Οι Καθολικοί Επίσκοποι και ο «Γίγαντας που Κοιμάται»

ΠΡΕΠΕΙ οι απλοί Καθολικοί να είναι ευαγγελιστές; Ή μήπως πρέπει το κήρυγμα να βαρύνει μόνο τους ιερείς, οι οποίοι μειώνονται σε αριθμό; Αυτό ήταν ένα ζήτημα που απασχόλησε τους Καθολικούς επισκόπους στην παγκόσμια σύνοδο, ή συνάντησή τους, που έγινε πέρσι στη Ρώμη. Αν είστε Καθολικός, τι πιστεύετε σχετικά με το ευαγγελιστικό έργο;

Μόλις πριν από λίγες δεκαετίες, επικρατούσε μια αρνητική αντίληψη σχετικά με τους λαϊκούς. Στις αρχές αυτού του αιώνα, για παράδειγμα, ο Πάπας Πίος Ι΄ διακήρυξε τα εξής: «Η Εκκλησία είναι από τη φύση της άνιση κοινωνία . . . που αποτελείται από δύο κατηγορίες ατόμων: από τους Ποιμένες και από το Ποίμνιο, από εκείνους που κατέχουν κάποια θέση στην ιεραρχία και από το πλήθος των πιστών. . . . Οι πολλοί δεν έχουν άλλο καθήκον, παρά να αφήνουν τον εαυτό τους να καθοδηγείται και να ακολουθεί».

Μια τέτοια περιγραφή δεν θα ήταν αποδεκτή σήμερα. Ένα σύγχρονο θεολογικό λεξικό δηλώνει ότι «ο λαϊκός δεν είναι παθητικός υπήκοος, όπως θεωρούνταν τόσο καιρό στο παρελθόν», αλλά «ενεργός και υπεύθυνος υπήκοος».

Υπάρχουν κάπου 700 εκατομμύρια Καθολικοί λαϊκοί σ’ όλο τον κόσμο, και ο Ιρλανδός καρδινάλιος Ο’ Φάιακ τους περιέγραψε ως ‘γίγαντα που κοιμάται’. Τι εννοούσε μ’ αυτό; Σύμφωνα με τους επισκόπους, οι λαϊκοί πρέπει να ζουν την πίστη τους με πιο ενεργό τρόπο. Στόχος της συνόδου ήταν να κάνει τους λαϊκούς να αποκτήσουν συναίσθηση των ευθυνών τους. Όμως έχουν πραγματικά γίνει αλλαγές στην Καθολική Εκκλησία για να ξυπνήσουν αυτόν τον ‘γίγαντα που κοιμάται’;

Ο Ρόλος των Γυναικών. Πολλοί Καθολικοί ανέμεναν αλλαγές στο ρόλο που παίζουν οι γυναίκες μέσα στην εκκλησία. Ένα έγγραφο, το οποίο είχαν δημοσιεύσει ορισμένες Καθολικές γυναίκες, έκανε την εξής σύσταση στους επισκόπους: «Πρέπει να αναθεωρηθούν και να διορθωθούν τα άρθρα του κανονικού δικαίου, που κάνουν διακρίσεις σ’ ό,τι αφορά τις γυναίκες, ή που είναι βασισμένα στις περιοριστικές αντιλήψεις σχετικά με τη ‘φύση’ και το ‘ρόλο’ των γυναικών, περιλαμβανομένου και του άρθρου Νο. 1024 σχετικά με τη χειροτονία». Το άρθρο 1024 του κανονικού δικαίου λέει: «Την ιερή χειροτονία λαβαίνουν με εγκυρότητα αποκλειστικά τα βαφτισμένα άτομα του αρσενικού φύλου».

Ωστόσο, το Καθολικό έντυπο Rocca δήλωσε ότι το Βατικανό ‘προς το παρόν δεν φαίνεται να είναι διατεθειμένο να ακούσει τίποτα που θα μπορούσε να αλλάξει τον παραδοσιακό αποκλεισμό των γυναικών από την ιερατεία’. Ήταν σαν να έκλειναν «την πόρτα στα μούτρα των γυναικών», είπε ένας ιερέας.

Λιγότεροι Ιερείς. Ταυτόχρονα, η Καθολική Εκκλησία διέρχεται σοβαρή επαγγελματική κρίση: Ο αριθμός των ιερέων μειώνεται παγκόσμια. Ο Πάπας Ιωάννης Παύλος Β΄ το θεωρεί αυτό ως «το βασικό πρόβλημα της Εκκλησίας». Για παράδειγμα, η La Repubblica γράφει ότι υπάρχουν «όλο και πιο λίγοι ιερείς στην Ιταλία». Και η La Civiltà Cattolica λέει ότι η πτώση του αριθμού των ιερέων στην Ολλανδία είναι «δραματική».

«Υπολογίζεται ότι, από τις τριακόσιες χιλιάδες τοπικές Καθολικές κοινότητες όλου του κόσμου που θα πρέπει να συγκεντρώνονται κάθε Κυριακή για να κάνουν τη λειτουργία, οι μισές και περισσότερες δεν έχουν μόνιμο ιερέα», πιστοποιεί μια εφημερίδα.

Θέμα Εξαιρετικού Ενδιαφέροντος. Το ζήτημα, στο οποίο στράφηκε περισσότερο η προσοχή της συνόδου ήταν το ευαγγελιστικό έργο. Πριν από τη σύνοδο, ο ίδιος ο πάπας είχε τονίσει ότι «κάθε Χριστιανός . . . είναι απαραίτητα απόστολος».

Μολαταύτα, πολλοί επίσκοποι διατείνονται ότι χρειάζεται ‘να ξαναγίνει ευαγγελιστικό έργο’ στους ίδιους τους Καθολικούς. Σύμφωνα μ’ αυτούς, αυτό απαιτείται εξαιτίας της ονομαζόμενης «πρόκλησης των αιρέσεων και των καινούριων θρησκευτικών ομάδων». Αν οι Καθολικοί δεν είναι επαρκώς προετοιμασμένοι, είπε ένας επίσκοπος από τον Ισημερινό, ‘αφήνουν τον εαυτό τους εκτεθειμένο να προσηλυτιστούν από τις αιρέσεις’.

Μια από τις τελικές προτάσεις που εγκρίθηκαν από τους επισκόπους λέει: «Οι αιρέσεις προχωρούν ορμητικά σε πολλές περιοχές της γης. . . . Οι πιστοί πρέπει να αφυπνιστούν μέσω κατήχησης, για να αιτιολογούν την πίστη τους». Η σύνοδος παρότρυνε τους Καθολικούς να ‘πάνε και να κάνουν μαθητές σε όλα τα έθνη’. Αλλά πώς μπορεί ο «γίγαντας που κοιμάται», και που αποτελείται από 700 εκατομμύρια Καθολικούς, να κάνει μαθητές τη στιγμή που δεν ξέρει πώς να κάνει το ευαγγελιστικό έργο;

Η Αγία Γραφή δείχνει καθαρά ότι το έργο των αληθινών Χριστιανών είναι να ψάξουν για τους άξιους ‘από σπίτι σε σπίτι’. (Πράξεις 5:42, ΜΝΚ· 20:20, ΜΝΚ· Ματθαίος 10:11) Και ποιοι πρέπει να πάρουν μέρος σ’ αυτό; Όλοι οι Χριστιανοί. Ο Γάλλος ιστορικός Γκουστάβ Μπαρντί λέει, σχετικά με τον τρόπο με τον οποίο διέδιδαν την πίστη τους οι πρώτοι Χριστιανοί:

«Η ατομική δράση συναντάται από το ξεκίνημα ακόμη της εκκλησίας και, στη διάρκεια των δύο πρώτων αιώνων, πιθανόν αυτός να ήταν ο τρόπος, . . . με τον οποίο η Χριστιανοσύνη κέρδισε το μεγαλύτερο μέρος των πιστών της. Κάθε πιστός είναι εκ των πραγμάτων απόστολος. . . . Όλοι είναι ικανοί να καθαγιάσουν τον εαυτό τους σ’ αυτή την αποστολική δράση, ακόμη και οι πιο φτωχοί, οι πιο αμαθείς, οι πιο καταφρονημένοι».

Πράγματι, όλοι οι αληθινοί Χριστιανοί είναι διάκονοι του Λόγου του Θεού. Ανάμεσά τους δεν υπάρχουν διακρίσεις σε κληρικούς και λαϊκούς. Αυτές οι διακρίσεις εμφανίστηκαν μετά την απομάκρυνση από την αρχική Χριστιανοσύνη. (Πράξεις 20:29, 30) Μερικές Καθολικές πηγές αναγνωρίζουν ότι η διάκριση που κάνει η Καθολική Εκκλησία ανάμεσα σε κληρικούς και λαϊκούς «δεν έχει θεολογική βάση». Σύμφωνα με τον παρατηρητή του Βατικανού Τζιανκάρλο Τσιτσιόλα, οι πρώτοι Χριστιανοί «δεν είχαν ιερείς· οι διάκονοί τους ήταν πρεσβύτεροι . . . Δεν υπήρχαν ιεραρχίες ανάμεσά τους».

Οι αληθινοί Χριστιανοί σήμερα είναι άγρυπνοι και ιδιαίτερα ενεργοί στο Χριστιανικό τους έργο· κηρύττουν το «ευαγγέλιον» της Βασιλείας του Θεού. Προφανώς αυτοί σας έδωσαν αυτό το περιοδικό.—Ματθαίος 24:14· 25:13· 1 Κορινθίους 15:58, ΜΝΚ.