«Φωτιά που Έκαιγε Μέσα στα Κόκαλά μου»

Ο Τζόζεφ Ντος Σάντος, πορτογαλικής καταγωγής, ανατράφηκε σ’ ένα Ρωμαιοκαθολικό σπίτι στη Χαβάη. Στην τρυφερή ηλικία των 12 ετών, είχε ήδη χάσει την πίστη του στην εκκλησία. Αφού παρακολούθησε το Κολέγιο Χειροπρακτικής του Μπέρκλεϊ στην Καλιφόρνια το 1927, πήγε στο Ίνγκλεγουντ της Καλιφόρνιας. Επειδή ερευνούσε ειλικρινά για τη Βιβλική αλήθεια, δαπανούσε τον ελεύθερο χρόνο του ακούγοντας θρησκευτικά προγράμματα στο ραδιόφωνο και επισκεπτόμενος διάφορες εκκλησίες, αλλά τελικά ένιωθε κενός, καθόλου ικανοποιημένος.

Αυτό το συναίσθημα χάθηκε όταν, το 1929, η σπιτονοικοκυρά του τού δάνεισε ένα αντίτυπο του Χρυσού Αιώνα που αναφερόταν στην Καθολική Ιερά Εξέταση. Ο ίδιος είπε: «Όσα διάβασα σ’ αυτό το περιοδικό άρχισαν να αλλάζουν ολόκληρη την άποψή μου για τη ζωή. Άρχισα να γεμίζω το κενό που ένιωθα. Ένας τοπικός Σπουδαστής της Γραφής άκουσε για το ενδιαφέρον μου και μου προμήθευσε περισσότερα έντυπα. Σύντομα δεν είχα καμιά αμφιβολία ότι είχα βρει την αλήθεια».

Στη διάρκεια του ίδιου έτους, αυτός επέστρεψε στη Χαβάη για να ασκήσει τη χειροπρακτική και συνέχισε να καταβροχθίζει τις Γραφικές αλήθειες όπως τις εξηγούσαν οι εκδόσεις της Εταιρίας. «Όπως στην περίπτωση του Ιερεμία, η Βιβλική αλήθεια ήταν σαν φωτιά που έκαιγε μέσα στα κόκαλά μου», θυμόταν. «Και δεν μπορούσα να σωπάσω». (Ιερ. 20:9) Παρ’ όλο που ήταν μόνος χωρίς καμιά επαφή με τους άλλους τοπικούς Σπουδαστές της Γραφής, άρχισε με δική του πρωτοβουλία να επισκέπτεται τους γείτονές του στα σπίτια τους στην περιοχή Αϊέα στο Οάχου. Με ζήλο οργάνωσε έναν όμιλο μελέτης με μια χούφτα μετανάστες εργάτες από τις Φιλιππίνες, και το 1931 εκείνοι που παρακολουθούσαν τη μελέτη είχαν φτάσει τους 22. Επειδή δεν υπήρχαν έντυπα στη διάλεκτό τους, ο αδελφός Ντος Σάντος διάβαζε εδάφια από τη δική του αγγλική Γραφή και μετά έβαζε τους σπουδαστές να τα διαβάζουν από τις δικές τους φιλιππινέζικες Γραφές.

Αυτή η δραστήρια μαρτυρία δεν πέρασε απαρατήρητη από τον κλήρο. Σε λίγο ο Καθολικός ιερέας στην Αϊέα άρχισε να διαδίδει μια φήμη ότι ο αδελφός Ντος Σάντος ήταν πουπούλαϊ (που σημαίνει «τρελός» στα χαβανέζικα). Το αποτέλεσμα ήταν να γίνει γνωστός ο αδελφός ως Πουπούλαϊ Τζόε.

Μια μέρα, ενώ επισκεπτόταν ένα φίλο, εξεπλάγη βλέποντας το βιβλίο Προφητεία. Μέχρι τότε πίστευε ειλικρινά ότι ήταν ο μόνος στη Χαβάη που είχε βιβλία από τους Σπουδαστές της Γραφής. Ανυπόμονα ζήτησε να μάθει από το φίλο του πώς είχε αποκτήσει το βιβλίο. Τι έκπληξη και χαρά ήταν γι’ αυτόν να μάθει για τον Τζέιμς Γουότσον και για άλλους πέντε δραστήριους Σπουδαστές της Γραφής στα νησιά!

Πήρε μια Βαρυσήμαντη Απόφαση

«Ήρθε ο καιρός να πάρω μια απόφαση στη ζωή μου», ανέφερε ο αδελφός Ντος Σάντος. «Κατάλαβα ότι είχα να πάρω μια οριστική απόφαση, ή να ακολουθήσω το επάγγελμα της χειροπρακτικής, που θα μπορούσε να δώσει προσωρινή ανακούφιση σε σωματικά άρρωστους ανθρώπους ή να αφιερώσω τον εαυτό μου στο έργο μαθήτευσης που θα έφερνε στους ανθρώπους αιώνια οφέλη». Δείχνοντας εμπιστοσύνη στα λόγια του Ιησού σχετικά με τον καλό ζυγό της μαθήτευσης, ο αδελφός αυτός έθεσε το ζήτημα με προσευχή στον Ιεχωβά. (Ματθ. 11:29, 30) Δεν έβλεπε την ώρα να πει στον αδελφό Ντέιβιντ Σόλομον (τον επίσκοπο της αποθήκης εντύπων της Εταιρίας στη Χονολουλού) ότι είχε αποφασίσει να αφιερώσει τον εαυτό του στο έργο κηρύγματος και ότι ήθελε να κηρύξει στα άλλα νησιά της Χαβάης, αφήνοντας έτσι τη Χονολουλού να την καλύψουν οι άλλοι έξι Σπουδαστές της Γραφής. Παρ’ όλο που κανένας δεν είχε μεταδώσει τα καλά νέα έξω από το νησί Οάχου, ο αδελφός Σόλομον ήταν πεπεισμένος για την αποφασιστικότητα αυτού του νεαρού άντρα και γι’ αυτό του έφτιαξε ένα τροχόσπιτο για να το χρησιμοποιεί στο έργο βιβλιοπώλη. Έτσι, το 1929, ο Τζόζεφ Ντος Σάντος άρχισε την ολοχρόνια σταδιοδρομία του στο κήρυγμα. Ο ίδιος αργότερα παρατήρησε: «Κάλυψα όλη την αλυσίδα των Νησιών Χαβάη επί τρεισήμισι χρόνια με το φορτηγάκι μου, μάρκας Ντοντζ του 1927, φυτεύοντας τους σπόρους της αλήθειας, χωρίς να σκάσει ούτε ένα λάστιχο!»

Επειδή ο τομέας ήταν απέραντος και αυτός ήταν μόνος του, προσπάθησε να μεταδώσει το άγγελμα κυρίως μέσω της διάθεσης εντύπων. Περιγράφοντας το πώς γινόταν αυτό, ο ίδιος έγραψε: «Λόγω του ρυθμού με τον οποίο γινόταν το έργο της Βασιλείας τότε, οι Σπουδαστές της Γραφής χρησιμοποιούσαν μεγάλες τσάντες βιβλίων ή βαλίτσες για να μεταφέρουν τα πνευματικά πολεμοφόδια. Οι άνθρωποι ήταν καλοί και δεν σε προσέβαλλαν ούτε σου έκλειναν απότομα την πόρτα. Χαιρόσουν να κάνεις το έργο! Οι άνθρωποι χαίρονταν να σε βλέπουν και γρήγορα συνεισέφεραν ένα δολάριο για τέσσερα βιβλία, που ήταν η συνηθισμένη προσφορά. Ήμουν τότε νέος και δυνατός, και μπορούσα να περπατάω χιλιόμετρα ολόκληρα στα ορεινά μονοπάτια και να ανεβαίνω βουνά με δυο βαλίτσες γεμάτες έντυπα, και απολάμβανα πολλές θαυμάσιες εμπειρίες. Σε μερικά μέρη οι δρόμοι ήταν τόσο τραχείς και απότομοι που δεν μπορούσα ούτε να οδηγήσω το αυτοκίνητο ούτε να περπατήσω, ειδικά στην περιοχή της Κοχάλα, στο Μεγάλο Νησί. Μερικές φορές στην κυριολεξία σερνόμουν για να φτάσω στα σπίτια. Μάλιστα άφησα αρκετή ποσότητα πνευματικών εφοδίων στους λεπρούς, στον καταυλισμό που είχαν στο Μολοκάι».

Αυτός ο αδελφός τηρούσε ένα αυστηρό πρόγραμμα, κηρύττοντας επί έξι μέρες την εβδομάδα και με μέσο όρο 230 ώρες υπηρεσίας το μήνα. Στα τρεισήμισι χρόνια που δαπάνησε εργαζόμενος μόνος του σ’ όλη την αλυσίδα των Νησιών Χαβάη διέθεσε 46.000 έντυπα.

Όταν επέστρεψε στη Χονολουλού, το 1933, ο αδελφός Ντος Σάντος ενημέρωσε τον αδελφό Σόλομον ότι στη συνέχεια θα γύριζε όλο τον κόσμο με τα καλά νέα. Όμως, όπως ήρθαν τα πράγματα, ταξίδεψε μόνο μέχρι τις Φιλιππίνες όπου δαπάνησε σχεδόν 17 χρόνια. Στη διάρκεια αυτής της περιόδου, υπέμεινε σφοδρή εναντίωση, περιλαμβανομένων και τριών χρόνων απάνθρωπης φυλάκισης από τις ιαπωνικές δυνάμεις κατοχής στη διάρκεια του δεύτερου παγκόσμιου πολέμου.

Το 1949 ο αδελφός Ντος Σάντος επέστρεψε με την οικογένειά του στη Χαβάη, όπου αυτός και η σύζυγός του συνέχισαν την υπηρεσία σκαπανέα μέχρι που αυτός τελείωσε την επίγεια πορεία του το 1983, σε ηλικία 88 ετών. Η αποφασιστικότητά του και ο φλογερός ιεραποστολικός ζήλος του άσκησαν σημαντική επίδραση στο έργο της Βασιλείας στη Χαβάη και στις Φιλιππίνες.

[Εικόνα στη σελίδα 79]

Ο Τζόζεφ Ντος Σάντος άρχισε σκαπανικό το 1929. Γιατί του έδωσαν το παρατσούκλι «Πουπούλαϊ Τζόε»;