‘Τα Χέρια σας Είναι Γεμάτα με Αίμα’

«ΚΑΙ εάν παρατείνετε την παράκλησίν σας και πληθύνετε αυτήν, δεν θα σας εισακούσω, διότι τα χέρια σας είναι γεμάτα αίμα». Μ’ αυτό τον τρόπο μίλησε ο παντοδύναμος Θεός σε αυτούς που ομολογούσαν ότι τον υπηρετούσαν, αλλά που ήταν ένοχοι για το αίμα αθώων ανθρώπων.—Ησαΐας 1:15, Απόδοση Π. Ν. Τρεμπέλα.

Είναι οι θρησκείες αυτού του κόσμου ένοχες για το αίμα αθώων ανθρώπων; Ναι, χωρίς καμιά αμφιβολία. Σε όλους τους πολέμους του 20ού μας αιώνα, οι θρησκείες αυτού του κόσμου και οι κληρικοί τους έχουν υποστηρίξει την ανθρωποσφαγή. Αυτό έχει οδηγήσει ακόμα και μέλη της ίδιας θρησκείας να σκοτώνουν ομοπίστους τους σε μαζική κλίμακα.

Εντούτοις, ο Ιησούς δίδαξε τους μαθητές του να ‘βάλουν το ξίφος τους ξανά στη θήκη του’. (Ματθαίος 26:52, Νεοελληνική Δημοτική Μετάφραση) Ο απόστολος Παύλος δήλωσε: «Διότι τα όπλα του πολέμου ημών δεν είναι σαρκικά». (2 Κορινθίους 10:4) Το δυνατό μήνυμα που μεταφέρει ο Λόγος του Θεού είναι ότι εκείνοι που ασκούν την αληθινή θρησκεία θα πρέπει να αγαπούν ο ένας τον άλλο και να μη χύνουν αίμα: «Έτσι διακρίνονται τα παιδιά του Θεού από τα παιδιά του διαβόλου: Όποιος δεν κάνει το σωστό δεν είναι παιδί του Θεού. Το ίδιο και όποιος δεν αγαπάει τον αδερφό του. Πραγματικά, η παραγγελία που ακούσατε εξαρχής είναι αυτή: Να αγαπάμε ο ένας τον άλλο. Δεν πρέπει να γίνουμε σαν τον Κάιν. Αυτός ήταν γέννημα του διαβόλου και έσφαξε τον αδερφό του».—1 Ιωάννου 3:10-12, Νεοελληνική Δημοτική Μετάφραση.

Αν μια θρησκεία δεν δείχνει αυτό το είδος αγάπης, οι προσευχές της δεν θα εισακουστούν από τον Θεό. Η Αγία Γραφή λέει: «Μας δίνει ό,τι του ζητούμε, γιατί εκτελούμε τις εντολές του και κάνουμε ό,τι του είναι αρεστό». (1 Ιωάννου 3:22, Νεοελληνική Δημοτική Μετάφραση) Αλλά οι θρησκείες αυτού του κόσμου δεν έχουν τηρήσει τις εντολές του Θεού. Αντίθετα, χωρίς να έχουν το θάρρος να αντισταθούν, συνηγόρησαν στη σφαγή περίπου εκατό εκατομμυρίων ανθρώπων στους πολέμους αυτού του αιώνα και μόνο!

Θα Ακούσουν οι Ηγέτες και οι Λαοί;

Ο Ιωάννης Παύλος ο Β΄, στην τελική του ομιλία στην Ασίζη, είπε: «Προσκαλούμε τους ηγέτες του κόσμου να δώσουν προσοχή στην ταπεινή μας ικεσία στον Θεό για ειρήνη». Θα προσέξουν οι πολιτικοί ηγέτες και οι λαοί τους σαν σύνολο σε αυτή την έκκληση; Για να απαντήσουμε ας ρίξουμε μια ματιά στην ιστορία.

Η ιστορία αποκαλύπτει ότι οι συμφωνίες ειρήνης και οι προσευχές για ειρήνη δεν είναι κάτι καινούριο. Στο Μεσαίωνα, οι συμφωνίες για ειρήνη συχνά ονομάζονταν ανακωχές του Θεού ή άγιες ανακωχές. Διακηρύσσονταν στις θρησκευτικές γιορτές του χριστιανισμού, στη διάρκεια των οποίων όλες οι διαμάχες σταματούσαν. Αλλά ούτε ακόμα και αυτή η απειλή του αφορισμού για την παραβίαση αυτών των ανακωχών ήταν ικανή να αναγκάσει τους ανθρώπους να τις σεβαστούν.

Στο έτος 1915, ο Πάπας Βενέδικτος ΙΕ΄ απεύθυνε έκκληση στα έθνη να τερματίσουν τη «φρικιαστική σφαγή» του πρώτου παγκόσμιου πολέμου. Προσευχήθηκε στον Θεό για «τον τερματισμό της πονηρής μάστιγας». Αλλά ούτε οι εθνικοί ηγέτες ούτε οι λαοί τους άκουσαν. Και, λογικά, ούτε ο Θεός άκουσε, επειδή οι αντιμαχόμενοι και στις δυο παρατάξεις ήταν μέλη της ίδιας θρησκείας. Έτσι, οι καθολικοί σκότωναν καθολικούς και οι προτεστάντες σκότωναν προτεστάντες, σε πλήρη αντίθεση με τις εντολές του Θεού.

Την άνοιξη του 1939, όταν τα απειλητικά σύννεφα του δεύτερου παγκόσμιου πολέμου άρχισαν να εμφανίζονται, ο πάπας Πίος ο ΙΒ΄ οργάνωσε «μια σταυροφορία δημόσιων προσευχών για ειρήνη». Τον επόμενο Αύγουστο, ακριβώς λίγο πριν ξεσπάσει ο πόλεμος, απεύθυνε μια έκκληση στους εθνικούς ηγέτες και στους λαούς τους να παραιτηθούν από τις «κατηγορίες, τις απειλές και τους λόγους που δημιουργούν αμοιβαία δυσπιστία», ώστε να αποφύγουν το χειρότερο.

Αλλά όλες αυτές οι προσευχές και οι εκκλήσεις δεν σταμάτησαν την πολεμική μηχανή της καθολικής και προτεσταντικής Γερμανίας· ούτε βοήθησαν την καθολική Ιταλία και τη σιντοϊστική Ιαπωνία να ακολουθήσουν το δρόμο της ειρήνης. Και καμιάς θρησκείας τα μέλη δεν απειλήθηκαν με αφορισμό επειδή σκότωναν ανθρώπους της ίδιας θρησκείας. Έτσι η σφαγή αδελφού από αδελφό συνεχίστηκε για έξι χρόνια, με την υποστήριξη του κλήρου όλων των εθνών.

Στις 27 Οκτωβρίου 1986, σε ανταπόκριση στην έκκληση του πάπα στην Ασίζη, σε μερικά μέρη οι μάχες σταμάτησαν. Αλλά σε άλλες χώρες συνεχίστηκαν. Σε μερικές περιπτώσεις αυτές ήταν χώρες των οποίων η θρησκεία αντιπροσωπευόταν στην Ασίζη. Για παράδειγμα, οι καθολικοί αντάρτες του ΙΡΑ έκαναν μια βομβιστική επίθεση στην Ιρλανδία. Οι σιχ πολεμούσαν στην Ινδία. Στο Αφγανιστάν, στην Αιθιοπία, στο Λίβανο, στο Ιράν, στο Ιράκ καθώς και σε άλλα μέρη η ανθρωποσφαγή επίσης συνεχίστηκε. Και παρά το γεγονός ότι για εκείνη τη μέρα κηρύχτηκε ανακωχή, την ακριβώς επόμενη μέρα επέστρεψε ο θάνατος και ο τρόμος. Παράξενη ειρήνη στ’ αλήθεια!

Θα μπορούσε «ο Θεός της ειρήνης» να ευλογήσει τέτοιες πρωτοβουλίες που με έμμεσο τρόπο επιδοκιμάζουν εκείνους που σήμερα σταματάνε να σκοτώνουν, μόνο και μόνο για να ξαναρχίσουν αύριο; Μήπως ο Θεός επιδοκίμασε τον Κάιν αφού σκότωσε τον Άβελ; Οπωσδήποτε όχι!—Εβραίους 13:20.

Δεν Προωθεί την Ειρήνη

Πρόσφατες έρευνες που διεξάχθηκαν σε διάφορα έθνη δείχνουν ότι ένας μεγάλος αριθμός ανθρώπων θεωρούν τις θρησκείες του κόσμου ως υποκινητές πολέμου μάλλον, παρά υποστηρικτές ειρήνης. Αυτό πιστεύει το 47 τοις εκατό των Γάλλων και το 48 τοις εκατό των Ισραηλινών.

Ο Τζων Τέιλορ, γενικός γραμματέας της Παγκόσμιας Διάσκεψης των Θρησκειών για την Ειρήνη, είπε στο γαλλικό μηνιαίο καθολικό περιοδικό L’Actualité Religieuse dans le Monde: «Αυταπατιόμασταν όταν νομίζαμε ότι η θρησκεία έχει τη δυνατότητα και τη θέληση να εμποδίσει τις διαμάχες με φως και αγάπη, κι όταν νομίζαμε ότι θα μπορούσαμε να ωφεληθούμε ουσιαστικά από την ενοποίηση των δυνάμεων ενάντια στον πόλεμο, ενάντια στους εξοπλισμούς. Αλλά όταν εξετάσαμε αυτά τα προβλήματα, σιγά-σιγά καταλάβαμε ότι οι πόλεμοι δεν προκαλούνται από τους εξοπλισμούς, αλλά από το μίσος και τη διαίρεση που υπάρχει ανάμεσα στους ανθρώπους . . . Και εδώ επίσης η θρησκεία έπαιξε το ρόλο της».

Ο ιστορικός Ερνέστο Γκάλι Ντέλα Λότζια, το διατύπωσε πιο ξεκάθαρα, στην καθολική καθημερινή εφημερίδα Avvenire: «Η θρησκεία δεν φαίνεται να έχει βάλει κάποιο ενοποιητικό θεμέλιο στους ανθρώπους και στους λαούς· μάλλον έχει κάνει το εντελώς αντίθετο. Αυτό έκανε για αιώνες τώρα. Οι μεγαλύτερες μονοθεϊστικές θρησκείες, όχι μόνο έχουν συνεχίσει ασταμάτητα να πολεμούν η μια την άλλη, αλλά μερικές απ’ αυτές—πρωτίστως ο χριστιανισμός και ο ισλαμισμός—έχουν αφιερώσει όλες τους τις δυνάμεις για να εξαφανίσουν τις ανιμιστικές θρησκείες των ονομαζόμενων πρωτόγονων ανθρώπων. Αυτό συνέβη επειδή η θρησκευτική και η πολιτική δύναμη είναι δυο πλευρές του ίδιου νομίσματος».

Γι’ αυτόν και για άλλους λόγους, οι κυβερνήσεις είτε αγνοούν είτε ανέχονται τους θρησκευτικούς ηγέτες, θεωρώντας τους αναγκαίο κακό. Και η ίδια η παγκόσμια θρησκεία είναι απλώς ένα επίχρισμα που έχει λίγη ή καθόλου ωφέλιμη επιρροή πάνω στους ανθρώπους ή στις παγκόσμιες συνθήκες.

Κλείνοντας την ημέρα προσευχής, ο ίδιος ο πάπας αναγνώρισε την ευθύνη που φέρνει ο καθολικισμός για όλη αυτή την ανθρωποσφαγή. Είπε: «Είμαι πρόθυμος να αναγνωρίσω ότι οι καθολικοί δεν παρέμειναν πάντα πιστά προσκολλημένοι σ’ αυτήν την εκδήλωση πίστης». Και κατόπιν πρόσθεσε: «Δεν ήμασταν πάντοτε ‘ειρηνοποιοί’. Επομένως, για μας, και ίσως με κάποια έννοια, για όλους, αυτή η συνάντηση στην Ασίζη είναι μια πράξη μετάνοιας».

Αλλά μήπως η σύγχρονη θρησκεία έχει δείξει με τα έργα της ότι άλλαξε η στάση της απέναντι στον πόλεμο; Μετανόησε πράγματι για το ατιμωτικό παρελθόν της; Μιλώντας για τους τωρινούς πολέμους, ο Ερνέστο Γκάλι Ντέλα Λότζια τόνισε: «Απ’ αυτές τις διαμάχες οι εννιά στις δέκα είναι κατά μέρος, αν όχι κατά κύριο λόγο, θρησκευτικές διαμάχες».

Έτσι, οι προσευχές για ειρήνη αποδείχτηκαν άχρηστες. Οι πολιτικοί ηγέτες και οι λαοί ούτε δίνουν προσοχή ούτε και ενεργούν σε αρμονία με αυτές· ούτε και ο Θεός, επειδή έχει δηλώσει: «Και εάν παρατείνετε την παράκλησίν σας και πληθύνετε αυτήν, δεν θα σας εισακούσω, διότι τα χέρια σας είναι γεμάτα αίμα». (Ησαΐας 1:15, Απόδοση Π. Ν. Τρεμπέλα) Να γιατί το 1986, που ονομάστηκε από τα Ηνωμένα Έθνη Διεθνές Έτος Ειρήνης και που υποστηρίχτηκε από τις προσευχές των θρησκειών αυτού του κόσμου, αποδείχτηκε μια μεγάλη αποτυχία.

[Πλαίσιο στη σελίδα 10]

Μια Έρευνα στην Ιταλία

Το περιοδικό Ξύπνα! έκανε μια έρευνα σε διάφορες ιταλικές πόλεις, στη διάρκεια της οποίας πάρθηκε συνέντευξη από εκατοντάδες ανθρώπους, η πλειονότητα των οποίων ήταν καθολικοί. Όταν ρωτήθηκαν αν πρωτοβουλίες σαν και αυτή, της μέρας προσευχής στην Ασίζη για ειρήνη και κατάπαυση του πυρός, θα μπορέσουν να βοηθήσουν στην εξάλειψη των πολέμων και των εξοπλισμών, το 70 τοις εκατό απάντησε όχι, το 17 τοις εκατό είπε ότι αυτό αποτελούσε απλώς το πρώτο βήμα, και μόνο το 10 τοις εκατό πίστευε ότι αυτό ήταν μια θετική ενέργεια.

Ένας ιερέας από την πόλη Μπέργκαμο της βόρειας Ιταλίας είπε: «Πιστεύω ότι η πρωτοβουλία θα αποδειχτεί πολύ χρήσιμη καθώς επίσης και το μήνυμα που μεταφέρει. Είναι μια καλή αρχή που πρέπει να της δοθεί υποστήριξη».

Αλλά μια νεαρή καθολική γυναίκα από την ίδια περιοχή είπε: «Με συγκλονίζει βαθιά η υποκρισία των ανθρώπων που για χρόνια πολεμούν, μερικοί από αυτούς και για θρησκευτικούς λόγους, και κατόπιν μπορούν να σηκώνουν τα χέρια τους και να προσεύχονται για παγκόσμια ειρήνη, γνωρίζοντας πολύ καλά ότι ακριβώς την επόμενη μέρα θα συνεχίσουν να πολεμούν». Κι ένας νεαρός από την Μπρέσκια δήλωσε: «Συγκεντρώσεις σαν κι αυτή δεν συμβάλλουν στη μείωση της θρησκευτικής αδιαφορίας. Οι εκκλησίες θα έπρεπε να ενδιαφέρονται λιγότερο για την πολιτική αν θέλουν να τις εισακούσει ο Θεός».

Απαντώντας στην ερώτηση, «Τι πρέπει να κάνει η θρησκεία για να συμβάλει πιο αποτελεσματικά στην ειρήνη;» ένας καθολικός από το Τορίνο είπε ότι «θα πρέπει να διαχωρίσουν τους εαυτούς τους από κάθε ανάμειξη στα ζητήματα του κόσμου και να διδάσκουν τους ανθρώπους να ζουν χωρίς όπλα». Μια νεαρή καθολική γυναίκα από την Κρεμόνα δήλωσε: «Η εκκλησία θα έπρεπε να είχε θέσει ένα καλό παράδειγμα με το να μην ανακατεύεται στους πολέμους και στην πολιτική. Αλλά τώρα πια είναι πολύ αργά».

Όταν ρωτήθηκε, ένας δικηγόρος από την περιοχή Πεζάρο «Τι γνώμη έχεις για την πρωτοβουλία ειρήνης του πάπα;», απάντησε: «Η Εκκλησία χρησιμοποιεί το πρόβλημα της ειρήνης για να προωθήσει τα δικά της συμφέροντα με σκοπό να διαδώσει παγκόσμια την καθολική προπαγάνδα». Μια 84χρονη καθολική κυρία είπε: «Αυτή η πρωτοβουλία είναι άχρηστη. Αν θελήσουν να αρχίσουν έναν πόλεμο, θα τον αρχίσουν έτσι και αλλιώς».

Μιλώντας «για τα πολιτικά σχέδια» της θρησκείας, η μιλανέζικη έκδοση Il Corriere della Sera διατύπωσε αυτό το σημαντικό σχόλιο: «Η Εκκλησία επωφελείται από το ειρηνιστικό κίνημα και προωθεί πρωτοβουλίες που τις επιτρέπουν να ελέγχει μάλλον, παρά να υφίσταται, την κριτική της κοινής γνώμης πάνω σε σημαντικά πολιτικά ζητήματα των ημερών μας».

[Εικόνες στις σελίδες 8, 9]

Προσευχές ανάπεμψαν άνθρωποι απ’ όλο τον κόσμο

Πολλοί νεαροί ενδιαφέρονται για παγκόσμια ειρήνη