Να Εκτιμάτε Δεόντως το Δώρο της Ζωής Σας

«Το αίμα του Χριστού . . . θα καθαρίσει τη συνείδησή μας από νεκρά έργα για να αποδίδουμε ιερή υπηρεσία προς τον ζωντανό Θεό».—ΕΒΡΑΙΟΥΣ 9:14.

1. Ποια πράγματα αποδεικνύουν ότι θεωρούμε τη ζωή εξαιρετικά πολύτιμη;

ΑΝ ΣΑΣ ζητούσαν να καθορίσετε πόσο αξίζει η ζωή σας, τι θα λέγατε; Θεωρούμε τη ζωή εξαιρετικά πολύτιμη—τόσο τη δική μας όσο και των άλλων, όπως αποδεικνύεται από το ότι μπορεί να πηγαίνουμε στο γιατρό όταν αρρωσταίνουμε ή για να κάνουμε τακτικά εξετάσεις. Θέλουμε να παραμένουμε ζωντανοί και υγιείς. Ακόμα και τα περισσότερα άτομα που είναι ηλικιωμένα ή ανάπηρα δεν θέλουν να πεθάνουν, θέλουν να παραμείνουν στη ζωή.

2, 3. (α) Ποια υποχρέωση τονίζει το εδάφιο Παροιμίες 23:22; (β) Πώς περιλαμβάνεται ο Θεός στην υποχρέωση που αναφέρεται στο εδάφιο Παροιμίες 23:22;

² Ο βαθμός στον οποίο θεωρείτε τη ζωή πολύτιμη επηρεάζει τις σχέσεις σας με τους άλλους. Για παράδειγμα, ο Λόγος του Θεού δίνει την εντολή: «Άκου τον πατέρα σου που προκάλεσε τη γέννησή σου και μην καταφρονείς τη μητέρα σου επειδή έχει γεράσει». (Παροιμίες 23:22) Το ρήμα “ακούω” περιλαμβάνει περισσότερα από την απλή ακρόαση λόγων. Αυτή η παροιμία σημαίνει να ακούει κάποιος και κατόπιν να υπακούει. (Έξοδος 15:26· Δευτερονόμιο 7:12· 13:18· 15:5· Ιησούς του Ναυή 22:2· Ψαλμός 81:13) Γιατί λέει ο Λόγος του Θεού ότι πρέπει να ακούτε; Όχι απλώς επειδή ο πατέρας και η μητέρα σας είναι μεγαλύτεροι από εσάς σε ηλικία ή έχουν περισσότερη πείρα. Ο λόγος που αναφέρεται είναι ότι αυτοί “προκάλεσαν τη γέννησή σας”. Ορισμένες μεταφράσεις αποδίδουν αυτό το εδάφιο ως εξής: «Άκου τον πατέρα σου που σου έδωσε ζωή». Εύλογα, αν θεωρείτε τη ζωή σας πολύτιμη, αισθάνεστε υποχρέωση απέναντι στην πηγή αυτής της ζωής.

³ Βέβαια, αν είστε αληθινοί Χριστιανοί, αναγνωρίζετε τον Ιεχωβά ως την πρωταρχική Πηγή της ζωής σας. Από εκείνον “έχετε τη ζωή” αυτή καθαυτή. Μπορείτε να “κινείστε”, ενεργώντας ως πλάσμα προικισμένο με αισθήσεις. Επίσης, τώρα “υπάρχετε” και μπορείτε να σκέφτεστε ή να σχεδιάζετε το μέλλον, περιλαμβανομένης και της αιώνιας ζωής. (Πράξεις 17:28· Ψαλμός 36:9· Εκκλησιαστής 3:11) Σε αρμονία με το εδάφιο Παροιμίες 23:22, είναι ορθό να “ακούτε” τον Θεό υπάκουα, επιθυμώντας να αντιληφθείτε τη δική του άποψη για τη ζωή και να ενεργείτε σύμφωνα με αυτήν αντί να προτιμάτε οποιαδήποτε άλλη αξιολόγηση της ζωής.

Να Δείχνετε Σεβασμό για τη Ζωή

4. Πώς προέκυψε το ζήτημα του σεβασμού της ζωής στο ξεκίνημα της ιστορίας του ανθρώπου;

⁴ Στο ξεκίνημα της ιστορίας του ανθρώπου, ο Ιεχωβά κατέστησε σαφές ότι δεν έχει επιτρέψει στους ανθρώπους να χρησιμοποιούν (ή να καταχρώνται) τη ζωή με οποιονδήποτε τρόπο θα ήθελαν οι ίδιοι. Κυριευμένος από φθονερή οργή, ο Κάιν αφαίρεσε μια αθώα ζωή, τη ζωή του αδελφού του, του Άβελ. Πιστεύετε ότι ο Κάιν είχε το δικαίωμα να πάρει μια τέτοια απόφαση σχετικά με τη ζωή; Ο Θεός δεν είχε αυτή την άποψη, και έτσι κάλεσε τον Κάιν να λογοδοτήσει: «Τι έκανες; Άκου! Το αίμα του αδελφού σου κραυγάζει προς εμένα από τη γη». (Γένεση 4:10) Προσέξτε ότι το αίμα του Άβελ που βρισκόταν στη γη αντιπροσώπευε τη ζωή του, η οποία είχε χαθεί πρόωρα με τόσο βάναυσο τρόπο, και κραύγαζε προς τον Θεό για εκδίκηση.—Εβραίους 12:24.

5. (α) Ποια απαγόρευση έθεσε ο Θεός στις ημέρες του Νώε, και ποιον αφορούσε αυτή; (β) Με ποια έννοια αποτέλεσε αυτή η απαγόρευση σημαντικό βήμα;

⁵ Μετά τον Κατακλυσμό, η ανθρωπότητα έκανε μια νέα αρχή με οχτώ μόνο ψυχές. Σε μια δήλωσή του που αφορούσε όλους τους ανθρώπους, ο Θεός αποκάλυψε περισσότερα σχετικά με την αξία που προσδίδει στη ζωή και στο αίμα. Είπε ότι οι άνθρωποι μπορούσαν να τρώνε το κρέας ζώων, αλλά έθεσε τον εξής περιορισμό: «Κάθε κινούμενο ζώο που είναι ζωντανό μπορεί να χρησιμεύει ως τροφή για εσάς. Όπως έκανα και με τη χλωρή βλάστηση, σας τα δίνω όλα. Αλλά κρέας με την ψυχή του—το αίμα του—δεν πρέπει να φάτε». (Γένεση 9:3, 4) Σύμφωνα με την ερμηνεία που δίνουν ορισμένοι Εβραίοι, αυτό σήμαινε ότι οι άνθρωποι δεν έπρεπε να τρώνε το κρέας ή το αίμα ενός ζώου που ήταν ακόμα ζωντανό. Αργότερα όμως φάνηκε ξεκάθαρα ότι αυτό που απαγόρευσε στην προκειμένη περίπτωση ο Θεός ήταν η κατανάλωση αίματος για τη συντήρηση της ζωής. Επιπλέον, η εντολή που έδωσε ο Θεός διαμέσου του Νώε αποτέλεσε μεγάλο βήμα προς την εκπλήρωση του υψηλού σκοπού Του σχετικά με το αίμα—ενός σκοπού ο οποίος θα επέτρεπε στους ανθρώπους να αποκτήσουν αιώνια ζωή.

6. Διαμέσου του Νώε, πώς τόνισε ο Θεός την άποψή Του για την αξία της ζωής;

⁶ Ο Θεός συνέχισε: «Το αίμα σας των ψυχών σας θα ζητήσω πίσω. Από το χέρι κάθε ζωντανού πλάσματος θα το ζητήσω πίσω· και από χέρι ανθρώπου, από το χέρι καθενός που είναι αδελφός του, θα ζητήσω πίσω την ψυχή του ανθρώπου. Όποιος χύσει αίμα ανθρώπου, από άνθρωπο θα χυθεί το αίμα του, γιατί κατά την εικόνα του Θεού έκανε εκείνος τον άνθρωπο». (Γένεση 9:5, 6) Από αυτή τη δήλωση, που έγινε προς ολόκληρη την ανθρώπινη οικογένεια, καταλαβαίνετε ότι ο Θεός θεωρεί πως το αίμα ενός ανθρώπου αντιπροσωπεύει τη ζωή του. Ο Δημιουργός δίνει ζωή στο άτομο, και κανείς δεν πρέπει να αφαιρέσει αυτή τη ζωή, την οποία αντιπροσωπεύει το αίμα. Αν, όπως ο Κάιν, κάποιος διαπράξει φόνο, ο Δημιουργός έχει το δικαίωμα να “ζητήσει πίσω” τη ζωή του δολοφόνου.

7. Γιατί θα πρέπει να μας ενδιαφέρει η δήλωση που έκανε ο Θεός στον Νώε σχετικά με το αίμα;

⁷ Με τη δήλωσή του αυτή, ο Θεός έδωσε στους ανθρώπους την εντολή να μην κάνουν κακή χρήση του αίματος. Αναρωτηθήκατε ποτέ γιατί; Ναι, τι κρυβόταν πίσω από την άποψη του Θεού για το αίμα; Στην πραγματικότητα, η απάντηση περιλαμβάνει μια από τις πιο σημαντικές διδασκαλίες της Αγίας Γραφής. Αποτελεί επίκεντρο του Χριστιανικού αγγέλματος, αν και πολλές εκκλησίες του Χριστιανικού κόσμου την αγνοούν εσκεμμένα. Ποια είναι αυτή η διδασκαλία, και πώς περιλαμβάνεται η ζωή σας, οι αποφάσεις σας και οι πράξεις σας;

Αίμα—Πώς θα Μπορούσε να Χρησιμοποιηθεί;

8. Μέσα στο Νόμο, ποιον περιορισμό έθεσε ο Ιεχωβά ως προς τη χρήση του αίματος;

⁸ Ο Ιεχωβά αποκάλυψε περισσότερες λεπτομέρειες για τη ζωή και το αίμα όταν έδωσε στον Ισραήλ τον κώδικα του Νόμου. Τότε έκανε άλλο ένα βήμα προς την εκπλήρωση του σκοπού του. Πιθανόν να γνωρίζετε ότι ο Νόμος απαιτούσε να φέρνονται στον Θεό προσφορές, όπως σιτηρά, λάδι και κρασί. (Λευιτικό 2:1-4· 23:13· Αριθμοί 15:1-5) Προβλέπονταν επίσης θυσίες ζώων. Ο Θεός είπε για αυτές: «Η ψυχή της σάρκας είναι στο αίμα, και εγώ ο ίδιος το έβαλα πάνω στο θυσιαστήριο για εσάς προκειμένου να γίνεται εξιλέωση για τις ψυχές σας, επειδή το αίμα είναι που κάνει εξιλέωση μέσω της ψυχής που είναι σε αυτό. Γι’ αυτό είπα στους γιους του Ισραήλ: “Καμιά ψυχή από εσάς δεν πρέπει να φάει αίμα”». Ο Ιεχωβά πρόσθεσε ότι αν κάποιος, για παράδειγμα ένας κυνηγός ή ένας αγρότης, σκότωνε κάποιο ζώο για τροφή, έπρεπε να στραγγίξει το αίμα και να το σκεπάσει με χώμα. Η γη είναι το υποπόδιο του Θεού, και χύνοντας το αίμα στη γη, το άτομο αναγνώριζε ότι η ζωή επέστρεφε στον Ζωοδότη.—Λευιτικό 17:11-13· Ησαΐας 66:1.

9. Ποια ήταν η μόνη χρήση του αίματος που προβλεπόταν από το Νόμο, και ποιος ήταν ο σκοπός της;

⁹ Εκείνος ο νόμος δεν ήταν απλώς θρησκευτικές τελετουργίες που δεν έχουν σημασία για εμάς. Προσέξατε γιατί οι Ισραηλίτες δεν έπρεπε να καταναλώνουν αίμα; Ο Θεός είπε: «Γι’ αυτό είπα στους γιους του Ισραήλ: “Καμιά ψυχή από εσάς δεν πρέπει να φάει αίμα”». Ποιος ήταν ο λόγος; «Εγώ ο ίδιος . . . έβαλα [το αίμα] πάνω στο θυσιαστήριο για εσάς προκειμένου να γίνεται εξιλέωση για τις ψυχές σας». Αντιλαμβάνεστε τώρα ότι αυτό μας δίνει ενόραση στο λόγο για τον οποίο ο Θεός είπε στον Νώε ότι οι άνθρωποι δεν έπρεπε να τρώνε αίμα; Ο Δημιουργός αποφάσισε να θεωρεί ότι το αίμα έχει εξέχουσα σημασία, ξεχωρίζοντάς το για μία ειδική χρήση η οποία θα μπορούσε να σώσει πολλές ζωές. Επρόκειτο να παίξει ζωτικό ρόλο στην κάλυψη αμαρτιών (εξιλέωση). Γι’ αυτό λοιπόν, υπό το Νόμο, η μόνη εξουσιοδοτημένη από τον Θεό χρήση του αίματος ήταν στο θυσιαστήριο, ώστε να γίνεται εξιλέωση για τις ζωές των Ισραηλιτών που εκζητούσαν τη συγχώρηση του Ιεχωβά.

10. Γιατί το αίμα των ζώων δεν μπορούσε να οδηγήσει σε πλήρη συγχώρηση, αλλά ποια υπενθύμιση παρείχαν οι θυσίες υπό το Νόμο;

¹⁰ Αυτή η αντίληψη δεν είναι ξένη προς τη Χριστιανοσύνη. Αναφερόμενος σε αυτό το θεϊκά καθορισμένο χαρακτηριστικό του Νόμου, ο Χριστιανός απόστολος Παύλος έγραψε: «Σχεδόν τα πάντα καθαρίζονται με αίμα σύμφωνα με το Νόμο, και αν δεν χυθεί αίμα δεν γίνεται συγχώρηση». (Εβραίους 9:22) Ο Παύλος διευκρίνισε ότι οι απαιτούμενες θυσίες δεν έκαναν τους Ισραηλίτες τέλειους, αναμάρτητους ανθρώπους. Όπως έγραψε, «με αυτές τις θυσίες υπάρχει υπενθύμιση των αμαρτιών κάθε χρόνο, γιατί δεν είναι δυνατόν το αίμα ταύρων και τράγων να αφαιρεί αμαρτίες». (Εβραίους 10:1-4) Ωστόσο, αυτές οι θυσίες ήταν χρήσιμες. Υπενθύμιζαν στους Ισραηλίτες ότι ήταν αμαρτωλοί και ότι χρειάζονταν κάτι περισσότερο για να λάβουν πλήρη συγχώρηση. Αν όμως το αίμα που αντιπροσώπευε τις ζωές των ζώων δεν μπορούσε να καλύψει πλήρως τις αμαρτίες των ανθρώπων, θα μπορούσε κάποιο άλλο αίμα να το κάνει αυτό;

Η Λύση που Πρόσφερε ο Ζωοδότης

11. Πώς γνωρίζουμε ότι οι θυσίες με αίμα ζώων έστρεφαν την προσοχή σε κάτι άλλο;

¹¹ Στην πραγματικότητα, ο Νόμος έστρεφε την προσοχή σε κάτι ασύγκριτα πιο αποτελεσματικό ως προς την εκπλήρωση του θελήματος του Θεού. Ο Παύλος ρώτησε: «Γιατί, λοιπόν, ο Νόμος;» Ο ίδιος απάντησε: «Προστέθηκε για να κάνει φανερές τις παραβάσεις, μέχρι να έρθει το σπέρμα στο οποίο είχε δοθεί η υπόσχεση· και διαβιβάστηκε μέσω αγγέλων με το χέρι ενός μεσίτη [του Μωυσή]». (Γαλάτες 3:19) Παρόμοια, ο Παύλος έγραψε: «Ο Νόμος έχει σκιά των καλών μελλοντικών πραγμάτων, αλλά όχι την ίδια την ουσία των πραγμάτων».—Εβραίους 10:1.

12. Όσον αφορά το αίμα, πώς μπορούμε να διακρίνουμε την αποκάλυψη του σκοπού του Θεού;

¹² Συνοψίζοντας, ας θυμηθούμε ότι στις ημέρες του Νώε ο Θεός αποφάσισε πως, ενώ οι άνθρωποι μπορούσαν να τρώνε κρέας ζώων για τη συντήρηση της ζωής, δεν μπορούσαν να καταναλώνουν αίμα. Αργότερα, ο Θεός δήλωσε ότι «η ψυχή της σάρκας είναι στο αίμα». Ναι, ο Θεός αποφάσισε να θεωρεί ότι το αίμα αντιπροσωπεύει τη ζωή και είπε: «Εγώ ο ίδιος . . . έβαλα [το αίμα] πάνω στο θυσιαστήριο για εσάς προκειμένου να γίνεται εξιλέωση για τις ψυχές σας». Επρόκειτο, όμως, να γίνουν και άλλες θαυμαστές αποκαλύψεις του σκοπού του Θεού. Ο Νόμος προσκίαζε καλά μελλοντικά πράγματα. Τι πράγματα;

13. Γιατί ήταν σημαντικός ο θάνατος του Ιησού;

¹³ Η πραγματικότητα επικεντρωνόταν στο θάνατο του Ιησού Χριστού. Γνωρίζετε ότι ο Ιησούς βασανίστηκε και κρεμάστηκε στο ξύλο. Πέθανε σαν εγκληματίας. Ο Παύλος έγραψε: «Ο Χριστός, ενώ εμείς ήμασταν ακόμη αδύναμοι, πέθανε για ασεβείς ανθρώπους στον προσδιορισμένο καιρό. . . . Ο Θεός συστήνει τη δική του αγάπη σε εμάς με το ότι, ενώ ήμασταν ακόμη αμαρτωλοί, ο Χριστός πέθανε για εμάς». (Ρωμαίους 5:6, 8) Πεθαίνοντας για εμάς, ο Χριστός προμήθευσε ένα λύτρο για την κάλυψη των αμαρτιών μας. Εκείνο το λύτρο αποτελεί επίκεντρο του Χριστιανικού αγγέλματος. (Ματθαίος 20:28· Ιωάννης 3:16· 1 Κορινθίους 15:3· 1 Τιμόθεο 2:6) Τι σχέση έχει αυτό με το αίμα και τη ζωή, και πώς περιλαμβάνεται η ζωή σας;

14, 15. (α) Πώς δίνουν έμφαση στο θάνατο του Ιησού ορισμένες αποδόσεις του εδαφίου Εφεσίους 1:7; (β) Ποιο σημείο σχετικά με το εδάφιο Εφεσίους 1:7 θα μπορούσε να παραβλεφθεί;

¹⁴ Ορισμένες εκκλησίες του Χριστιανικού κόσμου δίνουν έμφαση στο θάνατο του Ιησού, οι δε οπαδοί τους χρησιμοποιούν εκφράσεις όπως «ο Ιησούς πέθανε για εμένα». Εξετάστε πώς αποδίδουν μερικές μεταφράσεις της Αγίας Γραφής το εδάφιο Εφεσίους 1:7: «Σε αυτόν και μέσω του θανάτου του έχουμε απελευθέρωση, δηλαδή την απομάκρυνση των σφαλμάτων μας». (Η Αμερικανική Βίβλος [The American Bible], του Φρανκ Σάιλ Μπαλεντάιν, 1902) «Μέσω του θανάτου του Χριστού απελευθερωνόμαστε, και οι αμαρτίες μας συγχωρούνται». (Σημερινή Αγγλική Μετάφραση [Today’s English Version], 1966) «Στον Χριστό και μέσω αυτού και της θυσίας της ζωής του έχουμε απελευθερωθεί, απελευθέρωση που σημαίνει τη συγχώρηση αμαρτιών». (Η Καινή Διαθήκη [The New Testament], του Γουίλιαμ Μπάρκλεϊ, 1969) «Μέσω του θανάτου του Χριστού συγχωρούνται οι αμαρτίες μας και απελευθερωνόμαστε». (Η Καινή Διαθήκη του Μεταφραστή [The Translator’s New Testament], 1973) Σε αυτές τις αποδόσεις βλέπετε ότι δίνεται έμφαση στο θάνατο του Ιησού. “Μα ο θάνατος του Ιησού είναι όντως σημαντικός”, ίσως πουν μερικοί. “Σε τι υστερούν, λοιπόν, αυτές οι αποδόσεις;”

¹⁵ Στην πραγματικότητα, αν έπρεπε να βασιστείτε σε τέτοιες μεταφράσεις, ίσως να παραβλέπατε ένα πολύ σημαντικό σημείο, και αυτό θα περιόριζε την κατανόησή σας για το Γραφικό άγγελμα. Αποδόσεις σαν αυτές αποκρύπτουν το γεγονός ότι το πρωτότυπο κείμενο περιέχει τη λέξη αἷμα στο εδάφιο Εφεσίους 1:7. Γι’ αυτό, πολλές μεταφράσεις της Αγίας Γραφής, όπως η Μετάφραση Νέου Κόσμου, πλησιάζουν περισσότερο το πρωτότυπο: «Μέσω αυτού έχουμε την απελευθέρωση με λύτρο διαμέσου του αίματός του, ναι, τη συγχώρηση των παραπτωμάτων μας, σύμφωνα με τον πλούτο της παρ’ αξία καλοσύνης του».

16. Τι πρέπει να μας φέρει στο νου η απόδοση «του αίματός του»;

¹⁶ Η απόδοση «του αίματός του» έχει πλούσιο νόημα και θα πρέπει να μας φέρει στο νου πολλά πράγματα. Απαιτούνταν περισσότερα από έναν θάνατο, ακόμα και αν επρόκειτο για το θάνατο του τέλειου ανθρώπου Ιησού. Αυτός εκπλήρωσε όσα προσκίαζε ο Νόμος, και ιδιαίτερα η Ημέρα της Εξιλέωσης. Εκείνη την ξεχωριστή ημέρα, σφάζονταν κάποια προσδιορισμένα ζώα. Κατόπιν ο αρχιερέας πήγαινε λίγο από το αίμα τους στα Άγια των Αγίων της σκηνής της μαρτυρίας ή του ναού και το παρουσίαζε στον Θεό, σαν να βρισκόταν στην παρουσία του.—Έξοδος 25:22· Λευιτικό 16:2-19.

17. Πώς εκπλήρωσε ο Ιησούς αυτό που προσκίαζε η Ημέρα της Εξιλέωσης;

¹⁷ Ο Ιησούς εκπλήρωσε αυτό που προσκίαζε η Ημέρα της Εξιλέωσης, όπως εξήγησε ο Παύλος. Κατ’ αρχάς, ο Παύλος ανέφερε ότι ο αρχιερέας του Ισραήλ έμπαινε στα Άγια των Αγίων μία φορά το χρόνο με αίμα που προσφερόταν “για τον εαυτό του και για τις αμαρτίες που διέπραττε από άγνοια ο λαός”. (Εβραίους 9:6, 7) Σε αρμονία με αυτό το πρότυπο, αφού ο Ιησούς αναστήθηκε ως πνεύμα, πήγε στον ίδιο τον ουρανό. Ως πνεύμα, καθώς δεν είχε σώμα από σάρκα και αίμα, μπορούσε να εμφανιστεί μπροστά «στο πρόσωπο του Θεού για εμάς». Τι παρουσίασε στον Θεό; Όχι κάτι υλικό αλλά κάτι που είχε μεγάλη σημασία. Ο Παύλος συνέχισε: “Όταν ο Χριστός ήρθε ως αρχιερέας . . . , μπήκε, όχι με το αίμα τράγων και νεαρών ταύρων, αλλά με το δικό του αίμα, μία φορά για πάντα στον άγιο τόπο και εξασφάλισε αιώνια απελευθέρωση για εμάς. Διότι αν το αίμα τράγων και ταύρων . . . αγιάζει μέχρι του σημείου να καθαρίζεται η σάρκα, πόσο μάλλον το αίμα του Χριστού, ο οποίος μέσω αιώνιου πνεύματος πρόσφερε τον εαυτό του χωρίς ψεγάδι στον Θεό, θα καθαρίσει τη συνείδησή μας από νεκρά έργα για να αποδίδουμε ιερή υπηρεσία προς τον ζωντανό Θεό;” Ναι, ο Ιησούς παρουσίασε στον Θεό την αξία του αίματός του.—Εβραίους 9:11-14, 24, 28· 10:11-14· 1 Πέτρου 3:18.

18. Γιατί θα πρέπει οι δηλώσεις της Αγίας Γραφής σχετικά με το αίμα να είναι σημαντικές για τους Χριστιανούς σήμερα;

¹⁸ Αυτή η θεϊκή αλήθεια μάς επιτρέπει να αντιληφθούμε πόσο θαυμαστά είναι όλα όσα λέει η Αγία Γραφή αναφορικά με το αίμα—γιατί ο Θεός έχει αυτή την άποψη για το αίμα, ποια θα πρέπει να είναι η δική μας άποψη για αυτό, καθώς και γιατί θα πρέπει να σεβόμαστε τους περιορισμούς που έχει θέσει ο Θεός σε σχέση με τη χρήση του αίματος. Διαβάζοντας τα βιβλία των Χριστιανικών Ελληνικών Γραφών, θα βρείτε πολλές αναφορές στο αίμα του Χριστού. (Βλέπε πλαίσιο.) Οι αναφορές αυτές δείχνουν ξεκάθαρα ότι κάθε Χριστιανός θα πρέπει να θέτει πίστη «στο αίμα [του Ιησού]». (Ρωμαίους 3:25) Η συγχώρησή μας και η ειρήνη με τον Θεό είναι εφικτές μόνο «μέσω του αίματος που αυτός [ο Ιησούς] έχυσε». (Κολοσσαείς 1:20) Κάτι τέτοιο ισχύει βεβαίως για εκείνους με τους οποίους ο Ιησούς σύναψε ειδική διαθήκη για να βασιλέψουν μαζί του στον ουρανό. (Λουκάς 22:20, 28-30· 1 Κορινθίους 11:25· Εβραίους 13:20) Ισχύει επίσης και για το «μεγάλο πλήθος» σήμερα, το οποίο θα επιζήσει από την επερχόμενη «μεγάλη θλίψη» και θα απολαύσει αιώνια ζωή σε έναν επίγειο παράδεισο. Μεταφορικά, αυτοί “πλένουν τις στολές τους με το αίμα του Αρνιού”.—Αποκάλυψη 7:9, 14.

19, 20. (α) Γιατί αποφάσισε ο Θεός να περιορίσει τη χρήση του αίματος, και πώς θα πρέπει να αισθανόμαστε εμείς για αυτό; (β) Τι θα πρέπει να ενδιαφερόμαστε να μάθουμε;

¹⁹ Είναι σαφές ότι το αίμα έχει ιδιαίτερη σημασία στα μάτια του Θεού. Την ίδια σημασία θα πρέπει να έχει και για εμάς. Ο Δημιουργός, ο οποίος ενδιαφέρεται για τη ζωή, έχει το δικαίωμα να περιορίζει αυτά που οι άνθρωποι μπορούν να κάνουν με το αίμα. Επειδή ενδιαφέρεται πολύ ακόμη και για τη δική μας ζωή, αποφάσισε να ξεχωρίσει το αίμα ώστε να χρησιμοποιηθεί με έναν εξαιρετικά σημαντικό τρόπο, το μόνο τρόπο που καθιστά δυνατή την αιώνια ζωή. Εκείνος ο τρόπος περιλάμβανε το πολύτιμο αίμα του Ιησού. Πόσο ευγνώμονες μπορούμε να είμαστε που ο Ιεχωβά Θεός ενήργησε για το καλό μας χρησιμοποιώντας αίμα—το αίμα του Ιησού—με αυτόν το ζωοσωτήριο τρόπο! Και πόση ευγνωμοσύνη πρέπει να νιώθουμε επίσης προς τον Ιησού που έχυσε το αίμα του ως θυσία για εμάς! Πραγματικά, μπορούμε να καταλάβουμε τα αισθήματα τα οποία εξέφρασε ο απόστολος Ιωάννης: «Σε αυτόν που μας αγαπάει και που μας έλυσε από τις αμαρτίες μας μέσω του αίματός του—και μας έκανε να είμαστε βασιλεία, ιερείς στον Θεό και Πατέρα του—ναι, σε αυτόν ας είναι η δόξα και η κραταιότητα στους αιώνες. Αμήν».—Αποκάλυψη 1:5, 6.

²⁰ Ο πάνσοφος Θεός και Ζωοδότης μας είχε κατά νου αυτόν το ζωοσωτήριο ρόλο επί μεγάλο χρονικό διάστημα. Θα μπορούσαμε λοιπόν να ρωτήσουμε: “Πώς θα πρέπει να επηρεάζει αυτό τις αποφάσεις και τις ενέργειές μας;” Το επόμενο άρθρο θα ασχοληθεί με το συγκεκριμένο ερώτημα.

Πώς θα Απαντούσατε;

• Τι μπορούμε να μάθουμε σχετικά με την άποψη του Θεού για το αίμα από τις αφηγήσεις που περιλαμβάνουν τον Άβελ και τον Νώε;

• Στο Νόμο, ποιον περιορισμό έθεσε ο Θεός στη χρήση του αίματος, και γιατί;

• Πώς εκπλήρωσε ο Ιησούς αυτό που προσκίαζε η Ημέρα της Εξιλέωσης;

• Πώς μπορεί το αίμα του Ιησού να σώσει τη ζωή μας;

Να Καθοδηγείστε από τον Ζωντανό Θεό

«Στραφείτε . . . στον ζωντανό Θεό, ο οποίος έκανε τον ουρανό και τη γη και τη θάλασσα και όλα όσα υπάρχουν σε αυτά».—ΠΡΑΞΕΙΣ 14:15.

1, 2. Γιατί είναι κατάλληλο να αναγνωρίζουμε τον Ιεχωβά ως τον «ζωντανό Θεό»;

ΑΦΟΥ ο απόστολος Παύλος και ο Βαρνάβας θεράπευσαν έναν άνθρωπο, ο Παύλος διαβεβαίωσε εκείνους που το είδαν αυτό στα Λύστρα: «Και εμείς είμαστε άνθρωποι που έχουμε τις ίδιες αδυναμίες με εσάς, και σας διακηρύττουμε τα καλά νέα για να στραφείτε από αυτά τα μάταια πράγματα στον ζωντανό Θεό, ο οποίος έκανε τον ουρανό και τη γη και τη θάλασσα και όλα όσα υπάρχουν σε αυτά».—Πράξεις 14:15.

² Πραγματικά, ο Ιεχωβά είναι, όχι ένα άψυχο είδωλο, αλλά “ο ζωντανός Θεός”! (Ιερεμίας 10:10· 1 Θεσσαλονικείς 1:9, 10) Εκτός του ότι ο ίδιος είναι ζωντανός, ο Ιεχωβά είναι η Πηγή της ζωής μας. «Αυτός δίνει σε όλους ζωή και πνοή και τα πάντα». (Πράξεις 17:25) Τον ενδιαφέρει να απολαμβάνουμε τη ζωή, την τωρινή και τη μελλοντική. Ο Παύλος πρόσθεσε ότι ο Θεός «δεν άφησε τον εαυτό του χωρίς μαρτυρία κάνοντας το καλό, δίνοντάς σας βροχές από τον ουρανό και καρποφόρες εποχές, γεμίζοντας τις καρδιές σας στο πλήρες με τροφή και ευθυμία».—Πράξεις 14:17.

3. Γιατί μπορούμε να εμπιστευόμαστε στην καθοδηγία που παρέχει ο Θεός;

³ Το ενδιαφέρον του Θεού για τη ζωή μας μάς δίνει λόγους να εμπιστευόμαστε στην καθοδηγία του. (Ψαλμός 147:8· Ματθαίος 5:45) Μερικοί ίσως αντιδρούν διαφορετικά αν βρουν μια Γραφική εντολή που δεν καταλαβαίνουν ή που τους φαίνεται περιοριστική. Ωστόσο, η εμπιστοσύνη στην καθοδηγία του Ιεχωβά έχει αποδειχτεί πορεία σοφίας. Για παράδειγμα: Ακόμα και αν ένας Ισραηλίτης δεν καταλάβαινε το νόμο που τους απαγόρευε να αγγίξουν ένα πτώμα, εκείνος ωφελούνταν αν υπάκουε σε αυτόν. Πρώτον, η υπακοή του θα τον έφερνε πιο κοντά στον ζωντανό Θεό. Δεύτερον, θα τον βοηθούσε να αποφύγει διάφορες αρρώστιες.—Λευιτικό 5:2· 11:24.

4, 5. (α) Πριν από τη Χριστιανική εποχή, ποια κατεύθυνση έδωσε ο Ιεχωβά για το αίμα; (β) Πώς γνωρίζουμε ότι η καθοδηγία του Θεού σχετικά με το αίμα περιλαμβάνει τους Χριστιανούς;

⁴ Κάτι παρόμοιο ισχύει και με την καθοδηγία του Θεού σχετικά με το αίμα. Εκείνος είπε στον Νώε ότι οι άνθρωποι δεν πρέπει να καταναλώνουν αίμα. Κατόπιν στο Νόμο, ο Θεός αποκάλυψε ότι η μόνη επιδοκιμασμένη χρήση του αίματος ήταν στο θυσιαστήριο—για τη συγχώρηση των αμαρτιών. Με εκείνες τις εντολές, ο Θεός έθετε το θεμέλιο για την υπέρτατη χρήση του αίματος—το να σωθούν ζωές μέσω του λύτρου του Ιησού. (Εβραίους 9:14) Ναι, ο Θεός έδωσε τη συγκεκριμένη κατεύθυνση έχοντας κατά νου τη ζωή και την ευημερία μας. Σχολιάζοντας το εδάφιο Γένεση 9:4, ο λόγιος της Αγίας Γραφής Άνταμ Κλαρκ, που έζησε το 19ο αιώνα, έγραψε: «Αυτή την εντολή [που δόθηκε στον Νώε] εξακολουθούν να την τηρούν σχολαστικά οι Χριστιανοί της Ανατολικής Εκκλησίας . . . Το αίμα δεν τρωγόταν υπό το νόμο, επειδή έστρεφε την προσοχή στο αίμα που επρόκειτο να χυθεί για την αμαρτία του κόσμου· και υπό το Ευαγγέλιο το αίμα δεν πρέπει να τρώγεται, επειδή θα πρέπει πάντοτε να θεωρείται ότι αντιπροσωπεύει το αίμα που χύθηκε για την άφεση αμαρτιών».

⁵ Ίσως αυτός ο λόγιος αναφερόταν στο βασικό ευαγγέλιο, ή καλά νέα, που επικεντρώνεται στον Ιησού. Αυτό περιλαμβάνει το ότι ο Θεός έστειλε τον Γιο του να πεθάνει για εμάς, να χύσει το αίμα του έτσι ώστε να μπορούμε να έχουμε αιώνια ζωή. (Ματθαίος 20:28· Ιωάννης 3:16· Ρωμαίους 5:8, 9) Το σχόλιό του κάλυπτε επίσης την εντολή περί αποχής από αίμα η οποία δόθηκε αργότερα στους ακολούθους του Χριστού.

6. Ποιες εντολές δόθηκαν στους Χριστιανούς σχετικά με το αίμα, και γιατί;

⁶ Γνωρίζετε ότι ο Θεός έδωσε στους Ισραηλίτες εκατοντάδες κανόνες. Από τη στιγμή που πέθανε ο Ιησούς, οι μαθητές του δεν ήταν υποχρεωμένοι να τηρούν όλους εκείνους τους νόμους. (Ρωμαίους 7:4, 6· Κολοσσαείς 2:13, 14, 17· Εβραίους 8:6, 13) Ωστόσο, αργότερα προέκυψε ένα ζήτημα σχετικά με μια βασική υποχρέωση—την αντρική περιτομή. Μήπως οι μη Ιουδαίοι που ήθελαν να ωφεληθούν από το αίμα του Χριστού θα έπρεπε να περιτέμνονται, δείχνοντας ότι εξακολουθούσαν να βρίσκονται υπό το Νόμο; Το 49 Κ.Χ., το κυβερνών σώμα των Χριστιανών χειρίστηκε αυτό το ζήτημα. (Πράξεις, κεφάλαιο 15) Με τη βοήθεια του πνεύματος του Θεού, οι απόστολοι και εκείνοι οι πρεσβύτεροι συμπέραναν ότι η υποχρεωτική περιτομή καταργήθηκε μαζί με το Νόμο. Εντούτοις, ορισμένες θεϊκές απαιτήσεις εξακολουθούσαν να ισχύουν για τους Χριστιανούς. Σε μια επιστολή προς τις εκκλησίες, το κυβερνών σώμα έγραψε: «Το άγιο πνεύμα και εμείς θεωρήσαμε καλό να μη σας προσθέσουμε παραπάνω βάρος, εκτός από αυτά τα αναγκαία: να απέχετε από πράγματα θυσιασμένα σε είδωλα και από αίμα και από πνιχτά και από πορνεία. Αν φυλάγεστε προσεκτικά από αυτά, θα ευημερείτε».—Πράξεις 15:28, 29.

7. Πόσο σημαντικό είναι για τους Χριστιανούς το να “απέχουν από αίμα”;

⁷ Σαφώς, το κυβερνών σώμα θεωρούσε ότι από ηθική άποψη η “αποχή από αίμα” ήταν τόσο σημαντική όσο και η αποχή από τη σεξουαλική ανηθικότητα ή την ειδωλολατρία. Αυτό αποδεικνύει ότι η απαγόρευση που αφορά το αίμα είναι σοβαρή. Οι Χριστιανοί που διαπράττουν ειδωλολατρία ή σεξουαλική ανηθικότητα αμετανόητα δεν μπορούν να «κληρονομήσουν τη βασιλεία του Θεού»· «η μερίδα τους θα είναι . . . ο δεύτερος θάνατος». (1 Κορινθίους 6:9, 10· Αποκάλυψη 21:8· 22:15) Προσέξτε την αντίθεση: Η περιφρόνηση της καθοδηγίας του Θεού σχετικά με την ιερότητα του αίματος μπορεί να επιφέρει αιώνιο θάνατο. Η εκδήλωση σεβασμού για τη θυσία του Ιησού μπορεί να οδηγήσει στην αιώνια ζωή.

8. Τι δείχνει ότι οι πρώτοι Χριστιανοί έπαιρναν στα σοβαρά την καθοδηγία του Θεού σχετικά με το αίμα;

⁸ Πώς κατανοούσαν οι πρώτοι Χριστιανοί την καθοδηγία του Θεού σχετικά με το αίμα και πώς ενεργούσαν σε αρμονία με αυτήν; Θυμηθείτε το σχόλιο του Κλαρκ: «Υπό το Ευαγγέλιο το αίμα δεν πρέπει να τρώγεται, επειδή θα πρέπει πάντοτε να θεωρείται ότι αντιπροσωπεύει το αίμα που χύθηκε για την άφεση αμαρτιών». Η ιστορία επιβεβαιώνει ότι οι πρώτοι Χριστιανοί έπαιρναν στα σοβαρά αυτό το ζήτημα. Ο Τερτυλλιανός έγραψε: «Σκεφτείτε εκείνους οι οποίοι, με βουλιμία, παίρνουν το φρέσκο αίμα των πονηρών εγκληματιών που σκοτώνονται στους αγώνες στην αρένα . . . για να θεραπεύσουν την επιληψία τους». Ενώ οι ειδωλολάτρες κατανάλωναν αίμα, ο Τερτυλλιανός είπε ότι οι Χριστιανοί δεν έχουν «ούτε αίμα ζώων στα γεύματά [τους] . . . Στις δίκες των Χριστιανών τούς προσφέρετε λουκάνικα γεμάτα με αίμα. Ξέρετε πολύ καλά, βέβαια, ότι [κάτι τέτοιο] είναι παράνομο για αυτούς». Ναι, παρά την απειλή του θανάτου, οι Χριστιανοί αρνούνταν να καταναλώσουν αίμα. Τόσο σημαντική ήταν για αυτούς η καθοδηγία του Θεού.

9. Τι άλλο περιλάμβανε η αποχή από αίμα, εκτός από την απαγόρευση της άμεσης βρώσης αίματος;

⁹ Ορισμένοι ίσως φαντάζονται πως το κυβερνών σώμα εννοούσε απλώς ότι δεν επιτρεπόταν στους Χριστιανούς η άμεση βρώση ή πόση αίματος ούτε η βρώση κρέατος από το οποίο δεν είχε στραγγίξει το αίμα ή φαγητού αναμειγμένου με αίμα. Ομολογουμένως, αυτή ήταν η πρώτη σημασία της εντολής που έδωσε ο Θεός στον Νώε. Άλλωστε, το αποστολικό διάταγμα όντως έλεγε στους Χριστιανούς να “φυλάγονται από πνιχτό”, δηλαδή κρέας στο οποίο είχε αφεθεί το αίμα. (Γένεση 9:3, 4· Πράξεις 21:25) Ωστόσο, οι πρώτοι Χριστιανοί ήξεραν ότι περιλαμβάνονταν περισσότερα. Μερικές φορές το αίμα χρησιμοποιούνταν για ιατρικούς λόγους. Ο Τερτυλλιανός παρατήρησε ότι μερικοί ειδωλολάτρες κατανάλωναν φρέσκο αίμα προσπαθώντας να θεραπεύσουν την επιληψία. Το αίμα ίσως χρησιμοποιούνταν και με άλλους τρόπους για τη θεραπεία ασθενειών ή για την υποτιθέμενη βελτίωση της υγείας. Συνεπώς, το ότι οι Χριστιανοί απείχαν από αίμα σήμαινε επίσης ότι δεν το κατανάλωναν για «ιατρικούς» λόγους. Διακρατούσαν αυτή τη στάση ακόμα και αν κινδύνευε η ζωή τους.

Το Αίμα ως Φάρμακο

10. Ποιοι είναι μερικοί τρόποι με τους οποίους χρησιμοποιείται το αίμα στην ιατρική, και ποιο ερώτημα εγείρεται;

¹⁰ Η ιατρική χρήση του αίματος είναι διαδεδομένη σήμερα. Οι πρώτες μεταγγίσεις περιλάμβαναν πλήρες αίμα το οποίο αφαιρούνταν από κάποιον δότη, αποθηκευόταν και δινόταν σε έναν ασθενή, πιθανώς κάποιον τραυματία πολέμου. Αργότερα, οι ερευνητές έμαθαν να διαχωρίζουν το αίμα στα κύρια συστατικά του. Χρησιμοποιώντας μεταγγίσεις συστατικών, οι γιατροί μπορούσαν να μοιράσουν το δωρηθέν αίμα σε περισσότερους ασθενείς, δίνοντας ίσως πλάσμα σε έναν τραυματία και ερυθρά αιμοσφαίρια σε κάποιον άλλον. Οι συνεχιζόμενες έρευνες έδειξαν ότι ένα συστατικό, όπως το πλάσμα του αίματος, μπορούσε να υποστεί επεξεργασία έτσι ώστε να εξαχθούν αρκετά κλάσματα, τα οποία μπορούσαν να δοθούν σε ακόμα περισσότερους ασθενείς. Εξακολουθούν να υπάρχουν νέες εξελίξεις σε αυτόν τον τομέα, και συνεχώς ανακοινώνονται καινούριες χρήσεις των κλασμάτων. Ποια θα πρέπει να είναι η αντίδραση του Χριστιανού; Είναι σταθερά αποφασισμένος να μη δεχτεί ποτέ μετάγγιση αίματος, αλλά ο γιατρός του τον παροτρύνει να δεχτεί ένα κύριο συστατικό, ίσως συμπυκνωμένα ερυθρά αιμοσφαίρια. Ή ίσως η θεραπεία αποτελείται από ένα μικρό κλάσμα που εξάγεται από κάποιο συστατικό. Πώς μπορεί ο υπηρέτης του Θεού να πάρει αποφάσεις σε τέτοια ζητήματα, έχοντας υπόψη ότι το αίμα είναι ιερό και ότι το αίμα του Χριστού είναι ζωοσωτήριο με την ύψιστη έννοια;

11. Ποια ακριβή από ιατρική άποψη στάση διακρατούν εδώ και πολύ καιρό οι Μάρτυρες σχετικά με το αίμα;

¹¹ Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν ξεκαθαρίσει τη στάση τους εδώ και δεκαετίες. Για παράδειγμα, δημοσίευσαν ένα άρθρο στο Περιοδικό του Αμερικανικού Ιατρικού Συλλόγου ([The Journal of the American Medical Association] 27 Νοεμβρίου 1981· ανατυπώθηκε στο ειδικό βιβλιάριο Πώς Μπορεί το Αίμα να Σώσει τη Ζωή Σας;, σελίδες 27-29).a Εκείνο το άρθρο παρέθετε από τη Γένεση, το Λευιτικό και τις Πράξεις, και έλεγε: «Μολονότι αυτά τα εδάφια δεν διατυπώνονται με ιατρικούς όρους, οι Μάρτυρες θεωρούν ότι αυτά αποκλείουν τη μετάγγιση πλήρους αίματος, συμπυκνωμένων RBC [ερυθρών αιμοσφαιρίων] και πλάσματος, καθώς και τη χορήγηση WBC [λευκών αιμοσφαιρίων] και αιμοπεταλίων». Το εγχειρίδιο Φροντίδα Επειγόντων Περιστατικών (Emergency Care), που εκδόθηκε το 2001, κάτω από το θέμα «Σύνθεση του Αίματος», αναφέρει: «Το αίμα αποτελείται από αρκετά συστατικά: πλάσμα, ερυθρά και λευκά αιμοσφαίρια και αιμοπετάλια». Συνεπώς, σε αρμονία με τα ιατρικά στοιχεία, οι Μάρτυρες αρνούνται μεταγγίσεις πλήρους αίματος ή οποιουδήποτε από τα τέσσερα κύρια συστατικά του.

12. (α) Ποια θέση έχει παρουσιαστεί σχετικά με τα κλάσματα που εξάγονται από τα κύρια συστατικά του αίματος; (β) Πού μπορούν να βρεθούν επιπρόσθετες πληροφορίες για αυτό;

¹² Το ιατρικό άρθρο συνέχιζε: «Οι θρησκευτικές αντιλήψεις των Μαρτύρων δεν απαγορεύουν απόλυτα τη χρήση [κλασμάτων] όπως είναι η λευκωματίνη, οι ανοσοσφαιρίνες και τα αιμοφιλικά παρασκευάσματα. Κάθε Μάρτυρας πρέπει να αποφασίσει ατομικά αν μπορεί να τα δεχτεί αυτά». Από το 1981 και μετά, πολλά κλάσματα (στοιχεία που προέρχονται από τη διάσπαση ενός από τα τέσσερα κύρια συστατικά) έχουν απομονωθεί για χρήση. Ως εκ τούτου, Η Σκοπιά 15 Ιουνίου 2000 παρείχε χρήσιμες πληροφορίες αναφορικά με αυτό το θέμα στο άρθρο «Ερωτήσεις από Αναγνώστες». Προκειμένου να ωφεληθούν οι εκατομμύρια σημερινοί μας αναγνώστες, υπάρχει μια ανατύπωση εκείνης της απάντησης στις σελίδες 29-31 αυτού του περιοδικού. Το άρθρο παρέχει λεπτομέρειες και επιχειρήματα, ωστόσο θα διαπιστώσετε ότι τα όσα λέει συμφωνούν με τις βασικές αρχές που παρουσιάστηκαν το 1981.

Ο Ρόλος της Συνείδησής Σας

13, 14. (α) Τι είναι η συνείδηση, και ποιο ρόλο παίζει σε σχέση με το αίμα; (β) Ποια κατεύθυνση έδωσε ο Θεός στον Ισραήλ σχετικά με τη βρώση κρέατος, αλλά ποια ερωτήματα θα μπορούσαν να προκύψουν;

¹³ Αυτές οι πληροφορίες φέρνουν στο προσκήνιο τη συνείδηση. Γιατί; Οι Χριστιανοί συμφωνούν ότι είναι ανάγκη να ακολουθούν την καθοδηγία του Θεού, όμως σε κάποιους τομείς πρέπει να παίρνονται προσωπικές αποφάσεις, και εκεί ακριβώς υπεισέρχεται η συνείδηση. Η συνείδηση είναι η έμφυτη ικανότητα που έχουμε να αξιολογούμε τα πράγματα και να παίρνουμε αποφάσεις, πολλές φορές όσον αφορά ηθικά ζητήματα. (Ρωμαίους 2:14, 15) Ωστόσο, ξέρετε ότι οι συνειδήσεις διαφέρουν.b Η Αγία Γραφή αναφέρει ότι μερικοί έχουν “συνείδηση που είναι αδύναμη”, υπονοώντας ότι άλλοι έχουν ισχυρή συνείδηση. (1 Κορινθίους 8:12) Οι Χριστιανοί διαφέρουν σε σχέση με το βαθμό στον οποίο έχουν προοδεύσει ως προς την εκμάθηση των όσων λέει ο Θεός, την ανάπτυξη ευαισθησίας αναφορικά με τον τρόπο σκέψης του και την εφαρμογή αυτού του τρόπου σκέψης στις αποφάσεις τους. Μπορούμε να το δείξουμε αυτό με το παράδειγμα των Ιουδαίων και της βρώσης κρέατος.

¹⁴ Η Αγία Γραφή δηλώνει σαφώς ότι ένα άτομο που είναι υπάκουο στον Θεό δεν θα έτρωγε κρέας από το οποίο δεν θα είχε στραγγίξει το αίμα. Αυτό ήταν τόσο σημαντικό ώστε, ακόμα και σε μια περίπτωση έκτακτης ανάγκης όταν κάποιοι Ισραηλίτες στρατιώτες έφαγαν κρέας από το οποίο δεν είχε στραγγίξει το αίμα, θεωρήθηκαν ένοχοι σοβαρής παράβασης, ή αμαρτίας. (Δευτερονόμιο 12:15, 16· 1 Σαμουήλ 14:31-35) Ωστόσο, θα μπορούσαν και πάλι να προκύψουν ερωτήματα. Όταν κάποιος Ισραηλίτης έσφαζε ένα πρόβατο, πόσο γρήγορα έπρεπε να στραγγίξει το αίμα του; Έπρεπε να κόψει τελείως το λαιμό του ζώου για να στραγγίξει το αίμα; Ήταν απαραίτητο να κρεμάσει το πρόβατο από τα πίσω πόδια του; Για πόση ώρα; Τι θα έκανε αν έσφαζε μια μεγάλη αγελάδα; Ακόμα και μετά το στράγγισμα, ίσως έμενε λίγο αίμα στο κρέας. Θα μπορούσε να φάει αυτό το κρέας; Ποιος θα αποφάσιζε;

15. Πώς ενεργούσαν ορισμένοι Ιουδαίοι ως προς τη βρώση κρέατος, αλλά ποια κατεύθυνση έδωσε ο Θεός;

¹⁵ Φανταστείτε έναν ζηλωτή Ιουδαίο που αντιμετώπιζε τέτοια ζητήματα. Ίσως πίστευε ότι θα ήταν ασφαλέστερο να αποφεύγει το κρέας που πουλιόταν στην κρεαταγορά, όπως κάποιος άλλος μπορεί να απέφευγε το κρέας αν υπήρχε περίπτωση αυτό να είχε προηγουμένως προσφερθεί σε κάποιο είδωλο. Άλλοι Ιουδαίοι ίσως να έτρωγαν κρέας μόνο αφού αφαιρούσαν το αίμα ακολουθώντας ορισμένες τελετουργικές διαδικασίες.c (Ματθαίος 23:23, 24) Ποια είναι η γνώμη σας για αυτές τις διαφορετικές αντιδράσεις; Επιπλέον, εφόσον ο Θεός δεν απαιτούσε τέτοιες αντιδράσεις, θα ήταν άραγε κατάλληλο να στέλνουν οι Ιουδαίοι πλήθος ερωτήσεων σε ένα συμβούλιο ραβίνων προκειμένου να ληφθεί κάποια απόφαση για καθένα από αυτά τα ζητήματα; Αν και αυτή η συνήθεια αναπτύχθηκε στον Ιουδαϊσμό, μπορούμε να χαιρόμαστε που ο Ιεχωβά δεν έδωσε στους αληθινούς λάτρεις την κατεύθυνση να εκζητούν αποφάσεις σχετικά με το αίμα με αυτόν τον τρόπο. Ο Θεός πρόσφερε βασικές κατευθυντήριες γραμμές για τη σφαγή των καθαρών ζώων και το στράγγισμα του αίματός τους, αλλά δεν προχώρησε πέρα από αυτό.—Ιωάννης 8:32.

16. Γιατί θα μπορούσαν να έχουν οι Χριστιανοί διαφορετικές απόψεις ως προς το αν θα δέχονταν κάποιο μικρό ενέσιμο κλάσμα ενός συστατικού του αίματος;

¹⁶ Όπως αναφέρεται στις παραγράφους 11 και 12, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά δεν δέχονται μεταγγίσεις πλήρους αίματος ή ενός από τα τέσσερα κύρια συστατικά του—πλάσματος, ερυθρών αιμοσφαιρίων, λευκών αιμοσφαιρίων και αιμοπεταλίων. Τι μπορεί να λεχθεί για τα μικρά κλάσματα τα οποία εξάγονται από ένα κύριο συστατικό, όπως είναι οι οροί που περιέχουν αντισώματα για την καταπολέμηση ασθενειών ή για να δράσουν ως αντίδοτο στο δηλητήριο των φιδιών; (Βλέπε σελίδα 30, παράγραφος 4.) Μερικοί έχουν συμπεράνει ότι τέτοια μικροσκοπικά κλάσματα στην ουσία δεν αποτελούν πλέον αίμα και ως εκ τούτου δεν καλύπτονται από την εντολή “να απέχουμε από αίμα”. (Πράξεις 15:29· 21:25· σελίδα 31, παράγραφος 1) Αυτή είναι δική τους ευθύνη. Η συνείδηση άλλων ατόμων τους υποκινεί να απορρίψουν οτιδήποτε εξάγεται από αίμα (ζώων ή ανθρώπων), ακόμα και κάποιο μικροσκοπικό κλάσμα που προέρχεται από ένα μόνο κύριο συστατικό.d Άλλοι πάλι ίσως δέχονται ενέσεις πρωτεΐνης πλάσματος για την καταπολέμηση ασθενειών ή ως αντίδοτο στο δηλητήριο των φιδιών ενώ ίσως απορρίπτουν άλλα μικρά κλάσματα. Επιπλέον, κάποια προϊόντα τα οποία εξάγονται από ένα εκ των τεσσάρων κύριων συστατικών μπορεί να προσεγγίζουν τόσο πολύ τη λειτουργία που επιτελεί ολόκληρο το συστατικό και να έχουν τόσο καθοριστικό ρόλο στο σώμα για τη διατήρηση της ζωής ώστε οι περισσότεροι Χριστιανοί θα τα έβρισκαν απαράδεκτα.

17. (α) Πώς μπορεί η συνείδησή μας να μας βοηθήσει όταν αντιμετωπίζουμε ερωτήματα σχετικά με κλάσματα του αίματος; (β) Γιατί είναι τόσο σοβαρή η λήψη αποφάσεων για αυτό το ζήτημα;

¹⁷ Αυτά που λέει η Αγία Γραφή σχετικά με τη συνείδηση βοηθούν στη λήψη τέτοιων αποφάσεων. Το πρώτο βήμα είναι να μάθετε τι λέει ο Λόγος του Θεού και να προσπαθήσετε να διαμορφώσετε τη συνείδησή σας σύμφωνα με αυτόν το Λόγο. Κάτι τέτοιο θα σας καταστήσει ικανούς να αποφασίσετε σε αρμονία με την καθοδηγία του Θεού αντί να ζητήσετε από κάποιον άλλον να αποφασίσει για λογαριασμό σας. (Ψαλμός 25:4, 5) Όσον αφορά τη λήψη κλασμάτων του αίματος, ορισμένοι έχουν σκεφτεί: “Αυτό είναι θέμα συνείδησης, άρα δεν έχει σημασία”. Πρόκειται όμως για εσφαλμένη λογίκευση. Το γεγονός ότι κάτι είναι θέμα συνείδησης δεν θα πει ότι είναι και ασήμαντο. Μπορεί να είναι πολύ σοβαρό. Ένας λόγος είναι ότι μπορεί να επηρεάσει άτομα που η συνείδησή τους διαφέρει από τη δική μας. Αυτό φαίνεται από τη συμβουλή του Παύλου σχετικά με το κρέας που ίσως προσφέρθηκε σε είδωλο και αργότερα πουλήθηκε στην αγορά. Ο Χριστιανός θα πρέπει να προσέχει ώστε να μην “τραυματίζει συνειδήσεις που είναι αδύναμες”. Αν κάνει άλλους να σκανδαλιστούν, θα μπορούσε να “καταστρέψει τον αδελφό του για χάρη του οποίου πέθανε ο Χριστός” και να αμαρτήσει εναντίον του Χριστού. Άρα λοιπόν, ενώ τα ζητήματα που αφορούν τα μικροσκοπικά κλάσματα του αίματος είναι θέμα προσωπικής απόφασης, αυτές οι αποφάσεις πρέπει να παίρνονται με μεγάλη σοβαρότητα.—1 Κορινθίους 8:8, 11-13· 10:25-31.

18. Πώς μπορεί ένας Χριστιανός να μη νεκρώσει τη συνείδησή του σε σχέση με αποφάσεις για το αίμα;

¹⁸ Μια άλλη πλευρά του ίδιου ζητήματος τονίζει τη σοβαρότητα των αποφάσεων που αφορούν το αίμα. Πρόκειται για την επίδραση που ίσως ασκήσουν τέτοιες αποφάσεις σε εσάς. Αν το να δεχτείτε ένα μικρό κλάσμα του αίματος θα ενοχλούσε τη Γραφικά εκπαιδευμένη συνείδησή σας, δεν θα πρέπει να την αγνοήσετε. Ούτε θα πρέπει να καταπνίξετε τις επιταγές της συνείδησής σας απλώς επειδή κάποιος σας λέει: «Δεν πειράζει αν το δεχτείς αυτό. Το έχουν ήδη δεχτεί πολλοί». Να θυμάστε ότι εκατομμύρια άνθρωποι σήμερα αγνοούν τη συνείδησή τους, και έτσι αυτή νεκρώνεται, επιτρέποντάς τους να λένε ψέματα ή να κάνουν άλλα κακά πράγματα χωρίς τύψεις. Οι Χριστιανοί θέλουν αναμφίβολα να αποφύγουν μια τέτοια πορεία.—2 Σαμουήλ 24:10· 1 Τιμόθεο 4:1, 2.

19. Όταν παίρνουμε αποφάσεις για ιατρικά ζητήματα που περιλαμβάνουν το αίμα, τι θα πρέπει να θυμόμαστε πάνω από όλα;

¹⁹ Προς το τέλος, η ανατυπωμένη απάντηση στις σελίδες 29-31 λέει: «Μήπως το γεγονός ότι οι απόψεις και οι βασισμένες στη συνείδηση αποφάσεις μπορεί να διαφέρουν σημαίνει ότι το ζήτημα είναι ασήμαντο; Όχι. Είναι σοβαρό». Αυτό συμβαίνει ιδιαίτερα επειδή περιλαμβάνεται η σχέση σας με τον «ζωντανό Θεό». Μόνο αυτή η σχέση μπορεί να οδηγήσει στην αιώνια ζωή, με βάση τη σωτήρια δύναμη του χυμένου αίματος του Ιησού. Να καλλιεργείτε βαθύ σεβασμό για το αίμα, σκεπτόμενοι τι επιτελεί ο Θεός μέσω αυτού—σώζει ζωές. Ο Παύλος έγραψε κατάλληλα: «Δεν είχατε ελπίδα και ήσασταν χωρίς Θεό στον κόσμο. Αλλά τώρα σε ενότητα με τον Χριστό Ιησού, εσείς που ήσασταν κάποτε μακριά έχετε έρθει κοντά μέσω του αίματος του Χριστού».—Εφεσίους 2:12, 13.