που εγνώσθη ποτέ, ανάμεσα σε συνθήκες ευχαριστήσεως και ευημερίας. (Ησαΐας 9:6, 7· Μιχαίας 4:1-5) Ούτε έζησε ποτέ επιστήμων ή διδάκτωρ που με το έργο του να επλησίασε καν εκείνο που έδωσε ο Χριστός στην ανθρωπότητα. Αντί να βαρύνη τους υπηκόους του με αμαρτία και θάνατο, η ζωή του παρέσχε αντίλυτρο «δια να μη απολεσθή πας ο πιστεύων εις αυτόν, αλλά να έχη ζωήν αιώνιον.» (Ιωάννης 3:16) Επί πλέον, παρέχεται η υπόσχεσις ότι η ζωή κάτω από τη διακυβέρνησί του θα ανυψώση το γένος σε τελειότητα.

Αλλά τώρα, αν έχωμε υπ’ όψιν τα γεγονότα αυτά, πρέπει να γίνη προφανές ότι δεν χρειάζεται «λειτουργία για τον Χριστόν» ή «Χριστούγεννα» για τον μεγάλον αυτόν Ηγέτην. Η πεποίθησις αυτή γίνεται βαθύτερη αν σημειωθή ότι η Γραφή πουθενά δεν αναγράφει εορτασμόν της γεννήσεως του Ιησού είτε από τον ίδιον είτε από τους μαθητάς του. Ούτε και εκθέτει η Γραφή τίποτε περισσότερο για την ακριβή ημερομηνία του συμβάντος αυτού εκτός από το ότι αυτό έγινε στις αρχές του φθινοπώρου, περίπου την 1η Οκτωβρίου. Από πού λοιπόν προήλθε η ημερομηνία της 25ης Δεκεμβρίου; Οι Διαμαρτυρόμενοι την πήραν από τους Καθολικούς, οι οποίοι την οικειοποιήθηκαν από τις ειδωλολατρικές θρησκείες που ήσαν τόσο άφθονες στη Ρωμαϊκή αυτοκρατορία του τετάρτου αιώνος. Εξ άλλου οι αρχαίοι ειδωλολατρικοί λαοί την τηρούσαν από τον καιρό των πρώτων Βαβυλωνίων, οι οποίοι την ημέρα εκείνη κάθε χρόνο εώρταζαν τη γέννησι του Νεβρώδ!

Όπως δε ακριβώς η ημερομηνία είναι εσφαλμένη, έτσι και κάθε τι που σχετίζεται μ’ αυτήν. Ο θάνατος του Νεβρώδ εωρτάζετο στην αρχαία εποχή στις 24 Δεκεμβρίου με την ειδωλολατρική τελετή της καύσεως ενός κορμού δένδρου. Κατόπιν την 25η, η παρουσία ενός αειθαλούς δένδρου εξεικόνιζε την πίστι των λάτρεών του ότι ο «θεός Νεβρώδ» είχε μεταβληθή σε θείον ή αθάνατον ον. Επί πλέον, ενώ ο «Χριστιανισμός» είναι γεμάτος μέχρις υπερχειλίσεως από τέτοια ειδωλολατρική λατρεία χειλέων προς εκείνον που ομολογεί ως Ηγέτην του, είναι κενός από όλες τις αρετές που απήτησε αυτός από τους αληθινούς ακολούθους του.

Ο Ιησούς ενέμεινε στην τήρησι μιας αληθινής λατρείας και εστιγμάτισε όλα τα άλλα ως ψευδείς δρόμους που οδηγούν στην καταστροφή. Αλλά η ενότης του «Χριστιανισμού» είναι θρυμματισμένη από όχι ολιγώτερα των 265 δογμάτων στις Ηνωμένες Πολιτείες και μόνον. Ο Ιησούς κατέκρινε την υποκρισία του κλήρου που συγκεντρώνεται σε πράξεις δημοσίας ελεημοσύνης και σε μεγαλόφωνες προσευχές. Είναι πολύ γνωστή η αγάπη των κληρικών του κόσμου τούτου για τίτλους που συνοδεύουν την ελεημοσύνη των και τις προσευχές των σε δημόσιες τελετές, όπου οι πολιτικοί ασπάζονται την Αγία Γραφή και αυτοί προσθέτουν μια ευλογία. Για να μη διαιρεθούν και καταστραφούν οι ακόλουθοί του από φραγμούς εθνικής υπερηφάνειας, ο Ιησούς συνηγόρησε για την απόδοσι στον Καίσαρα των όσα του οφείλονται· αλλά ετόνισε ότι και στον Θεό πρέπει ν’ αποδοθούν όσα του ανήκουν, και ότι ο Θεός έρχεται πρώτος. Κι εν τούτοις, δυο φορές μέσα σε μια γενεά οι καθ’ ομολογίαν Χριστιανοί του κόσμου όλου βρέθηκαν αντιμέτωποι σε παγκόσμιο πόλεμο, στον οποίον ο Καθολικός εφόνευε τον Καθολικό και ο Διαμαρτυρόμενος τον Διαμαρτυρόμενον.

Σε όλη τη διακονία του Χριστού έλαμπε το θέμα της Κυριακής προσευχής: «Ελθέτω η βασιλεία σου.» Οι λόγοι του «Χριστιανισμού» βαρύνονται με φουντωτές υποσχέσεις για έναν καλύτερο κόσμο δημιουργημένον από την ανθρώπινη ιδιοφυία, τα σχέδια συλλογικής ασφαλείας, τα Ηνωμένα Έθνη ως την ελπίδα του ανθρώπου, κλπ. Ο Ιησούς έδωσε «εντολήν καινήν . . . Να αγαπάτε αλλήλους». (Ιωάννης 13:34) Η κοσμική θρησκεία εκκολάπτει συνεχείς πολιτικές ραδιουργίες και συχνή βία, εναντίον των αληθινών Χριστιανών που είναι αποχωρισμένοι από τον κόσμο, και αντανακλά έτσι διαμάχη, φθόνον και μίσος.

Αληθινά ο «Χριστιανισμός» είναι ένα κενόν όστρακον ματαιοδοξίας και ειδωλολατρίας. Όταν επικαλείται τους θεούς του στις ίδιες εορτές και με τον ίδιο τρόπο που το έκαναν αυτό οι αρχαίοι ειδωλολάτραι, τα αποτελέσματα είναι φυσικά τα ίδια. Οι θεοί, για του οποίους καθιερώθηκαν αρχικά οι εορτές αυτές, δεν μπορούν ν’ απαντήσουν. Έτσι ο Νεβρώδ είναι για πάντα νεκρός παρ’ όλα τα αειθαλή δένδρα της αρχαιότητος και εκείνα που μπορεί τώρα να επιδεικνύονται την 25η Δεκεμβρίου. Οι δαίμονες παρεμποδίζουν τον αίνο προς τον Θεό κι εξακολουθούν να οδηγούν τα έθνη στον Αρμαγεδδώνα.

Οι αληθινοί Χριστιανοί προσπαθούν να κινήσουν τα χείλη των σε νοήμονα αίνον προς τον Ιεχωβά τον αληθινό και Παντοδύναμο Θεό και προς τον Υιόν του. (Εβραίους 13:15) Το ότι πράττουν αυτό, το ότι κηρύττουν τα αγαθά νέα της βασιλείας του, βοηθεί ολοένα περισσότερο τους ανθρώπους να εκτιμήσουν τη σημασία της ειρήνης που ο Ιησούς έφερε στους «ανθρώπους ευδοκίας» και των ευλογιών που επιφυλάσσονται γι’ αυτή τη γη κάτω από τη διακυβέρνησί του. (Λουκάς 2:14) Αυτοί κάνουν τον Θεόν του Θεόν των, τη βασιλεία του ελπίδα των. Πόσο ανυψωτικό είναι αυτό! Πόσο αληθινά μεγάλος Ηγέτης και Αρχηγός είναι αυτός!

Εδάφια της Ημέρας για τον Μήνα Μάρτιο

1 Αναλάβετε την πανοπλίαν του Θεού.—Εφεσίους 6:13. Σ 15/9/51 27-29β

2 Απέθανε δε ο πτωχός, και εφέρθη υπό των αγγέλων εις τον κόλπον του Αβραάμ.—Λουκάς 16:22. Σ 15/5/51 2-5α

3 Άγιος, άγιος, άγιος ο Ιεχωβά των δυνάμεων. Και οι παραστάται της θύρας εσείσθησαν εκ της φωνής του κράζοντος, και ο οίκος επλήσθη καπνού.—Ησαΐας 6:3,4, Α.Σ.Μ. Σ 1/7/51 18,19

4 Ο δε είπεν, Ουχί, πάτερ Αβραάμ· αλλ’ εάν τις από νεκρών υπάγη προς αυτούς, θέλουσι μετανοήσει.—Λουκάς 16:30. Σ 1/6/51 19, 20α

5 Εκβάλετε το κακόν εκ μέσου υμών.—1 Κορινθίους 5:13. Σ 15/7/51 22α

6 Την πόλιν του Θεού, τον άγιον τόπον των σκηνώματων του Υψίστου. Ο Θεός είναι εν τω μέσω αυτής.—Ψαλμός 46:4, 5. Σ 15/6/51 9α

7 Προσεύχεσθε δε δια να μη γείνη η φυγή υμών εν χειμώνι, μηδέ εν Σαββάτω.—Ματθαίος 24:20. Σ 1/9/51 12, 13α

8 Ο ανήρ σου είναι ο Ποιητής σου· το όνομα αυτού είναι, ο Ιεχωβά των δυνάμεων.—Ησαΐας 54:5, Α.Σ.Μ. Σ 15/9/51 13, 14β

9 Ω! διασώθητι, Σιών, η κατοικούσα μετά της θυγατρός της Βαβυλώνος. Διότι ούτω λέγει ο Ιεχωβά των δυνάμεων· Μετά την δόξαν με απέστειλε προς τα έθνη, τα οποία σας ελεηλάτησαν.—Ζαχαρίας 2:7, 8, Α.Σ.Μ. Σ 15/1/51 22α

10 Δεν δύνασθε να ήσθε μέτοχοι της τραπέζης του Ιεχωβά και της τραπέζης των δαιμονίων. Ή τον Ιεχωβά θέλομεν να διεγείρωμεν εις ζηλοτυπίαν; μήπως είμεθα ισχυρότεροι αυτού;—1 Κορινθίους 10:21, 22, Μ.Ν.Κ. Σ 1/2/51 8, 9α

11 Δια τιμής ηγοράσθητε· μη γίνεσθε δούλοι ανθρώπων.—1 Κορινθίους 7:23. Σ 1/5/51 10α

12 Ιδού, Κύριος ο Ιεχωβά θέλει ελθεί μετά δυνάμεως, . . . Θέλει βοσκήσει το ποίμνιον αυτού ως ποιμήν· θέλει συνάξει τα αρνία δια του βραχίονος αυτού.—Ησαΐας 40:10, 11, Α.Σ.Μ. Σ 1/10/51 13α

13 Οι πεποιθότες επί τον Ιεχωβά είναι ως το όρος Σιών, το οποίον δεν θέλει σαλευθή· εις τον αιώνα διαμένει.—Ψαλμός 125:1, Α.Σ.Μ. Σ 15/6/51 11α

14 Εν τη ημέρα καθ’ ην ο Ιεχωβά επιδένει το σύντριμμα του λαού αυτού, και θεραπεύει την πληγήν του τραυματισμού αυτού.—Ησαΐας 30:26, Α.Σ.Μ. Σ 15/8/51 13α

15 Συ δε αγρύπνει εις πάντα.—2 Τιμόθεον 4:5. Σ 1/8/51 16

ΜΕΛΕΤΕΣ «ΣΚΟΠΙΑΣ»

Εβδομάδα 16 Μαρτίου: Η Ενότης της Ορατής Οργανώσεως του Θεού.

Εβδομάδα 23 Μαρτίου: Διοργάνωσις για τη Διακονία.