Να Έχετε Αυτοθυσιαστικό Πνεύμα!

Ο ΡΟΛΦa ήταν πολύτιμος υπάλληλος. Όταν αποφάσισε να αρχίσει εργασία μερικής απασχόλησης για να μπορέσει να αυξήσει τη συμμετοχή του στη Χριστιανική διακονία, ο εργοδότης του συνεργάστηκε πρόθυμα. Έτσι, επί χρόνια ο Ρολφ μπορούσε να απολαμβάνει την υπηρεσία σκαπανέα. Μια μέρα, όμως, η κατάσταση στην εργασία του άλλαξε. Ο Ρολφ είχε αποδειχτεί τόσο ικανός στην εργασία του ώστε του προσφέρθηκε η θέση του διευθυντή πωλήσεων στην εταιρία. Η εργασία συνοδευόταν από ένα δελεαστικό μισθό και καλές προοπτικές για προαγωγή. Ωστόσο, η εργασία μερικής απασχόλησης δεν ήταν πια εφικτή.

Ο Ρολφ είχε να συντηρήσει τη σύζυγό του και δυο παιδιά, και τα επιπλέον χρήματα θα ήταν χρήσιμα. Παρ’ όλα αυτά αρνήθηκε την προσφορά και ζήτησε μια άλλη εργασία, μια εργασία που θα του επέτρεπε να εκπληρώνει τόσο τις πνευματικές όσο και τις οικονομικές του υποχρεώσεις. Ο εργοδότης του Ρολφ εκπλάγηκε με την απόφασή του. Συνειδητοποιώντας ότι θα ήταν μάταιο ακόμα και να του προσφέρει υψηλότερο μισθό, το αφεντικό του συμπέρανε: «Βλέπω ότι δεν μπορώ να τα βγάλω πέρα με την πίστη σου».

Ναι, ο Ρολφ είχε πίστη. Αλλά είχε και μια άλλη ιδιότητα—το πνεύμα της αυτοθυσίας. Αυτό το πνεύμα είναι σπάνιο στον ιδιοτελή κόσμο μας. Αλλά μπορεί να οδηγήσει σ’ έναν τρόπο ζωής που είναι ωφέλιμος και ικανοποιητικός. Τι είναι το πνεύμα της αυτοθυσίας; Τι εμπερικλείει; Και τι πρέπει να κάνουμε για να το διατηρήσουμε;

Γραφική Απαίτηση

Θυσιάζω σημαίνει παραδίδω ή παραιτούμαι από κάτι που έχει αξία. Η θυσία αποτελεί μέρος της αγνής λατρείας από τον καιρό του πρώτου πιστού μάρτυρα, του Άβελ, ο οποίος πρόσφερε θυσία στον Θεό «από των πρωτοτόκων των προβάτων αυτού». (Γένεσις 4:4) Άντρες πίστης, όπως ο Νώε και ο Ιακώβ, έκαναν το ίδιο. (Γένεσις 8:20· 31:54) Οι θυσίες ζώων ήταν επίσης ένα σημαντικό χαρακτηριστικό του Μωσαϊκού Νόμου. (Λευιτικόν 1:2-4) Μάλιστα υπό το Νόμο οι λάτρεις προτρέπονταν να προσφέρουν το καλύτερο που είχαν. Δεν επιτρεπόταν να προσφέρουν ελαττωματικά ζώα ως θυσία. (Λευιτικόν 22:19, 20· Δευτερονόμιον 15:21) Όταν οι αποστάτες Ισραηλίτες παραβίασαν αυτόν το νόμο, ο Θεός τούς έλεγξε, λέγοντας: ‘Όταν προσφέρετε κουτσό ζώο [για θυσία, λέτε]: «Δεν είναι τίποτα το κακό». Φέρτε το, παρακαλώ, στον κυβερνήτη σας. Μήπως θα ευχαριστηθεί μαζί σας και θα σας δεχτεί με καλοσύνη; . . . Μπορώ να βρω ευχαρίστηση μ’ αυτό στο χέρι σας;’—Μαλαχίας 1:8, 13, ΜΝΚ.

Η αρχή όσον αφορά τις θυσίες μεταφέρθηκε στη Χριστιανική λατρεία. Όμως, εφόσον ο Χριστός πλήρωσε ολόκληρο το λυτρωτικό τίμημα, οι θυσίες ζώων δεν είναι πια ευπρόσδεκτες στον Θεό. Συνεπώς, τι μπορούν να προσφέρουν οι Χριστιανοί ως αποδεκτή θυσία; Ο Παύλος γράφει στο εδάφιο Ρωμαίους 12:1: «Σας παρακαλώ λοιπόν, αδελφοί, δια των οικτιρμών του Θεού, να παραστήσητε τα σώματά σας θυσίαν ζώσαν, αγίαν, ευάρεστον εις τον Θεόν, ήτις είναι η λογική σας λατρεία». Τι καταπληκτική αλλαγή! Αντί να θυσιάζουν νεκρά σώματα ζώων, οι Χριστιανοί έπρεπε να προσφέρουν ως ζωντανή θυσία τον εαυτό τους—τις δυνάμεις, τα αποκτήματα και τις ικανότητές τους. Όπως και στον Ισραήλ, ο Ιεχωβά δεν θα δεχτεί ‘κουτσές’ ή με μισή καρδιά θυσίες. Απαιτεί να του δίνουν οι λάτρεις του το καλύτερο που έχουν, να τον υπηρετούν με όλη τους την καρδιά, την ψυχή, τη διάνοια και τη δύναμη.—Μάρκος 12:30.

Συνεπώς, το αυτοθυσιαστικό πνεύμα περιλαμβάνει πολύ περισσότερα από το να τηρεί απλώς κάποιος ένα πρόγραμμα για τις συναθροίσεις και τη δραστηριότητα στη Χριστιανική διακονία. Σημαίνει να είναι αποφασισμένος να κάνει το θέλημα του Θεού όποιο κι αν είναι το τίμημα. Σημαίνει να είναι έτοιμος να υποστεί ταλαιπωρίες και δυσκολίες. «Εάν τις θέλη να έλθη οπίσω μου», είπε ο Ιησούς, «ας απαρνηθή εαυτόν και ας σηκώση τον σταυρόν αυτού και ας με ακολουθή». (Ματθαίος 16:24) Ο Χριστιανός δεν κάνει κύριο μέλημά του τις προσωπικές του φιλοδοξίες ή τους υλιστικούς στόχους. Η ζωή του επικεντρώνεται στο να επιζητά πρώτα τη Βασιλεία του Θεού και τη δικαιοσύνη Του. (Ματθαίος 6:33) Αν παραστεί ανάγκη, είναι προετοιμασμένος να «σηκώση τον σταυρόν αυτού», να υποφέρει διωγμό, ντροπή ή ακόμα και θάνατο!

Οι Ευλογίες που Απορρέουν από την Αυτοθυσία

Εφόσον υπάρχει η πιθανότητα να αντιμετωπίσει κάποιος τόσο σοβαρές καταστάσεις, αυτός μπορεί φυσικά να αναρωτηθεί αν αξίζει να είναι αυτοθυσιαστικός. Γι’ αυτούς που αγαπούν τον Ιεχωβά Θεό και επιθυμούν να δουν το όνομά του να τιμάται, σίγουρα αξίζει. (Ματθαίος 22:37) Αναλογιστείτε το τέλειο παράδειγμα που έθεσε ο Ιησούς Χριστός. Προτού έρθει στη γη, απολάμβανε μια υψηλή θέση στον ουρανό ως πνευματικό πλάσμα. Ωστόσο, όπως είπε στους μαθητές του, αυτός επιζητούσε ‘όχι το δικό του θέλημα, αλλά το θέλημα του Θεού, ο οποίος τον έστειλε’. (Ιωάννης 5:30) Έτσι αυτός πρόθυμα «εαυτόν εκένωσε λαβών δούλου μορφήν, γενόμενος όμοιος με τους ανθρώπους, και ευρεθείς κατά το σχήμα ως άνθρωπος, εταπείνωσεν εαυτόν γενόμενος υπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δε σταυρού».—Φιλιππησίους 2:7, 8.

Αυτές οι θυσίες δεν αποδείχτηκαν άκαρπες. Επειδή ο Ιησούς ήταν πρόθυμος να ‘βάλει την ψυχή του υπέρ των φίλων του’, μπόρεσε να πληρώσει το λυτρωτικό τίμημα, δίνοντας τη δυνατότητα σε ατελείς ανθρώπους να αποκτήσουν είτε αθανασία στον ουρανό είτε αιώνια ζωή στη γη. (Ιωάννης 3:16· 15:13· 1 Ιωάννου 2:2) Με το να διακρατήσει τέλεια ακεραιότητα, έκανε να δοθεί μεγάλος αίνος στο όνομα του Ιεχωβά. (Παροιμίαι 27:11) Δεν απορούμε που ο Ιεχωβά τον ευλόγησε για την αυτοθυσιαστική πορεία του! «Ο Θεός υπερύψωσεν αυτόν και εχάρισεν εις αυτόν όνομα το υπέρ παν όνομα».—Φιλιππησίους 2:9.

Βέβαια, ο Ιησούς ήταν ο μονογενής Γιος του Θεού. Ανταμείβει ο Θεός και άλλους οι οποίοι κάνουν θυσίες γι’ αυτόν; Ναι, και αυτό φαίνεται από πολλά παραδείγματα τόσο στους αρχαίους όσο και στους σύγχρονους καιρούς. Αναλογιστείτε τη Βιβλική αφήγηση για τη Ρουθ τη Μωαβίτισσα. Απ’ ό,τι φαίνεται αυτή έμαθε για τον Ιεχωβά από τον Ισραηλίτη σύζυγό της. Μετά το θάνατό του, η Ρουθ έπρεπε να πάρει μια απόφαση. Θα παρέμενε στην ειδωλολατρική πατρίδα της ή θα πήγαινε στη Γη της Επαγγελίας με την ηλικιωμένη πεθερά της, τη Ναομί; Η Ρουθ διάλεξε το δεύτερο, ακόμα κι αν αυτό σήμαινε να θυσιάσει τη συναναστροφή με τους γονείς της και ίσως να θυσιάσει ακόμα και την προοπτική να ξαναπαντρευτεί. Αλλά, η Ρουθ είχε γνωρίσει τον Ιεχωβά, και η επιθυμία να τον λατρεύει μαζί με τον εκλεκτό λαό του την ώθησε να προσκολληθεί στη Ναομί.

Ανταμείφθηκε η Ρουθ για την αυτοθυσία της; Και βέβαια ανταμείφθηκε! Αργότερα ένας γαιοκτήμονας που ονομαζόταν Βοόζ την πήρε για σύζυγό του, και η Ρουθ έγινε μητέρα ενός γιου ονόματι Ωβήδ, πράγμα που την έκανε μια από τις προγόνους του Ιησού Χριστού.—Ματθαίος 1:5, 16.

Παρόμοια, στους σύγχρονους καιρούς, αυτοθυσιαστικοί δούλοι του Θεού έχουν δοκιμάσει ευλογίες. Για παράδειγμα, το 1923, ο Γουίλιαμ Ρ. Μπράουν, πιο γνωστός ως «Βιβλικός» Μπράουν, έφυγε από το σπίτι του στις Δυτικές Ινδίες για να κάνει την αρχή του έργου κηρύγματος στη δυτική Αφρική. Τον συνόδευαν η σύζυγός του και η κόρη του. Τελικά εγκαταστάθηκε στη Νιγηρία, όπου το έργο κηρύγματος μόλις είχε αρχίσει να αποφέρει καρπούς. Μαζί μ’ ένα μαύρο Αμερικανό ονόματι Βίνσεντ Σάμιουελς και άλλον ένα Μάρτυρα από τις Δυτικές Ινδίες ονόματι Κλοντ Μπράουν, ο «Βιβλικός» Μπράουν έπαιξε σπουδαίο ρόλο στα αρχικά στάδια του έργου στη δυτική Αφρική.

Σήμερα πάνω από 187.000 ευαγγελιζόμενοι υπηρετούν στη Σιέρα Λεόνε, στη Λιβερία, στην Γκάνα και στη Νιγηρία, τομείς τους οποίους αρχικά κάλυψαν ο «Βιβλικός» Μπράουν και οι συνεργάτες του. Πριν από το θάνατό του το 1967, ο «Βιβλικός» Μπράουν είπε: «Τι χαρά είναι να βλέπεις άντρες και γυναίκες να υπακούν στα καλά νέα της Βασιλείας του Θεού!» Ναι, αυτός ευλογήθηκε πλούσια για την αυτοθυσιαστική πορεία του.

Τρόποι για να Είμαστε Αυτοθυσιαστικοί

Ποιοι είναι μερικοί τρόποι με τους οποίους μπορούμε να δείξουμε το ίδιο πνεύμα σήμερα; Ένας τρόπος είναι να έχουμε τακτική εβδομαδιαία συμμετοχή στην από σπίτι σε σπίτι διακονία. (Πράξεις 20:20) Αυτό μπορεί να μην είναι εύκολο, ιδιαίτερα έπειτα από μια κοπιαστική εβδομάδα κοσμικής εργασίας. Ίσως απαιτεί διαπαιδαγώγηση και καλό προγραμματισμό. Αλλά οι χαρές υπερβαίνουν κάθε δυσκολία που θα αντιμετωπίσουμε. Μπορεί, μάλιστα, να έχετε το προνόμιο να βοηθήσετε κάποιον να γίνει «επιστολή Χριστού . . . εγγεγραμμένη ουχί με μελάνην, αλλά με το Πνεύμα του Θεού του ζώντος, ουχί εις πλάκας λιθίνας, αλλ’ εις πλάκας σαρκίνας της καρδίας».—2 Κορινθίους 3:3.

Μερικοί ‘εξαγοράζοντας τον καιρό’ προσεκτικά, ίσως από την κοσμική τους εργασία ή την αναψυχή, έχουν αυξήσει τη συμμετοχή τους στο έργο κηρύγματος. (Εφεσίους 5:16) Πολλοί ρυθμίζουν το πρόγραμμά τους έτσι ώστε να απολαμβάνουν το βοηθητικό σκαπανικό τουλάχιστον μια φορά το χρόνο. Άλλοι μπορούν και αναλαμβάνουν συνεχές βοηθητικό σκαπανικό ή υπηρετούν ως τακτικοί σκαπανείς. Μια άλλη θυσία που μπορεί να αναλογιστεί κάποιος είναι η μετακίνηση σε περιοχές όπου υπάρχει ανάγκη για ευαγγελιζομένους της Βασιλείας. Αυτό συχνά εμπερικλείει δραστικές αλλαγές στον τρόπο ζωής, αντιμετώπιση δυσκολιών και προσαρμογή σε νέα ήθη και έθιμα. Αλλά οι ευλογίες που έρχονται όταν συμμετέχουμε πληρέστερα στο να βοηθούμε άλλους να αποκτήσουν ζωή κάνουν τέτοιες θυσίες να αξίζουν τον κόπο.

Ο Τζον Κάτφορθ, ο οποίος γεννήθηκε στον Καναδά, το διαπίστωσε αυτό προσωπικά. Μετά την αποφοίτησή του από τη Βιβλική Σχολή Γαλαάδ της Σκοπιάς, διορίστηκε ως ιεραπόστολος στην Αυστραλία. «Πόσο μακριά από το σπίτι μου ήταν!» θυμόταν ότι έλεγε τότε ο αδελφός Κάτφορθ. «Θα επέστρεφα ποτέ στον Καναδά για να ξαναδώ τους γονείς μου και τους φίλους μου πριν από τον Αρμαγεδδώνα; Ο μόνος τρόπος για να το διαπιστώσω ήταν να πάω». Ο αδελφός Κάτφορθ πήγε, και δεν μετάνιωσε για τις θυσίες που έκανε. Στα μετέπειτα χρόνια έκανε την αρχή στο έργο μαρτυρίας στην Παπούα-Νέα Γουινέα, όπου υπηρετεί ως τώρα με ζήλο, έχοντας συμπληρώσει 50 χρόνια ολοχρόνιας υπηρεσίας. Κάποτε είπε: «Πάντοτε, το να θέλει κάποιος να ακολουθεί την κατεύθυνση του Ιεχωβά, αποδεχόμενος οποιοδήποτε διορισμό βλέπει Εκείνος κατάλληλο να του δώσει, φέρνει χαρά, ευτυχία, ικανοποίηση και αμέτρητους φίλους».

Φυσικά, περιστάσεις όπως η υγεία, η οικονομική κατάσταση και οι οικογενειακές υποχρεώσεις μπορεί να περιορίζουν αυτό που μπορείτε να κάνετε· δεν μπορούν όλοι να υπηρετούν ως σκαπανείς και ιεραπόστολοι. Παρ’ όλα αυτά, να είστε αποφασισμένοι να έχετε όσο το δυνατόν πληρέστερη συμμετοχή στις συναθροίσεις και στην υπηρεσία αγρού, μην επιτρέποντας να σας σταματούν ασήμαντες δυσκολίες, όπως ο άσχημος καιρός. (Εβραίους 10:24, 25) Ίσως μπορείτε να θυσιάσετε περισσότερο χρόνο για προσωπική μελέτη του Λόγου του Θεού. Μερικές οικογένειες το κάνουν αυτό περιορίζοντας το χρόνο που δαπανούν παρακολουθώντας τηλεοπτικά προγράμματα, ίσως έχοντας ένα βράδυ την εβδομάδα «χωρίς τηλεόραση» ή καταργώντας την τηλεόραση εντελώς. Όταν βρίσκουμε χρόνο για προσωπική μελέτη, είναι πολύ πιθανόν ότι η ‘θυσία αίνου’ με την οποία ‘κάνουμε δημόσια διακήρυξη για το όνομά του’ στις συναθροίσεις και στην υπηρεσία αγρού θα είναι θυσία εξαιρετικής ποιότητας.—Εβραίους 13:15, ΜΝΚ.

Να θυμάστε ότι το έργο κηρύγματος βρίσκεται τώρα στα τελευταία του στάδια. Σύντομα ο Θεός θα επιφέρει την κρίση του πάνω σ’ αυτόν τον άπληστο και ιδιοτελή κόσμο. (Σοφονίας 2:3) Για να συνεχίσουμε να έχουμε την εύνοια του Θεού, δεν πρέπει να είμαστε φυγόπονοι. Πρέπει ‘να παραστήσουμε τα σώματά μας θυσίαν ζώσαν, αγίαν, ευάρεστον εις τον Θεόν’. (Ρωμαίους 12:1) Ένα τέτοιο πνεύμα θα φέρει μεγάλη ευτυχία και ικανοποίηση. Θα μας βοηθήσει να αποκτήσουμε μεγαλύτερη χαρά στη διακονία μας. Και θα κάνει την καρδιά του Ιεχωβά Θεού να ευφραίνεται!—Παροιμίαι 27:11.

Διατηρήστε λοιπόν το αυτοθυσιαστικό πνεύμα! Μη διστάζετε να θυσιάσετε την άνεσή σας για χάρη των άλλων και της υποστήριξης των συμφερόντων της Βασιλείας. Ο Παύλος προτρέπει: «Μην ξεχνάτε ακόμη να κάνετε το καλό και να μοιράζεστε ό,τι έχετε με τους άλλους. Με τέτοιες θυσίες ευχαριστιέται ο Θεός».—Εβραίους 13:16, ΝΔΜ.

[Υποσημειώσεις]

[Εικόνα στη σελίδα 26]

Το να βρίσκουμε χρόνο για προσωπική μελέτη και για την υπηρεσία αγρού μπορεί να εμπερικλείει θυσίες, αλλά είναι ανταμειφτικό

[Εικόνα στη σελίδα 28]

Ο Γ. Ρ. Μπράουν και ο Τζον Κάτφορθ ευλογήθηκαν πλούσια για την αυτοθυσιαστική πορεία τους