Η Επιτυχημένη Αναζήτησή μου για το Νόημα της Ζωής

ΗΤΑΝ το έτος 1951. Πλήθη ανθρώπων σχημάτιζαν ουρές στους δρόμους για να ρίξουν μια γρήγορη ματιά σε πολλούς διάσημους αστέρες του θεάτρου και του κινηματογράφου καθώς η μια λιμουζίνα μετά την άλλη έφτανε στο Θέατρο Καλών Τεχνών στο Μπέβερλι Χιλς της Καλιφόρνιας. Η περίσταση ήταν η πρώτη προβολή του έργου Μια Θέση στον Ήλιο, που ήταν βασισμένο στο περίφημο διήγημα Αμερικανική Τραγωδία (An American Tragedy) το οποίο είχε γράψει ο ξάδελφός μου Θίοντορ Ντράιζερ. Ήταν η ταινία της κινηματογραφικής εταιρίας Παραμάουντ (Paramount Pictures) η οποία ήταν υποψήφια για Όσκαρ εκείνη τη χρονιά και την είχε σκηνοθετήσει ο Τζορτζ Στίβενς, ένας από τους καλύτερους σκηνοθέτες της. Πρωταγωνιστούσαν τρεις σπουδαίοι αστέρες της εποχής, η Ελίζαμπεθ Τέιλορ, ο Μοντγκόμερι Κλιφτ και η Σέλεϊ Ουίντερς. Γιατί βρισκόμουν εκεί μέσα σε μια από εκείνες τις μεγάλες λιμουζίνες, περνώντας ανάμεσα από πλήθη ανθρώπων που επευφημούσαν; Και γιατί ένιωθα έξω από τα νερά μου σε εκείνο το περιβάλλον; Ας επιστρέψουμε στην αρχή για να δούμε πώς συνέβησαν όλα αυτά.

Γεννήθηκα σε μια από τις πιο σημαντικές περιόδους όλης της ιστορίας—τον Οκτώβριο του 1914. Στις 20 εκείνου του μήνα περίπου στις τεσσερισήμισι το απόγευμα, στο σπίτι μας στο Σιάτλ της Ουάσινγκτον, είχα μόλις γεννηθεί και βρισκόμουν στα χέρια του γιατρού.

Εκείνες τις μέρες η οικογένειά μας ζούσε στην παραλία Άλκι σε μια περιοχή που λέγεται Μπονέρ. Σύντομα η οικογένειά μας έγινε πενταμελής και αποτελούνταν από τους γονείς μου, το μεγαλύτερο αδελφό μου, το μικρότερο αδελφό μου και εμένα. Ζούσαμε σε ένα μεγάλο, όμορφο σπίτι με θέα στην παραλία, το οποίο ήταν γραφικότατη τοποθεσία από όπου κάποιος μπορούσε να παρακολουθεί τα πλοία και τα φέριμποτ να σκίζουν τα νερά των Στενών Πιούτζετ ανάμεσα στο κεντρικό Σιάτλ και σε άλλες πόλεις κατά μήκος της διαδρομής.

Μετά την κατάρρευση του χρηματιστηρίου το 1929, η οικονομική κατάσταση έγινε τόσο άσχημη ώστε πουλήσαμε το σπίτι μας στην παραλία Άλκι για να αγοράσουμε ένα κατάστημα τροφίμων στην περιοχή Χάιλαντ Παρκ του Σιάτλ, το οποίο μας έδινε κάποιο μικρό εισόδημα στη διάρκεια της Ύφεσης.

Το 1938 η μητέρα μου πέθανε, αφήνοντας τον πατέρα μου να διευθύνει το κατάστημα ολομόναχος. Συμμετείχα και εγώ στην επιχείρηση, και τη μετατρέψαμε σε μια σύγχρονη αγορά τροφίμων. Σύντομα είχαμε μια ακμάζουσα επιχείρηση.

Κατόπιν συνέβη η επίθεση στο Περλ Χάρμπορ στις 7 Δεκεμβρίου 1941, και λίγο αργότερα βρέθηκα αντιμέτωπος με την επιστράτευση και το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Αναγκαστήκαμε να πουλήσουμε την επιχείρηση, πράγμα που παρείχε στον πατέρα μου λίγα χρήματα για να συντηρείται, και εγώ κατατάχτηκα ως εθελοντής στο στρατό μόλις λίγες μέρες προτού με επιστρατεύσουν. Το λιγότερο που μπορώ να πω είναι πως το γεγονός ότι κατατάχτηκα στο στρατό ενόχλησε τη συνείδησή μου, και θυμάμαι πώς προσευχόμουν στον Θεό να μη χρειαστεί να σκοτώσω κάποιον. Μετά τη βασική εκπαίδευση, με μετέθεσαν στο Σώμα Μεταφορών. Τελικά έγινα μόνιμος ανθυπολοχαγός.

Η Σχέση μου με τον Θίοντορ Ντράιζερ

Έφτασε το 1945 και μετατέθηκα στο Λιμάνι Επιβίβασης του Λος Άντζελες, όπου υπηρετούσα ως αξιωματικός ασφαλείας φορτίου σε πλοία τα οποία είχε ναυλώσει ο στρατός για να μεταφέρουν εφόδια και λίγους στρατιώτες σε περιοχές του Ειρηνικού. Ανάμεσα στις αποστολές μου, μερικές φορές επισκεφτόμουν τον ξάδελφό μου Θίοντορ Ντράιζερ και τη σύζυγό του, την Έλεν. Αυτοί είχαν ένα μεγάλο σπίτι στο δυτικό Χόλιγουντ και ήταν πολύ φιλόξενοι απέναντί μου σε αυτές τις περιπτώσεις. Ο Ντράιζερ είχε πολύ ερευνητικό μυαλό και του άρεσε να με κάνει να του αφηγούμαι τι σκεφτόμουν για τους τόπους που επισκέφτηκα.

Φυσικά, ο Ντράιζερ γνώριζε ότι ήμουν επίσης ξάδελφος του Μάρτιν Ντάιζ από το Τέξας, που ήταν μέλος του Κογκρέσου και πρόεδρος της Επιτροπής Ντάιζ, του πρόδρομου της Επιτροπής Αντιαμερικανικών Ενεργειών. Η ζωή πολλών συγγραφέων και άλλων επαγγελματιών της βιομηχανίας του κινηματογράφου είχε γίνει μαρτύριο επειδή είχαν κομμουνιστικές τάσεις, και ο Ντράιζερ δεν είχε γλιτώσει, εφόσον ήταν γνωστό ότι συμπαθούσε τους Ρώσους. Έτσι σε μια από τις πρώτες μου επισκέψεις, με ρώτησε: «Μήπως έχεις τις ίδιες απόψεις με εκείνον τον ξάδελφό σου, τον Μάρτιν Ντάιζ;» Τον διαβεβαίωσα ότι δεν είχα καμία σχέση με τον Μάρτιν ή με κάποια από τις πολιτικές επιδιώξεις του, πράγμα που έκανε τη σχέση μου με τον Ντράιζερ πιο φιλική.

Μετά την παράδοση της Ιαπωνίας, στις 2 Σεπτεμβρίου 1945, αποφάσισα να παραμείνω για λίγο στο στρατό, επειδή μπορούσα να βλέπω πολλά ενδιαφέροντα μέρη του κόσμου. Σύντομα προάχθηκα σε υπολοχαγό και διορίστηκα αξιωματικός πρατηρίου σε ένα μεγάλο οπλιταγωγό πλοίο. Ενώ βρισκόμουν στην Ιαπωνία, πήρα άδεια και διέσχισα την Ιαπωνία από τη Γιοκοχάμα ως τη Χιροσίμα, όπου η ατομική βόμβα είχε καταστρέψει την πόλη.

Το πρωινό που έφτασα στη Χιροσίμα, είδα ανθρώπους να κοιμούνται ακόμη στο πάρκο επειδή δεν υπήρχαν σπίτια. Περιττό να πω ότι ένιωθα πολύ άβολα καθώς περπατούσα εκεί, επειδή ήταν φανερό ότι σχεδόν όλοι όσοι συναντούσα είχαν χάσει συγγενείς και φίλους σε εκείνο το τρομερό ολοκαύτωμα. Η αγωνία που είδα στα πρόσωπά τους, καθώς και το πραγματικό ή το φανταστικό μίσος στα μάτια τους για όλους εμάς που φορούσαμε στολή, ήταν κάτι που μου τσάκιζε την καρδιά.

Αρχίζω την Αναζήτησή μου για Νόημα

Λόγω της Χιροσίμα και των πολλών περιπτώσεων αρρώστιας και φτώχειας που είδα, άρχισα να κάνω σκέψεις γύρω από το νόημα της ζωής. Το ότι ταξίδευα με πλοία στη θάλασσα μου έδινε πολύ χρόνο για να σκέφτομαι τέτοια πράγματα. Μερικές φορές μιλούσα στον εφημέριο του σκάφους για να δω αν μπορούσε να απαντήσει σε μερικά από τα ερωτήματά μου που αφορούσαν τις αδικίες της ζωής. Κανείς από αυτούς τους εφημέριους δεν είχε ικανοποιητικές απαντήσεις.

Ο Θίοντορ Ντράιζερ πέθανε το Δεκέμβριο του 1945, αφού είχε δαπανήσει μια ζωή αναζητώντας το νόημα της ζωής. Στο δοκίμιό του με τίτλο «Ο Δημιουργός Μου», τελικά παραδέχτηκε ότι δεν είχε βρεθεί πιο κοντά στη λύση τότε από ό,τι ήταν στην αρχή. Η Έλεν Ντράιζερ, η χήρα του, επίσης ξαδέλφη μου, ετοίμαζε την αυτοβιογραφία της που θα είχε τίτλο Η Ζωή μου με τον Ντράιζερ (My Life With Dreiser). Με παρότρυνε να πάω στο Χόλιγουντ για να τη βοηθήσω με την επιμέλεια των χειρογράφων της και να χειριστώ μερικές από τις επιχειρηματικές υποθέσεις με διάφορους πράκτορες σχετικά με την έκδοση των έργων του Θίοντορ, τα οποία τυπώνονταν σε πολλές χώρες. Έτσι, το Δεκέμβριο του 1947 εγκατέλειψα το στρατό και άρχισα να ζω στο κτήμα των Ντράιζερ στο δυτικό Χόλιγουντ.

Αλλά δεν έπαψα να ψάχνω για το νόημα της ζωής. Η Έλεν Ντράιζερ επίσης αναζητούσε πνευματική κατανόηση για τη ζωή, και έτσι αρχίσαμε να επισκεπτόμαστε διάφορες ομάδες αναζητώντας κάτι που να φαίνεται λογικό. Καμιά από τις ομάδες δεν είχε ικανοποιητικές απαντήσεις.

Αργότερα, ενώ βρισκόμασταν στο Γκρέσχαμ του Όρεγκον, επισκεπτόμενοι τη μητέρα της Έλεν, με σύστησαν σε ένα Μάρτυρα του Ιεχωβά που έπαιζε ηλεκτρικό όργανο σε μερικά μεγάλα ξενοδοχεία του Πόρτλαντ. Αρχίσαμε να συζητούμε για τη θρησκεία, και πολλά από τα πράγματα που είπε φαίνονταν λογικά. Όταν πρότεινε να μας επισκεφτεί κάποιος από τους διακόνους τους όταν θα επιστρέφαμε στο Λος Άντζελες, δέχτηκα πρόθυμα.

Μόλις επιστρέψαμε στο Λος Άντζελες, μας επισκέφτηκε αμέσως κάποιος Μάρτυρας του Ιεχωβά. Αυτός διευθέτησε να κάνουμε εβδομαδιαία Γραφική μελέτη με κάποιον άλλο Μάρτυρα και τη σύζυγό του, που και οι δύο ήταν σκαπανείς (ολοχρόνιοι διάκονοι). Η μελέτη ξεκίνησε μάλλον κάπως δύσκολα λόγω μερικών προκαταλήψεων που είχα, αλλά αυτές σύντομα ξεριζώθηκαν μέσω λογικών συλλογισμών από την Αγία Γραφή.

Τώρα ήταν οι αρχές του 1950 και υπήρχε πολύ ενδιαφέρον για τα έργα του Ντράιζερ εκείνη την εποχή. Η εταιρία Παραμάουντ επρόκειτο να γυρίσει σε ταινία δύο από τα πιο γνωστά διηγήματα του Ντράιζερ: την Αμερικανική Τραγωδία, που θα ονομαζόταν Μια Θέση στον Ήλιο, και θα προβαλλόταν το 1951, και την Αδελφή Κάρι (Sister Carrie), που θα προβαλλόταν στη συνέχεια με τον τίτλο Κάρι (Carrie) στην κινηματογραφική εκδοχή. Αυτές οι ταινίες της εταιρίας Παραμάουντ ήταν υποψήφιες για Όσκαρ επί δύο συνεχείς χρονιές, η μία μετά την άλλη. Έτσι αυτό ήταν σημαντικό έτος για την Έλεν, και καθώς είχε ολοκληρώσει το χειρόγραφό της με τίτλο Η Ζωή μου με τον Ντράιζερ, έφυγε για τη Νέα Υόρκη, όπου θα συναντούσε τους ιθύνοντες της Παγκόσμιας Εκδοτικής Εταιρίας (World Publishing Company) που θα εξέδιδε το χειρόγραφό της.

Πείστηκα ότι Είχα Βρει το Νόημα της Ζωής

Ενώ εκείνη έλειπε, εγώ συνέχισα τη μελέτη μου της Αγίας Γραφής, μαθαίνοντας με τον καιρό πώς είναι να πηγαίνεις από πόρτα σε πόρτα μιλώντας για την Αγία Γραφή. Όταν επέστρεψε η Έλεν Ντράιζερ από τη Νέα Υόρκη, ήμουν βέβαιος ότι επιτέλους είχα βρει το νόημα της ζωής, το οποίο αναζητούσα. Αλλά τι έκπληξη ένιωσα όταν η Έλεν ανακοίνωσε ότι δεν ήθελε πια να συνεχίσει τη Γραφική μελέτη! Προφανώς οι σύντροφοί της στη Νέα Υόρκη την έπεισαν ότι τα όσα μάθαινε από την Αγία Γραφή δεν ήταν δημοφιλή στον κόσμο. Αυτή το έθεσε σαφώς: «Αυτό αποκλείει καθετί άλλο». Έτσι αρνήθηκε να μελετάει πια την Αγία Γραφή μαζί μας.

Τώρα είχε γίνει ξεκάθαρο ότι δεν θα ήταν σε αρμονία με την αλήθεια το να παραμείνω στην εφεδρεία του στρατού. Ήμουν αποφασισμένος να βαφτιστώ ως Μάρτυρας του Ιεχωβά. Ένα ειδικό βάφτισμα διευθετήθηκε για εμένα στο σπίτι ενός Μάρτυρα που είχε πισίνα. Αφού είχα κάνει την αφιέρωσή μου στον Ιεχωβά, βαφτίστηκα στις 19 Αυγούστου 1950. Κατόπιν έγραψα στο στρατό πληροφορώντας τους ότι επειδή ήμουν χειροτονημένος διάκονος δεν μπορούσα πλέον να υπηρετώ στην εφεδρεία του στρατού. Ενώ στην αρχή δεν έκαναν δεκτή την παραίτησή μου, λίγους μήνες αργότερα, μου χορήγησαν τιμητική αποστράτευση.

Στο μεταξύ, η εταιρία Παραμάουντ επρόκειτο να προβάλει την ταινία Μια Θέση στον Ήλιο, και η Έλεν και εγώ ήμασταν καλεσμένοι σε ένα κλειστό δείπνο από τον Τζορτζ Στίβενς, το σκηνοθέτη. Μας πληροφόρησαν ότι η παγκόσμια πρώτη προβολή έπρεπε να γίνει στο Θέατρο Καλών Τεχνών στο Μπέβερλι Χιλς, και έγιναν διευθετήσεις ώστε μόλις θα φτάναμε στο θέατρο, η Έλεν, ως σύζυγος του συγγραφέα, θα μιλούσε σε μια εθνική ραδιοφωνική σύνδεση. Αυτή θα ήταν πάρα πολύ σημαντική βραδιά για την ξαδέλφη μου, και έπρεπε να τη συνοδέψω. Έτσι στην προσδιορισμένη ώρα, νοικιάσαμε μια λιμουζίνα, και στολισμένοι με τα καλά μας, κατευθυνθήκαμε προς το θέατρο. Περνούσαμε αργά αργά ανάμεσα από πλήθη ανθρώπων που σχημάτιζαν ουρές στο δρόμο ελπίζοντας να δουν κάποιους από τους διάσημους αστέρες του κινηματογράφου που αναμένονταν να φτάσουν για την προβολή.

Πώς ένιωθα για τη συμμετοχή μου σε αυτή τη φανταχτερή επίδειξη; Στο παρελθόν, είχα δει γεγονότα τέτοιου είδους στον κινηματογράφο και αναρωτιόμουν πώς θα ήταν να βρίσκεσαι στο φως τέτοιου είδους δημοσιότητας. Αλλά τώρα, που είχα αποκτήσει γνώση της αλήθειας, ένιωθα έξω από τα νερά μου. Ίσως διέκρινα την αποδοκιμασία του Ιεχωβά για τέτοια πράγματα έχοντας υπόψη τι λέει η Αγία Γραφή στο εδάφιο 1 Ιωάννη 2:16: «Η φανταχτερή επίδειξη των μέσων διαβίωσης κάποιου . . . δεν προέρχεται από τον Πατέρα, αλλά προέρχεται από τον κόσμο». Ήταν εύκολο να δω ότι αυτή η λάμψη και η αίγλη δεν βρίσκονταν σε αρμονία με το νέο Χριστιανικό τρόπο ζωής μου. Αν και απόλαυσα τη θαυμάσια ταινία, ένιωσα ανακούφιση όταν τελείωσαν όλα.

Λίγο αργότερα η Έλεν Ντράιζερ έπαθε εγκεφαλικό που την άφησε μερικώς παράλυτη. Ένα δεύτερο εγκεφαλικό κατέστησε αδύνατον να χειρίζεται πλέον τις επιχειρηματικές υποθέσεις. Η αδελφή της Μιρτλ Μπούτσερ ζήτησε να αναλάβει την κηδεμονία της και θέλησε να την πάρει στο σπίτι της στο Γκρέσχαμ του Όρεγκον. Δεν προσέβαλα την αίτηση επειδή πίστευα ότι θα ήταν καλύτερα για την Έλεν, η οποία θα χρειαζόταν πολλή φροντίδα που μπορούσε να της παράσχει η αδελφή της. Έτσι τώρα είχα μείνει χωρίς εργασία. Τι θα έκανα; Είχα εμπιστοσύνη στην υπόσχεση του Ιησού στο εδάφιο Ματθαίος 6:33: «Εξακολουθήστε, λοιπόν, να επιζητείτε πρώτα τη βασιλεία και τη δικαιοσύνη του, και όλα αυτά τα άλλα πράγματα θα σας προστεθούν».

Εφόσον τώρα είχα να φροντίσω μόνο τον εαυτό μου, αφού ο πατέρας μου είχε πεθάνει λίγους μήνες νωρίτερα, ήθελα να υπηρετήσω ολοχρόνια τον Ιεχωβά. Σχεδόν αμέσως, ανταμείφτηκα με μια προσφορά για εργασία μερικής απασχόλησης, που μου έδωσε ό,τι ακριβώς χρειαζόμουν για να αρχίσω να υπηρετώ τον Ιεχωβά ως ολοχρόνιος κήρυκας των καλών νέων της Βασιλείας του Θεού. Όπως είχε πει ο Ιησούς ότι θα συνέβαινε, ο Ιεχωβά με έχει φροντίσει όλα αυτά τα 42 και πλέον χρόνια που βρίσκομαι στην ολοχρόνια υπηρεσία του.

Το καλοκαίρι του 1953, παρακολούθησα την πρώτη μου διεθνή συνέλευση των Μαρτύρων του Ιεχωβά, στο Στάδιο Γιάνκι στην Πόλη της Νέας Υόρκης, και τι συναρπαστική εμπειρία αποδείχτηκε αυτή! Ως τότε είχα σχεδόν ολοκληρώσει το πρώτο μου έτος ως σκαπανέας, και ενώ ήμουν πολύ χαρούμενος με αυτό το ευαγγελιστικό έργο, είχα την επιθυμία να συμμετάσχω ακόμη περισσότερο στην υπηρεσία της Βασιλείας. Νωρίτερα είχα κάνει μια αίτηση για ολοχρόνια υπηρεσία στα κεντρικά γραφεία της Εταιρίας, και τώρα σε αυτή τη συνέλευση έκανα επίσης μια αίτηση για ιεραποστολική εκπαίδευση στη Βιβλική Σχολή Γαλαάδ της Σκοπιάς. Λίγο μετά την επιστροφή μου στο Λος Άντζελες, πόση έκπληξη ένιωσα όταν έλαβα μια πρόσκληση να υπηρετήσω στα κεντρικά γραφεία της Εταιρίας, που ονομάζονται Μπέθελ!

Με ανάμεικτα συναισθήματα μπήκα στο Μπέθελ στις 20 Οκτωβρίου 1953 και αναρωτιόμουν πώς θα ήταν και αν θα ήμουν τόσο ευτυχισμένος εκεί όσο ήμουν ως σκαπανέας. Αλλά τα περασμένα 41 χρόνια της υπηρεσίας μου στο Μπέθελ, ούτε μία φορά δεν μετάνιωσα που πήρα αυτή την απόφαση. Τα πολλά προνόμια που έχω απολαύσει από τότε που βρίσκομαι εδώ στο Μπέθελ μού έχουν δώσει πολύ μεγαλύτερη χαρά και ευτυχία από αυτήν που θα μπορούσα να νιώσω σε οποιαδήποτε άλλη μορφή υπηρεσίας της Βασιλείας.

Το 1955 η Έλεν Ντράιζερ πέθανε, και εγώ διορίστηκα εκτελεστής και τελικά διαχειριστής της περιουσίας της. Όταν συνέταξε τη διαθήκη του ο Θίοντορ Ντράιζερ είχε αφήσει τα πάντα στη σύζυγό του, και η διεκπεραίωση της περιουσίας της περιλάμβανε τα δικαιώματα όλων των έργων του. Η Έλεν μού είχε πει ότι ο Ντράιζερ διάβαζε τακτικά την Αγία Γραφή, και καθώς κοίταζα τη βιβλιοθήκη του, πρόσεξα ότι μερικές φορές έκανε σημειώσεις στο περιθώριο της Αγίας Γραφής του για κάποια εναλλακτική απόδοση από μια άλλη μετάφραση της Αγίας Γραφής.

Ο Ντράιζερ και οι Μάρτυρες του Ιεχωβά

Φυσικά, δεν γνώριζα τίποτα για τους Μάρτυρες του Ιεχωβά όταν συζητούσα με τον Ντράιζερ, αλλά διαπίστωσα αργότερα ότι εκείνος ήταν ενήμερος για την ουδέτερη στάση των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Στο βιβλίο του με τίτλο Η Αμερική Αξίζει να Σωθεί (America Is Worth Saving) τους επαίνεσε για τη στάση τους στο ζήτημα του χαιρετισμού της σημαίας. Ο Ντράιζερ δεν φοβόταν να υποστηρίξει σθεναρά κάτι στο οποίο πίστευε, και αν γνώριζα την Αγία Γραφή όπως τη γνωρίζω τώρα, πιθανότατα θα είχαμε μερικές πολύ ενδιαφέρουσες συνομιλίες.

Αναπολώντας τα 45 χρόνια από τότε που άρχισα να μελετώ την Αγία Γραφή με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά, μπορώ ειλικρινά να πω ότι έχω πράγματι βρει το νόημα της ζωής το οποίο αναζητούσα. Τα ερωτήματά μου σχετικά με τις αδικίες της ζωής απαντήθηκαν πλήρως όταν έμαθα ότι ο θεός και άρχοντας αυτού του κόσμου είναι ο Σατανάς ο Διάβολος, και όχι ο στοργικός, παντοδύναμος Θεός, Ιεχωβά. (Ιωάννης 14:30· 2 Κορινθίους 4:4· 1 Ιωάννη 4:8) Και τι αιτία για χαρά είχα όταν έμαθα ότι η Βασιλεία του Θεού είχε ιδρυθεί στους ουρανούς τον Οκτώβριο του 1914 και ότι σύντομα θα αναλάβει τη διακυβέρνηση της γης και θα εξαλείψει τα έργα του Διαβόλου!—1 Ιωάννη 3:8· Αποκάλυψη 20:10.

Στο μεταξύ, το να γνωρίζω τον Υπέρτατο Κύριο Ιεχωβά, το να έχω προσωπική σχέση μαζί του και το να ζω μια ζωή γεμάτη νόημα στην υπηρεσία της Βασιλείας του μπορεί κάλλιστα να παρομοιαστούν με το μαργαριτάρι που βρήκε ένας έμπορος στα ταξίδια του. Εκείνο το μαργαριτάρι είχε τόσο μεγάλη αξία ώστε αυτός πούλησε αμέσως ό,τι είχε μόνο και μόνο για να το αποκτήσει.—Ματθαίος 13:45, 46.

Έχοντας βρει τέτοιο θησαυρό, εκτιμώ τα λόγια του ψαλμωδού Δαβίδ: ‘Να κατοικώ εν τω οίκω του Ιεχωβά πάσας τας ημέρας της ζωής μου, να θεωρώ το κάλλος του Ιεχωβά και να επισκέπτωμαι [να βλέπω με εκτίμηση, ΜΝΚ] τον ναόν αυτού’. (Ψαλμός 27:4)—Όπως το αφηγήθηκε ο Χάρολντ Ντάιζ.

[Εικόνα στη σελίδα 20]

Το λιγότερο που μπορώ να πω είναι πως το γεγονός ότι κατατάχτηκα στο στρατό ενόχλησε τη συνείδησή μου

[Εικόνα στη σελίδα 23]

Υπηρετώ στο Μπέθελ από το 1953