20. (α) Ποια συναναστροφή πρέπει να διατηρήται κάτω από διωγμό; (β) Πώς οι Γερμανοί αδελφοί μας ευλογήθηκαν σε τούτο; (γ) Ποια συναναστροφή πρέπει να επιζητήται τώρα, με τον Αρμαγεδδώνα εν όψει;

²⁰ Ακόμη και όταν έρχωνται διωγμοί, διατηρείτε αυτές τις συναναστροφές με άλλους ομοίας πολυτίμου πίστεως, είτε σε ιδιωτικές κατοικίες, είτε σε υπόγεια οικήματα, σε στρατόπεδα συγκεντρώσεως ή στους ανοιχτούς αγρούς. Θυμηθήτε πώς οι Γερμανοί αδελφοί μας διετήρησαν την ωργανωμένη των οντότητα όταν ήσαν αναγκασμένοι να φύγουν από το στρατόπεδο συγκεντρώσεως Ζαχσενχάουζεν στο αποκορύφωμα του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Ανάμεσα σε πυροβολισμούς, πολυβόλα, λεηλασίες και θάνατο από εξάντλησι, οι 230 αδελφοί μας εβάδιζαν με θεοκρατική τάξι, μια ομάδα, μέσα σε όλη αυτή τη σύγχυσι του θανάτου και του πολέμου, που ενεπιστεύετο στον Ιεχωβά Θεό. Απήντησε μήπως ο Ιεχωβά στην ενωμένη των προσευχή για καθοδηγία; Ωδήγησε και επροστάτευσε αυτή τη μικρή ομάδα των λατρευτών του; Η έκθεσις λέγει: «Από την ομάδα μας, που απετελείτο από 230 περίπου αδελφούς και αδελφές, κανείς, ούτε ακόμη ο ασθενέστερος, δεν στρώθηκε στο δρόμο, παρά το γεγονός ότι είχαμε μερικούς αδελφούς ηλικίας από 65 έως 72 ετών. Έστεκαν όλοι πιστά.»a Σε μέλλουσες δοκιμασίες και μέσα από την ίδια τη μάχη του Αρμαγεδδώνος, η κοινωνία Νέου Κόσμου των μαρτύρων του Ιεχωβά αναμένει να εξακολουθήση να στέκη πιστά, στη μία ενωμένη, θεοκρατική τάξι. Τώρα είναι καιρός να ζητήσετε αυτή τη συναναστροφή, για να μπορέσετε και σεις να βρήτε χαρά λέγοντας: «Επί τον Ιεχωβά ήλπισα, και δεν θέλω σαλευθή. Ο πους μου ίσταται εν τη ευθύτητι· εν εκκλησίαις θέλω ευλογεί τον Ιεχωβά.»​—Ψαλμ. 26:1, 12, ΜΝΚ.

21. (α) Πώς μπορούμε τώρα να επιληφθούμε της πραγματικής ζωής; (β) Ποια πορεία θα φέρη την ανταμοιβή ‘πλούτου, και δόξης, και ζωής’;

²¹ «Η χαρά του Ιεχωβά είναι η ισχύς σας.» (Νεεμ. 8:10, ΜΝΚ) Η χαρά του να γνωρίζετε τον Ιεχωβά Θεό, του να κατανοήτε τους ενδόξους δημιουργικούς του σκοπούς, του να υπηρετήτε ως μάρτυρές του στο τέλος του κόσμου​—όλα αυτά προστίθενται σε μια υπεράφθονη χαρά! Τι μερίδα χάνουν οι άνθρωποι του παλαιού κόσμου! Χάνουν, επίσης, την ευκαιρία για αιώνια ζωή! Επιληφθήτε σεις με βεβαιότητα της πραγματικής ζωής. Έχοντας εύρει αυτή τη χαρά, ποτέ μην την αφήνετε να φύγη! «Πάντοτε χαίρετε. Αδιαλείπτως προσεύχεσθε. Κατά πάντα ευχαριστείτε· διότι τούτο είναι το θέλημα του Θεού προς εσάς εν Χριστώ Ιησού.» (1 Θεσ. 5:16-18) Χαίρετε για να μπορέσετε να έχετε μέρος, έστω και πολύ μικρό, στην εκτέλεσι του θελήματος του Θεού κατά τον καιρό που δημιουργεί «νέους ουρανούς και νέαν γην». Σφυρηλατήστε έναν αδιάρρηκτο δεσμό με την οργάνωσί του στη γη. Υπηρετείτε ταπεινά και με απεριόριστη εμπιστοσύνη στον Ιεχωβά, γνωρίζοντας ότι «η αμοιβή της ταπεινώσεως, και του φόβου του Ιεχωβά, είναι πλούτος, και δόξα, και ζωή.»​—Παροιμ. 22:4, ΜΝΚ.

Από τις Μακρινές Φιλιππίνες

«Οι μάρτυρες του Ιεχωβά στις Φιλιππίνες έχουν απλή αλλά ισχυρή πίστι. Είναι μια πίστις βασισμένη στην ισχυρή επιθυμία να ευαρεστήσουν τον Ιεχωβά. Λάβετε ως παράδειγμα την πίστι μιας εκατονταετούς ευαγγελιζομένης. Μετά από μια Γραφική ομιλία επλησίασε τον ομιλητή και είπε: “Αδελφέ, έχω ένα πρόβλημα και θέλω να έχω τη συμβουλή σας. Ξέρετε, προσφάτως τα πόδια μου μ’ ενοχλούν και δεν μπορώ πια να πηγαίνω από σπίτι σε σπίτι. Τώρα, πραγματικά ανησυχώ, διότι υπάρχουν εδώ πολλοί καλής θελήσεως άνθρωποι. Φρονείτε ότι θα ήταν ευπρόσδεκτο στον Ιεχωβά αν καθόμουν απλώς στο παράθυρό μου και καλούσα τους διερχομένους να μπουν μέσα σε μια Γραφική συνομιλία;” Αυτή η αδελφή εγκατέλειψε το δόγμα των Αντβεντιστών της Εβδόμης Ημέρας στην ηλικία των ενενήντα ενός ετών. Υπήρξε μια τακτική ευαγγελιζομένη από τότε. Είναι αξιόλογα άγρυπνη, όπως αποδεικνύεται από το ζωηρό ενδιαφέρον που έχει να μην παραμελή τις διακονικές της ευθύνες. Πόσο πλούσιοι σε νόημα είναι οι λόγοι του Ψαλμού 92:14, όταν εφαρμοσθούν στην αφωσιωμένη αυτή ευαγγελιζομένη!»​—1961 Yearbook of Jehovah’s Witnesses.