Μοζαμβίκη

Το 1992, η Μανταλένα, η οποία είχε μόλις κλείσει τα 30 της χρόνια, είχε ένα αυτοκινητικό δυστύχημα που την άφησε παράλυτη. Έκτοτε, έβγαινε σπάνια από το σπίτι. Τρία χρόνια αργότερα, οι Μάρτυρες μίλησαν στον πατέρα της έξω από το σπίτι τους. Αυτός ήταν ο ηγέτης μιας παραδοσιακής θρησκευτικής ομάδας η οποία συναθροιζόταν στην πίσω αυλή του. Η Μανταλένα, ακούγοντας τη συζήτηση και ότι οι αδελφοί ρωτούσαν για εκείνη, τους προσκάλεσε να περάσουν μέσα. Πόσο συγκινήθηκε από το ειλικρινές ενδιαφέρον που της έδειξαν! Δέχτηκε να κάνει Γραφική μελέτη και εκδήλωσε βαθύ ενδιαφέρον για όσα μάθαινε. Βλέποντας το ζήλο της, οι Μάρτυρες της συμπαραστέκονταν με πολλούς πρακτικούς τρόπους, όπως με το να τη βοηθούν να πηγαίνει στις συναθροίσεις. Χάρη σε αυτή τη βοήθεια, η Μανταλένα μπόρεσε να συμβολίσει την αφιέρωσή της στον Ιεχωβά το 2002.

Οι γονείς της Μανταλένα εντυπωσιάστηκαν βαθιά με τη φροντίδα που παρείχαν οι Μάρτυρες στην κόρη τους. Η μητέρα της άρχισε να παρακολουθεί τις συναθροίσεις και εγκατέλειψε τη θρησκεία του συζύγου της. Στην αρχή, ο πατέρας της Μανταλένα έλεγε ότι δεν θα άφηνε ποτέ τη θρησκεία του, αλλά με τον καιρό άρχισε και εκείνος να παρακολουθεί τις συναθροίσεις. Το εκκλησίασμά του τον πίεζε να σταματήσει​—άλλωστε ήταν ο ηγέτης τους! Παρ’ όλα αυτά, εκείνος πήρε θέση καίγοντας όλα τα θρησκευτικά του σύνεργα. Το 2007, αυτός και η σύζυγός του βαφτίστηκαν. Τώρα όλη η οικογένεια ευημερεί πνευματικά.

[Εικόνα στη σελίδα 45]

Η Μανταλένα