Μια τετραήμερη συνέλευση διευθετήθηκε να διεξαχθεί στις 25-28 Νοεμβρίου εκείνου του έτους. Στην Παραγουάη είχε επιβληθεί στρατιωτικός νόμος και γι’ αυτό έπρεπε να πάρουμε άδεια από την αστυνομία για να διεξαγάγουμε οποιαδήποτε σύναξη. Θα προξενούσε αυτό κάποιο πρόβλημα; Οι αδελφοί είχαν ήδη κανονίσει να νοικιάσουν μια αίθουσα διαλέξεων. Αλλά όταν πήγαν να ζητήσουν άδεια από την αστυνομία για τη συνέλευση, τους είπαν ότι δεν μπορούσαν να τη διεξαγάγουν. Γιατί όχι; Ένας αστυνομικός παραδέχτηκε ότι δέχονταν πιέσεις από τους ιερείς. Έπειτα από πολλές επισκέψεις και αρκετά επιχειρήματα από τους αδελφούς, τελικά τους είπαν ότι, αν και δεν θα τους έδιναν άδεια, οι αστυνομικοί μπορεί να έκαναν τα στραβά μάτια στη διάρκεια της συνέλευσης. Ενεργώντας με διάκριση, οι αδελφοί δεν διαφήμισαν τη συνέλευση μέσω διανομής φυλλαδίων ή μέσω των εφημερίδων. Όλες οι προσκλήσεις ήταν προφορικές. Η συνέλευση διεξάχθηκε χωρίς κανένα πρόβλημα.

Συνεχίζεται η Θρησκευτική Εναντίωση

Ο Καθολικός κλήρος δεν χαλάρωσε τις προσπάθειες που κατέβαλλε για να σταματήσει τους Μάρτυρες του Ιεχωβά. Προς το τέλος του 1955, έγιναν διευθετήσεις για τη διεξαγωγή μιας μικρής συνέλευσης περιοχής στο Πιριπεμπουί, 72 χιλιόμετρα ανατολικά της πρωτεύουσας. Μόλις σκοτείνιασε, το πρώτο βράδυ της συνέλευσης, ο τοπικός ιερέας ηγήθηκε ενός όχλου οπλισμένου με ραβδιά και μεγάλα μαχαίρια για να διαλύσει τη συνέλευση. Ένας ντόπιος δάσκαλος παρενέβη, και ο όχλος τραβήχτηκε και παρέμεινε στο δρόμο. Εκεί πέρασαν το βράδυ φωνάζοντας και πετώντας πέτρες και πυροτεχνήματα.

Η θρησκευτική εναντίωση έγινε και πάλι αισθητή την 1η Μαρτίου 1957, στην πόλη Ιτά, νοτιοανατολικά της πρωτεύουσας. Πολύ πριν από αυτή την ημερομηνία οι αδελφοί είχαν κάνει νομικές ενέργειες για να διεξαγάγουν τη συνέλευση της περιοχής τους σε εκείνη την πόλη. Είχαν πάρει νόμιμη άδεια για να διεξαγάγουν τη συνέλευση και από τις δημοτικές αρχές της Ιτά και από την αστυνομία στην πρωτεύουσα. Ωστόσο, καθώς οι αδελφοί άρχισαν να καταφθάνουν στην Ιτά για τη συνέλευση, διέκριναν ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. Η Ιτά έμοιαζε με πόλη-φάντασμα. Οι δρόμοι ήταν άδειοι· τα παντζούρια και οι πόρτες ήταν ερμητικά κλεισμένα. Γιατί;

Ο τοπικός ιερέας είχε ορκιστεί ότι αυτή η συνέλευση δεν επρόκειτο να διεξαχθεί και είχε κάνει το παν για να εκπληρώσει τον όρκο του. Είχε μάλιστα φροντίσει ώστε κάποιο αεροπλάνο να σκορπίσει χιλιάδες φυλλάδια στην ύπαιθρο. Αυτά είχαν το εξής μήνυμα: «Την Παρασκευή 1η Μαρτίου 1957, στις 5:30 μ.μ. θα συγκεντρωθούν μπροστά στην εκκλησία όλοι οι Καθολικοί Χριστιανοί από την πόλη και τα περίχωρα. . . . Στις 6:30 θα γίνει μια τεράστια διαδήλωση Καθολικών για να αποκηρύξουμε τους “(ψευδο-)Μάρτυρες του Ιεχωβά”. Οι Προτεστάντες αιρετικοί δεν έχουν κανένα δικαίωμα να διεξάγουν οποιαδήποτε συνέλευση στην Ιτά».

Όταν οι αδελφοί πληροφορήθηκαν τα σχέδια του ιερέα Αγιάλα, θεώρησαν καλύτερο να διεξαχθεί η συνέλευση στο σπίτι ενός αδελφού και όχι στις σχετικά ανοιχτές εγκαταστάσεις που είχαν νοικιάσει. Το σπίτι θα παρείχε καλύτερη προστασία σε περίπτωση επίθεσης.

Μπορείτε να φανταστείτε τη σκηνή. Στο σπίτι του αδελφού είχαν συγκεντρωθεί γύρω στους 60 ειρηνόφιλους Χριστιανούς για να εξετάσουν το Λόγο του Θεού. Δύο τετράγωνα πιο πέρα ένας όχλος χιλίων και πλέον ατόμων, ο οποίος αυξανόταν λεπτό με το λεπτό, άκουγε τα οργισμένα λόγια του ιερέα ο οποίος τους παρακινούσε σε βία.

Δεν συμφωνούσαν όλοι όσοι βρίσκονταν στον όχλο με τις πράξεις του ιερέα. Ο Σολάνο Γκαμάρα, ανθυπολοχαγός της Πολεμικής Αεροπορίας της Παραγουάης, προσπάθησε να ηρεμήσει τον ιερέα. Μίλησε επίσης στους βοηθούς του ιερέα, αλλά μάταια. Ένας από τους συνιερείς του Αγιάλα ήταν τόσο έξαλλος ώστε χτύπησε τον ανθυπολοχαγό και του έσκισε τα χείλη. Όταν συνέβη αυτό, το πλήθος όρμησαν σαν λύκοι στον ανθυπολοχαγό, τον χτύπησαν και του άνοιξαν το κεφάλι. Κάποιοι από τον όχλο έσκισαν το πουκάμισό του και το κρέμασαν σε μια κολόνα για να το κάψουν. Ο Γκαμάρα έφυγε τρέχοντας για να σωθεί.

Ο αιμοδιψής όχλος στράφηκε τώρα προς τη συνέλευση, ουρλιάζοντας: «Κάτω ο Ιεχωβά!» «Θάνατος στον Ιεχωβά!» Καθώς πλησίαζαν στο σπίτι όπου γινόταν η συνέλευση, η μικρή αστυνομική δύναμη που υπήρχε για προστασία εξαφανίστηκε. Οι αδελφοί αμπάρωσαν την πόρτα του σπιτιού. Ορισμένα άτομα από τον όχλο προσπάθησαν να περάσουν από το οικόπεδο ενός γείτονα για να φτάσουν στην πίσω βεράντα, αλλά ο γείτονας έμεινε σταθερός και δεν τους άφησε να περάσουν. Αυτός δεν είχε ξεχάσει πως, όταν ήταν άρρωστος, ο Μάρτυρας του οποίου το σπίτι δεχόταν επίθεση τώρα του είχε φερθεί με μεγάλη καλοσύνη. Στο μεταξύ, οι αδελφοί, με εμπιστοσύνη στον Ιεχωβά, συνέχισαν τη συνάθροισή τους όσο καλύτερα μπορούσαν. Για λόγους ασφαλείας, όλοι διανυκτέρευσαν στο σπίτι. Την επομένη, η αστυνομική διεύθυνση της Ασουνσιόν ειδοποίησε ότι ακυρωνόταν η άδεια για τη διεξαγωγή της συνέλευσης προκειμένου να προστατευτούν οι Μάρτυρες και επειδή η τοπική αστυνομία δεν ήταν σε θέση να τα βγάλει πέρα με τον όχλο. Νοικιάστηκε ένα λεωφορείο, και οι χαρούμενοι εκπρόσωποι, ψέλνοντας ύμνους, ξεκίνησαν για τον ιεραποστολικό οίκο στην Ασουνσιόν με σκοπό να ολοκληρώσουν τη συνέλευσή τους. Είχαν αντιμετωπίσει με επιτυχία μια δοκιμασία της πίστης και αυτό τους έκανε πιο ισχυρούς.