Οι Νεαροί Ρωτούν . . .

Πώς Μπορώ να Βοηθήσω τους Ενήλικους να με Καταλαβαίνουν;

«Ο ΓΝΩΣΤΟΣ παλιός εχθρός τόσο πολλών γονέων—το ‘χάσμα των γενεών’—δεν είναι ο πραγματικός φραγμός μεταξύ γονέων και εφήβων». Αυτό ισχυρίζονται οι συγγραφείς του βιβλίου The Private Life of the American Teenager (Η Ιδιωτική Ζωή του Αμερικανού Εφήβου). Αλλά αν δεν είναι το «χάσμα των γενεών», ποιο φραγμό βλέπουν αυτοί; «Το πραγματικό πρόβλημα είναι εκείνο που συμβαίνει σε κάθε ανθρώπινη σχέση—παράλειψη στο να μιλάς, να ακούς, και να προσπαθείς να καταλάβεις την άποψη του άλλου».

Αυτό ήταν το πρόβλημα που είχε η Ίνγκε, μια νεαρή Γερμανίδα, με τους γονείς της. «Από την αρχή κιόλας, απέρριψα τους γονείς μου και δημιούργησα ένα φραγμό μεταξύ μας», παραδέχεται. Σήμερα θα ενεργούσε διαφορετικά. «Θα προσπαθούσα να βάλω τον εαυτό μου στη θέση τους», λέει, «για να εξακριβώσω τι σκέπτονται». Γιατί αυτή η αλλαγή διάθεσης; Επειδή η Ίνγκε τώρα αναγνωρίζει ότι για τα νεαρά άτομα, ο καλύτερος τρόπος να βοηθήσουν τους ενήλικους να τα καταλαβαίνουν είναι να προσπαθήσουν αυτά τα ίδια να καταλάβουν τους ενήλικους. Αλλά μπορεί να αναρωτιέσαι πώς μπορεί να γίνει αυτό.

Μίλα!

Το κλειδί της κατανόησης είναι η επικοινωνία επειδή χωρίς αυτήν δεν μπορείς να μάθεις τι σκέπτονται οι άλλοι. Και αυτό που είναι ακόμη πιο σπουδαίο είναι το ότι δεν μπορείς να ξέρεις το γιατί σκέφτονται μ’ αυτό τον τρόπο. Η επικοινωνία όμως είναι αμοιβαίο πράγμα. Ένα άρθρο ενός Γερμανικού περιοδικού με τίτλο «Μερικές Φορές το Μόνο που Λείπει Είναι Απλώς Λίγη Κατανόηση» λέει ότι «τα νεαρά άτομα πρέπει να εκμυστηρεύονται περισσότερο στους γονείς τους». Συγχρόνως, συμβουλεύει τους γονείς «να γνωριστούν καλύτερα με τα παιδιά τους».

Το να εκμυστηρεύεσαι στους γονείς σου σημαίνει να μεταδίδεις τη σκέψη σου σ’ αυτούς μ’ έναν ειλικρινή και ελεύθερο τρόπο. Θα πρέπει να είσαι συγκεκριμένος γι’ αυτό που σκέπτεσαι ή αισθάνεσαι, χωρίς να είσαι απότομος ή αδιάκριτος. Με το να κάνεις ερωτήσεις, χωρίς προκλητικό τρόπο, αλλά με γνήσιο ενδιαφέρον, θα μπορέσεις να τους κάνεις να εκφραστούν. Σκέφτηκες ποτέ σου, για παράδειγμα, να τους ρωτήσεις—ή άλλους ενήλικους—τι θα σου σύστηναν για να σε βοηθήσουν να διαλέξεις αξιόλογους φίλους ή ωφέλιμους στόχους στη ζωή; «Η βουλή εν τη καρδία του ανθρώπου είναι ως ύδατα βαθέα», λέει το Παροιμίαι 20:5, «αλλ’ ο συνετός άνθρωπος θέλει ανασύρει αυτήν». Μπορεί να εκπλαγείς απ’ αυτά που μπορείς να μάθεις από άλλους ανθρώπους—ναι, ακόμη και από τους ενήλικους. Αλλά πρώτα απ’ όλα, πρέπει να μιλάς.

Ας το δούμε αυτό από την εμπειρία της Έμυ. Αυτή αφηγείται: «Ποτέ δεν θα ξεχάσω όταν ήμουν δεκαπέντε περίπου ετών, που είπα στη μητέρα μου ότι δεν πίστευα στον Θεό. Αυτό θα πρέπει να την πλήγωσε πολύ επειδή είναι πολύ θρησκευόμενο άτομο. Αλλά αντί να με κατακρίνει, με ρώτησε ποιος ήταν ο λόγος και μιλήσαμε για μια περίπου ώρα». Αν και δεν είναι ακόμη Χριστιανή, η Έμυ σήμερα παραδέχεται: «Από τότε έχω αλλάξει κάπως τις απόψεις μου, αλλά πραγματικά τη θαύμασα γιατί δεν ερεθίστηκε και δεν εξαγριώθηκε. Πιθανόν να γνώριζε ότι θα λογικευόμουν».

‘Θαυμάσια’, μπορεί να πεις, ‘αν οι γονείς μου μού έδειχναν αυτό το είδος κατανόησης, δεν θα είχα πρόβλημα’. Να θυμάσαι, ωστόσο, ότι οι ενήλικοι έχουν και αυτοί τους δικούς τους περιορισμούς. Ο Λάρρυ, ένας πατέρας που ενδιαφέρεται, παραδέχτηκε ειλικρινά: «Το βρίσκω πάρα πολύ δύσκολο να δείξω στα παιδιά μου την αγάπη και την κατανόηση που γνωρίζω ότι θα έπρεπε να δείχνω, επειδή ποτέ δεν την είχα δοκιμάσει όταν εγώ μεγάλωνα. Απλώς δεν γνωρίζω πώς να την εκδηλώσω».

Γι’ αυτό, αν αληθεύει αυτό στην οικογένειά σου, προσπάθησε να διευκολύνεις τους γονείς σου. Να αναλάβεις την πρωτοβουλία. Δείχνε αγάπη και κατανόηση σ’ αυτούς, και στις περισσότερες περιπτώσεις αργά ή γρήγορα θα σου δείξουν περισσότερη αγάπη και κατανόηση. Αυτό συμβαίνει επειδή η αγάπη είναι μεταδοτική. Η Βίβλος λέει για τον Θεό: «Ημείς αγαπώμεν αυτόν, διότι αυτός πρώτος ηγάπησεν ημάς».—1 Ιωάννου 4:19.

Η Κάρεν, 17 ετών, έμαθε ότι αυτό αληθεύει. Και λέει: «Δεν νομίζω ότι τα περισσότερα παιδιά δίνουν την ευκαιρία στους γονείς τους. Είναι δύσκολο να είσαι γονέας και μερικές φορές πρέπει να τους βοηθήσουμε». Αυτό σημαίνει να προσπαθείς να επικοινωνείς, κάτι που δεν είναι πάντοτε εύκολο να το κάνεις. «Χρειάστηκε υπομονή από μέρους μου», παραδέχεται η ίδια. Αλλά γι’ αυτήν είχε επιτυχία· και μπορεί να έχει επιτυχία και για σένα.

Άκου και Μάθαινε!

Το να μιλάει κάποιος είναι ουσιώδες, το να ακούει όμως είναι ακόμη πιο ουσιώδες. Ο Χριστιανός μαθητής Ιάκωβος νουθετεί τον καθένα να είναι «ταχύς εις το να ακούη, βραδύς εις το να λαλή». (Ιακώβου 1:19) ‘Το να ακούει κάποιος’, βέβαια, σημαίνει περισσότερα από το να ακούει απλώς τις λέξεις· σημαίνει να καταλαβαίνει τις σκέψεις.

Γι’ αυτό, αν ενδιαφέρεσαι να μοιράζεσαι τα αισθήματά σου και τις γνώμες σου με τους ενήλικους, να το κάνεις αυτό, όχι για να λογομαχείς μαζί τους αλλά για να ακούς και να μαθαίνεις. Όταν οι γνώμες διαφέρουν, ρώτα τον εαυτό σου γιατί συμβαίνει αυτό. ‘Μήπως το άτομο στο οποίο μιλάω είχε εμπειρίες που δεν είχα εγώ; Μήπως γνωρίζει πράγματα που δεν γνωρίζω εγώ; Αν ναι, ποια; Μήπως διέφερε το περιβάλλον του, η εκπαίδευσή του ή το παρελθόν του από το δικό μου; Από ποιες απόψεις;’ Αυτό μπορεί να σε βοηθήσει να είσαι πιο δεκτικός και να μαθαίνεις από άλλους.

Στο κάτω-κάτω, έτσι θα πρέπει να είναι η ζωή—μια συνεχής πορεία μάθησης. Περιλαμβάνει μια συνεχή προσαρμογή στις απόψεις, στις γνώμες, και στις ιδέες του καθενός και επίσης τη διατήρηση της διάνοιας ανοιχτής. Αν έχεις ήδη περάσει την ηλικία των 20, γνωρίζεις ότι αυτό αληθεύει, και πιθανότατα θα συμφωνείς ότι μερικές από τις απόψεις που είχες σαν έφηβος έχουν αλλάξει αρκετά τώρα που είσαι μεγαλύτερος. Έχει κατάλληλα ειπωθεί ότι το άτομο που ποτέ δεν αλλάζει είναι ίσως ήδη «νεκρό» και απλώς δεν το γνωρίζει. Γι’ αυτό μην «πεθάνεις» πρόωρα.

Βελτιώσου!

‘Γίνε παράδειγμα’, συμβούλευσε ένας πιο ηλικιωμένος έναν νεαρό φίλο σχεδόν 2.000 χρόνια πριν, ‘σε λόγο, σε διαγωγή, σε αγάπη, σε πίστη, σε αγνότητα’. Αυτός ο ενήλικος, ο Χριστιανός απόστολος Παύλος, ενδιαφερόταν για την ευημερία του Τιμόθεου. Με το να γίνει ο Τιμόθεος ένα καλό παράδειγμα και με το να αποφεύγει ‘τις νεανικές επιθυμίες’, θα γινόταν ένα άτομο που θα μπορούσαν οι άλλοι να το καταλάβουν και να το δεχτούν εύκολα.—1 Τιμόθεον 4:12· 2 Τιμόθεον 2:22.

Όλοι μας—νέοι και ηλικιωμένοι—μπορούμε να μάθουμε απ’ αυτό. Αν επιθυμούμε να μας δέχονται και να μας καταλαβαίνουν, δεν θα πρέπει να το απαιτούμε αυτό με βάση τού «θα πρέπει να με δέχεσαι όπως είμαι». Θα πρέπει να είμαστε πρόθυμοι να κάνουμε θετικές αλλαγές στην προσωπικότητα και στη συμπεριφορά ώστε οι άνθρωποι να θέλουν να μας δέχονται.

Γι’ αυτό αν υπάρχουν μερικοί τομείς στη ζωή σου που είναι μια συνεχής πηγή παρανόησης για τους ενήλικους—το ντύσιμό σου ή το παρουσιαστικό σου, η εκλογή των φίλων σου ή η αναψυχή σου—τουλάχιστον να είσαι πρόθυμος να εξετάσεις έντιμα τις συστάσεις για αλλαγή που σου κάνουν άτομα που είναι μεγαλύτερα και πιο πεπειραμένα από σένα. Αυτό θα σε βοηθήσει να βελτιώσεις τα αδύνατα σημεία σου και θα κάνεις τον εαυτό σου ένα άτομο που οι ενήλικοι θα το βρουν δύσκολο να μη σε αγαπούν και να μη σε θαυμάζουν.

Βρίσκοντας Πραγματική Κατανόηση

Να είσαι βέβαιος ότι υπάρχουν ενήλικοι που πράγματι ενδιαφέρονται. Απλώς ρώτησε τον Ρόμπερτ, έναν νεαρό άντρα από την Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας. Σε μια επιστολή στην Εταιρία Σκοπιά, που έγραψε όταν ήταν ακόμη έφηβος, έλεγε: «Μεγάλωσα βρίσκοντας δυσκολίες στο καθετί που έκανα. Ποτέ δεν τελείωνα τα μαθήματά μου στο σπίτι. Δεν μπορούσα να συγκεντρωθώ. Δεν είχα φίλους και καμιά εμπιστοσύνη στους γονείς μου. Ήμουν ανυπάκουος και ακατάστατος. Μια φορά προσπάθησα να αυτοκτονήσω. Μετά γνωρίστηκα με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά. Τι ευλογία! Έμαθα να βλέπω έντιμα τον εαυτό μου και τους άλλους. Έχω βρει το πιο ωραίο πράγμα που υπάρχει—την αγάπη».

Στην αναζήτησή σου για αγάπη και κατανόηση μπορεί να δοκιμάσεις απογοητεύσεις. Αλλά μην παραιτηθείς. Συνέχισε, και θα βρεις γνήσιους φίλους, ναι, ακόμη κι ανάμεσα στους ενήλικους, ιδιαίτερα μέσα στη Χριστιανική εκκλησία. Θα ανακαλύψεις ότι είναι σαν κρυμμένοι θησαυροί που, αν και αόρατοι στην αρχή, λάμπουν όλο και περισσότερο όταν τους βρεις.

Όπως εξακρίβωσε και ο Ρόμπερτ, το να μαθαίνεις για τον Ιεχωβά Θεό και το να προσπαθείς να διατηρήσεις μια στενή σχέση μ’ αυτόν θα καταλήξει σε πραγματικό όφελος για σένα. Όταν δεν σε καταλαβαίνουν οι άνθρωποι, θα αισθάνεσαι ελεύθερος να ‘επιρρίψεις το φορτίο σου στον Ιεχωβά’ με προσευχή. Αυτός είναι ένας φίλος που πάντοτε δείχνει κατανόηση. Ανόμοια με μερικούς ανθρώπους που μπορεί να γνωρίζεις, ποτέ δεν θα είναι τόσο απασχολημένος ώστε να μην ακούσει τα προβλήματά σου, όσο μηδαμινά κι αν φαίνονται. Ποτέ δεν θα σου δώσει μόνο ένα μέρος από την προσοχή του. Ποτέ δεν θα σε διακόψει για να σου κάνει κήρυγμα. Και το καλύτερο απ’ όλα, θα σου απαντήσει. Η παρηγορητική του υπόσχεση είναι ότι «αυτός θέλει σε ανακουφίσει».—Ψαλμός 55:22.

[Εικόνες στις σελίδες 22, 23]

Να είσαι πρόθυμος να μιλάς . . . και ταχύς στο να ακούς