Οι Αλταϊνοί—Ένας Λαός που Αγαπήσαμε

Τον περασμένο αιώνα, ο Αρχιμανδρίτης της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας Μακάριος μετέφρασε την «Παλαιά Διαθήκη» της Αγίας Γραφής στη ρωσική γλώσσα. Ωστόσο, πριν το κάνει αυτό, είχε διοριστεί από τη σύνοδο της εκκλησίας να διδάξει στους Αλταϊνούς τη Χριστιανοσύνη. Ποιοι είναι οι Αλταϊνοί; Πού ζουν; Ποιος είναι ο τρόπος ζωής τους;

ΣΕ ΜΙΑ από τις συνελεύσεις περιφερείας των Μαρτύρων του Ιεχωβά που διεξάχθηκαν στη Ρωσία τον περασμένο Ιούλιο, παρευρέθηκαν περίπου 40 Αλταϊνοί. Αυτή διεξάχθηκε στο Μπαρναούλ, τη μεγαλύτερη πόλη στην περιοχή Αλτάι της Ρωσίας. Τη συνέλευση παρακολούθησαν 1.730 άτομα. Για να παρευρεθώ σε εκείνη την τριήμερη συγκέντρωση, διένυσα 6.500 χιλιόμετρα αεροπορικώς μαζί με φίλους από την Αγία Πετρούπολη.

Στις λίγες μέρες που μείναμε στο Μπαρναούλ γνωρίσαμε και αγαπήσαμε βαθιά τους Αλταϊνούς που συναντήσαμε. Συγκινηθήκαμε ιδιαίτερα όταν μας είπαν ότι πολλοί από αυτούς είχαν διανύσει με λεωφορείο περίπου 650 χιλιόμετρα σε ορεινούς δρόμους, και ότι ακόμα και όταν ένας βράχος έπεσε και έσπασε το παρμπρίζ του λεωφορείου τους, ούτε για μια στιγμή δεν σκέφτηκαν να γυρίσουν πίσω. Όταν μάθαμε για τη χώρα τους και τον πολιτισμό τους, ανυπομονούσαμε να τους επισκεφτούμε στα σπίτια τους και στα χωριά τους. Έτσι, μετά τη συνέλευση, κάναμε ένα συναρπαστικό ταξίδι 1.500 και πλέον χιλιομέτρων στην πατρίδα των Αλταϊνών.

Η Πατρίδα τους και η Θρησκεία Τους

Οι περισσότεροι από τους περίπου 70.000 Αλταϊνούς, τους αυτόχθονες κατοίκους της περιοχής, ζουν στις ορεινές περιοχές κοντά στα σύνορα με το Καζακστάν, την Κίνα και τη Μογγολία. Όπως διαπιστώσαμε, το τοπίο ήταν επιβλητικό—όμορφο και ορεινό, με ποταμούς καθαρούς σαν κρύσταλλο και άφθονα λουλούδια. Οι ντόπιοι μαζεύουν διάφορες ρίζες με τις οποίες φτιάχνουν ένα υπέροχο αρωματικό τσάι. Τους αρέσει επίσης να τρώνε σπόρους από κουκουνάρια.

Μερικοί Αλταϊνοί έχουν δικά τους αγροκτήματα. Μια Μάρτυρας του Ιεχωβά είπε ότι αυτή και οι συγγενείς της έχουν 75 αγελάδες και 80 πρόβατα. Πουλάνε το κρέας, και ανταλλάσσουν το μαλλί με αλεύρι και ζάχαρη. Κάποια άλλη Χριστιανή αδελφή μού είπε ότι πούλησε τέσσερα κριάρια για να μπορέσει αυτή και η κόρη της να πάνε στη συνέλευση. Μαζί της ήρθαν άλλα εφτά άτομα με τα οποία διεξάγει Γραφική μελέτη! Στη συνέλευση, ένα από αυτά τα άτομα μου είπε: «Έχουμε μόνο μία οδό ζωής—τη θεϊκή οδό».

Μολονότι αυτή είναι μια απομακρυσμένη περιοχή εκθαμβωτικής ομορφιάς—οι επισκέπτες την αποκαλούν δεύτερες Ελβετικές Άλπεις—η ζωή έχει αλλάξει ριζικά ακόμα και εδώ. Ένας ηλικιωμένος μάς είπε: «Αν κάποιος μου έλεγε πριν από μερικά χρόνια ότι θα ερχόταν ένας καιρός που θα έπρεπε να κλειδώνω το γιουρτ μου [κυκλικό θολωτό σπίτι] προτού πέσω για ύπνο, δεν θα τον πίστευα. Αλλά τώρα το κλειδώνω κάθε βράδυ». Αυτοί οι “κρίσιμοι καιροί” έχουν ωθήσει πολλούς να εξετάσουν τις προφητείες της Αγίας Γραφής.—2 Τιμόθεο 3:1-5.

Οι Αλταϊνοί είναι σε γενικές γραμμές υπερήφανοι για τις αρχαίες παραδόσεις και τη θρησκεία τους. Οι περισσότεροι πιστεύουν σε πνεύματα ποταμών και βουνών—για αυτούς το βουνό συμβολίζει τους θεούς τους. Επίσης λατρεύουν ζώα· μάλιστα ζωγραφίζουν ένα κουνέλι πάνω σε άσπρο πανί και το κρεμάνε σε κάποιον τοίχο του γιουρτ τους. Όταν ξεσπάει η πρώτη καταιγίδα την εποχή των βροχών, κάνουν μια τελετή μπροστά στην εικόνα του κουνελιού, κατά την οποία το ραντίζουν με τσάι, γάλα ή ένα οινοπνευματώδες ποτό που ονομάζεται αράκ. Ιδιαίτερη, όμως, λατρεία αποδίδουν στα υποτιθέμενα πνεύματα των νεκρών.

Οι θρησκευτικοί αρχηγοί τους λέγονται σαμάν. Την άνοιξη και το φθινόπωρο, οι σαμάν κάνουν τελετουργίες σε “ιερούς τόπους” οι οποίοι βρίσκονται σε βουνοκορφές ή σε βουνοπλαγιές. Στη διάρκεια αυτών των τελετουργιών οι σαμάν δένουν άσπρες υφασμάτινες κορδέλες στα κλαδιά των δέντρων, και καλύπτουν με αυτές πολλά δέντρα. Πιστεύουν ότι έτσι ευχαριστούν τα πνεύματα του βουνού, και ότι τα πνεύματα θα τους προστατεύουν από ατυχήματα όταν ταξιδεύουν.

Οι Συνέπειες του Πνευματισμού

Ωστόσο, εκείνο που εντυπωσίασε πιο πολύ τους φίλους μου και εμένα ήταν οι άνθρωποι και η εγκάρδια ειλικρίνειά τους. Συναντήσαμε τη Σβετλάνα και την κόρη της, την Τουλουνάι, στο Μπαρναούλ, και κατόπιν απολαύσαμε τη φιλοξενία τους στο Γιουστ-Καν, ένα χωριό με περίπου 3.000 κατοίκους. Η Σβετλάνα ανατράφηκε από τη γιαγιά της σύμφωνα με τα τοπικά έθιμα και καθώς μεγάλωνε είχε στενή συναναστροφή με τους σαμάν. Μάλιστα, η Σβετλάνα έμαθε να επικοινωνεί με τα υποτιθέμενα πνεύματα των νεκρών. Ως αποτέλεσμα της ιδιαίτερης γνώσης της, η Σβετλάνα κατείχε μια θέση εξουσίας, πράγμα που της άρεσε πολύ.

Εντούτοις, άρχισε να αντιμετωπίζει πολλά προβλήματα. «Με βασάνιζαν οι δαίμονες», μου είπε. «Δεν μπορούσα να κοιμηθώ καλά τα βράδια». Κατά διαστήματα, βρισκόταν σε κατάσταση μερικής ύπνωσης. «Μια φορά», εξήγησε, «είδα την Τουλουνάι, την κόρη μου που ήταν έξι μηνών, να έχει πάρει τη μορφή μικρού γουρουνιού και να μπουσουλάει προς το μέρος μου. Ήθελα να το στραγγαλίσω. Αλλά η Τουλουνάι άρχισε να κλαίει δυνατά. Τρομοκρατήθηκα όταν συνήλθα και διαπίστωσα ότι μπορεί να είχα σκοτώσει την κόρη μου». Η Σβετλάνα άρχισε να αναρωτιέται ποια ήταν αυτά τα πνεύματα στην πραγματικότητα.

Κατόπιν, το 1991 μια Αλταϊνή έφερε στο Γιουστ-Καν μερικά Γραφικά έντυπα τα οποία εκδίδουν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά. Κάθε φορά που η Σβετλάνα άρχιζε να διαβάζει το ειδικό βιβλιάριο “Ιδού! Κάμνω Νέα τα Πάντα”, την έπαιρνε ο ύπνος. «Γελούσα νευρικά», αναφέρει η ίδια, «και έλεγα ότι οι Μάρτυρες μου είχαν δώσει κάτι πολύ καλύτερο από οποιοδήποτε υπνωτικό χάπι». Αλλά τα βράδια εξακολουθούσε να βλέπει οράματα που την αναστάτωναν και γι’ αυτό ανέπεμψε μια ειλικρινή προσευχή: «Ιεχωβά, αν είσαι τόσο δυνατός, σε παρακαλώ βοήθησέ με να απαλλαχτώ από αυτούς τους τρομακτικούς εφιάλτες». Μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα, όλα ήταν εντάξει και ένιωθε φυσιολογικά.

Η Σβετλάνα άρχισε να προσεύχεται τα βράδια πριν πέσει για ύπνο, και προς έκπληξή της δεν αργούσε να κοιμηθεί. «Δεν μπορούσα να πιστέψω ότι κοιμόμουν σαν φυσιολογικός άνθρωπος», είπε. Αποφάσισε να μελετήσει επιμελώς την Αγία Γραφή με τη βοήθεια των εντύπων της Εταιρίας Σκοπιά, και το 1992 συμβόλισε την αφιέρωσή της στον Ιεχωβά Θεό με το βάφτισμα. «Έμαθα ότι, αν εμπιστεύεσαι στον Ιεχωβά απόλυτα, τίποτα δεν είναι αδύνατον», μου είπε.—Φιλιππησίους 4:13.

Η Χριστιανική Λατρεία Ακμάζει

Το 1993 ιδρύθηκε μια εκκλησία των Μαρτύρων του Ιεχωβά στο Γιουστ-Καν, και γύρω στα 70 άτομα παρακολουθούσαν τις συναθροίσεις εκεί. Τον Απρίλιο του 1998, 120 άτομα παρευρέθηκαν στην Ανάμνηση του θανάτου του Χριστού. Το χωριό Γιακονούρ, λίγα χιλιόμετρα βόρεια του Γιουστ-Καν, θεωρούνταν κάποτε το κέντρο του σαμανισμού. Αλλά ένας άντρας ονόματι Σαμίτ είπε ότι, όταν άρχισαν να κηρύττουν εκεί οι Μάρτυρες, οι σαμάν άρχισαν να χάνουν την εξουσία τους. Ένας όμιλος Μαρτύρων είναι τώρα δραστήριος στο χωριό, και πολλοί άνθρωποι εκδηλώνουν ενδιαφέρον για τη Γραφή.

Στο χωριό Τσαγκάν-Ούζουν, το οποίο απέχει περίπου 90 χιλιόμετρα από τα σύνορα με τη Μογγολία, λέγεται ότι οι περισσότεροι από τους περίπου 500 κατοίκους διαβάζουν τα έντυπά μας. Και στο Γκόρνο Αλτάισκ, πρωτεύουσα της Δημοκρατίας του Αλτάι, υπάρχουν δύο εκκλησίες με σχεδόν 160 Μάρτυρες.

Ωστόσο, στις αρχές του 1994, πολλοί Μάρτυρες, περιλαμβανομένων και εκείνων που ζουν στο Γιουστ-Καν, κλήθηκαν να εμφανιστούν στο δικαστήριο στο Γκόρνο-Αλτάισκ. Τους κατηγόρησαν για φρικιαστικά αδικήματα, όπως για παράδειγμα ότι κάνουν θυσίες παιδιών. Εξαιτίας της εναντίωσης, μερικοί Μάρτυρες απολύθηκαν από την εργασία τους και εκδιώχθηκαν από το Αλτάι. Αλλά αργότερα έγινε σαφές ότι οι κατηγορίες εναντίον των Μαρτύρων ήταν ψευδείς. Έτσι, το Μάιο του 1994, το Υπουργείο Δικαιοσύνης της Δημοκρατίας του Αλτάι καταχώρησε νομικά την κοινότητα των Μαρτύρων του Ιεχωβά στο Γκόρνο-Αλτάισκ. Σήμερα, οι Μάρτυρες και τα Γραφικά τους έντυπα είναι πασίγνωστα σε όλο το Αλτάι.

Συμμετοχή στη Διακονία

Στη διάρκεια της επίσκεψής μας στο Γιουστ-Καν, μπορέσαμε να συμμετάσχουμε με τους ντόπιους Μάρτυρες στη δημόσια διακονία τους. Στην πραγματικότητα, είχε κυκλοφορήσει η είδηση ότι έρχονταν επισκέπτες. Έτσι, όταν ένας δημοσιογράφος της τοπικής εφημερίδας μάς είδε να κηρύττουμε, πλησίασε την παρέα μας και είπε: «Άκουσα ότι θα επισκεφτούν την περιοχή κάποια σημαντικά πρόσωπα. Πώς μπορώ να έρθω σε επαφή μαζί τους;»

Πόση έκπληξη ένιωσε όταν του είπαμε ότι εμείς ήμασταν τα υποτιθέμενα σημαντικά πρόσωπα! Έμεινε κατάπληκτος που μας είδε μαζί με τους ντόπιους να επισκεπτόμαστε τα σπίτια των γειτόνων του. Στη συζήτηση που είχαμε μαζί του, παρατήρησε: «Βλέπω ότι δεν υπάρχουν αφεντικά ανάμεσά σας. Είστε απλώς συνηθισμένοι άνθρωποι οι οποίοι δεν βλέπουν τον εαυτό τους ως κάτι το ξεχωριστό. Αυτό είναι πραγματικά αξιοσημείωτο! Είστε αληθινοί Χριστιανοί, και είμαι στο πλευρό σας».

Δυστυχώς, η επίσκεψή μας έφτασε πολύ σύντομα στο τέλος της. Καθώς φεύγαμε, οι φίλοι μας έκλαιγαν. Στέκονταν ο ένας πλάι στον άλλον, σχηματίζοντας έναν ανθρώπινο φράχτη. Αυτός είναι ο παραδοσιακός τρόπος με τον οποίο αποχαιρετούν οι Αλταϊνοί τους πολυαγαπημένους φίλους τους. Οι λίγες μέρες που μείναμε μαζί τους ήταν αρκετές για να αναπτυχθεί ανάμεσά μας βαθιά στοργή. Γίναμε αληθινοί φίλοι. Γιατί; Επειδή εκείνος που μας ένωσε είναι ο Ιεχωβά, ο απροσωπόληπτος Θεός.—Πράξεις 10:34.

Η Επιστροφή Μας

Στο ταξίδι της επιστροφής προς το Μπαρναούλ, σταματήσαμε σε ένα μαγαζί σε κάποιο μικρό ορεινό χωριό. Η πωλήτρια, η οποία ήταν μόνη της, χάρηκε πολύ όταν μας είδε. Αφού ανταλλάξαμε μερικές κουβέντες, τη ρώτησα: «Έχετε ακούσει ποτέ το όνομα Μακάριος;»

«Όχι», απάντησε εκείνη, έπειτα από μια μικρή παύση.

Έτσι της έδειξα ένα αντίτυπο της μετάφρασης της Αγίας Γραφής που έκανε ο Μακάριος, και της εξήγησα: «Εδώ, στην περιοχή Αλτάι, ετοίμασε ο Μακάριος αυτή τη μετάφραση στη διάρκεια του περασμένου αιώνα». Τότε της έκανα δώρο την Αγία Γραφή.

Καθώς συνεχίζαμε τα ψώνια μας, η γυναίκα άρχισε αμέσως να τη διαβάζει. Ξαφνικά, προσέξαμε ότι μια σπίθα ελπίδας έλαμψε στα μάτια της κυρίας. Όταν φεύγαμε, μας είπε ότι είχε πολλούς φίλους και συγγενείς που θα τους ενδιέφερε η Αγία Γραφή. Έτσι, προτού πούμε το τελικό αντίο, της δώσαμε αρκετά Γραφικά έντυπα.

Πόσο ανταμειφτικό είναι να γνωρίζουμε ότι, μολονότι έχουν περάσει πάνω από 150 χρόνια από τότε που ο Μακάριος ζούσε ανάμεσα στους Αλταϊνούς και ετοίμαζε τη μετάφρασή του της Αγίας Γραφής, πολλοί Αλταϊνοί ωφελούνται από αυτή την Αγία Γραφή σήμερα!—Από Συνεργάτη.

[Χάρτης στη σελίδα 17]

(Για το πλήρως μορφοποιημένο κείμενο, βλέπε έντυπο)

ΡΩΣΙΑ

Αλτάι

Γκόρνο-Αλτάι

Καζακστάν

Κίνα

Μογγολία

[Εικόνα στη σελίδα 16, 17]

Αλταϊνοί στη συνέλευση στο Μπαρναούλ

[Εικόνες στη σελίδα 16, 17]

Τοπία στο Αλτάι

[Εικόνα στη σελίδα 17]

Πολλοί πιστεύουν ότι αυτές οι υφασμάτινες κορδέλες προστατεύουν τους ταξιδιώτες

[Εικόνες στη σελίδα 18]

Κηρύττοντας στο Γιουστ-Καν

[Εικόνα στη σελίδα 18]

Η Σβετλάνα και η κόρη της

[Εικόνα στη σελίδα 19]

Η Αγία Γραφή του Μακαρίου