ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ της Σκοπιάς
ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ
της Σκοπιάς
Ελληνική
  • ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ
  • ΕΚΔΟΣΕΙΣ
  • ΣΥΝΑΘΡΟΙΣΕΙΣ
  • bt κεφ. 3 σ. 20-27
  • “Γέμισαν Άγιο Πνεύμα”

Δεν υπάρχει διαθέσιμο βίντεο για αυτή την επιλογή.

Λυπούμαστε, υπήρξε κάποιο σφάλμα στη φόρτωση του βίντεο.

  • “Γέμισαν Άγιο Πνεύμα”
  • “Δώστε Πλήρη Μαρτυρία” για τη Βασιλεία του Θεού
  • Υπότιτλοι
  • Παρόμοια Ύλη
  • «Όλοι Μαζί στο Ίδιο Μέρος» (Πράξεις 2:1-4)
  • «Ο Καθένας . . . Άκουγε . . . στη Δική του Γλώσσα» (Πράξεις 2:5-13)
  • “Ο Πέτρος Σηκώθηκε” (Πράξεις 2:14-37)
  • «Ας Βαφτιστεί ο Καθένας Σας» (Πράξεις 2:38-47)
  • Ο Πέτρος Κηρύττει την Πεντηκοστή
    Η Σκοπιά Αναγγέλει τη Βασιλεία του Ιεχωβά—1996
  • Η Χριστιανοσύνη Διαδίδεται Ανάμεσα στους Ιουδαίους του Πρώτου Αιώνα
    Η Σκοπιά Αναγγέλει τη Βασιλεία του Ιεχωβά—2005
  • Πόντος
    Ενόραση στις Γραφές, Τόμος 2
  • Ερωτήσεις από Αναγνώστες
    Η Σκοπιά Αναγγέλει τη Βασιλεία του Ιεχωβά—2003
Δείτε Περισσότερα
“Δώστε Πλήρη Μαρτυρία” για τη Βασιλεία του Θεού
bt κεφ. 3 σ. 20-27

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3

“Γέμισαν Άγιο Πνεύμα”

Τα αποτελέσματα της έκχυσης του αγίου πνεύματος την Πεντηκοστή

Βασίζεται στα εδάφια Πράξεις 2:1-47

1. Περιγράψτε την ατμόσφαιρα που επικρατεί στη Γιορτή της Πεντηκοστής.

ΣΤΟΥΣ δρόμους της Ιερουσαλήμ ο ενθουσιασμός είναι διάχυτος.a Καπνός ανεβαίνει από το θυσιαστήριο του ναού καθώς οι Λευίτες ψάλλουν τους ύμνους Χαλλέλ (Ψαλμοί 113 ως 118), πιθανότατα σε αντιφωνία, δηλαδή τραγουδώντας εναλλάξ. Οι δρόμοι είναι πλημμυρισμένοι από επισκέπτες, οι οποίοι έχουν έρθει από μέρη μακρινά όπως το Ελάμ, η Μεσοποταμία, η Καππαδοκία, ο Πόντος, η Αίγυπτος και η Ρώμη.b Ποια περίσταση τους έχει φέρει στην Ιερουσαλήμ; Η Πεντηκοστή, που λέγεται επίσης «ημέρα των πρώτων ώριμων καρπών». (Αριθ. 28:26) Αυτή η ετήσια γιορτή σηματοδοτεί το τέλος του θερισμού του κριθαριού και την αρχή του θερισμού του σιταριού. Είναι μια χαρωπή ημέρα.

Χάρτης που δείχνει την προέλευση εκείνων που άκουσαν τα καλά νέα την Πεντηκοστή του 33 Κ.Χ. 1. Περιοχές: Λιβύη, Αίγυπτος, Αιθιοπία, Βιθυνία, Πόντος, Καππαδοκία, Ιουδαία, Μεσοποταμία, Βαβυλωνία, Ελάμ, Μηδία και Παρθία. 2. Πόλεις: Ρώμη, Αλεξάνδρεια, Μέμφις, Αντιόχεια (της Συρίας), Ιερουσαλήμ και Βαβυλώνα. 3. Υδάτινες μάζες: Μεσόγειος Θάλασσα, Μαύρη Θάλασσα, Ερυθρά Θάλασσα, Κασπία Θάλασσα και Περσικός Κόλπος.

ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ​—ΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΟΥ ΙΟΥΔΑΪΣΜΟΥ

Πολλά από τα γεγονότα που περιγράφονται στα πρώτα κεφάλαια των Πράξεων λαβαίνουν χώρα στην Ιερουσαλήμ. Αυτή η πόλη βρίσκεται ανάμεσα στους λόφους της κεντρικής οροσειράς της Ιουδαίας, περίπου 55 χιλιόμετρα ανατολικά της Μεσογείου. Το 1070 Π.Κ.Χ., ο βασιλιάς Δαβίδ κατέκτησε το οχυρό του όρους Σιών, το οποίο βρισκόταν σε αυτή την περιοχή, και η πόλη που αναπτύχθηκε γύρω από αυτό αποτέλεσε την πρωτεύουσα του αρχαίου έθνους του Ισραήλ.

Κοντά στο όρος Σιών υψώνεται το όρος Μοριά, όπου, σύμφωνα με την αρχαία ιουδαϊκή παράδοση, ο Αβραάμ επιχείρησε να θυσιάσει τον Ισαάκ, περίπου 1.900 χρόνια πριν από τα γεγονότα που περιγράφονται στις Πράξεις. Το όρος Μοριά ενσωματώθηκε στην πόλη όταν ο Σολομών έχτισε τον πρώτο ναό του Ιεχωβά στην κορυφή του. Αυτό το οικοδόμημα αποτέλεσε τον πυρήνα της Ιουδαϊκής δημόσιας ζωής και λατρείας.

Στον ναό του Ιεχωβά συγκεντρώνονταν τακτικά όλοι οι ευλαβείς Ιουδαίοι από όλη την κατοικημένη γη για να προσφέρουν θυσίες, να αποδώσουν λατρεία και να τηρήσουν τις εποχιακές γιορτές. Το έκαναν αυτό υπακούοντας στην εντολή του Θεού: «Τρεις φορές τον χρόνο όλοι οι άρρενες ανάμεσά σου πρέπει να εμφανίζονται ενώπιον του Ιεχωβά του Θεού σου στον τόπο που θα επιλέξει εκείνος». (Δευτ. 16:16) Στην Ιερουσαλήμ έδρευε επίσης το Μεγάλο Σάνχεδριν, το ιουδαϊκό ανώτατο δικαστήριο και εθνικό διοικητικό συμβούλιο.

2. Ποια καταπληκτικά γεγονότα συμβαίνουν την Πεντηκοστή του 33 Κ.Χ.;

2 Γύρω στις εννιά το πρωί αυτό το όμορφο ανοιξιάτικο πρωινό του 33 Κ.Χ., συμβαίνει κάτι που θα προκαλεί τον θαυμασμό για αιώνες. Ξαφνικά, ακούγεται «ένας θόρυβος από τον ουρανό, σαν τον θόρυβο ορμητικού, δυνατού αέρα», ή αλλιώς «σαν το βουητό δυνατής ανεμοθύελλας». (Πράξ. 2:2· Διεθνής Στερεότυπη Μετάφραση [International Standard Version]) Αυτός ο δυνατός ήχος γεμίζει το σπίτι όπου είναι συγκεντρωμένοι περίπου 120 μαθητές του Ιησού. Κατόπιν, συμβαίνει κάτι καταπληκτικό. Εμφανίζονται γλώσσες που μοιάζουν πύρινες, και κάθεται μία πάνω σε κάθε μαθητή.c Τότε, οι μαθητές “γεμίζουν άγιο πνεύμα” και αρχίζουν να μιλούν ξένες γλώσσες! Όταν οι μαθητές βγαίνουν από το σπίτι, οι επισκέπτες τους οποίους συναντούν στους δρόμους της Ιερουσαλήμ μένουν έκπληκτοι, διότι οι μαθητές είναι σε θέση να τους μιλήσουν! Πράγματι, ο καθένας τούς ακούει «να μιλούν στη δική του γλώσσα».​—Πράξ. 2:1-6.

3. (α) Γιατί μπορεί να χαρακτηριστεί η Πεντηκοστή του 33 Κ.Χ. ορόσημο στην ιστορία της αληθινής λατρείας; (β) Πώς συνδέθηκε η ομιλία του Πέτρου με τη χρήση “των κλειδιών της Βασιλείας”;

3 Αυτή η συγκινητική αφήγηση περιγράφει ένα ορόσημο στην αληθινή λατρεία​—την ίδρυση του έθνους του πνευματικού Ισραήλ, της χρισμένης Χριστιανικής εκκλησίας. (Γαλ. 6:16) Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Όταν ο Πέτρος μίλησε στο πλήθος εκείνη την ημέρα, χρησιμοποίησε το πρώτο από τα τρία «κλειδιά της Βασιλείας», καθένα από τα οποία θα άνοιγε την πόρτα για ειδικά προνόμια σε μια διαφορετική ομάδα ανθρώπων. (Ματθ. 16:18, 19) Το πρώτο αυτό κλειδί έδωσε στους Ιουδαίους και στους προσήλυτους στον Ιουδαϊσμό τη δυνατότητα να δεχτούν τα καλά νέα και να χριστούν με το άγιο πνεύμα του Θεού.d Θα γίνονταν έτσι μέλη του πνευματικού Ισραήλ, και με αυτή την ιδιότητα θα είχαν την ελπίδα να κυβερνήσουν ως βασιλιάδες και ιερείς στη Μεσσιανική Βασιλεία. (Αποκ. 5:9, 10) Αργότερα, το προνόμιο αυτό επρόκειτο να δοθεί στους Σαμαρείτες και κατόπιν στους Εθνικούς. Τι μπορούν να μάθουν οι Χριστιανοί σήμερα από τα μνημειώδη γεγονότα της Πεντηκοστής του 33 Κ.Χ.;

«Όλοι Μαζί στο Ίδιο Μέρος» (Πράξεις 2:1-4)

4. Με ποια έννοια αποτελεί η σύγχρονη Χριστιανική εκκλησία προέκταση της εκκλησίας που σχηματίστηκε το 33 Κ.Χ.;

4 Η Χριστιανική εκκλησία ξεκίνησε με περίπου 120 μαθητές που ήταν «όλοι μαζί στο ίδιο μέρος»​—ένα ανώγειο—​και χρίστηκαν με άγιο πνεύμα. (Πράξ. 2:1) Στο τέλος εκείνης της ημέρας, τα βαφτισμένα μέλη αυτής της εκκλησίας αριθμούσαν χιλιάδες. Και αυτή ήταν μόνο η αρχή της ανάπτυξης μιας οργάνωσης η οποία συνεχίζει να επεκτείνεται σήμερα! Ναι, μια κοινότητα θεοφοβούμενων αντρών και γυναικών​—η σύγχρονη Χριστιανική εκκλησία—​είναι το μέσο με το οποίο τα “καλά νέα της Βασιλείας κηρύττονται σε όλη την κατοικημένη γη για μαρτυρία σε όλα τα έθνη” προτού έρθει το τέλος αυτού του συστήματος πραγμάτων.​—Ματθ. 24:14.

5. Ποια ευλογία θα έφερνε η συναναστροφή με τη Χριστιανική εκκλησία, τόσο τον πρώτο αιώνα όσο και σήμερα;

5 Η Χριστιανική εκκλησία θα αποτελούσε επίσης πηγή πνευματικής δύναμης για τα μέλη της, τόσο για τους χρισμένους όσο και για τα «άλλα πρόβατα» αργότερα. (Ιωάν. 10:16) Ο Παύλος έδειξε την εκτίμησή του για την αλληλοϋποστήριξη των μελών της εκκλησίας όταν έγραψε στους Χριστιανούς στη Ρώμη: «Θέλω πολύ να σας δω για να σας μεταδώσω κάποιο πνευματικό δώρο ώστε να γίνετε σταθεροί· ή μάλλον για να ενθαρρυνθούμε αμοιβαία ο ένας από την πίστη του άλλου, τόσο τη δική σας όσο και τη δική μου».​—Ρωμ. 1:11, 12.

ΡΩΜΗ​—ΠΡΩΤΕΥΟΥΣΑ ΜΙΑΣ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑΣ

Την περίοδο την οποία καλύπτει το βιβλίο των Πράξεων, η Ρώμη ήταν η μεγαλύτερη και σημαντικότερη από πολιτική άποψη πόλη στον τότε γνωστό κόσμο. Ήταν η πρωτεύουσα μιας αυτοκρατορίας η οποία, στο απόγειό της, κατείχε εδάφη που εκτείνονταν από τη Βρετανία ως τη Βόρεια Αφρική και από τον Ατλαντικό Ωκεανό ως τον Περσικό Κόλπο.

Η Ρώμη ήταν χωνευτήρι πολιτισμών, φυλών, γλωσσών και δεισιδαιμονιών. Ένα καλοσυντηρημένο οδικό δίκτυο οδηγούσε εκεί ταξιδιώτες και εμπορεύματα από κάθε γωνιά της αυτοκρατορίας. Στο κοντινό λιμάνι της Όστιας, πλοία που ακολουθούσαν τακτικά πολυσύχναστες εμπορικές οδούς ξεφόρτωναν τρόφιμα και είδη πολυτελείας τα οποία προορίζονταν για την πόλη.

Τον πρώτο αιώνα Κ.Χ., οι κάτοικοι της Ρώμης ξεπερνούσαν κατά πολύ το ένα εκατομμύριο. Πιθανώς ο μισός πληθυσμός αποτελούνταν από δούλους​—καταδίκους, παιδιά που είχαν πουληθεί ή εγκαταλειφθεί από τους γονείς τους, καθώς και αιχμαλώτους πολέμου από τις εκστρατείες των ρωμαϊκών λεγεώνων. Μεταξύ αυτών που οδηγήθηκαν στη Ρώμη ως δούλοι ήταν και Ιουδαίοι από την Ιερουσαλήμ μετά την κατάκτηση της πόλης από τον Ρωμαίο στρατηγό Πομπήιο το 63 Π.Κ.Χ.

Οι περισσότεροι από τους ελεύθερους κατοίκους ήταν άποροι, οι οποίοι συνωστίζονταν σε πολυκατοικίες και συντηρούνταν από τις κρατικές παροχές. Οι αυτοκράτορες όμως εξωράισαν την πρωτεύουσά τους με μερικά από τα πιο μεγαλοπρεπή δημόσια κτίρια που υπήρξαν ποτέ. Κάποια από αυτά ήταν θέατρα και μεγάλα στάδια τα οποία φιλοξενούσαν θεάματα όπως θεατρικές παραστάσεις, μονομαχίες και αρματοδρομίες​—όλα δωρεάν για να ψυχαγωγούνται οι μάζες.

6, 7. Πώς εκτελεί η Χριστιανική εκκλησία σήμερα την εντολή του Ιησού για κήρυγμα σε όλα τα έθνη;

6 Σήμερα, η Χριστιανική εκκλησία εξυπηρετεί τους ίδιους αντικειμενικούς σκοπούς που εξυπηρετούσε και τον πρώτο αιώνα. Ο Ιησούς ανέθεσε στους μαθητές του ένα δύσκολο αλλά συναρπαστικό έργο όταν τους είπε: «Κάντε μαθητές από όλα τα έθνη, βαφτίζοντάς τους στο όνομα του Πατέρα και του Γιου και του αγίου πνεύματος, διδάσκοντάς τους να τηρούν όλα όσα σας έχω παραγγείλει».​—Ματθ. 28:19, 20.

7 Η Χριστιανική εκκλησία των Μαρτύρων του Ιεχωβά είναι ο φορέας μέσω του οποίου επιτελείται αυτό το έργο σήμερα. Ασφαλώς, είναι δύσκολο να πλησιάσει κανείς ανθρώπους που μιλούν διαφορετικές γλώσσες. Εντούτοις, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν παραγάγει ύλη βασισμένη στη Γραφή σε περισσότερες από 1.000 γλώσσες. Αν είστε ενεργά συνταυτισμένοι με τη Χριστιανική εκκλησία και συμμετέχετε στο έργο κηρύγματος της Βασιλείας και μαθήτευσης, έχετε λόγους να χαίρεστε. Συγκαταλέγεστε στους συγκριτικά λίγους ανθρώπους στη γη σήμερα που έχουν το προνόμιο να δίνουν πλήρη μαρτυρία για το όνομα του Ιεχωβά!

8. Ποια βοήθεια λαβαίνουμε μέσω της Χριστιανικής εκκλησίας;

8 Για να σας βοηθήσει να υπομείνετε με χαρά σε αυτούς τους κρίσιμους καιρούς, ο Ιεχωβά Θεός έχει προμηθεύσει μια παγκόσμια αδελφότητα. Ο Παύλος έγραψε στους Εβραίους Χριστιανούς: «Ας σκεφτόμαστε ο ένας τον άλλον ώστε να παρακινούμε σε αγάπη και καλά έργα, μη παύοντας να συναθροιζόμαστε, όπως έχουν συνήθεια μερικοί, αλλά ενθαρρύνοντας ο ένας τον άλλον, και τόσο περισσότερο όσο βλέπετε την ημέρα να πλησιάζει». (Εβρ. 10:24, 25) Η Χριστιανική εκκλησία είναι μια προμήθεια την οποία έχει κάνει ο Ιεχωβά για να μπορείτε να ενθαρρύνετε τους άλλους και να ενθαρρύνεστε και εσείς. Να μένετε κοντά στους πνευματικούς αδελφούς και αδελφές σας. Μην αμελείτε ποτέ να είστε μαζί τους στις Χριστιανικές συνάξεις!

«Ο Καθένας . . . Άκουγε . . . στη Δική του Γλώσσα» (Πράξεις 2:5-13)

Οι μαθητές του Ιησού κηρύττουν σε Ιουδαίους και προσηλύτους σε έναν πολυσύχναστο δρόμο.

«Τους ακούμε να μιλούν στις γλώσσες μας για τα μεγαλεία του Θεού».​—Πράξεις 2:11

9, 10. Πώς έχουν προσφερθεί μερικοί να πλησιάσουν άτομα που μιλούν διαφορετική γλώσσα;

9 Φανταστείτε το κύμα ενθουσιασμού που πρέπει να κατέκλυσε τη μεικτή ομάδα Ιουδαίων και προσηλύτων την Πεντηκοστή του 33 Κ.Χ. Οι περισσότεροι από τους παρόντες πιθανότατα μιλούσαν κάποια κοινή γλώσσα, ίσως την ελληνική ή την εβραϊκή. Αλλά τώρα «ο καθένας . . . άκουγε [τους μαθητές] να μιλούν στη δική του γλώσσα». (Πράξ. 2:6) Εκείνοι οι ακροατές ασφαλώς συγκινήθηκαν όταν άκουσαν τα καλά νέα στη μητρική τους γλώσσα. Βέβαια, οι Χριστιανοί σήμερα δεν έχουν το χάρισμα της θαυματουργικής ομιλίας σε ξένες γλώσσες. Πολλοί όμως έχουν προσφερθεί να διαδώσουν το άγγελμα της Βασιλείας σε ανθρώπους όλων των εθνοτήτων. Πώς; Μερικοί έχουν μάθει μια καινούρια γλώσσα ώστε να υπηρετήσουν σε κάποια κοντινή ξενόγλωσση εκκλησία ή ακόμα και να μετακομίσουν σε ξένη χώρα. Πολλές φορές διαπιστώνουν ότι οι άνθρωποι που τους ακούν εντυπωσιάζονται από τις προσπάθειές τους.

10 Πάρτε για παράδειγμα την Κριστίν, η οποία παρακολούθησε μια σειρά μαθημάτων της γλώσσας γκουτζαράτι μαζί με εφτά άλλους Μάρτυρες. Όταν συνάντησε μια νεαρή συνάδελφό της που μιλούσε γκουτζαράτι, τη χαιρέτησε στη μητρική της γλώσσα. Εκείνη εντυπωσιάστηκε και ζήτησε να μάθει γιατί έμπαινε η Κριστίν στον κόπο να μάθει μια τόσο δύσκολη γλώσσα. Η Κριστίν βρήκε την ευκαιρία να δώσει καλή μαρτυρία. Η κοπέλα τής είπε: «Θα πρέπει πράγματι να έχετε κάτι σημαντικό να πείτε».

11. Πώς μπορούμε να είμαστε προετοιμασμένοι για να κηρύξουμε το άγγελμα της Βασιλείας σε ανθρώπους άλλων γλωσσικών ομάδων;

11 Βέβαια, δεν μπορούμε όλοι να μάθουμε κάποια άλλη γλώσσα. Εντούτοις, μπορούμε να είμαστε προετοιμασμένοι να κηρύττουμε το άγγελμα της Βασιλείας σε ανθρώπους άλλων γλωσσικών ομάδων. Πώς; Ένας τρόπος είναι με το να χρησιμοποιείτε την εφαρμογή JW Language® για να μάθετε έναν απλό χαιρετισμό σε μια γλώσσα που μιλούν αρκετοί άνθρωποι στην περιοχή σας. Μπορείτε επίσης να μάθετε μερικές φράσεις σε εκείνη τη γλώσσα οι οποίες ίσως κεντρίσουν το ενδιαφέρον εκείνων που τη μιλούν. Να στρέφετε την προσοχή τους στον ιστότοπο jw.org και να τους δείχνετε την ποικιλία από βίντεο και εκδόσεις που υπάρχουν στη γλώσσα τους. Αν χρησιμοποιούμε τέτοια εργαλεία στη διακονία μας, ίσως γευτούμε την ίδια χαρά που γεύτηκαν οι αδελφοί μας τον πρώτο αιώνα, όταν άνθρωποι από ξένες χώρες έμειναν κατάπληκτοι ακούγοντας τα καλά νέα «ο καθένας . . . στη δική του γλώσσα».

ΟΙ ΙΟΥΔΑΙΟΙ ΣΤΗ ΜΕΣΟΠΟΤΑΜΙΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΑΙΓΥΠΤΟ

Το βιβλίο Η Ιστορία του Ιουδαϊκού Λαού στην Εποχή του Ιησού Χριστού, (175 π.Χ.–135 μ.Χ.) (The History of the Jewish People in the Age of Jesus Christ, [175 B.C.–A.D. 135]) δηλώνει: «Στη Μεσοποταμία, στη Μηδία και στη Βαβυλωνία ζούσαν οι απόγονοι κάποιων μελών του δεκάφυλου βασιλείου [του Ισραήλ] και του βασιλείου του Ιούδα που είχαν εξοριστεί εκεί στο παρελθόν από τους Ασσυρίους και τους Βαβυλωνίους». Σύμφωνα με το εδάφιο Έσδρας 2:64, μόνο 42.360 Ισραηλίτες επέστρεψαν στην Ιερουσαλήμ από την εξορία τους στη Βαβυλώνα. Αυτό έλαβε χώρα το 537 Π.Κ.Χ. Ο Φλάβιος Ιώσηπος αναφέρει ότι, τον πρώτο αιώνα Κ.Χ., οι Ιουδαίοι που «κατοικούσαν στην περιοχή της Βαβυλωνίας» αριθμούσαν δεκάδες χιλιάδες. Από τον τρίτο ως τον πέμπτο αιώνα Κ.Χ., αυτές οι κοινότητες εκπόνησαν το έργο που είναι γνωστό ως το Βαβυλωνιακό Ταλμούδ.

Υπάρχουν έγγραφα που αποδεικνύουν την παρουσία Ιουδαίων στην Αίγυπτο τουλάχιστον από τον έκτο αιώνα Π.Κ.Χ. Στη διάρκεια εκείνης της περιόδου, ο Ιερεμίας απηύθυνε ένα άγγελμα στους Ιουδαίους που κατοικούσαν σε διάφορες τοποθεσίες της Αιγύπτου, περιλαμβανομένης και της Μέμφιδος. (Ιερ. 44:1, υποσ.) Είναι πιθανό ότι πολλοί Ιουδαίοι μετανάστευσαν στην Αίγυπτο κατά την ελληνιστική περίοδο. Ο Ιώσηπος λέει ότι οι Ιουδαίοι ήταν από τους πρώτους που εγκαταστάθηκαν στην Αλεξάνδρεια. Αργότερα, τους παραχωρήθηκε ένα ολόκληρο τμήμα εκείνης της πόλης. Τον πρώτο αιώνα Κ.Χ., ο Ιουδαίος συγγραφέας Φίλων ισχυρίστηκε ότι ένα εκατομμύριο ομοεθνείς του ζούσαν σε όλη την Αίγυπτο, από «την πλευρά της Λιβύης ως τα όρια της Αιθιοπίας».

“Ο Πέτρος Σηκώθηκε” (Πράξεις 2:14-37)

12. (α) Πώς είχε υποδηλώσει ο προφήτης Ιωήλ το θαυματουργικό γεγονός που συνέβη την Πεντηκοστή του 33 Κ.Χ.; (β) Γιατί ήταν αναμενόμενο να εκπληρωθεί η προφητεία του Ιωήλ τον πρώτο αιώνα;

12 “Ο Πέτρος σηκώθηκε” για να μιλήσει στο πολυεθνικό πλήθος. (Πράξ. 2:14) Εξήγησε σε όλους όσους ήταν διατεθειμένοι να ακούσουν ότι η θαυματουργική ικανότητα της ομιλίας διαφόρων γλωσσών είχε δοθεί από τον Θεό σε εκπλήρωση της προφητείας που είχε εξαγγείλει ο Ιωήλ: «Θα εκχύσω το πνεύμα μου πάνω σε κάθε είδους σάρκα». (Ιωήλ 2:28) Προτού ο Ιησούς αναληφθεί στον ουρανό, είπε στους μαθητές του: «Θα παρακαλέσω τον Πατέρα και θα σας δώσει έναν άλλον βοηθό», τον οποίο προσδιόρισε ως «το πνεύμα».​—Ιωάν. 14:16, 17.

13, 14. Πώς προσπάθησε ο Πέτρος να αγγίξει την καρδιά των ακροατών του, και πώς μπορούμε εμείς να μιμούμαστε την προσέγγισή του;

13 Ο Πέτρος ολοκλήρωσε την ομιλία του απευθύνοντας στο πλήθος τα εξής σταθερά λόγια: «Ας γνωρίζει με βεβαιότητα όλος ο οίκος του Ισραήλ ότι ο Θεός τον έκανε και Κύριο και Χριστό, αυτόν τον Ιησού τον οποίο εσείς κρεμάσατε στο ξύλο». (Πράξ. 2:36) Βέβαια, οι περισσότεροι ακροατές του Πέτρου δεν ήταν προσωπικά παρόντες όταν ο Ιησούς θανατώθηκε στο ξύλο του βασανισμού. Ωστόσο, ως έθνος έφεραν κοινοτική ευθύνη για αυτή την πράξη. Προσέξτε όμως ότι ο Πέτρος μίλησε με σεβασμό στους ομοεθνείς του και έκανε έκκληση στην καρδιά τους. Στόχος του ήταν να υποκινήσει τους ακροατές του να μετανοήσουν, όχι να τους καταδικάσει. Προσβλήθηκε το πλήθος των ακροατών από τα λόγια του Πέτρου; Κάθε άλλο. Μάλιστα, «ένιωσαν μαχαιριές στην καρδιά» και ρώτησαν: «Τι πρέπει να κάνουμε;» Η θετική προσέγγιση του Πέτρου πιθανότατα τον βοήθησε να αγγίξει τις καρδιές πολλών ανθρώπων, ώστε αυτοί υποκινήθηκαν να μετανοήσουν.​—Πράξ. 2:37.

14 Μπορούμε να μιμούμαστε τον τρόπο με τον οποίο ο Πέτρος έκανε έκκληση στην καρδιά. Όταν δίνουμε μαρτυρία σε άλλους, δεν χρειάζεται να αντικρούουμε κάθε αντιγραφική άποψη που ίσως εκφράζει ο οικοδεσπότης. Αντίθετα, είναι καλό να αξιοποιούμε σημεία στα οποία μπορούμε να συμφωνήσουμε. Αν δημιουργήσουμε κοινή βάση με τον ακροατή μας, μπορούμε κατόπιν με διακριτικότητα να συζητήσουμε λογικά μαζί του από τον Λόγο του Θεού. Πολλές φορές, όταν οι Βιβλικές αλήθειες παρουσιάζονται με τέτοιον θετικό τρόπο, υπάρχουν περισσότερες πιθανότητες να ανταποκριθούν ευνοϊκά τα άτομα που έχουν δίκαιη καρδιά.

Η ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣΥΝΗ ΣΤΟΝ ΠΟΝΤΟ

Μεταξύ εκείνων που άκουσαν την ομιλία του Πέτρου την Πεντηκοστή του 33 Κ.Χ. ήταν Ιουδαίοι από τον Πόντο, μια περιφέρεια στα βόρεια της Μικράς Ασίας. (Πράξ. 2:9) Προφανώς, κάποιοι από αυτούς μετέφεραν τα καλά νέα πίσω στην πατρίδα τους, διότι ο Πέτρος απηύθυνε την πρώτη του επιστολή μεταξύ άλλων σε πιστούς που ήταν “διασκορπισμένοι” σε μέρη όπως ο Πόντος.g (1 Πέτρ. 1:1) Τα γραφόμενά του αποκαλύπτουν ότι αυτοί οι Χριστιανοί “θλίβονταν εξαιτίας διαφόρων δοκιμασιών” λόγω της πίστης τους. (1 Πέτρ. 1:6) Αυτές οι δοκιμασίες περιλάμβαναν πιθανότατα εναντίωση και διωγμό.

Έμμεση αναφορά σε περαιτέρω δοκιμασίες που αντιμετώπισαν οι Χριστιανοί στον Πόντο γίνεται στην αλληλογραφία ανάμεσα στον Πλίνιο τον Νεότερο, κυβερνήτη της ρωμαϊκής επαρχίας της Βιθυνίας και του Πόντου, και στον αυτοκράτορα Τραϊανό. Ο Πλίνιος, γράφοντας από τον Πόντο γύρω στο 112 Κ.Χ., ανέφερε ότι το «μόλυσμα» της Χριστιανοσύνης απειλούσε τον καθέναν, ανεξαρτήτως φύλου, ηλικίας ή τάξης. Ο Πλίνιος έδινε σε όσους κατηγορούνταν ότι είναι Χριστιανοί την ευκαιρία να το αρνηθούν και εκτελούσε όσους δεν το αρνούνταν. Όσοι εξύβριζαν τον Χριστό ή απάγγελλαν μια προσευχή στους θεούς ή στο άγαλμα του Τραϊανού απελευθερώνονταν. Ο Πλίνιος παραδέχτηκε ότι «κανένας από τους όρους αυτούς δεν είναι ανεκτός για όσους είναι πράγματι Χριστιανοί».

g Η φράση «τους διασκορπισμένους» αποτελεί απόδοση της λέξης διασπορά του πρωτότυπου ελληνικού κειμένου. Η λέξη αυτή παραπέμπει στους Ιουδαίους και υποδηλώνει ότι πολλοί από τους πρώτους που μεταστράφηκαν στη Χριστιανοσύνη προέρχονταν από ιουδαϊκές κοινότητες.

«Ας Βαφτιστεί ο Καθένας Σας» (Πράξεις 2:38-47)

15. (α) Ποια δήλωση έκανε ο Πέτρος, και ποια ήταν η ανταπόκριση; (β) Γιατί τα χιλιάδες άτομα που άκουσαν τα καλά νέα την Πεντηκοστή είχαν τα προσόντα να βαφτιστούν την ίδια ημέρα;

15 Τη συναρπαστική εκείνη ημέρα της Πεντηκοστής του 33 Κ.Χ., ο Πέτρος είπε σε όσους Ιουδαίους και προσήλυτους ήταν δεκτικοί: «Μετανοήστε, και ας βαφτιστεί ο καθένας σας». (Πράξ. 2:38) Ως αποτέλεσμα, περίπου 3.000 άτομα βαφτίστηκαν, πιθανότατα σε δεξαμενές μέσα ή κοντά στην Ιερουσαλήμ.e Μήπως το έκαναν αυτό υπό την παρόρμηση της στιγμής; Αποτελεί άραγε αυτή η αφήγηση προηγούμενο το οποίο επιτρέπει σε σπουδαστές της Γραφής και σε παιδιά Χριστιανών γονέων να σπεύδουν να βαφτιστούν προτού να είναι έτοιμοι; Κάθε άλλο. Θυμηθείτε ότι εκείνοι οι Ιουδαίοι και οι προσήλυτοι στον Ιουδαϊσμό οι οποίοι βαφτίστηκαν την ημέρα της Πεντηκοστής του 33 Κ.Χ. ήταν ένθερμοι μελετητές του Λόγου του Θεού και ανήκαν σε ένα έθνος αφιερωμένο στον Ιεχωβά. Επιπρόσθετα, εκδήλωναν ήδη τον ζήλο τους​—σε ορισμένες περιπτώσεις, διανύοντας μεγάλες αποστάσεις για να είναι παρόντες σε αυτή την ετήσια γιορτή. Όταν αποδέχτηκαν τις ζωτικές αλήθειες αναφορικά με τον ρόλο του Ιησού Χριστού στην επεξεργασία του σκοπού του Θεού, ήταν έτοιμοι να συνεχίσουν να υπηρετούν τον Θεό​—αλλά τώρα ως βαφτισμένοι ακόλουθοι του Χριστού.

ΠΟΙΟΙ ΗΤΑΝ ΟΙ ΠΡΟΣΗΛΥΤΟΙ;

«Τόσο Ιουδαίοι όσο και προσήλυτοι» άκουσαν το κήρυγμα του Πέτρου την Πεντηκοστή του 33 Κ.Χ.​—Πράξ. 2:10.

Ένας από τους ικανούς άντρες που διορίστηκαν να φροντίζουν για το “αναγκαίο ζήτημα” της καθημερινής διανομής τροφής ήταν ο Νικόλαος, ο οποίος προσδιορίζεται ως “προσήλυτος από την Αντιόχεια”. (Πράξ. 6:3-5) Οι προσήλυτοι ήταν Εθνικοί, δηλαδή μη Ιουδαίοι, οι οποίοι είχαν μεταστραφεί στον Ιουδαϊσμό. Θεωρούνταν Ιουδαίοι από κάθε άποψη, εφόσον δέχονταν τον Θεό και τον Νόμο του Ισραήλ, αποκήρυσσαν όλους τους άλλους θεούς, περιτέμνονταν (οι άντρες) και εντάσσονταν στο έθνος του Ισραήλ.

Μετά την απελευθέρωση των Ιουδαίων από την εξορία στη Βαβυλώνα το 537 Π.Κ.Χ., πολλοί από αυτούς εγκαταστάθηκαν μακριά από τη γη του Ισραήλ αλλά εξακολούθησαν να ασκούν τον Ιουδαϊσμό. Με αυτόν τον τρόπο, άνθρωποι σε όλη την αρχαία Εγγύς Ανατολή και πέρα από αυτήν εξοικειώθηκαν με την Ιουδαϊκή θρησκεία. Αρχαίοι συγγραφείς, όπως ο Οράτιος και ο Σενέκας, πιστοποιούν ότι πλήθη ανθρώπων σε διάφορες χώρες, οι οποίοι ελκύονταν από τους Ιουδαίους και τις πεποιθήσεις τους, εντάσσονταν στις κοινότητές τους και γίνονταν προσήλυτοι.

16. Πώς έδειχναν αυτοθυσιαστικό πνεύμα οι Χριστιανοί του πρώτου αιώνα;

16 Αναμφίβολα, η ευλογία του Ιεχωβά ήταν πάνω σε εκείνη την ομάδα. Η αφήγηση αναφέρει: «Όσοι πίστεψαν ήταν όλοι μαζί και είχαν τα πάντα κοινά, και πουλούσαν τα αποκτήματα και τις περιουσίες τους και μοίραζαν τα έσοδα σε όλους, ανάλογα με το τι είχε ανάγκη ο καθένας».f (Πράξ. 2:44, 45) Ασφαλώς, όλοι οι αληθινοί Χριστιανοί πρέπει να μιμούνται αυτό το στοργικό, αυτοθυσιαστικό πνεύμα.

17. Ποια βήματα είναι απαραίτητα προκειμένου να έχει κάποιος τα προσόντα για βάφτισμα;

17 Η Χριστιανική αφιέρωση και το βάφτισμα περιλαμβάνουν κάποια απαραίτητα βήματα τα οποία βασίζονται στη Γραφή. Ένα άτομο πρέπει να αποκτήσει γνώση του Λόγου του Θεού. (Ιωάν. 17:3) Χρειάζεται να εκδηλώσει πίστη και πρέπει να μετανοήσει για την προηγούμενη πορεία του, δείχνοντας αληθινή λύπη για αυτήν. (Πράξ. 3:19) Κατόπιν πρέπει να μεταστραφεί, δηλαδή να αλλάξει κατεύθυνση, και να αρχίσει να πράττει δίκαια έργα που βρίσκονται σε αρμονία με το θέλημα του Θεού. (Ρωμ. 12:2· Εφεσ. 4:23, 24) Έπειτα από αυτά τα βήματα, ακολουθεί η αφιέρωση στον Θεό με προσευχή και κατόπιν το βάφτισμα.​—Ματθ. 16:24· 1 Πέτρ. 3:21.

18. Ποιο προνόμιο είναι διαθέσιμο στους βαφτισμένους μαθητές του Χριστού;

18 Είστε εσείς αφιερωμένος, βαφτισμένος μαθητής του Ιησού Χριστού; Αν ναι, να είστε ευγνώμων για το προνόμιο που σας έχει δοθεί. Όπως οι μαθητές του πρώτου αιώνα που γέμισαν άγιο πνεύμα, έτσι και εσείς μπορείτε να χρησιμοποιηθείτε με δυναμικό τρόπο για να δώσετε πλήρη μαρτυρία και να κάνετε το θέλημα του Ιεχωβά!

a Βλέπε το πλαίσιο «Ιερουσαλήμ​—Το Κέντρο του Ιουδαϊσμού».

b Βλέπε τα πλαίσια «Ρώμη​—Πρωτεύουσα μιας Αυτοκρατορίας», «Οι Ιουδαίοι στη Μεσοποταμία και στην Αίγυπτο» και «Η Χριστιανοσύνη στον Πόντο».

c Οι «γλώσσες» δεν ήταν κυριολεκτικά πύρινες, αλλά «έμοιαζαν πύρινες», πράγμα που δείχνει προφανώς ότι η ορατή φανέρωση του πνεύματος πάνω σε κάθε μαθητή είχε την όψη και τη λάμψη της φωτιάς.

d Βλέπε το πλαίσιο «Ποιοι Ήταν οι Προσήλυτοι;»

e Συγκριτικά με αυτό, στις 7 Αυγούστου 1993, σε μια διεθνή συνέλευση των Μαρτύρων του Ιεχωβά στο Κίεβο της Ουκρανίας, βαφτίστηκαν 7.402 άτομα σε έξι πισίνες. Χρειάστηκαν δύο ώρες και δεκαπέντε λεπτά για να ολοκληρωθεί το βάφτισμα.

f Αυτή η προσωρινή διευθέτηση κάλυψε την ανάγκη που δημιουργήθηκε επειδή οι επισκέπτες παρέμειναν στην Ιερουσαλήμ για να λάβουν περαιτέρω πνευματική διαφώτιση. Οι Χριστιανοί μοιράζονταν εθελοντικά τα υπάρχοντά τους, και αυτό δεν πρέπει να συγχέεται με κάποια μορφή κομμουνισμού.​—Πράξ. 5:1-4.

    Ελληνικές Εκδόσεις (1950–2025)
    Αποσύνδεση
    Σύνδεση
    • Ελληνική
    • Κοινή Χρήση
    • Προτιμήσεις
    • Copyright © 2025 Watch Tower Bible and Tract Society of Pennsylvania
    • Όροι Χρήσης
    • Πολιτική Απορρήτου
    • Ρυθμίσεις Απορρήτου
    • JW.ORG
    • Σύνδεση
    Κοινή Χρήση