Ποια Πράγματα Επιθυμείτε Περισσότερο;

ΟΤΑΝ σκέπτεσθε τα πράγματα που θα επιθυμούσατε περισσότερο, σκέπτεσθε πρώτα τα χρήματα; τα πλούτη; τη δύναμι; Ή μήπως σκέπτεσθε πρώτα τους καλούς και πιστούς φίλους, την ειρήνη και την ασφάλεια για σας και για την οικογένειά σας;

Καθώς συλλογίζεσθε αυτά τα ερωτήματα, τα χρήματα μπορεί να φαίνωνται πολύ ελκυστικά, διότι μ’ αυτά μπορείτε ν’ αγοράσετε πολλά επιθυμητά πράγματα. Αλλά είναι πολύ πιθανόν να σκέπτεσθε ότι η ειρήνη, η ασφάλεια και η ευτυχία είναι πραγματικά τα πιο σπουδαία πράγματα. Τα χρήματα μπορούν ν’ αγοράσουν πολύ λίγα απ’ αυτά τα αγαθά. Δεν είναι, όμως, πολύ πιο πιθανόν ν’ αποκτήσετε αυτά τα καλά πράγματα μέσω συναναστροφής με πιστούς φίλους που σας αγαπούν και κάνουν ό,τι μπορούν για το καλό σας;

Όπως ακριβώς εσείς θέτετε τους καλούς και δικαίους ανθρώπους πάνω από τα υλικά πράγματα, έτσι και ο Θεός θεωρεί αυτούς τους ανθρώπους ως πολύ μεγαλύτερης αξίας. Πραγματικά, αυτοί κάνουν την καρδιά του να χαίρη και φέρνουν ευτυχία σε άλλους. (Παροιμ. 23:15· 27:11· Ωσηέ 6:6) Κάποτε ο Θεός είχε τον δικό του μεγαλοπρεπή υλικό ναό στην Ιερουσαλήμ, αλλά επειδή οι άνθρωποι απέδιδαν σ’ αυτόν λατρεία μόνον με τα χείλη και δεν τον ελάτρευαν με την καρδιά τους, επέτρεψε να καταστραφή εκείνος ο ναός. (Ησ. 29:13, 14) Αργότερα, όταν ο Θεός επανέφερε τους Ιουδαίους στην Ιερουσαλήμ από την εξορία στη Βαβυλώνα θα μπορούσε να τους οδηγήση να κτίσουν έναν ακόμη πιο μεγαλοπρεπή ναό. Για να τους εντυπώση αυτό το γεγονός, είπε στους οικοδόμους: «Εμού είναι τα αργύριον και εμού το χρυσίον.» (Αγγαίος 2:8) Αλλά ένας επιβλητικός ναός δεν θα εξυμνούσε κατ’ ανάγκην το όνομά του στη γη. Επομένως, τι θα ήταν εκείνο που θα το εξυμνούσε;

Θα ήταν κάτι που θα προήρχετο από τα έθνη και θα ήταν γι’ αυτόν πολύ πιο πολύτιμο από τον χρυσό και τον άργυρο. Είπε: «Θέλω σείσει πάντα τα έθνη, και θέλει ελθεί ο εκλεκτός (θέλουσιν ελθεί τα επιθυμητά, ΜΝΚ) πάντων των εθνών, και θέλω εμπλήσει τον οίκον τούτον δόξης.»—Αγγαίος 2:7.

ΑΤΟΜΑ ΕΠΗΡΕΑΖΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ «ΣΕΙΣΜΟ» ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ

Το σείσιμο των εθνών από την προειδοποίησι ότι ο Ιεχωβά Θεός, ο Παντοδύναμος ανέλαβε την παγκόσμια κυριαρχία του στο έτος 1914 που χαρακτηρίσθηκε από έναν μεγάλο πόλεμο, έφερε οργή εναντίον των διαγγελέων της Βασιλείας. Το εχθρικό πνεύμα των πολιτικών εθνών της γης θα δειχθή στο πλήρες με μια τελική εκδήλωσι και, συνεπώς, ο Ιεχωβά θα σείση κατά γράμμα όλα αυτά τα έθνη ώσπου να καταρρεύσουν σε ερείπια και να εξαφανισθούν για πάντα. Γι’ αυτό, οποιαδήποτε θρησκευτική ανοχή δείχνουν τώρα τα έθνη προς τους πρέσβεις της Βασιλείας είναι απλώς προσωρινή. Κανείς ας μην απατάται απ’ αυτό.

Πώς, λοιπόν, πριν από το τελικό ξέσπασμα της οργής από μέρους όλων των εθνών και κατόπιν τη βίαιη απομάκρυνσί των, ‘έρχονται τα επιθυμητά πάντων των εθνών’; Τι δείχνουν τα ιστορικά γεγονότα με την εκπλήρωσι αυτής της προφητείας μέχρι τώρα; Δεν δείχνουν ότι όλα τα πολιτικά έθνη ως ολόκληρα έθνη, ως πολιτικά ιδρύματα έχουν έλθει στον αληθινό ναό του Ιεχωβά για λατρεία και ότι έφεραν μαζί τους σαν εθελούσια δώρα τα επιθυμητά πράγματα των εθνών των.

Εν τούτοις, τι θα πούμε για τους πολίτας ως άτομα σε όλα τα έθνη; Μέχρι σήμερα υπήρξαν δεκάδες χιλιάδες άτομα που ανταποκρίθηκαν στο κήρυγμα της Βασιλείας μ’ έναν τρόπο διαφορετικό από εκείνον των πολιτικών των κυβερνήσεων και των θρησκευτικών τους οργανώσεων, που είναι αναμεμιγμένες στην πολιτική. Κατενόησαν ότι δεν υπάρχει ευτυχισμένο και ειρηνικό μέλλον γι’ αυτούς κάτω από τέτοιες ανθρωποποίητες κυβερνήσεις. Κατενόησαν ότι η μόνη ελπίδα για να διαφύγουν την καταστροφή μαζί με τα πολιτικά έθνη αυτού του συστήματος πραγμάτων είναι η Μεσσιανική βασιλεία του Υπέρτατου Κυρίου Ιεχωβά. Ειλικρινά πιστεύουν ότι Σατανάς ο Διάβολος είναι ο ‘θεός αυτού του συστήματος πραγμάτων’ και δεν επιθυμούν να λατρεύουν αυτόν τον ψευδή θεό με το να λατρεύουν τα πολιτικά έθνη. (2 Κορ. 4:4) Αναγνωρίζουν ότι όλη η εξουσία ανήκει δικαιωματικά στον Ύψιστο Θεό. Γι’ αυτό, έχουν αφιερωθή πλήρως στον Υπέρτατον Κύριον Ιεχωβά για να τον λατρεύουν στον αληθινό οίκο της λατρείας του. Έχουν συνδεθή με τους πρέσβεις του.

Ο ΜΕΓΑΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΝΑΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Όταν παρατηρούμε αυτούς τους συγχρόνους υποστηρικτάς της παγκοσμίου κυριαρχίας και λατρείας του Ιεχωβά, βλέπομε μια συγκινητική εκπλήρωσι της συχνά αναφερομένης προφητείας του Ησαΐα 2:2-4 (ΜΝΚ): «Εν ταις εσχάταις ημέραις το όρος του οίκου του Ιεχωβά θέλει στηριχθή επί της κορυφές των ορέων και υψωθή υπεράνω των βουνών· και πάντα τα έθνη θέλουσι συρρέει εις αυτό, και πολλοί λαοί θέλουσιν υπάγει και ειπεί, Έλθετε και ας αναβώμεν εις το όρος του Ιεχωβά, εις τον οίκον του Θεού του Ιακώβ· και θέλει διδάξει ημάς τας οδούς αυτού, και θέλομεν περιπατήσει εν ταις τρίβοις αυτού . . . και θέλουσι σφυρηλατήσει τας μαχαίρας αυτών διά υνία και τας λόγχας αυτών διά δρέπανα· δεν θέλει σηκώσει μάχαιραν έθνος εναντίον έθνους, ουδέ θέλουσι μάθει πλέον τον πόλεμον.»

Στην αρχαία Ιερουσαλήμ ο ναός του Ιεχωβά ήταν χτισμένος στο Όρος Σιών. Ήταν το κέντρο της λατρείας. Εκείνος ο ναός κατεστράφη από τους Βαβυλωνίους το 607 π.Χ. και ο δεύτερος ναός, που χτίσθηκε μετά την επιστροφή των Ιουδαίων στην Ιερουσαλήμ από την εξορία στη Βαβυλώνα και που ανοικοδομήθηκε και επεκτάθηκε από τον Ηρώδη, καταστράφηκε από τα Ρωμαϊκά στρατεύματα το 70 μ.Χ. Επομένως, αυτός ο ναός για τον οποίον έγραψε ο Ησαΐας ότι θα υπήρχε στις έσχατες ημέρες και στον οποίο θα συνέρρεαν τα έθνη, δεν είναι ένας υλικός ναός κατασκευασμένος από ανθρώπινα χέρια, αλλά είναι εκείνος για τον οποίον ο συγγραφεύς του βιβλίου της Γραφής που ονομάζεται «Επιστολή προς Εβραίους» είπε: «Διότι ο Χριστός δεν εισήλθεν εις χειροποίητα άγια, αντίτυπα των αληθινών, αλλ’ εις αυτόν τον ουρανόν, διά να εμφανισθή τώρα ενώπιον του Θεού υπέρ ημών.»—Εβρ. 9:24.

Αυτόν ακριβώς τονίζει η προφητεία του Αγγαίου—τον μεγάλο πνευματικό ναό, στου οποίου τα Άγια των Αγίων, στον ίδιο τον ουρανό, ο Ιεχωβά Θεός κάθεται ως Κριτής. (Εβρ. 12:22, 23) Ο Χριστός ως Αρχιερεύς και Βασιλεύς είναι το κύριο μέσον που ‘σείει’ τα έθνη. (Ψαλμ. 110) Συγκεντρώνει όλους εκείνους που ‘στενάζουν και βοούν διά πάντα τα βδελύγματα που γίνονται’ ιδιαίτερα στην επικράτεια του Χριστιανικού κόσμου, ο οποίος ισχυρίζεται ότι υπηρετεί τον Θεό και τον Χριστό. (Ιεζ. 9:4) Ο κύριος λόγος για τον οποίο ‘στενάζουν’ αυτοί οι άνθρωποι είναι, όχι οι παγκόσμιες συνθήκες που τους επηρεάζουν δυσμενώς, αλλά η διαφθορά που βλέπουν να διαπράττεται μεταξύ των κατ’ όνομα Χριστιανών—η μομφή που φέρνουν αυτές οι πράξεις στην καλή φήμη του Ιεχωβά Θεού του παγκοσμίου κυριάρχου, και στον Υιόν του, που είναι ο βασιλεύς του και αρχιερεύς του. Αποδεικνύουν ότι αγαπούν πραγματικά τη δικαιοσύνη.

Σ’ αυτό το τελικό μέρος των εσχάτων ημερών δεν υπάρχει αμφισβήτησις για την ταυτότητα αυτών των ανθρώπων που βρίσκονται στις επίγειες αυλές, του πνευματικού ναού του Ιεχωβά. Προέρχονται από κάθε κατάστασι—από όλες τις φυλές, τις γλώσσες και τα κοινωνικά επίπεδα. Έχουν καθαρίσει τη ζωή τους και έχουν διαμορφώσει τις προσωπικότητές των σύμφωνα με το υπόδειγμα που εκτίθεται στις Άγιες Γραφές. (Εφεσ. 4:22-24) Η ελπίδα της Γραφής την οποία διακρατούν είναι η προοπτική αιώνιας ζωής επάνω στη γη. Αυτοί περιγράφονται μ’ έναν ωραίο τρόπο στο προφητικό βιβλίο της Αποκαλύψεως. Σχετικά με τον καιρό που το ‘σείσιμο’ των εθνών από τον Θεό πλησιάζει στο τέλος του η δρασις της Αποκαλύψεως δείχνει πρώτα την τελική σύναξι εκείνων που θ’ αναστηθούν για να είναι ουράνιοι βασιλείς και ιερείς με τον Χριστό, και κατόπιν, όπως αναφέρεται από τον απόστολο Ιωάννη λέγει:

«Μετά ταύτα είδον, και ιδού, όχλος πολύς, τον οποίον ουδείς ηδύνατο να αριθμήση, εκ παντός έθνους και λαών και γλωσσών, . . . και κράζοντες μετά φωνής μεγάλης έλεγον· Η σωτηρία είναι του Θεού ημών, του καθημένου επί του θρόνου, και του Αρνίου.»

Κατόπιν ο Ιωάννης ρώτησε ποιοι ήσαν αυτοί οι άνθρωποι και ο πρεσβύτερος που ρωτήθηκε απήντησε:

«Ούτοι είναι οι ερχόμενοι εκ της θλίψεως της μεγάλης, και έπλυναν τας στολάς αυτών και ελεύκαναν αυτάς εν τω αίματι του Αρνίου. Διά τούτο είναι ενώπιον του θρόνου του Θεού και λατρεύουσιν αυτόν ημέραν και νύκτα εν τω ναώ αυτού, . . . Δεν θέλουσι πεινάσει πλέον, ουδέ θέλουσι διψήσει πλέον, . . . διότι το Αρνίον το αναμέσον του θρόνου θέλει ποιμάνει αυτούς και οδηγήσει αυτούς εις ζώσας πηγάς υδάτων, και θέλει εξαλείψει ο θεός παν δάκρυον από των οφθαλμών αυτών.»—Αποκάλ. 7:9-17.

ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΔΟΞΑ ΗΛΘΕ ΣΤΟΝ ΟΙΚΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Επομένως, αυτά τα άτομα είναι πραγματικά πολύ επιθυμητά στον Θεό. Δεν εκτιμάτε κι’ εσείς τα άτομα που καθαρίζονται σωματικώς και ηθικώς; Και δεν σας φαίνεται ότι εκείνοι που δεν είναι φιλοπόλεμοι, που ‘δεν μαθαίνουν πλέον τον πόλεμο,’ αλλά εργάζονται για την ειρήνη και τα καλύτερα συμφέροντα των γειτόνων των είναι πιο επιθυμητοί από εκείνους που δεν ελέγχουν τις επιθυμίες των ή τις προσωπικότητές των; Πραγματικά, δεν αξίζουν αυτά τα άτομα πολύ περισσότερο από τον χρυσό και τον άργυρο; Αν όλοι οι άνθρωποι ήσαν σαν κι’ αυτούς η ιδιοτέλεια που είναι βασική αιτία του εγκλήματος, της απάτης, του εκβιασμού, της κλοπής και του πολέμου’ θα είχε εξαλειφθή. Δεν θα υπήρχε ακόμη ούτε ο φόβος της λιμοκτονίας και της μολύνσεως, διότι ο καθένας θα ενδιαφερόταν για τον γείτονά του όπως για τον εαυτό του.—Λουκ. 10:27.

Ο Θεός, λοιπόν, όπως προείπε με τον προφήτη του Αγγαίο, ‘έδωσε ειρήνην εν τω τόπω τούτω,’ δηλαδή στις επίγειες αυλές του μεγάλου πνευματικού ναού του, όπου έχουν συναχθή ο «πολύς όχλος,» τα «επιθυμητά πάντων των εθνών.» (Αγγαίος 2:9) Αυτά τα άτομα που έρχονται πρόθυμα στον Θεό τον Δημιουργό, και συμμορφώνουν τη ζωή τους με τις αρχές του, και τον δοξάζουν είναι τα «επιθυμητά» των εθνών στα μάτια του. Μέσω αυτών ο Ιεχωβά, πράγματι, εμεγάλυνε το όνομά του και αυτόν τον πνευματικό ναό περισσότερο από τον επίγειο, όπως είχε πει ότι θα έκανε.

Επίσης, εκείνοι που συνέρχονται με ειρήνη για να υπηρετήσουν στον μεγάλο πνευματικό ναό του Ιεχωβά και που άρχισαν ν’ αλλάζουν τη ζωή τους, δοκιμάζουν την εκπλήρωσι των λόγων του Ιησού: «Δεν είναι ουδείς όστις, αφήσας οικίαν ή αδελφούς ή αδελφάς ή πατέρα ή μητέρα ή γυναίκα ή τέκνα ή αγρούς ένεκεν εμού και του ευαγγελίου, δεν θέλει λάβει εκατονταπλασίονα τώρα εν τω καιρώ τούτω, οικίας και αδελφούς και αδελφάς και μητέρας και τέκνα και αγρούς μετά διωγμών, και εν τω ερχομένω αιώνι ζωήν αιώνιον.» (Μάρκ. 10:29, 30) Με το ν’ ακολουθούν τις εντολές του Ιεχωβά έγιναν τα «επιθυμητά» και βρίσκουν ότι οι επιθυμίες της καρδιάς των έχουν ικανοποιηθή.—Ψαλμ. 145:16.