνακτικής εργασίας ήταν μια διαφορετική εμπειρία για μένα. Κατόπιν ανοίχθηκε κάποια ειδική ευκαιρία εξαιτίας της προσωρινής ανάγκης που υπήρχε για επιπρόσθετη νομική βοήθεια στα κεντρικά γραφεία, και χάρηκα που φάνηκα χρήσιμος.

Τώρα είμαι πίσω στο Σαν Ντιέγκο, και πρέπει να πω πως η μεγαλύτερη ευλογία και χαρά για μένα έρχεται από το καθημερινό έργο κηρύγματος. Για παράδειγμα, κάποια μέρα χτύπησα την πόρτα ενός άντρα, αλλά αυτός με έδιωξε με απότομο τρόπο. Συνέχισα στους ενοίκους των άλλων διαμερισμάτων της πολυκατοικίας. Καθώς έφευγα από το κτίριο αυτός ο ίδιος άντρας ήρθε και μου ζήτησε να περάσω μέσα. Εκεί μου είπε ότι στην πραγματικότητα προσευχόταν για κάποια βοήθεια επειδή η ζωή του ήταν άνω-κάτω. Όταν χτύπησα την πόρτα, αυτό τον αναστάτωσε γιατί διέκοψα την προσευχή του. Μετά που με έδιωξε όμως, συνειδητοποίησε πως ίσως η επίσκεψή μου ήταν η απάντηση στην προσευχή του. «Έτσι», είπε, «οτιδήποτε και αν είναι αυτό που ήρθες να μου πεις, ξέρω πως πρέπει να το ακούσω». Το έκανε, και μετά από ένα χρόνο Γραφικής μελέτης έγινε ένας βαφτισμένος διάκονος.

Ιδιαίτερη ευλογία για μένα είναι η ανταπόκριση εκείνων που βρίσκονται στις τοπικές φυλακές. Οι Γραφικές μελέτες που διεξάγω με άντρες που βρίσκονται στις φυλακές της επαρχίας του Σαν Ντιέγκο, καθώς επίσης και με πολλούς άλλους που βρίσκω στη διακονία, κάνουν τη ζωή μου να είναι αρκετά πολυάσχολη. Μερικές φορές είμαι υποχρεωμένος να προσαρμόζω την εργασία μου ως δικηγόρος με την καριέρα μου ως ολοχρόνιος διάκονος. Συνήθως όμως, μπορώ να προγραμματίζω τις προσαγωγές μου στο δικαστήριο αρκετά νωρίς το πρωί, και έτσι να μένει το μεγαλύτερο μέρος του πρωινού για τη διακονία. Το απόγευμα είναι οι ώρες γραφείου μου. Αργά το απόγευμα και νωρίς το βράδυ επιστρέφω στη διακονία και στις Γραφικές μου μελέτες.

Όταν σκέφτομαι πού θα μπορούσε να καταλήξει η ζωή μου με τα ναρκωτικά που έπαιρνα και την επαναστατική μου συμπεριφορά, μπορώ πραγματικά να εκτιμήσω πόσο με έχει βοηθήσει ο Ιεχωβά με το να με φέρει σε σχέση μαζί του και με τη Χριστιανική εκκλησία. Χωρίς την ευλογία του, ξέρω ότι δεν θα είχα την ευτυχισμένη οικογενειακή ζωή που απολαμβάνω, εκτός του ότι είμαι μέρος μιας παγκόσμιας ενωμένης Χριστιανικής κοινότητας. Επιτρέψτε μου να σας διαβεβαιώσω με όλη μου την καρδιά ότι αν δοκιμάσετε τον Ιεχωβά, θα σας δώσει τόσες ευλογίες ώστε δεν θα θέλετε περισσότερες.—Αφήγηση από τον Τζιμ Μακέιμπ.

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 12]

‘Θα μπορούσε το ότι καπνίζω μαριχουάνα να είναι μεγαλύτερο εμπόδιο από ό,τι αντιλαμβάνομαι;’ αναρωτήθηκα

[Εικόνα στη σελίδα 9]

Μελετώ την Αγία Γραφή με φυλακισμένους

[Εικόνα στη σελίδα 10]

Τα παιδιά μας απολαμβάνουν το να συμμετέχουν στη λατρεία μαζί μας