Επί πολλά χρόνια η πορτογαλική έκδοση της Σκοπιάς τυπωνόταν στη Βραζιλία σε ένα παλιό επίπεδο πιεστήριο. Αλλά το 1957, λόγω αυξημένης ζήτησης, προβλημάτων με το πιεστήριο (το οποίο είχε κατασκευαστεί το 1918) και έλλειψης χαρτιού, την εκτύπωση την ανέλαβαν οι αδελφοί στη Νέα Υόρκη. Τώρα που είχαν λυθεί τα προβλήματα όσον αφορά το πιεστήριο και το χαρτί, οι αδελφοί μπορούσαν να αρχίσουν ξανά την εκτύπωση στη Βραζιλία.

Προκειμένου να εξασφαλιστεί ο απαιτούμενος χώρος για την εκτύπωση, ξεκίνησαν οι εργασίες για να γίνει μια προσθήκη στις εγκαταστάσεις του τμήματος. Συγχρόνως, έγιναν διευθετήσεις για την εισαγωγή ενός περιστροφικού ταχυπιεστηρίου. Λόγω της εκπαιδευτικής φύσης των περιοδικών μας, καταβλήθηκαν προσπάθειες να εξασφαλιστεί ατέλεια από εισαγωγικούς δασμούς για το πιεστήριο. Αλλά, μερικές φορές, ορισμένες θρησκευτικές οργανώσεις στις οποίες είχε χορηγηθεί ατέλεια αργότερα πούλησαν αυτά τα είδη και αποκόμισαν μεγάλο κέρδος. Εύλογα, λοιπόν, μερικοί από τους ιθύνοντες δεν ήθελαν να χορηγηθούν περαιτέρω ατέλειες σε θρησκευτικές ομάδες. Η βοήθεια ήρθε, ωστόσο, από μια απρόσμενη πηγή—από έναν κυβερνητικό αξιωματούχο ο οποίος ήταν αγνωστικιστής. Θέλοντας να προωθηθεί η αίτησή μας για ατέλεια, μας υπέδειξε πώς να προχωρήσουμε. Το Νοέμβριο του 1972, ύστερα από τέσσερις μόνο μήνες, η πολυπόθητη ατέλεια χορηγήθηκε. Ο Ανγκούστο Μεσάντου, ο οποίος εργαζόταν στο γραφείο της Εταιρίας, αναπόλησε: «Ξεκινήσαμε από το μηδέν, εφόσον δεν γνωρίζαμε σχεδόν τίποτα για όλα αυτά· αλλά με εμπιστοσύνη στον Ιεχωβά, και αφού κάναμε την ανάλογη προεργασία, πήραμε ό,τι χρειαζόμασταν. Ο Ιεχωβά πράγματι κατευθύνει τους υπηρέτες του».

Υπήρχαν Πολλά που Έπρεπε να Μάθουμε

Η προοπτική της εκτύπωσης σε περιστροφικό πιεστήριο παρουσίαζε νέες δυσκολίες. Το εντελώς αποσυναρμολογημένο πιεστήριο έφτασε το Δεκέμβριο του 1972, συσκευασμένο σε 47 μεγάλα ξυλοκιβώτια, μερικά από τα οποία ζύγιζαν μέχρι και έξι τόνους. Για να εξασφαλιστεί η σωστή εγκατάσταση, στάλθηκε ο Μιλάν Μίλερ από τα παγκόσμια κεντρικά γραφεία. Αυτός συντόνισε τις εργασίες στις οποίες συμμετείχε μια ομάδα εννιά αδελφών προκειμένου να στηθεί το πιεστήριο, και στη συνέχεια τους έδειξε πώς λειτουργεί. Η συμμετοχή αυτών των αδελφών στην εγκατάσταση του πιεστηρίου τούς βοήθησε να καταλάβουν πώς έπρεπε να το φροντίζουν. Οι περισσότεροι από αυτούς ήταν νεαροί αδελφοί οι οποίοι, μέχρι τότε, είχαν ελάχιστη ή καθόλου πείρα στην εκτύπωση. Ο Καρλ Ριτς, ο οποίος συμμετείχε σε εκείνο το έργο εγκατάστασης, ήταν ο επίσκοπος εργοστασίου, και εξακολουθεί να υπηρετεί με αυτή την ιδιότητα μέχρι σήμερα.

Περίπου τον ίδιο καιρό, έγινε η εισαγωγή του χαρτιού που θα χρησιμοποιούνταν για την εκτύπωση των περιοδικών. «Το πρώτο φορτίο ήταν 150 τόνοι», θυμάται ο Γιουκλίντις Τζουστίνο, ο οποίος στάλθηκε από το Μπέθελ στο λιμάνι για την παραλαβή. «Κανονίσαμε να μεταφέρουμε το χαρτί με φορτηγά από το λιμάνι του Σάντος στο Μπέθελ του Σάο Πάολο. Αλλά δεν είχαμε αντιληφθεί ότι, εφόσον το κλαρκ στο λιμάνι απλώς ανέβαζε τους ρόλους του χαρτιού στα φορτηγά, θα χρειαζόμασταν δυνατούς άντρες για να τακτοποιήσουν αυτούς τους βαρείς ρόλους μέσα στα φορτηγά. Έτσι ο αδελφός Μεσάντου και εγώ σκαρφαλώσαμε σε ένα από τα φορτηγά και αρχίσαμε να γυρίζουμε στο πλάι τους ρόλους—που ο καθένας τους ζύγιζε 400 κιλά—και να τους κυλάμε για να μπουν στη θέση τους. Οι λιμενεργάτες γέλασαν με την καρδιά τους βλέποντας δυο άντρες με γραβάτα να προσπαθούν να φέρουν βόλτα τους ρόλους. Ευτυχώς, πλησίαζε η ώρα για το μεσημεριανό φαγητό, και έτσι τα παρατήσαμε γρήγορα. Κατά τη διάρκεια του φαγητού, προσλάβαμε εργάτες για να αποτελειώσουν τη δουλειά». Ωστόσο, οι αδελφοί μάθαιναν σταδιακά μερικές από τις εργασίες που περιλαμβάνονται στην εκτύπωση με περιστροφικό πιεστήριο.

Το 1973 έφτασε το δεύτερο περιστροφικό πιεστήριο, με δυνατότητα εκτύπωσης παρόμοια με το πρώτο: 12.500 περιοδικά την ώρα. Έκτοτε, έχουν εγκατασταθεί περισσότερα πιεστήρια—με δυνατότητα για τετράχρωμη εκτύπωση. Έτσι, στα χρόνια που πέρασαν, καταφέραμε να αντεπεξέλθουμε στη ζήτηση για Βιβλικά έντυπα.

[Εικόνες στη σελίδα 133]

Το περιστροφικό πιεστήριο που τέθηκε σε λειτουργία στο Σάο Πάολο το 1973