με το οποίο ήταν μνηστευμένος προτού μάθη την αλήθεια του Θεού. Σε άλλη περίπτωσι οι περιστάσεις μπορεί να διαφέρουν πολύ. Συνεπώς, κάθε κατάστασις σταθμίζεται ατομικά. Εφόσον αυτοί οι διάκονοι γνωρίζουν τα πράγματα και τις πιθανές τοπικές αντιδράσεις, μπορούν να καθορίσουν τι είναι το καλύτερο συμφέρον όλων.

Σε ωρισμένες περιπτώσεις ζεύγη που μελετούν ακόμη τη Γραφή με τους Μάρτυρας νυμφεύθηκαν στην Αίθουσα Βασιλείας. Λόγου χάριν, ένα ζεύγος στη Δανία ήθελε να έχη μια ομιλία γάμου σε μια Αίθουσα Βασιλείας κοντά στο σπίτι της νύφης, προτού αναχωρήσουν για την πατρίδα τους, την Ισπανία. Οι διάκονοι που ενδιαφέρονταν για την εκκλησία έδωσαν την άδεια. Είδαν ότι το ζεύγος έκανε πραγματική πρόοδο στο να γίνουν Χριστιανοί και επίστευε ότι το ζεύγος και οι φίλοι και συγγενείς των θα ωφελούντο από τις Γραφικές συμβουλές που δίδονται στην ομιλία του γάμου.

Γι’ αυτό, αν πρόκειται να παρευρεθήτε σε μια Αίθουσα Βασιλείας, θα ιδήτε ότι είναι μια ευχάριστη, αξιοπρεπής, ευτυχής και πνευματικώς επωφελής ιερολογία. Μπορεί να υπάρχουν μερικά χαρακτηριστικά που αντανακλούν τα τοπικά έθιμα της περιοχής. Άλλες απόψεις θα δείξουν ίσως τις προσωπικές προτιμήσεις του γαμβρού και της νύμφης. Αλλά θ’ ακούσετε επίσης και μια υποβοηθητική και εποικοδομητική ομιλία για τον ιερολογούμενο γάμο που βασίζεται στον εμπνευσμένο Λόγο του Θεού.

Μια Κρίσις που Ισοσταθμίζει τη Δικαιοσύνη με το Έλεος

ΟΤΑΝ σκέπτεσθε να πάτε ενώπιον ενός δικαστού, ποια εικόνα έρχεται στο νου σας;

Ίσως να οραματίζεσθε ένα σκληρό, αυστηρό, άκαμπτο άτομο που ακούει τις κατηγορίες και τις αποδείξεις που προβάλλονται εναντίον σας, αλλά δεν σας παρέχει την ευκαιρία να εξηγήσετε τη θέσι σας και τους λόγους των πταισμάτων σας.

Αυτή είναι η εικόνα την οποία οι εκκλησίες του Χριστιανικού κόσμου συχνά διαζωγραφίζουν για τον Χριστό ως κριτή. Λόγου χάριν, μια τοιχογραφία στο Παρεκκλήσιον Σιστίνα στη Ρώμη παριστάνει τον Χριστό να απαγγέλη κρίσιν. Κάνει μια πλατειά χειρονομία καθώς εκστομίζει καταδίκη εναντίον των «καταραμένων» για τα περασμένα αμαρτήματά των, στέλνοντάς τους σ’ έναν άδη αιωνίων βασάνων. Τόσο σκληρή και τρομακτική είναι η έκφρασίς του, ώστε η μητέρα του η Μαρία που εμφαίνεται στο πλευρό του, μαζεύεται από φόβο σαν να είναι πιο δίκαιη και σπλαχνική απ’ αυτόν—ότι η κρίσις του Χριστού είναι απάνθρωπα σκληρή.

Τίποτα δεν θα μπορούσε να είναι πιο μακριά από την αλήθεια από μια τέτοια εικόνα. Ο απόστολος Ιωάννης έγραψε τα εξής για εκείνον που διωρίσθηκε ως ο Μέγας Κριτής: «Πλήρης χάριτος και αληθείας.» (Ιωάν. 1:14) Και σ’ αυτόν τον καιρό της κρίσεως θα έχη μαζί του ως συντρόφους κριτάς 144.000 ουράνια πρόσωπα, για τα οποία η Γραφή λέγει: «Εν τω στόματι αυτών δεν ευρέθη δόλος, διότι είναι άμωμοι.»—Αποκάλ. 14:1, 5.

Εξ άλλου, η ημέρα της κρίσεως, την οποία περιγράφει η Γραφή, δεν είναι μια εικοσιτετράωρη ημέρα στην οποία όλα τα δισεκατομμύρια της ανθρωπότητος παρελαύνουν ενώπιον του θρόνου για να απαριθμηθούν όλα τα περασμένα αμαρτήματά των να λάβουν μια τελεσίδικη, αμετάκλητη κρίσι επί τόπου. Η ημέρα της κρίσεως στη διάρκεια της οποίας ο Χριστός και οι 144.000 σύντροφοί του υπηρετούν ως κριταί καταλαμβάνει χρονικό διάστημα χιλίων ολοκλήρων ετών.—Αποκάλ. 20:6, 12, 13.

ΤΙ ΕΙΝΑΙ «ΚΡΙΤΗΣ» ΜΕ ΤΗΝ ΕΝΝΟΙΑ ΤΗΣ ΓΡΑΦΗΣ;

Όταν εξετάσωμε την αφήγησι της Γραφής, βλέπομε ότι οι κριταί δεν ήσαν άνθρωποι οι οποίοι απλώς εκάθοντο για να ακούσουν και να σταθμίσουν τις αποδείξεις και κατόπιν να εκδώσουν μια απόφασι. Οι κριταί διωρίζοντο ως ηγέται, βοηθοί, ελευθερωταί του λαού. (Κριτ. 2:18) Αυτοί όχι μόνον έκριναν τους παραβάτας του νόμου, αλλά βοηθούσαν επίσης και τον λαό να γνωρίζη και να εφαρμόζη τον νόμο του Θεού στη ζωή του—ήσαν ως «πατέρες» του λαού.

Πάρτε παράδειγμα τον Κριτή Γεδεών. Αυτός ήταν ένας ταπεινός άνθρωπος, ένας γεωργός, αλλά καλά κατατοπισμένος στον νόμο. Με τριακόσιους άνδρες πιστούς στον Θεό απελευθέρωσε τον Ισραήλ από το καταδυναστευτικό χέρι των Μαδιανιτών. Κατόπιν έγινε αρχηγός του λαού και έκρινε το έθνος με δικαιοσύνη σαράντα χρόνια, στη διάρκεια των οποίων η χώρα ήταν απηλλαγμένη από αναταραχές.—Κριτ. κεφ. 6-8.

Έπειτα ήταν ο Ιεφθάε, ένας απόβλητος άνθρωπος, ο οποίος απήλλαξε τον Ισραήλ από την καταδυνάστευσι των Αμμωνιτών. Ο ζήλος του για την υπόθεσι του Θεού ήταν τόσο ένθερμος ώστε ευχήθηκε αυθόρμητα να θυσιάση οποιονδήποτε ο οποίος θα έβγαινε από το σπίτι του για να τον χαιρετήση στη νικηφόρο επάνοδό του από τη μάχη. (Αυτή η ευχή δεν ήταν να καύση οποιονδήποτε κατά γράμμα, αλλά να αφιερώση το άτομο σε μια ζωή υπηρεσίας στη σκηνή του Θεού.) Το να το κάνη αυτό ήταν δικαίωμά του ως κεφαλής του οίκου του. Ο Ιεφθάε πιστά εξεπλήρωσε την ευχή του όταν η ίδια η θυγατέρα του, η μοναχοκόρη του, αποδείχθηκε ότι ήταν το πρόσωπο της ευχής που έκαμε. Κατόπιν, έκρινε τον Ισραήλ επί έξη έτη ως τον θάνατό του.—Κριτ. κεφάλ. 11, 12.

Ο απόστολος Παύλος κατονομάζει μερικούς απ’ αυτούς τους κριτάς και λέγει ότι αυτοί «ειργάσθησαν δικαιοσύνην.» (Εβρ. 11:33) Πώς; Ενήργησαν ν’ αποκαταστήσουν την αγνή λατρεία του Θεού· εχρησίμευσαν για να καθαρίσουν το έθνος και να το επαναφέρουν στην εύνοια του Θεού, που είχε ως αποτέλεσμα ειρήνη και ευημερία. (Κριτ. 6:28-32) Έδιναν συμβουλές και διηύθυναν έτσι ώστε τα άτομα μπορούσαν να φέρουν τη ζωή τους σε αρμονία με τον Θεό κι έτσι να εξασφαλίσουν καλή και ευτυχισμένη ζωή.—Ησ. 1:26.

Άλλοι κριταί στον αρχαίο Ισραήλ ήσαν επίσης πρεσβύτεροι στις κοινότητές των. Εχειρίζοντο νομικές υποθέσεις, αλλ’ αυτό αποτελούσε μόνον ένα χαρακτηριστικό του έργου των. Μεγάλο μέρος του χρόνου των εδαπανάτο στη διεύθυνσι των υποθέσεων της κοινότητος, στην επίβλεψι της ευημερίας όλων, σύμφωνα με τις διατάξεις που είχε θεσπίσει ο Θεός. Βοηθούσαν τον λαό να μαθαίνη και να εκτελή τον νόμο, ελαττώνοντας έτσι τον αριθμό των νομικών υποθέσεων που κατ’ άλλον τρόπον θα ηγείροντο.—Παροιμ. 8:15, 16.

Οι βασιλείς του Ισραήλ ήσαν επίσης κριταί. Ο Ισραήλ είπε στον Σαμουήλ: «Κατάστησον λοιπόν εις ημάς βασιλέα δια να κρίνη ημάς, καθώς έχουσι πάντα τα έθνη.» Μολονότι ο βασιλεύς είχε επάνω του την ευθύνη για την ευημερία όλου του πληθυσμού πάντοτε, το να κάθεται για να κρίνη δικαστικές υποθέσεις ήταν φυσικά ένα ουσιώδες μέρος του έργου του.—1 Σαμ. 8:4, 5· 2 Χρον. 1:9-12.

Η ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΚΡΙΣΕΩΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΓΕΝΟΥΣ

Ο απόστολος Παύλος είπε σ’ ένα ακροατήριο των Αθηνών: «(Ο Θεός) προσδιώρισεν ημέραν, εν η μέλλει να κρίνη την οικουμένην εν δικαιοσύνη δια ανδρός τον οποίον διώρισε, και έδωκεν εις πάντας βεβαίωσιν περί τούτου, αναστήσας αυτόν εκ νεκρών.» (Πράξ. 17:31) Αυτός ο «ανήρ» είναι ο Κύριος Ιησούς Χριστός. Η ανάστασίς του αποτελεί εγγύησι της αναστάσεως των νεκρών, όπως έγραψε ο Παύλος στον συνδιάκονό του Τιμόθεον: «Διαμαρτύρομαι λοιπόν εγώ ενώπιον του Θεού, και του Κυρίου Ιησού Χριστού, όστις μέλλει να κρίνη ζώντας και νεκρούς εν τη επιφάνεια αυτού και τη βασιλεία αυτού.»—2 Τιμ. 4:1· 1 Κορ. 15:12-19.

Ο Ιησούς Χριστός μπορεί να κρίνη όλο το ανθρώπινο γένος, περιλαμβανομένων και των νεκρών που θ’ αναστηθούν, διότι εξηγόρασε το ανθρώπινο γένος με την απολυτρωτική του θυσία, όπως είπε: «Καθώς ο Πατήρ εγείρει τους νεκρούς και ζωοποιεί, ούτω και ο Υιός ούστινας θέλει ζωοποιεί. Επειδή ουδέ κρίνει ο Πατήρ ουδένα, αλλ’ εις τον Υιόν έδωκε πάσαν την κρίσιν δια να τιμώσι πάντες τον Υιόν, καθώς τιμώσι τον Πατέρα. Ο μη τιμών τον Υιόν, δεν τιμά τον Πατέρα τον πέμψαντα αυτόν. Και εξουσίαν έδωκεν εις αυτόν να κάμνη και κρίσιν, διότι είναι Υιός ανθρώπου. Μη θαυμάζετε τούτο· διότι έρχεται ώρα, καθ’ ην πάντες οι εν τοις μνημείοις θέλουσιν ακούσει την φωνήν αυτού· και θέλουσιν εξέλθει οι πράξαντες τα αγαθά εις ανάστασιν ζωής· οι δε πράξαντες τα φαύλα, εις ανάστασιν κρίσεως. Δεν δύναμαι εγώ να κάμνω απ’ εμαυτού ουδέν. Καθώς ακούω, κρίνω· και η κρίσις η εμή δικαία είναι· διότι δεν ζητώ το θέλημα το εμόν, αλλά το θέλημα του πέμψαντός με Πατρός.»—Ιωάν. 5:21-23, 27-30.

Ο Ιησούς Χριστός, που ήταν τέλειος άνθρωπος στη γη όπως ήταν ο Αδάμ που έχασε τη ζωή του για το ανθρώπινο γένος, είναι ο «Υιός του ανθρώπου». Στέκει στη θέσι του εξ αίματος συγγενούς και εξαγοραστού, όπως προσκιάσθηκε από τον Νόμον. Μπορεί να εξαγοράση το ανθρώπινο γένος κι έτσι ν’ απελευθερώση τους ανθρώπους από τη δουλεία της αμαρτίας και του θανάτου, ακόμη και από τον τάφο.—Λευιτ. 25:47-49· Ρωμ. 5:14.

Η χιλιετής Ημέρα της Κρίσεως θα είναι ημέρα αναστάσεως για όλους όσοι είναι στα μνημεία. Αυτό σημαίνει όλο το απολυτρωμένο ανθρώπινο γένος εκτός από τους πνευματικούς «αδελφούς» του Χριστού, τους 144.000 συμβασιλείς και ιερείς, που θα είναι επίσης κριταί στη διάρκεια της «ημέρας εκείνης». Αυτό οφείλεται στο ότι αυτοί οι σύντροφοι θα έχουν μια προγενέστερη ανάστασι, επειδή μετέχουν στην ‘πρώτη ανάστασι’, ανάστασι στον ουρανό.—Αποκάλ. 20:4-6· Φιλιππ. 3:11.

Αυτή η ανάστασις δεν θα είναι μόνον εκείνων που λογίζονται ως δίκαιοι αλλά και εκείνων που καλούνται «άδικοι» εν συγκρίσει με αυτούς. «Μέλλει να γίνη ανάστασις νεκρών, δικαίων και αδίκων,» ομολόγησε ο απόστολος Παύλος. Δεν φοβούμεθα για τους ‘δικαίους’, αλλά τι θα λεχθή για τους ‘αδίκους’;—Πράξ. 24:15.

ΟΙ «ΑΔΙΚΟΙ»

Δεν είναι ανάγκη να φοβούμεθα ούτε για τους αδίκους. Απ’ αυτούς εξαρτάται, στη διάρκεια της ημέρας της Κρίσεως, να δεχθούν ή ν’ απορρίψουν το αντίλυτρο του Χριστού όταν λάβουν κατανόησι τούτου. Και μόνον το γεγονός ότι διετέθησαν χίλια χρόνια για την ημέρα της κρίσεως δείχνει ότι αυτή αποτελείται περισσότερο από μια απλή έκδοσι ετυμηγοριών και καταδικών. Πρόκειται για μια φιλεύσπλαγχνη διάταξι. Όλοι όσοι θα αναστηθούν θα χρειάζονται βοήθεια, και ένας από τους σκοπούς ακριβώς των χιλίων ετών θα είναι να τους δοθή αυτή η βοήθεια.

Οι «άδικοι» θα χρειάζωνται περισσότερη βοήθεια από τους ‘δικαίους’. Στη διάρκεια της ζωής των αυτοί δεν άκουσαν για την πρόνοια του Θεού, ή δεν έδωσαν προσοχή όταν τ’ αγαθά νέα ετέθησαν υπ’ όψιν των. Οι περιστάσεις και το περιβάλλον συνετέλεσαν πολύ στη στάσι των. Μερικοί ούτε εγνώριζαν ότι υπάρχει Χριστός. Άλλοι εμποδίζονταν τόσο πολύ από κοσμικές πιέσεις και μέριμνες, ώστε ο «σπόρος» του ευαγγελίου δεν ερρίζωσε μόνιμα στις καρδιές των. (Ματθ. 13:18-22) Το παρόν σύστημα πραγμάτων κάτω από την αόρατη επιρροή Σατανά του Διαβόλου «ετύφλωσε τον νουν, δια να μη επιλάμψη εις αυτούς ο φωτισμός του ευαγγελίου της δόξης του Χριστού, όστις είναι εικών του Θεού.» (2 Κορ. 4:4) Δεν είναι μια ‘δεύτερη ευκαιρία’ για κείνους που θ’ αναστηθούν. Είναι η πρώτη των πραγματική ευκαιρία να λάβουν αιώνιο ζωή στη γη μέσω πίστεως στον Ιησού Χριστό.

Οι «άδικοι» πρέπει να κάμουν πολύ δρόμο για να φθάσουν σε τελειότητα. Αλλά, κάτω από τις πολύ καλύτερες και σπλαγχνικές συνθήκες της Ημέρας της κρίσεως, στην οποία δεν θα υπάρχη ο Σατανάς και οι δαίμονές του, ούτε το παρόν πονηρό σύστημα, δεν θα εμποδισθούν πάλι από εξωτερικά εμπόδια. Θ’ ακούσουν το ευαγγέλιο κάτω απ’ αυτές τις καλύτερες συνθήκες και μπορεί να το δεχθούν ή να το απορρίψουν. Εκείνοι που θα το απορρίψουν θα πεθάνουν· η ανάστασίς των θα είναι μια ανάστασις που ακολουθείται από διαγωγή η οποία επιφέρει σ’ αυτούς καταδικαστική κρίσι. Εκείνοι που θα δεχθούν το ευαγγέλιο θ’ αρχίσουν ν’ ανακαινίζουν τη διάνοιά των. (Ρωμ. 12:1, 2) Θα απαιτηθή χρόνος για να το κάμουν αυτό.

ΟΙ «ΔΙΚΑΙΟΙ»

Εξ άλλου οι «δίκαιοι» που επαναφέρονται στη γη με ανάστασι θα έχουν ένα ευνοϊκό ξεκίνημα. Αλλά οι κριταί θα αφιερώσουν χρόνον και γι’ αυτούς επίσης. Όλοι αυτοί πέθαναν επειδή εκληρονόμησαν αμαρτία και την ποινή της, τον θάνατο, από τους απειθείς Αδάμ και Εύα. Πέθαναν λοιπόν όλοι χωρίς να έχουν καμμιά δική τους δικαιοσύνη. (Ρωμ. 5:12· 3:23) Η δικαιοσύνη των στα όμματα του Θεού ωφείλετο, όχι σε ηθική και φυσική τελειότητα, αλλά στο γεγονός ότι ήσαν άνδρες και γυναίκες ακεραιότητος απέναντι του Θεού, όπως ήταν ο πατριάρχης Ιώβ.—Ιώβ 2:3, 9, 10· 27:5· Ιακ. 5:11.

Επομένως, όταν οι δίκαιοι επανέλθουν στη γη με την ανάστασι, αμετάβλητοι ως προς τα προσωπικά των χαρακτηριστικά, και τότε ακόμη δεν θα είναι απηλλαγμένοι από ατέλεια και αμαρτωλότητα. Αυτό αλήθευε στις περιπτώσεις εκείνων των ανδρών και γυναικών τους οποίους οι προφήται Ηλίας και Ελισσαιέ και ο Κύριος Ιησούς Χριστός και οι απόστολοί του ανέστησαν, επανέφεραν σε ζωή στη γη.

Ένεκα τούτου, οι «δίκαιοι», καθώς και οι «άδικοι» θα χρειασθούν περισσότερο παρά να ελευθερωθούν απλώς από τα μνημεία με ανάστασι εκ νεκρών. Οι «δίκαιοι» θα χρειασθούν επίσης να ελευθερωθούν από την αμαρτωλότητα και την ανθρώπινη ατέλεια. Συνεπώς, ο ουράνιος Κριτής Ιησούς Χριστός δεν μπορεί να τους ανακηρύξη αμέσως πραγματικά αθώους, τελείους, απηλλαγμένους από καταδικάσιμη αμαρτωλότητα και την ίδια μέρα της αναστάσεώς των να εκδώση την απόφασι ότι αυτοί είναι κατάλληλοι για αιώνια ζωή στη γη. Αυτοί σπλαγχνικά θα λάβουν τα οφέλη της εξιλεωτικής θυσίας του Χριστού για να μπορέσουν να φθάσουν σε ανθρώπινη τελειότητα, πνευματικώς και σωματικώς. Αν είναι ευπειθείς, δεν θα πεθάνουν πάλι. Γι’ αυτό η ανάστασις της Ημέρας της Κρίσεως καλείται ‘καλυτέρα ανάστασις’ από την ανάστασι εκείνων που αναστήθηκαν στους Βιβλικούς χρόνους.—Εβρ. 11:35.

Εκείνοι οι οποίοι, ως ένας ‘πολύς όχλος’, θα επιζήσουν από την καταστροφή αυτού του συστήματος πραγμάτων θα είναι σε μια παρόμοια κατάστασι. (Αποκάλ. 7:9, 10, 13-15) Θα έχουν ακόμη την κληρονομημένη των αμαρτωλότητα, μολονότι έχουν κάμει καλή πρόοδο στο να ενδυθούν τη νέα προσωπικότητα. (Εφεσ. 4:22-24) Αυτοί είναι στον δρόμο προς τη ζωή και πρέπει να παραμείνουν σ’ αυτόν, κάτω από τη σπλαγχνική καθοδηγία και μέριμνα των ουρανίων κριτών, ώσπου οι κριταί αυτοί να τους ελευθερώσουν τελείως από την αμαρτωλότητα, τις αδυναμίες και την κατάστασι του θανάτου.

ΘΑ ΕΙΣΘΕ ΚΑΙ ΣΕΙΣ ΕΚΕΙ;

Δεν υπάρχει, λοιπόν, λόγος να φοβούμεθα τη χιλιετή Ημέρα της Κρίσεως. Είναι κάτι που πρέπει να το αναμένωμε με όλη μας την καρδιά. Φαντασθήτε να είσθε σε θέσι να υποδεχθήτε τους προσφιλείς σας όταν επανέρχωνται με μια ευκαιρία να ζήσουν κάτω από συνθήκες στις οποίες πραγματικά θα ήθελε κανείς να ζη παντοτινά!

Το ερώτημα που τίθεται στον καθένα από μας σήμερα είναι, Θα είμαι εγώ για να υποδεχθώ τους συγγενείς και φίλους όταν επιστρέψουν με την ανάστασι; Διότι τώρα είναι ο καιρός της ευκαιρίας μας για ζωή. Γνωρίζομε τις θείες διατάξεις μέσω της βασιλείας του υπό τον Χριστόν, τον Κριτή για μια χιλιετηρίδα. Το να γνωρίσωμε την αλήθεια, να μάθωμε περισσότερα περί του Θεού και των αγαθών σκοπών που έχει για μας και να κάμωμε την αλήθεια την οδόν της ζωής μας, θα συντελέση στην επιβίωσί μας.—Σοφ. 2:2, 3.

Ακόμη και αν πεθάνωμε ενόσω υπηρετούμε τον Θεό στο βραχύ χρονικό διάστημα αυτού του συστήματος πραγμάτων που απομένει, μπορούμε να είμεθα βέβαιοι για μια έγκαιρη ανάστασι. Εγείρεται λοιπόν το ερώτημα, Θα είμαι κι εγώ εκεί; Σ’ αυτό μπορεί ν’ απαντήση κανείς σε μεγάλο βαθμό μόνος του, διότι ο Θεός τώρα θέτει την ευκαιρία ενώπιόν μας.—-Ιωάν. 11:25, 26.

Ο Κλήρος Επικρίνεται

● «Σαστισμένες φοιτήτριες εγκατέλειψαν τις αίθουσες διδασκαλίας τους» σ’ ένα κολλέγιο εκπαιδεύσεως διδασκαλισσών στο Ογκμπουνάικ, λέγει η εφημερίς Ίβνινγκ Τάιμς της Νιγηρίας. Ένας ιερεύς που εξηγέρθη λόγω της κακομεταχειρίσεως των Καθολικών φοιτητριών, ετραυμάτισε τη διευθύντρια αφού προηγουμένως αντήλλαξε «βίαια λόγια . . . κι έγινε ένας πόλεμος στον οποίο χρησιμοποιήθηκαν με αφθονία φάκελλοι αρχείων, βιβλία, γνώμονες, μελανοδοχεία, και κονδυλοφόροι.» Ο κυβερνήτης της Πολιτείας του Λάγος, ταγματάρχης Μομπολάγι Τζόνσον, επέκρινε τους Μεθοδιστές ηγέτες της Νιγηρίας για τα ‘πρόσφατα συμβάντα της εκκλησίας,’ καθώς προσφωνούσε το δωδέκατο ετήσιο συνέδριό τους.