5 Η Παρουσία του Χριστού

Το ουσιαστικό παρουσία της κοινής ελληνικής προέρχεται από την πρόθεση παρά και τη λέξη ουσία, και σημαίνει κατά γράμμα «το να είναι κάποιος δίπλα». Η λέξη παρουσία εμφανίζεται 24 φορές στις Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές, συγκεκριμένα στα εδάφια Ματθαίος 24:3, 27, 37, 39· 1 Κορινθίους 15:23· 16:17· 2 Κορινθίους 7:6, 7· 10:10· Φιλιππησίους 1:26· 2:12· 1 Θεσσαλονικείς 2:19· 3:13· 4:15· 5:23· 2 Θεσσαλονικείς 2:1, 8, 9· Ιακώβου 5:7, 8· 2 Πέτρου 1:16· 3:4, 12· 1 Ιωάννη 2:28.

Το σχετικό ρήμα πάρειμι κατά γράμμα σημαίνει «είμαι δίπλα». Εμφανίζεται 24 φορές στο κείμενο των Χριστιανικών Ελληνικών Γραφών που εξέδωσαν οι Γουέστκοτ και Χορτ, συγκεκριμένα στα εδάφια Ματθαίος 26:50· Λουκάς 13:1· Ιωάννης 7:6· 11:28· Πράξεις 10:21, 33· 12:20 (υποσημείωση)· 17:6· 24:19· 1 Κορινθίους 5:3, 3· 2 Κορινθίους 10:2, 11· 11:9· 13:2, 10· Γαλάτες 4:18, 20· Κολοσσαείς 1:6· Εβραίους 12:11· 13:5· 2 Πέτρου 1:9, 12· Αποκάλυψη 17:8. Στα περισσότερα από αυτά τα σημεία, η Μετάφραση Νέου Κόσμου αποδίδει το ρήμα πάρειμι ως «(είμαι) παρών», «παρουσιάζομαι».

Η λέξη παρουσία διαφέρει από τη λέξη της κοινής ελληνικής έλευσις, η οποία εμφανίζεται στο Ελληνικό κείμενο μία φορά, στο εδάφιο Πράξεις 7:52 σε γενική πτώση (ελεύσεως). Οι λέξεις παρουσία και έλευσις δεν χρησιμοποιούνται η μία στη θέση της άλλης. Το Θεολογικό Λεξικό της Καινής Διαθήκης, Τόμ. V, σελ. 865, σημειώνει ότι «οι όροι [πάρειμι και παρουσία] δεν χρησιμοποιούνται πουθενά αναφερόμενοι στην έλευση του Χριστού με σάρκα, και η λέξη παρουσία ποτέ δεν έχει την έννοια της επιστροφής. Την ιδέα για περισσότερες από μία παρουσίες τη συναντάμε για πρώτη φορά μόνο στη μεταγενέστερη Εκκλησία [όχι νωρίτερα από τον Ιουστίνο, το δεύτερο αιώνα Κ.Χ.] . . . Βασική προϋπόθεση για την κατανόηση του τρόπου σκέψης της αρχικής Χριστιανοσύνης είναι το να απελευθερωθούμε πλήρως από αυτή την ιδέα [για περισσότερες από μία παρουσίες]».

Σχετικά με τη σημασία αυτής της λέξης, ο Ίσραελ Π. Γουόρεν, δόκτωρ της θεολογίας, έγραψε στο σύγγραμμά του Η Παρουσία, Πόρτλαντ, Μέιν (1879), σελ. 12-15: «Εμείς συχνά μιλάμε για τη ‘δεύτερη έλευση’, το ‘δεύτερο ερχομό’, κτλ., αλλά οι Γραφές δεν μιλούν πουθενά για μια ‘δεύτερη Παρουσία’. Όποια και αν επρόκειτο να είναι η φύση της, θα ήταν κάτι το παράξενο που δεν είχε συμβεί ποτέ στο παρελθόν και ούτε θα συνέβαινε ποτέ στο μέλλον. Επρόκειτο να είναι μια παρουσία διαφορετική και ανώτερη από όλες τις άλλες περιπτώσεις φανέρωσης του εαυτού του στους ανθρώπους· γι’ αυτό, θα ήταν κατάλληλο να στέκει από μόνο του το όνομά της, χωρίς να χρειάζεται καμιά άλλη προσδιοριστική λέξη εκτός από το άρθρο—Η ΠΑΡΟΥΣΙΑ».

Επίσης, το Ελληνοαγγλικό Λεξικό της Καινής Διαθήκης και Άλλων Πρωτοχριστιανικών Συγγραμμάτων, του Β. Μπάουερ, δεύτερη αγγλική έκδ. από τους Φ. Γ. Γκίνγκριχ και Φ. Γ. Ντάνκερ, Σικάγο και Λονδίνο (1979), σελ. 630, δηλώνει ότι η λέξη παρουσία «έγινε ο επίσημος όρος που περιέγραφε την επίσκεψη ενός υψηλά ιστάμενου προσώπου· αναφερόταν, κυρίως, σε βασιλιάδες και αυτοκράτορες που επισκέπτονταν μια επαρχία». Στο εδάφιο Ματθαίος 24:3, καθώς και σε άλλα εδάφια, όπως στο 1 Θεσσαλονικείς 3:13 και 2 Θεσσαλονικείς 2:1, η λέξη παρουσία αναφέρεται στη βασιλική παρουσία του Ιησού Χριστού από τον καιρό της ενθρόνισής του ως Βασιλιά στις τελευταίες ημέρες αυτού του συστήματος πραγμάτων.