Κεφάλαιο 123

‘Ιδού! Ο Άνθρωπος!’

ΕΠΕΙΔΗ έχει εντυπωσιαστεί από τη συμπεριφορά του Ιησού και έχει αναγνωρίσει την αθωότητά του, ο Πιλάτος επιδιώκει να τον ελευθερώσει μ’ έναν άλλον τρόπο. ‘Έχετε ένα έθιμο’, λέει στο πλήθος, ‘σύμφωνα με το οποίο πρέπει να σας ελευθερώσω κάποιον το πάσχα’.

Ο Βαραββάς, ένας διαβόητος φονιάς, είναι κι αυτός φυλακισμένος, έτσι ο Πιλάτος ρωτάει: ‘Ποιον θέλετε να σας ελευθερώσω, τον Βαραββά ή τον Ιησού, τον λεγόμενο Χριστό;’

Οι αρχιερείς, που έχουν ξεσηκώσει τους ανθρώπους, τους πείθουν να ζητήσουν να αφεθεί ελεύθερος ο Βαραββάς, αλλά να θανατωθεί ο Ιησούς. Ο Πιλάτος δεν παραιτείται των προσπαθειών και αποκρίνεται ρωτώντας ξανά: ‘Ποιον από τους δυο θέλετε να σας ελευθερώσω;’

‘Τον Βαραββά’, φωνάζουν αυτοί.

‘Τι να κάνω λοιπόν τον Ιησού, τον λεγόμενο Χριστό;’ ρωτάει ο Πιλάτος απεγνωσμένα.

Εκείνοι απαντούν με μια εκκωφαντική κραυγή: ‘Να κρεμαστεί στο ξύλο!’ ‘Κρέμασε! Κρέμασέ τον!’

Γνωρίζοντας ότι απαιτούν το θάνατο ενός αθώου ανθρώπου, ο Πιλάτος τούς λέει παρακλητικά: ‘Γιατί, τι κακό έκανε αυτός ο άνθρωπος; Δεν βρήκα τίποτα σ’ αυτόν που ν’ αξίζει το θάνατο· γι’ αυτό θα του επιβάλω κάποια τιμωρία και θα τον αφήσω ελεύθερο’.

Παρ’ όλες τις προσπάθειές του, το εξαγριωμένο πλήθος, παρακινούμενο από τους θρησκευτικούς του ηγέτες, συνεχίζει να ουρλιάζει: ‘Να κρεμαστεί!’ Επηρεασμένο από τους ιερείς, το πλήθος έχει γίνει έξαλλο και θέλει αίμα. Και να σκεφτεί κανείς ότι, μόλις πέντε μέρες νωρίτερα, μερικοί απ’ αυτούς ήταν πιθανώς ανάμεσα σ’ εκείνους που υποδέχθηκαν τον Ιησού στην Ιερουσαλήμ ως Βασιλιά! Ενώ συμβαίνουν όλα αυτά, οι μαθητές του Ιησού, αν είναι παρόντες, παραμένουν σιωπηλοί και αφανείς.

Ο Πιλάτος, βλέποντας ότι οι εκκλήσεις του δεν ωφελούν, αλλά αντίθετα δημιουργείται αναταραχή, παίρνει νερό και πλένει τα χέρια του μπροστά στο πλήθος, και λέει: ‘Εγώ είμαι αθώος από το αίμα αυτού του ανθρώπου. Αυτό είναι δικό σας ζήτημα’. Τότε ο λαός απαντάει: ‘Το αίμα του να έρθει πάνω μας και πάνω στα παιδιά μας’.

Έτσι ο Πιλάτος, σύμφωνα με τις απαιτήσεις τους—και επειδή θέλει περισσότερο να ικανοποιήσει το πλήθος παρά να κάνει αυτό που γνωρίζει ότι είναι σωστό—αφήνει ελεύθερο τον Βαραββά. Παίρνει τον Ιησού και βάζει να τον γδύσουν και κατόπιν να τον μαστιγώσουν. Αυτή δεν είναι συνηθισμένη μαστίγωση. Το Περιοδικό του Αμερικανικού Ιατρικού Συλλόγου (The Journal of the American Medical Association) περιγράφει το ρωμαϊκό τρόπο μαστίγωσης:

«Το συνηθισμένο όργανο ήταν ένα κοντό μαστίγιο (φραγγέλιο) με πολλά μονά ή πλεγμένα δερμάτινα λουριά διαφόρων μεγεθών, στα οποία είχαν δεθεί κατά διαστήματα μικρά σιδερένια μπαλάκια ή αιχμηρά κομμάτια από κόκαλα προβάτων. . . . Καθώς οι Ρωμαίοι στρατιώτες χτυπούσαν επανειλημμένα την πλάτη του θύματος με όλη τους τη δύναμη, τα σιδερένια μπαλάκια προξενούσαν μεγάλους μώλωπες, και τα δερμάτινα λουριά και τα κόκαλα από τα πρόβατα έκοβαν το δέρμα και τους υποδόριους ιστούς. Μετά, καθώς η μαστίγωση συνεχιζόταν, ο τεμαχισμός έφτανε μέχρι τους σκελετικούς μυς που βρίσκονταν από κάτω, κι έτσι δημιουργούνταν τρεμάμενες κορδέλες από σάρκα που αιμορραγούσε».

Έπειτα απ’ αυτή τη βασανιστική μαστίγωση, παίρνουν τον Ιησού μέσα στο αρχοντικό του κυβερνήτη, και συγκαλείται όλο το σώμα των στρατιωτών. Εκεί οι στρατιώτες τον κακομεταχειρίζονται ακόμα περισσότερο πλέκοντάς του ένα αγκάθινο στεφάνι για στέμμα και πιέζοντάς το πάνω στο κεφάλι του. Του βάζουν ένα καλάμι στο δεξί του χέρι και τον ντύνουν μ’ ένα πορφυρό ένδυμα, σαν αυτό που φορούν οι βασιλιάδες. Μετά του λένε χλευαστικά: ‘Χαίρε, Βασιλιά των Ιουδαίων!’ Επίσης, τον φτύνουν και τον χαστουκίζουν. Παίρνουν αυτό το σκληρό καλάμι που κρατάει στο χέρι του, και μ’ αυτό τον χτυπούν στο κεφάλι, μπήγοντας έτσι ακόμα πιο βαθιά στο δέρμα του τα μυτερά αγκάθια από το ταπεινωτικό του «στέμμα».

Η καταπληκτική αξιοπρέπεια και η δύναμη που εκδηλώνει ο Ιησούς ενόσω αντιμετωπίζει αυτή την κακομεταχείριση εντυπωσιάζει τόσο πολύ τον Πιλάτο ώστε υποκινείται να κάνει άλλη μια απόπειρα για να τον γλιτώσει. ‘Να! Τον φέρνω έξω σ’ εσάς για να καταλάβετε ότι εγώ δεν του βρίσκω κανένα σφάλμα’, λέει στο πλήθος. Πιθανόν να φαντάζεται ότι η θέα της κατάστασης του Ιησού έπειτα απ’ αυτά τα βασανιστήρια θα μαλακώσει τις καρδιές τους. Καθώς ο Ιησούς στέκεται μπροστά στον άκαρδο όχλο, φορώντας το αγκάθινο στεφάνι και το πορφυρό ιμάτιο, και με το πρόσωπό του που αιμορραγεί, χαραγμένο από τον πόνο, ο Πιλάτος λέει: ‘Ιδού! Ο άνθρωπος!’

Αν και είναι μωλωπισμένος και χτυπημένος άσχημα, εδώ στέκεται η πιο εξέχουσα μορφή όλης της ιστορίας, αληθινά ο μεγαλύτερος άνθρωπος που έζησε ποτέ! Ναι, ο Ιησούς δείχνει γαλήνια αξιοπρέπεια και ηρεμία που αποκαλύπτει ένα μεγαλείο το οποίο ακόμα και ο Πιλάτος αναγκάζεται να αναγνωρίσει, επειδή τα λόγια του όπως φαίνεται αποτελούν ένα μείγμα τόσο σεβασμού όσο και λύπης. Ιωάννης 18:39–19:5· Ματθαίος 27:15-17, 20-30· Μάρκος 15:6-19· Λουκάς 23:18-25.

▪ Με ποιον τρόπο αποπειράται ο Πιλάτος να ελευθερώσει τον Ιησού;

▪ Πώς προσπαθεί ο Πιλάτος να απαλλάξει τον εαυτό του από την ευθύνη;

▪ Τι περιλαμβάνεται στη μαστίγωση;

▪ Πώς περιγελούν τον Ιησού αφού τον μαστιγώνουν;

▪ Ποια επιπλέον απόπειρα κάνει ο Πιλάτος για να ελευθερώσει τον Ιησού;