Ορθές Ιδιότητες Χρειάζονται για Κρίσι

«Ακούετε αναμέσον των αδελφών σας και κρίνετε δικαίως αναμέσον ανθρώπου και του αδελφού αυτού και του ξένου αυτού.»—Δευτ. 1:16.

1. Ποια είναι η κυριότερη απαίτησις για κρίσι όπως την εξέφρασε ο Μωυσής στο Δευτερονόμιον 1:16, 17;

ΤΟ ΝΑ κρίνη κανείς ζητήματα που επηρεάζουν τη ζωή και τις σχέσεις των ανθρώπων είναι μια σοβαρή ευθύνη. Μέσα στη Χριστιανική εκκλησία, οι πρεσβύτεροι ιδιαίτερα πρέπει να εξετάζουν πώς εκπληρώνουν αυτή την ευθύνη. Όταν δίνετε συμβουλές ή εκδίδετε αποφάσεις, άλλο ζήτημα είναι να εκφράσετε μια γνώμη και εντελώς άλλο ζήτημα είναι να κρίνετε με δικαιοσύνη. Οι πρεσβύτεροι, για να τηρήσουν τον κανόνα του Θεού για κρίσι, πρέπει να έχουν συνεχώς υπ’ όψι τι παρήγγειλλε ο Μωυσής στους κριτάς στην εποχή του: «Ακούετε αναμέσον των αδελφών σας και κρίνετε δικαίως αναμέσον ανθρώπου και του αδελφού αυτού και του ξένου αυτού. Εν τη κρίσει δεν θέλετε αποβλέπει εις πρόσωπα· θέλετε ακούει τον μικρόν ως τον μεγάλον δεν θέλετε φοβείσθε πρόσωπον ανθρώπου· διότι η κρίσις είναι του Θεού.» (Δευτ. 1:16, 17) Είτε πρόκειται για κάποιον φαινομενικά ‘μεγάλον’ λόγω των υλικών του αγαθών, της μορφώσεως του ή μερικών μεγάλων επιτευγμάτων του, είτε πρόκειται για έναν με ‘πενιχρά μέσα’ απ’ αυτές τις αποφάσεις, οι πρεσβύτεροι πρέπει να είναι αμερόληπτοι. Ο σκοπός τους πρέπει να είναι να κάνουν ό,τι είναι ορθό, όχι στα όμματά των, αλλά σύμφωνα με τη θεία άποψι των πραγμάτων. (Παροιμ. 21:2, 3) Έτσι, η κρίσις θ’ ανήκη πράγματι στον Ιεχωβά, όπως εκφράζεται δια του Λόγου του και του επιγείου αγωγού του.

2. Γιατί είναι η σοφία αναγκαία για κρίσι και ποια αποτελέσματα προέρχονται απ’ αυτή;

² Οι πρεσβύτεροι δεν μπορούν ν’ αποφασίζουν κατάλληλα στα ζητήματα με βάσι μια περιορισμένη γνώσι. Είναι ανάγκη να έχουν την πλήρη εικόνα όταν εκδικάζουν μια υπόθεσι. Οι πρεσβύτεροι, για ν’ απομονώσουν τα κύρια σημεία και να διακρίνουν πώς ανεπτύχθη ένα πρόβλημα ή γιατί έγινε κάτι, πρέπει να κάνουν εύστοχα, διακριτικά ερωτήματα. Εκείνοι που περιλαμβάνονται σε μια υπόθεσι πρέπει να συνεργάζωνται με τους πρεσβυτέρους με το ν’ αναφέρουν όλα τα γεγονότα και όχι να κάνουν μια μεροληπτική παρουσίασι των όσων γνωρίζουν. Αυτό παρέχει τη δυνατότητα, στους πρεσβυτέρους ν’ αναφέρουν Γραφικούς νόμους σχετικούς με τα ζητήματα που έχουν προκύψει ή τα σφάλματα που εξετάζονται. Ο Σολομών ζήτησε σοφία για να εκπληρώση την ευθύνη που είχε ανατεθή σ’ αυτόν. (1 Βασ. 3:9, 12) Οι πρεσβύτεροι επίσης χρειάζονται ουράνια σοφία για να κάνουν κατάλληλη εφαρμογή αυτών που λέγει ο Λόγος του Θεού σχετικά με τις καταστάσεις τις οποίες καλούνται να χειρισθούν. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την παραγωγή δικαίων καρπών μέσα στην εκκλησία.—Ιακ. 3:17, 18.

3, 4. (α) Με ποιους τρόπους μπορούν οι πρεσβύτεροι να μιμούνται τον Ιεχωβά στην εκδήλωσι ελέους; (β) Σε ποιους άλλους εκτός από τους σφάλλοντας πρέπει να εκδηλώνουν οι πρεσβύτεροι έλεος μ’ ένα θετικό τρόπο;

³ Μια άλλη ιδιότητα που πρέπει να εκδηλώνουν οι πρεσβύτεροι σε ζητήματα κρίσεως είναι το έλεος. (Ιακ. 2:13) Πρέπει να μιμούνται τον Ιεχωβά, για τον οποίον ο ψαλμωδός έγραψε: «Καθώς σπλαγχνίζεται ο πατήρ τα τέκνα, ούτως, ο Ιεχωβά σπλαγχνίζεται τους φοβούμενους αυτόν.» (Ψαλμ. 103:13, ΜΝΚ) Όταν ο Ισραήλ εξέκλινε από την ορθή οδό, πώς ανταποκρίθηκε ο Ιεχωβά προς την ειλικρινή στάσι της καρδίας εκείνων που επιζητούσαν την εύνοια του; Εξεδήλωσε συμπάθεια, όχι απλώς μ’ έναν αρνητικό τρόπο για να μειώση την κρίσι του, αλλά μ’ ένα θετικό τρόπο για να καλύψη παραβάσεις. Η αγανάκτησίς του ήταν στιγμιαία σε σύγκρισι με τη διαρκή έκτασι του ελέους του. (Ησ. 54:7, 8) Όσο για εκείνους που ευρίσκοντο σε μειονεκτική θέσι, ο θεόπνευστος συγγραφεύς αινεί τον Ιεχωβά ως ‘διαφυλάττοντα τους ξένους· υπερασπιζόμενον τον ορφανόν και την χήραν.’—Ψαλμ. 146:9.

⁴ Ομοίως, οι πρεσβύτεροι πρέπει να φέρουν ανακούφισι, όχι μόνο στους μετανοούντας παραβάτας, αλλά και σε όλους εκείνους που βρίσκονται σε μειονεκτική θέσι. Έχομε ανάμεσα μας τους ασθενείς, τους αναπήρους, τους ηλικιωμένους και τους πτωχούς. (Ιακ. 1:27) Οι πρεσβύτεροι, λοιπόν, πρέπει να δείχνουν έλεος, όχι μόνο περιορίζοντας την αυστηρότητα των στις δικαστικές υποθέσεις εκεί όπου είναι έκδηλη η μετάνοια, αλλά εκδηλώνοντας επίσης ευγενική στοργή και οίκτον σ’ εκείνους που βρίσκονται σε ένδεια, είτε επειδή έχουν ολισθήσει σε παράβασι ή πνευματική αδυναμία είτε επειδή αντιμετωπίζουν φυσικά μειονεκτήματα.

ΕΚΔΗΛΩΣΙΣ ΕΥΣΕΒΩΝ ΙΔΙΟΤΗΤΩΝ ΣΤΗΝ ΚΡΙΣΙ

5. (α) Πώς η κατάλληλη στοργική συμβουλή επηρεάζει τα άτομα; (β) Πώς μπορούν οι πρεσβύτεροι, να χειρίζωνται τις κακές τάσεις και γιατί πρέπει να συμπεριφερώμεθα με μετριοπάθεια σε όλα τα πράγματα;

⁵ Οι πρεσβύτεροι, στις καθημερινές των σχέσεις με τους αδελφούς, πρέπει ν’ αναζητούν τα καλά σημεία των, να παρατηρούν την πρόοδο των και να είναι πρόθυμοι να επαινούν. Αυτό ενθαρρύνει σ’ αυτά τα άτομα την επιθυμία να κάνουν ακόμη καλύτερα πράγματα. Σε περιπτώσεις προσωπικής αρεσκείας, δεν πρέπει να προσπαθούν να επιβάλουν τις προσωπικές των ιδέες στους άλλους. Εκεί όπου δεν παραμερίζονται Βιβλικές αρχές, αναγνωρίζουν ότι υπάρχει έδαφος για ποικιλία σε αρέσκειες και απαρέσκειες. Αυτό συμβαίνει στον τομέα της αναψυχής, σε συνήθειες φαγητού και ποτού και σε συνήθειες ενδυμασίας και χτενίσματος. Όταν παρατηρούν μερικές τάσεις, αντί ν’ αντιδρούν με άκαμπτους κανόνες σε κάτι ανεπιθύμητο, οι διακριτικοί πρεσβύτεροι πρέπει να είναι εποικοδομητικοί, ενθαρρύνοντας εκείνο που είναι επιθυμητό. Φυσικά, όταν μερικοί δεν είναι πια μετριοπαθείς αλλά φθάνουν στα άκρα ή αρχίζουν να παραβαίνουν τον Λόγο του Θεού, τότε κάτι πρέπει να λεχθή ή να γίνη για να βοηθηθούν.—Ρωμ. 14:19-23· Τίτον 2:2-5.

6. (α) Για να παίρνωμε κατάλληλες αποφάσεις για την ενδυμασία και την κόμμωσι, ποια Γραφική συμβουλή πρέπει να σκεπτώμεθα; (β) Έχοντας υπ’ όψιν ωρισμένα σημεία των θεοπνεύστων Παροιμιών, στα μάτια τίνος πρέπει να επιζητήσουμε να βρούμε εύνοια και πώς μπορούμε να το επιτύχωμε;

⁶ Εξετάστε, παραδείγματος χάριν, το ζήτημα της αμφιέσεως. Μολονότι η Σκοπιά έχει σχολιάσει αυτό το ζήτημα κατά καιρούς, μερικοί δυσκολεύονται να σταθμίσουν τις Γραφικές αρχές που περιλαμβάνονται. Ή αναζητούν τρόπους καταστρατηγήσεως αυτών των αρχών, χρησιμοποιώντας επιχειρήματα που δεν αρμόζουν στις δεδομένες καταστάσεις. Αλλ’ αν εξετάσουν τα βασικά ζητήματα και εμβαθύνουν στα πράγματα, ο τρόπος σκέψεως των μπορεί να προσαρμοσθή. Είναι η ενδυμασία ευπρεπής και καθαρή; Είναι καλά τακτοποιημένη και σεμνή, όπως αρμόζει σ’ εκείνους που σέβονται τον Θεό; Δίνεται έμφασις στην ενδυμασία του πράου και ησυχίου πνεύματος ή μήπως στην υπερβολική σωματική εμφάνισι για να τραβά την προσοχή; (1 Τιμ. 2:9, 10· 1 Πέτρ. 3:3-5) Μήπως οι άλλοι θα επηρεασθούν δυσμενώς απ’ ό,τι φορά το άτομο; Μήπως μειώνει την αξιοπρέπεια της περιστάσεως, ιδιαίτερα αν το φορά κάποιος σ’ έναν τόπο λατρείας; (2 Κορ. 6:3, 4) Ποια είναι η ευθύνη του πατέρα ή του συζύγου που είναι κεφαλή της οικογενείας; (Κολ. 3:18-21) Αν αυτό που φορά το άτομο εγείρη αμφιβολίες ή φέρνη δυσμενή επίδρασι επάνω στην εκκλησία, ποια είναι η πορεία που συνιστάται στην Αγία Γραφή; (1 Κορ. 10:31-33) Είναι το άτομο αρκετά ταπεινό ώστε να καταπνίξη τις δικές του προτιμήσεις για ν’ αποφύγη να προσβάλη τις ευαίσθητες συνειδήσεις μερικών; (Ρωμ. 14:21) Εξετάζοντας τέτοιες ερωτήσεις και τις αρχές που περιλαμβάνονται οι πρεσβύτεροι μπορούν να τονίσουν τον Λόγο του Θεού μάλλον αντί να σπεύσουν να ορίσουν κανόνες. Θα ενθαρρύνουν εκείνο που είναι ορθό στα όμματα του Θεού, βοηθώντας τα άτομα να λάβουν αποφάσεις βασισμένες στην Αγία Γραφή παρά να στηρίζονται στη δική τους κατανόησι ή ν’ αφήνουν τα αισθήματά τους να τους κυριεύουν.—Παροιμ. 3:5-7· 12:15· 16:2.

7. (α) Αν ένα άτομο διαπράξη μικρές παραβάσεις, ποια ευκαιρία είναι ανοικτή σ’ αυτό; (β) Ποιος δείχνει η Γραφή, ότι είναι ο μόνος τρόπος για να κερδηθή η συγχώρησις;

⁷ Μερικές φορές τα άτομα σφάλλουν, διαπράττοντας μικρές παραβάσεις. Δεν απαιτείται για κάθε μικρή παράβασι να πηγαίνωμε στους πρεσβυτέρους για να ‘ξαναφτιάξωμε τις σχέσεις μας με τον Θεό.’ Τι πρέπει να γίνη, λόγου χάριν αν κάποιος χρησιμοποίησε υποτιμητική ομιλία εναντίον κάποιου σε μια μεμονωμένη περίπτωσι; Ή, ίσως κάποιος να έχασε την ψυχραιμία του σε μια περίπτωσι. Ίσως να έγινε κάποια διένεξις μ’ έναν αδελφό και επακολούθησε μια ελαφρά φιλονεικία για την οποία κατόπιν το άτομο μετενόησε. Αυτά τα επεισόδια θα μπορούσαν ν’ αναφέρωνται σ’ έναν πρεσβύτερο, αν το θέλη το άτομο. Να έχετε, όμως, υπ’ όψι σας ότι οι πρεσβύτεροι δεν είναι ‘εξομολογηταί’ τους οποίους πρέπει να πλησιάζωμε για κάθε μικρή παράβασι κάποιας αρχής. Ένας πρεσβύτερος, τον οποίο πλησιάζετε για τέτοια πράγματα, θα προσπαθήση να βοηθήση. Αλλά η συμβουλή του σε σας αυτή καθ’ εαυτή δεν θα διώρθωνε το ζήτημα σας. Λαμβάνει κάποιος συγχώρησι αν προστρέξη κατ’ ευθείαν στον Ιεχωβά με προσευχή, ομολογώντας το σφάλμα του, μετανοώντας και κατόπιν εγκαταλείποντας την εσφαλμένη πορεία.—1 Ιωάν. 1:9· Εβρ. 4:14-16.

8. Αν κάποιο άτομο κατακρίνεται από την καρδιά του για τις αμαρτίες του, πώς μπορεί να βοηθηθή, πλησιάζοντας τους πρεσβυτέρους;

⁸ ‘Εξ άλλου, οι αδελφοί που ενοχλούνται πνευματικώς για κάποιο πρόβλημα πρέπει να λαμβάνουν το θάρρος να πλησιάζουν τους πρεσβυτέρους. Αν κάποιος έχη διαπράξει σοβαρά αμαρτήματα αυτό είναι μια ένδειξις ότι υπάρχει κάποια αδυναμία που χρειάζεται διόρθωσι. Ένα άτομο μπορεί να φθάση σε σημείο που οι προσευχές του φαίνονται ότι εμποδίζονται ή στερούνται αποτελεσματικότητος· μπορεί να αισθάνεται να τον κατακρίνη η καρδιά του, και να χάση έτσι την εμπιστοσύνη και την ελευθερία του λόγου. (1 Ιωάν. 5:14· 4:17, 18) Σε τέτοιες περιπτώσεις το άτομο προτρέπεται να πλησιάση τους πρεσβυτέρους, να ομολογήση τα παραπτώματα του και να επωφεληθή από την συμβουλή και τις προσευχές των.—Ιακ. 5:14-16.

9. Πώς οι πρεσβύτεροι μπορούν να μεταχειρίζωνται από Γραφική άποψι εκείνους που ίσως γίνονται ενοχλητικοί;

⁹ Μερικές περιπτώσεις απαιτούν μακροθυμία και συγκράτησι από μέρους των πρεσβυτέρων. Η ατέλεια είναι βαθειά ριζωμένη στην ανθρώπινη οικογένεια. Αυτό μπορεί να είναι πιο έντονο στις πράξεις μερικών οι οποίοι λέγουν ή κάνουν πράγματα που είναι ενοχλητικά. Ένα άτομο, χωρίς να το καταλαβαίνη, μπορεί να γίνεται ενοχλητικό όταν πλησιάζη κατ’ επανάληψιν τους πρεσβυτέρους για κάποια μικρή ενόχλησι ή φανταστικό σφάλμα. Άλλοι μπορεί να είναι υπερβολικά επικριτικοί απέναντι των πρεσβυτέρων και του τρόπου ενεργείας των. Πώς πρέπει ν’ αντιδρά ένας πρεσβύτερος; Μπορεί ν’ ακολουθήση τη συμβουλή του Παύλου στα εδάφια 2 Τιμόθεον 2:24, 25, να είναι «πράος προς πάντας, διδακτικός, ανεξίκακος [να συγκρατή τον εαυτό του ενώπιον του κακού» (ΜΝΚ)]· κι επίσης να ‘διδάσκη μετά πραότητος τους αντιφρονούντας,’ καθόσον αντιμετωπίζει και διορθώνει τα πράγματα.

10. Όπου παρεμβάλλεται ο παράγων άγνοια, ή κάποιος παρασύρεται από μια στιγμή αδυναμίας, πώς μπορούν οι πρεσβύτεροι να εκδηλώσουν σοφία και έλεος;

¹⁰ Η συνετή πορεία δεν είναι ν’ αποδίδωμε εσπευσμένως κακά ελατήρια στους ανθρώπους. Μερικά σφάλματα γίνονται από άγνοια. Όπου συμβαίνει αυτό, το έλεος θα εκτιμηθή από εκείνον που έσφαλε. Ο Παύλος, που διέπραξε σφάλματα λόγω αγνοίας πριν από τη μεταστροφή του, ήταν ευγνώμων για το έλεος που του παρεσχέθηκε. (1 Τιμ. 1:12-15) Τι θα γίνη αν άτομα αφού γίνουν αφιερωμένοι δούλοι του Θεού, κάνουν κάποια εσφαλμένη πράξι χωρίς να το γνωρίζουν; Οι πρεσβύτεροι έχουν ευθύνη σε τέτοιες περιπτώσεις να δώσουν συμβουλή και να προσπαθήσουν να επανορθώσουν τους σφάλλοντας μ’ ένα φιλεύσπλαγχνο τρόπο.—Γαλ. 6:1.

ΦΡΟΝΤΙΖΕΤΕ ΓΙΑ ΤΑ ΣΟΒΑΡΟΤΕΡΑ ΠΑΡΑΠΤΩΜΑΤΑ

11. Ποια είναι μερικά από τα σοβαρότερα παραπτώματα που απαιτούν μια δικαστική ακρόασι και πώς αυτά συνήθως έρχονται στην προσοχή των πρεσβυτέρων;

¹¹ Οι περιπτώσεις σοβαρών σφαλμάτων απαιτούν φροντίδα από τους πρεσβυτέρους για να καθορίσουν τι απαιτείται ώστε να διαφυλαχθή η πνευματική υγεία όλων. Σ’ αυτές τις περιπτώσεις περιλαμβάνονται παραπτώματα που κατονομάζει ο απόστολος Παύλος στα εδάφια 1 Κορινθίους 6:9, 10 και Γαλάτας 5:19-21, και τα οποία παραπτώματα διέπραξε ένα άτομο μετά το βάπτισμα του. Το άτομο που έχει διαπράξει σοβαρή παράβασι του νόμου του Θεού μπορεί να προσέλθη και να ομολογήση το παράπτωμα του. Ή πιθανόν ν’ απαγγελθή μια κατηγορία σοβαρής φύσεως εις βάρος ενός μέλους της εκκλησίας. Σε τέτοιες περιπτώσεις, οι πρεσβύτεροι που υπηρετούν με δικαστική ιδιότητα πρέπει να σταθμίζουν επιμελώς τα πράγματα, γνωρίζοντας ότι ωρισμένοι παράγοντες μπορεί να κάνουν μια κατάστασι διαφορετική από μια άλλη. Αντί ν’ αποβλέπουν σε άκαμπτους κανόνες για καθοδηγία των, είναι μια ανάγκη να σκέπτονται σύμφωνα με αρχές και να κρίνουν κάθε περίπτωσί σε μια διαφορετική βάσι.

12. Για να εκδικασθή ένα ζήτημα με δικαιοσύνη, ποια είναι μερικά πράγματα τα οποία πρέπει να κάνη η δικαστική επιτροπή;

¹² Η δικαστική επιτροπή, γνωρίζοντας τι απαιτούν οι δίκαιοι κανόνες του Θεού, είναι υποχρεωμένη να συγκεντρώση όλα τα στοιχεία προτού εκδώση απόφασι. (Παροιμ. 18:13) Αν ο παραβάτης ή εκείνος που κατηγορείται δεν κάνη δημοσία ομολογία ενός σοβαρού παραπτώματος, τότε πρέπει να εξετασθούν μάρτυρες για να καθορισθή αν μια υπόθεσις είναι αληθινή ή όχι. (Δευτ. 19:15· 1 Τιμ. 5:19) Οι πρεσβύτεροι εξετάζουν επίσης τις περιστάσεις που περιβάλλουν την υπόθεσι. Μήπως δεν έτυχαν προσοχής προηγούμενες συμβουλές. Μήπως οι μαρτυρίες καταδεικνύουν ότι η πράξις ήταν εκούσια ή πρόκειται για κατά συνήθεια αμαρτία; Αυτοί οι παράγοντες επηρεάζουν τον τρόπο χειρισμού της υποθέσεως. Εξετάζοντας με προσευχή όλα τα γεγονότα και τις περιστάσεις και σκεπτόμενοι με βάσι τον νόμο του Θεού, μπορούν συνήθως οι πρεσβύτεροι να εκδώσουν μια σταθερή απόφασι.

13. (α) Ποιον αντικειμενικό σκοπό πρέπει να έχουν ο προσπάθειες της δικαστικής επιτροπής, και πώς το εδάφιο Ματθαίος 18:17 δείχνει ότι η ανταπόκρισις του παραβάτου επηρεάζει την απόφασι που θα εκδοθή για την περίπτωσί του; (β) Γιατί η πράξις της αποκοπής είναι αναγκαία σε ωρισμένες περιπτώσεις;

¹³ Ακόμη κι αν ο πταίστης είναι ένοχος σοβαρού παραπτώματος, οι πρεσβύτεροι κατανοούν ότι σκοπός τους είναι να βοηθήσουν έναν ο οποίος περιέπεσε σε μια εσφαλμένη πορεία, όπου αυτό είναι δυνατόν. Αν αυτός ‘τους ακούση’ και δείξη αληθινή μετάνοια, αυτό μπορεί να έχη ως αποτέλεσμα να ‘κερδηθή’ το άτομο αυτό ως αδελφός και ν’ αποφύγη την αποκοπή. (Ματθ. 18:15-17) Αλλιώς, οι πρεσβύτεροι δεν μπορούν να εξακολουθήσουν να του φέρονται με έλεος, διότι αυτό θα έδειχνε παράβλεψι των αρχών δικαιοσύνης και αγιότητος του Θεού. Ένας τέτοιος αμετανόητος πταίστης, αν επιτραπή να παραμείνη ανάμεσα στον λαό του Θεού, θα έχη κακή επίδρασι στο πνεύμα της εκκλησίας. (1 Κορ. 5:3-6) Σε τέτοιες περιπτώσεις, η πράξις της αποκοπής ξεκαθαρίζει τη μομφή και διατηρεί την αγνότητα της Χριστιανικής εκκλησίας.

14. Γιατί η συνεργασία με άλλους ικανούς πρεσβυτέρους αποτελεί κατά καιρούς μια σοφή πορεία όπως δείχνει το εδάφιο Παροιμίαι 13:10;

¹⁴ Υπάρχουν και περιπτώσεις, όμως, στις οποίες οι απόψεις μιας ωρισμένης περιπτώσεως έχουν ανάγκη διευκρινίσεως. Αντί να ληφθή βιαστικά, μια απόφασις, τι μπορεί να γίνη για να είναι βέβαιο ότι ελήφθη μια δίκαιη απόφασις; Αν συμβουλευθούν άλλους ικανούς πρεσβυτέρους της εκκλησίας μπορεί να βοηθηθούν να φθάσουν σ’ ένα λογικό συμπέρασμα, ιδιαίτερα αν οι πρεσβύτεροι που χειρίζονται το πρόβλημα έχουν λιγώτερη πείρα. (Παροιμ. 13:10) Αν το ζήτημα και πάλι δεν μπορεί να λυθή, μπορούν να κληθούν να βοηθήσουν με τις παρατηρήσεις των και άλλοι πεπειραμένοι πρεσβύτεροι της περιοχής ή ο περιοδεύων επίσκοπος, αν τύχη να βρίσκεται στην περιοχή. Αυτοί οι πρεσβύτεροι μπορεί να είχαν χειρισθή κάποιο παρόμοιο πρόβλημα και θα μπορέσουν να παράσχουν πολύτιμες συμβουλές.

15. Πώς είναι δυνατόν, άτομα που είχαν άλλοτε αποκοπή, να έχουν τώρα μια καλή σχέσι με το λαό του Ιεχωβά, σύμφωνα με τα παρατιθέμενα σ’ αυτήν την παράγραφο εδάφια;

¹⁵ Πολλοί από εκείνους που άλλοτε είχαν αποκοπή είναι τώρα και πάλι με τον λαό του Ιεχωβά. Ως παραβάται που μετενόησαν, έτυχαν ελέους, καθάρισαν τη ζωή τους και επέστρεψαν στον Ιεχωβά. (Ησ. 55:7) Η ευλογία του Θεού υπήρξε έκδηλη στην περίπτωσι εκείνων οι οποίοι δέχθηκαν την ενέργεια του Ιεχωβά με μια ταπεινωμένη καρδιά. Άλλοι οι οποίοι είναι τώρα αποκομμένοι λόγω δικαστικής ενεργείας της εκκλησίας, μπορεί τώρα να έχουν συνετισθή και να επιθυμούν να επιστρέψουν στον Ιεχωβά.—Λουκ. 15:17, 18.

16. Ποιο πράγμα ενδιαφέρεται η δικαστική επιτροπή να διακρίνη όταν αποκομμένα άτομα ζητούν να επανενταχθούν, και ποια ερωτήματα εξετάζει;

¹⁶ Οι πρεσβύτεροι, εξετάζοντας αιτήματα επανεντάξεως, πρέπει να είναι ισορροπημένοι. Δεν πρόκειται απλώς για ζήτημα επανεντάξεως ενός ατόμου απλώς και μόνο λόγω του αιτήματος του. Πρέπει να υπάρχη μια Γραφική βάσις για την αποκατάστασι ενός τέτοιου ατόμου που έσφαλε κι έφερε μομφή στο όνομα του Ιεχωβά και στην εκκλησία. Οι πρεσβύτεροι, λοιπόν, προτού λάβουν οποιαδήποτε απόφασι, πρέπει να καθορίσουν αν ο πταίστης μετανόησε πραγματικά. Έχει κάνει έργα άξια μετανοίας; (Πράξ. 26:20) Προφανώς, αυτό σημαίνει περισσότερα από λόγια. Τα έργα πρέπει να είναι φανερά. Ποια είναι η διαγωγή αυτού του ατόμου; Για πόσον καιρό; Τι δείχνει η κατάστασις της καρδιάς του; Μελετά επιμελώς τον Λόγο του Θεού και προσπαθεί να τον εφαρμόζη για να διορθώση την πορεία της ζωής του; (Ιερεμ. 10:23, 24) Κατανοεί πραγματικά ότι το σφάλμα του ήταν εναντίον του Ιεχωβά; Έχει κάνει αξιόλογες αλλαγές προς το καλύτερο, δείχνοντας ότι υποκινήθηκε από ευσεβή θλίψι κι όχι από απλή λύπη επειδή αποκαλύφθηκε; Αυτά είναι ερωτήματα που πρέπει να τα έχουν υπ’ όψι οι πρεσβύτεροι όταν μιλούν με το άτομο. Τότε θα είναι σε μια πολύ καλύτερη θέσι ν’ αποφασίσουν αν υπάρχουν λόγοι για την επανένταξί του ή όχι.

17. (α) Πώς μπορούν να ενεργούν οι πρεσβύτεροι μ’ ένα δίκαιο, συνετό και ελεήμονα τρόπο; (β) Ποιο όφελος θα έχουν έτσι οι ίδιοι οι πρεσβύτεροι;

¹⁷ Σε μερικές περιπτώσεις μπορεί να εδόθησαν ωρισμένες αντιφατικές μαρτυρίες όταν ακούσθηκαν αρχικά κατηγορίες εναντίον ενός ατόμου. Οι πρεσβύτεροι πρέπει να προσέχουν να μη καταφεύγουν σε ακρότητες προσπαθώντας να εκμαιεύσουν μια λεπτομερή ομολογία αμαρτιών οι οποίες δεν έχουν αποδειχθή τόσο σαφώς. Εξετάστε το γενικό πρότυπο, αν το άτομο είναι μετανοημένο για το σφάλμα για το οποίο πραγματικά ήταν ένοχο και για το οποίο υπήρχε σαφής μαρτυρία. Σε περιπτώσεις εμπορικών συναλλαγών ή χρεών που δεν έχουν ακόμα πληρωθή, μπορεί να μην είναι ανάγκη να επιμένετε να τακτοποιηθούν αυτά ως προϋπόθεσις για την επανένταξι του ατόμου σε κάθε περίπτωσι, όπως, λόγου χάριν, εκεί όπου περιλαμβάνεται κάποια απάτη. Οι πρεσβύτεροι, όμως, αν συμφωνούν όλοι, μπορούν να βοηθήσουν να γίνη κάτι λογικό για να επέλθη μια τακτοποίησις. Η καλή κρίσις και το αίσθημα της δικαιοσύνης πρέπει συνετά να σταθμίζωνται με το έλεος. (Ιακ. 2:13) Έτσι, οι πρεσβύτεροι μπορούν ν’ αναμένουν να τους παρασχεθή έλεος αν αυτοί κριθούν σε κάποιο μελλοντικό καιρό.

ΕΠΩΦΕΛΕΙΣΘΕ ΤΩΡΑ ΚΑΙ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ

18. Τι μπορούμε να κάνωμε όλοι καθώς παρατηρούμε το πρότυπο της θείας δικαιοσύνης και πώς αυτό θα μας ωφελήση και τώρα και στο μέλλον;

¹⁸ Όλοι μας έχομε σοβαρούς λόγους να είμεθα ευγνώμονες για τη διευθέτησι που έκαμε ο Ιεχωβά μεταξύ του λαού του αυτές τις έσχατες ημέρες. Οι πρεσβύτεροι, ως κριταί και σύμβουλοι, έχουν αναλάβει την ευθύνη να μας βοηθήσουν να συμμορφωθούμε με τον θείο κανόνα της δικαιοσύνης. Εμείς, με τη σειρά μας, έχομε υποχρέωσι να δείξωμε κατάλληλο σεβασμό σ’ εκείνους που κρίνουν με ευσεβείς ιδιότητες. Πώς μπορούμε καλύτερα να το κάνωμε αυτό; Με την πρόθυμη ανταπόκρισί μας στις Γραφικές συμβουλές και την εθελουσία υποταγή μας στη θεοκρατική τάξι. (Εβρ. 13:17) Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την πνευματική μας προστασία και ευημερία τώρα, μέσα σ’ έναν άνομο κόσμο. Καταδεικνύει επίσης τη ζωηρή επιθυμία μας να βρισκώμεθα μέσα στα πλαίσια των θείων απαιτήσεων ενόσω εκζητούμε τη θεία επιδοκιμασία και προετοιμαζόμεθα για ζωή στη Νέα Τάξι.