Χριστιανική Αύξησις στις Φιλιππίνες
ΤΑ 7.000 νησιά των Φιλιππίνων είναι πλημμυρισμένα από 40 εκατομμύρια φιλικών ανθρώπων. Η θερμή τροπική των χώρα λέγουν ότι είναι μια από τις πιο γόνιμες περιοχές της γης.
Η χώρα των είναι, επίσης, γόνιμη για την αύξησι εκείνων που επιθυμούν να ζουν ως γνήσιοι Χριστιανοί. Σήμερα υπάρχουν στις Φιλιππίνες 78.000 και πλέον άτομα που έχουν εκλέξει αυτόν τον τρόπο ζωής. Στο περασμένο υπηρεσιακό έτος μόνο, περισσότερα από 15.000 τέτοια άτομα συμμετείχαν για πρώτη φορά στο Χριστιανικό έργο κηρύγματος ως αφιερωμένοι και βαπτισμένοι μάρτυρες του Ιεχωβά. Δηλαδή, προστίθετο ένα άτομο σε κάθε τριανταπέντε λεπτά!
Αυτοί οι Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά προέρχονται από όλες τις κοινωνικές θέσεις. Πολλοί είναι γεωργοί, ψαράδες και νοικοκυρές. Άλλοι είναι γιατροί, δικηγόροι, καθηγηταί και επιχειρηματίαι.
Προέρχονται, επίσης, από διαφορετικά θρησκεύματα. Πολλοί ήσαν προηγουμένως Καθολικοί, αλλ’ ένας ηλικιωμένος άνδρας στο Λας Νάβας της Νόρθερν Σάμαρ ήταν Διαμαρτυρόμενος σαράντα τρία χρόνια προτού βαπτισθή τον Δεκέμβριο του 1973 ως μάρτυς του Ιεχωβά. Ένας άλλος ήταν Αντβεντιστής εικοσιπέντε χρόνια, ενώ μια νεαρή γυναίκα ανήκε στους Μορμόνους οκτώ χρόνια. Πολλοί απ’ αυτούς ήσαν βαθιά αναμεμιγμένοι στην προηγούμενη θρησκεία τους. Ένας καθηγητής πανεπιστημίου της πόλεως Κουεζόν είχε δαπανήσει οκτώ έτη στην προηγούμενη θρησκεία του διδάσκοντας σε σεμινάρια Ρωμαιοκαθολικών. Μια άλλη γυναίκα είχε διατελέσει επί δέκα χρόνια πρόεδρος της Ενώσεως Καθολικών Γυναικών στο Μπόγκο της Σεμπού.
ΤΙ ΤΟΥΣ ΕΚΑΜΕ ΝΑ ΑΛΛΑΞΟΥΝ
Μια γυναίκα από την επαρχία Σεμπού, που ήταν μέλος της Λεγεώνος της Μαρίας και της Καρδίας του Ιησού, διηγείται τι την έκαμε ν’ αλλάξη ως εξής: «Η στενή επικοινωνία μου με τους ιερείς και τους πιστούς μ’ έκαμε να παρατηρήσω τη μεγάλη υποκρισία που υπήρχε ανάμεσά τους. Ναι είναι αφιερωμένοι και ευσεβείς, αλλά έχουν μεταξύ τους πολλές φιλονεικίες και σπερμολογίες και χρησιμοποιούν απρεπείς λέξεις. Μια από τις διευθύντριες της Λεγεώνος της Μαρίας πήρε τον σύζυγο μιας άλλης Καθολικής, αφού πρώτα διέπραξε μοιχεία μαζί του, κι’ εν τούτοις παρέμεινε στη θέσι της ως διευθύντρια.»
«Η πρώτη μου υποψία, που επιβεβαίωσε την τρομερή διαφορά που υπάρχει μεταξύ της θεωρίας και της πράξεως στη θρησκεία, ήλθε όταν άρχισα τη θρησκευτική ζωή μετά την αποφοίτησί μου από το γυμνάσιο,» διηγείται μια νέα από την Πόλι Τζένεραλ Σάντος του Νοτίου Μιντανάο». Εκεί στο Δομινικανό μοναστήρι παρετήρησα προσωπικά πως εκείνες που είχαν θέσι ηγουμένης και τα μέλη που προέρχονται από πλούσιες οικογένειες έχουν προνομιακή μεταχείρισι. Η προστατευτική και συγκαταβατική τους στάσις προς τα νέα μέλη δείχνει καθαρά την υποκριτική τους αγάπη που την επιδεικνύουν ως τη Χριστιανική αγάπη που κηρύττουν τόσο καλά.»
Όταν έφυγε από το μοναστήρι για να διδάξη σε δημόσια σχολεία, απογοητεύθηκε από τις ανήθικες πράξεις των δημοσίων λειτουργών που ήσαν ταυτόχρονα και εξέχοντες Καθολικοί ηγέται των λαϊκών. Αλλά «τον Μάιο του 1974,» συνεχίζει, «μου προσέφεραν οι μάρτυρες του Ιεχωβά ένα φυλλάδιο με τον τίτλο: ‘Μήπως η Θρησκεία Επρόδωσε Θεό κι’ Ανθρώπους;’ Το διάβασα και έπειτα από δυο μέρες πλησίασα μια γειτόνισσα μάρτυρα του Ιεχωβά της οποίας τη θερμή Χριστιανική οικογενειακή σχέσι επιθυμούσα από μέσα μου να είχε και η οικογένειά μου.» Αυτό το άτομο ενθουσιάστηκε τόσο πολύ με τη Γραφική μελέτη που άρχισε αμέσως κατόπιν, ώστε ζήτησε να παρατείνουν τη διάρκεια της μελέτης επί τρεις ώρες κάθε μέρα. Τώρα αυτή η νέα επισκέπτεται άλλους για να τους βοηθήση να διακρίνουν πώς η Βίβλος βοηθεί ν’ αλλάξουν τη ζωή τους εκείνοι που πραγματικά ακολουθούν τη διδασκαλία της.
Ναι, η αντίθεσις που υπάρχει μεταξύ της αληθείας της Αγίας Γραφής και των παραδοσιακών θρησκευτικών συνηθειών ελκύει πολλούς ειλικρινείς ανθρώπους. Αλλά είναι αυτό μόνο;
ΕΛΚΥΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΛΩΣΥΝΗ
Εκείνο που ελκύει πολλούς είναι η φιλικότης και η χαρά που χαρακτηρίζει τους μάρτυρας του Ιεχωβά. Ένας άνδρας στη Σεμπού συνήθιζε να διοργανώνη εορτές. Αλλά είδε ότι, μολονότι υποτίθεται ότι ήσαν θρησκευτικού χαρακτήρος, εν τούτοις, εγίνοντο αιτία για έκλυτα γλέντια, μέθη και χορούς, και συχνά στο τέλος—για συμπλοκές. Αλλ’ όταν παρακολούθησε κάποτε μια συνέλευσι περιοχής των μαρτύρων του Ιεχωβά, του δόθηκε η ευκαιρία να παρατηρήση την αντίθεσι—και να την περιγράψη με τα εξής λόγια: «Παντού όπου έστρεφα το βλέμμα μου, υπήρχε ειρήνη και χαρά. Δεν διεπληκτίζοντο, δεν εκάπνιζαν, δεν έπιναν ούτε χόρευαν, κι’ εν τούτοις ήσαν πραγματικά ευτυχείς.»
Ο μόνος τρόπος με τον οποίο μπορεί να μετακινήται ένας σοβαρά ανάπηρος άνδρας από την Ορεινή Επαρχία είναι να στηρίζεται στα χέρια του και στα γόνατα του. Είχε μεταβή στην πόλι Νταγκουμπάν για να εκπαιδευθή σε μια σχολή αναπήρων, όταν ένας μάρτυς του Ιεχωβά τον βοήθησε ν’ ανεβή στο αυτοκίνητό του και τον προσκάλεσε να επισκεφθή την τοπική Αίθουσα Βασιλείας. Η κατάστασις της αναπηρίας του δεν εμπόδισε τους παρόντας να του δείξουν ένα θερμό και στοργικό πνεύμα. Αυτός εξετίμησε τόσο πολύ εκείνο που απήλαυσε μαζί τους ώστε, όταν επέστρεφε στην ορεινή επαρχία όπου βρισκόταν το σπίτι του έκαμε εντατικές προσπάθειες μέχρις ότου βρήκε την τοπική Αίθουσα Βασιλείας. Τώρα είναι ένας βαπτισμένος Χριστιανός Μάρτυς που κηρύττει δραστήρια στους άλλους παρά την αναπηρία του.
Έτσι, οι άνθρωποι που ζητούν αγάπη και θερμή καλωσύνη, κάτι που δεν υπάρχει στον κόσμο, βρίσκουν συχνά ανάμεσα στους μάρτυρας του Ιεχωβά αυτές τις ελκυστικές ιδιότητες που χαρακτηρίζουν την αληθινή Χριστιανοσύνη.—Ιωάν. 13:35.
Η ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣΥΝΗ ΑΛΛΑΖΕΙ ΤΗ ΖΩΗ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ
Είναι λογικό να αναμένεται ότι η αληθινή Χριστιανοσύνη μπορεί, επίσης, ν’ αλλάξη τη ζωή των ανθρώπων προς το καλύτερο όταν αρχίζουν να ζουν σύμφωνα μ’ αυτήν. Τους βοηθεί από πνευματική, ηθική, και πολλές φορές από σωματική άποψι.
Αυτό το αποδεικνύει η πείρα ενός ανδρός ηλικίας ενενήντα πέντε ετών στην Πόλι Μπάσιλαν, ο οποίος συνήθιζε να μασά φύλλα μπάγιο αναμεμιγμένα με καπνό, φλαμουριά και καρύδα του βετέλ. Εγκατέλειψε αυτή τη συνήθεια που τον εξασθενούσε αμέσως μόλις έμαθε ότι, σύμφωνα με τις Γραφικές αρχές, είναι μια ακάθαρτη συνήθεια. (2 Κορ. 7:1) Πήγε, επίσης, σ’ ένα δικαστή και νομιμοποίησε το γάμο του για να είναι ηθικά καθαρός ενώπιον του Θεού. Χωρίς αμφιβολία, κανείς δεν είναι πολύ ηλικιωμένος για να κάμη αλλαγές! «Δεν ντρεπόμουν να φιλονεικώ δημοσίως,» παραδέχεται μια γυναίκα από το Ιλόκος Σουρ, σχετικά με τον τρόπο που ζούσε προηγουμένως. «Όταν διαφωνούσα με τον σύζυγό μου ξεφώνιζα και κατέστρεφα ό,τι έβρισκαν τα χέρια μου, περιλαμβανομένου και του ραδιοφώνου, για να ικανοποιήσω τον θυμό μου.» Όταν έμαθε την αλήθεια από τον Λόγο του Θεού, συνέβη μια ριζική αλλαγή. Μολονότι ο σύζυγός της εναντιώθηκε στη Γραφική μελέτη που έκανε η σύζυγός του, εν τούτοις, εκείνη σταμάτησε να φιλονεική μαζί του όπως έκανε προηγουμένως και του έδειχνε υπακοή. Αυτή η στάσις της του εκαμε τόσο μεγάλη εντύπωσι ώστε τώρα κι’ αυτός, επίσης, δείχνει ενδιαφέρον για τη Γραφή.
Επειδή της έλειπε η στοργή των γονέων της, μια νεαρή από το Ιλόιλο δραπέτευσε από το σπίτι ενώ ήταν ακόμη δώδεκα ετών. Στη Μανίλα άρχισε να ζη μια διεφθαρμένη ζωή που περιελάμβανε υπερβολικό κάπνισμα, μέθη, χρήσι ναρκωτικών, καθώς και τη συνήθεια να χρησιμοποιή μαχαίρια και όπλα. Η επιστροφή της στο σπίτι και η φοίτησίς της σ’ ένα Καθολικό σχολείο πρόσθεσαν μόνο κι άλλες διεφθαρμένες συνήθειες, στις οποίες περιελήφθη και ο λεσβιασμός. Στη διάρκεια των γυμνασιακών της σπουδών άρχισε να έχη μια ένοχη συνείδησι και να διερωτάται τι δεν πήγαινε καλά με τον εαυτό της. Οι προσπάθειές της να πλησιάση τη μητέρα της, τους καθηγητάς της και τους ιερείς για συμβουλή είχαν ως αποτέλεσμα να σχηματίση τη γνώμη ότι ήταν «φυσιολογική.»
Τελικά, ρώτησε ένα μάρτυρα του Ιεχωβά ο οποίος δεν εδίστασε να της πη ποια είναι η άποψις του Θεού γι’ αυτά τα θέματα, τονίζοντας της ότι ο Θεός είχε καταστρέψει τα Σόδομα και τα Γόμορρα λόγω της ανήθικης πορείας των. Όταν το άκουσε αυτό, είπε: «Κάτι με χτύπησε στην καρδιά και με αφύπνισε σαν από έναν βαθύ ύπνο.» Η μελέτη της Αγίας Γραφής και οι ειλικρινείς προσπάθειές της έφεραν βαθμιαίες αλλαγές στη διαγωγή της ώσπου τελικά εκρίθη κατάλληλη για να βαπτισθή στις 7 Ιουλίου 1974. Πραγματικά «ο λόγος του Θεού είναι ζων και ενεργός.»—Εβρ. 4:12.
ΘΑΥΜΑΣΤΗ ΑΥΞΗΣΙΣ
Έτσι, από όλα τα μέρη των εύφορων Φιλιππίνων νήσων, οι άνθρωποι συρρέουν για να υπηρετήσουν τον Θεό. Η Εκκλησία Ντελ Μόντε της πόλεως Κουεζόν ξεκίνησε το 1949 με 20 άτομα και τώρα έχει αυξήσει και υποδιαιρεθή σε τέσσερις εκκλησίες που έχουν συνολικά 758 Μάρτυρες. Από την Εκκλησία Ορόρα Χιλλ της Πόλεως Μπάγκιο και μόνο βαπτίσθηκαν πέρυσι εβδομήντα άτομα! Οι θαυμάσιες προοπτικές που υπάρχουν για την πρόοδο του Χριστιανικού έργου σ’ ολόκληρη τη χώρα, αντανακλώνται από το πλήθος των 167.000 ατόμων που παρακολούθησαν την εορτή του θανάτου του Κυρίου τον Μάρτιο του 1975—περισσότεροι από τον διπλάσιο αριθμό των Μαρτύρων που υπάρχουν σ’ εκείνη τη χώρα!
Φυσικά, αυτό επίσης σημαίνει ότι έχουν μεγάλες αυξήσεις και στις πέντε εβδομαδιαίες συναθροίσεις τους. Η Εκκλησία Ορόρα Χιλλ, που προαναφέρθηκε, χρειάσθηκε να επεκτείνη την Αίθουσα Βασιλείας τρεις φορές από το έτος 1967, και τον καιρό που εγράφετο αυτό το άρθρο γινόταν μια ακόμη επέκτασις. Όταν ο κοσμήτωρ ενός ιδιωτικού κολλεγίου της πόλεως Πιναμαλάγιαν του Οριένταλ Μιντόρο παρακολούθησε για πρώτη φορά μια συνάθροισι στην Αίθουσα Βασιλείας, έκαμε τα εξής σχόλια: «Σε όλες σχεδόν τις εκκλησίες που έχω παρακολουθήσει λειτουργίες, υπήρχαν περισσότερα στασίδια παρά ακροαταί, ενώ στη δική σας Αίθουσα Βασιλείας, αν και είσθε μια μειονότης, δεν υπάρχουν επαρκή καθίσματα για όλους όσους θέλουν να παρακολουθήσουν!»
Ο ΚΑΘΕ ΜΑΡΤΥΣ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΠΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΖΕΤΑΙ
Όλοι οι μάρτυρες του Ιεχωβά αισθάνονται την επείγουσα ανάγκη να βοηθήσουν τους άλλους. Γνωρίζουν από τη μελέτη της Αγίας Γραφής ότι ζούμε στην κρίσιμη περίοδο που προηγείται του καιρού που ο Θεός θα θέση τέρμα σ’ ολόκληρη την πονηρία. Αυτό κάνει το έργο τους επείγον, εφόσον περιλαμβάνει τη ζωή των ανθρώπων.—2 Πέτρ. 3:3-9.
Αφού 78.000 και πλέον Μάρτυρες κηρύττουν σ’ ένα πληθυσμό 40 εκατομμυρίων, αυτό σημαίνει ότι ο καθένας πρέπει να πλησιάση με το άγγελμα περίπου 513 άτομα, περιλαμβανομένων και παιδιών. Και αν σκεφθούμε ότι κατά μέσον όρο περισσότεροι από 9.000 απ’ αυτούς τους Χριστιανούς δαπανούν 75 έως 150 ώρες τον μήνα ο καθένας σ’ αυτό το έργο, μπορούμε να δούμε τι επέκτασι και αποτελεσματικότητα μπορεί να έχη το έργο αυτό. Έτσι, μολονότι το σύνολό τους σ’ ολόκληρη τη χώρα είναι μικρότερο από το σύνολο της πιο μεγάλης Καθολικής ενορίας της Μείζονος Μανίλα (λέγεται ότι μια ενορία της έχει 100.000 μέλη με ένα μόνο ιερέα), είναι όμως στην πραγματικότητα ικανοί να καλύψουν το έθνος με το κήρυγμά τους.
Αυτά που προαναφέρθηκαν είναι μόνο ένα μικρό δείγμα των πολλών χιλιάδων ατόμων που ανταποκρίνονται στα αγαθά νέα της Βασιλείας του Θεού στις Φιλιππίνες. Αν βρίσκετε ελκυστική αυτή την έκθεσι της αφωσιωμένης δραστηριότητος και του προσωπικού ενδιαφέροντος που δείχνουν αυτοί οι Φιλιππινέζοι Χριστιανοί για τους άλλους, τότε, γιατί να μην έλθετε σ’ επαφή με τους μάρτυρες του Ιεχωβά της χώρας σας; Η Χριστιανοσύνη προοδεύει ανάμεσα σ’ αυτούς τους Χριστιανούς, όχι μόνο στις εύφορες Φιλιππίνες, αλλά σ’ ολόκληρο τον κόσμο.